Αιθιοπία Τανζανία Mambo Jambo Tanzania

[evaT]

Ζανζιβάρη κ από χειμώνα καλοκαίρι.

Το πρωί φρεσκαδούρες μετά τον απαραίτητο ύπνο, φύγαμε ξανά για αεροδρόμιο, η πτήση έφευγε γύρω στις 10.30 οπότε είχαμε χρόνο να ετοιμαστούμε δίχως να ξυπνήσουμε από τα επτά χαράματα.

Καταλάβαμε ότι μάλλον η Ζανζιβάρη είναι ιδιαίτερα δημοφιλής μόλις είδαμε αυτό. Εκεί στο βάθος είναι η ουρά για την επιβίβαση

Εδώ βλέπουμε τη διαφορά ενός ανθρώπου οικογενειάρχη σε σχέση με τα μπακούρια...
Ο Βασίλης περιχαρής με τα οικογενειακά του βάρη, ενώ ο Τάσος ανετίκλα, προσέχει τη δική του βαλίτσα μαζί με τη δική μου όσο εγώ ανακατεύω τη χαρτούρα για την πτήση

Το αεροπλάνο ήταν ένα μεγάλο Boeing 777, εμείς όμως σε όλες τις πτήσεις είχαμε μπροστινή θέση και παραθυράκι, ευγενική χορηγία της Ethiopian Αθήνας που μπορεί να μας λαχτάρισε με τα βάουτσερ, κατά τ άλλα όμως μας κακομάθαινε.

Ξεκίνησε η πτήση

Αφρική-άνυδρη γη

η Ethiopian είναι large στο σέρβις σε όλες τις πτήσεις. 'Ετσι 11 η ώρα το πρωί φάγαμε μεσημεριανό.
Το κρασί το κράτησα στην τσάντα μου για καμιά δύσκολη ώρα.

Ξαφνικά άρχισα να βλέπω αυτά

Τι λες τώρα!

Αυτά τα σπιτάκια από ψηλά φαίνονταν όμορφα. Τελικά από κοντά ήταν απλά λαμαρίνες

Στα διαδικαστικά της εισόδου, μας είχαν ήδη τσεκάρει τις ασφάλειες-νταβατζιλίκι στο τσεκ ιν και τώρα σειρά είχε η βίζα upon arrival. Συμπλήρωνες ένα Α4 κάτι σαν αίτηση, ζητούσαν ένα σωρό άχρηστα στοιχεία και περνούσες από το γκισέ όπου δεν έλεγχαν....τίποτα! 'Αδικα φάγαμε το εμβόλιο του κίτρινου πυρετού, σημασία δεν έδωσαν στο βιβλιαράκι. Το 50δόλαρο της βίζας ήταν το μόνο που τους ενδιέφερε.

Σε 20 λεπτά είχαμε ξεμπερδέψει και βγήκαμε έξω όπου μας υποδέχθηκε ένας ταρίφας με μίνι βαν που είχα κλείσει από το Booking μαζί και η ανελέητη ζέστη, 32-33 βαθμούς εκείνη την ώρα, μας ήρθε απότομα.

Απότομες μας ήρθαν και οι εικόνες του δρόμου που ξεπηδούσαν πληθωρικά μπροστά από τα μάτια μας.

Aλλά και φοβερή βλάστηση

Η απόσταση μέχρι τη Nungwi beach όπου θα μέναμε ήταν γύρω στα 50 χιλιόμετρα, όμως έπαιρνε σχεδόν μιάμισι ώρα με φριχτή κίνηση, οδηγούν από τα αριστερά και ιδιαίτερα επικίνδυνα.
'Ολα τα είδαμε!
Ανθρώπους να κρέμονται πίσω από βανάκια, ζώα, πεζούς να διασχίζουν το δρόμο δίχως να ελέγχουν, τυφλές προσπεράσεις, το δρομολόγιο του τρόμου!

'Οσο βέβαια πλησιάζαμε στο τουριστικό θέρετρο, κυριαρχούσε η έντονη βλάστηση και τα πράγματα έγιναν περισσότερο πολιτισμένα.

Ο ξενώνας που είχαμε επιλέξει για τη διαμονή μας έμοιαζε με κάμπινγκ και μας ενθουσίασε

Ορθόν και ξέρω μερικούς εδώ μέσα που θα συμφωνούσαν αβλεπί!

Τα δωμάτια ήταν κάπως έτσι

,
Πάλι Σεχραζάτ με βλέπω.

Μ αυτά κ μ αυτά είχαμε πιάσει απόγευμα κ ανυπομονούσαμε για την πρώτη βουτιά...

Πρώτη, απαραίτητη στάση σε μια παράγκα στη γωνία που προμήθευε αμφιβόλου ποιότητας κάρτες σιμ στους ξένους. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή οπότε πήγαμε με αυτό.

Με 12 ευρώ το κεφάλι μας τοποθέτησε τις τοπικές σιμ των 5gb για 30 μέρες. Οι περισσότερες τελικά δούλεψαν μια χαρά, εκτός από αυτή του Τάσου η οποία είχε από την αρχή μια ανεξιχνίαστη διαρροή, κάπου έχανε τα giga, υδραυλικό δεν είχαμε πρόχειρο να εντοπίσει τη βλάβη, οπότε απλά ανανέωσε τα δεδομένα του κανά δυό φορές επιπλέον και έβρισε και λιγάκι παραπάνω.

Δυό λεπτά από κει είμασταν ήδη παραλία.

Η θάλασσα είχε ωραίο χρώμα αλλά το κύμα την ανακάτευε και ήταν θολή. Με άλλα λόγια αδιάφορη για τα δικά μας στάνταρντ. 'Ομως πόσο ανεκτίμητο να έχεις τη δυνατότητα να βουτάς στη μέση του δικού μας χειμώνα! Το νερό περισσότερο ζεστό από ότι θα το ήθελα, όμως η πρώτη γρήγορη σκέψη ήταν, μπάνιο στον Ινδικό Ωκεανό...τσεκ!

Και αυτές οι χαρακτηριστικές ξύλινες βάρκες τους, έδιναν όλο το εξωτικό χρώμα.

Μαζί με όλους τους γιαλαντζί-Μασάι οι οποίοι καταλήξαμε ότι πιθανώς να είναι δημόσιοι υπάλληλοι;
Δεν πουλούσαν κάτι, απλά τους βλέπαμε από το πρωί στις 7-8 να κατηφορίζουν προς την παραλία όπου έμεναν μέχρι να φύγει ο κόσμος. Kάπου κάπου έκαναν ακροβατικά ή έπαιζαν μπάλα και μάζευαν κανά ψιλό, αλλά ως εκεί.

Να και η πρώτη μπύρα με φόντο τους ψευτομασάι

Μα Μασάι με γυαλί ηλίου καθρέφτη και smartphone?
Παρακάτω, όταν κάναμε τα οργανωμένα τουρ, ενημερωθήκαμε ότι στην Αφρική έχουν την πεποίθηση ότι αν η γυναίκα σου κοιμηθεί με Μασάι, την έχασες για πάντα πράγμα που εύλογα προκάλεσε την απορία του θηλυκού πληθυσμού και θελήσαμε να μάθουμε τις λεπτομέρειες.

Τις οποίες δυστυχώς δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί σας γιατί θα μας κόψει το ΕΣΡ, πάντως όπως τους έβλεπα αυτούς, πέρα του ότι ήταν παιδάκια , ούτε ως τη γωνία πήγαινα μαζί τους, πόσο μάλλον ....γκούχου γκούχου.

Σε λιγάκι αριβάρισε ο σταρ (πλέον) @mapouna protopao μετά της θυγατέρας κ ακολούθησαν έξαλλοι εναγκαλιασμοί για το ρηγιούνιον.

Πιάσαμε ηλιοβασίλεμα

Στα πλαίσια του καλοκαιρινού μουντ που μας κατέκλυσε, αποφασίσαμε να φάμε βραδινό στον ξενώνα, ο δε κοινόχρηστος χώρος τη νύχτα έδειχνε ακόμη πιο όμορφος

Το κακό σ αυτή τη χώρα είναι ότι παραγγέλνεις στις 9 για να φας στην καλύτερη στις 10. Οι ρυθμοί τους είναι της απελπισίας και κόλλησαν τα στομάχια στην πλάτη.

Εντέλει όμως όταν ετοιμάστηκε, το φαγητό ήταν εμφανίσιμο κ εύγευστο

Αφού φάγαμε προχωρήσαμε ξανά προς την παραλία για να δούμε αν παίζει κανένα χάπενιγκ.
Σιγή ιχθύος.

Το χαρακτηριστικό της περιοχής είναι τα έντονα φαινόμενα παλίρροιας και άμπωτης, εκεί που νωρίτερα ανέβαινε η θάλασσα ξαφνικά και τρέχαμε να μαζέψουμε τις σαγιονάρες, τώρα είχε στεγνώσει προσφέροντάς μας όμορφες εικόνες

καβουράκος

κάποιοι σχημάτιζαν τα ονόματά τους στην άμμο, κάποιοι την αγάπη τους.

Εγώ θυμήθηκα ότι έχω να γράψω μια ιστορία....

και μετά τη δική μου αγάπη που (και) φέτος έχει τα χάλια της

άμα ο άνθρωπος είναι καλλιτέχνης όμως....

Κλείσαμε τη βραδιά με τα συνήθη καλαμπούρια και πειράγματα που προσαρμόσαμε στο χωροχρόνο, έτοιμοι για την επόμενη μέρα που μας περίμενε η πρώτη μεγάλη εκδρομή και μερικές από τις καλύτερες φωτογραφίες του ταξιδιού.

Το λέω κι αυτό, μπας και σας κρατήσω!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 14

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 14

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[tripdreamer1975]

Επιτέλους η ιστορία! Είχαμε ψηθεί ήδη από τα trailers...

 

[Travelliaris]

Άντε μπράβο, να μάθουμε κι εμείς πως περάσαμε γιατί ακόμα είμαι στο σύννεφο!

 

[evaT]

Σχεδιασμός και λοιπά οργανωτικά

Τα αεροπορικά ξεκίνησα να τα ψάχνω ήδη από το περασμένο καλοκαίρι, περισσότερο για να έχω μια ιδέα, αφού το ταξίδι είχε τοποθετηθεί αρχές του 2025. Είχαμε χρόνο. Μην πω ότι είχα σκοπό να το τραβήξω ως τη Black Friday.

Στο σημείο αυτό οφείλω να αποδώσω τα εύσημα στον συμφορουμίτη @tatooine, ο οποίος με ξεστράβωσε κυριολεκτικά, ενημερώνοντάς με για τις πολιτικές της Ethiοpian Airlines και τον ευχαριστώ πολύ και δημόσια εκ μέρους όλων μας!

Αρχές Ιουλίου λοιπόν, η Ethiopian έτρεχε ένα πρόμο με τιμή στο δρομολόγιο που με ενδιέφερε, κάτω από 700 ευρώ. Τέτοιες εποχές το λες και τζόκερ.

'Ετσι ακολουθώντας τις συμβουλές του @tatooine, επικοινώνησα με την εταιρεία και μετά από μια σύντομη περίοδο, περίπου 20 τηλεφωνικές συνομιλίες και 35 emails, επιτέλους τη βγάλαμε την άκρη και μαζί με το αεροπορικό, πήραμε κούτρα 24ωρο layover στην Αντίς Αμπέμπα, βίζα, διαμονή δωρεάν στο 5στερο κατακαίνουργιο ξενοδοχείο της εταιρείας Skylight Hotel, 4 γεύματα δωρεάν και μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο, με λίγα λόγια μας έκαναν δωράκι τσάρκα στην πρωτεύουσα της Αιθιοπίας, τα μόνα λεφτά που θα έβλεπε η χώρα από μας, θα ήταν ένα τουρ για να δούμε τα βασικά. 'Αντε κι ένα μαγνητάκι Από μας είναι, ναι!

Τώρα κατά πόσον όλα αυτά έγιναν τόσο εύκολα όσο τα γράφω, είναι μια άλλη ιστορία που θα μάθετε στο επόμενο κεφάλαιο.

Κλείσαμε τ αεροπορικά και σειρά είχε η αναζήτηση πρακτορείου για το πολυπόθητο σαφάρι.
Εδώ σε θέλω κάβουρα. Πήρα κάνα δυό προσφορές από πηγές που προτείνονταν εδώ κι έχασα τη... λαλιά μου.
Εντάξει, για να πάμε σαφάρι, χαλαρά πρέπει να δώσουμε νεφρό. 'Αντε να δω πως θα τα πω στους άλλους τώρα.
Λίγο πριν τα μαζικά εγκεφαλικά, ευτυχώς πρόσεξα την ανάρτηση ενός φίλου στο fb, μου πρότεινε ένα πρακτορείο, έκανα ένα τίμιο ντηλ και σώσαμε και τα νεφρά μας.

Σε άλλα νέα κάπου εκεί είχε τελειώσει η δουλειά μου, αφού το οργανωμένο σαφάρι εμπεριείχε τα πάντα, τα της Ζανζιβάρης ήταν πιο απλά, οπότε μέχρι αρχές Γενάρη ...απλά τεμπέλιασα!
'Οταν στα περισσότερα ταξίδια ρίχνω κανονικά μελέτη επιπέδου πανελλαδικών, ψάχνοντας δρομολόγια, λεωφορείων-τρένων, χαμένα αξιοθέατα και άχρηστες λεπτομέρειες, στο συγκεκριμένο ένιωσα ότι πήρα τα ρεπό μου.

Στα λίγα διαδικαστικά που έμειναν, έκλεισα μερικά ταξί, χτυπήσαμε ένα εμβόλιο για τον κίτρινο πυρετό που απαιτείται αν έχεις περάσει από Αιθιοπία για πάνω από 12 ώρες (που θα περνούσαμε), εκδώσαμε τα νέα 10ετή διαβατήρια οι τρεις που είχαμε ξεμείνει με ληγμένα και ετοιμάσαμε δύο ταξιδιωτικές ασφάλειες, μία για το συνολικό ταξίδι και μία νταβατζιλίκι κερασμένο από την Ζανζιβαριανή κυβέρνηση 44 ευρώ το κεφάλι, υποχρεωτικά, γιατί έτσι!

Το αναλυτικό δρομολόγιο λοιπόν ψήθηκε ως εξής:
Αθήνα-Αντίς Αμπέμπα 1 βράδι- Ζανζιβάρη 3 βράδια - εσωτερική πτήση για Αρούσα 1 βράδι - Σαφάρι 2 βράδια - Boma 1 βράδι - πρόποδες Κιλιμάτζαρο για cultural tour 3 βράδια και επιστροφή από εκεί για Αθήνα (μέσω Αντίς Αμπέμπα και πάλι)
Σύνολο 11 μέρες.

Το 3μερο πέριξ του Κιλιμάντζαρο ήταν πρόταση του ίδιου φίλου που πρότεινε το σαφάρι για να δούμε λέει εικόνες αυθεντικής Αφρικής, μικρότερες πόλεις λιγότερο τουριστικές και διαδρομές off the beaten path.
Το πόσο καλά πήγε αυτό, ή...δεν πήγε, θα το δούμε στο συνέχεια.

Ταξίδι χωρίς plot twist γίνεται;

Λοιπόν, ξεκινάμε;

 

[varioAthens]

Πιανω θεση και αναμενω τη συνεχεια...
Αλλα να τα πεις ολα απο την αρχη-αρχη... ΚΑΙ το κοπί τη πιτα

 

[Sassenach77]

Το 3μερο πέριξ του Κιλιμάντζαρο ήταν πρόταση του ίδιου φίλου που πρότεινε το σαφάρι για να δούμε λέει εικόνες αυθεντικής Αφρικής, μικρότερες πόλεις λιγότερο τουριστικές και διαδρομές off the beaten path.
Το πόσο καλά πήγε αυτό, ή...δεν πήγε, θα το δούμε στο συνέχεια.

Αυτό το λιγότερο τουριστικό τριήμερο στους πρόποδες του Κιλιματζαρου θέλω πολύ να το δω

 

[Travelliaris]

Πιανω θεση και αναμενω τη συνεχεια...
Αλλα να τα πεις ολα απο την αρχη-αρχη... ΚΑΙ το κοπί τη πιτα

Αφού εκεί ήσουν

 

[Travelliaris]

Σχεδιασμός και λοιπά οργανωτικά

Τα αεροπορικά ξεκίνησα να τα ψάχνω ήδη από το περασμένο καλοκαίρι, περισσότερο για να έχω μια ιδέα, αφού το ταξίδι είχε τοποθετηθεί αρχές του 2025. Είχαμε χρόνο. Μην πω ότι είχα σκοπό να το τραβήξω ως τη Black Friday.

Στο σημείο αυτό οφείλω να αποδώσω τα εύσημα στον συμφορουμίτη @tatooine, ο οποίος με ξεστράβωσε κυριολεκτικά, ενημερώνοντάς με για τις πολιτικές της Ethiοpian Airlines και τον ευχαριστώ πολύ και δημόσια εκ μέρους όλων μας!

Αρχές Ιουλίου λοιπόν, η Ethiopian έτρεχε ένα πρόμο με τιμή στο δρομολόγιο που με ενδιέφερε, κάτω από 700 ευρώ. Τέτοιες εποχές το λες και τζόκερ.

'Ετσι ακολουθώντας τις συμβουλές του @tatooine, επικοινώνησα με την εταιρεία και μετά από μια σύντομη περίοδο, περίπου 20 τηλεφωνικές συνομιλίες και 35 emails, επιτέλους τη βγάλαμε την άκρη και μαζί με το αεροπορικό, πήραμε κούτρα 24ωρο layover στην Αντίς Αμπέμπα, βίζα, διαμονή δωρεάν στο 5στερο κατακαίνουργιο ξενοδοχείο της εταιρείας Skylight Hotel, 4 γεύματα δωρεάν και μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο, με λίγα λόγια μας έκαναν δωράκι τσάρκα στην πρωτεύουσα της Αιθιοπίας, τα μόνα λεφτά που θα έβλεπε η χώρα από μας, θα ήταν ένα τουρ για να δούμε τα βασικά. 'Αντε κι ένα μαγνητάκι Από μας είναι, ναι!

Τώρα κατά πόσον όλα αυτά έγιναν τόσο εύκολα όσο τα γράφω, είναι μια άλλη ιστορία που θα μάθετε στο επόμενο κεφάλαιο.

Κλείσαμε τ αεροπορικά και σειρά είχε η αναζήτηση πρακτορείου για το πολυπόθητο σαφάρι.
Εδώ σε θέλω κάβουρα. Πήρα κάνα δυό προσφορές από πηγές που προτείνονταν εδώ κι έχασα τη... λαλιά μου.
Εντάξει, για να πάμε σαφάρι, χαλαρά πρέπει να δώσουμε νεφρό. 'Αντε να δω πως θα τα πω στους άλλους τώρα.
Λίγο πριν τα μαζικά εγκεφαλικά, ευτυχώς πρόσεξα την ανάρτηση ενός φίλου στο fb, μου πρότεινε ένα πρακτορείο, έκανα ένα τίμιο ντηλ και σώσαμε και τα νεφρά μας.

Σε άλλα νέα κάπου εκεί είχε τελειώσει η δουλειά μου, αφού το οργανωμένο σαφάρι εμπεριείχε τα πάντα, τα της Ζανζιβάρης ήταν πιο απλά, οπότε μέχρι αρχές Γενάρη ...απλά τεμπέλιασα!
'Οταν στα περισσότερα ταξίδια ρίχνω κανονικά μελέτη επιπέδου πανελλαδικών, ψάχνοντας δρομολόγια, λεωφορείων-τρένων, χαμένα αξιοθέατα και άχρηστες λεπτομέρειες, στο συγκεκριμένο ένιωσα ότι πήρα τα ρεπό μου.

Στα λίγα διαδικαστικά που έμειναν, έκλεισα μερικά ταξί, χτυπήσαμε ένα εμβόλιο για τον κίτρινο πυρετό που απαιτείται αν έχεις περάσει από Αιθιοπία για πάνω από 12 ώρες (που θα περνούσαμε), εκδώσαμε τα νέα 10ετή διαβατήρια οι τρεις που είχαμε ξεμείνει με ληγμένα και ετοιμάσαμε δύο ταξιδιωτικές ασφάλειες, μία για το συνολικό ταξίδι και μία νταβατζιλίκι κερασμένο από την Ζανζιβαριανή κυβέρνηση 44 ευρώ το κεφάλι, υποχρεωτικά, γιατί έτσι!

Το αναλυτικό δρομολόγιο λοιπόν ψήθηκε ως εξής:
Αθήνα-Αντίς Αμπέμπα 1 βράδι- Ζανζιβάρη 3 βράδια - εσωτερική πτήση για Αρούσα 1 βράδι - Σαφάρι 2 βράδια - Boma 1 βράδι - πρόποδες Κιλιμάτζαρο για cultural tour 3 βράδια και επιστροφή από εκεί για Αθήνα (μέσω Αντίς Αμπέμπα και πάλι)
Σύνολο 11 μέρες.

Το 3μερο πέριξ του Κιλιμάντζαρο ήταν πρόταση του ίδιου φίλου που πρότεινε το σαφάρι για να δούμε λέει εικόνες αυθεντικής Αφρικής, μικρότερες πόλεις λιγότερο τουριστικές και διαδρομές off the beaten path.
Το πόσο καλά πήγε αυτό, ή...δεν πήγε, θα το δούμε στο συνέχεια.

Ταξίδι χωρίς plot twist γίνεται;

Λοιπόν, ξεκινάμε;

Άντε μανούλα μου, μας γκάστρωσες με τις εισαγωγές!

 

[Smaragda53]

Δε μπορώ να περιμένω, λέμε!

 

[varioAthens]

Αφού εκεί ήσουν

Ε ναι να γινει ειδικη μνεια ποσο καλη, γλυκια και φιλοξενη ειμαι

 

[evaT]

Αθήνα - Αντίς Αμπέμπα, ένα τσιγάρο δρόμος

Πόσο πιο travelstorίτης μπορεί να είσαι όταν πας στην κοπή πίτας του φόρουμ με τη βαλίτσα φορτωμένη στο αυτοκίνητο αφού πετάς σε κανά δυό ωρίτσες!
Τρομερή σύμπτωση.
Φορτώσαμε τα μπαγκάζ και περάσαμε από το Le Roi να δούμε τις φάτσες μας από κοντά μετά από τόσα χρόνια διαδικτυακής αλληλεπίδρασης.

Αυτή δεν τη δοκιμάσαμε ποτέ αφού φύγαμε πριν το κοπή τη πίτα.

εντυπωσιακό το Le Roi, μας άρεσε πολύ

Εγώ με τον @Travelliaris βαλθήκαμε να γνωρίσουμε τους συμφορουμίτες μας αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι ήρθαν αργότερα και δεν μας πρόλαβαν.
Μετά την όμορφη εισαγωγή, φύγαμε για το αεροδρόμιο ευδιάθετοι, ενώ οι υπόλοιποι της παρέας απορούσαν πως γίνεται να με ξέρουν όλα τα μέλη του φόρουμ.
(Θεοπούλα τι έκανες στο φόρουμ;; ΘΡΑΥΣΗ! )

Αφήσαμε τα οχήματα σ ένα από τα πάρκινγκ πέριξ του αεροδρομίου και φύγαμε για τσεκ ιν έγκαιρα (ευτυχώς) αφού είχα να παραλάβω τα βάουτσερ για τη διαμονή στην Αιθιοπία.

Τα ποιά;
Με κοιτάει ο υπάλληλος στο γκισέ με το βλέμμα του γκνου (μια και πάμε για σαφάρι)

- "εμείς δε δίνουμε βάουτσερ εδώ"
και ποιός τα δίνει;
- τι εννοείς ΚΑΝΕΝΑΣ;;;;
Κρατήστε με!
Ψυχραιμίαααααα

Ευτυχώς που είχα ψυχανεμιστεί τη στραβή και είχα ζητήσει να υπάρχει εγγράφως η προσφορά από την εταιρεία, άρχισα να ψάχνω ένα-ένα τα 35 μέηλ που είχαμε ανταλλάξει, μόνο που το μυαλό είχε θολώσει και δεν έβλεπα την τύφλα μου.

Με τη βοήθεια των πιο ψύχραιμων εντοπίσαμε το σχετικό μέηλ, τους το κολλάω στα μούτρα.
-Παίρνει τηλέφωνο αυτός και φωνάζει έναν άλλον.
-Τα ξαναλέω.
-Επιμένει "εμείς δε δίνουμε βάουτσερ", πόσο μάλλον βίζες, για τι μας περάσατε για γραφείο immigration?
-Εγώ δεν σας πέρασα για τίποτα, ΕΣΕΙΣ τα τάξατε, Να! τα έχω και γραπτώς! του κολλάω κ αυτουνού το κινητό στη μούρη.

Αφού έχω μπλοκάρει όλο το τσεκ ιν, ασχολούνται δύο άτομα μαζί μου, Σάββατο βράδι μεσάνυχτα να βρούμε ποιόν στα τηλέφωνα; έχω φορτώσει άσχημα, κυρίως γιατί ήταν ένα κομμάτι που επέμενα πολύ να είναι ξεκάθαρο για να μην τραβιόμαστε και δες που τελικά πήγε και στράβωσε πριν καλά καλά ξεκινήσουμε.

Ε ρε κάτι μηνύσεις που έχουν να πέσουν!

Με τα πολλά, κάπως έπρεπε να μας ξεφορτωθούν, λέει ίσως ξέρουν στην Αιθιοπία, όταν φτάσετε και σκανάρουν τα διαβατήρια θα σας πουν. Μάλιστα!
Το άλλο με τον Τοτό;
Εδώ δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε στη χώρα μας, θα βγάλουμε άκρη το πρωί ξάγρυπνοι σε ξένη γλώσσα. Καλά θα πάει κι αυτό....

Φύγαμε όμως για την πύλη (τι άλλο να κάναμε) και λίγο πριν περάσουμε την έξοδο, έρχεται ένας τύπος φορτσάτος κρατώντας κάτι χαρτιά φωνάζοντας, καλέ ΣΤΑΘΕΙΤΕ μύγδαλα, τα βάουτσερ, τα βάουτσερ, ήρθαν μη φεύγετε!!!

Μα από που ήρθαν;;;
Αποδείχθηκε πως τα είχε στο μέηλ της η προϊσταμένη που εκείνο το βράδι είχε άδεια και....ξέχασε να ενημερώσει, την βρήκαν στο κινητό και τα προώθησε. 'Ετσι σώθηκε η παρτίδα.
Φυσικά και τ άκουσαν στη εταιρεία όταν επέστρεψα και ζήτησαν συγνώμες αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει.

Τέλος καλό, όμως με είχαν κουρντίσει.

Η Αθήνα από ψηλά

Και σε λίγο μας σέρβιραν αυτά τα ύπουλα μπιφτεκάκια (που έλεγε κι ο Κωνσταντάρας)

Το αεροπλάνο ήταν μισοάδειο κι είχα ολόκληρη τριπλέτα για την πάρτη μου μόνο. Κατέβασα την κρασούμπα μονοκοπανιά και υπέθεσα ότι θα ξεραθώ σε 5 λεπτά, έλα όμως που η όλη φάση με είχε ταράξει, μ έπιασε ταχυκαρδία, 5 ώρες πτήση ζήτημα να χάθηκα για 10 λεπτά.

Αγχώθηκα ξανά. Πως στο διάολο θα βγάλω ημερήσιο τουρ άυπνη; είμαι κ υπναρού αν κοιμηθώ κάτω από 5-6 ώρες δε λειτουργώ, δεν συντονίζομαι. Κακά μαντάτα.

Φτάσαμε αξημέρωτα.
Αχανής η Αντίς Αμπέμπα

τρείς κι ο κούκος

Παραπατώντας από την κούραση, ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο στον έλεγχο διαβατηρίων. Ξεμπερδέψαμε με τα διαδικαστικά σχετικά γρήγορα, τους έδωσα τα βάουτσερ, τους άρεσαν, μέτρησαν κεφάλια κι έξω από την πόρτα.

Βγήκαμε εκεί που μας υπέδειξαν για να πάμε στο ξενοδοχείο κ μετά από μια διαδρομή 5-6 λεπτών βρεθήκαμε στο θεόρατο Skylight hotel.

Εύκολη η διαδικασία, πήγαμε στη ρεσεψιόν όπου τα τσεκ ιν πραγματοποιούνται όλο το 24ωρο, μας έδωσαν τα δωμάτια καθώς και τα 4 κουπόνια για κάθε γεύμα που δικαιούμασταν, όμως οι ρυθμοί που λειτουργούν είναι τραγικοί για τα δικά μας δεδομένα, σα να είσαι σε δημόσια υπηρεσία μπροστά σε βαριεστημένο υπάλληλο που αν μπορεί θα τα κάνει όλα λάθος και εσύ πρέπει να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα.
Δημόσιος υπάλληλος είμαι και γω, δεν με συμφέρει να τα λέω αυτά, όμως τέτοιο χάλι εδώ σπάνια.
Τέλος πάντων κάποτε τα κατάφερε κ έδωσε όλα τα κουπόνια σωστά και ξεκουμπιστήκαμε να πλυθούμε και να φάμε κάτι πριν φύγουμε για την ξενάγηση.

Τα δωμάτια ήταν μια χαρά, πεντακάθαρα και μύριζε καινουργίλα

Το εστιατόριο για το πρωινό και λοιπά γεύματα όμως, ήταν επιεικώς άθλιο. Σκοτεινό, καταθλιπτικό με βρώμικα τραπέζια, περίεργες μυρωδιές και μια μουσική ψυχεδέλειας που νόμιζες ότι παίζει ταινία του Λάνθιμου και όπου νάναι θα αρχίσει το σπλάτερ.
Εξίσου άθλιο ήταν και το πρωινό, είχαν κάποια πολύ βασικά αλείμματα και μαγειρευτά βαριά φαγητά, τι είδους άνθρωποι τρώνε στιφάδο στις 7 το πρωί;

Βολευτήκαμε με κάτι αυγά που είναι στανταράκι παντού, με τόσο αυγό που φάγαμε εκείνες τις μέρες τουλάχιστον 3000 θα έχει πάει η χοληστερίνη.
Κάπως όμως έπρεπε να γεμίσει το στομάχι, να κουμπώσουμε και το καθημερινό μαλαρόν που ήταν οδηγία γιατρού και ευχαριστώ ξανά το @Dr Snoopy που προσφέρθηκε να με βοηθήσει και τον έπρηξα τον άνθρωπο. Μαζί με τις συνταγές.
'Οπως το βλέπω ολόκληρο ευχαριστήριο κεφάλαιο πρέπει να γράψω γι αυτό το ταξίδι.

Σε λιγάκι έφτασε ο οδηγός που είχα κλείσει για το τουρ.
Πόσο διαφορετική είναι η ψυχολογία στα ταξίδια όμως....αισθανόμασταν κομμάτια, εμένα ήδη με ενοχλούσε το στομάχι μου, αν ήμουν σπίτι θα ήταν από κείνες τις μέρες που κουκουλώνεσαι και δεν το κουνάς για κανένα λόγο. Εκεί όμως είχα μία μόνο ευκαιρία να δω κάτι. Take it or leave it.
Take it λοιπόν κ όπου μας βγάλει.

Σύντομα μας ξύπνησαν οι δυνατές εικόνες

Ξεκινήσαμε για το όρος Entoto που είναι πολύ κοντά στην πόλη και ήδη η κίνηση ήταν αρκετή.
Βασικά κάνουν έργα διαπλάτυνσης σε όλο το μήκος του δρόμου και γινόταν το έλα να δεις.

Περάσαμε από μια τοπική αγορά όπου δεν υπήρχε ίχνος τουρίστα.

κολατσιό

Είχαμε πάθει το πρώτο σοκ και πηγαίναμε ντογρού για τα επόμενα.

αυτό είναι ένα από τα δημόσια βανάκια-ταξί όπου κυκλοφορούν οι ντόπιοι παστωμένοι σαν τις σαρδέλες

Φτάσαμε στο Entoto, το δάσος όμως ήταν κλειστό λόγω κάποιας συνάντησης κορυφής.

Η θέα ήταν όμορφη απο κει, φαινόταν το κέντρο με τους ουρανοξύστες

Παράγκα-εστιατόριο. Θα τρώγατε;

Πέσαμε και σε γάμο! Κυριακή γαρ.
- YouTube

Σειρά είχε το Εθνολογικό Μουσείο της πόλης αφιερωμένο στην ανθρωπολογία με ιδιαίτερα εκθέματα.

Είχε ξεναγό στην τιμή του εισιτηρίου, έτσι ακούσαμε ενδιαφέρουσες ιστορίες που ξεδιάντροπα ομολογώ ότι ακούγοντας μεταξύ ξύπνιου και νύστας έχω ήδη ξεχάσει!

ρέπλικα αρχαίας κατοικίας

η κρεβατοκάμαρα του αυτοκράτορα Μελενίκ ο οποίος έπαιζε δυνατά στο μουσείο αυτό.

Ποδοσφαιράκι; Τι φάση;

Από κει φύγαμε για το Mercato που είναι το μεγάλο τους παζάρι. Τα καταστήματα θα ήταν κλειστά λόγω αργίας, όμως η υπαίθρια αγορά λειτουργούσε κανονικά.

Κατεβήκαμε με προσοχή και πάντα με τη συνοδεία του οδηγού. Οι εικόνες μας ισοπέδωσαν.

'Οπως είπα τα καταστήματα στην εσωτερική στοά ήταν κλειστά, όμως ο οδηγός μας ήξερε κάποιον, που ...ήξερε κάποιον, έτσι σύντομα ήρθε ένας τύπος που μας οδήγησε στο εσωτερικό για να ψωνίσουμε τα σουβενίρ μας.

Σκιαχτήκαμε κάπως εκεί. 'Ερημο τοπίο και μεις πρώτη μέρα είμασταν όλοι φορτωμένοι μετρητό. Καλώς ήρθες δολάριο.

Ο τύπος άνοιξε το μαγαζί του και ξεχύθηκε το καλαμπαλίκι.

Φυσικά επειδή τον κουβαλήσαμε ημέρα αργίας, είχε πρόθεση να μας δαγκώσει πολύ. Το καταλάβαμε έγκαιρα και γλυτώσαμε με μερικά μαγνητάκια μόνο που τα πληρώσαμε μπορεί και δεκαπλάσια, αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.

Κατόπιν μας πήγαν στην Εκκλησία της Αγίας Τριάδος που δεν μας εντυπωσίασε, αντίθετα μας έπιασε τσατίλα όταν μάθαμε ότι είχε τιμή εισόδου κοντά στα 11 ευρώ! Μια χαρά μας έφτανε να τη δούμε απέξω αλλά όλες οι είσοδοι περιλαμβάνονταν στην τιμή του τουρ.

Πετύχαμε ξανά γάμο!

Videaki
- YouTube

Εδώ με την κουμπάρα

Οι αντοχές μας είχαν εξαντληθεί.
Μας πήγε μια τελευταία βόλτα από το κέντρο και τη μοντέρνα πόλη που δεν μας ενθουσίασε.
Πολύ μπετόν, ακατάληπτη αρχιτεκτονική κ ελάχιστο πράσινο

Αυτό είναι ένα μουσείο σύγχρονης τέχνης που μας είπαν ότι αξίζει να επισκεφτείς αν έχεις χρόνο.
Δεν είχαμε.

Αξιοπερίεργα αυτά τα φωτιστικά δρόμου!

Ελληνική ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και φάτσα κάρτα το αστείο φωτιστικό

Μας πήγε να πιούμε τον διάσημο καφέ της Αιθιοπίας. Στο καλύτερο μαγαζί στο σιδ.σταθμό.

Μια γουλιά ήπια, φαρμάκι, απίστευτα δυνατός.

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και τα μεγαλεία

Και ξαναφάγαμε αυτά που δεν τρωγόντουσαν με τίποτα. Στουμπώσαμε με κάτι ρύζια και οτιδήποτε άλλο μπορούσες να μασήσεις. Εμένα μ έπιασε αναγούλα πάντως.

Το υπόλοιπο της μέρας ξεραθήκαμε στον ύπνο και το βράδι ανταμώσαμε για λίγο να πιούμε μια μπύρα στο σαλόνι του ξενοδοχείου.
Η θέα από το sky bar

Συζητήσαμε λίγο για την απότομη προσγείωση στις εικόνες Αφρικής, το χάλι που αντικρύσαμε, την αθλιότητα, τη φτώχεια αλλά και τα γνήσια χαμόγελα των ανθρώπων.

Το επόμενο πρωί είχαμε ξανά πτήση, ξεκινούσε το κυρίως μέρος του ταξιδιού με αρχή την εξωτική Ζανζιβάρη όπου θα ανταμώναμε με την οικογένεια Mapouna protopame (πατήρ κ θυγατέρα).

Πάμε για άλλα λοιπόν...

 

[Travelliaris]

Ε ναι να γινει ειδικη μνεια ποσο καλη, γλυκια και φιλοξενη ειμαι

Θα προτείνω στην @evaT να μετονομάσει την ιστορία σε Super Vario και ολίγη από Τανζανία