Περιεχόμενα
Την επόμενη μερα σηκωθηκαμε με πολύ χαρα. Ξεκινησαμε 3 ζευγαρια, εμεις, 2 αγγλοι και 2 κινεζοι (μαλλον). Μετα απο μισή ώρα με βανάκι και 45 λεπτά περίπου με σκάφος, στο οποίο επέβαιναν και 2 φραγκάτες οικογένειες, φτάσαμε στο Evason Hideaway στο Ninh Van Bay. Τι να πώ? Βρεθήκαμε ξαφνικά σε ένα καταπράσινο κόλπο με σχεδόν άσπρη αμμουδιά, πνιγμένο στο πράσινο και στους φοίνικες, γρανιτένιους βράχους δεξιά και αριστερά και γρανιτένια βουνά μες στο πράσινο για φόντο. Σχεδόν δεν μπορούσες να καταλάβεις ότι υπήρχε ξενοδοχείο εκεί πέρα. Παραταγμένες στην παραλία μέσα στα δέντρα οι beach villas, στα δεξιά οι rock villas και οι Hill villas, ενώ στα αριστερά οι water villas μισές στο νερό και μισές πάνω στον βράχο. Μας περίμεναν το προσωπικό για να χαιρετίσει ενώ μας υποδέχθηκε ο προσωπικός μας μπάτλερ, ο Ντούι (το λέω και γελάω, μπάαατλερ). Αφου μας περιποίηθηκε με κρύο χυμό και μας ενημέρωσε, μας οδήγησε στην beach villa μας.
Σοκ!!!!Βρεθήκαμε μπροστά σε ενα δίπατο bungalow με ατομική πισίνα, τεράστιο μπάνιο με ανοικτή την μια πλευρά προς τον κηπάκο και από ένα νιπτήρα για τον καθένα μας (στον γυναικείο είχε και σεσουάρ και καλλυντικά), ξύλινη μπανιέρα στην μέση και 2 ντούς εξωτερικά. Η κρεββατοκάμαρα με day bed μπροστά, έβλεπε στην πισίνα και μέσα από την βλάστηση στην παραλία. Ο πάνω όροφος είχε κάτι σαν κουζίνα με πάσο και καθιστικό σαν κρεββάτι με θέα παντού. Ακρως οικολογικό ξενοδοχείο, δεν υπήρχε δείγμα πλαστικού.
Αφου οργανωθήκαμε, πήγαμε στην παραλία για βόλτα. Ονειρο. Πλέον κατάλαβα πώς είναι αυτά που βλέπουμε σε κάτι φωτογραφίες, όπου είναι το ζευγάρι σε κάτι θεικές, απομονωμένες παραλιες που βλέπουμε σε φώτο. Σχεδον άσπρη αμμουδιά σε μια παραλία γεμάτη από φοίνικες, γρανιτένιους βράχους στις άκρες που θύμιζαν έντονα Σευχέλλες και τα γρανιτένια βουνά στο φόντο (αρκετά κοντά) που θύμιζαν Μπόρα Μπόρα (ας είναι καλά τα ταξιδιωτικά περιοδικά). Παρόλο που το ξενοδοχείο ήταν γεμάτο, δεν έβλεπες ψυχή, πέρα από δυο τρία άτομα του προσωπικού, οι οποίοι σε χαιρέταγαν στην δική τους γλώσσα και όχι στα αγγλικά. Φυσικά, οι μετακινήσεις γινόντουσαν με το προσωπικό σου ποδήλατο!! Γυρίσαμε τους κήπους, τα μπάρ, το spa. Εννοειται πως όλα έδεναν με το περιβάλλον και σου χάριζε φοβερή χαλάρωση.
Εντυπωσιακή λεπτομέρεια: το ξενοδοχείο λειτουργούσε επιτήδες μια ώρα μπροστά από την υπόλοιπη χώρα, για να κερδίζουν οι πελάτες μια παραπάνω ώρα ηλιοφάνειας!!!!
Οι 2 μέρες κύλησαν πολύ ήρεμα με μπανάκι, άραγμα στις ξαπλώστρες στην πισίνα, μιας και στην παραλία δεν υπήρχε καμία (αυτό με χάλασε λίγο, αλλά φαντάζομαι ότι θα τους χάλαγε την εικόνα), φαγήτο στο μεσημεριανό μπάρ, ποτό και φαγητό στο βραδυνό (τέλειος μπουφές) και άραγμα στο καθιστικό. Γέλιο ειχε το μεσημερι της επόμενης που κάτσαμε να φάμε και ξαφνικά ακούσαμε Αντζυ Σαμίου!! Μεγάλη η χάρη της να ακουστεί στην άκρη του κόσμου.Φυσικά, επιδόθηκα στο αγαπημένο μου snorkeling. ΔΕν άξιζε πολύ όμως, μιας και το νερό ήταν πολύ θολό και η ορατότητα σχεδόν χάλια. Never mind.
Γενικώς, πρέπει να είμασταν οι καλύτεροι πελάτες του μπάτλερ μας, αφού δεν τον ενοχλήσαμε σχεδόν καθόλου. Αν θέλαμε κάτι, επικοινωνούσαμε με την reception και μας καλούσε αυτός σχεδόν αμέσως να δεί τι θέλαμε. Τι να θέλαμε όμως? Μια φορά μόνο τον χρησιμοποιήσαμε για να μας κλεισει τραπέζι για φαγητό πρώτο βράδυ. Το επόμενο μείναμε μέσα και είχαμε ρομαντικό δείπνο πάνω στο καθιστικό.
Το καλό ήταν την τελευταία μέρα θα φεύγαμε γύρω στις 3:00, οπότε χαρήκαμε και πάλι την θάλασσα. Τελικά, ετοιμαστήκαμε και με θλίψη (τεράστια θα λέγαμε...) αφήσαμε την βιλίτσα μας για το γυρισμό. Μας παρέλαβε ο Ντούι και μας οδήγησε στην προβλήτα με ένα αμαξάκι, το οποίο έμεινε από μπαταρία στην μέση και μετά περπατάγαμε.
Ξαναγυρίσαμε στο Ana Mandara και αράξαμε στην παραλία του. Επειδή ήταν Πρωτομαγιά, είχαν ξεχυθεί όλοι οι ντόπιοι στην παραλία και υπήρχε χάος. Η πλάκα είναί, ότι ενώ σε εμάς υπήρχαν μόνο οι πελάτες, εκεί που τελείωνε το ξενοδοχείο (στον πόντο όμως) γινόταν της τρελλής. Πήρα την μηχανή μου και τράβηξα κατά δώθε. Τι παιδιά να παίζουν και να τρέχουν δεξιά αριστερά, τι γριούλες να έχουν βγάλει σχάρες και να ψήνουν ψάρια, τι νεαροί να παίζουν μπάλλα. Η μέρα χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς του ντόπιου. Πρέπει να ενημερώσω ότι τα καλλιστεία για την Μις Υφήλιος θα γίνουν στο Nha Trang.
Η μέρα τελε'ιωσε με spa για την καλή μου (ξανά!!), φαγητό στο luisiana, και βόλτα στην παραλία μας. Την επόμενη φεύγαμε για Σιγκαπούρη...
Τελικός απολογισμός: μαζέψαμε πολλές και όμορφες εικόνες, είδαμε πολλά ξεχωριστά πράγματα από το Mekong Delta και τα Cu chi tunnels μέχρι ναούς και καταρράκτες, ωραίες παραλίες, θεέ μου αμέτρητα μηχανάκια, χαμογελαστούς ανθρώπους και φάγαμε ΕΞΟΧΟ φαγητό. Και αναλογιστείτε ότι πήγαμε μόνο σε δύο μέρη (Σαιγκόν, Nha Trang). Υπάρχουν, εξίσου, όμορφα μέρη στο Βορρά, όπως το εκπληκτικό Halong Bay και πόλεις όπως το Ανόι και το Hue, οι οποίες είναι πιο παραδοσιακές, αφού δεν τις άγγιξε άμεσα ο πόλεμος.
Αν θα ξαναπήγαινα Βιετνάμ? Σίγουρα ναι!!!!!!!!!!!!!!!
Σοκ!!!!Βρεθήκαμε μπροστά σε ενα δίπατο bungalow με ατομική πισίνα, τεράστιο μπάνιο με ανοικτή την μια πλευρά προς τον κηπάκο και από ένα νιπτήρα για τον καθένα μας (στον γυναικείο είχε και σεσουάρ και καλλυντικά), ξύλινη μπανιέρα στην μέση και 2 ντούς εξωτερικά. Η κρεββατοκάμαρα με day bed μπροστά, έβλεπε στην πισίνα και μέσα από την βλάστηση στην παραλία. Ο πάνω όροφος είχε κάτι σαν κουζίνα με πάσο και καθιστικό σαν κρεββάτι με θέα παντού. Ακρως οικολογικό ξενοδοχείο, δεν υπήρχε δείγμα πλαστικού.
Αφου οργανωθήκαμε, πήγαμε στην παραλία για βόλτα. Ονειρο. Πλέον κατάλαβα πώς είναι αυτά που βλέπουμε σε κάτι φωτογραφίες, όπου είναι το ζευγάρι σε κάτι θεικές, απομονωμένες παραλιες που βλέπουμε σε φώτο. Σχεδον άσπρη αμμουδιά σε μια παραλία γεμάτη από φοίνικες, γρανιτένιους βράχους στις άκρες που θύμιζαν έντονα Σευχέλλες και τα γρανιτένια βουνά στο φόντο (αρκετά κοντά) που θύμιζαν Μπόρα Μπόρα (ας είναι καλά τα ταξιδιωτικά περιοδικά). Παρόλο που το ξενοδοχείο ήταν γεμάτο, δεν έβλεπες ψυχή, πέρα από δυο τρία άτομα του προσωπικού, οι οποίοι σε χαιρέταγαν στην δική τους γλώσσα και όχι στα αγγλικά. Φυσικά, οι μετακινήσεις γινόντουσαν με το προσωπικό σου ποδήλατο!! Γυρίσαμε τους κήπους, τα μπάρ, το spa. Εννοειται πως όλα έδεναν με το περιβάλλον και σου χάριζε φοβερή χαλάρωση.
Εντυπωσιακή λεπτομέρεια: το ξενοδοχείο λειτουργούσε επιτήδες μια ώρα μπροστά από την υπόλοιπη χώρα, για να κερδίζουν οι πελάτες μια παραπάνω ώρα ηλιοφάνειας!!!!
Οι 2 μέρες κύλησαν πολύ ήρεμα με μπανάκι, άραγμα στις ξαπλώστρες στην πισίνα, μιας και στην παραλία δεν υπήρχε καμία (αυτό με χάλασε λίγο, αλλά φαντάζομαι ότι θα τους χάλαγε την εικόνα), φαγήτο στο μεσημεριανό μπάρ, ποτό και φαγητό στο βραδυνό (τέλειος μπουφές) και άραγμα στο καθιστικό. Γέλιο ειχε το μεσημερι της επόμενης που κάτσαμε να φάμε και ξαφνικά ακούσαμε Αντζυ Σαμίου!! Μεγάλη η χάρη της να ακουστεί στην άκρη του κόσμου.Φυσικά, επιδόθηκα στο αγαπημένο μου snorkeling. ΔΕν άξιζε πολύ όμως, μιας και το νερό ήταν πολύ θολό και η ορατότητα σχεδόν χάλια. Never mind.
Γενικώς, πρέπει να είμασταν οι καλύτεροι πελάτες του μπάτλερ μας, αφού δεν τον ενοχλήσαμε σχεδόν καθόλου. Αν θέλαμε κάτι, επικοινωνούσαμε με την reception και μας καλούσε αυτός σχεδόν αμέσως να δεί τι θέλαμε. Τι να θέλαμε όμως? Μια φορά μόνο τον χρησιμοποιήσαμε για να μας κλεισει τραπέζι για φαγητό πρώτο βράδυ. Το επόμενο μείναμε μέσα και είχαμε ρομαντικό δείπνο πάνω στο καθιστικό.
Το καλό ήταν την τελευταία μέρα θα φεύγαμε γύρω στις 3:00, οπότε χαρήκαμε και πάλι την θάλασσα. Τελικά, ετοιμαστήκαμε και με θλίψη (τεράστια θα λέγαμε...) αφήσαμε την βιλίτσα μας για το γυρισμό. Μας παρέλαβε ο Ντούι και μας οδήγησε στην προβλήτα με ένα αμαξάκι, το οποίο έμεινε από μπαταρία στην μέση και μετά περπατάγαμε.
Ξαναγυρίσαμε στο Ana Mandara και αράξαμε στην παραλία του. Επειδή ήταν Πρωτομαγιά, είχαν ξεχυθεί όλοι οι ντόπιοι στην παραλία και υπήρχε χάος. Η πλάκα είναί, ότι ενώ σε εμάς υπήρχαν μόνο οι πελάτες, εκεί που τελείωνε το ξενοδοχείο (στον πόντο όμως) γινόταν της τρελλής. Πήρα την μηχανή μου και τράβηξα κατά δώθε. Τι παιδιά να παίζουν και να τρέχουν δεξιά αριστερά, τι γριούλες να έχουν βγάλει σχάρες και να ψήνουν ψάρια, τι νεαροί να παίζουν μπάλλα. Η μέρα χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς του ντόπιου. Πρέπει να ενημερώσω ότι τα καλλιστεία για την Μις Υφήλιος θα γίνουν στο Nha Trang.
Η μέρα τελε'ιωσε με spa για την καλή μου (ξανά!!), φαγητό στο luisiana, και βόλτα στην παραλία μας. Την επόμενη φεύγαμε για Σιγκαπούρη...
Τελικός απολογισμός: μαζέψαμε πολλές και όμορφες εικόνες, είδαμε πολλά ξεχωριστά πράγματα από το Mekong Delta και τα Cu chi tunnels μέχρι ναούς και καταρράκτες, ωραίες παραλίες, θεέ μου αμέτρητα μηχανάκια, χαμογελαστούς ανθρώπους και φάγαμε ΕΞΟΧΟ φαγητό. Και αναλογιστείτε ότι πήγαμε μόνο σε δύο μέρη (Σαιγκόν, Nha Trang). Υπάρχουν, εξίσου, όμορφα μέρη στο Βορρά, όπως το εκπληκτικό Halong Bay και πόλεις όπως το Ανόι και το Hue, οι οποίες είναι πιο παραδοσιακές, αφού δεν τις άγγιξε άμεσα ο πόλεμος.
Αν θα ξαναπήγαινα Βιετνάμ? Σίγουρα ναι!!!!!!!!!!!!!!!
