Περιεχόμενα
Δεύτερη Μέρα
Ανοίγω τα μάτια στο παγωμένο δωμάτιο του ριαντ, έχει κρύο! Και συλλογίζομαι πως την επόμενη φορά που θα κλείνω δωμάτιο σε ζεστή χώρα να ελέγχω ότι έχει και θέρμανση (είχε… δεν την είδα). Το πρωινό το σέρβιραν χαμογελαστοί άνθρωποι.. τι ωραία να ξεκινάει έτσι η μέρα σου. Το πλούσιο πρωινό περιλάμβανε Beghrir δηλαδή μαροκινές τηγανίτες φτιαγμένες από σιμιγδάλι, Msemen και αυτές τηγανίτες, Hssoua Belboula, μία λευκή σούπα και άλλα πολλά. Αυτά όμως πρέπει να τα δοκιμάσετε σίγουρα αν πάτε, όπως και το τσάι μέντα (τελευταία μέρα το δοκίμασα πριν μπω στο αεροπλάνο για σιγουριά). Και προφανώς στο δίπλα τραπέζι καθόταν…τι άλλο… Έλληνες. Πιάσαμε την κουβέντα… τα γνωστά. Είχαν έρθει και αυτοί χωρίς ξεναγό, αλλά θα συνέχιζαν το γύρο του Μαρόκου με τα τοπικά μέσα.
Σήμερα η μέρα θα ξεκινούσε με ξενάγηση. Τον τελευταίο καιρό ταξιδιάρηδες φίλοι μου (πολλοί που έγιναν φίλοι μου και από εδώ μέσα) είχαν επισκεφτεί το Μαρόκο δίνοντάς μου τι άλλο.. μαγικά τηλέφωνα ξεναγών. Και εφόσον είχα την επιλογή προτίμησα ελληνόφωνα ξεναγό (πόση μετάφραση να κάνω στη μάνα πια) που χρησιμοποιεί και μεγάλο τουριστικό γραφείο της Αθήνας και αν και τελευταία στιγμή ήταν διαθέσιμος. Οπότε πρωί πρωί σκάει μύτη στο ριάντ ο Μουσταφά, ένας καλοδιατηρημένος 50άρης, με ένα τεράστιο καρούμπαλο στο κεφάλι (ασόψετε οι προσευχές) να μας παραλάβει. Πάμε να πάρουμε το ζευγάρι των φίλων από διπλανό ριαντ Μουσταφά; Πάμε μας λέει και μετά από 30΄που κάναμε γύρους στην Μεντίνα, βρίσκουμε το ριάντ των παιδιών. Τη χαρά που έκανε ο Μουσταφά όταν είδε ότι από το ζευγάρι που πήγαμε να πάρουμε ο άντρας ήταν Άραβας, δεν την φαντάζεστε!
Το πρόγραμμα σήμερα είχε Madrasa Ben Youssef, ένα πρώην παλάτι που χρονολογείται από τα τέλη του 19ου αιώνα και ήταν και κορανικό σχολείο. Το κύριο μέρος του αποτελείται από την εσωτερική αυλή του και τα δωμάτια που είναι διατεταγμένα γύρω. Υπέροχη μαροκινή αρχιτεκτονική, τόσο ιδιαίτερη! Επόμενη στάση το παλάτι Bahia του 19ου αιώνα, ένα γνωστό ιστορικό μνημείο και τουριστικό αξιοθέατο της πόλης. Λίγο πριν φύγουμε για τους περίφημους κήπους του Yves St Laurent πήγαμε στο Τζαμί Koutoubia με τον 77μετρο μιναρέ, που όμως δεν μπορούσαμε να μπούμε μέσα. Δεν θα γράψω περισσότερες λεπτομέρειες για τα αξιοθέατα, νομίζω έχουν αναλυθεί αρκετά σε άλλες ιστορίες αλλά και το ίντερνετ είναι γεμάτο από ιστορικές λεπτομέρειες. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως όταν ζήτησα από τον ξεναγό να πάμε και σε άλλα μέρη όπως Saadian Tombs, Dar Si Said και άλλα που είχα βρε σε ιστορίες συμφορουμιτών, μου είπε πως δεν υπάρχει λόγος και απλά συνέχισε. Κάτι τέτοιες ώρες αναρωτιέμαι αν έχουν δίκιο ή απλά με βρίσκουν κοντή ξανθιά και με εκμεταλλεύονται. Βέβαια και οι άλλοι στην παρέα δεν ήταν έτοιμη να ρουφήξουν και την παραμικρή γεύση του Μαρακές όπως εγώ (είχα και αυτή τη δόλια μάνα… πόσο να περπατήσει) οπότε δεν επέμεινα.
Κήποι Majorelle που αγόρασε ο διάσημος μόδιστρος Yves St Laurent. Τι να πεις για αυτό το μέρος! Βασικό είναι πως τα εισιτήρια πωλούνται αυστηρά μέσω ίντερνετ (ακριβούτσικα) και είναι πολύ αυστηροί με την ώρα. Για να φτάσουμε μέχρι εκεί πήραμε ταξάκι. Αααα μεγάλη ιστορία τα ταξί. Προφανώς δεν υπάρχει ή δεν λειτουργεί το ταξίμετρο. Και αν μπεις τα 10 ευρώ τα έχουν ως ελάχιστη ταρίφα. Μια απόσταση ούτε 4€ στην Αθήνα. Οπότε μετά τα πρώτα 10€ που πληρώσαμε, πριν μπούμε τους λέγαμε το μέρος και 4€ για εκεί. Μετά τις πρώτες διαφωνίες που είχανε, κλείναμε στα 5€ αφού μας βλέπαν να μην διαπραγματευόμαστε άλλο. Το έχουν το παζάρι μέσα τους, ακόμα και στο ταξί!
Μιλάμε για ένα υπέροχο μέρος που σε κάνει να ξεχνάς που βρίσκεσαι. Μεγάλα φυτά από διάφορα μέρη του κόσμου και αυτό το χρώμα του μπλε μαγιοραλ! Πόσο όμορφο μπλε. Μέσα έχει και ένα υπέροχο καφέ να ξεδιψάσετε. Πριν μπούμε στους κήπους καθίσαμε για φαγητό ακριβώς από έξω, στο MyKawa. Ωραίο μαγαζί και βόλευε όσο περιμένουμε να μπούμε στους κήπους να τσιμπήσουμε κάτι…εμείς.. γιατί ο ξεναγός μας πήρε το ακριβότερο πιάτο, γλυκό, καφέ, χυμό, αναψυκτικό και δεν ξέρω τι άλλο…που οριακά αυτό το τραπέζι του, μας στοίχισε όσο η ημερήσια ξενάγηση! Το είπα εγώ… ξανθιά κοντή με πέρασαν…
Είσαι Μαρόκο με ξεναγό, τι σημαίνει αυτό; Σίγουρα θα σε πάει κάπου να αγοράσεις argan oil. Στον καλύτερο και πιο πιστοποιημένο όπως μας είπε, με τιμές Ελλάδος, αυτό δεν μας το είπε. Πήραμε βέβαια, αν και σε κάθε σημείο της πόλης πουλούσαν. Έπειτα τον έπιασε αμόκ να μας πάει να αγοράσουμε δερμάτινα σε συγκεκριμένο μαγαζί . Όταν γράφω αμόκ το εννοώ, ήθελε να έρθει ότι ώρα μας βολεύει την επόμενη μέρα, να μας πάει σε συγκεκριμένο μαγαζί και μας το έλεγε σίγουρα ανά 10’. Ίσως ήταν ο λόγος που δεν τον είχαμε μαζί μας και την επόμενη μέρα, αν και αρχικά το σκεφτόμασταν να του προτείνουμε να μας συνοδέψει. Μα δεν θέλουμε κύριε μου δερμάτινα… παίρνω και από την Καστοριά αν χρειαστεί!
Από τα ενδιαφέροντα πράγματα που μας τόνισε ο ξεναγός, είναι για το κομμάτι του Ισλάμ. Ο κόσμος εκεί είναι αρκετά πιστός αλλά ο βασιλιάς τους (που τον βλέπεις παντού) αρκετά προοδευτικός. Αλκοόλ βρίσκεις παντού, ενώ η δήμαρχος του Μαρακές είναι γυναίκα. Η παιδεία είναι πλέον υποχρεωτική. Ως εκεί…
Για βραδινό πήγαμε στο Le Jardin Restaurant Marrakech Medina, πραγματικά κάθε εστιατόριο που πήγαινα ήταν μία απόλαυση για εμένα. Δοκιμάσαμε ταζίν, θρυλικό μαροκινό πιάτο, ένα στιφάδο που μαγειρεύεται σε πήλινο σκεύος και περιλαμβάνει κρέας και λαχανικά μαγειρεμένα σε χαμηλή φωτιά. Επίσης δοκιμάσαμε ζααλούκ, κάτι σαν μελιτζανοσαλάτα και κους κους με κοτόπουλο, ρεβίθια, καρότα και καραμελωμένα κρεμμύδια, φαγητό που κυρίως τρώνε τις Κυριακές.
Δεύτερο βράδυ ακόμα πιο κρύο. Φτάνουμε στο δωμάτιο χωρίς προσευχές αυτή τη φορά και πιάνω τον Κεντέρη ρεσεπσιονιστ. Κάνει πολύ κρύο και αν έχεις να μας φέρεις ένα καλοριφέρ ή έστω ξύλα για το τζάκι… με κοιτάει περίεργα…μπορείτε απλά να ανοίξετε το κλιματιστικό μου λέει και μου δείχνει ψηλά στον τοίχο…κοντή ξανθιά σίγουρα!
Ανοίγω τα μάτια στο παγωμένο δωμάτιο του ριαντ, έχει κρύο! Και συλλογίζομαι πως την επόμενη φορά που θα κλείνω δωμάτιο σε ζεστή χώρα να ελέγχω ότι έχει και θέρμανση (είχε… δεν την είδα). Το πρωινό το σέρβιραν χαμογελαστοί άνθρωποι.. τι ωραία να ξεκινάει έτσι η μέρα σου. Το πλούσιο πρωινό περιλάμβανε Beghrir δηλαδή μαροκινές τηγανίτες φτιαγμένες από σιμιγδάλι, Msemen και αυτές τηγανίτες, Hssoua Belboula, μία λευκή σούπα και άλλα πολλά. Αυτά όμως πρέπει να τα δοκιμάσετε σίγουρα αν πάτε, όπως και το τσάι μέντα (τελευταία μέρα το δοκίμασα πριν μπω στο αεροπλάνο για σιγουριά). Και προφανώς στο δίπλα τραπέζι καθόταν…τι άλλο… Έλληνες. Πιάσαμε την κουβέντα… τα γνωστά. Είχαν έρθει και αυτοί χωρίς ξεναγό, αλλά θα συνέχιζαν το γύρο του Μαρόκου με τα τοπικά μέσα.
Σήμερα η μέρα θα ξεκινούσε με ξενάγηση. Τον τελευταίο καιρό ταξιδιάρηδες φίλοι μου (πολλοί που έγιναν φίλοι μου και από εδώ μέσα) είχαν επισκεφτεί το Μαρόκο δίνοντάς μου τι άλλο.. μαγικά τηλέφωνα ξεναγών. Και εφόσον είχα την επιλογή προτίμησα ελληνόφωνα ξεναγό (πόση μετάφραση να κάνω στη μάνα πια) που χρησιμοποιεί και μεγάλο τουριστικό γραφείο της Αθήνας και αν και τελευταία στιγμή ήταν διαθέσιμος. Οπότε πρωί πρωί σκάει μύτη στο ριάντ ο Μουσταφά, ένας καλοδιατηρημένος 50άρης, με ένα τεράστιο καρούμπαλο στο κεφάλι (ασόψετε οι προσευχές) να μας παραλάβει. Πάμε να πάρουμε το ζευγάρι των φίλων από διπλανό ριαντ Μουσταφά; Πάμε μας λέει και μετά από 30΄που κάναμε γύρους στην Μεντίνα, βρίσκουμε το ριάντ των παιδιών. Τη χαρά που έκανε ο Μουσταφά όταν είδε ότι από το ζευγάρι που πήγαμε να πάρουμε ο άντρας ήταν Άραβας, δεν την φαντάζεστε!
Το πρόγραμμα σήμερα είχε Madrasa Ben Youssef, ένα πρώην παλάτι που χρονολογείται από τα τέλη του 19ου αιώνα και ήταν και κορανικό σχολείο. Το κύριο μέρος του αποτελείται από την εσωτερική αυλή του και τα δωμάτια που είναι διατεταγμένα γύρω. Υπέροχη μαροκινή αρχιτεκτονική, τόσο ιδιαίτερη! Επόμενη στάση το παλάτι Bahia του 19ου αιώνα, ένα γνωστό ιστορικό μνημείο και τουριστικό αξιοθέατο της πόλης. Λίγο πριν φύγουμε για τους περίφημους κήπους του Yves St Laurent πήγαμε στο Τζαμί Koutoubia με τον 77μετρο μιναρέ, που όμως δεν μπορούσαμε να μπούμε μέσα. Δεν θα γράψω περισσότερες λεπτομέρειες για τα αξιοθέατα, νομίζω έχουν αναλυθεί αρκετά σε άλλες ιστορίες αλλά και το ίντερνετ είναι γεμάτο από ιστορικές λεπτομέρειες. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως όταν ζήτησα από τον ξεναγό να πάμε και σε άλλα μέρη όπως Saadian Tombs, Dar Si Said και άλλα που είχα βρε σε ιστορίες συμφορουμιτών, μου είπε πως δεν υπάρχει λόγος και απλά συνέχισε. Κάτι τέτοιες ώρες αναρωτιέμαι αν έχουν δίκιο ή απλά με βρίσκουν κοντή ξανθιά και με εκμεταλλεύονται. Βέβαια και οι άλλοι στην παρέα δεν ήταν έτοιμη να ρουφήξουν και την παραμικρή γεύση του Μαρακές όπως εγώ (είχα και αυτή τη δόλια μάνα… πόσο να περπατήσει) οπότε δεν επέμεινα.
Κήποι Majorelle που αγόρασε ο διάσημος μόδιστρος Yves St Laurent. Τι να πεις για αυτό το μέρος! Βασικό είναι πως τα εισιτήρια πωλούνται αυστηρά μέσω ίντερνετ (ακριβούτσικα) και είναι πολύ αυστηροί με την ώρα. Για να φτάσουμε μέχρι εκεί πήραμε ταξάκι. Αααα μεγάλη ιστορία τα ταξί. Προφανώς δεν υπάρχει ή δεν λειτουργεί το ταξίμετρο. Και αν μπεις τα 10 ευρώ τα έχουν ως ελάχιστη ταρίφα. Μια απόσταση ούτε 4€ στην Αθήνα. Οπότε μετά τα πρώτα 10€ που πληρώσαμε, πριν μπούμε τους λέγαμε το μέρος και 4€ για εκεί. Μετά τις πρώτες διαφωνίες που είχανε, κλείναμε στα 5€ αφού μας βλέπαν να μην διαπραγματευόμαστε άλλο. Το έχουν το παζάρι μέσα τους, ακόμα και στο ταξί!
Μιλάμε για ένα υπέροχο μέρος που σε κάνει να ξεχνάς που βρίσκεσαι. Μεγάλα φυτά από διάφορα μέρη του κόσμου και αυτό το χρώμα του μπλε μαγιοραλ! Πόσο όμορφο μπλε. Μέσα έχει και ένα υπέροχο καφέ να ξεδιψάσετε. Πριν μπούμε στους κήπους καθίσαμε για φαγητό ακριβώς από έξω, στο MyKawa. Ωραίο μαγαζί και βόλευε όσο περιμένουμε να μπούμε στους κήπους να τσιμπήσουμε κάτι…εμείς.. γιατί ο ξεναγός μας πήρε το ακριβότερο πιάτο, γλυκό, καφέ, χυμό, αναψυκτικό και δεν ξέρω τι άλλο…που οριακά αυτό το τραπέζι του, μας στοίχισε όσο η ημερήσια ξενάγηση! Το είπα εγώ… ξανθιά κοντή με πέρασαν…
Είσαι Μαρόκο με ξεναγό, τι σημαίνει αυτό; Σίγουρα θα σε πάει κάπου να αγοράσεις argan oil. Στον καλύτερο και πιο πιστοποιημένο όπως μας είπε, με τιμές Ελλάδος, αυτό δεν μας το είπε. Πήραμε βέβαια, αν και σε κάθε σημείο της πόλης πουλούσαν. Έπειτα τον έπιασε αμόκ να μας πάει να αγοράσουμε δερμάτινα σε συγκεκριμένο μαγαζί . Όταν γράφω αμόκ το εννοώ, ήθελε να έρθει ότι ώρα μας βολεύει την επόμενη μέρα, να μας πάει σε συγκεκριμένο μαγαζί και μας το έλεγε σίγουρα ανά 10’. Ίσως ήταν ο λόγος που δεν τον είχαμε μαζί μας και την επόμενη μέρα, αν και αρχικά το σκεφτόμασταν να του προτείνουμε να μας συνοδέψει. Μα δεν θέλουμε κύριε μου δερμάτινα… παίρνω και από την Καστοριά αν χρειαστεί!
Από τα ενδιαφέροντα πράγματα που μας τόνισε ο ξεναγός, είναι για το κομμάτι του Ισλάμ. Ο κόσμος εκεί είναι αρκετά πιστός αλλά ο βασιλιάς τους (που τον βλέπεις παντού) αρκετά προοδευτικός. Αλκοόλ βρίσκεις παντού, ενώ η δήμαρχος του Μαρακές είναι γυναίκα. Η παιδεία είναι πλέον υποχρεωτική. Ως εκεί…
Για βραδινό πήγαμε στο Le Jardin Restaurant Marrakech Medina, πραγματικά κάθε εστιατόριο που πήγαινα ήταν μία απόλαυση για εμένα. Δοκιμάσαμε ταζίν, θρυλικό μαροκινό πιάτο, ένα στιφάδο που μαγειρεύεται σε πήλινο σκεύος και περιλαμβάνει κρέας και λαχανικά μαγειρεμένα σε χαμηλή φωτιά. Επίσης δοκιμάσαμε ζααλούκ, κάτι σαν μελιτζανοσαλάτα και κους κους με κοτόπουλο, ρεβίθια, καρότα και καραμελωμένα κρεμμύδια, φαγητό που κυρίως τρώνε τις Κυριακές.
Δεύτερο βράδυ ακόμα πιο κρύο. Φτάνουμε στο δωμάτιο χωρίς προσευχές αυτή τη φορά και πιάνω τον Κεντέρη ρεσεπσιονιστ. Κάνει πολύ κρύο και αν έχεις να μας φέρεις ένα καλοριφέρ ή έστω ξύλα για το τζάκι… με κοιτάει περίεργα…μπορείτε απλά να ανοίξετε το κλιματιστικό μου λέει και μου δείχνει ψηλά στον τοίχο…κοντή ξανθιά σίγουρα!
Last edited by a moderator:
