Αλβανία Βοσνία-Ερζεγοβίνη Ιταλία Κροατία Μαυροβούνιο Σλοβενία And where we fall we will fall together...

[travellersoul.]

Bled, μαθημα ιστοριας και υπόγεις σπηλιές.

Την επομενη μερα το πρωί ξυπνήσαμε νωρίς καθώς θέλαμε να προλάβουμε μέσα στη μέρα να κάνουμε αρκετά. Αρχικά παρόλο που ο καιρός έδινε βροχές εμείς μείναμε πιστοί στο πρόγραμμα μας και ξεκινήσαμε για λίμνη Bled. Ευτυχώς οι καιρικές προβλέψεις δεν επιβεβαιώθηκαν και αντιθέτως ο καιρός ήταν ιδιαίτερα καλός. Από τη διαδρομή δεν θυμάμαι κάτι να μου έκανε τρομερή εντύπωση. Φτάνοντας όμως στη λίμνη μπορώ να πω ότι η εικόνα που αντικρίσαμε ήταν πολύ όμορφη. Είχε αρκετά πράσινο, πίσω από τη λίμνη φαινόταν το κάστρο και στο κέντρο της ένα νησάκι.
Αρχικά κάναμε μια βόλτα γύρω από τη λίμνη με τη μηχανή και στη συνέχεια κατεβήκαμε; πήραμε καφέ στο χέρι και ξεκινήσαμε να περπατάμε. Είχε πολύ κόσμο είναι η αλήθεια που είτε καθόταν και απολάμβανε τον ήλιο είτε έκανε μπάνιο. Είχαμε πάρει και εμείς μαζί τα μαγιό μας αλλά δεν μου έκανε εμένα ιδιαίτερη αίσθηση να βουτήξω. Έτσι η βόλτα γύρω από τη λίμνη και η επίσκεψη ψηλά στο κάστρο μας ηταν αρκετά για να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής.

Η συνέχεια της ημέρας είχε επιστροφή στη Λιουμπλιάνα για να επισκεφθούμε το Εθνικό Μουσείο της Σλοβενίας. Εντάξει να πω την αλήθεια δεν είχα και καμιά ιδιαίτερη τρέλα αλλά είχε ο συνταξιδιωτης και σύντροφος μου, καθώς επέμενε και είχε δίκιο ότι δεν ξέρουμε πολλά για τον λαό αυτό και το μουσείο θα ήταν μια ευκαιρία να διευρύνουμε τις γνώσεις μας. Τι να κάνω...ακολούθησα και εγώ και εντάξει μπορώ να πω ότι αξίζει μια επίσκεψη. Το εισιτήριο γενικά είναι πολύ φθηνό αν και τη μέρα που πήγαμε είχε δωρεάν είσοδο οπότε δεν συγκράτησα τιμή. Ενδιαφέρον θα έλεγα ότι είχε η επίσκεψη εκεί, με μεγαλύτερο ενδιαφέρον να βρίσκω στα εκθέματα που αφορούσαν τη χώρα την περίοδο που ανήκει στη Γιουγκοσλαβια και τη διακυβέρνηση του Τίτο. Θεωρώ αν βρεθείτε στην πρωτεύουσα της Σλοβενίας αξίζει μια επίσκεψη.

Ήταν πλέον αργά το μεσημέρι και είχαμε στο πρόγραμμα ακόμα κάτι που θέλαμε να κάνουμε σήμερα. Ο Φ. είχε βρει έξω από τη Λιουμπλιάνα ένα σύστημα υπόγειων σπηλαίων και λιμνών που ήταν επισκεψιμο, όχι σε όλη του την έκταση καθώς όπως μάθαμε εκτινεται αρκετά και για να κάνεις τη μακρινή διαδρομή χρειάζεται κράτηση καποια χρόνια πριν και με ένα αντίτιμο καθόλου προσιτό για τα δικά μας δεδομένα. Εμείς αρκεστηκαμε στη σύντομη διαδρομή-ξενάγηση. Το γκρουπ ήταν μικρό, μας προμήθευσαν με γαλότσες και φακούς και ξεκινήσαμε. Η θερμοκρασία μέσα στη σπηλιά ήταν εμφανώς πιο χαμηλή και σίγουρα χρειαζόταν καλό ντύσιμο. Βλέπαμε σταλακτίτες παντού, καθώς επίσης και κόκαλα και σημαδια από αρκούδες που τη χρησιμοποιουσαν ως καταφύγιο ρο χειμώνα. Είχε ενδιαφέρον η ξενάγηση και το highlight ήταν η σύντομη βόλτα που κάναμε στην υπόγεια λίμνη. Σίγουρα ήταν μια εμπειρία που άξιζε.
Στη συνέχεια επιστρέψαμε στη Λιουμπλιάνα, όπου και πήγαμε για φαγητό στο ίδιο μαγαζί με το προηγούμενο βράδυ. Φάγαμε, ήπιαμε και μια μπύρα, εγώ έτσι για το καλό γιατί ακόμα έπαιρνα αντιβίωση αν και όπως καταλαβαίνετε ήμουν εμφανώς καλύτερα. Επιστρέψαμε στο δωμάτιο για ξεκούραση, καθώς την επόμενη μέρα πάλι θα αναχωρούσαμε για Βενετία. Είχε έρθει η σειρά της Ιταλίας να μπει στο πρόγραμμα.

 

[travellersoul.]

Βενετία είσαι μια κούκλα.

Το επόμενο πρωί σηκωθήκαμε, μαζέψαμε πράγματα και ξεκινήσαμε για Βενετία. Θα περνούσαμε πάλι σύνορα και ήταν πάντα μια διαδικασία που φοβόμασταν ότι μπορεί να είναι χρονοβόρα, ωστόσο δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα και περάσαμε πολύ γρήγορα. Είχαμε κλείσει να μείνουμε έξω από τη Βενετία γιατί πρώτον ήταν πιο οικονομικά και δεύτερον δεν θέλαμε να ταλαιπωρηθουμε για ένα βράδυ με το κουβάλημα των αποσκευών από το πάρκινγκ της μηχανής στο κέντρο της Βενετίας και ειδικά εφόσον ήταν αποσκευές που δεν μπορούσαμε να τις σέρνουμε αλλά έπρεπε να τις κουβαλάμε.
Το δωμάτιο που νοικιάσαμε ήταν γλυκούλι και ο οικοδεσπότης μας είχε αφήσει φρούτα, κρουασάν, φρυγανιές με μαρμελάδα και χυμό για το επόμενο πρωί. Το μόνο αρνητικό ήταν ότι βρισκόταν κυριολεκτικά πάνω σε εθνική οδό που έκανε την είσοδο και την έξοδο στο πάρκινγκ του λίγο πιο δύσκολη καθώς σε όλη τη διάρκεια της μέρας περνούσαν αμάξια και νταλίκες με μεγάλη ταχύτητα.

Φτάνοντας, λοιπόν, κάναμε ένα γρήγορο μπάνιο και ετοιμαστηκαμε να πάμε βόλτα στην πόλη. Το ευχαριστηθηκαμε πραγματικά, περπατήσαμε πάρα πολύ, χαθήκαμε στα στενά της Βενετίας, διασχίσαμε τις γέφυρες πάνω από τα κανάλια της. Ήταν πανέμορφα. Κάναμε και μια σύντομη στάση για μπύρα και κρασί στο χέρι με συνοδεία διαφορά μεζεδάκια, τύπου μπρουσκέτες που ηταν πεντανοστιμα.
Σίγουρα το highlight είναι η πλατεία του Αγίου Μάρκου και αντίστοιχη εκκλησία αλλά γενικά όλη η πόλη εμένα μου άρεσε πολύ, μου θύμιζε κάτι από άλλες εποχές, και ένα συναίσθημα ρομαντισμού και μυστηρίου ταυτόχρονα. Πήραμε και το παγωτό μας κατά τη διάρκεια της βόλτας, είδαμε και το ηλιοβασίλεμα και όλα ηταν τέλεια.

Ήταν τέλεια μέχρι που γυρίσαμε στο δωμάτιο και θέλαμε να φάμε. Είχαμε στο μυαλό μας ότι θα τρώγαμε σε μια πιτσαρία που ήταν απέναντι από το δωμάτιο και μας την είχε προτείνει ο οικοδεσπότης μας, αλλά ήταν κλειστή και όχι μόνο ήταν κλειστή αυτή αλλά και όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά σε κοντινή απόσταση παρόλο που στο Google τα έδειχνε ανοιχτά. Ευτυχώς μας είχαν περισσέψει ορισμένα λίγα πράγματα από την προηγούμενη μέρα που ήταν οκ για να βάλουμε κάτι στο στομάχι μας εκείνη την ώρα αλλά σίγουρα όχι για να χορτάσουμε. Τι να γίνει τώρα; αφού έτσι ήρθαν τα πράγματα θα κοιμόμασταν λίγο πεινασμένοι και θα λύναμε το πρόβλημα μας την επόμενη μέρα.