Βιετνάμ Vietnam 2025: Ready, set, pho!

[IrisAthens]

SAPA- Μέρα 10- Δευτέρα 21 Απριλίου

Το ξυπνητήρι ήχησε περίπου στις 7 γιατί είχαμε σχέδιο να κατακτήσουμε την κορυφή του βουνού Fanzipan, την οροφή της Ινδοκίνας! Από το παράθυρο, όμως, παρατηρούμε ότι βρέχει καταρρακτωδώς. Και τι θα γίνει τώρα; Αυτός είναι ο μόνος λόγος που ήρθαμε Sapa και δεν γυρίσαμε Ανόι κατευθείαν.

Χουζουρεύουμε λίγο ακούγοντας τη βροχή που είναι ευχάριστο από μόνο του και πάμε για πρωινό! Ρωτάμε τη γνώμη του ανθρώπου στη ρεσεψιον για τον καιρό και μας λέει ότι συμβαίνουν αυτά, δεν είναι κάτι και να ανέβουμε μόλις σταματήσει η βροχή. Επι τη ευκαιρία κλείνουμε και λεωφορείο για Ανόι. Έχουμε ήδη και αεροπορικό εισιτήριο για HUE, το βράδυ θα το περάσουμε στο αεροδρόμιο… Νομίζω άρχισε να μου βγαίνει η κούραση και είχα λίγο γκρίνια όλη τη διάρκεια της μέρας.


Ξεκινάμε να περπατήσουμε πρώτα στην πόλη. Στη αρχή βγήκαμε λίγο εκτός δρομολογίου και πήραμε κάτι τεράστιες κατηφόρες που μετά για να γυρίσουμε πίσω έγιναν τεράστιες ανηφόρες.

Γρίνια Νο1: Μήπως να πάρουμε grab;

Δεν πήραμε.

Γκρίνια Νο2: Μήπως να πάμε τώρα προς το τελεφερίκ που δεν βρέχει; Αν περιμένουμε κι άλλο μπορεί να ξανα αρχίσει!

Αρχίσαμε να περπατάμε προς το τελεφερίκ. Στη αρχή πας στον σταθμό και παίρνεις ένα μικρό τρενάκι που σε πάει σε μία βάση που την έχουν φτιάξει πανέμορφα! Έχει ναούς, σημεία για να βγάζεις φωτογραφίες, ροδώνες!

Γρίνια Νο3: Μήπως να μείνουμε εδώ; Έχει πολύ αέρα για τελεφερίκ! Μήπως είναι επικίνδυνο;

Μπαίνουμε στο τελεφερίκ! Για εμένα αυτό ήταν εμπειρία. Νιώθεις ότι κρέμεσαι και βλέπεις από κάτω το χάος. Όμορφο χάος με ορυζώνες και ροδόδεντρα αλλά…. Χάος. Η διαδρομή διαρκεί περίπου 30 λεπτά, όταν φτάναμε προς τη κορυφή δεν μπορούσες να δεις τίποτα.
Ολόκληρη η διαδρομή όπως την τράβηξε το αγόρι!

Ήταν σαν να είμασταν μέσα στο σύννεφο. Όταν κατεβήκαμε έπαθα σοκ! Βροχή, κρύο και αέρας ! Αγοράσαμε αδιάβροχα μιας χρήσης

Γκρίνα Νο 4: Δεν μπορώ να βγω έξω! Δεν αισθάνομαι καλά και δεν βλέπω τίποτα μπροστά μου!

Βγήκαμε να προχωρήσουμε ως την κορυφή. Εκεί που θα κάναμε μία βολτα αλλά βήμα βήμα φτάσαμε. Ήταν για μένα ακραίο αλλά πολύ συναισθηματικό. Να βλέπω πως έχτισαν τους ναούς και τα αγάλματα αυτά κάτω από τέτοιες συνθήκες που οριακά ανέπνεες… Δυστυχώς δεν μπορούσαμε να δούμε τίποτα. Συγκινήθηκα με τον δρόμο των φιλοσόφων. Ένιωσα ότι ίσως σε αυτή τη κουλτούρα η σκέψη εκτιμάται. Και ναι είναι δύσκολος ο δρόμος όπως τα έλεγε και ο πλάτωνας πριν τόσα χρόνια.. Θέλει αναβάσεις και αντίσταση στην…. Γκρίνια!!

Γυρίσαμε λοιπόν στη βάση αφού παίξαμε πολύ με την υψοφοβία. Περάσαμε λίγο χρόνο φωτογραφίζοντας. Το αγόρι φωτογράφος και εγώ μοντέλο! Εστω στο Βιετνάμ! Ωραία ήταν η βόλτα.

Τρώμε γρήγορα στο εστιατόριο Lady bird και grab για τον σταθμό λεωφορείων! Έτοιμοι για κεντρικό βιετνάμ!

 

[YiannisTS]

Δεν έχει άλλο;

 

[IrisAthens]

Δεν έχει άλλο;

Έχει Έχει! Νομίζω επειδή μετά είναι η Hue που φτάσαμε εξουθενωμένοι αποφεύγω να την πιάσω!

 

[YiannisTS]

Έχει Έχει! Νομίζω επειδή μετά είναι η Hue που φτάσαμε εξουθενωμένοι αποφεύγω να την πιάσω!

Κάτσατε πολλές μέρες στο Βορρά εκτός Ανόι αλλά μάλλον άξιζε! Για να δούμε και τη συνέχεια.

 

[IrisAthens]

Κάτσατε πολλές μέρες στο Βορρά εκτός Ανόι αλλά μάλλον άξιζε! Για να δούμε και τη συνέχεια.

Η αλήθεια είναι ότι εκεί ήταν τον καλό!

 

[YiannisTS]

Η αλήθεια είναι ότι εκεί ήταν τον καλό!

Τι ακριβώς λες;

 

[IrisAthens]

Τι ακριβώς λες;

Μου άρεσε περισσότερο το βόρειο κομμάτι του Βιετνάμ!

 

[IrisAthens]

Hue- Μέρα 11-Τρίτη 22 Απριλίου

Είναι όταν αρχίζεις να χάνεις λίγο τις μέρες… Παίρνεις sleeper bus νομίζεις θα κοιμηθείς....

Φτάνεις Ανόι να συλλέξεις τα πράγματα σου και κατευθείαν αεροδρόμιο που θα λειτουργήσει σαν το ξενοδοχείο σου για το βράδυ..

Δεν θες να φύγεις από το βορρά αλλά από την άλλη έχεις και περιέργεια για το τι είναι αυτή η αυτοκρατορική πόλη Hue. Οι εικόνες ήταν κάπως έτσι και κουρασμένοι φτάσαμε στην Hue 7 το πρωί περίπου. Ο αέρας μόλις κατέβηκα από το αεροπλάνο μου φάνηκε διαφορετικός και αρωματισμένος. Νομίζω ήταν η ιδέα μου αφου το αγόρι δεν καταλάβαινε τίποτα. Μάλλον ήμουν επηρεασμένη από το όνομα perfume river. Το ξενοδοχείο το είχαμε κλείσει από το αεροδρόμιο στο Ανόι και δεν είχαμε προετοιμάσει τίποτα άλλο εκτός ότι θα βλέπαμε την αρχαία πόλη. Τίποτα δεν ήξερα για τη Χουέ και έκανα κάπως copy paste από rough guide και μετάφραση chatgpt για να έχω μία ιδέα. Ένιωθα λίγο σαν μαθητούδι και ότι έπρεπε να είχα διαβάσει καλύτερα ιστορία αλλά να πω την αλήθεια είναι οκ και εκείνη την ώρα να τα διαβάζεις και μετά την επιστροφή σου. Ακόμα δεν έχω καταλάβει τι έπαιξε άλλωστε.

Αφήνουμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο και ξεκινάμε για την αρχαία πόλη. Να πω εδώ ότι όλα αυτά τα μνημεία μου φαινόντουσαν και κάπως πρόσφατα σε σχέση με τα δικά μας αρχαία. Στην περιήγηση η ζέστη ήταν ανυπόφορη και έβλεπα πράγματα που δεν είχαν νόημα. Προσπαθούσα με τον οδηγό (rough guide ) στο κινητό να βγάλω κανένα. Είναι αντίγραφο λοιπόν την απαγορευμένης πόλης του Πεκίνο. Πολλά κτίσματα έχουν καταστραφεί από τις αλλεπάλληλες μάχες αλλά η βόλτα στους χώρους είναι ευχάριστη. Περνάς μικρούς κήπους και λιμνούλες, πορτρέτα των αυτοκρατόρων και κειμήλια.

Αυτό που θέλαμε να δούμε και δεν έγινε ήταν παράσταση στο μικρό θεατράκι. Περιμέναμε κάνα 40 λεπτο αλλά δεν συμπληρώθηκαν ποτέ τα άτομα για να πραγματοποιηθεί. Ήταν μια μικρή απογοήτευση.

Περπατήσαμε, έπειτα, προς ανεύρεση φαγητού. Η πόλη φημίζεται άλλωστε. Δοκιμάζουμε λοιπόν τοπικές γεύσεις στη Madam Thu. Πήρα μία ποικιλία ας πούμε με χαρακτηριστικά πιάτα. Τρώγονται με ιδιαίτερο τρόπο και έχουν περίεργη υφή. Σε μικρά μπολάκια ένα είδος αλμυρού ζελέ που το τρως κάπως σαν να είναι στρείδι. Σε φύλλα μπανάνας ψήνονται ανάλογα τέτοια… ζελέ που μπορεί να έχουν και γαρίδα μέσα. Νόστιμα και πολύ διαφορετικά θα έλεγα. Γυρίζουμε ξενοδοχείο το μεσημέρι και ξαναβγαίνουμε μόνο για νερό και ποτάκι στην ταράτσα. Χρειαζόμαστε ανάπαυλα και έχουμε άλλη μία μέρα στην πόλη που από πρώτη ματιά δεν μας έχει κερδίσει.

 

[IrisAthens]

Ιστορία της Χουέ
Από rough guide

H Χουέ ανήκε στο Βασίλειο των Τσαμπά μέχρι το 1306, όταν η περιοχή βόρεια του Ντα Νανγκ ανταλλάχθηκε για το χέρι μιας βιετναμέζας πριγκίπισσας, σύμφωνα με τους όρους μιας ειρηνευτικής συνθήκης

Ωστόσο, ήταν ο επόμενος ηγέτης του Βιετνάμ που κυριολεκτικά έβαλε τη Χουέ στον χάρτη. Το 1802, ο Πρίγκιπας Nguyen Anh επιδίωξε να ενοποιήσει τη χώρα μεταφέροντας την πρωτεύουσα, με όλα της τα υπάρχοντα και τα δυναστικά ιερά, από το Θανγκ Λονγκ (Ανόι) στη μετονομασμένη πόλη της Χουέ. Αν και όφειλε τον θρόνο του στη στρατιωτική υποστήριξη της Γαλλίας, η Αυτοκρατορική Πόλη του Γκια Λονγκ (Gia Long) ήταν εμπνευσμένη από το κινεζικό μοντέλο, με επίκεντρο την Απαγορευμένη Πόλη που προοριζόταν για τον κυρίαρχο, καθώς και ξεχωριστά διοικητικά και πολιτικά τμήματα.

Οι αυτοκράτορες των Νγκουγιέν ήταν Κομφουκιανοί, συντηρητικοί ηγέτες, γενικά καχύποπτοι απέναντι στους Δυτικούς, αλλά ανίκανοι να αντισταθούν στην ισχύ της Γαλλίας. Το 1884, οι Γάλλοι απέκτησαν γη βορειοδυτικά της ακρόπολης της Χουέ.

Κατά τη διάρκεια της Επίθεσης του Τετ το 1968, η Χουέ διαλύθηκε και πάλι όταν ο Στρατός του Βόρειου Βιετνάμ (NVA) κατέλαβε την πόλη για 25 ημέρες. Οι κομμουνιστικές δυνάμεις εισήλθαν στη Χουέ τις πρώτες ώρες της 31ης Ιανουαρίου, ύψωσαν τη σημαία τους πάνω από την ακρόπολη και βρέθηκαν να ελέγχουν ολόκληρη την πόλη, εκτός από δύο μικρά στρατιωτικά συγκροτήματα. Οπλισμένοι με λίστες ονομάτων, άρχισαν να αναζητούν κυβερνητικούς υπαλλήλους, υποστηρικτές του καθεστώτος του Νότου, διανοούμενους, ιερείς, Αμερικανούς και ξένους εργαζόμενους ανθρωπιστικής βοήθειας. Σχεδόν τρεις χιλιάδες πτώματα ανακαλύφθηκαν αργότερα σε μαζικούς τάφους γύρω από την πόλη – τα θύματα ήταν κυρίως άμαχοι που είχαν πυροβοληθεί, ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου ή θαφτεί ζωντανοί. Όμως οι θηριωδίες δεν τελείωσαν εκεί: κατά την αντεπίθεση που ακολούθησε, σκοτώθηκαν έως και πέντε χιλιάδες Βορειοβιετναμέζοι και μαχητές Βιετκόνγκ, 384 στρατιώτες του Νότου και 142 Αμερικανοί στρατιώτες, καθώς και τουλάχιστον άλλοι χίλιοι άμαχοι. Η Χουέ σχεδόν ισοπεδώθηκε από τη συντριπτική ισχύ πυρός που εξαπολύθηκε εναντίον των δυνάμεων του NVA.

 

[poised]

Σχεδόν τρεις χιλιάδες πτώματα ανακαλύφθηκαν αργότερα σε μαζικούς τάφους γύρω από την πόλη – τα θύματα ήταν κυρίως άμαχοι που είχαν πυροβοληθεί, ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου ή θαφτεί ζωντανοί.

Μιας που το έβαλες, υπάρχει μία αμφιβολία για την έκταση της σφαγής αν και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το γεγονός. Ο πιο σοβαρός αντίλογος για τα νούμερα λέει ότι οι Αμερικάνοι πρόσθεσαν τα θύματα των δικών τους βομβαρδισμών και της αντεπίθεσης που έκαναν και φούσκωσαν τις ιστορίες τρόμου για προπαγανδιστικούς λόγους.

 

[YiannisTS]

Σχεδόν τρεις χιλιάδες πτώματα ανακαλύφθηκαν αργότερα σε μαζικούς τάφους γύρω από την πόλη – τα θύματα ήταν κυρίως άμαχοι που είχαν πυροβοληθεί, ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου ή θαφτεί ζωντανοί.

Το rough guide δεν είναι ιστορική ιστοσελίδα και μάλλον αυτά που αναφέρει προέρχονται από την περίοδο δικαιολόγησης της αμερικανικής επέμβασης στο Βιετνάμ και τον μακροχρόνιο πόλεμο. Περισσότερο σε προπαγάνδα μοιάζει παρά σαν αναφορά σε αληθινά γεγονότα και στοιχεία. Ας μου επιτραπεί η μεταφορά ενός αποσπάσματος από το πολύ ενδιαφέρον ιστορικό βιβλίο της αμερικανίδας ιστορικού Marilyn B. Young, Οι Πόλεμοι του Βιετνάμ, 1945-1990, Εκδόσεις Οδυσσέας, 2008, το οποίο περιέχει εκατοντάδες πηγές και αναφορές στην περίοδο που αναφέρεται:

Από τα 17.314 σπίτια της Χουέ, τα 9.776 καταστράφηκαν τελείως, 3.169 έπαθαν σοβαρές ζημιές.
Στα χαλάσματα της Χουέ και των περιχώρων ανακαλύφθηκαν ρηχοί μαζικοί τάφοι πολιτών, πολλοί από τους οποίους είχαν δεμένα χέρια. Οι επίσημοι αμερικανικοί αριθμοί ποικίλουν από 2.800 έως 5.700. Οι υποστηρικτές του πολέμου (αναφέρεται στις ΗΠΑ) εκμεταλεύτηκαν τη "σφαγή της Χουέ" σαν μία ακόμη δικαιολογία για τον πόλεμο: η Χουέ ήταν απλώς μια πρόγευση για το αναπόφευκτο λουτρό αίματος που θα ακολουθούσε μια κομμουνιστική νίκη.
Ο πιο προσεκτικός υπολογισμός των θανάτων, που έγινε από τον ανεξάρτητο δημοσιογράφο Λεν Άκλαντ, προσδιορίζει τον αριθμό μεταξύ τριακοσίων και τετρακοσίων. Τα περισσότερα από τα θύματα φαίνεται οτι είχαν κάποια σύνδεση με την κυβέρνηση του Νότιου Βιετνάμ ή τους Αμερικανούς. Δεν υπάρχει αμφιβολία οτι έγιναν εκτελέσεις στη Χουέ, και στα αρχικά στάδια της κατάληψης και κατά τις τελευταίες μέρες των μαχών εκεί. Και είναι άτοπο, ακόμη και ανήθικο, να συζητάμε για τους αριθμούς. Παρ'όλα αυτά, είναι αναγκαία μια προσπάθεια να μάθουμε τι συνέβη αν θέλουμε να κατανοήσουμε τον πόλεμο και τα επακόλουθά του. Η αποστολή του ΕΑΜ στη Χουέ ήταν όχι μόνο να καταστρέψει την κυβερνητική εξουσία στην πόλη, αλλά να εγκαταστήσει, στη θέση της, μια "επαναστατική διακυβέρνηση"...
... Κατά τις πρώτες ημέρες της κατάληψης έγιναν πράγματι συνοπτικές εκτελέσεις (από καταλόγους που είχαν συνταχθεί).
Αλλά στη λεπτομερή του μελέτη για το γεγονός, ο πολιτικός επιστήμονας Γκάρετ Πόρτερ υποστηρίζει οτι "η επίσημη ιστορία για μια γενικευμένη σφαγή εκείνων που θεωρήθηκαν οτι δεν συμπαθούν το ΕΑΜ είναι μια πλήρης πλαστογραφία". Οι χιλιάδες των πολιτών που πέθαναν στη Χουέ, έγραφε ο φωτορεπόρτερ Φίλιπ Τζόουνς Γκρίφιθ, "σκοτώθηκαν από την πιο υστερική χρήση της αμερικανικής ισχύος πυρός που έγινε ποτέ".

 

[IrisAthens]

Το rough guide δεν είναι ιστορική ιστοσελίδα και μάλλον αυτά που αναφέρει προέρχονται από την περίοδο δικαιολόγησης της αμερικανικής επέμβασης στο Βιετνάμ και τον μακροχρόνιο πόλεμο. Περισσότερο σε προπαγάνδα μοιάζει παρά σαν αναφορά σε αληθινά γεγονότα και στοιχεία. Ας μου επιτραπεί η μεταφορά ενός αποσπάσματος από το πολύ ενδιαφέρον ιστορικό βιβλίο της αμερικανίδας ιστορικού Marilyn B. Young, Οι Πόλεμοι του Βιετνάμ, 1945-1990, Εκδόσεις Οδυσσέας, 2008, το οποίο περιέχει εκατοντάδες πηγές και αναφορές στην περίοδο που αναφέρεται:

Από τα 17.314 σπίτια της Χουέ, τα 9.776 καταστράφηκαν τελείως, 3.169 έπαθαν σοβαρές ζημιές.
Στα χαλάσματα της Χουέ και των περιχώρων ανακαλύφθηκαν ρηχοί μαζικοί τάφοι πολιτών, πολλοί από τους οποίους είχαν δεμένα χέρια. Οι επίσημοι αμερικανικοί αριθμοί ποικίλουν από 2.800 έως 5.700. Οι υποστηρικτές του πολέμου (αναφέρεται στις ΗΠΑ) εκμεταλεύτηκαν τη "σφαγή της Χουέ" σαν μία ακόμη δικαιολογία για τον πόλεμο: η Χουέ ήταν απλώς μια πρόγευση για το αναπόφευκτο λουτρό αίματος που θα ακολουθούσε μια κομμουνιστική νίκη.
Ο πιο προσεκτικός υπολογισμός των θανάτων, που έγινε από τον ανεξάρτητο δημοσιογράφο Λεν Άκλαντ, προσδιορίζει τον αριθμό μεταξύ τριακοσίων και τετρακοσίων. Τα περισσότερα από τα θύματα φαίνεται οτι είχαν κάποια σύνδεση με την κυβέρνηση του Νότιου Βιετνάμ ή τους Αμερικανούς. Δεν υπάρχει αμφιβολία οτι έγιναν εκτελέσεις στη Χουέ, και στα αρχικά στάδια της κατάληψης και κατά τις τελευταίες μέρες των μαχών εκεί. Και είναι άτοπο, ακόμη και ανήθικο, να συζητάμε για τους αριθμούς. Παρ'όλα αυτά, είναι αναγκαία μια προσπάθεια να μάθουμε τι συνέβη αν θέλουμε να κατανοήσουμε τον πόλεμο και τα επακόλουθά του. Η αποστολή του ΕΑΜ στη Χουέ ήταν όχι μόνο να καταστρέψει την κυβερνητική εξουσία στην πόλη, αλλά να εγκαταστήσει, στη θέση της, μια "επαναστατική διακυβέρνηση"...
... Κατά τις πρώτες ημέρες της κατάληψης έγιναν πράγματι συνοπτικές εκτελέσεις (από καταλόγους που είχαν συνταχθεί).
Αλλά στη λεπτομερή του μελέτη για το γεγονός, ο πολιτικός επιστήμονας Γκάρετ Πόρτερ υποστηρίζει οτι "η επίσημη ιστορία για μια γενικευμένη σφαγή εκείνων που θεωρήθηκαν οτι δεν συμπαθούν το ΕΑΜ είναι μια πλήρης πλαστογραφία". Οι χιλιάδες των πολιτών που πέθαναν στη Χουέ, έγραφε ο φωτορεπόρτερ Φίλιπ Τζόουνς Γκρίφιθ, "σκοτώθηκαν από την πιο υστερική χρήση της αμερικανικής ισχύος πυρός που έγινε ποτέ".

Είχα δει αυτό το βιβλίο στην ιστορία σου και είναι το επόμενο που θέλω να διαβάσω!

Πάντως για αυτό το λόγο γράφω ότι οι πληροφορίες είναι από οδηγό ταξιδίων γιατί το χρησιμοποίησα για να καταλάβω τι είχε συμβεί με κάθε επιφύλαξη.

Ωστόσο, όντως παρουσιάζονται εντελώς διαφορετικά τα γεγονότα. Στο rough guide παρουσιάζεται σαν ένα είδος εμφυλίου. Πολλές φορές τα πρόσωπα αποσοβούνται... Δεν καταλαβαίνεις ποιος είναι ο δράστης αλλά ναι δεν είναι ιστορικό βιβλίο.

Σ' ευχαριστώ που το επισήμανες. Η ιστορία δεν είναι το φόρτε μου αλλά για κάποιο λόγο αυτή η συγκεκριμένη του Βιετνάμ μου κεντρίζει το ενδιαφέρον!