psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.343
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Κοπεγχάγη ως το τέλος
Το μήνυμα είχε ληφθεί. Η μέρα θα ‘ταν περίεργη, μιας κι απ’ ότι καταλάβαινα η πόλη ήταν απ’ αυτές που τηρούσε τα έθιμα της παραμονής, με τα περισσότερα καταστήματα να είναι κλειστά κι ελάχιστο κόσμο πέραν των τουριστών να κυκλοφορεί.
Καλό το Nyhavn δε λέω αλλά φτάνει, το είχα χορτάσει, σκεφτόμουν περπατώντας την Holmens Kanal κάτω απ’ το υπουργείο «Forsvarsministeriet», όπου λίγο μετά μ’ έβγαλε σ’ ένα γνώριμο σχετικά σημείο μπροστά απ’ την εκκλησία «Holmens Kirke», κατασκευής του 1619:
Ήταν μια χρυσή ευκαιρία να δω καλύτερα κι όχι φευγαλέα το παλάτι Christiansborg αλλά και την ομώνυμη εκκλησία Slotskirke που εφάπτεται αυτού, σ’ ακόμη ένα απ’ τα πολλά όμορφα σημεία της χώρας:
Αν και ήμουν σχεδόν σίγουρος πως δε θα σταθώ τυχερός, είπα να εξαντλήσω το ενδεχόμενο εύρεσης Χριστουγεννιάτικων αγορών μιας και είχα πολλές στη λίστα μου. Τζίφος, αν και η «Højbro Plads» ήταν πανέμορφη όπως βλέπετε, τα χαρακτηριστικά ξύλινα σπιτάκια είχαν κιόλας ξηλωθεί:
Έτσι βρήκα την ευκαιρία για να ολοκληρώσω θα έλεγε κανείς τον χάρτη μου, ξεκινώντας απ’ το σπίτι του «Matthias Hansen», ένα αρχοντικό αναγεννησιακού στυλ του 1916 που διατηρείται αναλλοίωτο επιβιώνοντας από τις μεγάλες πυρκαγιές της πόλης κατά τον 18ο αιώνα:
Πήρα τον γνωστό πεζόδρομο και τις διακλαδώσεις του αναζητώντας παράλληλα πραγματάκια, φτάνοντας ως την εκκλησία του αγίου πνεύματος «Helligaandskirken» στα επόμενα κιόλας μέτρα:
Η πολύχρωμη πλατεία «Gråbrødretorv» που μου άρεσε πολύ ήταν ιδανική για μια στάση, μ’ ένα όμως Ιταλικό εστιατόριο να 'ναι το μόνο ανοικτό δεν υπήρχαν πιθανότητες, εν αντιθέσει με το εξαίρετο μπαράκι που βρήκα λίγο πιο κάτω και θα ‘μπαινα με φόρα, το οποίο επίσης αποδείχτηκε μετά λύπης κλειστό:
Σκούρα τα πράγματα σήμερα, ούτε μπύρα δε θα πιούμε αναφώνησα και συνέχισα το πρόγραμμα μου φτάνοντας ως το «Weirdwalks Byvandring» όπου μέχρι λίγες μέρες (μπορεί και ώρες) πριν υπήρχε και εκεί Χριστουγεννιάτικη αγορά, αλλά και τη μικρή πλατεία «Bispetorvet» λίγο πιο πάνω προκειμένου να δω τον οβελίσκο που θα βρειτε ως «Reformation Memorial» μ’ ένα χάλκινο ανάγλυφο στην κάθε του πλευρά να απεικονίζει σκηνές της ιστορίας της Δανίας:
Δύο σπουδαίες εκκλησίες μπορεί να συναντήσει κανείς στον πανέμορφο κατά τα άλλα δρόμο της Nørregade που πέρασα αρκετές φορές πάνω κάτω. Αρχικά η Λουθηρανική του 19ου αιώνα με το όνομα «Vor Frue Kirke», δίπλα ακριβώς από το πανεπιστήμιο της πόλης. Αμέσως μετά συναντά κανείς την εκκλησία των γερμανόφωνων της Κοπεγχάγης με το όνομα «Sankt Petri Kirke» κατασκευής του 15ου αιώνα:
Αρκετά είχα δει όμως και πάλι, το λαρύγγι μου διαμαρτύρονταν έντονα και η άκρη του ματιού μου έπιασε κίνηση στον έρημο κατά τα άλλα δρόμο της Skindergade. Το Charlie Scotts με περίμενε λες από ώρα, την ίδια στιγμή που πλάκωσε το σκοτάδι, προκειμένου να με σερβίρει μια Calsberg – probably the best beer in the world όπως λένε οι Δανοί στο σλόγκαν τους (καλά κόψτε κάτι με το μπουγαδόνερο), ζέστη, θαλπωρή και μπαλίτσα, ότι ακριβώς χρειαζόμουν με λίγα λόγια:
Όταν ξαναβγήκα στο δρόμο είχε νυχτώσει για τα καλά, μ’ εμένα να το ‘χω πάρει πλέον απόφαση πως δύσκολα θα βγει άκρη τη νύχτα. Με λίγα λόγια, ότι έβρισκα διαθέσιμο. Χτύπησα κάτι στα γρήγορα μιας και πεινούσα από ένα κατάστημα 7/24 και κινήθηκα και πάλι στην περιοχή προς αναζήτηση κάποιων μπαρ που έβρισκα στον χάρτη μου. Άδικος κόπος όπως καταλαβαίνετε και να ‘μαι πάλι στον πεζόδρομο, το μόνο δρόμο που παρουσίαζε κάποια ιδιαίτερη κίνηση:
Ήθελα να βολτάρω λίγο ακόμα, το είχα ανάγκη, με την αίσθηση πως μου λείπουν αρκετά πράγματα απ’ την πόλη. Άρχισα έτσι με μια προσεκτικότερη ματιά στην πανέμορφη στολισμένη πλατεία «Rådhuspladsen» και το δημαρχείο της που πέρασα φευγαλέα την προηγούμενη:
Πριν περάσω απέναντι και μπροστά από το πολυφωτισμένο «Industriens Hus», έδρα της της Συνομοσπονδίας Δανικών Βιομηχανιών, εκθεσιακό κέντρο, χώρο καταστημάτων κι εστιατορίων. Η βόλτα δεν απέδωσε, με την πλειοψηφία των παμπ να είναι κλειστές κι εμένα να κατεβαίνω από το κτήριο του τσίρκου ξανά στον δρόμο Vesterbrogade:
Δε βαριέσαι σκεφτόμουν, πάλι καλά να λέω που είναι ανοικτό το «Old English Pub», σταθερή αξία. Αφού εναπόθεσα τα πάντα σ’ ένα πολύ ωραίο σημείο πήγα στο μπαρ προκειμένου να γεμίσω.
Κι έτσι έγινε. Ήπια τις αρκετές μπυρίτσες μου, άκουσα τις μουσικές μου και όντας κουρασμένος ακόμη απ’ την εκδρομή είπα να το πάω όσο πάει, μιας και δεν υπήρχε κατά τα φαινόμενα κάτι άλλο δελεαστικότερο στην πόλη, ούτε ήμουν σε φάση να ψάξω.
Πρέπει να ‘ταν νωρίς, περίπου δέκα όταν ξαναβγήκα στους παγωμένους δρόμους. Τσίμπησα ένα έτοιμο γεύμα από τα 24/7, ήπια άλλη μία και ξεκίνησα για το ξενοδοχέιο,
κάνοντας στάση πρώτα στον όμορφα στολισμένο στα χρώματα της χώρας κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό «Hovedbanegård» προκειμένου να κατατοπιστώ για την επομένη:
Είχα να ξυπνήσω νωρίς…
Το μήνυμα είχε ληφθεί. Η μέρα θα ‘ταν περίεργη, μιας κι απ’ ότι καταλάβαινα η πόλη ήταν απ’ αυτές που τηρούσε τα έθιμα της παραμονής, με τα περισσότερα καταστήματα να είναι κλειστά κι ελάχιστο κόσμο πέραν των τουριστών να κυκλοφορεί.
Καλό το Nyhavn δε λέω αλλά φτάνει, το είχα χορτάσει, σκεφτόμουν περπατώντας την Holmens Kanal κάτω απ’ το υπουργείο «Forsvarsministeriet», όπου λίγο μετά μ’ έβγαλε σ’ ένα γνώριμο σχετικά σημείο μπροστά απ’ την εκκλησία «Holmens Kirke», κατασκευής του 1619:
Ήταν μια χρυσή ευκαιρία να δω καλύτερα κι όχι φευγαλέα το παλάτι Christiansborg αλλά και την ομώνυμη εκκλησία Slotskirke που εφάπτεται αυτού, σ’ ακόμη ένα απ’ τα πολλά όμορφα σημεία της χώρας:
Αν και ήμουν σχεδόν σίγουρος πως δε θα σταθώ τυχερός, είπα να εξαντλήσω το ενδεχόμενο εύρεσης Χριστουγεννιάτικων αγορών μιας και είχα πολλές στη λίστα μου. Τζίφος, αν και η «Højbro Plads» ήταν πανέμορφη όπως βλέπετε, τα χαρακτηριστικά ξύλινα σπιτάκια είχαν κιόλας ξηλωθεί:
Έτσι βρήκα την ευκαιρία για να ολοκληρώσω θα έλεγε κανείς τον χάρτη μου, ξεκινώντας απ’ το σπίτι του «Matthias Hansen», ένα αρχοντικό αναγεννησιακού στυλ του 1916 που διατηρείται αναλλοίωτο επιβιώνοντας από τις μεγάλες πυρκαγιές της πόλης κατά τον 18ο αιώνα:
Πήρα τον γνωστό πεζόδρομο και τις διακλαδώσεις του αναζητώντας παράλληλα πραγματάκια, φτάνοντας ως την εκκλησία του αγίου πνεύματος «Helligaandskirken» στα επόμενα κιόλας μέτρα:
Η πολύχρωμη πλατεία «Gråbrødretorv» που μου άρεσε πολύ ήταν ιδανική για μια στάση, μ’ ένα όμως Ιταλικό εστιατόριο να 'ναι το μόνο ανοικτό δεν υπήρχαν πιθανότητες, εν αντιθέσει με το εξαίρετο μπαράκι που βρήκα λίγο πιο κάτω και θα ‘μπαινα με φόρα, το οποίο επίσης αποδείχτηκε μετά λύπης κλειστό:
Σκούρα τα πράγματα σήμερα, ούτε μπύρα δε θα πιούμε αναφώνησα και συνέχισα το πρόγραμμα μου φτάνοντας ως το «Weirdwalks Byvandring» όπου μέχρι λίγες μέρες (μπορεί και ώρες) πριν υπήρχε και εκεί Χριστουγεννιάτικη αγορά, αλλά και τη μικρή πλατεία «Bispetorvet» λίγο πιο πάνω προκειμένου να δω τον οβελίσκο που θα βρειτε ως «Reformation Memorial» μ’ ένα χάλκινο ανάγλυφο στην κάθε του πλευρά να απεικονίζει σκηνές της ιστορίας της Δανίας:
Δύο σπουδαίες εκκλησίες μπορεί να συναντήσει κανείς στον πανέμορφο κατά τα άλλα δρόμο της Nørregade που πέρασα αρκετές φορές πάνω κάτω. Αρχικά η Λουθηρανική του 19ου αιώνα με το όνομα «Vor Frue Kirke», δίπλα ακριβώς από το πανεπιστήμιο της πόλης. Αμέσως μετά συναντά κανείς την εκκλησία των γερμανόφωνων της Κοπεγχάγης με το όνομα «Sankt Petri Kirke» κατασκευής του 15ου αιώνα:
Αρκετά είχα δει όμως και πάλι, το λαρύγγι μου διαμαρτύρονταν έντονα και η άκρη του ματιού μου έπιασε κίνηση στον έρημο κατά τα άλλα δρόμο της Skindergade. Το Charlie Scotts με περίμενε λες από ώρα, την ίδια στιγμή που πλάκωσε το σκοτάδι, προκειμένου να με σερβίρει μια Calsberg – probably the best beer in the world όπως λένε οι Δανοί στο σλόγκαν τους (καλά κόψτε κάτι με το μπουγαδόνερο), ζέστη, θαλπωρή και μπαλίτσα, ότι ακριβώς χρειαζόμουν με λίγα λόγια:
Όταν ξαναβγήκα στο δρόμο είχε νυχτώσει για τα καλά, μ’ εμένα να το ‘χω πάρει πλέον απόφαση πως δύσκολα θα βγει άκρη τη νύχτα. Με λίγα λόγια, ότι έβρισκα διαθέσιμο. Χτύπησα κάτι στα γρήγορα μιας και πεινούσα από ένα κατάστημα 7/24 και κινήθηκα και πάλι στην περιοχή προς αναζήτηση κάποιων μπαρ που έβρισκα στον χάρτη μου. Άδικος κόπος όπως καταλαβαίνετε και να ‘μαι πάλι στον πεζόδρομο, το μόνο δρόμο που παρουσίαζε κάποια ιδιαίτερη κίνηση:
Ήθελα να βολτάρω λίγο ακόμα, το είχα ανάγκη, με την αίσθηση πως μου λείπουν αρκετά πράγματα απ’ την πόλη. Άρχισα έτσι με μια προσεκτικότερη ματιά στην πανέμορφη στολισμένη πλατεία «Rådhuspladsen» και το δημαρχείο της που πέρασα φευγαλέα την προηγούμενη:
Πριν περάσω απέναντι και μπροστά από το πολυφωτισμένο «Industriens Hus», έδρα της της Συνομοσπονδίας Δανικών Βιομηχανιών, εκθεσιακό κέντρο, χώρο καταστημάτων κι εστιατορίων. Η βόλτα δεν απέδωσε, με την πλειοψηφία των παμπ να είναι κλειστές κι εμένα να κατεβαίνω από το κτήριο του τσίρκου ξανά στον δρόμο Vesterbrogade:
Δε βαριέσαι σκεφτόμουν, πάλι καλά να λέω που είναι ανοικτό το «Old English Pub», σταθερή αξία. Αφού εναπόθεσα τα πάντα σ’ ένα πολύ ωραίο σημείο πήγα στο μπαρ προκειμένου να γεμίσω.
- Δεν έχουμε ακόμα happy hour κύριε, γιατί τρέχει μια προσφορά με τη μισή τιμή αυτού!
- Πολύ ωραία, μη σταματάς να γεμίζεις.
Κι έτσι έγινε. Ήπια τις αρκετές μπυρίτσες μου, άκουσα τις μουσικές μου και όντας κουρασμένος ακόμη απ’ την εκδρομή είπα να το πάω όσο πάει, μιας και δεν υπήρχε κατά τα φαινόμενα κάτι άλλο δελεαστικότερο στην πόλη, ούτε ήμουν σε φάση να ψάξω.
Πρέπει να ‘ταν νωρίς, περίπου δέκα όταν ξαναβγήκα στους παγωμένους δρόμους. Τσίμπησα ένα έτοιμο γεύμα από τα 24/7, ήπια άλλη μία και ξεκίνησα για το ξενοδοχέιο,
κάνοντας στάση πρώτα στον όμορφα στολισμένο στα χρώματα της χώρας κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό «Hovedbanegård» προκειμένου να κατατοπιστώ για την επομένη:
Είχα να ξυπνήσω νωρίς…
