travellersoul.
Member
- Μηνύματα
- 237
- Likes
- 433
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ο γύρος του κόσμου
Bled, μαθημα ιστοριας και υπόγεις σπηλιές.
Την επομενη μερα το πρωί ξυπνήσαμε νωρίς καθώς θέλαμε να προλάβουμε μέσα στη μέρα να κάνουμε αρκετά. Αρχικά παρόλο που ο καιρός έδινε βροχές εμείς μείναμε πιστοί στο πρόγραμμα μας και ξεκινήσαμε για λίμνη Bled. Ευτυχώς οι καιρικές προβλέψεις δεν επιβεβαιώθηκαν και αντιθέτως ο καιρός ήταν ιδιαίτερα καλός. Από τη διαδρομή δεν θυμάμαι κάτι να μου έκανε τρομερή εντύπωση. Φτάνοντας όμως στη λίμνη μπορώ να πω ότι η εικόνα που αντικρίσαμε ήταν πολύ όμορφη. Είχε αρκετά πράσινο, πίσω από τη λίμνη φαινόταν το κάστρο και στο κέντρο της ένα νησάκι.
Αρχικά κάναμε μια βόλτα γύρω από τη λίμνη με τη μηχανή και στη συνέχεια κατεβήκαμε; πήραμε καφέ στο χέρι και ξεκινήσαμε να περπατάμε. Είχε πολύ κόσμο είναι η αλήθεια που είτε καθόταν και απολάμβανε τον ήλιο είτε έκανε μπάνιο. Είχαμε πάρει και εμείς μαζί τα μαγιό μας αλλά δεν μου έκανε εμένα ιδιαίτερη αίσθηση να βουτήξω. Έτσι η βόλτα γύρω από τη λίμνη και η επίσκεψη ψηλά στο κάστρο μας ηταν αρκετά για να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής.
Η συνέχεια της ημέρας είχε επιστροφή στη Λιουμπλιάνα για να επισκεφθούμε το Εθνικό Μουσείο της Σλοβενίας. Εντάξει να πω την αλήθεια δεν είχα και καμιά ιδιαίτερη τρέλα αλλά είχε ο συνταξιδιωτης και σύντροφος μου, καθώς επέμενε και είχε δίκιο ότι δεν ξέρουμε πολλά για τον λαό αυτό και το μουσείο θα ήταν μια ευκαιρία να διευρύνουμε τις γνώσεις μας. Τι να κάνω...ακολούθησα και εγώ και εντάξει μπορώ να πω ότι αξίζει μια επίσκεψη. Το εισιτήριο γενικά είναι πολύ φθηνό αν και τη μέρα που πήγαμε είχε δωρεάν είσοδο οπότε δεν συγκράτησα τιμή. Ενδιαφέρον θα έλεγα ότι είχε η επίσκεψη εκεί, με μεγαλύτερο ενδιαφέρον να βρίσκω στα εκθέματα που αφορούσαν τη χώρα την περίοδο που ανήκει στη Γιουγκοσλαβια και τη διακυβέρνηση του Τίτο. Θεωρώ αν βρεθείτε στην πρωτεύουσα της Σλοβενίας αξίζει μια επίσκεψη.
Ήταν πλέον αργά το μεσημέρι και είχαμε στο πρόγραμμα ακόμα κάτι που θέλαμε να κάνουμε σήμερα. Ο Φ. είχε βρει έξω από τη Λιουμπλιάνα ένα σύστημα υπόγειων σπηλαίων και λιμνών που ήταν επισκεψιμο, όχι σε όλη του την έκταση καθώς όπως μάθαμε εκτινεται αρκετά και για να κάνεις τη μακρινή διαδρομή χρειάζεται κράτηση καποια χρόνια πριν και με ένα αντίτιμο καθόλου προσιτό για τα δικά μας δεδομένα. Εμείς αρκεστηκαμε στη σύντομη διαδρομή-ξενάγηση. Το γκρουπ ήταν μικρό, μας προμήθευσαν με γαλότσες και φακούς και ξεκινήσαμε. Η θερμοκρασία μέσα στη σπηλιά ήταν εμφανώς πιο χαμηλή και σίγουρα χρειαζόταν καλό ντύσιμο. Βλέπαμε σταλακτίτες παντού, καθώς επίσης και κόκαλα και σημαδια από αρκούδες που τη χρησιμοποιουσαν ως καταφύγιο ρο χειμώνα. Είχε ενδιαφέρον η ξενάγηση και το highlight ήταν η σύντομη βόλτα που κάναμε στην υπόγεια λίμνη. Σίγουρα ήταν μια εμπειρία που άξιζε.
Στη συνέχεια επιστρέψαμε στη Λιουμπλιάνα, όπου και πήγαμε για φαγητό στο ίδιο μαγαζί με το προηγούμενο βράδυ. Φάγαμε, ήπιαμε και μια μπύρα, εγώ έτσι για το καλό γιατί ακόμα έπαιρνα αντιβίωση αν και όπως καταλαβαίνετε ήμουν εμφανώς καλύτερα. Επιστρέψαμε στο δωμάτιο για ξεκούραση, καθώς την επόμενη μέρα πάλι θα αναχωρούσαμε για Βενετία. Είχε έρθει η σειρά της Ιταλίας να μπει στο πρόγραμμα.
Την επομενη μερα το πρωί ξυπνήσαμε νωρίς καθώς θέλαμε να προλάβουμε μέσα στη μέρα να κάνουμε αρκετά. Αρχικά παρόλο που ο καιρός έδινε βροχές εμείς μείναμε πιστοί στο πρόγραμμα μας και ξεκινήσαμε για λίμνη Bled. Ευτυχώς οι καιρικές προβλέψεις δεν επιβεβαιώθηκαν και αντιθέτως ο καιρός ήταν ιδιαίτερα καλός. Από τη διαδρομή δεν θυμάμαι κάτι να μου έκανε τρομερή εντύπωση. Φτάνοντας όμως στη λίμνη μπορώ να πω ότι η εικόνα που αντικρίσαμε ήταν πολύ όμορφη. Είχε αρκετά πράσινο, πίσω από τη λίμνη φαινόταν το κάστρο και στο κέντρο της ένα νησάκι.
Αρχικά κάναμε μια βόλτα γύρω από τη λίμνη με τη μηχανή και στη συνέχεια κατεβήκαμε; πήραμε καφέ στο χέρι και ξεκινήσαμε να περπατάμε. Είχε πολύ κόσμο είναι η αλήθεια που είτε καθόταν και απολάμβανε τον ήλιο είτε έκανε μπάνιο. Είχαμε πάρει και εμείς μαζί τα μαγιό μας αλλά δεν μου έκανε εμένα ιδιαίτερη αίσθηση να βουτήξω. Έτσι η βόλτα γύρω από τη λίμνη και η επίσκεψη ψηλά στο κάστρο μας ηταν αρκετά για να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής.
Η συνέχεια της ημέρας είχε επιστροφή στη Λιουμπλιάνα για να επισκεφθούμε το Εθνικό Μουσείο της Σλοβενίας. Εντάξει να πω την αλήθεια δεν είχα και καμιά ιδιαίτερη τρέλα αλλά είχε ο συνταξιδιωτης και σύντροφος μου, καθώς επέμενε και είχε δίκιο ότι δεν ξέρουμε πολλά για τον λαό αυτό και το μουσείο θα ήταν μια ευκαιρία να διευρύνουμε τις γνώσεις μας. Τι να κάνω...ακολούθησα και εγώ και εντάξει μπορώ να πω ότι αξίζει μια επίσκεψη. Το εισιτήριο γενικά είναι πολύ φθηνό αν και τη μέρα που πήγαμε είχε δωρεάν είσοδο οπότε δεν συγκράτησα τιμή. Ενδιαφέρον θα έλεγα ότι είχε η επίσκεψη εκεί, με μεγαλύτερο ενδιαφέρον να βρίσκω στα εκθέματα που αφορούσαν τη χώρα την περίοδο που ανήκει στη Γιουγκοσλαβια και τη διακυβέρνηση του Τίτο. Θεωρώ αν βρεθείτε στην πρωτεύουσα της Σλοβενίας αξίζει μια επίσκεψη.
Ήταν πλέον αργά το μεσημέρι και είχαμε στο πρόγραμμα ακόμα κάτι που θέλαμε να κάνουμε σήμερα. Ο Φ. είχε βρει έξω από τη Λιουμπλιάνα ένα σύστημα υπόγειων σπηλαίων και λιμνών που ήταν επισκεψιμο, όχι σε όλη του την έκταση καθώς όπως μάθαμε εκτινεται αρκετά και για να κάνεις τη μακρινή διαδρομή χρειάζεται κράτηση καποια χρόνια πριν και με ένα αντίτιμο καθόλου προσιτό για τα δικά μας δεδομένα. Εμείς αρκεστηκαμε στη σύντομη διαδρομή-ξενάγηση. Το γκρουπ ήταν μικρό, μας προμήθευσαν με γαλότσες και φακούς και ξεκινήσαμε. Η θερμοκρασία μέσα στη σπηλιά ήταν εμφανώς πιο χαμηλή και σίγουρα χρειαζόταν καλό ντύσιμο. Βλέπαμε σταλακτίτες παντού, καθώς επίσης και κόκαλα και σημαδια από αρκούδες που τη χρησιμοποιουσαν ως καταφύγιο ρο χειμώνα. Είχε ενδιαφέρον η ξενάγηση και το highlight ήταν η σύντομη βόλτα που κάναμε στην υπόγεια λίμνη. Σίγουρα ήταν μια εμπειρία που άξιζε.
Στη συνέχεια επιστρέψαμε στη Λιουμπλιάνα, όπου και πήγαμε για φαγητό στο ίδιο μαγαζί με το προηγούμενο βράδυ. Φάγαμε, ήπιαμε και μια μπύρα, εγώ έτσι για το καλό γιατί ακόμα έπαιρνα αντιβίωση αν και όπως καταλαβαίνετε ήμουν εμφανώς καλύτερα. Επιστρέψαμε στο δωμάτιο για ξεκούραση, καθώς την επόμενη μέρα πάλι θα αναχωρούσαμε για Βενετία. Είχε έρθει η σειρά της Ιταλίας να μπει στο πρόγραμμα.
