Ταϊλάνδη Ταϋλάνδη? Όχι! όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω!

[dim kyr]

Το πρωί όταν ξύπνησαν βιαίως από τον τροχό κάποιου εργάτη, διαπιστώνουν ο ένας για τον άλλο ότι έχουν πάθει ιλαρά, ερυθρά ή κάτι παραπλήσιο. Τρέχουν έντρομοι στον καθρέφτη, κοιτάγονται και αντιλαμβάνονται ότι το βράδυ τα κουνούπια δούλευαν υπερωρίες. Και
επειδή το μόνο ακάλυπτο μέρος ήταν το πρόσωπο....
Ετοιμάζονται βιαστικά για να πανε κάτω να πιούν ένα καφέ γρήγορα-γρήγορα γιατί ο θόρυβος ήταν μανιασμένος, σφυριά τροχοί, φωνές, όλα για την ανοικοδόμηση. Πίνουν έναν καφέ, κάνουν και ένα τσιγάρο και
απομακρύνονται από το εργοτάξιο προς ανεύρεση τουκ τουκ, για να τους πάει μια βόλτα σε αξιοθέατα όπως ναούς , κλπ. Πέφτουν σε έναν που ήταν πολύ φορτικός και τελικά τους πείθει ότι αυτός είναι ο άνθρωπός τους. Θα τους πάει -λέει- να δουν τις καλύτερες ατραξιόν της πόλης για όλο το πρωινό 5-6 ώρες περίπου στην τιμή των 6 ευρώ. Καλή συμφωνία,
νόμιζαν. Συναινούν και καβαλάνε το τουκ τουκ με διάθεση να δουν επιτέλους το Τσιάνγκ Μαι.
Πρώτη στάση ήταν ομπρέλες, δηλαδή μαγαζί-οικοτεχνία που πούλαγε αυτό το αξιοθέατο. Δεύτερη στάση μεταξωτά, δηλαδή μαγαζί-οικοτεχνία που πούλαγε αυτό το αξιοθέατο. Τρίτη στάση ασημικά, δηλαδή μαγαζί-οικοτεχνία που πούλαγε αυτό το αξιοθέατο Τέταρτη στάση ξυλόγλυπτα, δηλαδή μαγαζί-οικοτεχνία που πούλαγε αυτό το αξιοθέατο. Πέμπτη στάση ααααα όχι δεν έχει.
Εκνευρισμένη η Dim και έχοντας κατανοήσει από το 2ο κιόλας μαγαζί την συμπαιγνία του οδηγού να τους οδηγεί σε μαγαζιά από τα οποία παίρνει
μίζα για τις πωλήσεις, του λέει ειρωνικά χαχανίζοντας -κύριος σου ξέφυγαν τα κεραμικά , αλλά ο κύριος δεν καταλαβαίνει τον σαρκασμό και
ανταποκρίνεται στα γούστα του πελάτη. Πέμπτη στάση κεραμικά, δηλαδή μαγαζί-οικοτεχνία που πούλαγε αυτό το αξιοθέατο.
Μετά από την γνωριμία με όλον τον επιχειρηματικό κόσμο στα προάστια της πόλης, του λένε "άσε μας θα κατεβούμε εδώ και θα πάμε μόνοι μας.
Περισσότερες πιθανότητες έχουμε να δούμε κάτι αξιόλογο μόνοι μας παρά με εσένα".
Ενιστάμενος ο οδηγός τους ρωτάει αφελώς σκεπτόμενος γιατί δεν τους άρεσε η βόλτα. Οχι δεν μας άρεσε!! Αυτό δεν ήταν τουρ σε αξιοθέατα, αυτό ήταν τουρ στο καπιταλιστικό μοντέλο της Αμερικής και εμείς ανήκουμε στο ανατολικό μπλόκ!!! Αντε βρες κανένα άλλο κορόιδο, Εμείς αρκετό χρόνο και χρήμα χάσαμε να στηρίζουμε την οικονομία του τόπου.
Κανονικά ο Υπουργός εμπορίου σας θα έπρεπε να μας κάνει άγαλμα ή έστω ο Δήμαρχος της πόλης να μας δώσει το κλειδί της. . Και που'σαι, αν σκάσει μύτη κανένας κεφαλαιοκράτης, ρούφηξε του το αίμα.Θα τον καταλάβεις είναι εύκολα αναγνωρίσμο είδος, απλά το όνομα του θα τελειώνει σε -οφσκι, θα πληρώνει σε ρούβλια, θα κατέχει αγγλική ομάδα ποδοσφαίρου και θα συνοδεύεται από ξανθιά καλλονή. Αι σιχτίρ πια! Και φορτωμένοι με
ομπρέλες, μεταξωτές γραβάτες, ασημικά, ξυλόγλυπτα και κεραμικά τασάκια, απομακρύνονται αργά και υπερήφανα με το κεφάλι ψηλά.
Αποφασίζουν να πάνε επιτέλους να φάνε και αυτοί κάτι σαν άνθρωποι, γιατί σε λίγο θα κλείναν 48 ώρες ασιτίας. Αλλά η τύχη δεν τους θέλει τους άμοιρους.Ο οδηγός τους έχει αφήσει μακρυά από το κέντρο της πόλης. Και έτσι το μόνο που βρίσκουν είναι ένα Tesco. πολυκαταστήματα της Ταυλάνδης που πουλάν τα πάντα. Βρίκουν ένα εστιατόριο στεγασμένο και ήταν γεμάτο. Δεν είχε θέση καμμία. Φεύγουν και αφού το έχουν πάρει ήδη
απόφαση ότι η Ταυλάνδη θα λειτουργήσει για αυτούς σαν ένα κρατικό bodyline καταφεύγουν κουρασμένοι στο εργοτάξιο.
Εργάτες περιφέρονται με σφυριά και πριόνια και κοιτάν τους τουρίστες σαν είδος από τον πλανήτη Κρύπτων. Και ας φημίζονται οι Ταυλανδοί ως ήσυχοι και διακριτικοί. Προφανώς είχε γίνει κάστιγκ για την θέση των μαστόρων και κέρδιζε ο πιό αδιάκριτος. Ξεφορτώνονται το καταναλωτικό όργιο στο δωμάτιο και φεύγουν να δουν επιτέλους την πόλη μόνοι τους, χωρίς τασάκια, ομπρέλες και γραβάτες.
Το Τσιάνγκ Μαι είναι για την Ταυλάνδη κάτι σαν πολιτιστική πρωτεύουσα. Φημίζεται για τους ναούς του, την ιστορία του, τα φυσικά τοπία γύρωθέν του και τις άφθονες φυλές που υπάρχουν στα βουνά του. Ο διασημότερος ναός είναι το Doi sutep, ο οποίος και είναι ιδιαίτερης θρησκευτικής σημασίας και βρίσκεται σε έναν λόφο κοντά στην πόλη. Οι ρυθμοί είναι αργοί
και τίποτα δεν θυμίζει την μεγαλούπολη Μπανγκόκ. Η μάστιγα της πόλης θεωρείται το ALDS, αφού αγγίζει τρομερά ποσοστά στις εκδιδόμενες γυναίκες. Εχει θαυμάσια πάρκα διαμορφωμένα έτσι ώστε να πηγαίνουν οι ντόπιοι αλλά και οι επισκέπτες να κάνουν πικ νικ, κατταράκτες, και το ποτάμι Πινγκ που δίνει ζωή στην πόλη , αν και πολλές φορές της
δημιουργεί προβλήματα όταν συχνά υπερχειλίζει. Στους δρόμους της κυκλοφορούν πολλοί μοναχοί με τις πορτοκαλιές φορεσιές τους, αλλά και ποδήλατα, τουκ τουκ κλπ. Το βράδυ όλη η πόλη κινείται στους ρυθμούς της νυχτερινής αγοράς, αλλά και των υπεράριθμων εστιατορίων που "ξαπλώνουν" πλάι στο ποταμό. Βαρκούλες πλέουν στα νερά του, που αν δεν μεταφέρουν τουρίστες , είναι γεμάτα ψάρια που καταλήγουν στα διάφορα πιάτα τους.
Διάσημο και για την ξεχωριστή κουζίνα του (κουζίνα Β. Ταυλάνδης) ολίγον πικάντικη, που δικαίως αποτελεί κράχτη για πολλούς επισκέπτες. Ξενοδοχεία υπεράριθμα, για όλα τα γούστα και βαλάντια, αν και θεωρείται ότι έχουν πολύ προσιτές τιμές. Χειροτεχνήματα πωλούνται από τις γυναίκες των διαφόρων φυλών στους δρόμους, που είναι σχεδόν πάντα
μια καλή ευκαιρία να αγοράσεις. Στο κέντρο της πόλης υπάρχει μια μεγάλη αγορά που είναι η καρδιά του εμπορίου, αφού πουλάει τα πάντα. Ειναι το κατεξοχην μέρος να γνωρίσει κάποιος την ασιατική κουλτούρα , αφού όποιος πάει έρχεται σε επαφή με τους ντόπιους, τις προτιμήσεις τους, τα παζάρια τους, τα εδέσματά τους και άλλα πολλά. Επίσης στην πόλη
υπάρχει ένας μικρός αριθμός παμπάλαιων ξύλινων σπιτιών , κινεζικής αρχιτεκτονικής, τα περισσότερα τώρα πια εγκατελειμένα. Η παλιά πόλη πλαισιώνεται από τείχη και τάφρο , απομεινάρια φυλετικών συγκρούσεων.
Σε αυτήν την πανέμορφη και ζωντανή λοιπόν πόλη τριγυρνάν οι φίλοι μας και όταν επιτέλους φθάνουν στον ποταμό και βρίσκουν τα διάφορα εστιατόρια δεν αφήνουν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Στο γυρισμό για το εργοτάξιο επισκέπτονται και διάφορους ναούς που συναντάν στον δρόμο. Απλά τέλειοι! Και άφθονοι.
Δεν υπάρχει περίπτωση να περπατήσεις 100 μέτρα και να μην συναντήσεις έστω ένα υπέροχο δείγμα από κάποιον.Οταν φθάνουν έχει αρχίσει να σουρουπώνει και οι εργάτες έχουν σταματήσει τον σαματά. Ετσι αφού ντύνονται και στολίζονται ξεκινάν για βραδυνή έξοδο. Η πόλη έχει άφθονα μέρη για να πίεις και να διασκεδάσεις. Οχι βέβαια πολυτέλειες, απλά μαγαζάκια με κοπέλες, μπιλιάρδα , μπύρες , κατσαρίδες κλπ. Α! νάτοι ξεκινάν. Ας τους ακολουθήσουμε.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 23

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 23

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Rosa]

Ώπα, ν' αρχίσουν τα στοιχήματα!!!

Αυτή vs. Αυτοί!!!!!!!!!!!!!!!

Κάνω την αρχή και ποντάρω στο γνωστό ζευγάρι......εδώ Μαρόκα και Νεπάλια και Ινδίες δεν τους βάλανε κάτω, θα τους βάλει μια 'πτωχή' Ταϋλάνδη??? Αναμένω συνέχεια κολλημένη στην οθόνη μου!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Τι εγινε; Πέσατε σε πραξικοπήματα και ηφαιστεια; τσουναμι και σεισμους; απεργιες και επαναστάσεις; Ξεσηκωθηκαν η ηρεμοι και υπομονετικοι βουδιστες και σας πηραν στο κατόπιν;

 

[dim kyr]

Η απάντησή μου σε εσάς τις αποπάνω δίδεται εντός 5 λεπτών που ποστάρω την συνέχεια

 

[latina]

ταυλανδη??τελεια!!
αντε να δουμε την συνεχεια!!!!!

 

[dim kyr]

H dim μπήκε βιαστική και φορτωμένη σαν μουλάρι μέσα στον αερολιμένα των Αθηνών, συνοδευόμενη από τον καλό της Γκιούλιβερ. Ειχαν αποφασίσει από κοινού -σχεδόν-, να μεταβούν στην Ταυλάνδη για να περάσουν ιδανικές διακοπές τις επόμενες 18 ημέρες. Ο μήνας ήταν Αυγουστος και η ζέστη αρκετή, αλλά τα κλιματιστικά του αεροδρομίου δημιουργούσαν την κατάλληλη θερμοκρασία. Το γκισέ είχε ανοίξει και έτσι δεν καθυστέρησαν καθόλου. Γρήγορο chek in, καφέδες και τσιγάρο. Η dim είναι ενθουσιασμένη και δεν το κρύβει, απόδειξη αυτού οι 45 φορές που πήγε τουαλέττα. Ο Γκιούλιβερ σοβαρός, μετρημένος την περίμενε στωικά, χωρίς να την ρωτά χαζά όπως πολλοί άντρες που πέφτουν στην παγίδα και το κάνουν "πάλι? μα πριν 5 λεπτά πήγες! Καλά τι σε έχει πιάσει?". Τόσα χρόνια που την ήξερε , είχε μάθει για το αλλοπρόσαλο του χαρακτήρα της, τις εμμονές της του στυλ "μην ξεχάσεις την τσάντα, τα διαβατήρια τα πήρες?, που είναι τα εισιτήρια?" και φυσικά την συχνοουρία της, η οποία τις περισσότερες φορές οφειλόταν στην κατανάλωση άφθονης μπύρας. Ο Γκιούλιβερ επίσης γνώριζε και το πόσο κακομαθημένη και απαιτητική ήταν και έτσι δεν της έφερνε αντιρρίσεις. Είναι ένας έξυπνος άνθρωπος και ως γνωστό οι έξυπνοι άνθρωποι παραμένουν σιωπηλοί.
Μετά από ολιγόωρη στάση στο Μπαχρέιν φτάνουν στο παλιό τώρα πια αεροδρόμιο της Μπανγκοκ. Χαιρετούν τους φίλους τους και δίνουν ραντεβού στην πόλη της ηδονής Πατάγια μετά από μια εβδομάδα. Ο Γκιούλιβερ παίρνει ένα καρότσι και βάζει πάνω τις αποσκευές και την Dim, έτσι για μια βόλτα. Το αεροδρόμιο ούτως ή άλλως είναι άδειο και η Dim δεν είναι υπέρβαρη ευτυχώς για τον Γκιούλιβερ αλλά και για το καρότσι. Τώρα απλά πρέπει να βρούν το Τέρμιναλ για να πάρουν το επόμενο αεροπλάνο που θα τους οδηγήσει στον προορισμό τους. Εχουν κλείσει εισιτήρια με μια εταιρεία χαμηλού κόστους που ο Γκιούλιβερ συνηθίζει να τις αποκαλεί 50 -50. Δηλαδή 50% πιθανότητες να πάνε όλα καλά και 50% πιθανότητες να πέσει το αερόπλανο. Σε μερικές εταιρείες όμως αυτό το ποσοστό αλλάζει και μπορεί να γίνει άνετα 60-40 ή ακόμα και 70-30, εννοείται πάντα εις βάρος σου. Επίσης λέει ότι πριν μπείς σε αυτού του είδους τα αεροπλάνα των παραπάνω εταιρειών, καλό θα είναι να βάζεις στο στόμα σου το διαβατήριό σου και να το δαγκώνεις σφιχτά για να μπορέσουν οι αρχές να σε αναγνωρίσουν όταν το κουφάρι σου θα έχει πια καεί. Αισιόδοξο αγόρι. Το αεροδρόμιο όμως είναι μεγάλο , τεράστιο και το τέρμιναλ που ψάχνουν πολύ μακριά. Μέχρι να το καταλάβουν χάνουν πολύτιμη για αυτούς ώρα. Η πτήση είναι σε 1 ώρα και αυτοί βολοδέρνουν πάνω κατω, προσπαθόντας να βρούν το άτιμο τέρμιναλ.Πλησίασαν πολλούς υπαλλήλους και όλοι τους έδειχναν προς τα έξω. Μα αυτοί δεν θέλαν να βγούν έξω, αφού το αεροδρόμιο διάολε ήταν εδώ τι να κάνουν έξω? Και πάλι πάνω και πάλι κάτω, η ώρα πέρναγε και είχε μείνει πλέον μισή ώρα μέχρι να κλείσει το γκισέ. Απελπισμένοι, κουρασμένοι άυπνοι και αγχωμένοι βγαίνουν έξω και ρωτούν ένα ταξιτζή (?). Αυτός τους δείχνει ένα πουλμανάκι και τους λέει ανεβείτε, ανεβείτε. Και ανεβαίνουν. Φτάνουν μετά από ένα λεπτό στο τέρμιναλ, κόσμος πολύς, ουρές ατελείωτες, παιδιά να κλαίνε, υπάλληλοι να περιφέρονται άσκοπα... και οι ήρωές μας να στέκουν στο τέλος της ουράς που έφθανε περί τα 20 μέτρα. Με περισσή υπομονή δέχονται στωικά την αναμονή αλλά και την καθυστέρηση της μίας ώρας που είχε η πτήση τους.Οταν μπαίνουν στο αεροπλάνο το οποίο επαναλαμβάνω ήταν low cost εταιρείας, δεν υπάρχουν αριθμισμένες θέσεις, όπου θέλει ο καθένας κάθεται. Ετσι λαβαίνουν χώρα απίστευτες σκηνές με το που ανοίγει η πύλη. Μανάδες σπρώχνουν τα παιδιά τους, τουρίστες κυρίως δυτικοί περνάν πάνω από γιαγιάδες και παπούδες, γυναίκες ποδοπατούνται, άντρες τσακώνονται, ολοι για μια θέση στον ήλιο. Οταν μπαίνουν μέσα βρίσκουν και κάθονται δίπλα από ένα μεσήλικα Ταυλανδό, ο οποίος μέχρι να τροχιοδρομίσει το αεροπλάνο έχει κοιμηθεί. Ο πιλότος φουλάρει τις μηχανές για την απογείωση και η δύστηχη Dim τρομοκρατείται. Οχι βέβαια γιατί φοβάται τα αεροπλάνα. Η αιτία είναι ο διπλανός συνεπιβάτης , ο οποίος έχοντας προφανώς καθαρή τη συνείδηση, ο απλός υπνάκος που είχε πάρει, μετατρέπεται σε βαθύ λήθαργο συνοδευόμενος από ροχαλητά με τόσα ντεσιμπέλ που καλύπτουν ακόμα και τις 2 μηχανές του αεροπλάνου. Συν τοις άλλοις έχει να αντιμετωπίσει και τις χερούκλες του, που ονειρευόμενος, τις τινάζει ποικιλοτρόπως και προς το μέρος της με όλη του την δύναμη.Ωραία! σκέφτεται, "ή αυτός δεν θα κατέβει ζωντανός από το αεροπλάνο όταν φτάσουμε ή εγώ θα γεμίσω καρούμπαλα, και θα υποστώ ρήξη τυμπάνου, αλλη λύση δεν βλέπω να υπάρχει". Αφού όμως συμβιβάζεται με την ιδέα ότι για 2 ώρες περίπου θα μετατραπεί σε σάκο του μπόξ, αισθάνεται αμέσως καλύτερα. Το θέμα είναι να παίρνεις τα πράγματα όπως είναι, θα προσπαθήσει να αποφεύγει τις απότομες εκτινάξεις του διπλανού και θα αποφεύγει όπως μπορεί τις σφαλιάρες του, άλλωστε σκέφτεται με το πρακτικό της μυαλό, έχει και την καλή του πλευρά το πράγμα, είναι ένας τρόπος να διατηρείται σε εγρήγορση ωστε αν γίνει το μοιραίο να προλάβει να πιάσει και να δαγκώσει έγκαιρα το διαβατήριο όπως της έχει υποδείξει ο σοφός Γκιούλιβερ, ώστε να αναγνωριστεί έστω το κουφάρι. Δεν γνώριζε τότε ότι ο εν λόγω Ταυλανδός της πρόσφερε μεγάλη εκδούλευση κουφαίνοντας της μόνιμα. Αν το ήξερε θα τον ευγνωμονούσε. Οταν επιτέλους φθάνουν, και επαναλαμβάνεται η σκηνή με το ποιός θα βγεί πρώτος από το αεροπλάνο, στέκονται στην ειδική ταινία για να παραλάβουν τις αποσκευές. Ειναι και οι δύο άυπνοι, στο πόδι 24 ώρες, νηστικοί, κουρασμένοι, και -μην ξεχνάμε τα ροχαλητά-, θεόκουφοι. Επιπροσθέτως η Dim έχει γεμίσει καρούμπαλα όπως είχε προβλέψει. Η ταινία παρουσιάζει κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα και έτσι αναγκαστικά περιμένουν. Κατά την διάρκεια της αναμονής πέφτει το μάτι τους σε κάποια προσπέκτους από το Υπουργείο Τουρισμού της χώρας που αναφέρουν περίπου 23 ασθένειες που αφορούν την περιοχή και συνιστούν την προσοχή των επισκεπτών. Δεν είναι και οι καλύτερες συστάσεις για πρώτη γνωριμία με την πόλη. Μετά από αρκετή ώρα η ταινία επισκευάζεται και οι αποσκευές καταφθάνουν. Βγαίνουν από το αεροδρόμιο και κάθονται σε ένα παγκάκι σαν ζητιανάκια να κάνουν και αυτοί ένα τσιγάρο , καθώς έχουν να καπνίσουν πολλές ώρες και τους έχει λήψει. Το κάπνισμα ήταν και θα είναι το μεγάλο τους πάθος.
Οταν ξεχαρμάνιασαν βαδίζουν λίγο , βρίσκουν ένα τουκ-τουκ και του λένε το ξενοδοχείο τους για να τους μεταφέρει.Πράγμα που έγινε. Το ξενοδοχείο έχει επιλεχθεί και κλειστεί από την Dim ένα μήνα περίπου πριν. Ο Γκιούλιβερ μισοκοιμόταν, ενώ η Dim έψαχνε για την ανεύρεση του τέλειου όπως έλεγε ξενοδοχείου. Κάποια στιγμή πέφτει το μάτι της σε ένα συγκεκριμένο που από 100 ευρώ, το είχαν βάλει προσφορά στα 30! Το θεώρησε ευκαιρία και γυρίζοντας προς τον μισοκοιμισμένο Γκιούλιβερ του κάνει την εξής ερώτηση "Είναι δυνατόν ένα ξενοδοχείο της τάξης των 100 ευρώ να δίδεται μόνο 30?" και παίρνει την απάντηση "όχι, κάποιο πρόβλημα θα έχει, μην το κλείσεις". Αλλά η Dim είχε άλλη γνώμη και..... το έκλεισε, σίγουρη ότι έπραξε το σωστό. Κακομοίρα Dim, δεν συνήθιζε ποτέ να διαβάζει τα ψιλά γράμματα, αν το έκανε θα διάβαζε πολύ καθαρά στο σαιτ ότι αυτήν την περίοδο φτιαχνόταν ένα spa στο ξενοδοχείο που τελούσε υπό ανακαίνιση και ειδοποιούσε τους πελάτες για τυχόν ενοχλήσεις που θα μπορούσαν να υποστούν λόγω αυτής. Αυτό πρακτικά μεταφράζεται σε υπερβολικό θόρυβο από κάθε είδους εργαλεία όπως κρουστικά δράπανα, τροχούς, μπετονιέρες, σφυριά κλπ καθώς και από περιφερόμενους ημίγυμνους ιδρωμένους εργάτες που λυμαίνονταν το ξενοδοχείο και τους χώρους του, ως θεατές, αλλά και όντας οι ίδιοι θεάματα........

 

[stellina]

απολαυστική περιγραφή!ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[ευαγγελια]

Χααχχαχαχα dim το 'χεις με τρέλα!!!
Αναμενουμε την συνεχεια... Μην αργεις!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Τουλάχιστον φθάσατε ως εκει!!!

 

[Lalibela]

 

[Evmenis]

εγω συμπασχω με τον Γκιούλιβερ

 

[dim kyr]

εγω συμπασχω με τον Γκιούλιβερ

Εμ βέβαια, άντρας δεν είσαι? κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει Εγώ συμπάσχω με την άμοιρη Dim.