Πρέπει να πληρώνει πάντα ο άντρας γιατί αλλιώς δεν είναι άντρας;

[Chrelefs]

Αυτό με τα γενέθλια κάπως έτσι ισχύει και εδώ στην Αγγλία...όπως και το ότι όταν σε καλούν σε ένα σπίτι φέρνεις εσύ το ποτό που θα πιεις και αν έχει περισσέψει μπορείς να το πάρεις πίσω
Μου είχε συμβεί και το τρομερό. Τον πρώτο χρόνο που ζούσα εδώ μια ενήλικη μαθήτρια μου μου έφερε μια τούρτα στην αίθουσα για έκπληξη....Στο τέλος του μαθήματος κάναμε τη γνωστή τελετή την έκοψα και τη μοίρασα σε όλους. Ήταν πολύ νόστιμη και χάρηκα που είχαν περισσέψει 3 κομμάτια και θα ξανάτρωγα στο σπίτι και θα έδινα και στον καημένο το Μι. Μέχρι να ψάξω στο κουζινάκι του σχολείου αλουμινόχαρτο να την τυλίξω, εκείνη πακέταρε τα κομμάτια και τα πήρε πίσω...Συγνώμη βρε παιδιά αλλά δική μου δεν ήταν η τούρτα;

Επίσης σε ένα σπίτι Άγγλων που είχαμε προσκληθεί για pancakes, εμείς σαν κύριοι τους πήγαμε κρασιά. Που να ξέραμε ότι εκείνοι προσέφεραν μόνο σκέτη την τηγανιτή ζύμη. Τα υλικά που ήθελες να βάλεις πάνω έπρεπε να τα φέρεις εσύ. Και όταν πήγα να βάλω nutella που την βρήκα στο τραπέζι μου είπαν: Ε δεν ρωτάς τον τάδε αν μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις. Τσαντίστηκα και έβαλα λίγη ζάχαρη

Λίγο άσχετα με τον τίτλο αλλά ήθελα να τα μοιραστώ

Αμαν.....Ελληνες και παλι Ελληνες....μπορει να εχουμε πολλα αλλα τοσο μιζεροι με τους φιλους και τους γνωστους δεν γινομαστε. Οταν κανουμε τραπεζι, κανουμε και οταν κερναμε, κερναμε.

 

[kabamarou]

jimp θα τις το πω με το πάντα δεν συμφωνώ βέβαια γιατί είμαι ρομαντικός και πιστεύω ότι υπάρχουν και άνθρωποι που το κάνουν χωρίς να έχουν υπόψη τους το "κερνάω μόνο και μόνο για να κάνω sex". Οι περισσότεροι βέβαια νομίζω και εγώ ότι το κάνουν για αυτό.

panpan αν περίμενα να έχει κάποιος ίδιες απόψεις με εμένα στα πάντα για να κάνω παρέα θα είχα μείνει μόνος Ενοείτε βέβαια ότι δεν με ενδιαφέρει να τις παντρευτώ

paefstra αν με παρατήσει κάποια για τέτοιο λόγο να πάει στο καλό. Ούτως η άλλως αν έχει τέτοιο μυαλό ακόμη και να την παντρευτώ μπορεί να με παρατήσει στην διάρκεια για κάποιον πιο "γενναιόδωρο" οπότε καλύτερα νωρίτερα.

Kanel28 απίστευτο αυτό με την nutella!

tripakia τους βρίσκω πιο εντάξει τους Γάλους από τους Άγγλους σε αυτό το θέμα.

 

[Yorgos]

Θυμάμαι μια φορά ότι πλήρωσα το γεύμα μιας κοπέλας. Ήταν πόρνη που της πήρα μια συνέντευξη για το βιβλίο μου και θεώρησα πρέπον τουλάχιστον να της πληρώσω το γεύμα διότι το χρόνο που δαπάνησε με μένα θα μπορούσε να τον είχε αφιερώσει σε κάποιον πελάτη και να έβγαζε κανά φράγκο. Κοινώς δεν έχω κανένα πρόβλημα να πληρώσω το γεύμα, απλά να ξέρει η κυρία πως είναι πόρνη. Πόρνη του πέοντα ή του γκουρμέ δεν παίζει ρόλο, η καθεμιά ό,τι μπορεί ρε παιδιά σε αυτή τη ζωή.

Κάποτε τα είχα με μια Κουβανή. Η κοπέλα είχε εξαιρετικά χαμηλό εισόδημα (κάτω των 150 ευρώ), συντηρούσε και τους γονείς της και όποτε βγαίναμε το τι θα κάναμε εξαρτιόταν από τι διαθέσιμο χρήμα είχε αυτή. Αν δεν είχαμε μία, στην παραλιακή με ένα αναψυκτικό στο χέρι ή σινεμά που είναι πρακτικά τσάμπα. Αν υπήρχε κάτι παραπάνω, κανένα μπαράκι ή συναυλία. Μόνο αν είχε να πληρώσει το λογαριασμό της πηγαίναμε για φαγητό. Ακριβώς τα ίδια έκανα κι εγώ τις δυο φορές που είχα σχέση με Λατινοαμερικάνες με πολύ χρήμα: αν δεν μπορούσα να ανταποκριθώ, πηγαίναμε όπου έφτανε η τσέπη μου (μια στο Μεντεγίν ας πούμε είχε χόμπι να νοικιάζει ελικόπτερα και να κόβει ιπτάμενες βόλτες... δεν με έπαιρνε να ακολουθήσω και πήγαινε με τις φίλες της).

Εκπλήσσομαι με αυτούς που εκπλήσσονται με το ότι Ελληνίδες περιμένουν να πληρώσει άλλος. Με φίλους στα 30+ από την Αθήνα σε διάφορες συζητήσεις προκύπτει ότι είναι αν όχι η νόρμα, τουλάχιστον όχι ασυνήθιστο. Ένας πολύ καλός φίλος δεν έχει γνωρίσει ούτε μία που να μην περιμένει να πληρώσει ο αντρουά. Ιδού και η εμπειρία του από μια σχέση:
ο Χ γνωρίζει την Μ, όταν η Μ σπουδάζει. Η Μ είναι από οικογένεια της Εκάλης, μαθημένη στα καλύτερα. Ο Χ βγάζει 1.400€/μήνα καθαρά, για την Ελλάδα προ κρίσης ένας καλούτσικος προς καλός μισθός. Όχι απλά πληρώνει τα πάντα, αλλά η Μ δεν έχει κάνει κίνηση να πληρώσει ούτε τα διόδια. Επιπλέον, επιλέγει αυτή το πού θα πάνε διακοπές, τι θα κάνουν το ΣΚ κι έχει κι ακριβά γούστα η μαντάμ. Σε μια περίπτωση τον πήρε τηλέφωνο και του ανακοίνωσε ότι βρήκε πού θα πάνε διακοπές στη Ρόδο: εννοείται αεροπορικώς κι εννοείται σε ακριβότατο ξενοδοχείο που έκλεισε αυτή και θα πληρώσει ο μαλ... ε συγγνώμη ο Χ. Έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο οικονομικής δυσχέρειας ο Χ που σε συζητήσεις του λέμε ότι αυτό δεν είναι νορμάλ και πρέπει να θέσει το θέμα στη Μ: ή να αλλάξει γούστα ή να τσοντάρει κι αυτή στην τελική.

Τελικώς η Μ αποφοιτά και βρίσκει -χάρη και στο καλό πτυχίο και στο μπαμπάκα- κγτ δουλειές στον τομέα της, πρώτο μισθός 2.200€, πολύ περισσότερα από τον Χ και εξαιρετικά καλός μισθός για κοπέλα 26 χρονών σε χώρα τύπου Ελλάδας. Η Μ εξακολουθεί να μην κάνει κίνηση να πληρώσει τίποτε. Ο Χ μετά από αλλεπάλληλες προτροπές φίλων αποφασίζει να της θέσει το θέμα. Βγαίνουν και της λέει "βρε μωρό μου...τώρα που έπιασες κι εσύ δουλειά... να, ίσως να μπορούσες... δηλαδή να συνεισφέρεις κι εσύ... όχι πολλά βρε παιδί μου... ένα 20-30% στα έξοδα". Η Μ σηκώνεται, χτυπάει τα χέρια στο τραπέζι και λέει "Χ, δεν το περίμενα αυτό από σένα, εγώ έχω αρχές!". Κι έφυγε...

Η καλύτερη ατάκα της σχέσης ήταν όταν η Μ παίρνει τηλέφωνο τον Χ να του πει ότι βρήκε 15% έκπτωση σε εισιτήρια πανάκριβης συναυλίας. Ο Χ που δεν ενθουσιάζεται με αυτά που θα πληρώσει, της λέει "μωρό μου, αυτό είναι 15% έκπτωση για σένα, για μένα είναι 85% αύξηση", χαχα θεός. Εννοείται ότι του το έκλεισε η λεγάμενη και του έκανε μούτρα για πολλές μέρες.

Για την ιστορία, ο Χ παράτησε την Μ (πριν πάρει... Μαριοδάνειο) κι έκτοτε τα έφτιαξε με άλλες 3. Και οι 3 είχαν τις ίδιες απαιτήσεις. Όταν εγώ συμπέρανα ότι μάλλον τέτοιες προσελκύει ο Χ, τύπισσες που ψάχνουν κορόιδα τον μυρίζονται με τη μία και πέφτουν πάνω του σα μύγες, η απάντηση που πήρα ήταν "δε ζεις στην Ελλάδα και δεν ξέρεις πώς είναι εδώ, όλες έτσι απαιτούν". Περικαλώ να μου πέιτε τι ποσοστό 30+ γυναικών στην Ελλάδα εργαζόμενες κατά τη γνώμη σας έχουν απαίτηση να πληρώνει ο μαλέας.

Στη δε Ισπανία όταν κάποιος πλήρωνε συνέχεια τις εξόδους δύο πράγματα σήμαιναν: ή ήταν κακάσχημος ή την είχε μικρή.

Εξυπακούεται ότι γυναίκα (ή άντρας) που περιμένει να τον κεράσεις είναι για φάπες, ροχάλες και ξεφτιλίκια. Δεν πληρώνω κανενός το γεύμα ή ποτό για τον ίδιο λόγο που δεν πληρώνω τον κινηματογράφο του κολλητού μου, τον ΕΝΦΙΑ του γείτονα ή το ΤΕΒΕ της αδερφής μου: δεν βρίσκω το λόγο να πληρώνω λογαριασμούς των άλλων ή να πληρώνουν αυτοί τους δικούς μου. Και το γεύμα λογαριασμός είναι. Άλλο τώρα στο τσακίρ κέφι μια στο τόσο να πληρώσει ο ένας ή ο άλλος, ή να κάνεις ένα ταξιδάκι έκπληξη. Η απαίτηση ή μονιμη στάση απαίτησης να πληρώνει ο ένας από τους δύο είναι κάτι ανάμεσα σε πορνεία και επετεία, και ούτε καν ευθέως, απορρίπτεσαι λόγω ταμτακισμού.

Από και πέρα όταν υπάρχει τεράστια διαφορά εισοδήματος (π.χ. η κοπέλα μου είναι φοιτήτρια ή ζει στη χώρα του Μαδούρο με 16 ευρώ το μήνα) ε εντάξει,επιβάλλεται αλλιώς δεν μπορεί να σταθεί και η σχέση. Αλλά γυναίκα που ζει στην ΕΕ, εργάζεται και περιμένει να της πληρώσει κάποιος οτιδήποτε, εγώ τη λέω άνεργη πόρνη.

Αμαν.....Ελληνες και παλι Ελληνες....μπορει να εχουμε πολλα αλλα τοσο μιζεροι με τους φιλους και τους γνωστους δεν γινομαστε. Οταν κανουμε τραπεζι, κανουμε και οταν κερναμε, κερναμε.

Με αποτέλεσμα δυστυχώς να γιορτάζουν όλο και λιγότεροι τα γενέθλιά τους, ακριβώς επειδή είναι οικονομικά ασύμφορο πια. Στο βωμό μιας "αρχοντιάς" (κλασική ελληνοβλαχιά κατά τη γνώμη μου, λες και θα εκτιμήσει κανείς ότι του πλήρωσαν ένα πιάτο μακαρόνια, ντροπή) καταλήγει ο κόσμος να μην έχει κοινωνική ζωή γιατί ντρέπεται να πει στους άλλους να πληρώσουν αυτό που έφαγαν.

Και κάτι ακόμη. Αυτό το ελληνικό που ΟΚ, να πληρώσει ο καθένας τα δικά του, αλλά βασικά βάζουμε το λογαριασμό κάτω και πληρώνουν όλοι το σύνολο δια τον αριθμό των παρισταμένων, επίσης μου φαίνεται παράλογο. Δε γίνεται εγώ που δεν πίνω αλκοόλ επειδή μου φέρνει αηδία να μοιράζομαι πάντα τα κρασιά και τα ουίσκια όλης της παρέας. Ομοίως, εγώ που θα φάω σα γουρούνι (ομολογώ, παίρνω πάντα διάφορα ορεκτικά και συνήθως πάνω από ένα κυρίως πιάτο), στο τέλος του λογαριασμού να απαιτώ να πληρώσουμε όλοι ισόποσα, δηλαδή η κοπελίτσα 45 κιλών που κάθεται δίπλα μου κι έφαγε μια σαλάτα να μοιραστεί το δικό μου το γουρούνιασμα. Όταν όμως έρχεται ο λογαριασμός και λέω "παίδες, να πληρώσει ο καθένας ό,τι έφαγε", στην Ελλάδα ακούω κάτι "΄ελα μωρέ γυφτιές, όλοι πάνω κάτω τα ίδια φάγαμε" και πληρώνουν όλοι από 20 όταν ο ένας κατανάλωσε 45 και η 45κιλη ούτε καν 7... Εννοείται ότι σε κάτι Ισπανίες και Σουηδίες αυτά ήταν δεδομένα (το ότι ο καθένας πληρώνει ό,τι καταναλώσει), ακόμη και στην Κούβα έτσι είναι πια (τουλάχιστον ανάμεσα στους νέους, οι 40+ είναι σε άλλη εποχή, αρχοντοβλαχιάς). Γενικώς το να πληρώνουν όλοι τα ίδια μου φαίνεται σα να πληρώνουμε όλοι τον ίδιο φόρο εισοδήματος, λες και βγάλαμε όλοι τα ίδια ή να αθροίζουμε τα ενοίκιά μας και να πληρώνουμε δια τον αριθμό των ατόμων λες και πληρώνουμε το ίδιο ενοίκιο ή μένουμε σε πανομοιότυπες γειτονιές. Δεν ξέρω, εγώ με τους κολλητούς μου και για καφέ να πάμε, αν κάποιος φάει τρία κέικ (μαντέψτε ποιος...) και οι άλλοι απλώς πιουν ένα καφέ, κοιτάμε το λογαριασμό κι ο καθένας πληρώνει τα δικά του.

 

[Defkalion]

Δεν ξέρω, εγώ με τους κολλητούς μου και για καφέ να πάμε, αν κάποιος φάει τρία κέικ (μαντέψτε ποιος...) και οι άλλοι απλώς πιουν ένα καφέ, κοιτάμε το λογαριασμό κι ο καθένας πληρώνει τα δικά του.

Εδώ όταν ήρθες πάντως ένα ποντικάκι έφαγες μόνο. Αίσχος.

Κι'εδώ ισχύει πάνω κάτω αυτό που γράφεις - όλοι πληρώνουν τα δικά τους.

Και στα γενέθλια όλοι κερνάνε αυτόν που γιορτάζει, όχι το ανάποδο όπως στην Ελλάδα. Πολύ καλύτερο σύστημα αυτό

 

[AROUND THE WORLD]

Kabamarou ωραίο θέμα άνοιξες και είναι πολύ ενδιαφέροντα τα όσα γράφτηκαν αλλά για να γίνει το θέμα πιο τραβελστορικό, με τα ταξίδια τι γίνετε? τα έξοδα πρέπει να μοιράζονται? εγώ πάντως όποια γενναιόδωρη προσφέρετε να χρηματοδοτήσει το ονειρεμένο μου ταξίδι το δέχομαι με οποιοδήποτε αντάλλαγμα, θυσία να γίνω για το πάθος μου...μόνο σοβαρές προτάσεις παρακαλώ...

 

[Chrelefs]

Θυμάμαι μια φορά ότι πλήρωσα το γεύμα μιας κοπέλας. Ήταν πόρνη που της πήρα μια συνέντευξη για το βιβλίο μου και θεώρησα πρέπον τουλάχιστον να της πληρώσω το γεύμα διότι το χρόνο που δαπάνησε με μένα θα μπορούσε να τον είχε αφιερώσει σε κάποιον πελάτη και να έβγαζε κανά φράγκο. Κοινώς δεν έχω κανένα πρόβλημα να πληρώσω το γεύμα, απλά να ξέρει η κυρία πως είναι πόρνη. Πόρνη του πέοντα ή του γκουρμέ δεν παίζει ρόλο, η καθεμιά ό,τι μπορεί ρε παιδιά σε αυτή τη ζωή.

Κάποτε τα είχα με μια Κουβανή. Η κοπέλα είχε εξαιρετικά χαμηλό εισόδημα (κάτω των 150 ευρώ), συντηρούσε και τους γονείς της και όποτε βγαίναμε το τι θα κάναμε εξαρτιόταν από τι διαθέσιμο χρήμα είχε αυτή. Αν δεν είχαμε μία, στην παραλιακή με ένα αναψυκτικό στο χέρι ή σινεμά που είναι πρακτικά τσάμπα. Αν υπήρχε κάτι παραπάνω, κανένα μπαράκι ή συναυλία. Μόνο αν είχε να πληρώσει το λογαριασμό της πηγαίναμε για φαγητό. Ακριβώς τα ίδια έκανα κι εγώ τις δυο φορές που είχα σχέση με Λατινοαμερικάνες με πολύ χρήμα: αν δεν μπορούσα να ανταποκριθώ, πηγαίναμε όπου έφτανε η τσέπη μου (μια στο Μεντεγίν ας πούμε είχε χόμπι να νοικιάζει ελικόπτερα και να κόβει ιπτάμενες βόλτες... δεν με έπαιρνε να ακολουθήσω και πήγαινε με τις φίλες της).

Εκπλήσσομαι με αυτούς που εκπλήσσονται με το ότι Ελληνίδες περιμένουν να πληρώσει άλλος. Με φίλους στα 30+ από την Αθήνα σε διάφορες συζητήσεις προκύπτει ότι είναι αν όχι η νόρμα, τουλάχιστον όχι ασυνήθιστο. Ένας πολύ καλός φίλος δεν έχει γνωρίσει ούτε μία που να μην περιμένει να πληρώσει ο αντρουά. Ιδού και η εμπειρία του από μια σχέση:
ο Χ γνωρίζει την Μ, όταν η Μ σπουδάζει. Η Μ είναι από οικογένεια της Εκάλης, μαθημένη στα καλύτερα. Ο Χ βγάζει 1.400€/μήνα καθαρά, για την Ελλάδα προ κρίσης ένας καλούτσικος προς καλός μισθός. Όχι απλά πληρώνει τα πάντα, αλλά η Μ δεν έχει κάνει κίνηση να πληρώσει ούτε τα διόδια. Επιπλέον, επιλέγει αυτή το πού θα πάνε διακοπές, τι θα κάνουν το ΣΚ κι έχει κι ακριβά γούστα η μαντάμ. Σε μια περίπτωση τον πήρε τηλέφωνο και του ανακοίνωσε ότι βρήκε πού θα πάνε διακοπές στη Ρόδο: εννοείται αεροπορικώς κι εννοείται σε ακριβότατο ξενοδοχείο που έκλεισε αυτή και θα πληρώσει ο μαλ... ε συγγνώμη ο Χ. Έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο οικονομικής δυσχέρειας ο Χ που σε συζητήσεις του λέμε ότι αυτό δεν είναι νορμάλ και πρέπει να θέσει το θέμα στη Μ: ή να αλλάξει γούστα ή να τσοντάρει κι αυτή στην τελική.

Τελικώς η Μ αποφοιτά και βρίσκει -χάρη και στο καλό πτυχίο και στο μπαμπάκα- κγτ δουλειές στον τομέα της, πρώτο μισθός 2.200€, πολύ περισσότερα από τον Χ και εξαιρετικά καλός μισθός για κοπέλα 26 χρονών σε χώρα τύπου Ελλάδας. Η Μ εξακολουθεί να μην κάνει κίνηση να πληρώσει τίποτε. Ο Χ μετά από αλλεπάλληλες προτροπές φίλων αποφασίζει να της θέσει το θέμα. Βγαίνουν και της λέει "βρε μωρό μου...τώρα που έπιασες κι εσύ δουλειά... να, ίσως να μπορούσες... δηλαδή να συνεισφέρεις κι εσύ... όχι πολλά βρε παιδί μου... ένα 20-30% στα έξοδα". Η Μ σηκώνεται, χτυπάει τα χέρια στο τραπέζι και λέει "Χ, δεν το περίμενα αυτό από σένα, εγώ έχω αρχές!". Κι έφυγε...

Η καλύτερη ατάκα της σχέσης ήταν όταν η Μ παίρνει τηλέφωνο τον Χ να του πει ότι βρήκε 15% έκπτωση σε εισιτήρια πανάκριβης συναυλίας. Ο Χ που δεν ενθουσιάζεται με αυτά που θα πληρώσει, της λέει "μωρό μου, αυτό είναι 15% έκπτωση για σένα, για μένα είναι 85% αύξηση", χαχα θεός. Εννοείται ότι του το έκλεισε η λεγάμενη και του έκανε μούτρα για πολλές μέρες.

Για την ιστορία, ο Χ παράτησε την Μ (πριν πάρει... Μαριοδάνειο) κι έκτοτε τα έφτιαξε με άλλες 3. Και οι 3 είχαν τις ίδιες απαιτήσεις. Όταν εγώ συμπέρανα ότι μάλλον τέτοιες προσελκύει ο Χ, τύπισσες που ψάχνουν κορόιδα τον μυρίζονται με τη μία και πέφτουν πάνω του σα μύγες, η απάντηση που πήρα ήταν "δε ζεις στην Ελλάδα και δεν ξέρεις πώς είναι εδώ, όλες έτσι απαιτούν". Περικαλώ να μου πέιτε τι ποσοστό 30+ γυναικών στην Ελλάδα εργαζόμενες κατά τη γνώμη σας έχουν απαίτηση να πληρώνει ο μαλέας.

Στη δε Ισπανία όταν κάποιος πλήρωνε συνέχεια τις εξόδους δύο πράγματα σήμαιναν: ή ήταν κακάσχημος ή την είχε μικρή.

Εξυπακούεται ότι γυναίκα (ή άντρας) που περιμένει να τον κεράσεις είναι για φάπες, ροχάλες και ξεφτιλίκια. Δεν πληρώνω κανενός το γεύμα ή ποτό για τον ίδιο λόγο που δεν πληρώνω τον κινηματογράφο του κολλητού μου, τον ΕΝΦΙΑ του γείτονα ή το ΤΕΒΕ της αδερφής μου: δεν βρίσκω το λόγο να πληρώνω λογαριασμούς των άλλων ή να πληρώνουν αυτοί τους δικούς μου. Και το γεύμα λογαριασμός είναι. Άλλο τώρα στο τσακίρ κέφι μια στο τόσο να πληρώσει ο ένας ή ο άλλος, ή να κάνεις ένα ταξιδάκι έκπληξη. Η απαίτηση ή μονιμη στάση απαίτησης να πληρώνει ο ένας από τους δύο είναι κάτι ανάμεσα σε πορνεία και επετεία, και ούτε καν ευθέως, απορρίπτεσαι λόγω ταμτακισμού.

Από και πέρα όταν υπάρχει τεράστια διαφορά εισοδήματος (π.χ. η κοπέλα μου είναι φοιτήτρια ή ζει στη χώρα του Μαδούρο με 16 ευρώ το μήνα) ε εντάξει,επιβάλλεται αλλιώς δεν μπορεί να σταθεί και η σχέση. Αλλά γυναίκα που ζει στην ΕΕ, εργάζεται και περιμένει να της πληρώσει κάποιος οτιδήποτε, εγώ τη λέω άνεργη πόρνη.

Με αποτέλεσμα δυστυχώς να γιορτάζουν όλο και λιγότεροι τα γενέθλιά τους, ακριβώς επειδή είναι οικονομικά ασύμφορο πια. Στο βωμό μιας "αρχοντιάς" (κλασική ελληνοβλαχιά κατά τη γνώμη μου, λες και θα εκτιμήσει κανείς ότι του πλήρωσαν ένα πιάτο μακαρόνια, ντροπή) καταλήγει ο κόσμος να μην έχει κοινωνική ζωή γιατί ντρέπεται να πει στους άλλους να πληρώσουν αυτό που έφαγαν.

Και κάτι ακόμη. Αυτό το ελληνικό που ΟΚ, να πληρώσει ο καθένας τα δικά του, αλλά βασικά βάζουμε το λογαριασμό κάτω και πληρώνουν όλοι το σύνολο δια τον αριθμό των παρισταμένων, επίσης μου φαίνεται παράλογο. Δε γίνεται εγώ που δεν πίνω αλκοόλ επειδή μου φέρνει αηδία να μοιράζομαι πάντα τα κρασιά και τα ουίσκια όλης της παρέας. Ομοίως, εγώ που θα φάω σα γουρούνι (ομολογώ, παίρνω πάντα διάφορα ορεκτικά και συνήθως πάνω από ένα κυρίως πιάτο), στο τέλος του λογαριασμού να απαιτώ να πληρώσουμε όλοι ισόποσα, δηλαδή η κοπελίτσα 45 κιλών που κάθεται δίπλα μου κι έφαγε μια σαλάτα να μοιραστεί το δικό μου το γουρούνιασμα. Όταν όμως έρχεται ο λογαριασμός και λέω "παίδες, να πληρώσει ο καθένας ό,τι έφαγε", στην Ελλάδα ακούω κάτι "΄ελα μωρέ γυφτιές, όλοι πάνω κάτω τα ίδια φάγαμε" και πληρώνουν όλοι από 20 όταν ο ένας κατανάλωσε 45 και η 45κιλη ούτε καν 7... Εννοείται ότι σε κάτι Ισπανίες και Σουηδίες αυτά ήταν δεδομένα (το ότι ο καθένας πληρώνει ό,τι καταναλώσει), ακόμη και στην Κούβα έτσι είναι πια (τουλάχιστον ανάμεσα στους νέους, οι 40+ είναι σε άλλη εποχή, αρχοντοβλαχιάς). Γενικώς το να πληρώνουν όλοι τα ίδια μου φαίνεται σα να πληρώνουμε όλοι τον ίδιο φόρο εισοδήματος, λες και βγάλαμε όλοι τα ίδια ή να αθροίζουμε τα ενοίκιά μας και να πληρώνουμε δια τον αριθμό των ατόμων λες και πληρώνουμε το ίδιο ενοίκιο ή μένουμε σε πανομοιότυπες γειτονιές. Δεν ξέρω, εγώ με τους κολλητούς μου και για καφέ να πάμε, αν κάποιος φάει τρία κέικ (μαντέψτε ποιος...) και οι άλλοι απλώς πιουν ένα καφέ, κοιτάμε το λογαριασμό κι ο καθένας πληρώνει τα δικά του.

Στην Ελλαδα όταν ρωτάς τις γυναίκες το 90% θα σου απαντήσουν ότι είναι υπέρ του να μοιράζονται το ποσο (ΜΠΡΟΣΤΆ ΣΟΥ) όταν γυρισεις όμως τη πλάτη σου, θα σε στολίζουν και σε κάποιες περιπτωσεις θα μπεις σε μαύρη λιστα. Όσο πιο καλά στέκεται οικονομικά και εμφανισιακά, ανεβαίνουν και οι απαιτήσεις. Αυτό φυσικα δεν είναι κανόνας. Απότην άλληκαι εσείς οι άντρες οταν στα 50 ή 60 φεύγα

 

[amazon]

Μου κανει εντύπωση πάντως που ακουω απο πλευρας αντρών ποσες γυναικες ξέρουν που το απαιτουν αυτο κ εχουν αυτο σαν δεδομένο.
Εγω προσωπικά απο τις φίλες μου δεν ετυχε να ακουσω ποτε κατι τετοιο.

Ισα ισα εγω ας πουμε ετυχε πριν 2 χρονια ο φίλος μου δεν ειχε λεφτα για διακοπες να δωσει πανω απο 200 ευρω.
Εκλεισα λοιπον με δικη μου πρωτοβουλια αεροπορικα και ξενοδοχεια με ολα τα εξοδα δικα μου και πηγαμε ενα ωραιοτατο 5ημερο στην Ρωμη καλοκαιρακι και περάσαμε τελεια .
Και του εκανα εκπληξη πεταμε τοτε παμε Ρωμη μην ρωτας γιατι κ πως παρε μονο λεφτα για εκει .

Οταν νοιαζεσαι και αγαπας εναν ανθρωπο ουτε θα τον εκμεταλευτεις θες να περασεις καλα μαζι του ,οτι εκανα εγω ειμαι σιγουρη οτι θα εκανε κ εκεινος για μενα εαν δεν μπορουσα καποια στιγμη !
Να πω και το highlight του ταξιδιου μου εκανε μια πολυ ρομαντικη προταση γαμου στο ταξιδι μας αυτο ηταν το 3ο μας ταξιδι εξωτερικο και 3 χρονος σχεσης .

Θεωρω λοιπον βλακεια απο μια γυναικα του 21ου αιωνα που δουλευει και βγαζει ενα νορμαλ μισθο δε μιλαμε για τρελα ποσα να απαιτει να πληρωνει για ολα ο αντρας..
Και αυτη το απαιτει εσεις ρε παιδια γιατι δεν τις στελνετε για βρουβες?Δεν το καταλαβαινω...
Κακως λοιπον αυτες τα κανουν αλλα βρισκουν και τα κανουν .στειλτην στη μαμακα της σπιτι και να σου πω εγω μετα ..αμα νοιαζεται θα γυρισει εαν οχι δεν αξιζε κιολας...

 

[emouli]

Μπούρ-δες! Απόδειξη πως και οι τσιγκούνηδες βρίσκουν ταίρι και -κρατηθείτε! - παντρεύοναι!
Νομίζω πως οι φίλες σου Καμπαμαρου σε τρολάρουν, διότι ΕΡΩΤΑΣ RULEZ ΡΕ (και τσέπη δεν κοιτά).
Ειδάλλως δεν μιλάμε για σχέση αλλά για μπίζνα.

Στη δική μας παρέα πάντως, όταν βγαίνουμε ζευγάρια (όλα παντρεμένα), πάντα πληρώνουμε οι γυναίκες.

 

[varioAthens]

Εχουμε μπερδεψει τα μπουτια μας….
Απο την μια θελουμε ισοτητα και να συμμετεχει ο αντρας στην φροντιδα των παιδιων και στις δουλειες του σπιτιου, αλλα ταυτοχρονα τον θελουμε και αντρα παλιας κοπης και να τα πληρωνει ολα… Σε λιγο θα ακουσουμε και καμια επικη ατακα “Με κερατωσε αλλα αντρας ειναι μωρε… αφου με εχει βασιλισσα και δεν μου λειπει τιποτα, κανω τα στραβα ματια”.
Προσωπικα δεν μου αρεσει να μου τα πληρωνει ολα ο αντρας, κοινως δεν θελω αντρα σπονσορα αλλα συντροφο. Σαφως, αν ενας απο τους δυο εχει μεγαλυτερα εισοδηματα, ειτε αυτος ειναι ο αντρας ειτε η γυναικα, θεωρω αυτονοητο να συνεισφερει περισσοτερο στα ΚΟΙΝΑ εξοδα… αλλα μεχρι εκει…

 

[jimp]

Επισης kabamarou ελατε με τις φιλες σου αθηνα να τις κερασω το εισιτηριο για το καραβακι στο περαμα.
Μη με ξεχασεις κανονισε να βγουμε ολοι μαζι!

 

[taxidiara]

Προσωπικά, ποτέ δεν με ενδιέφερε να βρω "σπόνσορα". Πάντα πλήρωνα το μερίδιό μου στις εξόδους ακόμα κι όταν υπήρξα άνεργη. ΟΚ, αν έβρισκα κανά ζάμπλουτο LOL ή αν προσφερόταν από μόνος του ο άνδρας να πληρώσει ειδικά στα πρώτα αναγνωριστικά ραντεβού δε θα έλεγα όχι. Δεν έχω ακριβά γούστα. Καλώς ή κακώς, δε καταλαβαίνω πως καταδέχονται οι γυναίκες να αφήνουν συνέχεια τους άνδρες να πληρώνουν, προσωπικά αισθάνομαι σα συνοδός πολυτελείας.. Αλλά όλα είναι θέμα ανατροφής πιστεύω, όχι μόνο για τις γυναίκες αλλά και για τους άνδρες.
Πάντα όμως, και το πιστεύω αυτό, φταίει κι ο άντρας για την όποια "εκμετάλλευση" δέχεται. Αν δε το κάνει με τη καρδιά του δηλαδή να πληρώνει. Αν το γουστάρει, με γειά του με χαρά του, και χαρά και στη κοπέλα δηλαδή χαχα
Από κει και πέρα, αν σε πειράζει τόσο πολύ και δε κάνεις ή δε λες κάτι γι΄αυτό γιατί είσαι καψούρης ή δε ξέρω γω τι άλλο, ε καλά να πάθεις. Καλα σου κάνει το όποιο πονηρό θηλυκό..
Πάντως από πρόσφατη πικρή εμπειρία ενός φίλου μου ένα κατάλαβα: Πολλοί άντρες, ακόμα κι αν δε το αντέχει η τσέπη τους, κάπου τους αρέσει το όλο θέμα, ίσως τους κάνει να αισθάνονται πολύ "άντρες" βρε παιδί μου το ότι επωμίζονται τα έξοδα, δηλ. "προσφέρουν" στη σχέση τους τι να πω.. Βίτσια είναι αυτά χαχα

 

[panpan]

Στην Ελλαδα όταν ρωτάς τις γυναίκες το 90% θα σου απαντήσουν ότι είναι υπέρ του να μοιράζονται το ποσο (ΜΠΡΟΣΤΆ ΣΟΥ) όταν γυρισεις όμως τη πλάτη σου, θα σε στολίζουν και σε κάποιες περιπτωσεις θα μπεις σε μαύρη λιστα.

Άκου να σου πω περίπτωση.
Την προτελευταία φορά που ήρθα στην Ελλάδα για κάποια σεμινάρια,μια κυρία επαγγελματίας του χώρου μου με κάλεσε να επισκεφτώ το γραφείο της για πιθανή συνεργασία.
Αν και δεν ήθελα να πάω γιατί ήταν 50 χιλ.έξω από Θεσσαλονίκη για να μην φανώ αγενής πήγα στο γραφείο της το μεσημέρι.
Μου πρότεινε να πάμε για φαγητό,αρνήθηκα και επειδή επέμενε συμβιβάστηκα με κάτι πρόχειρο.Της εξήγησα ότι μετά είχα ένα γεύμα εργασίας και ότι το ραντεβού μας ήταν σφήνα.
Πραγματικά πήγαμε για σουβλάκια μόνο και μόνο για να μην της χαλάσω το χατήρι επειδή ήταν μεσημέρι και ήταν νηστικιά.
Όταν ήρθε η ώρα του λογαριασμού,θεώρησα ότι θα ήταν αγενές να πληρώσω τον λογαριασμό γιατί ήμουν καλεσμένος της και στο φινάλε αυτή επέμενε να βγούμε για φαγητό.
Κι όμως το σχολίασε στον κύκλο μας,πράγμα το οποίο το έμαθα και με στεναχώρησε.
Για την ιστορία ο λογαριασμός ήταν δεν ήταν 15-18 ευρώ.
Εγώ νομίζω έπραξα σωστά,εσείς πια άποψη έχετε επί του θέματος;