marydim
Member
- Μηνύματα
- 1.631
- Likes
- 410
- Επόμενο Ταξίδι
- Μεσόγειος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δρόμος Αγ. Ιακώβου-Ισπανί
Λίγα λεπτά πριν τις 7 κατάφερα και ήμουν πανέτοιμη για την εκδρομή μας. Συνάντησα τους υπόλοιπους συγκεντρωμένους μπροστά από τη ρεσεψιόν και αφού τους καλημέρισα μείναμε να περιμένουμε το λεωφορείο που θα μας οδηγούσε στο καμάρι της Ιορδανίας, την Πέτρα.
Ο τοπικός ξεναγός μας, ο Μωχάμεντ, ένας όμορφος Ιορδανός άνω των 50, είχε κάνει σπουδές διαρκείας στο πανεπιστήμιο Αθηνών και στα μπουζούκια της τότε νυχτερινής Αθήνας -όπως μας ενημέρωσε ο ίδιος- και μιλούσε πολύ καλά ελληνικά. Αποφάσισε, λοιπόν, να εκμεταλλευτεί τις γνώσεις του και να βγάζει τα προς το ζην και το ευζήν απασχολούμενος στο χώρο του τουρισμού με ειδικότητα στα ελληνικά γκρουπ. Δεν ήταν σπουδαίος ξεναγός αλλά έκανε φιλότιμες προσπάθειες.
Ο Μωχάμεντ όσο ήμασταν στο λεωφορείο είχε πάρει ζεστά τη δουλειά του και μας έλεγε αρκετά πράγματα και για τη σύγχρονη ζωή των Ιορδανών και για το παρελθόν τους. Η Ιορδανία, λοιπόν, είναι μια χώρα περίπου 5500000 κατοίκων που αποτελείται κυρίως από άραβες και παλαιστίνιους που στην πλειοψηφία τους είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα. Το πολίτευμά της είναι συνταγματική μοναρχία. Βασιλιάς είναι ο Αμπντάλα ΙΙ, γιος του βασιλιά Hussein, και βασίλισσα η κουκλάρα Ράνια.
Μας μίλησε για τη στροφή που θέλει να κάνει η χώρα του στον τομέα των υπηρεσιών καθώς η γεωργία και η βιομηχανία δεν είναι αξιόλογη και δεν μπορούν να προσφέρουν την απαραίτητη οικονομική ευημερία στους κατοίκους της. Εξάλλου τόσο η γεωργία που βασίζεται κυρίως στην παραγωγή δημητριακών, όσπριων, εσπεριδοειδών, χουρμάδων και λαχανικών όσο και η κτηνοτροφία που περιλαμβάνει κυρίως εκτροφή αιγοπροβάτων, βοδιών και καμηλών στις στέπες με νομάδικο τρόπο ίσα ίσα καταφέρνουν να καλύψουν τις βασικές διατροφικές ανάγκες των Ιορδανών.
Έχουν στραφεί κυρίως στον τομέα της εκπαίδευσης και του τουρισμού. Μας λέει με περηφάνια ότι έχουν χτιστεί πολλά πανεπιστήμια και προσπαθούν να προσελκύσουν φοιτητές από όλη τη Μέση Ανατολή και μας μιλάει για το άνοιγμα στον τουρισμό με ναυαρχίδα την Πέτρα και τη Νεκρά θάλασσα.
Μας επισημαίνει, βέβαια, και το πλούσιο αλλά ανεκμετάλλευτο ορυκτό πλούτο της Νεκράς θάλασσας αλλά στο άκουσμα Νεκρά θάλασσα άρχισα να ονειρεύομαι λασπόλουτρα οπότε έχασα το υπόλοιπο μέρος των λεγόμενών του.
Θυμάμαι όμως τη συζήτηση περί τρένων όταν αρχίσαμε να βλέπουμε σιδηροδρομικές γραμμές και έτσι είναι ευκαιρία να αναφέρω ότι επιβατικά τρένα σχεδόν δεν υπάρχουν στην Ιορδανία παρά μόνο εμπορικά. Για την ακρίβεια το μόνο επιβατικό τρένο είναι αυτό που ενώνει το Αμμάν με τη Δαμασκό της Συρίας (ουσιαστικά εμπορικό είναι αλλά παίρνει και επιβάτες) και άλλη μία αποκλειστικά εμπορική γραμμή που ενώνει την πρωτεύουσα της Ιορδανίας το Αμμάν με το μοναδικό λιμάνι της χώρας την Άκαμπα.
Για να φτάσουμε στην Πέτρα έπρεπε να διασχίσουμε για σχεδόν 3 ώρες τη μισή Ιορδανία κατά μηκος του κεντρικού αυτοκινητόδρομου (High Road) που ενώνει το Αμμάν με την Άκαμπα και περνάει από μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα ατελείωτης ερήμου!
Η έρημος αυτή που υπήρχε παντού στην Ιορδανία ήταν διαφορετική από την έρημο που είχα αντικρίσει και αγαπήσει δυο χρόνια πριν στην Τυνησία αλλά και αυτή είχε μια γοητεία που με συνέπαιρνε! Ήταν έρημος από χώμα. Ατελείωτοι τόνοι χώματος που πάνω του δεν υπήρχε τίποτα παρά μόνο διάσπαρτα σπιτάκια που σχηματίζαν μικρά χωριουδάκια.
Ο High Road στο μεγαλύτερο μέρος του είναι μια ατελείωτη ευθεία ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε εμένα καθώς και να υπήρχαν μερικές στροφές ήταν τόσο λίγες που ούτε τις κατάλαβα. Ο δρόμος ήταν σε πολύ καλή κατάσταση και ο οδηγός μας είχε βαλθεί να προσπεράσει όποιον έβρισκε μπροστά του. Παρόλα αυτά δεν αισθάνθηκα σε καμιά στιγμή ανασφαλής αλλά πλησιάζοντας σε κατοικημένη περιοχή υπήρχαν σαμαράκια που έφταναν τα όρια του σαμαριού και έτσι οι οδηγοί σταματούσαν στον τόπο γιατί φυσικά δεν ήθελαν με τίποτα να σπάσουν τα τόσο πολύτιμα μεταφορικά τους μέσα. Ήταν πολύ πρωί, τα αυτοκίνητα στο δρόμο ήταν ελάχιστα αλλά ανά 30 χιλιόμετρα πέφταμε και πάνω σε μπλόκο της Ιορδανικής τροχαίας και ο οδηγός μας σταμαστούσε και πήγαινε σαν κότα. Γενικώς, είχαμε μια συνεχή κατάσταση ξεκινάω- σταματάω που έκανε το άδειο στομάχι μου να διαμαρτύρεται.
Κάναμε μόνο μια στάση κατά τη διάρκεια της διαδρομής σε μια πολύ όμορφη καφετέρια που όμως είχε και ότι λογής αναμνηστικά μπορείς να φανταστείς! Χάζεψα λίγο με τα αναμνηστικά αλλά αποφάσισα ότι καλύτερα να ψώνιζα στην Πέτρα γιατί φανταζόμουν ότι εκεί θα είχε περισσότερα.
Μετά την απαραίτητη στάση για καφέ με κάρδαμο (άρεσε πάρα πολύ σε όλους) πήραμε ξανά τον αυτοκινητόδρομο αλλά κανά 20λεπτο μετά τον αφήσαμε με κατεύθυνση νοτιοδυτικά.
Η τεράστια ευθεία του δρόμου κάπου εδώ τελείωσε και άρχισαν να εμφανίζονται και μικρούλες στροφούλες!
Τελικά φτάσαμε στην πόλη Μααν (νομίζω δηλαδή), προπύργιο της απέραντης ερήμου Wadi Rum, η οποία είχε τόσο πράσινο όσο δεν είχαμε αντικρίσει σε όλη την διαδρομή! Μην φανταστείτε βέβαια δάσος από δέντρα αλλά για τα στάνταρ της Ιορδανίας θεωρώ ότι είναι συγκεντρωμένο πολύ πράσινο εκεί γύρω. Ο δρόμος διέρχεται από το κέντρο της πόλης και φαίνεται ότι είναι μια πόλη με έντονη ζωή και όλες τις απαραίτητες υπηρεσίες για τους πολίτες της.
Μισή ωρίτσα μετά και ενώ έχω αρχίσει να καταλαβαίνω τις στροφές για τα καλά, αρχίζει να φαίνεται η Wadi Musa, η πόλη που εξυπηρετεί τις ανάγκες των χιλιάδων τουριστών της Πέτρας σε διαμονή και φαγητό και βεβαίως αναμνηστικά. Η πόλη χτίστηκε όταν οι Βεδουίνοι της Πέτρας αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την αρχαία πολιτεία και να οργανώσουν την ζωή τους στη σημερινή πόλη.
Η Wadi Musa είναι άναρχα δομημένη και σε πολλά λοφάκια (πολλές ανηφόρες - κατηφόρες) και η οικοδόμηση τουριστικών καταλυμμάτων συντελεί στο να γίνεται ακόμα χειρότερη από πολεοδομική άποψη.
Ο ξεναγός μας πληροφορεί ότι στη νέα πόλη της Πέτρας υπάρχουν 50 ξενοδοχεία και δεκάδες ενοικιαζόμενα δωμάτια και όμως την υψηλή περίοδο διακοπών οι κλίνες δεν φτάνουν για να ικανοποιήσουν τα πλήθη των τουριστών (Στο βιντεάκι μου μπορείτε να πάρετε μια μικρή ιδέα της πόλης).
Είναι Παρασκευή, ημέρα αργίας για τους μουσουλμάνους και σχεδόν όλα είναι κλειστά αφού στις 1 το μεσημέρι θα μαζευτούν όλοι (το όλοι στις μουσουλμανικές χώρες σημαίνει όλοι οι άντρες) στο τζαμί για να προσευχηθούν στον προφήτη Αλλάχ.
Το ξενοδοχείο Movenpick σηματοδοτεί ότι φτάνουμε στο πάρκινκ των λεωφορείων και την είσοδο του αρχαιολογικού χώρου της Πέτρας. Ο Ιορδανός ξεναγός τρέχει για να βγάλει τα απαραίτητα εισιτήρια από το Κέντρο επισκεπτών (Υπάρχουν διαφορετικές τιμές στα εισιτήρια. Για εισιτήριο μιας ημέρας πληρώνεις 21 Δηνάρια Ιορδανίας, για 2 ημερών η τιμή είναι στα 26 Δηνάρια ενώ αν θες να το κάνεις τριήμερο καταβάλλεις το ποσό των 31 Δηναρίων. Συμπέρασμα; Το τριήμερο πάσο συμφέρει! Τα εισιτήρια τα πληρώνεις μόνο σε Δηνάρια Ιορδανίας γι' αυτό φροντίστε να έχετε ανταλλάξει χρήματα έστω και αν δεν τα χρησιμοποιήσετε πουθενά αλλού όσο βρίσκεστε στην Πέτρα καθώς το Ευρώ γίνεται δεκτό παντού μα παντού! Αυτά ισχύουν για όσους κάνουν την εκδρομή στην Πέτρα μόνοι τους. Όσοι είστε με γκρουπ δεν σας πολυενδιαφέρει γιατί θα τα χρυσοπληρώσετε σε Ευρώ και θα αναλάβουν άλλοι να τα μετατρέψουν σε Δηνάρια. Τα παιδιά κάτω των 15 μπαίνουν στον αρχαιολογικό χώρο δωρεάν ενώ για τους Ιορδανούς υπήκοους υπάρχει το συμβολικό αντίτιμο του ενός Δηναρίου για την είσοδο στην Πέτρα. Το Κέντρο επισκεπτών και ο αρχαιολογικός χώρος είναι ανοικτός καθημερινά 6 το πρωί με 6 το απόγευμα κατά την καλοκαιρινή περίοδο ενώ το χειμώνα κλείνουν στις 4 το απόγευμα), ενώ εμείς βρίσκουμε την ευκαιρία να πάμε τουαλέτα και να χαζέψουμε στους πάγκους με τα σουβενίρ και να αγοράσουμε νερό άκρως απαραίτητο κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στον αρχαιολογικό χώρο. Κάποια στιγμή πήγα και εγώ μέχρι το Κέντρο Επισκεπτών για να πάρω κάποια τουριστικά φυλλάδια αλλά στην Αγγλική γλώσσα τους είχαν τελειώσει. Ευτυχώς, υπήρχαν κάτι τελευταία στα ιταλικά και μπορώ και μεταφέρω αυτές τις πληροφορίες.
Περιττό να πω ότι διάβασα όλα όσα είχα πάρει και ο ξεναγός ακόμα περίμενε στην ουρά! Η Πέτρα δέχεται πολλούς τουρίστες καθημερινά αλλά ειδικά τις Παρασκευές δέχεται ακόμα περισσότερους, καθώς επαναλαμβάνω, ότι είναι ημέρα αργίας για τους μουσουλμάνους. Ευτυχώς, ο αρχαιολογικός χώρος είναι τόσο τεράστιος που τα πλήθη πέρα από κάποια σημεία χάνονται μέσα στο χώρο.
Μ' αρέσουν τα μαντήλια στυλ Αραφάτ και αποφασίζω να μην χρησιμοποιήσω το αντιηλιακό μου καπέλο και έτσί βρίσκομαι να κάνω παζάρια με ένα μικροπωλητή για ένα μαντίλι. Δεν έχει και πολύ δουλειά και έτσι δέχομαι τόσα κοπλιμέντα μέσα σε λίγα μόνο λεπτά όσα δεν μου έχουν πει όλη τη χρονιά! Διαλέγω τα ερυθρόλευκα χρώματα και ο Ιορδανός με μαεστρία το τυλίγει γύρω από το κεφάλι μου ενώ δεν μπορεί να πιστέψει ότι είμαι Ελληνίδα. Το αποτέλεσμα που βλέπω στον καθρέπτη που έχει κρυμμένο σε μια γωνιά με ικανοποιεί αισθητικά παρόλο που αισθάνομαι το κεφάλι μου κατά ένα κιλό βαρύτερο.
Τελικά μετά από καμιά ώρα αναμονής ο ξεναγός πήρε στα χέρια του τα πολυπόθητα εισιτήρια για την είσοδό μας στον αρχαιολογικό χώρο και αφού περάσαμε από τους συνηθισμένους Ιορδανικούς ελέγχους περάσαμε στην αντίπερα όχθη δηλαδή στην παλιά πόλη της Πέτρας.[/I]
Attachments
-
75,9 KB Προβολές: 143