Πολωνία Roadtrip in Poland

[yllos]

Mέρα 6η

Έχοντας 2 μόνο πράγματα στην to do λίστα μας είπαμε να ξεκινήσουμε το πρόγραμμά μας χαλαρά. Σηκωθήκαμε, ήπιαμε καφέ και πήραμε το minibus με προορισμό τα αλατωρυχεία της Wieliczka. 15 λεπτά αργότερα φτάσαμε έξω απο τα αλατορυχεία, προσπεράσαμε 2-3 που ζήτησαν 30 zloti για την στάθμευση και παρκάραμε λίγο πιο πάνω στον δρόμο. Ο κόσμος ήταν αρκετός και περιμέναμε λίγο στην ουρά για να προμηθευτούμε τα εισιτήρια μας. Το τουρ μας θα ξεκινούσε μία ώρα αργότερα κι έτσι αρπάξαμε την ευκαιρία να περπατήσουμε λίγο στο χωριό.

Μετά από λίγο επιστρέψαμε για να ξεκινήσουμε το τουρ που κρατάει περίπου 3 ώρες. Το μέρος είναι φανταστικό και ψαρωτικό μαζί. Το τουρ ξεκινάει με μία κατάβαση 120 μέτρων κάτω απο την επιφάνεια της γής χρησιμοποιώντας μία ξύλινη σκάλα.

Φτάνοντας στο πρώτο επίπεδο ξεκινάει το τουρ με πολλά ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία αλλά τίποτα δεν σε προδιαθέτει για όλο αυτό που ανοίγεται μπροστά σου καθώς προχωράς και ταυτόχρονα κατεβαίνεις μέχρι τα 136 μέτρα κάτω απο την επιφάνεια. Θαυμάσαμε γλυπτά σε ορυκτό αλάτι γνωστών επισκεπτών όπως ο Κοπέρνικος, είδαμε το αλάτι που ακόμα και σήμερα παράγεται στα τοιχώματα(μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε τους αλμυρούς τοίχους) παρ' ότι το αλατωρυχείο είναι κλειστό...

...για να καταλήξουμε στο highlight του τουρ...

σε αυτή την απίστευτη αίθουσα-εκκλησία με σκαλιστές αγιογραφίες στους τοίχους που ξεπρόβαλε μπροστά μας.
Εκεί κάναμε την μεγαλύτερη στάση στην διάρκεια του τουρ για να θαυμάσουμε κάθε γωνιά και τοίχο.

Είχαμε και την τύχη εκείνη την ώρα να κάνει πρόβα μια χορωδία, που η μεγάλη ηλικία των μελών της δεν τα εμπόδισε να τραγουδήσουν... Coldplay.

Το τουρ τελείωσε λίγο μετά και ευτυχώς ανεβήκαμε στην επιφάνεια με ασανσέρ.
Μπήκαμε γρήγορα στο αυτοκίνητο και επιστρέψαμε στην πόλη για να προλάβουμε το Walking tour των 4 που ξεκινούσε στο Barbican. Η ξεναγός, πάρα πολύ καλή και με χιούμορ, μας πήγε ένα ταξίδι στο παρελθόν για τις επόμενες 2,5 ώρες. Ιστορία, πόλεμοι, γραφικές φιγούρες της πόλης,πυροσβέστες, πάπας, δράκοι, μάγισσες και κάστρα έδωσαν άλλο χρώμα και νόημα στην πόλη. Μην χάσετε την ευκαιρία να το κάνετε.

Κατευθυνθήκαμε για δεύτερη μέρα στην εβραική συνοικία για να δοκιμάσουμε έστω και την τελευταία μέρα αυτό...

αλλά και να πάμε σ'ένα υπέροχο μπαράκι για μια μπύρα . Το μπαρ λέγεται Alchemia έχει πολλά δωμάτια που μπορείς να καθίσεις και συνήθως κάνουν live στο υπόγειο. Είναι ατμοσφαιρικό από άλλη εποχή, self service και αρκετά φθηνό. Περάσαμε αρκετή ώρα εκεί και στο τέλος της βραδιάς κάναμε μία τελευταία βόλτα αποχαιρετώντας την Κρακοβία.

Η τελευταία μέρα είχε μόνο την επιστροφή στην Βαρσοβία και την πτήση για Ελλάδα χωρίς κάτι άξιο αναφοράς.

Κλείνοντας, νομίζω πως η Πολωνία αρχίζει να αποκτά την προβολή που της αξίζει και σιγά σιγά ανεβαίνει θέσεις στις προτιμήσεις ταξιδιωτών. Αξίζει σίγουρα μία επίσκεψη για πάρα πολλούς λόγους.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6

First Προηγούμενη 6 of 6

Go to chapter

Go

[yllos]

Μέρα 2η

Το πρόγραμμα θα ήταν φορτωμένο γι αυτό και αποφασίσαμε να βρεθούμε όλοι στην είσοδο γύρω στις 8:30 πράγμα και το οποίο κάναμε γύρω στις 9. Πήραμε έναν καφέ στο χέρι και κατευθυνθήκαμε προς την παλιά πόλη ώστε να κάνουμε το free walking tour που ξεκινούσε στις 10:30. Στην διαδρομή βλέπαμε κόσμο με ένα κίτρινο λουλούδι στο πέτο γεγονός που μας έκανε αναρωτιόμαστε αν ήταν κάποια γιορτή σήμερα. Προχωρήσαμε μέσα από το πάρκο που καταλήγει στο προεδρικό μέγαρο.
Θαυμάσαμε τα ανθισμένα παρτέρια που αντιστέκονταν στο κρύο και βγήκαμε στην πλατεία στο τέρμα του πάρκου όπου δεσπόζει το άγαλμα του άγνωστου στρατιώτη.

Εκεί μας περίμενε ακόμα μία απόδειξη ότι η σημερινή μέρα δεν ήταν μία απλή μέρα για την πόλη. Στρατιώτες σε πλήρη παράταξη έκαναν παρέλαση στην μεγάλη πλατεία ενώ ανώτεροι τους κατέθεταν στεφάνια μπροστά στο άγαλμα. Καθήσαμε να χαζέψουμε για κανά δεκάλεπτο και μετά περνώντας αθόρυβα πίσω από τις τηλεοπτικές κάμερες συνεχίσαμε την πορεία μας προς την παλιά πόλη.

Είχαμε ένα μισάωρο μέχρι ν' αρχίσει το τουρ οπότε κάναμε μία στάση για έναν γρήγορο καφέ και πρωινό στο Cafe Baguette λίγα μέτρα μακριά από την Sigismund's Column.

Αφού πήραμε μια γερή δόση καφεΐνης και ζέστης βγήκαμε στο κρύο για να ξεκινήσουμε το τουρ. Ο ξεναγός μας, νεαρός με πολύ χιούμορ αφού κορόιδευε συνέχεια τον ισπανό ξεναγό που έκανε το ισπανικό τουρ δίπλα μας, μας ταξίδεψε για τις επόμενες 2 ώρες στην Βαρσοβία σ' ένα ταξίδι που ξεκίνησε από το 1300 μ.Χ. και έφτασε στο σήμερα.

Στην διάρκεια του μάθαμε για την αλλαγή της πρωτεύουσας στα χρόνια του Sigismund, τους πολέμους με της Σουηδία, την καμπάνα που εκπληρώνει ευχές, την γοργόνα που κοσμεί την Rynek, , τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, την μαντάμ Κιουρί, τον Σοπέν και το Εβραικό γκέτο.

Στο τελευταίο κομμάτι θα μας λυνόταν και η απορία για την σημερινή ημέρα. Όπως μάθαμε λοιπόν στις 19 Απριλίου τα γερμανικά στρατεύματα μπήκαν στο γκέτο των Εβραίων ώστε να τους αφανίσουν προς τιμήν των γενεθλίων του Χίτλερ που ήταν την επόμενη μέρα. Οι κάτοικοι του γκέτο αντιστάθηκαν πολεμώντας με αυτοσχέδια όπλα και βόμβες κάνοντας τους Γερμανούς να φύγουν χωρίς να τελειώσουν την κτηνωδία τους εκείνη την ημέρα. Η μέρα εκείνη ήταν κατά κάποιο τρόπο η αρχή της εβραϊκής επανάστασης και αντίστασης και αποτελεί μέρα μνήμης για τους πολίτες της Βαρσοβίας Εβραίους και μη.

Το κρύο ήταν τσουχτερό και μετά το τέλος του τουρ μία στάση για ένα ζεστό ρόφημα ήταν επιβεβλημένη. Μπήκαμε λοιπόν στο Wendel ένα μαγαζί που από το κατώφλι του μπορούσες να μυρίσεις και να γευτείς σοκολάτα. Οι επιλογές πολλές τόσο στα γλυκά όσο και στις ζεστές σοκολάτες μας έκαναν να φλερτάρουμε έντονα με το ζάχαρο. Σοκολάτα με πορτοκάλι,τζίντζερ,φράουλα, μήλο ή το κλασικό τρίο με μπίτερ, λευκή και γάλακτος.

Μιας και θα ήταν αυτή η τελευταία μας μέρα στην Βαρσοβία είπαμε να προμηθευτούμε τα απαραίτητα σουβενίρ από την παλιά πόλη κάνοντας παράλληλα και μία τελευταία βόλτα. Πολλά μαγαζιά με σουβενίρ δεν υπήρχαν ή δεν τα βρήκαμε ούτε μεγάλη ποικιλία πράγμα που έκανε το έργο μας εύκολο και γρήγορο.




Βγαίνοντας απο την παλιά πόλη πήραμε το τραμ 26 με προορισμό το Uprising Museum. Ένα πολεμικό μουσείο που σε ταξιδεύει βήμα βήμα μέσω οπτικοακουστικού υλικού στα χρόνια του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και της κομουνιστικής Βαρσοβίας. Εγώ πιάνω τον εαυτό μου να βαριέμαι στα μουσεία αλλά οι υπόλοιποι το απόλαυσαν.Πριν φύγουμε αναβήκαμε με το ασανσέρ στον τελευταίο όροφο για να απολάυσουμε την πανοραμική θέα. Μας είχε κάνει ήδη εντύπωση η ανοικοδόμηση στην πόλη αλλά μείναμε έκπληκτοι τόσο με τα έργα που βλέπαμε να γίνονται παντού όσο και με το γεγονός ότι τα μισά κτήρια δεν υπήρχαν στα γραφήματα που απεικόνιζαν το τι βλέπεις σε κάθε πλευράς.

Φεύγωντας κατηφορίσαμε προς της Nowy Swiat και αφού ήπιαμε έναν γρήγορο καφέ στα Costa πήραμε το λεωφορείο 180 για το πάρκο Lazienki. Κατεβήκαμε στο τέρμα του πάρκου και ξεκινήσαμε την πορεία μας εντός του. Γονείς με παιδιά, τουρίστες, περαστικοί και ομάδες δρομέων απολάμβαναν την ησυχία αυτού του πανέμορφου πάρκου. Λιμνες, ανθισμένα παρτέρια, θέατρα, παλάτια και άλλα πολλά κοσμούν το πάρκο. Μας χόρτασε τόσο πολύ η αυτή η βόλτα που δεν θέλαμε να φύγουμε.

Ο ήλιος είχε αρχίσει να χαμηλώνει και εμείς ξεκινήσαμε την πορεία της επιστροφής με τα πόδια μέχρι να βγούμε στον σταθμό όπου και βρήκαμε μια μικρή υπαίθρια αγορά με καλούδια. Η ώρα είχε πάει 8 παρά και πλέον το πλάνο για το Palace of culture απομακρυνόταν. Η εναλλακτική όμως για ποτό και πανοραμική θέα μας είχε ψήσει περισσότερο. Panorama Sky Bar στο Marriot Hotel. Παρ' ότι η ενδυμασία μας δεν ήταν βραδινή περάσαμε ξεψάρωτα την είσοδο του ξενοδοχείου μπήκαμε σε ένα ασανσέρ και πατήσαμε δειλά τον τελευταίο αριθμό μιας και πουθενά δεν έγραφε τίποτα για Sky Bar. Kάπου στον 20ο όροφο είδαμε ότι χρειάζεσαι την κάρτα του δωματίου σου για να βγεις σε κάποιον όροφο πράγμα το οποίο δεν μας πτόησε. Φτάνοντας στο τέρμα ανακουφιστήκαμε μόλις άνοιξε η πόρτα. Η ευγενική σερβιτόρα μας καλοδέχτηκε και μας οδήγησε στον καναπέ μας από όπου απολαύσαμε την θέα με την συνοδεία υπέροχων κοκτέιλ.

H πείνα πλέον είχε βαρέσει κόκκινα γι αυτό δεν χάσαμε χρόνο και πήγαμε στο Folk Gospoda. Ζεσταθήκαμε στην αρχή με σούπες και μετά κάναμε μία επιλογή απο διάφορα κρέατα μέσα στα οποία πάπια, αγριογούρουνο και ελάφι.
-Θα ανέβαζα φωτογραφία αλλά όταν σκέφτηκα να τραβήξω ήταν ήδη αργά-.
Η επιστροφή στο ξενοδοχείο ήταν λίγο δύσκολη λόγο του κρύου αλλά και της μεγάλης κατανάλωσης φαγητού. Γυρίσαμε γεμάτοι ανυπομονησία για την επόμενη ημέρα καθώς θα πέρναμε το βανάκι και θα ξεκινούσαμε για το Βρότσλαβ.

 

[pavlos1985]

Περιμενω τα φωτα σου για Κρακοβια!

 

[yllos]

Περιμενω τα φωτα σου για Κρακοβια!

Θα περιμένεις λίγο γιατί έχω πρώτα να γράψω για Βρότσλαβ και Άουσβιτσ.

 

[pavlos1985]

Με παιρνει ανετα! 22 Ιουλιου θα παω!
Θα περιμενω...

 

[tou dromou]

εμεις θα παμε 20/6 περιμενω τα ςος...

 

[pavlos1985]

εμεις θα παμε 20/6 περιμενω τα ςος...

Ξενοδοχειο που κλεισατε κ ποσο;;
Εμεις στο σταθμο στο ibis budget με 99ευρω, 3 νυχτες.

 

[tou dromou]

Ξενοδοχειο που κλεισατε κ ποσο;;
Εμεις στο σταθμο στο ibis budget με 99ευρω, 3 νυχτες.

θα μεινουμε στην επιστροφη ,τελευταια 2 βραδυα Βαρσοβια στο Hit Hotel 76 eur/2 νυχτες

 

[yllos]

Mέρα 3η

Έψαξα αρκετά για να βρω 7θέσιο βανάκι που να χωράει τις βαλίτσες μας αλλά στάθηκε αδύνατο. 9θέσιο λοιπόν το βανάκι μας και μετά από αρκετό ψάξιμο εμπιστεύθηκα την Car4rent και όπως αποδείχτηκε έκανα πολύ καλα. Πήραμε την καλύτερη τιμή, με φουλ ασφάλεια, χωρίς παραπάνω χρεώσεις για έξτρα οδηγό και το σημαντικότερο θα μας το έφερναν την ώρα που θέλαμε εκεί που θέλαμε και θα το παραλάμβαναν με τον ίδιο τρόπο.
Το ραντεβού ήταν για τις 8 το πρωί και ο άνθρωπος από την εταιρία μας τηλεφώνησε στις 07:55 να μας ειδοποιήσει ότι θα είναι κάτω από το διαμέρισμά μας στην ώρα του. Κατεβήκαμε, συμπληρώσαμε την χαρτούρα και σε 10 λεπτάκια πήραμε τα κλειδιά.
Προμηθευτήκαμε καφέ αλλά και το απαραίτητο πρωινό

και ξεκινήσαμε για το Βρότσλαβ.
Η διαδρομή κρατάει περίπου 3,5 ώρες και είναι αρκετά εύκολη καθώς είναι όλη σε αυτοκινητόδρομο 2 λορίδων αν κατεύθυνση. Πάθαμε σοκ βέβαια με τον αριθμό των φορτηγών που προσπερνούσαμε σε όλη τη διαδρομή και ίσως το μαναδικό επικίνδυνο σημείο είναι όταν το ένα φορτηγό βγαίνει απότομα για να προσπεράσει το άλλο.

Φτάνοντας στο Βρότσλαβ είχες την αίσθηση ότι έμπαινες σε μία μεγαλούπολη χωρίς τίποτα το γραφικό. Αυτό άλλαξε όταν περάσαμε το ποτάμι και φτάσαμε στην παλιά πόλη. Βρήκαμε εύκολα το ξενοδοχείο μας -LeoApart- παρκάραμε στο υπόγειo πάρκινγκ και κάναμε check in. Tα δωμάτια μεγάλα, καθαρά, με μπαλκόνι και μόλις 3 λεπτά από την Rynek. Αφήσαμε τα πράγματα μας και ξεχυθήκαμε κατευθείαν στο δρόμο μιας και θα είχαμε κάτι λιγότερο από 24 ώρες να εξερευνήσουμε την πόλη.
Σήμα κατατεθέν του Βρότσλαβ είναι οι νάνοι που βρίσκονται διασκορπισμένοι σε διάφορα σημεία μπροστά απο μαγαζιά και αξιοθέατα. Στο κέντρο της πόλης υπάρχουν 100 ενώ σε όλο το Βρότσλαβ υπάρχουν απ'ότι μάθαμε κοντά στους 400.
Κατεβαίνοντας στο ισόγειο μπροστά από μια πιτσαρία αντικρύσαμε τον πρώτο

και κάπως έτσι ξεκινήσαμε το σαφάρι για να βρούμε όσο περισσότερους μπορούμε.
Ανάλογα με το μαγαζί ή αξιοθέατο ή τη δημόσια υπηρεσία ο νάνος έχει και την αντίστοιχη περιβολή. Έτσι μπροστά στο ταχυδρομείο έχουμε

στην πυροσβεστική...

ενώ σε κάτι παλιές φυλακές (που τώρα είναι μπαράκι με τέλειο κήπο στο προαύλιο)...

Όπως ανακαλύψαμε την επόμενη μέρα υπάρχει χάρτης που κοστίζει 1 ευρώ και μπορείς να βρεις στα μαγαζιά με σουβενίρ το οποίο σου δείχνει που βρίσκονται οι 100 νάνοι του κέντρου.
Ξεκινήσαμε την διαδρομή μας προς την Rynek γεμάτοι ανυπομονησία αφού θέλαμε τόσο να αντικρύσουμε τα πολύχρωμα σπίτια που έχουμε δει τόσες φορές σε φωτογραφίες.
Βγήκαμε στην Rynek μέσα από ένα στενάκι και αντικρύσαμε αυτό.

Κάναμε 2-3 φορές τον κύκλο της πλατείας γεμίζοντας από την ομορφιά των πολύχρωμων κτηρίων.

Οι τουρίστες και οι ντόπιοι ήταν λιγοστοί, τό ίδιο όμως δεν ίσχυε και για τους νάνους οι οποίοι ξεπηδούσαν από παντού.

Επισκεφθήκαμε το καθεδρικό ναό και το δημαρχείο και συνεχίσαμε την βόλτα μας μέσα από μια υπαίθρια αγορά λουλουδιών η οποία είναι ανοιχτή 24/7. Συνεχίσαμε την βόλτα μας προς το εβραϊκό κομμάτι της παλιάς πόλης και βγήκαμε στην Pawła Włodkowica, έναν ωραίο δρόμο γεμάτο υπέροχα καφέ. Δεν μπορούσαμε να διαλέξουμε σε ποιο μαγαζί να καθίσουμε γιατί όλα ήταν πανέμορφα, όμως το μέγεθος της παρέας μας διάλεξε για μας. Καθίσαμε στο Cocofli books&art cafe και περάσαμε το επόμενο 40λεπτο πίνοντας καφέ και τρώγοντας Cheesecake,Chocolate pie και Peanut-choco cake. Aφού πήραμε δυνάμεις βγήκαμε και πάλι στο κρύο για να συνεχίσουμε την βόλτα μας. Επιλέξαμε το μονοπάτι που πηγαίνει περιμετρικά της παλιάς πόλης μέσα απο το πάρκο και δεν το μετανιώσαμε καθόλου.

Περιπλανηθήκαμε για το επόμενο 2ωρο απολαμβάνοντας την χαλαρή βόλτα μέχρι που ο δρόμος μας έβγαλε στο μεγάλο κομμάτι του ποταμού και εμείς κάναμε μια μικρή στάση για να ξεκουραστούμε και να δούμε τα μικρά νησάκια που ήταν απέναντί μας.

Μετά την στάση μας ξεκινήσαμε να μπούμε και πάλι στο κέντρο με κατεύθυνση την πλατεία μιας και είχαμε αρχίσει να πεινάμε. Κάναμε μία γρήγορη στάση στην κλειστή κεντρική αγορά τους παίρνοντας άρωμα από Ελλάδα.

Η ώρα είχε πάει 5 και το κέντρο είχε γεμίσει κόσμο μιας και είχαν όλοι τελειώσει τις δουλειές τους. Εδώ μάλιστα. Μια πόλη γεμάτη ενέργεια και κόσμο. Τσιμπήσαμε κάτι γρήγορο και συνεχίσαμε την βόλτα μας ανάμεσα στο κόσμο ακολουθώντας στενά και μεγάλους πεζόδρομους δοκιμάζοντας τοπικές λιχουδιές και φωτογραφίζοντας νάνους.

Είχε βραδιάσει και αποφασίσαμε να πιούμε κάτι. Μπήκαμε λοιπόν στο Kalambur cafe ένα ατμοσφαιρικό μαγαζί γεμάτο κόσμο με κεριά στα ξύλινά του τραπέζια και πατάρι με μαξιλάρες. Ήπιαμε την μπύρα μας ενώ έξω είχε νυχτώσει.
Η περιέργειά μας για το πώς είναι η κεντρική πλατεία φωτισμένη τη νύχτα μας οδήγησε και πάλι εκεί. Ιδιαίτερα όμορφη και τη νύχτα με κόσμο να περπατάει και street artists να παίζουν γνωστές μελωδίες.

Η κούραση είχε κάνει την εμφάνιση της όπως και η πείνα γεγονός που μας οδήγησε προς το ξενοδοχείο κάνοντας όμως μια τελευταία στάση στο Kurna Chata για φαγητό. Είχαμε διαβάσει πολύ καλές κριτικές από το tripadvisor και όντως είχαν δίκιο. Φάγαμε το καλύτερο φαγητό σε όλη την διάρκεια της εκδρομης. Το μαγαζί folk με έντονα στοιχεία ξύλου και πέτρας με μία μακρόστενη κεντρική σάλα και μικρά πριβέ δωματιάκια στα δεξιά. Σ'ένα από αυτά είχαμε την τύχη να καθίσουμε όπως είχαμε και την τύχη να δοκιμάσουμε εκπληκτικές σούπες και κρέατα πληρώνοντας λιγότερο από 8 ευρώ το άτομο. Φύγαμε απόλυτα ευχαριστημένοι και επιστρέψαμε στα δωμάτιά μας έτσι ώστε να ξεκουραστούμε καθώς η επόμενη μέρα περιλάμβανε μία τελευταία βόλτα στην πόλη, την ξενάγηση στο Άουσβιτσ και την μετάβασή μας στην Κρακοβία.

 

[Kyriakosm]

Το αυτοκίνητο πως το κλείσατε;εγώ μπαίνω στο Ίντερνετ και μου ζητάει μέχρι αριθμό φορολογικού μητρώου.

 

[yllos]

Το αυτοκίνητο πως το κλείσατε;εγώ μπαίνω στο Ίντερνετ και μου ζητάει μέχρι αριθμό φορολογικού μητρώου.

Στείλαμε απλα mail στην εταιρία και ρωτήσαμε διαθεσιμότητα και κανονισαμε τα υπολοιπα(τιμές,τόπο παραλλαβής).Δεν δωσαμε πιστωτικη ή κάτι αλλο.Όλη η συννενόηση έγινε μέσω mail.

 

[Kyriakosm]

Πάμε λίγο στα μηνύματα σε παρακαλω;