Λεττονία Parīzes ziemeļu? Rīga!

[ThanasisU2]

Για να φτάσει κάποιος στο αεροδρόμιο της Ρίγας, από το κέντρο, έχει 3 τρόπους. Το ταξί με 10 Lati (14 euro), το λεωφορείο της Baltic Express με 3 LVL (5 euro) κι τέλος την απλή λεωφορειακή γραμμή 22 με 0,5 LVL.

Η τελευταία επιλογή, ήταν κι αυτή που διάλεξα. Με δρομολόγια κάθε 10 λεπτά κι διαδρομή 30 λεπτών, δε είναι τίποτα το τραγικό, κι συνάμα φθηνότερο από όλα τα άλλα.

Η αφίξη στο, κομουνιστικό ακόμα στυλ, αεροδρόμιο έγινε ον τιμε, κι επιτόπου πήγαμε για το check in. Κόσμος πολλής, μιας κι το πρωί πετάει σχεδόν παντού η ΒΤ, κι γω περιμένω υπομονετικά στην ουρά. Το εισιτήριο το βρήκα σε καλή προσφορά (44 ευρώ δε είναι κι άσχημα), αλλά δυστυχώς χωρίς βαλίτσα κι in-flight service, προς το παρών.

Έρχεται η σειρά μου για στο check-in, κι εκεί η υπέροχη ξανθιά λετονή με καλώς ορίζει με ένα υπέροχο χαμόγελο κι με την υπέροχη Λετονική γλώσσα:
- Labrīt!
- Labrīt, labrīt! Κι της δίνω το διαβατήριο μου.

Πληκτρολογεί, πληκτρολογεί (είναι κι τεράστιο το ονοματεπώνυμο μου πανάθεμα το), κι αρχίζει να τρελαίνετε. Παίρνει τηλέφωνα δεξιά, αριστερά, εγώ πάλι νομίζω πως κάτι παίχτηκε ότι έχω πολωνικό διαβατήριο με ελληνικό ονοματεπώνυμο.

Μετά από λίγο έρχεται κι η προϊστάμενη (άλλη κοπελάρα) κι μου λέει:
-Mr Apostolakis, we have a problem with your ticket
Το κακό σου το καιρό, ήθελα να της πω, άλλα κρατήθηκα να δω τι θα μου πει

-The flight is overbooked, and we have two options for you, one is to take the LOT flight in 6 hours or to make upgrade in this flight to bussines class.
Χωρίς καν να σκεφτώ, απαντάω με σιγουριά:

-UPGRADE!

κι η υπέροχη Natalie, μου εκτύπωσε το υπέροχο πράσινο εισητήριακι με θέση 1Α κι C Class!

Μιας κι υπήρχε αρκετή ώρα μπροστά μου, αποφάσισα να πάω να δω το μουσείο αεροπλάνων (θεός να το κάνει μουσείο) μόνο κι μόνο για να δω το Ту-134 που διαφήμιζαν.

Φτάνω στην είσοδο του ‘στάβλου’ κι χτυπάω το κουδούνι. Έρχεται προς τα έμενα κάποιος ξεχασμένος μεθυσμένος ρώσος από το 91, κι μου λέει 5 Λάτι (7 ευρώ)! Ούτε μα, ούτε κουκουρίκου, γενέθλια είχα τότε, δε γα**τε πάρτα τα λεφτά.

Μπαίνω στο χωράφι, κι εκεί ένα χάος. Παρατημένα αεροπλάνα κι ελικόπτερα δεξιά αριστερά κι μπόλικα ανταλλακτικα παντού, όλα Сделано в СССР.
Από τα ποιο σημαντικά εκθέματα
Ми-6
Ту-22М
Ан-24

Κι το υπέροχο Ту-134? Δε ήταν καν στο χώρο του χωραφιού, αλλά στο χώρο του αεροδρομίου, δλδ για να βγάλεις την φοτωγραφια έπρεπε να σκαρφαλώσεις κι να διαπεράσεις το τα δέντρα. Μετά το σκυλοβρίσιμο του είδη ντίρλα φύλακα, γύρισα πίσω στο αεροδρόμιο για να περάσω τον έλεγχο.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[ThanasisU2]

On the road to Riga!

Μετά από τις 2 υπέροχες στο Βίλνιους κι γενικά στην Λιθουανία, καιρός είχε η Λετονία με την υπέροχη Ρίγα της.
Από νωρίς περίμενα στο σταθμό των λεωφορείων το, πίνοντας μερικές υπέροχες Λιθουανικές μπύρες, περιμένοντας το λεωφορείο της Lux Express που θα με πήγαινε στην Ρίγα.
Το λεωφορείο ήρθε στην ώρα του, κι στην είσοδο ο οδηγός με κάλως όρισε με ένα χαμόγελο δίνοντάς μου ένα μπουκαλάκι νερό, ένα σακουλάκι ξηρούς καρπούς κι μου έδειξε την είσοδο για την VIP πτέρυγα του λεωφορείου. Μόλις άνοιξα την πόρτα έπαθα σοκ. Για 4 ευρώ ακριβότερα από την κανονική θέση, είχα μπροστά μου τις υπέροχες δερμάτινες θέσεις, σε διάταξη 2 θέσεις τραπεζάκι κι 2 θέσεις, μηχάνημα που σέρβιρε ΔΩΡΕΑΝ καφέ, καπουτσίνο, τσάι κακάο (φραπέ κι ελληνικό δε είχε :/ ) κι ΔΩΡΕΑΝ WiFi (να τα ακούνε αυτά οι της Ελλάδος). Το λεωφορείο έφυγε On Time κι μετά από λίγο ήρθε η λεώφορειοσυνοδος με το βραδινό μας (σαλατούλα, σαντουιτσάκι, γλυκάκι κι Whiskey!!!!!!) κι για να μας πει ότι θα είναι δίπλα μας, για ότι χρειαστούμε για το ταξίδι μας. Η ώρα πέρασε ευχάριστα σερφάρωντας στο ίντερνετ κι διαβάζοντας το lonely planet για την υπέροχη Λετονία, μέχρι που είδα έξω από το παράθυρο την πινακίδα Welcome to Latvia/Laipni lūdzam Latvija , την ανακοίνωση του οδηγού ότι σε 1 ½ ώρα θα είμαστε στην Ρίγα.
Η άφιξη μας στην Ρίγα έγινε το βράδυ, σχεδόν νύχτα στο γεμάτο από Ρωσικά λεωφορεία σταθμό λεωφορείων. Βλέπεται ήταν Κυριακή τότε, κι όλοι οι σύντροφοι γύρναγαν στα σπίτια τους, μετά από 2 μέρες δουλεία στις αγορές.
Αναζήτηση ΑΤΜ για να βγάλουμε μερικά Lats, κι αναζήτηση του Hostel μας, για να μας φιλοξενήσει για τις επόμενες 2 νύχτες.

 

[ThanasisU2]

Το hostel που θα με φιλοξενούσε, ήταν το Riga Hostel Riga Hostel επί της οδού Marstalu 12. Ενα μικρό hostel μέσα σε μια παλιά πολυκατοικία. Στην είσοδο της πολυκατοικίας στο ισόγειο βρισκόταν το κλαμπ του hostel (πάλι καλά που είχε πολλή καλή ηχομόνωση) κι στο πρώτο όροφο η τραπεζαρία κι η ρεσεψιόν με την υπέροχη Λετονή (αχ αχ αχ). Η συντρόφισσα Valentina (αχ αχ αχ αχ αχ) με καλώς όρισε κι με πήγε στο δωμάτιο μου (στο τελευταίο όροφο) ακριβώς κάτω από την στέγη (καλύτερα δε μπορούσα) με θέα την παλιά πόλη της Ρίγας.
Το πρωινό σερβιρόταν στο 1 όροφο, σε ένα κοινό δωμάτιο με την τηλεόραση κι ένα τεράστιο τραπέζι με φαγητό. Το μόνο που διέφερε το πρωινό αυτό από τα άλλα ξενοδοχεία είναι ότι πρέπει να πλύνεις μόνο σου τα πιάτα/μαχαίρια κι όλα τα κουζινικά σκεύη. Στους τοίχους του δωματίου ο καθένας μπορούσε να γράψει ότι θέλει, αλλά υπήρχε κι το κλασικό ελληνικό στοιχείο.

Εκεί ακριβώς βρήκα κι την αφίσα με το Free Walking Tour Riga, κι αποφάσισα να το τιμήσω. Η ώρα του ραντεβού 11 κάτω από τον Καθεδρικό Ναό στην Ρίγα.
Μιας κι ήταν νωρίς ακόμα για το ραντεβού μας, αποφάσισα να κάνω μια πρώτη βόλτα στην παλιά πόλη. Μέσα στα σοκάκια φτάσαμε στην παλία πόλη της Ρίγας (Vecrīga ) κι απέξω από το Melngalvju nams (House of the Blackheads). Αυτό το υπέροχο κτήριο, χτίστηκε το 14ο αιώνα από την πλούσια αδελφότητα των Blackheads. Στο κτήριο αυτό, επίσης, το 1920 υπογράφηκε το σύμφωνο της Ρίγας μεταξύ της Πολωνίας της ΕΣΣΔ κι της USSR (Ukrainian Soviet Socialist Republic) για την δημιουργία της Δημοκρατίας της Λετονίας. Στης 28 Ιουνίου του 41 η Ναζιστές βομβάρδισαν κι το 48 ο Κόκκινος στρατός το βομβάρδισαν ολοσχερώς το κτήριο. Μέχρι κι το 1995 το κτήριο παρέμενε καταστραμένο, μιας κι η ΕΣΣΔ δε τoυς άφηναν να το ανακαινίσουν το κτήριο. Το 1998 τελείωσαν την ανακαίνιση του. Σε ένα μέρος του κτηρίου υπάρχει το Tourist info για την Ρίγα. Ακριβώς δίπλα υπάρχει το μουσείο της κατοχής (Museum of Occupation). Πριν την ανεξαρτησία της Λετονίας το 90, στο κτήριο αυτό υπήρχε ένα άλλο μουσείο, το μουσείο των Κόκκινων Τουφεκιοφορων (ούτε καν ξέρω πως λέγετε αυτό στα ελληνικά), οι οποίοι ήταν ένα μικρο γκρουπ ανταρτών οι οπιοι πολέμησαν το 1917 στο μέρος του Κόκκινου Στρατού. Τώρα το μουσείο περιγράφει την ζωή των Λετονών κάτω από το Ναζιστικό Ζυγό κι μετέπειτα το Σοβιετικό. Η είσοδος στο μουσείο είναι δωρεάν, αλλά να ξέρετε ότι την Δευτέρα είναι κλειστό (έτσι την έπαθα κι εγώ). Απ’ έξω από το μουσείο, υπάρχει μέχρι σήμερα το μνημείο Riflemen το οποίο ακόμα στέκει από την εποχή του ψυχρού πολέμου. Η ώρα της συνάντησης έφτανε σιγά σιγά κι πείρα την κατεύθυνσή για το Καθεδρικό Ναό της Ρίγας (Doma cathedral) αλλά με μια μικρή στάση, στο άγαλμα των Μουσικών της Βρέμης. Αυτό το άγαλμα είναι από ένα διάσημο γερμανικό παραμύθι που συμμετέχουν ένα γαϊδούρι, ένας σκύλος, μια γάτα κι ένας πετεινός . Θα μου πείτε τι γυρεύει αυτό το παραμύθι στην Ρίγα. Την δεκαετία του 90, η Ρίγα αδειοδοτήθηκε με την Βρέμη, κι η Βρέμη το έκανε δώρο στην Ρίγα. Δε πολύ καταλαβαίνω την λογική, αλλά το προσπερνάμε, κι πάμε στην πύλη της εκκλησιάς, οπού θα περιμένουμε το ξεναγό μας.

 

[Borealis]

Πως αδειοδοτήθηκε η Ρήγα με τη Βρέμη? μήπως εννοείς αδελφοποιήθηκε?

 

[ThanasisU2]

Υπέροχη βόλτα στο Παρίσι του Βορα

Στις 11 η ώρα ακριβώς, ο Eņģelis (στα ελληνικά Άγγελος) μας περίμενε απέξω από τον καθεδρικό ναό. Ο Eņģelis, νέος στο επάγγελμα με καλώς ορίζει στην Ρίγα, κι περιμένουμε αν θα έρθει κανένας άλλος στο γκρουπ μας. Ευτυχώς για μένα, δυστυχώς για αυτό ήμουν μόνος μου κι θα είχα ατομική ξενάγηση στην Ρίγα, τι άλλο θα ήθελα ;Ρ.

O Eņģelis δε θα μου έκανε ξενάγηση στην Παλιά Πόλη της Ρίγας (μιας κι όλοι οι ταξιδιώτικη οδηγοί την περιγράφουν) αλλά θα μας δείξει την νέα Ρίγα μέσα σε 3 ώρες.

Πρώτος μας σταθμός, η τεράστια Αγορά Τροφίμων της Ρίγας (Rīgas Centrāltirgus). Η αγορά βρίσκεται στα 4 από τα 5 παλιά hangar Zeppelin που μετατράπηκαν το 1930 σε αγορά τροφίμων. Μέχρι κι την πρώτη κατοχή των Σοβιετικών η αγόρα ήταν μια από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη. Δυστυχώς μετά την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα κι την Ναζιστική Κατοχή, για τα επόμενα 3 χρόνια η αγορά έχασε την δύναμη που είχε. Η πώληση τροφίμων δυσκολεύτηκε πάρα πολλή, μιας κι έπρεπε ο κάθε αγρότης να δίνει ένα τεράστιο μέρος των πραγμάτων στο Γερμανικό Στρατό, κι οι κάτοικοι της Ρίγας δε είχαν τον πλεονέκτημα να αγοράζουν ελευθέρα τρόφιμα από την αγορά, κι μόνο τα δύο hangars μείναν ανοικτά ενώ τα άλλα δύο ήταν αποθήκες κι γκαράζ για τα οχήματα της 726 πτέρυγας μάχης. το 44 που μπήκαν οι Σοβιετικοί κι μέχρι το 49, το ανακαίνισαν πάλι σε αγορά αλλά με διαφορετικό όνομα, αυτή τη φορά σε Central Kolkhoz Market (Centrālais Kolhozu tirgus), για όποιον δε ξέρει τι είναι το Kolkhoz, ας διαβάσει εδώ. Το 61 η αγορά ανακηρύχτηκε η καλύτερη στην Ανατολική Ευρώπη, με κοντά στους 60000 πελάτες την ημέρα κι μέχρι κι 100000 το Σαββάτο ή την Κυριακή. Το 1995 ξαναποκτάει την ονομασία Riga Central Market (Rīgas Centrāltirgus) κι το 98 μπαίνει στην παγκόσμια λίστα Unesco μαζί με την παλιά πόλη.

Σήμερα δουλεύουν κι τα 5 hangars κι σε κάθε ένα υπάρχει κάτι αλλό να αγοράσεις
Στο πρώτο είναι η Ψαραγορά, μετά είναι η Λαχαναγορά, το Παντοπωλείο, Γαλακτοκομικά κι τέλος η κρεαταγορά. Σας προτείνω από την αγορά να αγοράσε το καταπληκτικό μαύρο ψωμί τους κι καπνιστό σολομό τους.

Επόμενος σταθμός μας, η Ακαδημία Επιστήμης της Λετονίας (Zinātņu akadēmija). Χτισμένη το 1956 από το σύντροφό Στάλιν (για αυτό είχε κι τα ψευδώνυμα Stalin's birthday cake και Kremlin, κι έχει ύψος 108 μέτρα (κατά 120 μέτρα μικρότερο από το Palace Of Culture της Βαρσοβίας). Στο κτήριο αυτό υπάρχει κι observation deck στο 17ο όροφο με θέα όλη την πόλη.

Περνώντας την οδό Stabu θα φτάσουμε στα απομεινάρια μιάς από τις 14 Συναγωγές της Ρίγας. Στην Great Choral Synagogue εξελίχτηκε ένα από τις μεγαλύτερες κτηνωδίες του 20ου αιώνα. Το 41 που μπήκαν οι ναζιστές στην Λετονία, από την πρώτη κιόλας μέρας μάζεψαν όλους του Εβραίους στην γύρω περιοχή από την Συναγωγή (γύρω στους 300) κι τους κλείδωσαν στο υπόγειο. Μετά υπό την διαταγή του Herberts Cukurs (πιλότος της Λετονίας, που δούλευε με τους Ναζί, γνωστός με το ψευδώνυμο ο Χασάπης της Ρίγας) πυρπόλησε την συναγωγή αφήνοντας τους Εβραίους να καούν η να πεθάνουν από ασφυξία. Όσοι δε που προσπάθησαν να αποφύγουν τους πυροβολούσε επιτόπου. Δίπλα στην συναγωγή υπάρχει μια τεράστια μαρμάρινη πλάκα, με τα ονόματα κατοίκων της Ρίγας που έσωσαν τουλάχιστον έναν Εβραίο, βάζοντας σε ρίσκο την ζωή τους.

Μετά από 1 λεπτό σιγής για τους αδικοχαμένους Εβραίους, αποχωρίσαμε κι πήγαμε προς την Γειτονία της Μόσχας (Maskavas rajona). Σε αυτό το μέρος υπάρχουν 2 ενδιαφέροντα πράγματα. Εδώ βρισκόταν το γκέτο της Ρίγας (από τους 30000 Εβραίους, μόνο 150 κατάφεραν να επιζήσουν) κι τώρα μπορεί κανείς να βρει το Ρώσικο παζάρι. ΟΙ λάτρεις του Β Παγκοσμίου Πολέμου ή του κομουνιστικού καθεστώς μπορούν να βρουν εδώ τα ΠΑΝΤΑ. Από στολές στρατιωτών μέχρι εικόνες του Συντρόφου Λένιν κι Στάλιν κι μερικά σπουδαία όπλα όπως το ΑΚ47.

Πριν πάμε στο διάσημο μνημείο της Ρίγας, κάναμε μια στάση στο σιδηροδρομικό σταθμό της Ρίγας. Χτισμένο με το παραδοσιακό κομουνιστικό στυλ, σήμερα παραμένει ένας απλός σταθμός των τρένων. Την εποχή της Σοβιετικής ένωσης ήταν ένας από τους κεντρικούς σταθμούς των τρένων στις Βαλτικές χώρες. Από το σταθμό αυτό σχεδόν κάθε ώρα φεύγανε τρένα προς όλο το Ανατολικό μπλοκ (Μόσχα, Βίλνα, Άλμα Ατά, ΠΕΚΙΝΟ! Κτλ) την σήμερον ημέραν τα μόνο ‘εξωτικά δρομολόγια’ είναι μέχρι τα σύνορα με την Λιθουανία κι Εστόνια, κι ένα τρένο για Αγία Πετρούπολη κι για Μόσχα. Με το που πήραμε ενέργεια από sandwich κι καφεδάκι προχωρήσαμε σιγά σιγά για το επόμενο μνημείο.

O προτελευταίος μας σταθμός είναι το διάσημο άγαλμα της Ελευθερίας (Brīvības piemineklis). Χτισμένο το 1920, λίγο καιρό μετά την ανεξαρτησία της, το μνημείο με ύψος 42 μέτρα, ήταν φόρος τιμής για τους Λετονούς στρατιώτες που πέθαναν για την ανεξαρτησία της Λετονίας. Πάνω, υπάρχει το άγαλμα της ελευθερίας το οποίο κρατάει στα χέρια της 3 αστέρια, για τα 3 δημογραφικά διαμερίσματα της Ρίγας (Vidzeme, Latgale και Courland). Το 40 που μπήκε ο κόκκινος στρατός στην Λετονία, προτάθηκε να καταστρέψουν το μνημείο, αλλά ο στρατηγός το απαγόρεψε, κι το άφησε όπως είναι. Το 48 που η Λετονία μπήκε στην ΕΣΣΔ τα 3 αστέρια έπαψαν να σημαίνουν τις 3 δημογραφικές περιοχές, αλλά εννοούσαν τα 3 Βαλτικά Κράτη. Το 1987 5000 Λετονoi πέταξαν λουλούδια κάτω από το μνημείο, ως έντηξη για την δημιουργία κράτους της Λετονίας. Στις 11 Νοεμβρίου του 92, το μνημείο έγινε κι το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, κι κάθε μέρα μπορεί κάποιος να δει έναν στρατιώτη να φυλάει το μνημείο, κάτι σαν τους δικούς μας Εύζωνες.

Τελευταίος μας σταθμός ήταν το πάρκο Φρούριο (Bastejkalns Park). Τα ερείπια του φρουρίου παραμένουν σε αυτό το υπέροχο πάρκο, δημιουργώντας μερικά όμορφα μονοπάτια ανάμεσα στους θάμνους κι στο κανάλι Pilsetas. Εκτός από τις όμορφες γέφυρες, δυστυχώς υπάρχει κι το άσχημο μέρος του πάρκου. Εκεί υπάρχει το μνημείο, φόρος τιμής των 2 νέων που πεθάναν ‘καταλάθως’ από τα απομεινάρια του Σοβιετικού Στρατού το 91.

Χαιρέτησα το Eņģelis κι τον ευχαρίστησα για την υπέροχη βόλτα, κι πήγα στο δίπλα εστιατόριο Pelmeni XL για να τσακίσω μια μεγάλη μερίδα Pelmeni με τυράκι παρέα με μια υπέροχη μπύρα. Επιστροφή στο χοστελ για ξεκούραση, μιας κι θα ακολούθαγε μετά η υπέροχη Jūrmala.

 

[Dorotija]

Γεια σου ρε Θανάση με την αγαπημένη μου Ρίγα.

Ωραία μας τα λες, ευχαριστούμε!!!

Μια ανούσια ένσταση- διόρθωση: σύμφωνα με το δικό μας ξεναγό, τα τρία αστέρια που κρατά η εν λόγω κυρία (την οποία και δεν μας σύστησες, λέγετα Milda) συμβολίζουν τις τρεις περιφέρειες της Λετονίας, ουχί της Ρίγας, Kurzeme, Vidzeme and Latgale. Ξέρω ότι η wikipedia διαφωνεί, αλλά μάλλον για μια ακόμα φορά κάνει λάθος..

περισσότερα εδώ: Freedom Monument Riga | Latvia - Riga Life

και εδώ Monuments and sculptures | Official Latvian Tourism Portal

 

[pattyyy]

Πολύ ωραία η βόλτα σας Θανάση στην αγαπημένη Ρίγα! Ακολούθησα βήμα-βήμα την όμορφη διαδρομή σας!

 

[ThanasisU2]

Jūrmala & Νυχτερινή Ρίγα

Μετά από ένα ωραίο υπνάκο, αποχώρισα για τον σταθμό των τρένων, για να πάρω τον προαστιακό για την θαλάσσια ακτή (κοινώς στα Λετονικά Jūrmala). Το ταξίδι είναι γύρω στα 20 με 30 λεπτά, κι κοστίζει κοντά στο ένα Lati. Σας προτείνω να κατεβείτε στην στάση Majori η οποία είναι ποιο κοντά στην θάλασσα. Δυστυχώς μιας κι Νοέμβριος, η κίνηση ήταν ελάχιστη, αλλά η βόλτα στο κεντρικό δρόμο, Jomas iela με τα υπέροχα ξύλινα σπιτάκια. To καλό με τον Νοέμβριο είναι ότι δε θα βρείτε πολλή κόσμο στους δρόμους, κι τα εστιατόρια έχουν ρίξει σημαντικά τις τιμές. Παράλληλα με τον δρόμο υπάρχει κι η ακτή, που αυτή την περίοδο φιλοξενούσε 2 με 3 θαρραλέους χειμερινούς κολυμβητές κι μπόλικους τουρίστες που αναζητούσαν μερικά κομματάκια κεχριμπάρι. Μετά από λίγη ώρα, κατάφερα κι βρείκα κι για εμένα μερικά κομματάκια.

Μιας κι είχε σκοτεινιάσει πείρα το τρένο της επιστροφής, έτσι ώστε να δω τα μνημεία της Ρίγας την νύχτα, κι πραγματικά άξιζε το κόπο. Όσο ποιο όμορφα είναι την ημέρα, την νύχτα γίνονται ακόμα ποιο όμορφα, όταν το φως των προβολέων τα άγγαλιαζει.


http://i31.photobucket.com/albums/c366/Thanasis_U2/Riga 2010/303.jpg
http://i31.photobucket.com/albums/c366/Thanasis_U2/Riga 2010/308.jpg
http://i31.photobucket.com/albums/c366/Thanasis_U2/Riga 2010/311.jpg
http://i31.photobucket.com/albums/c366/Thanasis_U2/Riga 2010/314.jpg
http://i31.photobucket.com/albums/c366/Thanasis_U2/Riga 2010/321.jpg
http://i31.photobucket.com/albums/c366/Thanasis_U2/Riga 2010/324.jpg
http://i31.photobucket.com/albums/c366/Thanasis_U2/Riga 2010/325.jpg

Επιστροφή στο hostel για ύπνο κι πακετάρισμα για την επιστροφή στην Πολώνια.

 

[ThanasisU2]

Αναμένωντας την πτήση στο Rīgas Starptautiskā Lidosta

Για να φτάσει κάποιος στο αεροδρόμιο της Ρίγας, από το κέντρο, έχει 3 τρόπους. Το ταξί με 10 Lati (14 euro), το λεωφορείο της Baltic Express με 3 LVL (5 euro) κι τέλος την απλή λεωφορειακή γραμμή 22 με 0,5 LVL.

Η τελευταία επιλογή, ήταν κι αυτή που διάλεξα. Με δρομολόγια κάθε 10 λεπτά κι διαδρομή 30 λεπτών, δε είναι τίποτα το τραγικό, κι συνάμα φθηνότερο από όλα τα άλλα.

Η αφίξη στο, κομουνιστικό ακόμα στυλ, αεροδρόμιο έγινε ον τιμε, κι επιτόπου πήγαμε για το check in. Κόσμος πολλής, μιας κι το πρωί πετάει σχεδόν παντού η ΒΤ, κι γω περιμένω υπομονετικά στην ουρά. Το εισιτήριο το βρήκα σε καλή προσφορά (44 ευρώ δε είναι κι άσχημα), αλλά δυστυχώς χωρίς βαλίτσα κι in-flight service, προς το παρών.

Έρχεται η σειρά μου για στο check-in, κι εκεί η υπέροχη ξανθιά λετονή με καλώς ορίζει με ένα υπέροχο χαμόγελο κι με την υπέροχη Λετονική γλώσσα:
- Labrīt!
- Labrīt, labrīt! Κι της δίνω το διαβατήριο μου.

Πληκτρολογεί, πληκτρολογεί (είναι κι τεράστιο το ονοματεπώνυμο μου πανάθεμα το), κι αρχίζει να τρελαίνετε. Παίρνει τηλέφωνα δεξιά, αριστερά, εγώ πάλι νομίζω πως κάτι παίχτηκε ότι έχω πολωνικό διαβατήριο με ελληνικό ονοματεπώνυμο.

Μετά από λίγο έρχεται κι η προϊστάμενη (άλλη κοπελάρα) κι μου λέει:
-Mr Apostolakis, we have a problem with your ticket
Το κακό σου το καιρό, ήθελα να της πω, άλλα κρατήθηκα να δω τι θα μου πει

-The flight is overbooked, and we have two options for you, one is to take the LOT flight in 6 hours or to make upgrade in this flight to bussines class.
Χωρίς καν να σκεφτώ, απαντάω με σιγουριά:

-UPGRADE!

κι η υπέροχη Natalie, μου εκτύπωσε το υπέροχο πράσινο εισητήριακι με θέση 1Α κι C Class!

Μιας κι υπήρχε αρκετή ώρα μπροστά μου, αποφάσισα να πάω να δω το μουσείο αεροπλάνων (θεός να το κάνει μουσείο) μόνο κι μόνο για να δω το Ту-134 που διαφήμιζαν.

Φτάνω στην είσοδο του ‘στάβλου’ κι χτυπάω το κουδούνι. Έρχεται προς τα έμενα κάποιος ξεχασμένος μεθυσμένος ρώσος από το 91, κι μου λέει 5 Λάτι (7 ευρώ)! Ούτε μα, ούτε κουκουρίκου, γενέθλια είχα τότε, δε γα**τε πάρτα τα λεφτά.

Μπαίνω στο χωράφι, κι εκεί ένα χάος. Παρατημένα αεροπλάνα κι ελικόπτερα δεξιά αριστερά κι μπόλικα ανταλλακτικα παντού, όλα Сделано в СССР.
Από τα ποιο σημαντικά εκθέματα
Ми-6
Ту-22М
Ан-24

Κι το υπέροχο Ту-134? Δε ήταν καν στο χώρο του χωραφιού, αλλά στο χώρο του αεροδρομίου, δλδ για να βγάλεις την φοτωγραφια έπρεπε να σκαρφαλώσεις κι να διαπεράσεις το τα δέντρα. Μετά το σκυλοβρίσιμο του είδη ντίρλα φύλακα, γύρισα πίσω στο αεροδρόμιο για να περάσω τον έλεγχο.

 

[fenia42]

Hostel με club ! Ενδιαφέρον ...

 

[ThanasisU2]

flight ΒΤ461 to Poland

Η πτήση ΒΤ461, θα γινόταν σε 2 ώρες, άρα είχα αρκετό χρόνο για να χαζέψω το αεροδρόμιο. Το αεροδρόμιο τα τελευταία χρόνια έχει πάρει τα πάνω του. Το 2008 τελείωσε η επέκταση του τέρμιναλ κι το 2008 ξεκίνησε η κατασκευή του 2 διαδρόμου, νέου πύργου ελέγχου κι της γραμμής του τραμ με την πόλη. Η ίδια η airBaltic, σε ψηφοφορία που έβαλε στο blog της, μας άφησε να διαλέξουμε πως θα είναι το νέο τερμιναλ της μέχρι το 2014.

Σήμερα το αεροδρόμιο, βρίσκετε το hub της airBaltic, με την οποία μπορεί κανείς να ταξιδέψει από την Ευρώπη, σε σχεδόν όλη την πρώην ΕΣΣΔ, αλλά κι με τις παμπόλες πτήσεις της Ryanair.

Άμα σας ενδιαφέρει να αγοράσετε κάτι από τα Duty Free, καλό είναι να κάνετε ένα έρευνα στα duty free, μιας κι μπορείτε να βρείτε μεγάλες διαφορές στις τιμές. Πχ, ήθελα να αγοράσω το διάσημο ποτό Rīgas Melnais balzams (βότκα με βότανα), για δώρο στους συγγενείς μου, κι με αρκετό ψάξιμο το βρήκα σε ένα μικρο μαγαζάκι, 4 Ls λιγότερα.

Αγοράζοντας τα «σουβενίρ» μου, είπα να πάω κι στην airBaltic Business Lounge. Μπαίνοντας μέσα, επιτόπου κατευθύνθηκαν προς σε μένα ο υπεύθυνος κι ο securitας (λογικό είναι, μπαίνει ένας μαντράχαλος, με μπλουζάκι Žalgiris, καπελάκι αλλά Φιντέλ Κάστρο, μποτάκια κι μπουφάν), κι με ρωτάνε τι κάνω εδώ. Με όλο χαρά τους δείχνω το εισιτήριο μου, κι με κάτι μούτρα με καλώς ορίζουν στο lounge. Εκεί τα ίδια. Οι ψωνισμένοι Bussinesman/woman με κοίταζαν, λες κι είχα λέπρα. Μπαίνω μέσα, έκανα το ντουζάκι μου, πείρα το πρωινό μου, κι κάθισα στα καθίσματά, με θέα το αεροδρόμιο. Από spotting? Δε έλεγε κι πολλά, τίποτα Β738 της FR, Β735 ΒΤ κι στο τσακίρ κεφι κάνα Ε145 της Β2.

Η ώρα πέρναγε ευχάριστα (κι το φαΐ επίσης), μέχρι που ακούστηκε το όνομα μου κι άλλα δύο, για να πάμε στην ρεσεψιόν. Εκεί μας ανακοίνωσαν ότι η πτήση θα είναι έτοιμη σε 45 λεπτά, κι να τον ακολουθήσουμε. Φτάσαμε στην έξοδο του αεροδρομίου, κι εκεί μας περίμενε το mini bus για το αεροπλάνο. Φτάσαμε στο παλιό YL-BAW, στην πρώτη μου πτήση με F50. Οι γλυκύτατες αεροσυνοδοί, μας επέτρεψαν να μείνουμε μερικά λεπτά έξω από το αεροπλάνο να φωτογραφίσουμε το υπέροχο Ту-134 της SU (axxxx) κι μετά να μπούμε στο αεροπλάνο. Από μέσα το Φοκεράκι, έδειχνε τα χρονάκια του, παλία κουμπάκια για το φως, για να καλέσεις την αεροσυνοδό αλλά το seat pitch απλά υπέροχο, αρκετό για να παίξεις μπαλίτσα. Η υπέροχη Laimis μας πρόσφερε από ένα ποτηράκι σαμπάνια, κι μας βοήθησε με τα πράγματά μας. Μετά από λίγο έφτασε κι το επόμενο πουλμανάκι με τους υπόλοιπους επιβάτες. Σε 20 λεπτά ήμασταν έτοιμοι, κι οι πιλότοι τελείωναν το briefing τους. Η Laimis κι η συνάδελφός της, μας ξανά καλώς όριζαν στην πτήση, όταν σιγά σιγά ξεκινήσαμε την τροχοδρόμηση προς τον διάδρομο 36. Με το τέλος της επίδειξης, κι το cabin crew ready for take off, το μικρό φοκεράκι πίρε την άνοδο. Μέσα σε λίγα λεπτά ήμασταν στο αέρα, κι παίρναμε κατεύθυνση για Λιθουανία. Σε λίγο οι αεροσυνοδοί κλείνουν την κουρτινούλα, κι άρχισε το service.

To γεύμα? Από τα καλύτερα! Για starter μας δώσανε Χωριάτικη σαλάτα (Greek Salad), μαζί με καπνιστό σολομό με σως teriyaki. Κυρίως πιάτο σαλατούλα με ροστ μπιφ κι μικρές ντοματούλες κι για επιδόρπιο τάρτα με βατόμουρα, παρέα πάντα με ένα υπέροχο ποτήρι κόκκινο κρασάκι.
Στα μέσα της διαδρομής, ο πιλότος μας καλώς όρισε από το cockpit κι μας έδωσε θέση μας, ότι μόλις τώρα πέρασαν τα σύνορα Λιθουανία/Πολώνια, κι σε μερικά λεπτά θα ξεκινήσουμε τις διαδικασίες προσγείωσης. Μετά από μερικά λεπτά, φάνηκε από το παράθυρο ο Βιστούλας, κι τότε άναψε η ένδειξη προσδεθείτε. Μέσα σε 20 λεπτά, πατήσαμε μαλακά μαλακά το αεροδρόμιο Chopin της Βαρσοβίας.

Βγαίνουμε από το αεροπλάνο, κι τι βλέπουμε? Το EW-259TG της Genex να τροχοδρομεί ακριβώς μπροστά μας, κι σε λίγο το Πολωνικής κατασκευής PZL M28 (1000 συγνώμη για τις άθλιες φωτογραφίες, άλλα δε ήμουν σε ετοιμότητα τότε, από εκείνη την στιγμή, έχω την μηχανή μου σε stand by επιλογή μόλις βγαίνω από το αεροπλάνο :Ρ ).

Αποχαιρετάμε για τελευταία φορά το YL-BAW, κι παίρνουμε το λεωφορείο για το Τερμιναλ. Περιμένοντας την θεία μου για να πάμε για lunch , δε έχοντας τίποτα άλλο να κάνω, κάθισα κι έκανα υπέροχο plane spotting, στο τέλος του τέρμιναλ Β της Βαρσοβίας

ERJ 170 LOT Polish Airlines
B737-55D LOT Polish Airlines
YAK-40 Polish Air Force
B737-330 Lufthansa
A330-200 Air China

Μετά από λίγο ήρθε η θεία μου, πήγαμε για lunch, κι επιστροφή με τρένο προς την Κρακοβία. Ένα υπέροχο ταξίδι έλαβε τέλος.

Τι να πω για την Λετονία? Για τις υπέροχες Λετονές? Για τα πελμένι? Την ακόμα μη τουριστική πόλη (όχι όπως το Ταλίν)?

Απλά υπέροχη η πόλη. την λάτρεψα. Μια πόλη που συνδυάζει παλιές εποχές με το κομουνιστικό στυλ. Ένα από τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα, είναι η δύσκολη μεταφορά. Μόνο με λεωφορεία ή αεροπλάνα, μιας κι τρένα δυστυχώς είναι σε χάλια κατάσταση.
Ελπίζω στο μέλλον να ξαναμπορέσω να πάω Λετονία, έστω να πάρω το νυχτερινό τρένο για Μόσχα.

 

[McElk]

Εύγε Thanasis για την περιγραφή διανθισμένη με ιστορικά στοιχεία όχι και τόσο γνωστά σε μας. Είχα την ευκαιρία να περάσω μόλις πριν δυο μήνες από τη Ρίγα για ένα σκάρτο τριήμερο αλλά ήμουν κατάκοπος από ταξίδι και δεν επισκέφθηκα αξιοθέατα εκτός του ιστορικού κέντρου. Έτσι τα μόνα γνώριμα στην ιστορία σου ήταν το άγαλμα με τα ζώα και το Pelmeni XL το οποίο και τίμησα. (Αν ξαναπάω θα είναι χωρίς τη σύζυγο. Όχι για άλλους λόγους αλλά γιατί γύρισα φορτωμένος με κρύσταλλα και κεχριμπάρια και άδειο πορτοφόλι).