Περιεχόμενα
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε με το TNK TRAVEL ξανά για το Mekong Delta. Η one day εκδρομή στοίχισε μόνο 20 USD με φαγητό. Πήγαμε στη περιοχή My Τho και Ben Tre. Ωστόσο, δεν μας πολυάρεσε γιατί τελικά εξελίχθηκε πολύ τουριστική. Ξεκινήσαμε και μετά από καμια ώρα, πρώτη στάση για τουαλέτα σε ένα καφέ-εστιατόριο-αγορά (αχταρμάς). Μετά από λίγο, φτάσαμε στην προβλήτα και αποβιβαστήκαμε σε ένα πλοιάριο με μηχανή και χιλιοταλαιπωρημένα καθίσματα με το νερό να βρέχει τους ακριανούς. Δεύτερη στάση σε ένα μέρος που έσπαγαν τις καρύδες και έφτιαχναν γλυκά. Εντέλως αδιάφορο μέρος και φυσικά με αγορά πάλι για shopping. Μετά από εκεί μας πήγαν σε ένα εστιατόριο για lunch (11:30!!!) μέσα στην ζούγκλα. σαν τοποθεσία ΟΚ αλλά πάλι το μαγαζί αδιάφορο και το φαγητό ψιλοχάλι. Το θέμα είναι, πώς όταν μας είπε ότι πάμε τόσο νωρίς για φαγητό, αρκετοί ψιλοτσινίσαν και για να μας ησυχάσει, μας είπε ότι θα δούμε κοκκορομαχίες. Λοιπόν, όσο είδατε εσείς κοκκορομαχία, είδαμε και εμείς. Φυσικά, υπήρχαν 2 κόκκορες σε κλουβιά, αλλά από ότι φαίνεται τσακωνόντουσαν πνευματικά.
Τρίτη στάση σε ένα χωριουδάκι, όπου μας μετέφεραν σε καρότσια με γαιδούρια και το κλασσικό καπέλο φορεμένο. Εκεί μας μάζεψαν σε ένα καφέ, και καλά για τσάι, όπου μια μπάντα από ντόπιους παίζανε μουσική και μια κοπελίτσα νιαούριζε. Φυσικά, δεν έλειπε η ατραξιόν του καφέ, ένας πύθωνας ζαβλακωμένος, το κορίτσι του ξεναγού, όπως ξεσκίστηκε να μας λέει, όπου τα αλλοδαπά τρελάθηκαν να βγάζουν foto.Α, και μην ξεχάσω την αγορά για shopping. Ωστόσο, το καλύτερο κομμάτι (στην κυριολεξία) ήταν αμέσως μετά που μπήκαμε σε πιρόγες και διασχίσαμε τα στενά κανάλια του ποταμιού με τους ντόπιους να κοπηλατούν. Αυτό, πραγματικά άξιζε!!!!
Τέλος πάντων, γυρίσαμε το απογευματάκι πίσω στην Σαιγκόν, όπου κινηθήκαμε κατευθείαν για την αγορά Ben Thanh, την μεγαλύτερη σκεπαστή αγορά της πόλης, όπου έβρισκες τα πάντα. Αγοράσαμε κάποια σουβενίρ με το γνωστό παζάρι. Η πλάκα είναι ότι, ενώ τα είχα πάει πολύ καλά στο παζάρι (ας είναι καλά η Αίγυπτος), όταν πήγα να πάρω ένα T- shirt, πιάστηκα εντελώς άσχετος. Μου ζητάει 8 ευρώ, το παίρνω με 4 ευρώ (ωραία λέω) και όταν βγήκαμε εκτός αγοράς, στο δίπλα στενό, βρίσκω το ίδιο, με αρχική τιμή 2 ευρώ. Δεν μιλιόμουνα μετά...Γενικώς, είχε ωραία πραγματάκια, απλώς, είχε παντού τα ίδια. Συνεχίσαμε στο γνωστό εμπορικό δρόμο Dong Koi, που βρίσκονταν όλα τα εμπορικά μαγαζιά και τον ανεβοκατεβαίναμε. Βιετναμέζικο φαγητό, φυσικά, στην συνέχεια στο Vietnam House (20 ευρώ σύνολο).
Η βραδιά έκλεισε με ποτό στο Saigon Saigon Bar του Caravelle Hotel με live μουσική, όπου ήταν βγαλμένο από ταινία. Τρείς ομορφούλες τραγουδιάρες, να τα δίνουν όλα σε αμερικάνικα τραγούδια, κυκλικό μπάρ με αρκετές κοπέλες ελευθέρων ηθών και αμερικάνους να τις προσεγγίζουν διακριτικά και όμορφα με τα ποτά στο χέρι. Γέλιο με έναν 50 ασιάτη να έχει τρελάθει με τις τραγουδιάρες, να τις τραβάει με το κινητό του και συγχρόνως να κουνιέται σαν ανάποδο εκρεμές. Ενας θεός ξέρει τι τράβαγε!!!
Την τελευταία μέρα στην Σαιγκόν την περάσαμε, εξερευνώντας επιτέλους την ίδια την πόλη. Σημειωτέον, ότι μεταξύ 11:00 και 1:00, είναι το μεσημεριανό τους και νεκρώνουν τα παντα. Με τον χάρτη στο χέρι, ξεκινήσαμε με το υπέροχο κτίριο του People's commitee, ενώ μετά πήγαμε δίπλα στο ωραίο Ho chi minh museum αλλά ήταν κλειστό. Αρκεστήκαμε να βγάζουνε foto την αυλή του όπου υπήρχε ένα αροπλάνο και ένα ελικόπτερο. Κατευθυνθήκαμε προς μια πλατεία οπου υπήρχε το Notre Dam Catherdral, ενα πανέμορφο κτίριο και ακριβώς απέναντι το post office, ενα παμπάλαιο κτίριο, το μεγαλύτερο ταζχυδρομείο της χώρας. Φυσικά, μέσα δέσποζε μια τεράστια εικόνα του Ho Chi Minh. Είχε και ένα ωραίο μαγαζάκι, όπου πήραμε καποια σουβενίρ και T- shirts, που ήταν ακόμη πιο φθηνά από τους πάγκους. Που, σε κρατικό κτίριο!!!Μου ανέβηκε ξανά το αίμα στο κεφάλι.
Στην συνέχεια, πήγαμε στο indepedence palace, στο οποίο μπήκαν οι βόρειοι το 1975, ρίξαν τις πύλες και τελείωσε ο πόλεμος. Ειδαμε τα γραφεία του τότε προέδρου Dien, διάφορες καλοδιατηρημένες αίθουσες, το σημείο στην ταράτσα που είχαν πέσει 2 βόμβες και κατόπιν το υπόγειο, όπου ήταν το αρχηγείο των Νοτίων κατά τον πόλεμο με δωμάτια χαρτών, πομπούς και άλλα συναφή. Πολύ ωραίο μέρος, γενικότερα. Τελευταίο και καλύτερο, στο sightseeing, το War Remnant Museum, όπου είχε φωτογραφίες από όλη την ιστορία του πολέμου. Παιδιά, ήταν συγκλονιστικό!!!Τανκ από έξω, δύο αεροπλάνα, όπλα διάσπαρτα και μέσα στις αίθουσες, μοιρασμένα τα θέματα. Ξεκίναγε από απίστευτες φωτογραφίες αμερικάνων από τον πόλεμο, συνέχιζε με τις φρικαλεότητες του πολέμου, φωτογραφίες με παραμορφωμένους, εξαθλιωμένους βιετναμέζους, φωτογραφίες με σφαγές στην κυριολεξία, ενώ στην τελευταία αίθουσα είχε εικόνες πολέμου από όλο τον κόσμο.
Τελειώσαμε την μέρα μας με αρκετό shopping και φαγητό σε ένα μικρό εστιατόριο, γεμάτο με ντόπιους όπου φάγαμε κάτι περίεργα φαγητά από την περιοχή Hue και μια εκπληκτική σούπα με μοσχάρι (εγώ) και με καβούρια η καλή μου!!!
Καποια γενικά σαν οδηγός: DUXTON HOTEL (4* - Καλό), φαγητό (μονο βιετναμέζικο): lemongrass (καλό- φθηνό), Vietnam House (πιο καλό ακόμη - ίδια τιμή), Na kai ή κάπως έτσι (πανέμορφο, φοβερό φαγητό - πανάκριβο 45 ευρω), για καφέ στο Gloria cafe (τα γλυκά, γενικώς της πόλης είναι άθλια) και στο mojo cafe του Sheraton. Υπόψη, ότι όλα αυτά είναι κόντα το ένα με το άλλο.
Την επόμενη μέρα αναχωρούσαμε για παραλία...
Τρίτη στάση σε ένα χωριουδάκι, όπου μας μετέφεραν σε καρότσια με γαιδούρια και το κλασσικό καπέλο φορεμένο. Εκεί μας μάζεψαν σε ένα καφέ, και καλά για τσάι, όπου μια μπάντα από ντόπιους παίζανε μουσική και μια κοπελίτσα νιαούριζε. Φυσικά, δεν έλειπε η ατραξιόν του καφέ, ένας πύθωνας ζαβλακωμένος, το κορίτσι του ξεναγού, όπως ξεσκίστηκε να μας λέει, όπου τα αλλοδαπά τρελάθηκαν να βγάζουν foto.Α, και μην ξεχάσω την αγορά για shopping. Ωστόσο, το καλύτερο κομμάτι (στην κυριολεξία) ήταν αμέσως μετά που μπήκαμε σε πιρόγες και διασχίσαμε τα στενά κανάλια του ποταμιού με τους ντόπιους να κοπηλατούν. Αυτό, πραγματικά άξιζε!!!!
Τέλος πάντων, γυρίσαμε το απογευματάκι πίσω στην Σαιγκόν, όπου κινηθήκαμε κατευθείαν για την αγορά Ben Thanh, την μεγαλύτερη σκεπαστή αγορά της πόλης, όπου έβρισκες τα πάντα. Αγοράσαμε κάποια σουβενίρ με το γνωστό παζάρι. Η πλάκα είναι ότι, ενώ τα είχα πάει πολύ καλά στο παζάρι (ας είναι καλά η Αίγυπτος), όταν πήγα να πάρω ένα T- shirt, πιάστηκα εντελώς άσχετος. Μου ζητάει 8 ευρώ, το παίρνω με 4 ευρώ (ωραία λέω) και όταν βγήκαμε εκτός αγοράς, στο δίπλα στενό, βρίσκω το ίδιο, με αρχική τιμή 2 ευρώ. Δεν μιλιόμουνα μετά...Γενικώς, είχε ωραία πραγματάκια, απλώς, είχε παντού τα ίδια. Συνεχίσαμε στο γνωστό εμπορικό δρόμο Dong Koi, που βρίσκονταν όλα τα εμπορικά μαγαζιά και τον ανεβοκατεβαίναμε. Βιετναμέζικο φαγητό, φυσικά, στην συνέχεια στο Vietnam House (20 ευρώ σύνολο).
Η βραδιά έκλεισε με ποτό στο Saigon Saigon Bar του Caravelle Hotel με live μουσική, όπου ήταν βγαλμένο από ταινία. Τρείς ομορφούλες τραγουδιάρες, να τα δίνουν όλα σε αμερικάνικα τραγούδια, κυκλικό μπάρ με αρκετές κοπέλες ελευθέρων ηθών και αμερικάνους να τις προσεγγίζουν διακριτικά και όμορφα με τα ποτά στο χέρι. Γέλιο με έναν 50 ασιάτη να έχει τρελάθει με τις τραγουδιάρες, να τις τραβάει με το κινητό του και συγχρόνως να κουνιέται σαν ανάποδο εκρεμές. Ενας θεός ξέρει τι τράβαγε!!!
Την τελευταία μέρα στην Σαιγκόν την περάσαμε, εξερευνώντας επιτέλους την ίδια την πόλη. Σημειωτέον, ότι μεταξύ 11:00 και 1:00, είναι το μεσημεριανό τους και νεκρώνουν τα παντα. Με τον χάρτη στο χέρι, ξεκινήσαμε με το υπέροχο κτίριο του People's commitee, ενώ μετά πήγαμε δίπλα στο ωραίο Ho chi minh museum αλλά ήταν κλειστό. Αρκεστήκαμε να βγάζουνε foto την αυλή του όπου υπήρχε ένα αροπλάνο και ένα ελικόπτερο. Κατευθυνθήκαμε προς μια πλατεία οπου υπήρχε το Notre Dam Catherdral, ενα πανέμορφο κτίριο και ακριβώς απέναντι το post office, ενα παμπάλαιο κτίριο, το μεγαλύτερο ταζχυδρομείο της χώρας. Φυσικά, μέσα δέσποζε μια τεράστια εικόνα του Ho Chi Minh. Είχε και ένα ωραίο μαγαζάκι, όπου πήραμε καποια σουβενίρ και T- shirts, που ήταν ακόμη πιο φθηνά από τους πάγκους. Που, σε κρατικό κτίριο!!!Μου ανέβηκε ξανά το αίμα στο κεφάλι.
Στην συνέχεια, πήγαμε στο indepedence palace, στο οποίο μπήκαν οι βόρειοι το 1975, ρίξαν τις πύλες και τελείωσε ο πόλεμος. Ειδαμε τα γραφεία του τότε προέδρου Dien, διάφορες καλοδιατηρημένες αίθουσες, το σημείο στην ταράτσα που είχαν πέσει 2 βόμβες και κατόπιν το υπόγειο, όπου ήταν το αρχηγείο των Νοτίων κατά τον πόλεμο με δωμάτια χαρτών, πομπούς και άλλα συναφή. Πολύ ωραίο μέρος, γενικότερα. Τελευταίο και καλύτερο, στο sightseeing, το War Remnant Museum, όπου είχε φωτογραφίες από όλη την ιστορία του πολέμου. Παιδιά, ήταν συγκλονιστικό!!!Τανκ από έξω, δύο αεροπλάνα, όπλα διάσπαρτα και μέσα στις αίθουσες, μοιρασμένα τα θέματα. Ξεκίναγε από απίστευτες φωτογραφίες αμερικάνων από τον πόλεμο, συνέχιζε με τις φρικαλεότητες του πολέμου, φωτογραφίες με παραμορφωμένους, εξαθλιωμένους βιετναμέζους, φωτογραφίες με σφαγές στην κυριολεξία, ενώ στην τελευταία αίθουσα είχε εικόνες πολέμου από όλο τον κόσμο.
Τελειώσαμε την μέρα μας με αρκετό shopping και φαγητό σε ένα μικρό εστιατόριο, γεμάτο με ντόπιους όπου φάγαμε κάτι περίεργα φαγητά από την περιοχή Hue και μια εκπληκτική σούπα με μοσχάρι (εγώ) και με καβούρια η καλή μου!!!
Καποια γενικά σαν οδηγός: DUXTON HOTEL (4* - Καλό), φαγητό (μονο βιετναμέζικο): lemongrass (καλό- φθηνό), Vietnam House (πιο καλό ακόμη - ίδια τιμή), Na kai ή κάπως έτσι (πανέμορφο, φοβερό φαγητό - πανάκριβο 45 ευρω), για καφέ στο Gloria cafe (τα γλυκά, γενικώς της πόλης είναι άθλια) και στο mojo cafe του Sheraton. Υπόψη, ότι όλα αυτά είναι κόντα το ένα με το άλλο.
Την επόμενη μέρα αναχωρούσαμε για παραλία...
