battered_suitcase
Member
- Μηνύματα
- 1.620
- Likes
- 782
- Επόμενο Ταξίδι
- Χονγκ Κονγκ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος του κόσμου
Μερικές σκέψεις ατάκτως ερριμένες:
Συμφωνώ απόλυτα με το maltakia στο ότι η ερώτηση είναι πολύ σχετική. Δεν ταξιδεύουμε τόσο όσο οι Γερμανοί πχ, αλλά από την άλλη "γκρινιάζουμε" χαριτολογώντας ότι όπου και να πας θα βρεις κι έναν Έλληνα.
Έχω την τύχη να έχω πολλούς ξένους φίλους, οι περισσότεροι εκ των οποίων ταξιδεύουν φανατικά στις 4 γωνιές του πλανήτη, με μια άνεση που δεν πηγάζει από ευμάρεια αλλά από παιδεία και ανατροφή. (Σίγουρα βοηθάει το ότι δεν έχουν μια μαμά να λέει "τιιιι;;;το γύρο της Λατινικής Αμερικής με ποδήλατο; τι λες παιδάκι μου εγώ δε σε μεγάλωσα για να αφήσεις τα κοκκαλάκια σου στην Κολομβία")
Αλλά από την άλλη ακόμα και στη δυτική Ευρώπη έχω την αίσθηση ότι ο "πολύς" τουρισμός είναι των ταξιδιωτικών γραφείων, των αναμενόμενων προορισμών και των φτηνών λύσεων. Δε θεωρώ καθόλου πιο ταξιδιάρηδες από εμάς τους Άγγλους εργάτες από το Μάντσεστερ που κατακλύζουν την Ίμπιθα ή το Φαληράκι πχ, επειδή κάνουν αυτό το ταξίδι το καλοκαίρι τους ενώ ο Έλληνας μένει στη Χαλκιδική. (ακραίο παράδειγμα)
Και μια σκέψη για το καλοκαίρι (κατά το μια αγάπη για το καλοκαίρι): το να γνωρίσεις την Ελλάδα δεν το θεωρώ καθόλου μικρό ταξίδι. Δεν υπάρχει - για μένα- κανένας αυτοσκοπός στο να πάω ντε και καλά καλοκαίρι στο εξωτερικό αφού έχω κατασταλάξει ότι για τα δικά μου γούστα ο καλύτερος προορισμός (μου) το καλοκαίρι είναι τα ελληνικά νησιά. Και αντίστοιχα, ας δούμε και πόσοι λαοί από χώρες που είναι top καλοκαιρινοί προορισμοί ταξιδεύουν αλλού για θερινές διακοπές. Νοτιο-γάλλοι; Νοτιο-ιταλοί; Κροάτες; Τούρκοι; Ισραηλινοί; Κύπριοι;
Σίγουρα δε μας λες και ταξιδιώτες- εξερευνητές ως λαό, και σίγουρα ζηλεύω που δε μεγάλωσα σε μια χώρα στην οποία να θεωρείται αυτονόητο το gap year για να γυρίσεις τον κόσμο. Αλλά κι έτσι, για τα δεδομένα μας, καλά τα πάμε
Συμφωνώ απόλυτα με το maltakia στο ότι η ερώτηση είναι πολύ σχετική. Δεν ταξιδεύουμε τόσο όσο οι Γερμανοί πχ, αλλά από την άλλη "γκρινιάζουμε" χαριτολογώντας ότι όπου και να πας θα βρεις κι έναν Έλληνα.
Έχω την τύχη να έχω πολλούς ξένους φίλους, οι περισσότεροι εκ των οποίων ταξιδεύουν φανατικά στις 4 γωνιές του πλανήτη, με μια άνεση που δεν πηγάζει από ευμάρεια αλλά από παιδεία και ανατροφή. (Σίγουρα βοηθάει το ότι δεν έχουν μια μαμά να λέει "τιιιι;;;το γύρο της Λατινικής Αμερικής με ποδήλατο; τι λες παιδάκι μου εγώ δε σε μεγάλωσα για να αφήσεις τα κοκκαλάκια σου στην Κολομβία")
Αλλά από την άλλη ακόμα και στη δυτική Ευρώπη έχω την αίσθηση ότι ο "πολύς" τουρισμός είναι των ταξιδιωτικών γραφείων, των αναμενόμενων προορισμών και των φτηνών λύσεων. Δε θεωρώ καθόλου πιο ταξιδιάρηδες από εμάς τους Άγγλους εργάτες από το Μάντσεστερ που κατακλύζουν την Ίμπιθα ή το Φαληράκι πχ, επειδή κάνουν αυτό το ταξίδι το καλοκαίρι τους ενώ ο Έλληνας μένει στη Χαλκιδική. (ακραίο παράδειγμα)
Και μια σκέψη για το καλοκαίρι (κατά το μια αγάπη για το καλοκαίρι): το να γνωρίσεις την Ελλάδα δεν το θεωρώ καθόλου μικρό ταξίδι. Δεν υπάρχει - για μένα- κανένας αυτοσκοπός στο να πάω ντε και καλά καλοκαίρι στο εξωτερικό αφού έχω κατασταλάξει ότι για τα δικά μου γούστα ο καλύτερος προορισμός (μου) το καλοκαίρι είναι τα ελληνικά νησιά. Και αντίστοιχα, ας δούμε και πόσοι λαοί από χώρες που είναι top καλοκαιρινοί προορισμοί ταξιδεύουν αλλού για θερινές διακοπές. Νοτιο-γάλλοι; Νοτιο-ιταλοί; Κροάτες; Τούρκοι; Ισραηλινοί; Κύπριοι;
Σίγουρα δε μας λες και ταξιδιώτες- εξερευνητές ως λαό, και σίγουρα ζηλεύω που δε μεγάλωσα σε μια χώρα στην οποία να θεωρείται αυτονόητο το gap year για να γυρίσεις τον κόσμο. Αλλά κι έτσι, για τα δεδομένα μας, καλά τα πάμε
