alterego
Member
- Μηνύματα
- 52
- Likes
- 201
- Επόμενο Ταξίδι
- Ελβετία
Περιεχόμενα
Και ξημέρωσε η τέταρτη μέρα.... Ξεκινάμε για Μπρατισλάβα με μία πικρία που θα αφήναμε για λίγο τη Βουδαπέστη!
9:00 το πρωί αναχώρηση από Βουδαπέστη από το σταθμό Keleti. Παίρνουμε τις θέσεις μας στο τρένο περιμένοντας να πάρουμε μία ιδέα από την επαρχία της Ουγγαρίας. Τελικά το μόνο που απολαύσαμε ήταν ένα ζεστό τσάι στο τρένο, καθώς το μόνο που μας ερχόταν στο μυαλό αντικρίζοντας το τοπίο ήταν ότι τώρα καταλαβαίναμε πού γυρίζονται τελικά τα θρίλερ!!! Ομίχλη, σκοτεινιά, γυμνά δέντρα, μικρά σπίτια, διάσπαρτα και σαν εγκαταλελειμμένα, ελάχιστο κόσμο να κυκλοφορεί και γενικά τον ορισμό της κατάθλιψης.
Αφού πέρασαν περίπου 2:30 ώρες, φτάσαμε τελικά στην πρωτεύουσα της Σλοβακίας.
Κάτι μας έλεγε ότι δε θα μέναμε ιδιαίτερα ευχαριστημένοι και τελικά είχαμε δίκιο.
Βγήκαμε λοιπόν από τον σταθμό και κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο με έναν υποτυπώδη χάρτη που είχαμε τυπώσει από Ελλάδα, μιας και στο σταθμό δεν υπήρχε χάρτης ούτε για δείγμα. Αποφασίσαμε να το παλέψουμε με ό,τι φαινόταν στο χάρτη, με τις ταμπέλες και το ένστικτό μας. Ευτυχώς οι αποστάσεις ήταν πολύ μικρές και χωρίς να το καταλάβουμε μέσα σε λίγα λεπτά βρεθήκαμε στο κέντρο.
Τρία πράγματα μας έκαναν περισσότερο εντύπωση. Πρώτον, η πόλη σε περίοδο γιορτών ήταν εντελώς αστόλιστη. Λαμπάκι ούτε για δείγμα!! Δεύτερον, περισσότερα skoda κυκλοφορούσαν στην πόλη παρά άνθρωποι (αν εξαιρέσουμε τους τουρίστες στην παλιά πόλη). Και τρίτον, έστω και αυτοί οι λίγοι άνθρωποι που συναντήσαμε ή ήταν αγενείς ή είχαν ξενοφοβία!!! Δεν έχουμε καταλήξει ακόμα...
Όπως και να 'χει, αφού ήρθαμε έπρεπε να υποστηρίξουμε την επιλογή μας και να βρούμε κάτι καλό για να θυμόμαστε ότι αυτές οι ώρες δε θα πήγαιναν τελείως χαμένες...
Έτσι, "θαυμάσαμε" τον άδειο κήπο ενός βασιλικού ανακτόρου (Παλάτι Grassalkovich και οι κήποι)
Στη συνέχεια, είχαμε σκοπό να ανεβούμε στο κάστρο, αλλά βλέποντάς από μακριά και συγκρίνοντας το με αυτό της Βουδαπέστης απορρίφθηκε έτσι απλά.
Προχωρήσαμε προς την παλιά πόλη και ευτυχώς συναντήσαμε κάποια όμορφα μπρούτζινα αγάλματα που μας έφτιαξαν τη διάθεση.
Στόχος μας ήταν να βγούμε στις όχθες του Δούναβη για να δούμε και το περιβόητο UFO, μια μεταλλική κατασκευή πάνω από την γέφυρα που λειτουργεί (;;; ), λειτουργούσε (;;; ) - θα σας γελάσουμε - ως καφετέρια. Από μακριά πάντως μας φάνηκε εγκαταλελειμμένο και σίγουρα δεν μας ενέπνευσε να πλησιάσουμε πιο κοντά.
Απογοητευμένοι και μην έχοντας τι άλλο να κάνουμε και να δούμε, αφού μέσα σε μία ώρα και κάτι είχαμε γυρίσει το κέντρο της πόλης, κάτσαμε να πιούμε ένα καφέ μέχρι να περάσει η ώρα και να πάρουμε το τρένο της επιστροφής προς την αγαπημένη μας Βουδαπέστη που τόσο είχαμε νοσταλγήσει.
Πέρασε μία ώρα χαζεύοντας το ο,τιδήποτε μπορεί να μας κέντριζε έστω και λίγο το ενδιαφέρον (ανθρώπους - όχι πολλούς - ντύσιμο, σκύλους, διακόσμηση).
Ήπιαμε το καφεδάκι μας και αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε προς την Πύλη του Μιχαήλ και το σταθμό των τρένων κάνοντας - φυσικά - μια διαφορετική διαδρομή μήπως βλέπαμε και κάτι άλλο. Τελικά δεν είδαμε!!!!
Το μόνο "εντυπωσιακό" ήταν η απέχθεια και ο τρόμος στο βλέμμα μιας ντόπιας κοπελίτσας, όταν τολμήσαμε να τη ρωτήσαμε ευγενικότατα αν είμαστε στο σωστό δρόμο για το σταθμό. Η αντίδραση?? Χωρίς καν να σταματήσει κατέβασε απότομα το κεφάλι, έβαλε έκτη και έγινε καπνός αφήνοντάς μας άναυδους!!!
Φτάσαμε επιτέλους στο σταθμό (τελικά το σωστό δρόμο είχαμε πάρει) και επιβιβαστήκαμε στο τρένο ύστερα από μια μικρή καθυστέρηση η οποία μας φάνηκε αιώνας...
18:30 το απόγευμα φτάσαμε στη Βουδαπέστη αφού είχαμε πάρει και τον υπνάκο μας στο τρένο.
Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη!!!
Έπρεπε να κάνουμε κάτι που θα μας άλλαζε τη διάθεση... Και τι καλύτερο από το να ξαναπάμε στον Πύργο των Ψαράδων για να τον θαυμάσουμε μία ακόμη φορά, όπως είχαμε υποσχεθεί στον εαυτό μας. Πήραμε το μετρό προς έκπληξή σας, αφού ήμασταν στην άλλη μεριά της πόλης... Μην είμαστε και υπερβολικοί!!! Κατεβήκαμε στη στάση Batthyany ter και βγαίνοντας από το σταθμό αντικρίσαμε το φωτισμένο Κοινοβούλιο. Απλά απίστευτο!!!
Ανεβήκαμε με τα πόδια στον πύργο και τον τιμήσαμε και πάλι με τις φωτογραφίες μας, όπως και τη θέα.
Η γέφυρα των Αλυσίδων
Κάτι όμως είχε αρχίσει να γουργουρίζει... Πήγαμε και πάλι στην Vorosmarty ter και φάγαμε από τα διάφορα σπιτάκια.
Και τι?? Έτσι θα τελείωνε η μέρα?? Τόσες μέρες και για ένα ποτό δεν είχαμε πάει... Και όχι τίποτα άλλο, ο κύριος της παρέας είχε φαγωθεί γιατί το είχαμε βρει το κατάλληλο μέρος!!! Και είχε δίκιο... Έπρεπε να το τιμήσουμε, αλλιώς πλέον ξέρουμε ότι θα το μετανιώναμε, αν βάζαμε την κούρασή μας πάνω απ' όλα. Και ιδού το μπαράκι ονόματι For Sale (http://forsalepub.com/). ΜΗ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ!!!
Ήπιαμε το κρασάκι μας παρατηρώντας τα χιλιάδες καρφιτσωμένα σημειώματα από τους πελάτες του καταστήματος οπουδήποτε μπορείτε να φανταστείτε μέσα στο μαγαζί και ακούσαμε την ευχάριστη live μουσική. Αφού αφήσαμε κι εμείς το σημειωματάκι μας, αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο και να μαζέψουμε δυνάμεις για την τελευταία μέρα μας στην πανέμορφη Βουδαπέστη μας!!!
9:00 το πρωί αναχώρηση από Βουδαπέστη από το σταθμό Keleti. Παίρνουμε τις θέσεις μας στο τρένο περιμένοντας να πάρουμε μία ιδέα από την επαρχία της Ουγγαρίας. Τελικά το μόνο που απολαύσαμε ήταν ένα ζεστό τσάι στο τρένο, καθώς το μόνο που μας ερχόταν στο μυαλό αντικρίζοντας το τοπίο ήταν ότι τώρα καταλαβαίναμε πού γυρίζονται τελικά τα θρίλερ!!! Ομίχλη, σκοτεινιά, γυμνά δέντρα, μικρά σπίτια, διάσπαρτα και σαν εγκαταλελειμμένα, ελάχιστο κόσμο να κυκλοφορεί και γενικά τον ορισμό της κατάθλιψης.
Αφού πέρασαν περίπου 2:30 ώρες, φτάσαμε τελικά στην πρωτεύουσα της Σλοβακίας.
Κάτι μας έλεγε ότι δε θα μέναμε ιδιαίτερα ευχαριστημένοι και τελικά είχαμε δίκιο.
Βγήκαμε λοιπόν από τον σταθμό και κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο με έναν υποτυπώδη χάρτη που είχαμε τυπώσει από Ελλάδα, μιας και στο σταθμό δεν υπήρχε χάρτης ούτε για δείγμα. Αποφασίσαμε να το παλέψουμε με ό,τι φαινόταν στο χάρτη, με τις ταμπέλες και το ένστικτό μας. Ευτυχώς οι αποστάσεις ήταν πολύ μικρές και χωρίς να το καταλάβουμε μέσα σε λίγα λεπτά βρεθήκαμε στο κέντρο.
Τρία πράγματα μας έκαναν περισσότερο εντύπωση. Πρώτον, η πόλη σε περίοδο γιορτών ήταν εντελώς αστόλιστη. Λαμπάκι ούτε για δείγμα!! Δεύτερον, περισσότερα skoda κυκλοφορούσαν στην πόλη παρά άνθρωποι (αν εξαιρέσουμε τους τουρίστες στην παλιά πόλη). Και τρίτον, έστω και αυτοί οι λίγοι άνθρωποι που συναντήσαμε ή ήταν αγενείς ή είχαν ξενοφοβία!!! Δεν έχουμε καταλήξει ακόμα...
Όπως και να 'χει, αφού ήρθαμε έπρεπε να υποστηρίξουμε την επιλογή μας και να βρούμε κάτι καλό για να θυμόμαστε ότι αυτές οι ώρες δε θα πήγαιναν τελείως χαμένες...
Έτσι, "θαυμάσαμε" τον άδειο κήπο ενός βασιλικού ανακτόρου (Παλάτι Grassalkovich και οι κήποι)
Στη συνέχεια, είχαμε σκοπό να ανεβούμε στο κάστρο, αλλά βλέποντάς από μακριά και συγκρίνοντας το με αυτό της Βουδαπέστης απορρίφθηκε έτσι απλά.
Προχωρήσαμε προς την παλιά πόλη και ευτυχώς συναντήσαμε κάποια όμορφα μπρούτζινα αγάλματα που μας έφτιαξαν τη διάθεση.
Στόχος μας ήταν να βγούμε στις όχθες του Δούναβη για να δούμε και το περιβόητο UFO, μια μεταλλική κατασκευή πάνω από την γέφυρα που λειτουργεί (;;; ), λειτουργούσε (;;; ) - θα σας γελάσουμε - ως καφετέρια. Από μακριά πάντως μας φάνηκε εγκαταλελειμμένο και σίγουρα δεν μας ενέπνευσε να πλησιάσουμε πιο κοντά.
Απογοητευμένοι και μην έχοντας τι άλλο να κάνουμε και να δούμε, αφού μέσα σε μία ώρα και κάτι είχαμε γυρίσει το κέντρο της πόλης, κάτσαμε να πιούμε ένα καφέ μέχρι να περάσει η ώρα και να πάρουμε το τρένο της επιστροφής προς την αγαπημένη μας Βουδαπέστη που τόσο είχαμε νοσταλγήσει.
Πέρασε μία ώρα χαζεύοντας το ο,τιδήποτε μπορεί να μας κέντριζε έστω και λίγο το ενδιαφέρον (ανθρώπους - όχι πολλούς - ντύσιμο, σκύλους, διακόσμηση).
Ήπιαμε το καφεδάκι μας και αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε προς την Πύλη του Μιχαήλ και το σταθμό των τρένων κάνοντας - φυσικά - μια διαφορετική διαδρομή μήπως βλέπαμε και κάτι άλλο. Τελικά δεν είδαμε!!!!
Το μόνο "εντυπωσιακό" ήταν η απέχθεια και ο τρόμος στο βλέμμα μιας ντόπιας κοπελίτσας, όταν τολμήσαμε να τη ρωτήσαμε ευγενικότατα αν είμαστε στο σωστό δρόμο για το σταθμό. Η αντίδραση?? Χωρίς καν να σταματήσει κατέβασε απότομα το κεφάλι, έβαλε έκτη και έγινε καπνός αφήνοντάς μας άναυδους!!!
Φτάσαμε επιτέλους στο σταθμό (τελικά το σωστό δρόμο είχαμε πάρει) και επιβιβαστήκαμε στο τρένο ύστερα από μια μικρή καθυστέρηση η οποία μας φάνηκε αιώνας...
18:30 το απόγευμα φτάσαμε στη Βουδαπέστη αφού είχαμε πάρει και τον υπνάκο μας στο τρένο.
Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη!!!
Έπρεπε να κάνουμε κάτι που θα μας άλλαζε τη διάθεση... Και τι καλύτερο από το να ξαναπάμε στον Πύργο των Ψαράδων για να τον θαυμάσουμε μία ακόμη φορά, όπως είχαμε υποσχεθεί στον εαυτό μας. Πήραμε το μετρό προς έκπληξή σας, αφού ήμασταν στην άλλη μεριά της πόλης... Μην είμαστε και υπερβολικοί!!! Κατεβήκαμε στη στάση Batthyany ter και βγαίνοντας από το σταθμό αντικρίσαμε το φωτισμένο Κοινοβούλιο. Απλά απίστευτο!!!
Ανεβήκαμε με τα πόδια στον πύργο και τον τιμήσαμε και πάλι με τις φωτογραφίες μας, όπως και τη θέα.
Η γέφυρα των Αλυσίδων
Κάτι όμως είχε αρχίσει να γουργουρίζει... Πήγαμε και πάλι στην Vorosmarty ter και φάγαμε από τα διάφορα σπιτάκια.
Και τι?? Έτσι θα τελείωνε η μέρα?? Τόσες μέρες και για ένα ποτό δεν είχαμε πάει... Και όχι τίποτα άλλο, ο κύριος της παρέας είχε φαγωθεί γιατί το είχαμε βρει το κατάλληλο μέρος!!! Και είχε δίκιο... Έπρεπε να το τιμήσουμε, αλλιώς πλέον ξέρουμε ότι θα το μετανιώναμε, αν βάζαμε την κούρασή μας πάνω απ' όλα. Και ιδού το μπαράκι ονόματι For Sale (http://forsalepub.com/). ΜΗ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ!!!
Ήπιαμε το κρασάκι μας παρατηρώντας τα χιλιάδες καρφιτσωμένα σημειώματα από τους πελάτες του καταστήματος οπουδήποτε μπορείτε να φανταστείτε μέσα στο μαγαζί και ακούσαμε την ευχάριστη live μουσική. Αφού αφήσαμε κι εμείς το σημειωματάκι μας, αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο και να μαζέψουμε δυνάμεις για την τελευταία μέρα μας στην πανέμορφη Βουδαπέστη μας!!!