evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.953
- Likes
- 16.683
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
Η Συναυλία
....'Αγγλος στο ραντεβού του ο Αμερικάνος, 8:00 η ώρα ήταν προγραμματισμένη η έναρξη της συναυλίας , 8:10 ήταν ήδη πάνω στη σκηνή. Γενικά στη Βουλγαρία είναι πολύ συνεπείς με τα ωράρια ενώ οι συναυλίες ξεκινούν συνήθως νωρίς, πράγμα το οποίο μας βολεύει άπειρα για να μπορούμε να επιστρέφουμε στην Ελλάδα ως το πρωί και να πηγαίνει ο κόσμος στη δουλειά του.
Φτάσαμε στο αρχαίο θεατράκι περίπου μισή ώρα αφού είχε ήδη ξεκινήσει να τραγουδάει και βρεθήκαμε σε μια περίεργη συνθήκη.
Το θεατράκι όπως θα δείτε είναι υπέροχο, μικρό αλλά πολύ ειδυλλιακό κάτι σαν το δικό μας Ηρώδειο σε μινιατούρα. 'Εξω από το χώρο, στην κορυφή υπάρχει ένα καφέ, με...άπλετη θέα προς τα μέσα! Κι ακριβώς δίπλα ένα κηπάκι με κάγκελα το οποίο επίσης δίνει πρόσβαση προς το χώρο του θεάτρου.
Είχαν τοποθετήσει πρόχειρα κάποια πανιά-αφίσες για να εμποδίσουν την λαθρο-θέαση
προχειροδουλειές. Από τα περισσότερα σημεία έβλεπες τα πάντα κανονικά.
Αράξαμε στο κηπάκι, χαζεύοντας τα υπέροχα χρώματα με τα οποία στόλιζαν τους αρχαίους κίονες και πρόσθεταν έξτρα ατμόσφαιρα στον ήδη μυστηριακό τόπο.
Ο δε καλλιτέχνης επί σκηνής παρουσιάστηκε σε one-man-show, λιτός και απέριττος όπως ακριβώς αρμόζει σε έναν τέτοιο τόσο ιδιαίτερο venue.
Εδώ το θεατράκι νωρίτερα
Ήταν πολύ....κάθετη η διάταξη με τις θέσεις-εμένα που με πιάνει κάπως ίλιγγος με το ύψος χρειάστηκε να τραβηχτώ αρκετά πίσω για να μπορώ να κοιτάζω κάτω.
Επιβλητικό το σκηνικό
Και η παράσταση
Ευχαριστώ το φίλο μας τον Βαγγέλη που μου παραχώρησε κάποιες από τις φωτογραφίες της συναυλίας για να τις ανεβάσω, διότι βέβαια εγώ εκεί που ήμουν δεν είχα τέτοια οπτική!
Αλλά μια χαρά είχαμε βολευτεί στο κηπάκι, είχε και κάτι ωραία παγκάκια και απλώναμε τα πόδια μας να ξεκουραστούμε, ενώ ο Μαρξ με τις μπαλάντες του και μόνο μια κιθάρα ήταν μεν ο απόλυτα γοητευτικός τροβαρούδος, ωστόσο- πως να το πω...ευγενικά....σου έβγαζε και μια νύστα τουλάχιστον εμάς εκεί πάνω που δεν είμασταν μέσα στο πλήθος.
Ο Πάνος μάλιστα έβαλε προσκέφαλο το σακίδιό του και νομίζω έναν υπνάκο τον πήρε λιγάκι, όσο ο Μαρξ αποσύνδεσε και την ίδια την κιθάρα του από τα ηχεία και προσπάθησε να ερμηνεύσει εντελώς a capella!
Ωραίος!
Από την άλλη εγώ αν δεν υπάρχει ενισχυτής συνδεμένος με την κιθάρα και ο ήχος να...παραμορφώνει, δύσκολα να εκστασιαστώ. Γούστα είναι αυτά τι να κάνουμε, αλλά έχοντας δει τόσες και τόσες συναυλίες οφείλω να παραδεχθώ ότι ο συγκεκριμένος ήταν αξιοπρεπέστατος και αληθινά μάγεψε το κοινό του.
Επιπλέον ήταν λαλίστατος και χιουμορίστας-το βιντεάκι παρακάτω το αποδικνύει, είναι πιο πολυλογάς κ από μένα αυτός
Μετά το τέλος έπρεπε να βρούμε το σημείο του ραντεβού με το λεωφορείο μας, το οποίο αποδείχθηκε αρκετά περίπλοκο μια και η παλιά πόλη έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και γω από προσανατολισμό είμαι στο ...βάθος κήπος και αν δεν περάσω από το ίδιο σημείο καμιά δεκαριά φορές, αδύνατο να καταλάβω που πατάω και που βρίσκομαι.
Είχα καμιά δεκαριά άτομα από το γκρουπ μαζί μου που με ακολουθούσαν οι δύσμοιροι και με εμπιστεύονται κιόλας (δεν ήξεραν, δε ρώταγαν), οι υπόλοιποι ερχόταν πιο πίσω ο καθένας στο ρυθμό του και σκέφτηκα μήπως τα καταφέρω και φτάσω πρώτη για να στείλω το στίγμα μου στο μέσσετζερ ώστε να μας βρουν πιο εύκολα.
'Ενα από τα παιδιά που ήταν μαζί μου λέει θα τον βρω έχω το δρόμο έχω κάνει ιχνηλάτης
(ή κάτι τέτοιο ) και του άφησα την πρωτοβουλία , σκέφτηκα πως ό,τι και νάναι αυτό το ιχνηλάτης σίγουρα είναι καλύτερο από εμένα που χάνομαι ακόμα και μέσα στην Τούμπα (λόγω του ρέματος ε
Και τελικά τα κατάφερε το παιδί και μας έβγαλε στον κεντρικό που μας περίμενε το λεωφορείο. Δώσαμε και το στίγμα στους πιο πίσω και σιγά σιγά άρχισαν να μαζεύονται.
Δυό παιδιά από το γκρουπ στάθηκαν πιο τυχερά από όλους γιατί ακριβώς λίγο πιο κάτω από κει που μας περίμενε το δικό μας λεωφορείο, περίμενε τον Μαρξ το δικό του αυτοκίνητο!
Την ώρα που περνούσαν από κει τον πέτυχαν και του ζήτησαν φωτογραφία.
Ήρθαν να μας τα πουν χοροπηδώντας από τη χαρά τους!
Του είπαν μάλιστα ότι ταξιδέψαμε 50 νοματαίοι, 500 χιλιόμετρα από την Ελλάδα για να τον δούμε και εκείνος μας ευχαρίστησε όλους πολύ και δήλωσε βαθύτατα συγκινημένος.
'Ετσι μπράβο γιατί ακόμα θυμάμαι τον Bryan Adams μέσα στα Σκόπια να νας παγώνει όταν χαιρέτησε το κοινό με ένα παντελώς άκυρο Good afternoon Macedonia (!!!!) χωρίς καν να χρησιμοποιήσει το Βόρεια και λέγαμε ας του σφυρίξει κάποιος ότι το μισό γήπεδο είναι τίγκα στους 'Ελληνες να μην ξεστομίσει άλλη τέτοια ρουκέτα...Τέλος πάντων τι θέλω και τα θυμάμαι τώρα...
Μετά από μια καλή συναυλία πάντως, όλοι πλέουν σε πελάγη ευτυχίας! Είναι σταθερά οι καλύτερες στιγμές της εκδρομής και για το κοινό και για εμένα.
Ο κόσμος κάθεται ήσυχα στη θέση του, βλέπουν τα βιντάκια τους, μοιράζονται την εμπειρία μεταξύ τους και γω τους μετράω ευκολότερα αφού είναι καθήμενοι! Ξεχνούν και τις γκρίνιες, είναι όλοι συνεπαρμένοι από το κλίμα της συναυλίας, ξαναζούν τις στιγμές.
Κάναμε μια σύντομη στάση για ένα σνακ στο δρόμο και μετά με όσο ύπνο καταφέρνει ο καθένας σε μια θέση λεωφορείου (προσωπικά στην κάθετη θέση δίπλα από τον οδηγό μετατρέπομαι κάτι σαν ζόμπι
) φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη κάπου στις 05.30 με 06.00 το πρωί.
Χαιρετηθήκαμε και δώσαμε ραντεβού για τα επόμενα...όποτε κι αν είναι αυτά.
Αν όλα πάνε καλά η επόμενη εξόρμηση του Συναυλιοτουρισμού θα είναι για καθαρά ψυχαγωγικό σκοπό αρχές Δεκέμβρη προς τα γραφικά Ζαγοροχώρια.
Συναυλιακή δραστηριότητα αν όλα πάνε καλά,από την άνοιξη ξανά.
Σας αφήνω κι εγώ με αυτή τη σύντομη (για τα συνήθη δεδομένα μου) μουσικο-τουριστική συναυλία. Έχω γράψει άλλη μια φορά για τότε που πήγαμε Βουκουρέστι να δούμε διπλή παράσταση με Bon Jovi + The Cure σε 3μερη τότε εκδρομή και φιλοδοξώ να επανέλθω εάν προκύψει ανάλογο εγχείρημα σε κάποιον ενδιαφέρον προορισμό. (ελπίζω να μην ακούγεται σαν απειλή αυτό
)
Μου αρέσει να τα γράφω, γνωρίζω στον κόσμο μας τα Travelstories (σε όσους δεν τα ξέρουν ήδη) όπως και τις δικές μας δράσεις στην κοινότητα του Travelstories.
Αποχαιρετήσαμε την Φιλιππούπολη γεμάτοι από θετικά συναισθήματα αφού σε λίγες μόνο ώρες μας ξάφνιασε ευχάριστα και μας έπεισε ότι παρότι αποτελεί σχετικά παραμεθόριο και ξεχασμένο τουριστικό προορισμό, έχει να προσφέρει εικόνες, ιστορία, πολιτισμό και budget friendly τιμές σε όλα τα επίπεδα.
Από εμένα προτείνεται "δαγκωτό" για μια επίσκεψη ή και παραπάνω στα πλαίσια ενός ωραίου οδικού στα Ανατολικά Βαλκάνια.
Και τελευταίο αλλά όχι ύστατο... τρία ευχαριστώ στη σειρά....ένα σε όσους από σας με διαβάζουν, ένα στον κόσμο μας που μας προτιμάει κι ένα στο συνεργάτη μου Νικ που στηρίζει και βοηθάει ώστε όλα αυτά να γίνονται πράξη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
....'Αγγλος στο ραντεβού του ο Αμερικάνος, 8:00 η ώρα ήταν προγραμματισμένη η έναρξη της συναυλίας , 8:10 ήταν ήδη πάνω στη σκηνή. Γενικά στη Βουλγαρία είναι πολύ συνεπείς με τα ωράρια ενώ οι συναυλίες ξεκινούν συνήθως νωρίς, πράγμα το οποίο μας βολεύει άπειρα για να μπορούμε να επιστρέφουμε στην Ελλάδα ως το πρωί και να πηγαίνει ο κόσμος στη δουλειά του.
Φτάσαμε στο αρχαίο θεατράκι περίπου μισή ώρα αφού είχε ήδη ξεκινήσει να τραγουδάει και βρεθήκαμε σε μια περίεργη συνθήκη.
Το θεατράκι όπως θα δείτε είναι υπέροχο, μικρό αλλά πολύ ειδυλλιακό κάτι σαν το δικό μας Ηρώδειο σε μινιατούρα. 'Εξω από το χώρο, στην κορυφή υπάρχει ένα καφέ, με...άπλετη θέα προς τα μέσα! Κι ακριβώς δίπλα ένα κηπάκι με κάγκελα το οποίο επίσης δίνει πρόσβαση προς το χώρο του θεάτρου.
Είχαν τοποθετήσει πρόχειρα κάποια πανιά-αφίσες για να εμποδίσουν την λαθρο-θέαση
προχειροδουλειές. Από τα περισσότερα σημεία έβλεπες τα πάντα κανονικά.
Αράξαμε στο κηπάκι, χαζεύοντας τα υπέροχα χρώματα με τα οποία στόλιζαν τους αρχαίους κίονες και πρόσθεταν έξτρα ατμόσφαιρα στον ήδη μυστηριακό τόπο.
Ο δε καλλιτέχνης επί σκηνής παρουσιάστηκε σε one-man-show, λιτός και απέριττος όπως ακριβώς αρμόζει σε έναν τέτοιο τόσο ιδιαίτερο venue.
Εδώ το θεατράκι νωρίτερα
Ήταν πολύ....κάθετη η διάταξη με τις θέσεις-εμένα που με πιάνει κάπως ίλιγγος με το ύψος χρειάστηκε να τραβηχτώ αρκετά πίσω για να μπορώ να κοιτάζω κάτω.
Επιβλητικό το σκηνικό
Και η παράσταση
Ευχαριστώ το φίλο μας τον Βαγγέλη που μου παραχώρησε κάποιες από τις φωτογραφίες της συναυλίας για να τις ανεβάσω, διότι βέβαια εγώ εκεί που ήμουν δεν είχα τέτοια οπτική!
Αλλά μια χαρά είχαμε βολευτεί στο κηπάκι, είχε και κάτι ωραία παγκάκια και απλώναμε τα πόδια μας να ξεκουραστούμε, ενώ ο Μαρξ με τις μπαλάντες του και μόνο μια κιθάρα ήταν μεν ο απόλυτα γοητευτικός τροβαρούδος, ωστόσο- πως να το πω...ευγενικά....σου έβγαζε και μια νύστα
τουλάχιστον εμάς εκεί πάνω που δεν είμασταν μέσα στο πλήθος.Ο Πάνος μάλιστα έβαλε προσκέφαλο το σακίδιό του και νομίζω έναν υπνάκο τον πήρε λιγάκι, όσο ο Μαρξ αποσύνδεσε και την ίδια την κιθάρα του από τα ηχεία και προσπάθησε να ερμηνεύσει εντελώς a capella!
Ωραίος!
Από την άλλη εγώ αν δεν υπάρχει ενισχυτής συνδεμένος με την κιθάρα και ο ήχος να...παραμορφώνει, δύσκολα να εκστασιαστώ. Γούστα είναι αυτά τι να κάνουμε, αλλά έχοντας δει τόσες και τόσες συναυλίες οφείλω να παραδεχθώ ότι ο συγκεκριμένος ήταν αξιοπρεπέστατος και αληθινά μάγεψε το κοινό του.
Επιπλέον ήταν λαλίστατος και χιουμορίστας-το βιντεάκι παρακάτω το αποδικνύει, είναι πιο πολυλογάς κ από μένα αυτός
Μετά το τέλος έπρεπε να βρούμε το σημείο του ραντεβού με το λεωφορείο μας, το οποίο αποδείχθηκε αρκετά περίπλοκο μια και η παλιά πόλη έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και γω από προσανατολισμό είμαι στο ...βάθος κήπος και αν δεν περάσω από το ίδιο σημείο καμιά δεκαριά φορές, αδύνατο να καταλάβω που πατάω και που βρίσκομαι.
Είχα καμιά δεκαριά άτομα από το γκρουπ μαζί μου που με ακολουθούσαν οι δύσμοιροι και με εμπιστεύονται κιόλας (δεν ήξεραν, δε ρώταγαν), οι υπόλοιποι ερχόταν πιο πίσω ο καθένας στο ρυθμό του και σκέφτηκα μήπως τα καταφέρω και φτάσω πρώτη για να στείλω το στίγμα μου στο μέσσετζερ ώστε να μας βρουν πιο εύκολα.
'Ενα από τα παιδιά που ήταν μαζί μου λέει θα τον βρω έχω το δρόμο έχω κάνει ιχνηλάτης
(ή κάτι τέτοιο ) και του άφησα την πρωτοβουλία , σκέφτηκα πως ό,τι και νάναι αυτό το ιχνηλάτης σίγουρα είναι καλύτερο από εμένα που χάνομαι ακόμα και μέσα στην Τούμπα (λόγω του ρέματος εΚαι τελικά τα κατάφερε το παιδί και μας έβγαλε στον κεντρικό που μας περίμενε το λεωφορείο. Δώσαμε και το στίγμα στους πιο πίσω και σιγά σιγά άρχισαν να μαζεύονται.
Δυό παιδιά από το γκρουπ στάθηκαν πιο τυχερά από όλους γιατί ακριβώς λίγο πιο κάτω από κει που μας περίμενε το δικό μας λεωφορείο, περίμενε τον Μαρξ το δικό του αυτοκίνητο!
Την ώρα που περνούσαν από κει τον πέτυχαν και του ζήτησαν φωτογραφία.
Ήρθαν να μας τα πουν χοροπηδώντας από τη χαρά τους!
Του είπαν μάλιστα ότι ταξιδέψαμε 50 νοματαίοι, 500 χιλιόμετρα από την Ελλάδα για να τον δούμε και εκείνος μας ευχαρίστησε όλους πολύ και δήλωσε βαθύτατα συγκινημένος.
'Ετσι μπράβο γιατί ακόμα θυμάμαι τον Bryan Adams μέσα στα Σκόπια να νας παγώνει όταν χαιρέτησε το κοινό με ένα παντελώς άκυρο Good afternoon Macedonia (!!!!) χωρίς καν να χρησιμοποιήσει το Βόρεια και λέγαμε ας του σφυρίξει κάποιος ότι το μισό γήπεδο είναι τίγκα στους 'Ελληνες να μην ξεστομίσει άλλη τέτοια ρουκέτα...Τέλος πάντων τι θέλω και τα θυμάμαι τώρα...
Μετά από μια καλή συναυλία πάντως, όλοι πλέουν σε πελάγη ευτυχίας! Είναι σταθερά οι καλύτερες στιγμές της εκδρομής και για το κοινό και για εμένα.
Ο κόσμος κάθεται ήσυχα στη θέση του, βλέπουν τα βιντάκια τους, μοιράζονται την εμπειρία μεταξύ τους και γω τους μετράω ευκολότερα αφού είναι καθήμενοι! Ξεχνούν και τις γκρίνιες, είναι όλοι συνεπαρμένοι από το κλίμα της συναυλίας, ξαναζούν τις στιγμές.
Κάναμε μια σύντομη στάση για ένα σνακ στο δρόμο και μετά με όσο ύπνο καταφέρνει ο καθένας σε μια θέση λεωφορείου (προσωπικά στην κάθετη θέση δίπλα από τον οδηγό μετατρέπομαι κάτι σαν ζόμπι
) φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη κάπου στις 05.30 με 06.00 το πρωί.Χαιρετηθήκαμε και δώσαμε ραντεβού για τα επόμενα...όποτε κι αν είναι αυτά.
Αν όλα πάνε καλά η επόμενη εξόρμηση του Συναυλιοτουρισμού θα είναι για καθαρά ψυχαγωγικό σκοπό αρχές Δεκέμβρη προς τα γραφικά Ζαγοροχώρια.
Συναυλιακή δραστηριότητα αν όλα πάνε καλά,από την άνοιξη ξανά.
Σας αφήνω κι εγώ με αυτή τη σύντομη (για τα συνήθη δεδομένα μου) μουσικο-τουριστική συναυλία. Έχω γράψει άλλη μια φορά για τότε που πήγαμε Βουκουρέστι να δούμε διπλή παράσταση με Bon Jovi + The Cure σε 3μερη τότε εκδρομή και φιλοδοξώ να επανέλθω εάν προκύψει ανάλογο εγχείρημα σε κάποιον ενδιαφέρον προορισμό. (ελπίζω να μην ακούγεται σαν απειλή αυτό
)Μου αρέσει να τα γράφω, γνωρίζω στον κόσμο μας τα Travelstories (σε όσους δεν τα ξέρουν ήδη) όπως και τις δικές μας δράσεις στην κοινότητα του Travelstories.
Αποχαιρετήσαμε την Φιλιππούπολη γεμάτοι από θετικά συναισθήματα αφού σε λίγες μόνο ώρες μας ξάφνιασε ευχάριστα και μας έπεισε ότι παρότι αποτελεί σχετικά παραμεθόριο και ξεχασμένο τουριστικό προορισμό, έχει να προσφέρει εικόνες, ιστορία, πολιτισμό και budget friendly τιμές σε όλα τα επίπεδα.
Από εμένα προτείνεται "δαγκωτό" για μια επίσκεψη ή και παραπάνω στα πλαίσια ενός ωραίου οδικού στα Ανατολικά Βαλκάνια.
Και τελευταίο αλλά όχι ύστατο... τρία ευχαριστώ στη σειρά....ένα σε όσους από σας με διαβάζουν, ένα στον κόσμο μας που μας προτιμάει κι ένα στο συνεργάτη μου Νικ που στηρίζει και βοηθάει ώστε όλα αυτά να γίνονται πράξη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Last edited by a moderator:
