Σουηδία Swedish autumn

[vangeliskont]

Τρίτη μέρα

Την Τρίτη μέρα πήραμε ένα boat tour για να δούμε αφενός τη Στοκχόλμη από τη θάλασσα και αφετέρου να δούμε και τα υπόλοιπα νησιά της όσο μπορούμε. Φοράμε τα ακουστικά στα αυτιά, πιάνουμε θέση στο τζάμι για τις φωτογραφίες και επιλέγουμε από τις διαθέσιμες γλώσσες τα αγγλικά. Τα νησιά δυτικά του Gamla Stan είναι περισσότερα σύγχρονα με μοντέρνες κατοικίες. Το tour λέει ότι σε ένα νησί μια ολόκληρη συνοικία χτίστηκε όταν η Στοκχόλμη διεκδικούσε τους ολυμπιακούς αγώνες του 2004 με τον όρο κάθε πολυκατοικία να έχει διαφορετική πρόσοψη (χρωματικά). Κανένα ίχνος άναρχης δόμησης ή προχειροδουλειάς. Στα νερά της λίμνης Μαλάρεν βλέπεις κύκνους, κωπηλάτες και ιστιοφόρα. Πολλά ιστιοφόρα. Νομίζω πως οι Σουηδοί έχουν πάθος με την ιστιοπλοΐα. Και αυτή η αγάπη τους για το νερό είναι από τα ελάχιστα κοινά στοιχεία που μοιράζονται με τους Έλληνες.

Πολύ ωραία η βόλτα με τη βάρκα. Άξιζε τα λεφτά της. Σε πιάνει και πάλι μια μελαγχολία. Για το πόσα χρόνια έχουμε ακόμα να διανύσουμε για να φτιάξουμε ανθρώπινες πόλεις. Και για το πώς οι Σουηδοί έχουν καταφέρει να μετατρέψουν τη δυσμενή κλιματική τους θέση σε πλεονέκτημα ζωής. Δεν ξέρω βέβαια πώς είναι ο βαρύς σκανδιναβικός χειμώνας αλλά εγώ είδα χαμογελαστά πρόσωπα, ευγένεια και πολύ ομορφιά επίσης. Είχα διαβάσει μια έρευνα ότι οι Σουηδοί και οι Σουηδέζες θεωρούνται οι πιο ελκυστικοί από τους υπόλοιπους ευρωπαίους. Νομίζω το επιβεβαιώνω. Κατ’ αρχήν με τόσο ποδήλατο, ιστιοπλοΐα και τζόκινγκ στο δάσος είναι όλοι και όλες φιτ. Κάγκελο sexy_and_I_know_it.

Μετά το boat tour και αφού ρίξαμε μια φωτογράφηση στο παλάτι, όπου οι ντόπιοι Εύζωνοι μοιάζουν με χίπστερς μακρυμούσηδες με σρατιωτική στολή ξανακάναμε μια περιηγήση στο Gamla Stan για να το δούμε και μέρα.

Πολύς καθαρός αέρας, πολλά ξανθά παιδάκια, πολύς λαός στην κεντρική πλατεία, όπου παρεμπιπτόντως βρίσκεται και το Μουσείο Νόμπελ για όσους ενδιαφέρονται. Τα μαγαζιά γεμάτα με κόσμο, οι περισσότεροι κάθονται έξω και πίνουν το καφέ τους ή τρώνε με την κουβερτούλα που δίνει το κατάστημα. Κάγκελο blanket_included.

Επειδή είμαστε και παιδιά που αγαπάμε τη φωτογραφία είπαμε να ρίξουμε μια επίσκεψη στο μουσείο Fotografiska που εκείνη την περίοδο είχε μια έκθεση του Helmut Newton. Παρένθεση. Στο δρόμο για την Stadsgårdshamnen 22 όπου βρίσκεται το μουσείο πέσαμε σε μια παράξενη διαδήλωση. Βλέπουμε κάτι φρικιά μακιγιαρισμένα με αίμα, να κουβαλάνε νεκροκεφαλές, να έχουν βγαλμένα μάτια, λαιμούς πόδια ό,τι είχε εύκαιρο ο καθένας. Annual zombie walk λέγεται. Και περπατάνε, και ουρλιάζουν και νομίζουν ότι παίζουν στο Walking Dead. Είναι τρελοί αυτοί οι Βίκινγκς.

Στο κυρίως θέμα, όσοι έχετε μια μικρή σχέση με τη φωτογραφία πιθανόν να ξέρετε τον Newton. Quotάρω από την Wikipedia για να δώσω ένα μικρό hint του τι εστί Newton { «Στο λεξιλόγιό μου η λέξη “τέχνη” είναι μια πρόστυχη, βρώμικη λέξη» έχει δηλώσει. Στην τέχνη του ο Νιούτον καταργεί την πραγματικότητα και εξυψώνει τον πόθο, χρησιμοποιεί το στοιχείο της βίας, του σαδομαζοχισμού. Πίσω από κάθε του λήψη υποβόσκει και μία μικρή ιστορία, συνήθως αμφιλεγόμενη, βίαιη, σεξουαλικά φορτισμένη}. Εκτός από γυμνό είχε φωτογραφήσει και τα πορτρέτα πολλών διασημοτήτων. Ενδεικτικά βάζω τη Κατρίν Ντενέβ, και τον Νταλί

Επίσης εξαιρετική η θέα από τον τελευταίο όροφο του μουσείου. Σας είπα για νερό και πράσινο έτσι;

Στο Slussen πάμε σε ένα σούπερ μάρκετ για να ψωνίσουμε τίποτα να φάμε και κυρίως να ξεδιψάσουμε. Το θέμα πόσιμο νερό είναι πάντα μεγάλη πίκρα στο εξωτερικό. Κατ’ αρχήν το απλό το σωστό νερό, το μεταλλικό δεν υπάρχει σε τόση αφθονία. Πίνουν και αρκετά αεριούχο. Απορώ πώς ξεδιψάνε με αυτό το πράγμα που μοιάζει με σόδα. Στο σούπερ μάρκετ λοιπόν, ήρθαμε αντιμέτωποι με μία έξτρα καινοτομία, εμφιαλωμένα νερά με γεύσεις! (ήταν η πρώτη φορά που το έβλεπα στο εξωτερικό, μετά το ξαναείδα και στην Εσθονία. Αγνοώ αν είναι κάποιου είδους Nordic tradition). Και αφού δεν μπορούσαμε να πιούμε Absolut που είναι σουηδική βότκα και η οποία ήταν πιο ακριβή στη Σουηδία από ότι στην Ελλάδα πήγαμε στο μπαρ το ναυάγιο να μεθύσουμε με νερό με ακτινίδιο και με νερό με μιλκ σέικ. Δεν ήταν τόσο κακό όσο ακούγεται αλλά ούτε και καλό.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 4

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[vangeliskont]

Δεύτερη μέρα

Η βάρκα που έχουμε για σπίτι τελικά δεν γέρνει. Η κουκέτα που έχουμε για κρεβάτι επίσης δεν σπάει. Και το πρωινό, που δεν συμπεριλαμβάνεται στην τιμή, ψιλολέει. Τυλίγουμε με τρόπο εφόδια σε χαρτοπετσέτες για το δρόμο διότι το να φας έξω στις τουριστικές περιοχές που κινούμαστε είναι σχεδόν απαγορευτικό αν δεν έχεις την Τζάιντ. Δούλεψε πολύ τάπερ στη Στοκχόλμη. Κάγκελο πείνα.

Οι Σουηδοί χρησιμοποιούν τα ποδήλατα για να πάνε στις δουλειές τους. Γραβάτα και ποδηλατικό κράνος. Μαμάδες με παιδιά που τα κουβαλούν σε μάρσιπους. Έτσι όλοι και όλα φυσιολογικά και ακομπλεξάριστα.

Στο δρόμο για το νησί Djurgården (μη με ρωτήσετε πως προφέρεται, δεν έχω ιδέα) έχουν χτίσει ένα ας το πω μνημείο, που λένε ότι έχουν ως στόχο η Στοκχόλμη να γίνει πιο πράσινη και πιο φιλική στο περιβάλλον (πόσο ακόμα;;; ) και δεσμεύεται να μειώσει τις εκπομπές ρυπογόνων ουσιών στην ατμόσφαιρα κατά 50% (αν θυμάμαι καλά το ποσοστό).. Η Σουηδία είναι μια χώρα που έχει πάρει πολύ σοβαρά το θέμα κλιματική αλλαγή, πράσινη ανάπτυξη, εναλλακτικές μορφές ενέργειας, απόλυτος σεβασμός σε κάθε μορφή ζωής είτε αυτό είναι ένα δέντρο είτε αυτό είναι ζώο. Κι αυτό είναι κάτι που βλέπεις, που αισθάνεσαι και που νιώθεις σε κάθε βήμα αυτής της εκπληκτικής πόλης. Πιστεύω πως ο πλανήτης μας θα ήταν ένα πολύ καλύτερο μέρος να ζει κανείς αν ήμασταν όλοι λίγο περισσότερο Σουηδοί.

Το νησί Djurgården είναι ένα από τα αγαπημένα νησιά της πρωτεύουσας για ντόπιους και τουρίστες και ανήκει στη βασιλική οικογένεια της Σουηδίας. Έχει πολλά μουσεία, μεταξύ άλλων μουσείο Skansen και Vasa (θα μιλήσω για αυτά), μουσείο Πίπης Φακιδομύτης , μουσείο Άμπα, Σκανδιναβικό μουσείο, πολύ πράσινο (τι πρωτότυπο), κήπους με βιοδυναμική καλλιέργεια, παρατηρητήριο πουλιών, και πολύ δάσος για να κυνηγάει ο βασιλιάς.

Εμείς επιλέξαμε εκείνη τη μέρα να επισκεφτούμε το Skansen, το οποίο είναι ένα υπαίθριο μουσείο. Ιδρύθηκε το 1891 και αποτελείται από αγροικίες που παρουσιάζουν τον τρόπο ζωής των Σουηδών από τότε που κατοικήθηκε η χώρα μέχρι τον 18-19 αιώνα. Νομίζω είναι το πρώτο του είδους στην Σκανδιναβία. Στα σπίτια των πιο τελευταίων αιώνων υπάρχουν υπάλληλοι-ηθοποιοί, οι οποίοι δείχνουν τον τρόπο ζωής της εποχής και απαντούν σε ερωτήσεις αν θέλεις. Εντύπωση μου έκανε μια ηθοποιός που βρισκόταν σε ένα σπίτι που αναπαριστούσε τη ζωή σε ένα σουηδικό σπίτι του ’40. Είπε ότι το ‘40 η Σουηδία ήταν το φτωχότερο κράτος του κόσμου. Από τα 5 εκατομμύρια των τότε Σουηδών τα 2 έφυγαν μετανάστες. Κάγκελο mas_klevoun_tis_douleies. Και μέσα σε 50 χρόνια κατάφερε να γίνει από τα πλουσιότερα κράτη στον κόσμο.

Υπάρχει επίσης ένας τεράστιος ζωολογικός κήπος, στον οποίο συναντάς παπάκια, χηνάκια, αλογάκια, αρκουδίτσες, αγριογατίτσες, κριαράκια, παγωνάκια, καστοράκια, αλεπουδίτσες. Η δική μας σταρ ήταν αναμφισβήτητα μια φώκια. Τρελό ποζέρι.

Αλλά το πιο αγαπημένο κομμάτι του πάρκου λέγεται squirrel park όπου είδαμε ελεύθερα σκιουράκια! Για του λόγου το αληθές ο πιστός μας ακόλουθος!

Βόλτα στο υπόλοιπό νησί Djurgården στο οποίο συναντάς Σουηδούς να τρέχουν, παρκάκια ειδικά για σκύλους και υπέροχα χρώματα. Πήγαμε τέλη Σεπτεμβρίου και η φύση είχε αρχίσει μεν να χρωματίζεται αλλά πιστεύω τον Οκτώβριο που θα έχει προχωρήσει το φθινόπωρο περισσότερο θα πρέπει να υπάρχει έκρηξη χρωμάτων. Αδέσποτο φυσικά δεν βλέπεις ούτε για δείγμα και η Μ. που είναι της ορνιθολογικής σχολής παρατήρησε έξω από το Skansen ότι οι Σουηδοί είχαν φτιάξει και φωλιές για τις κάργιες. Στην Ελλάδα βάζουμε cd στα μπαλκόνια επειδή μας ενοχλούν τα περιστέρια και οι Σουηδοί κάνουν το αυτονόητο. Τους φτιάχνουν φωλιές για να μην πηγαίνουν στα μπαλκόνια. Καταλαβαίνετε τη διαφορά νοοτροπίας και του έμπρακτου σεβασμού στη φύση.

 

[giannismits]

Α πολύ ωραία! Αγαπάω Σουηδία και Σκανδιναβία. Μου θυμίζεις το δικό μου ταξίδι και τη δική μου ιστορία που έγραψα τον φθινόπωρο του 2015. Λατρεμένο ταξίδι.

Περιμένω να δω τα αγαπημένα μου μέρη μέσα από τη ματιά σου!

 

[vangeliskont]

Τρίτη μέρα

Την Τρίτη μέρα πήραμε ένα boat tour για να δούμε αφενός τη Στοκχόλμη από τη θάλασσα και αφετέρου να δούμε και τα υπόλοιπα νησιά της όσο μπορούμε. Φοράμε τα ακουστικά στα αυτιά, πιάνουμε θέση στο τζάμι για τις φωτογραφίες και επιλέγουμε από τις διαθέσιμες γλώσσες τα αγγλικά. Τα νησιά δυτικά του Gamla Stan είναι περισσότερα σύγχρονα με μοντέρνες κατοικίες. Το tour λέει ότι σε ένα νησί μια ολόκληρη συνοικία χτίστηκε όταν η Στοκχόλμη διεκδικούσε τους ολυμπιακούς αγώνες του 2004 με τον όρο κάθε πολυκατοικία να έχει διαφορετική πρόσοψη (χρωματικά). Κανένα ίχνος άναρχης δόμησης ή προχειροδουλειάς. Στα νερά της λίμνης Μαλάρεν βλέπεις κύκνους, κωπηλάτες και ιστιοφόρα. Πολλά ιστιοφόρα. Νομίζω πως οι Σουηδοί έχουν πάθος με την ιστιοπλοΐα. Και αυτή η αγάπη τους για το νερό είναι από τα ελάχιστα κοινά στοιχεία που μοιράζονται με τους Έλληνες.

Πολύ ωραία η βόλτα με τη βάρκα. Άξιζε τα λεφτά της. Σε πιάνει και πάλι μια μελαγχολία. Για το πόσα χρόνια έχουμε ακόμα να διανύσουμε για να φτιάξουμε ανθρώπινες πόλεις. Και για το πώς οι Σουηδοί έχουν καταφέρει να μετατρέψουν τη δυσμενή κλιματική τους θέση σε πλεονέκτημα ζωής. Δεν ξέρω βέβαια πώς είναι ο βαρύς σκανδιναβικός χειμώνας αλλά εγώ είδα χαμογελαστά πρόσωπα, ευγένεια και πολύ ομορφιά επίσης. Είχα διαβάσει μια έρευνα ότι οι Σουηδοί και οι Σουηδέζες θεωρούνται οι πιο ελκυστικοί από τους υπόλοιπους ευρωπαίους. Νομίζω το επιβεβαιώνω. Κατ’ αρχήν με τόσο ποδήλατο, ιστιοπλοΐα και τζόκινγκ στο δάσος είναι όλοι και όλες φιτ. Κάγκελο sexy_and_I_know_it.

Μετά το boat tour και αφού ρίξαμε μια φωτογράφηση στο παλάτι, όπου οι ντόπιοι Εύζωνοι μοιάζουν με χίπστερς μακρυμούσηδες με σρατιωτική στολή ξανακάναμε μια περιηγήση στο Gamla Stan για να το δούμε και μέρα.

Πολύς καθαρός αέρας, πολλά ξανθά παιδάκια, πολύς λαός στην κεντρική πλατεία, όπου παρεμπιπτόντως βρίσκεται και το Μουσείο Νόμπελ για όσους ενδιαφέρονται. Τα μαγαζιά γεμάτα με κόσμο, οι περισσότεροι κάθονται έξω και πίνουν το καφέ τους ή τρώνε με την κουβερτούλα που δίνει το κατάστημα. Κάγκελο blanket_included.

Επειδή είμαστε και παιδιά που αγαπάμε τη φωτογραφία είπαμε να ρίξουμε μια επίσκεψη στο μουσείο Fotografiska που εκείνη την περίοδο είχε μια έκθεση του Helmut Newton. Παρένθεση. Στο δρόμο για την Stadsgårdshamnen 22 όπου βρίσκεται το μουσείο πέσαμε σε μια παράξενη διαδήλωση. Βλέπουμε κάτι φρικιά μακιγιαρισμένα με αίμα, να κουβαλάνε νεκροκεφαλές, να έχουν βγαλμένα μάτια, λαιμούς πόδια ό,τι είχε εύκαιρο ο καθένας. Annual zombie walk λέγεται. Και περπατάνε, και ουρλιάζουν και νομίζουν ότι παίζουν στο Walking Dead. Είναι τρελοί αυτοί οι Βίκινγκς.

Στο κυρίως θέμα, όσοι έχετε μια μικρή σχέση με τη φωτογραφία πιθανόν να ξέρετε τον Newton. Quotάρω από την Wikipedia για να δώσω ένα μικρό hint του τι εστί Newton { «Στο λεξιλόγιό μου η λέξη “τέχνη” είναι μια πρόστυχη, βρώμικη λέξη» έχει δηλώσει. Στην τέχνη του ο Νιούτον καταργεί την πραγματικότητα και εξυψώνει τον πόθο, χρησιμοποιεί το στοιχείο της βίας, του σαδομαζοχισμού. Πίσω από κάθε του λήψη υποβόσκει και μία μικρή ιστορία, συνήθως αμφιλεγόμενη, βίαιη, σεξουαλικά φορτισμένη}. Εκτός από γυμνό είχε φωτογραφήσει και τα πορτρέτα πολλών διασημοτήτων. Ενδεικτικά βάζω τη Κατρίν Ντενέβ, και τον Νταλί

Επίσης εξαιρετική η θέα από τον τελευταίο όροφο του μουσείου. Σας είπα για νερό και πράσινο έτσι;

Στο Slussen πάμε σε ένα σούπερ μάρκετ για να ψωνίσουμε τίποτα να φάμε και κυρίως να ξεδιψάσουμε. Το θέμα πόσιμο νερό είναι πάντα μεγάλη πίκρα στο εξωτερικό. Κατ’ αρχήν το απλό το σωστό νερό, το μεταλλικό δεν υπάρχει σε τόση αφθονία. Πίνουν και αρκετά αεριούχο. Απορώ πώς ξεδιψάνε με αυτό το πράγμα που μοιάζει με σόδα. Στο σούπερ μάρκετ λοιπόν, ήρθαμε αντιμέτωποι με μία έξτρα καινοτομία, εμφιαλωμένα νερά με γεύσεις! (ήταν η πρώτη φορά που το έβλεπα στο εξωτερικό, μετά το ξαναείδα και στην Εσθονία. Αγνοώ αν είναι κάποιου είδους Nordic tradition). Και αφού δεν μπορούσαμε να πιούμε Absolut που είναι σουηδική βότκα και η οποία ήταν πιο ακριβή στη Σουηδία από ότι στην Ελλάδα πήγαμε στο μπαρ το ναυάγιο να μεθύσουμε με νερό με ακτινίδιο και με νερό με μιλκ σέικ. Δεν ήταν τόσο κακό όσο ακούγεται αλλά ούτε και καλό.

 

[vangeliskont]

Τέταρτη μέρα

Το μετρό της Στοκχόλμης θεωρείται ένα από τα πιο όμορφα στον κόσμο. Έχει κοντά στους 100 σταθμούς και η συντριπτική πλειοψηφία τους είναι διακοσμημένοι με παλιά και νέα έργα τέχνης. Βγάλαμε λοιπόν ένα ημερήσιο εισιτήριο και χωθήκαμε στη σουηδική γη. Οι σταθμοί που μας άρεσαν περισσότερο είναι Kunstragården με το highlight του το ουράνιο τόξο ζωγραφισμένο σε μια τεράστια αψίδα, το T-centralen που αρχαιοφέρνει με κάτι σαν κότινους ζωγραφισμένους στους τοίχους και ο σταθμός Solna με τις πύλες της κολάσεως! Φωτογραφικά έχει ενδιαφέρον δε λέω αλλά ίσως είναι και λίγο υπερτιμημένο.

Παρένθεση για τη σουηδική γλώσσα. Κατ’ αρχήν αυτά που βλέπεις γραμμένα δεν είναι πάντα αυτά που ακούς. Αλλιώς έβλεπες την επόμενη στάση στο μετρό να γράφεται κι αλλιώς να προφέρεται. Παρόλα αυτά είναι μια γλώσσα πολύ μελωδική, καθόλου βαριά για βόρεια και με έντονη μουσικότητα. Μπορεί σε μία λέξη το φωνήεν να σέρνεται και να τονίζεται άλλοτε προς το πάνω κι άλλοτε προς τα κάτω δημιουργώντας μια ενδιαφέρουσα διακύμανση. Δεν ξέρω πως είναι οι γραμματικοί κανόνες αλλά στην προφορά μου φάνηκε πανδύσκολη. Οι μόνες λέξεις που έμαθα ήταν το tack (τακ, ευχαριστώ), το hej ((χ)έι, γεια, το χ διακριτικό) και το Sverige (σβαερι(γι)ε, Σουηδία δηλαδή, το πρώτο ε μου φάνηκε ότι προφέρεται κάτι μεταξύ α και ε αλλά με έμφαση στο ε, τονίζεται προς τα πάνω και σέρνεται περισσότερο από το ι αλλά λίγο λιγότερο από το τελευταίο ε που προφέρεται και αυτό κάτι μεταξύ α και ε αλλά πιο καθαρά προς το ε. Ωραία γλώσσα, μουσικοχορευτική, θα ήθελα να τη μάθω κάποια στιγμή αν μπορούσα και νομίζω μπορώ να την ξεχωρίσω πια άμα την ακούσω (γιατί μέχρι και σουδικό σίριαλ έχω δει, σουηδοδανέζικο για την ακρίβεια, broen/bron).

Στο boat tour που είχαμε κάνει την προηγούμενη μέρα, ο αφηγητής περνώντας το νησί Djurgården είχε εκθειάσει ιδιαίτερα το μουσείο Vassa. Έτσι πήραμε τα ποδαράκια μας και πήγαμε πάλι να υπεροξυγονωθούμε από το καταπράσινο αυτό νησί. Τι είναι το μουσείο Vassa; Είναι ένα καράβι που έχει ναυαγήσει μόλις βγήκε από τη Στοκχόλμη και οι Σουηδοί έχουν ανασύρει αυτό το ναυάγιο και το έχουν κάνει μουσείο. Κι όμως είναι περισσότερο εντυπωσιακό και έξυπνο από ότι ακούγεται. Γιατί ουσιαστικά γύρω από το ναυάγιο σου περνάνε και τη σουηδική ζωή του 17ου αιώνα μεν, και σου λένε ότι είναι το μοναδικό ναυάγιο του 17ου αιώνα που σώζεται σχεδόν ατόφιο δε (το 95% των αρχικών τμημάτων του διατηρείται μέχρι και σήμερα και είναι στολισμένο με εκατοντάδες σκαλιστά γλυπτά, καθιστώντας το πλοίο Bάσα ένα έργο τέχνης). Ουσιαστικά όλο το μουσείο κινείται σε μια περιστροφική κίνηση γύρω από το ναυάγιο και ανάλογα σε πιο επίπεδο βρίσκεσαι βλέπεις και τα ανάλογα εκθέματα του επιπέδου αυτού. Είσαι στο αμπάρι βλέπεις ό,τι αφορά αυτό, ανεβαίνεις στο κατάστρωμα βλέπεις ό,τι εκθέματα κινούνται γύρω από το κατάστρωμα και πάει λέγοντας. Το πιο εντυπωσιακό κομμάτι είναι οι σκελετοί των θυμάτων του ναυαγίου οι οποίοι εκτίθενται σε γυάλινες προθήκες αλλά και η αναβίωση των προσώπων τους από τους Friends of Vassa!

Βγαίνοντας από το μουσείο συναντάμε έναν παππού ο οποίος αρχίζει να μουρμουρίζει κάτι στα σουηδικά. Του απαντάμε στα αγγλικά ότι δεν καταλαβαίνουμε και αρχίζει να εκφράζει τα παράπονά του στα αγγλικά. Κάτι για τα παγκάκια έλεγε, ότι δεν βρίσκει να καθίσει και είναι κατάσταση αυτή , παλιά εδώ το μέρος είχε ένα σωρό παγκάκια και τέτοια. Ηθικό δίδαγμα: ο γέρος κάνει σα τη χήρα στο κρεβάτι, όταν θέλει κάτι το θέλει τώρα και θα γκρινιάξει και την κουβέντα του θα πιάσει ανεξαρτήτως χώρας για να πει το πόνο του άλβα, και βήτα όλοι οι Σουηδοί ξέρουν αγγλικά τέλεια. Και μιλάμε για αγγλικά όχι αστεία. Με άξεντ.


Τελευταίο βράδυ στη Στοκχόλμη πάμε να ξοδέψουμε τις τελευταίες κορώνες μας σε ένα μπαρ στο Östermalm. Φυσικά η μπύρα σερβίρεται ξεροσφύρι. Ούτε συζήτηση για κανένα φυστικάκι αράπικο, έστω πατατάκι! Κατά τις 11 σβήνουν τα φώτα, σταματάει η μουσική και μας διώχνουν διακριτικά. Η σερβιτόρα μας φέρνει τον λογαριασμό και πάνω σε ένα χαρτάκι έχει σημειώσει ένα τραγούδι το οποίο έπαιζε στα ηχεία και αναρωτιόμασταν πως λέγεται. Πολύ ευγενική χειρονομία. Φοράμε τα κασκόλ και βγαίνουμε στο φθινοπωρινό σουηδικό κρύο. Το χαρτάκι γράφει A song for you – (Donny Hathaway).

 

[vangeliskont]

Α πολύ ωραία! Αγαπάω Σουηδία και Σκανδιναβία. Μου θυμίζεις το δικό μου ταξίδι και τη δική μου ιστορία που έγραψα τον φθινόπωρο του 2015. Λατρεμένο ταξίδι.

Περιμένω να δω τα αγαπημένα μου μέρη μέσα από τη ματιά σου!

ό,τι και να κάνω δε σε φτάνω! τα έδωσες όλα ;P

 

[Dina Z]

Βρισκω πολυ ενδιαφερουσες τις παρατηρησεις σου για την σουηδικη γλωσσα και την προφορα της.

Αυτη ειναι για μενα η ομορφια του φορουμ: ο καθενας βλεπει (και ακουει) τα πραγματα με τον δικο του μοναδικο τροπο

 

[vangeliskont]

Βρισκω πολυ ενδιαφερουσες τις παρατηρησεις σου για την σουηδικη γλωσσα και την προφορα της.

Αυτη ειναι για μενα η ομορφια του φορουμ: ο καθενας βλεπει (και ακουει) τα πραγματα με τον δικο του μοναδικο τροπο

Έτσι τα άκουσα, έτσι τα έγραψα! Χαχα! Γενικά πολύ μου άρεσε ως γλώσσα, μελωδικότατη!Από τις λίγες κεντροβόρειες που αγαπώ!

 

[Dina Z]

Αναρωτιέμαι αν έχεις ιδιαίτερη σχέση με την μουσική γιατί αυτά τα ακούν συνήθως όσοι έχουν "μουσικό" αυτί.
Εγώ π.χ. δεν πρόσεξα τίποτα

 

[vangeliskont]

Αναρωτιέμαι αν έχεις ιδιαίτερη σχέση με την μουσική γιατί αυτά τα ακούν συνήθως όσοι έχουν "μουσικό" αυτί.
Εγώ π.χ. δεν πρόσεξα τίποτα

'Οχι δεν έχω σχέση με τη μουσική εκτός από το να ακούω αρκετή μουσική. Απλά επειδή μου αρέσουν οι γλώσσες εστίασα σε αυτό που μπορούσε να κατανοήσει το αυτί μου

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη