Βουλγαρία Π.Γ.Δ.Μ. Ρουμανία Σερβία Tour Sept. 2012 Bulgaria-Romania-Serbia-Skopje

[magos]

2η μέρα Άγκιστρο Σερρών – Craiova (Ρουμανία)

Γενικές Χρήσιμες πληροφορίες για ταξίδι με μηχανή στο εξωτερικό:

Περάσαμε τα σύνορα δείχνοντας μόνο τις Ταυτότητες νέου τύπου σχετικά γρήγορα και μάλιστα χωρίς να βγάλουμε ούτε τα κράνη μας. Απαραίτητα για το ταξίδι, από το Ταμείο Ασφάλισής σας στην Ελλάδα, η «Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης», η «Πράσινη Κάρτα Ασφάλισης» της Μηχανής από την ασφαλιστική εταιρία που την έχετε ασφαλήσει (αν και μας την ζήτησαν μόνο στα σύνορα της Φύρομ. Απαραίτητα η Άδεια Οδήγησης να είναι νέου τύπου. Πέρα από το GPS, καλό είναι να έχετε και χάρτη κάθε χώρας. Και κάτι άλλο σημαντικό, φροντίστε να έχετε βάλει χρήματα σε κάρτα τραπέζης Maestro, ώστε να κάνετε ανάληψη σε κάθε χώρα με το τοπικό νόμισμα και στην πραγματική ισοτιμία, χωρίς να ψάχνετε ανταλλακτήρια τα οποία έχουν μεγάλη προμήθεια.
Σκοπός της ημέρας είναι η διάσχιση της Βουλγαρίας με στάσεις στην πρωτεύουσά της τη Sofia, την όμορφη κωμόπολη Vratsa, από εκεί άνοδος προς Oryahovo απ’ όπου θα πάρουμε το ποταμόπλοιο για να περάσουμε απέναντι τον Δούναβη, τα φυσικά σύνορα μεταξύ Βουλγαρίας και Ρουμανίας.





Διασχίζοντας όλη την Βουλγαρία, στα πρώτα χιλιόμετρα το τοπίο αλλάζει. Ο δρόμος είναι στενός, με μία λωρίδα ανά κατεύθυνση αλλά καλός, με καλή άσφαλτο και χωρίς λακκούβες. Ωστόσο σύντομα διαπιστώσαμε ότι οι οδηγοί θέλουν ιδιαίτερη προσοχή, μιας και όλοι τρέχουν, με βανάκια και άλλα παμπάλαια αυτοκίνητα, προσπερνώντας επικίνδυνα σε στενό εθνικό δρόμο με μεγάλη κυκλοφορία.
Θυμίζει αρκετά οδήγηση στην Ελλάδα αλλά αυτοί μας έχουν ξεπεράσει. (Στις υπόλοιπες χώρες της εκδρομής η οδήγηση ήταν υποδειγματική.)
Σε όλα τα βενζινάδικα μπαίνοντας στη Βουλγαρία υπήρχαν ουρές από ελληνικά αυτοκίνητα που μπαίνουν να φουλάρουν μιας και η βενζίνη εκεί, είναι περίπου πενήντα λεπτά/l πιο φθηνή.
Φωτογραφίες από Sandanski.






Η διαδρομή μέχρι τη Σόφια, ήταν πολύ όμορφη πηγαίνοντας στο μεγαλύτερο μέρος της, παράλληλα με το ποτάμι. Η άσφαλτος πολύ καλή χωρίς λακκούβες με καλή πρόσφυση. Τα κομμάτια που ήταν αυτοκινητόδρομοι δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από μεγάλους ευρωπαϊκούς αυτοκινητόδρομους.

Φωτογραφίες από τη Σόφια.





Τα φανάρια στις πόλεις είχαν αντίστροφη μέτρηση που ήταν ιδιαίτερα ξεκούραστο.


Είχαμε και κάποιες περίεργες εμφανίσεις στους δρόμους.





Αφού κάναμε στάση για να τσιμπήσουμε αναχώρηση και πέρασμα μέσα από όμορφο πιο ορεινό πλέον τοπίο με κατεύθυνση τη Vratsa.



Η κωμόπολη Vratsa ήταν από τις πιο όμορφες που βρήκαμε στη διαδρομή μας και αν κάποιος θα έπρεπε ή θα ήθελε να κάνει μια διανυκτέρευση στη Βουλγαρία, εδώ θα ήταν σίγουρα το καταλληλότερο μέρος.





Από εκεί αναχώρηση για Oryahovo μέσα από πολύ όμορφη διαδρομή με ελάχιστη κίνηση. Αναμονή για να έρθει το ποταμόπλοιο και πέρασμα απέναντι με μικρό αντίτιμο. Η διαδρομή διαρκεί 10 λεπτά, αλλά η όποια καθυστέρηση έγκειται στην αναμονή να γεμίσει για να ξεκινήσει.













Περνώντας στη Ρουμανία ακολουθούμε επαρχιακή διαδρομή που δεν την έχει το gps και το τοπίο και εδώ αλλάζει εντελώς.
Πλέον τετράποδοι φίλοι διαφόρων ειδών μας συνοδεύουν στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής. Οι παράδρομοι που διασταυρώνονται είναι αποκλειστικά χωματόδρομοι. Νοιώθουμε πλέον σαν να έχουμε κάνει ταξίδι πολλά χρόνια πίσω στο παρελθόν της Ελλάδας που δεν έχουμε ζήσει, αλλά μας έχουν περιγράψει οι γονείς μας. Αμάξια δεν κυκλοφορούν, αλλά σπάνια συναντάμε κανένα αραγμένο.
Ο κόσμος εδώ κινείται αποκλειστικά με κάρα και ποδήλατα. Μέχρι κ γιαγιάδες είδαμε και παππούδες να μετακινούνται με ποδήλατα. Οι μεγάλοι συνήθως κάθονταν έξω από τα σπίτια τους σε κάποια παγκάκια ή σε καρέκλες που είχαν βγάλει έξω από το σπίτι και οι περισσότεροι κάθονταν σιωπηλοί παρατηρώντας το δρόμο ή κουβεντιάζοντας. Τα παιδιά έπαιζαν ξυπόλητα στο δρόμο, κυνηγώντας τα κάρα ή με αυτοσχέδια παιχνίδια. Η φτώχεια ήταν παντού εμφανής. Ο κόσμος ήταν πολύ φιλικός, όλοι μας χαιρετούσαν μικροί μεγάλοι με ενθουσιασμό και ήμασταν κάτι σαν θέαμα γι’ αυτούς. Δεν ένοιωθες πουθενά τον παραμικρό φόβο ήταν άνθρωποι φτωχοί μεν αλλά ζεστοί και φιλόξενοι. Η Ρουμανία μας κέρδισε αμέσως εν αντιθέσει με τη Βουλγαρία, για την οποία δε μπορούμε να πούμε ότι θα ψάχναμε να βρούμε αφορμή για να ξαναπάμε. Σε κάποια φάση νοιώθαμε λες κ είμασταν σε μυθιστόρημα μιας και βλέπαμε σκηνές δίπλα μας που μόνο σε βιβλία είχαμε διαβάσει.









Πλησιάζοντας την Craiova έγινε σχεδόν απότομα αισθητή η παρουσία αυτοκινήτων και μπαίνοντας στην πόλη είδαμε ακριβά αυτοκίνητα και τίποτα δε θύμιζε πλέον τις σκηνές που βλέπαμε πριν από λίγο. Η πόλη ήταν όμορφη με πάρκα πεζόδρομους, μια σύγχρονη πόλη. Το χάσμα ήταν μεγάλο, ανάμεσα στα χωριά τους και στις πόλεις τους. Σε αντίθεση με την Ελλάδα εκεί δεν κυκλοφορούσαν καθόλου δίκυκλα (σε καμία από τις τέσσερεις χώρες εκτός από ταξιδιώτες δικυκλιστές).











Μπαίνοντας Craiova σηκώσαμε χρήματα σε τοπικό νόμισμα (Lei) μιας και θα καθόμασταν στη Χώρα λίγες ημέρες και ρωτώντας έναν ντόπιο βρήκαμε ξενοδοχείο εύκολα. Ταχτοποιήσαμε τα πράγματα μας και βγήκαμε βόλτα στην πόλη. Χαιρετισμούς στο Γιάννη και το Δημήτρη που τους γνωρίσαμε στο ίδιο ξενοδοχείο με vstrom και Stelvio, καλά χιλιόμετρα να έχετε παιδιά.
Βρήκαμε μία μεγάλη πλατεία λίγο πιο κάτω με πεζόδρομους γύρω όπου και είχε μια mini μουσική σκηνή, κάτσαμε εκεί δίπλα για φαγητό και περιηγηθήκαμε, χαθήκαμε στα πλακόστρωτα.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο απόλυτα ικανοποιημένοι, και αφού μας είχε ανοίξει η όρεξη για τα καλά, σε συνδυασμό με την ιδέα του Γιάννη και του Δημήτρη, βγάλαμε χάρτες, gps, χαρτί και στυλό, επανακαθορίσαμε το πρόγραμμα μας, και ορίσαμε νέα διαδρομή, που αρχικά έλεγε 4 μέρες Ρουμανία και επιστροφή ξανά μέσω Βουλγαρίας, τελικά αποφασίσαμε μια λιγότερη διανυκτέρευση στην Ρουμανία και επιστροφή από δυτικότερα μέσω Σερβίας - Φύρομ – Καστοριάς.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• …

  Go to chapter

  Go
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[magos]

3η μέρα Craiova – Transfagarasan - Sibiu

Σήμερα η διαδρομή περιελάμβανε Transfagarasan και διανυκτέρευση Sibiu για 2 βράδια.
Αφού κάναμε ένα πλούσιο πρωινό (γενικά όλες αυτές τις ημέρες το εκτιμήσαμε το καλό πρωινό) και με σύμμαχο τον καιρό για μία ακόμα φορά ξεκινήσαμε να πραγματοποιήσουμε τον αρχικό μας σκοπό, στα βουνά fagaras τον δρόμο 7C. Ο καιρός όπως κάθε μέρα τέλειος!!! Λιακάδα, άπνοια και τα μεσημέρια τριάντα βαθμοί κελσίου, ότι πρέπει για ταξίδι.
Συνεχίσαμε λοιπόν προς την καλύτερη για έναν μοτοσικλετιστή διαδρομή. Ο δρόμος C7 κατά την εκπομπή Top-Gear χαρακτηρίστηκε “Καλύτερος Δρόμος του Κόσμου” αφού προηγούμενος τον τίτλο κατείχε το πέρασμα Stelvio στην Ιταλία. Είναι ανοιχτός από Ιούλιο και κλείνει τέλη Οκτώβρη και μόνο από 07.00 - 21.00!
Κατασκευάστηκε μεταξύ 1970 -1974 από τον Τσαουσέσκου, χρειάστηκαν 6.000 τόνους δυναμίτη, και κατά τη διάρκεια των έργων χάθηκαν 40 ανθρωπινές ζωές.
Περάσαμε πρώτα από το όμορφο Pitesti.








Eν τω μεταξύ παρατηρούμε ότι πέφτει πολύ ψέκασμα ουπς.



Και ενώ έχουμε χωθεί μέσα στα πανέμορφα δάση, στα βουνά fagaras να σου ξαφνικά μπροστά μας και ο επίγειος παράδεισος μαγαζάκια επί του δρόμου όπου ψήνουν παραδοσιακά λουκάνικά.
Επί τόπου στάση και βουρ στο ψητό. Ίσως το νοστιμότερο γεύμα που κάναμε σε ολόκληρη την εκδρομή.

Συνέχεια για Curtea De Agres.











Αγωγοί φυσικού αερίου, συναντήσαμε αρκετούς …



Καφέ στο Curtea De Agres









Είδαμε πολλά από αυτά σε πολλούς κήπους σπιτιών, και τελικά ακόμα δεν μάθαμε την χρησιμότητά τους.
Προφανώς φυλάνε για τον χειμώνα τροφή για τα ζώα.







Φράγμα-Υδροηλεκτρικός σταθμός















Η μαγεία εκεί ψηλά και τα συναισθήματα δεν περιγράφονται, κοιτώντας από ψηλά είναι σαν να συνέθεσε κάποιος το τέλειο παίρνοντας κομμάτια από τις καλύτερες πίστες του κόσμου. Είναι απλά επιβλητικό όλο αυτό που βλέπεις.
Και μερικές φωτογραφίες από Transfagarasan.











Φτάσαμε και μείναμε στο κέντρο της πόλης στο Ibis Hotel με φυλασσόμενο parking το οποίο επίσης συστήνουμε ανεπιφύλακτα.
Η τιμή του από 40ευρώ τη βραδιά μέσω booking.

Άποψη από το δωμάτιο.



Η πόλη το βράδυ.














4η μέρα Sibiu-Bran-Sibiu

Πρωινό στο δωμάτιο από τα πάμφθηνα προϊόντα που είχαμε αγοράσει από το κοντινό super market.
Eνδεικτικά αναφέρουμε ότι οι τιμές στα τρόφιμα ήταν σχεδόν στο 1/2 των τιμών της Ελλάδας.
Το πρόγραμμα σήμερα είχε Κάστρο του Δράκουλα στο Bran, επιστροφή χαλάρωση και περιήγηση στην πόλη Sibiu.
Φωτογραφία από τον 10ο όροφο το πρωί.







Πηγαίνοντας προς το Bran συναντήσαμε την βορειοδυτική είσοδο προς Transfagarasan (δε θέλαμε και πολύ να την ξανακάνουμε λοοολ).





Σύντομα αφού περάσαμε από κάποιους παράδρομους στάσαμε στο Bran, που το έχουν εκμεταλλευτεί οι Ρουμάνοι ως μέγιστη τουριστική ατραξιόν.





Φωτογραφίες από το κάστρο.

















Έξω ακριβώς από την είσοδο του κάστρου ήταν στημένοι ατέλειωτοι πάγκοι με σουβενίρ.













Ακριβώς δίπλα πουλούσαν αυτά τα παραδοσιακά. Το ένα είναι σαν ρολό από ζύμη που ξετυλίγεται και είναι γλυκό που εξωτερικά έχει μαρμελάδα ή ξηρούς καρπούς ή σουσάμι. Η αλήθεια είναι ότι με αυτό, δεν ξετρελαθήκαμε αλλά καλό ήταν. Αυτό όμως που πραγματικά άξιζε ήταν το τηγανόψωμο με γιαουρτοσκόρδιον και φέτα τριμμένη.









Εν συνεχεία αναχώρηση για το όμορφο και ρομαντικό Brasov που είχε μια ξεχωριστή δική του ζεστή ατμόσφαιρα.

















Μιας και είχαμε κάνει ήδη αρκετά χιλιόμετρα σε τέσσερις μέρες, είπαμε να είναι χαλαρή η σημερινή μέρα, και έτσι δεν επισκεφτήκαμε από το χιονοδρομικό κέντρο Poiana Brasov. Έτσι είχαμε νωρίς επιστροφή στο Sibiu για περπάτημα στην πόλη και για ξεκούραση μιας και την επόμενη μέρα θα αναχωρούσαμε για Βελιγράδι.

 

[magos]

5η ημέρα Sibiu – Belgrade

Είναι Πέμπτη πρωί και αναχωρήσαμε με προορισμό το Βελιγράδι. Δυσάρεστη έκπληξη η ουρά με νταλίκες και στα δύο ρεύματα, πάνω από πέντε χιλιόμετρα λόγω οδικών εργασιών. Αποζημιωθήκαμε όμως αφού για να κόψουμε δρόμο επιλέξαμε έναν επαρχιακό δρόμο, εξαιρετικά όμορφη διαδρομή με εναλλαγές τοπίων στην αγνή φύση και όμορφων γραφικών χωριών.
Εκεί συναντήσαμε αυτήν την μοναχική καβαλάρισσα να εκδράμει μόνη της, διακρίνετε τα 2 τρελά κοτσίδια της.



Ο δρόμος δεν είχε ιδιαίτερη κίνηση και εκεί που σταματήσαμε να ξεμουδιάσουμε λιγάκι, συναντήσαμε έναν παππού με το κάρο του.
Ήταν από αυτούς τους ανθρώπους, που η καρδιά τους είναι γεμάτη ζεστασιά που δύσκολα συναντάς.













Συνέχεια προς Resita που βρίσκεται πριν τα σύνορα με τη Σερβία μιας και η ώρα είχε περάσει και τα στομάχια άρχισαν να γουργουρίζουν.
Οπότε ήταν αναγκαία η στάση για πίτσα και μπυρίτσα.

















Είσοδος Σερβία.
Μπαίνοντας Σερβία οι δρόμοι είναι μεγάλες ευθείες καλού αυτοκινητοδρόμου αρκετών δεκάδων χιλιομέτρων. Δυτικά της Ρουμανίας και σε όλη την διαδρομή στη Σερβία προς Βελιγράδι υπήρχε κάμπος με τεράστιες εκτάσεις καλαμποκιού που φαινόταν όσο έφτανε το μάτι μας.









Άφιξη στο κέντρο της πόλης και εύρεση ξενοδοχείου Slavija με 45 ευρώ με υπόγειο parking στο κέντρο της πόλης.























Μιλάμε για πολλά λεφτά!!



Το Βελιγράδι γενικά πρόκειται για μία πόλη που μας εξέπληξε ευχάριστα μιας και την βρήκαμε πολύ ομορφότερη απ’ ότι την περιμέναμε.
Εκεί μείναμε ένα μόνο βράδυ, οπότε δεν είδαμε όλη την πόλη, αλλά στο κέντρο τουλάχιστον, τα κτίρια είχαν εκπληκτική αρχιτεκτονική, φαινόταν τέλεια φωτισμένα. Υπήρχε ένας τεράστιος πεζόδρομος, ο Knez Mihailova και πολλοί άλλοι κάθετα σ’αυτόν. Πολλές πλατείες, πολλά αγάλματα, πολλά λουλούδια και στο τέλος του ένα τεράστιο πάρκο που έμοιαζε με δάσος. Γενικά η πόλη σου έβγαζε έναν ρομαντισμό και μάλλον δεν ήταν τυχαίο που σε κάθε γωνία έβλεπες και από ένα ζευγαράκι να αγκαλιάζεται. Θύμιζε λίγο από διαφήμιση της Lacta.
Αυτό που σου κάνει εντύπωση εκεί είναι ότι επικρατεί αυτό που λέμε χαρά θεού και ήταν καθαρά ο πιο φιλικός και ευδιάθετος λαός που συναντήσαμε.
Δεν είναι τυχαίο αν αναλογιστούμε ότι στο πρόσφατο παρελθόν είχαν πολέμους τους οποίους και πλέον ξεπέρασαν, οπότε και τα πράγματα γι’αυτούς πάνε συνεχώς προς το καλύτερο. Φαίνεται λαός με πολιτισμό και παιδία! Δείχνουν να έχουνε καλύτερη ποιότητα ζωής από τους Έλληνες. Δυστυχώς δεν είχαμε αρκετό χρόνο με ημέρα εκεί να κάναμε βόλτα και στον Δούναβη! Μάλλον σ’ αυτόν οφείλει την γαλήνη και τον ρομαντισμό που εκπέμπει το Βελιγράδι.









Φαγητό σε παραδοσιακό εστιατόριο όπου παραγγείλαμε 2 κλασικά Σέρβικα πιάτα, χοιρινό σνίτσελ και χοιρινό με μανιτάρια, το πρώτο έκλεψε την παράσταση.


6η ημέρα Belgrade – Ohrid

Η μέρα είχε σήμερα αρκετά χιλιόμετρα ένα μεγάλο μέρος των οποίων μέχρι το Nis είναι μια ευθεία, σε μεγάλο αυτοκινητόδρομο που η διαδρομή δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να επιδείξει. Από εκεί και πέρα η διαδρομή γίνεται αισθητά πιο όμορφη.
Φεύγοντας από Βελιγράδι είδαμε και ένα σημάδια πριν βγούμε από την πόλη, που είχαν αφήσει να θυμίζει τον πρόσφατο πόλεμο.







Μέχρι τότε δεν είχαμε πληρώσει διόδια μιας και σε Βουλγαρία και Ρουμανία, οι μηχανές δεν πληρώνουν τίποτα.
Ο καιρός μέχρι τότε μας είχε κάνει τη χάρη και ήταν τέλειος, οπότε γενικά σταθήκαμε τυχεροί μιας κ μας έκανε το χατίρι. Από εκεί και πέρα είχαμε λίγο ψιλόβροχο τοπικά, χωρίς όμως να είναι κάτι ιδιαίτερο. Στα περισσότερα σημεία είχε βρέξει λίγο πριν με αποτέλεσμα την βρεγμένη άσφαλτο αλλά περισσότερο ενοχλητικό ήταν το σπρέι από τα λάστιχα των προπορευόμενων οχημάτων.






Μπαίνουμε στα Σκόπια.



Περάσαμε την πρωτεύουσα των Σκοπίων, χωρίς όμως να περάσουμε από το κέντρο, μιας και η κίνηση που υπήρχε εκεί και το μποτιλιάρισμα ήταν μεγάλο, οπότε θα χάναμε πολύ χρόνο και θα ήταν ταλαιπωρία.












Στη διαδρομή μέχρι Οχρίδα χρειάστηκε να πληρώσουμε 5 διόδια με κόστος από 1 ευρώ έως 0,20 ανάλογα κάθε φορά.

Δωμάτιο στην Οχρίδα με 20 ευρώ παρακαλώ. Στο παρκινγκ βρήκαμε και τρεις Τσέχους με bmw με τους οποίους τα είπαμε την άλλη μέρα το πρωί που ξεκινούσαν με κατεύθυνση την Αλβανία.
Η Οχρίδα είναι μία από τις ομορφότερες αρχιτεκτονικά πόλεις της ΠΓΔΜ. Είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στις όχθες της ομώνυμης λίμνης και θυμίζει στην τοπογραφία της νησί. Βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της ΠΓΔΜ. Η Oχρίδα σήμερα είναι ένας από τους διασημότερους τουριστικούς προορισμούς στην ΠΓΔΜ και την έχουν αξιοποιήσει στο έπακρον, αλλά με σεβασμό στην φύση! Εκεί αξίζει να επισκεφτεί κανείς το μεσαιωνικό κάστρο του τσάρου Σαμουήλ. Οι τιμές στην ΠΓΔΜ γενικά σε όλα τα είδη είναι κάτω από το μισό απ’ ότι στην Ελλάδα.








Φαγητό σε ένα παραδοσιακό εστιατόριο, όπως μας συμβούλεψε ο ξενοδόχος, με ωραία διακόσμηση, δίπλα στη λίμνη, το πρόγραμμα περιελάμβανε και παραδοσιακούς χορούς.

 

[magos]

7η ημέρα Οχρίδα-Καστοριά

Πρωινή περιήγηση στη Οχρίδα.







Κάνοντας βόλτες στα πλακόστρωτα στενά δρομάκια της παλιάς πόλης, συναντήσαμε και ένα αρχαίο ελληνικό θέατρο.









Του διαταράξαμε την ησυχία.







Ξεκινάμε με κατεύθυνση το Μοναστήρι Ναούμ και στάση στο δρόμο στο μουσείο Νερού.
Πρόκειται για την ανακατασκευή αρχαίου οικισμού, επάνω στο νερό.







Μοναστήρι Ναούμ το οπόπιο περιβάλλεται από ένα κυριολεκτικά πανέμορφο πάρκο.













Κατεύθυνση προς Bitola (Μοναστήρι) από μια πανέμορφη ορεινή διαδρομή με απίστευτη θέα από ψηλά, την λίμνη Οχρίδα η οποία είναι μοιρασμένη, η μισή ανήκει στα Σκόπια και η άλλη μισή στην Αλβανία. Από την άλλη πλευρά του βουνού ξεπρόβαλε στο βάθος η Μεγάλη Πρέσπα.

Οχρίδα






Μεγάλη Πρέσπα


Στάση στη Bitola που βρίσκεται στο δρόμο μας και κατεύθυνση προς Καστοριά όπου και θα διανυκτερεύσουμε. Η Bitola είναι η πρώτη πόλη που θα συναντήσει κανείς περνώντας από τον συνοριακό σταθμό Νίκη. Μας άρεσε πολύ ο φημισμένος πεζοδρόμος της πόλης “Shirok Sokak” (Широк Сокак) με τα πολλά νεοκλασικά αρχοντικά του 19ου και αρχών του 20ου αιώνα που είναι γεμάτος με όμορφα καφέ, εστιατόρια και καταστήματα. Καθώς ήταν Σαββατόβραδο και η πόλη φιλοξενούσε ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ των Αδερφών Μανάκη, η περιοχή ήταν γεμάτη κόσμο.









Είχε ήδη βραδιάσει… και έτσι πήραμε τον δρόμο για την όμορφη Καστοριά



8η ημέρα Καστοριά-Πάτρα

Πρωινή Κυριακάτικη βόλτα στην Καστοριά πριν την αναχώρηση για καφεδάκι και μπουγάτσα. Ο καιρός δείχνει μουντός, μιας και την προηγούμενη νύχτα είχε βρέξει, (Ευτυχώς είχαμε ήδη φτάσει πριν πιάσει). Αφού περπατήσαμε δίπλα στην λίμνη, επισκεφτήκαμε και κάποια παραδοσιακά γουναράδικα.









Λίμνη Ορεστιάδα και δεξιά η Καστοριά.


Μονή Παναγίας Μαυριώτισσας


Αναχωρώντας προς Γιάννενα άξιζε η βόλτα οχτώ χιλιομέτρων που κάναμε γύρο από την πόλη, που είναι σαν νησάκι στην λίμνη Ορεστιάδα.





Στάση στο γυρισμό στο Μενίδι Αιτωλοακαρνανίας.
Είναι ένα μικρό, όμορφο, παραθαλάσσιο χωριό, που πολλοί δεν γνωρίζουν και έτσι σταματάνε κλασικά στην Αμφιλοχία.



Χαζά παιδιά χαρά γεμάτα - Αμφιλοχία.


Στάση στο Χωριό του Αποστόλη όπου και μας χόρτασε το παστίτσιο της Μαμάς.


Άφιξη στα διόδια της γέφυρας όπου κοντεύει και το τέλος της εκδρομής.



Trip1 3.700χλμ στο καντράν του V-Strom.





Ευχόμαστε να καταφέρουμε να παρακινήσουμε αρκετούς απ’ όσους δεν το έχουν κάνει, να κάνουν Roadtrip εκτός συνόρων. Τέτοια ταξίδια δεν μοιάζουν με κανένα άλλο, αξίζουν όσο τίποτα και είναι κάτι που χαράσσεται έντονα στη μνήμη. Το ταξίδι αυτό ήταν μαγευτικό, οι εμπειρίες, οι εικόνες και τα συναισθήματα που βιώσαμε δε μπορούν σίγουρα να μεταφερθούν μέσα από ένα ταξιδιωτικό. Ευχόμαστε σε όλους καλά χιλιόμετρα και πάντα όρθιοι.

Νίκος & Αποστόλης

 

[makisg]

πολύ ωραία αφήγηση και πανέμορφες φωτογραφίες,σε διάβασα μονορούφι.

 

[mitnic]

"Ευχόμαστε να καταφέρουμε να παρακινήσουμε αρκετούς απ’ όσους δεν το έχουν κάνει, να κάνουν Roadtrip εκτός συνόρων."

Με την τόσο γλαφυρή περιγραφή και τις όμορφες φωτογραφίες να είστε σίγουροι...
Ένα μεγάλο Ευχαριστώ!

 

[chris7]

Πολλές ωραίες φωτογραφίες που εμπλουτίζουν την αφήγηση.
Να είστε καλά και να κάνετε τέτοια ταξίδια.

 

[anny]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες-Ευρώπη

 

[alexandros serres]

ευχαριστουμε που μοιραστηκατε τις εμπειριες σας μαζι μας.καταπληκτικο ταξιδι απο δυο νεα παιδια που εχουν ορεξη γαι ζωη.