Ηνωμένο Βασίλειο Ένας Αγγλικανικός γάμος, η διαμονή στην…μέση του πουθενά και ένα ταξίδι διαφορετικό από τα άλλα.

[alma]

ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ

Α) Από το γάμο

Όπως είπαμε και πιο πάνω ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχαμε σε έναν Αγγλικανικό γάμο και έτσι το τελετουργικό του ήταν άγνωστο για εμάς .Όπως και μας έκανε εντύπωση πως παρόλο που η Αγγλικανική Εκκλησία είναι πιο «ελεύθερη» από την Καθολική και την Ορθόδοξη, σε κάποια θέματα μας φάνηκε πιο αυστηρή. Εξηγούμαι. Η επιλογή της εκκλησίας έγινε γιατί τους άρεσε το μέρος, το ίδιο το εκκλησάκι κλπ. Όμως δεν μπορείς να παντρευτείς έτσι σε οποιαδήποτε εκκλησία, όπως μας εξήγησαν. Πρέπει να δημιουργήσεις δεσμούς με την εκκλησία…Έτσι οι γονείς του ζευγαριού επι 6 μήνες πήγαιναν στο εν λόγω εκκλησάκι, για να υπάρξει κάποιου είδους «οικογενειακό δέσιμο» και να μπορέσει το ζευγάρι να παντρευτεί εκεί. Τώρα γιατί οι γονείς;Τι να σας πω μάλλον τους ήταν ευκολότερο να πηγαίνουν εκείνοι.


Στη δεξίωση σε κάποια σημεία ειλικρινά νόμιζα πως πέρασαν καμποσες ώρες με το δίπτυχο ποτό και λόγος. Ερχόταν η σαμπάνια, σηκωνόμασταν γιατί κάποιος έβγαζε λόγο. Ερχόταν το κρασί σταματούσαμε γιατί κάποιος θα έβγαζε ξανά λόγο.

Όμως πραγματικά οι άνθρωποι έχουν ταλέντο. Κανένας λόγος δεν ήταν βαρετός, κανένας δεν ήταν ακριβώς το αναμενόμενο. Ίσως γιατί δεν φοβόνται να τσαλακωθούν, να βγάλουν τα εσώψυχα τους, γιατί έχουν χιούμορ και κυρίως αυτοσαρκασμό.




Όταν τελείωσε και το φαγητό και ήρθε η ώρα του χορού, όλοι έκαναν διάλλειμα για να επισκεφτούν το μπαρ και να πιούν ξανά. Και με κοιτούσαν με τα ορθάνοιχτα γαλάζια μάτια τους γεμάτα απορία όταν πήγαινα στο μπαρ μόνο για ένα ποτήρι δροσερό νερό, ενώ εκείνοι έπιναν ποτά ασταμάτητα σαν να μην υπάρχει αύριο.



Παρόλα αυτά οι περισσότεροι έμοιαζαν σχεδόν νηφάλιοι. Και μπορώ να πω πως ήταν ευγενέστατοι και ένα μεγάλο ποσοστό των Άγγλων ανταποκρίνεται στην φράση «Άγγλος gentleman» με μεγάλη επιτυχία, άψογη συμπεριφορά και ναι δεν είναι όλοι σαν αυτά τα απεχθή περιστατικά που βλέπουμε στο Φαληράκι της Ρόδου και αλλού.


Ότι πίνουν βέβαια περισσότερο από τους Έλληνες , ε ναι όντως.




Β)Από τα Cotswolds

Είναι απίστευτο σχεδόν πως σε λίγο περισσότερο από μία ώρα απόσταση από το πολύβουο, πολυεθνικό, τεράστιο κυριολεκτικά και μεταφορικά Λονδίνο, βρίσκεσαι σε έναν καθαρά αγγλικό παράδεισο με πέτρινα σπιτάκια,cozy tea rooms, δάση με ελάφια και άλλα ζωάκια. Σαν να είσαι σε άλλο κόσμο. Και ενώ σε καμία περίπτωση δεν θα πρότεινα σε κανέναν που πάει π.χ. πρώτη φορά Λονδίνο να το αφήσει και να τρέχει στις εξοχές, γιατί πραγματικά είναι για μένα από τις κορυφαίες ,για να μην πω κορυφαία πόλη στον κόσμο, θεωρώ τους Άγγλους και τους μόνιμους κατοίκους του Λονδίνου τυχερούς που μπορούν να ξεφεύγουν και να έχουν μία πραγματική αίσθηση εξοχής σε τόσο κοντινή απόσταση από το Λονδίνο.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 9
• 10
• 11

First Προηγούμενη 11 of 11

Go to chapter

Go

[Dina Z]

Και μετά; Και μετά;

 

[alma]

Πέριμενε ακόμα οι εικόνες στριφογυρίζουν και στο δικό μου κεφάλι....Δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω

 

[Nektarios P.]

τοπια game of thrones και ετσι?

 

[alma]

τοπια game of thrones και ετσι?

Χμ...έπεσες στην περίπτωση...είμαι μάλλον από τους ελάχιστους ανθρώπους που δεν βλέπει game of thrones και έτσι δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω την σύγκριση...

Τοπία όμορφα,γραφικά, ατμοσφαιρικά αυτό μπορώ να το πω....Σε συνδιασμό με την καθημερινότητα μας να γευματίζουμε καθημερινά με Άγγλους και Σκωτσέζους τις ημέρες πριν και μετά το γάμο(και την ημέρα του γάμου με το γλέντι που ακολούθησε φυσικά)μπορώ να πω ότι είχα μεταφερθεί σε τελείως διαφορετική ατμόσφαιρα....

Σχεδόν μου έλειψε πια το αγγλικό αυτοσαρκαστικό χιούμορ, ίσως ακόμα και οι λόγοι που είχαν την τάση να βγάζουν σε κάθε σημαντική στιγμή....

 

[alma]

Αλλά ας δούμε λίγο τα Cotswolds …πρώτη μας στάση ήταν το χωριό Burford ή θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε κωμόπολη; Με πληθυσμό περισσότερο από 1000 άτομα, παραμένει ένα μέρος γραφικό και μη αλλοτριωμένο από τον χαμό και την πληθώρα καταστημάτων των μεγαλουπόλεων.

Με παλιά αλλά όμορφα σπίτια, ντόπιους κυρίως και ελαχιστότατους τουρίστες, εξέπεμπε ηρεμία και γαλήνη. Ηλικιωμένοι που έβγαζαν βόλτα τα σκυλάκια τους, παιδάκια που γύριζαν από το σχολείο φορώντας τις στολές τους, cozy στέκια για να πιείς το τσάι σου ή να τσιμπήσεις κάτι και φυσικά ντόπιοι με το κλασσικό αγγλικό χιούμορ, συχνά σαρκαστικό αλλά κυρίως σαρκαστικό προς τον εαυτό τους….

Ακομπλεξάριστα αυτοσαρκαστικοί θα έλεγα….

Το μέρος ήταν γνωστό για κάποιους αιώνες για την αγοραπωλησία μαλλιού που ελάμβανε χώρα εκεί. Τώρα τα πρόβατα χρησιμεύουν μάλλον κυρίως για τυροκομικά προϊόντα που με καμάρι πολλά μικρά μαγαζάκια διαφήμιζαν πως είναι ντόπια. Φυσικά σε κάποια από τα χωριά των Cotswolds ακόμα πωλούνται μάλλινα ….

Και περπατώντας στα δρομάκια του Burford, μία παμπ διαφήμιζε ήδη (με κάθε λεπτομέρεια από τιμές έως είδη φαγητού) το μενού…των Χριστουγέννων …Δεδομένου ότι βρισκόμασταν μόλις στις πρώτες ημέρες του Οκτώβρη το βρήκα λίγο παράξενο…


Αλλά δεν θα έπρεπε…Οι Άγγλοι τα κανονίζουν όλα έγκαιρα όπως μας πληροφόρησε γελώντας ένας από τους Άγγλους φίλους που μας συνόδευε…Μήπως δεν μας είχαν πληροφορήσει για την ακριβή ημερομηνία του γάμου τους ενάμιση χρόνο νωρίτερα;;!!!!!!!

 

[Kanel28]

Βρε ήσουν κοντά στα μέρη μου και δεν ειδοποίησες;
Τα αγαπώ πολύ αυτά τα χωριουδάκια. Ότι πρέπει για μονήμερη χαλαρωτική εκδρομή μπυρίτσα σε παμπ και burgers

 

[alma]

Βρε ήσουν κοντά στα μέρη μου και δεν ειδοποίησες;
Τα αγαπώ πολύ αυτά τα χωριουδάκια. Ότι πρέπει για μονήμερη χαλαρωτική εκδρομή μπυρίτσα σε παμπ και burgers

Καλή μου μπορούσες να έρθεις; Αν το ήξερα θα σε ειδοποιούσα.Αυτοκίνητο εμείς δεν είχαμε και ήταν δύσκολες οι μετακινήσεις(μας μετέφεραν Άγγλοι φίλοι όποτε μπορούσαν,ταξί δεν βρίσκαμε πάντα αν και είχαμε πάρει πολλά τηλέφωνα ταξιτζήδων και λεωφορείο χρησιμοποίησαμε λίγο γιατί δεν είναι καλή η συγκοινωνία)αλλά αν μπορούσες εσύ να έρθεις στα Cotswolds θα ήταν ότι πρέπει...

 

[alma]

Τη νύχτα η φύση και όλο το εξωτερικό του ξενοδοχείου είχε άλλη όψη. Ήταν ατμοσφαιρικό μεν αλλά και ταυτόχρονα λίγο creepy θα έλεγα. Έκανε και για τοποθεσία να γυριστεί θρίλερ σκεφτήκαμε...Το ίδιο και το επιβλητικό εσωτερικό με τους μεγάλους πολυελαίους σε κάποιες από τις τραπεζαρίες και τα έπιπλα που θύμιζαν έπαυλη περασμένου αιώνα. Ή μήπως η κούραση μας έκανε να βλέπουμε την τρομακτική πλευρά του;

Πάντως αποδεχτήκαμε την πρόσκληση να δειπνήσουμε με τους Άγγλους φίλους μας και να γνωρίσουμε τους –συμπαθέστατους επίσης- συγγενείς και ανθρώπους του περιβάλλοντος τους….Ήταν μία νύχτα με το κλασσικό πια αγγλικό χιούμορ και έτσι όταν το δείπνο τελείωσε , το περιβάλλον φαινόταν πια μόνο ατμοσφαιρικό και ουχί τρομακτικό. Ωστόσο η κούραση μας είχε καταβάλλει και κοιμηθήκαμε βαθιά εκείνη την πρώτη νύχτα….


Το επόμενο πρωί, φτάνοντας στην αίθουσα πρωινού και αγναντεύοντας το πράσινο που το περιτριγύριζε, δύο λαγοί κυνηγιόνταν έξω από το παράθυρο…

Μία καινούργια μέρα άρχιζε και άλλα χωριά των Cotswolds ήταν υποψήφια προς εξερεύνηση….

 

[Kanel28]

Καλή μου μπορούσες να έρθεις; Αν το ήξερα θα σε ειδοποιούσα.Αυτοκίνητο εμείς δεν είχαμε και ήταν δύσκολες οι μετακινήσεις(μας μετέφεραν Άγγλοι φίλοι όποτε μπορούσαν,ταξί δεν βρίσκαμε πάντα αν και είχαμε πάρει πολλά τηλέφωνα ταξιτζήδων και λεωφορείο χρησιμοποίησαμε λίγο γιατί δεν είναι καλή η συγκοινωνία)αλλά αν μπορούσες εσύ να έρθεις στα Cotswolds θα ήταν ότι πρέπει...

Θα το πάλευα Πετώ τη σκούφια μου για εξοχή, μπυρίτσες και καλή παρέα

 

[alma]

Το να περιηγηθείς στα Cotswolds ενώ δεν διαθέτεις αυτοκίνητο μπορεί να αποδειχτεί αρκετά περίπλοκο… Τα λεωφορεία είναι λίγα και εξυπηρετούν συγκεκριμένα μέρη, το να πας πεζός ακόμα κι αν οι χιλιομετρικές αποστάσεις δεν είναι πρόβλημα, είναι δύσκολο αφού δίπλα στην εθνική δεν υπάρχει πεζοδρόμιο και τα αυτοκίνητα τρέχουν σαν τρελά κι έτσι το να πάρουμε ταξί μιας και ήμασταν τρία άτομα και έτσι δεν κόστιζε πολύ μας φάνηκε καλή λύση…. Επίσης δεν θέλαμε να πούμε σε κανέναν από τους Άγγλους φίλους να μας πάει, παρόλο που είχαν προσφερθεί και επιμέναμε πως θα βγάλουμε άκρη μόνοι μας…


Κούνια που τους κούναγε τους τρεις πεισματάρηδες Έλληνες…Έχοντας ζητήσει από τη ρεσεψιόν από το πρωί να μας καλέσει ταξί, όταν πια πέρασε πάνω από μια ώρα και η κοπέλα δεν είχε καταφέρει να βρει διαθέσιμο ταξιτζή, ήταν φανερό πως κάτι δεν πήγαινε καλά…Και όταν 2 ώρες μετά μας έδειξε έναν κατάλογο με δεκάδες τηλέφωνα ακόμα και από κοντινά χωριά που όμως κανείς δεν ήταν διαθέσιμος τότε η κατάσταση έγινε ακόμα πιο δύσκολη…


Αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε κι εμείς την τύχη μας…ταξιδιωτικοί οδηγοί και διαφημιστικά φυλλάδια που είχαμε πάρει την προηγούμενη από το Burford, είχαμε φέρει μαζί μας και άλλα που είχαμε βρει στο ξενοδοχείο και τα τηλέφωνα άρχισαν…και πάλι τζίφος όμως…Ο ένας ταξιτζής έλειπε σε διακοπές στο εξωτερικό, ο άλλος στο Λονδίνο για να παραλάβει κόσμο και να τον φέρει στα Cotswolds, ένας άλλος βρισκόταν επίσης εκτός πόλης; Χωριού; Πλανήτη; Ξερω κι εγώ;


Κι ενώ περιφερόμασταν σαν τις άδικες κατάρες στους κήπους του ξενοδοχείου ένας από τους Άγγλους φίλους μας ,μας είδε και πριν το καταλάβουμε είχαμε μπει στο αυτοκίνητο και πηγαίναμε άνετοι κι ωραίοι με πρώτο σταθμό το Moreton-In-Marsh…


Όπου το πρώτο που κάναμε ήταν να πάμε στο σταθμό και να βγάλουμε εισιτήρια για επιστροφή στο Λονδίνο λίγες μέρες μετά…Εκεί ναι!ναι!ναι! έγινε και το θαύμα. Βρήκαμε ταξιτζή να μας πάρει από το ξενοδοχείο την τελευταία μέρα της παραμονής μας και να μας πάει στο Moreton-In-Marsh.Και ναι τον κλείσαμε επιτόπου για μέρες μετά γιατί κανείς δεν ήξερε μήπως τελευταία στιγμή κι αυτός εξαφανιστεί ή μεταναστεύσει ή ακολουθήσει την ίδια πορεία των ταξιτζήδων της περιοχής…Να μην τους βρίσκεις όταν τους θέλεις…


Η περιοχή είναι λιγότερο γραφική από άλλες όμως βολική γιατί εκεί βρίσκεται και ο σταθμός των τρένων που συνδέει την περιοχή με το Λονδίνο, οπότε πολλοί επισκέπτες την επιλέγουν…Παρόλα αυτά και ομορφιά διαθέτει και cozy στέκια που προσφέρουν ηρεμία και ιστορικά κτίρια, γραφικά σπιτάκια κλπ. και είναι ένα μέρος που θυμίζει καθαρά Αγγλική επαρχία…

Το σκηνικό ήταν παρόμοιο με τα υπόλοιπα χωριά των Cotswolds.Παντού έβλεπες να κυκλοφορούν σχεδόν μόνο ντόπιοι, ήρεμοι χωρίς τους φρενήρεις ρυθμούς των μεγάλων πόλεων και συχνά να κάθονται για τσάι ή να πηγαίνουν νωχελικές βόλτες με τα κατοικίδια τους ανα χείρας.


Τι λένε όμως;Πως παντού υπάρχει ένας Έλληνας…Και τι τύχη να έχει και μαγαζάκι να τσιμπήσεις! Όσο και να αγαπώ τους Άγγλους όσο και να μου αρέσει η χώρα τους, παραμένω αμετανόητα προσκολλημένη στη μεσογειακή κουζίνα.Καθίσαμε λοιπόν να τσιμπήσουμε κάτι πριν συνεχίσουμε τη βόλτα…

Το Moreton-In-Marsh φυσικά είχε και την τάση που είχαν και τα υπόλοιπα χωριά της περιοχής… να ελκύει τους Άγγλους να κάνουν τους γάμους τους εκεί…

Αλλά το σημαντικό ήταν πως η τύχη μας στις μεταφορές είχε ήδη αλλάξει. Βρήκαμε λεωφορείο για το επόμενο χωριό και μάλιστα με μία ελληνίδα μέσα που μας άκουσε και μας βοήθησε να βρούμε την επόμενη στάση. Βρεθήκαμε στο επόμενο χωριό το Stow-on-the-Wold και άλλη μια πανέμορφη εξερεύνηση άρχισε.

 

[alma]

Το Stow-on-the-Wold αρχιτεκτονικά και σαν τοπίο έμοιαζε φυσικά με τα άλλα. Αυτό που αρχικά μου έκανε εντύπωση ήταν πόσες αγγλικές μεγάλες σημαίες μπορούσες να μετρήσεις σε κάποια σημεία… Πολλές θα έλεγα. Οι Άγγλοι είναι συνήθως περήφανοι για την πατρίδα τους αλλά σε κάποια σημεία οι σημαίες ήταν πραγματικά περισσότερες από ότι θα περίμενε κανείς.

Η γραφική αυτή κωμόπολη παλιά βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στη βιομηχανία μαλλιού όπως άλλωστε και άλλες κωμοπόλεις και χωριά στα Cotswolds. Το μέρος έχει όμως και ιστορική σημασία και παρελθόν το οποίο φροντίζουν άλλωστε να αναδεικνύουν με μνημεία στο κέντρο του.. Η μάχη του Μαρτίου του 1646 μεταξύ Parliamentarians και Royalists, είχε ως αποτέλεσμα την ήττα των φιλοβασιλικών και το τέλος του πρώτου αγγλικού εμφυλίου.

Αυτό που αγάπησα και στο Stow-on-the-Wold ήταν το χαρακτηριστικό αγγλικό χρώμα και η αίσθηση ότι βρίσκεσαι στην Αγγλία. Αυτό δηλαδή που από το- πολυαγαπημένο μου και υπέροχο βέβαια- πολυπολιτισμικό και πολύχρωμο Λονδίνο λείπει.

Καθίσαμε για φαγητό σε μια παμπ μαζί με οικογένειες Άγγλων και κανέναν απολύτως τουρίστα. Το φαγητό ήταν παραδόξως καλό και το περιβάλλον το ίδιο.


Είχαμε κάνει όμως πια τη βόλτα και είχε έρθει η ώρα της επιστροφής στο ξενοδοχείο.

Εχμ, τι είπαμε; Οι μετακινήσεις είναι δύσκολες εκεί; Ναι.

Όμως η τύχη μας είχε αλλάξει ; Πάλι ναι είναι η απάντηση.


Οι συμπαθέστατοι εργαζόμενοι στην παμπ, μόλις τους ζητήσαμε βοήθεια για να βρούμε ταξί κάλεσαν αμέσως ντόπιο ταξιτζή και σε λίγα λεπτά μας περίμενε απ’έξω.

Πήγαμε κατάκοποι για ξεκούραση. Αυτή τη φορά απλώς χαμογελάσαμε στη θέα των σκιουρων και των λαγών που έπαιζαν έξω από το δωμάτιο.

Την επόμενη μέρα ήταν ο γάμος…Έμελλε να καταλάβω γιατί οι γάμοι τους άρχιζαν τόσο νωρίς το μεσημέρι και όχι π.χ. το απόγευμα όπως οι δικοί μας.

Ωστόσο μαζί με το γλέντι τελειώνουν σχεδόν τόσο αργά όπως οι δικοί μας. Τις πρώτες πρωινές ώρες…γιατί; Τι πάει να πει γιατί; Τόσους λόγους βγάζουν οι άνθρωποι. Και ακόμα δεν είχαμε δει τίποτα…. Κυριολεκτικά και μεταφορικά ε; Όποιος δεν έχει παει σε Αγγλικανικό γάμο δεν ξέρει τι πάει να πει αγγλική παράδοση στα καπέλα.Ούτε διαγωνισμό να έκαναν οι καλεσμένες.Την επόμενη μέρα όλα αυτά θα τα ζούσαμε από πολύ κοντά.