tita
Member
- Μηνύματα
- 732
- Likes
- 223
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική
Και αυτό οφείλεται στις πολιτισμικές διαφορές που χρειάζεται χρόνο κάποιος για να συνηθίσει. Όπως πολλοί θα ξέρετε ίσως, η τσιγκουνιά είναι συνώνυμο των Ολλανδών. Οι Σκωτσέζοι έχουν το όνομα, αλλά οι Ολλανδοί τη χάρη. Και αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινότητα. Είναι τόσο περήφανοι για το χαρακτηριστικό τους αυτό, που το διατυμπανίζουν όποτε μπορούν, αυτοί οι ίδιοι. Οι πιθανότητες να αποδεχθούν πρόταση για μια εκδήλωση, αυξάνονται όταν τους ενημερώσεις ότι θα έχει δωρεάν μπύρες ή δωρεάν φαγητό. Μπορεί να έρθουν μόνο και μόνο για αυτό!
Από αυτά που μου είχαν κάνει εντύπωση στην αρχή, ήταν το πώς έχουν οργανώσει το πρόγραμμά τους με βάση αυτό το χαρακτηριστικό τους. Κάθε μέρα, στις 10 το πρωί και στις 3 το μεσημέρι, έχει δωρεάν καφέ το μηχάνημα του καφέ στο ισόγειο. Ε, δεν θέλει πολύ φαντασία για να υποψιαστεί κανείς πότε κάνουν το διάλειμμα τους! Βλέπεις μια τεράστια ουρά κάθε μέρα στις 3μμ με ερευνητές -που κάθε άλλο παρά χαμηλό εισόδημα έχουν- μπροστά από το μηχάνημα, για να επωφεληθούν του δωρεάν καφέ και να μην πληρώσουν 15λεπτά του ευρώ, που κοστίζει κανονικά. Αυτό είναι και καλό βέβαια, καθώς έτσι έχουν ένα έξτρα διάλειμμα εκτός αυτού για το μεσημεριανό, κατά τις 12.30μμ.
Το ίδιο συμβαίνει και στις εκδηλώσεις. Αν έχει δωρεάν ποτά, θα πιουν όσο αντέχουν, αφού τα ποτά είναι δωρεάν και είναι ευκαιρία να καταναλώσουν παραπάνω από το συνηθισμένο. Φυσικά, αυτός είναι και ένας πολύ βασικός λόγος που δεν έχουν νυχτερινή ζωή (μην κρίνετε από τα γεμάτα μπαρ στο κέντρο του Άμστερνταμ. Αυτά είναι συνήθως γεμάτα από ξένους): προτιμούν να μαζευτούν σε ένα σπίτι αντί να βγουν να τα δώσουν έξω. Και δεν έχουν και άδικο. ΑΛΛΑ υπάρχει ένα μεγάλο “αλλά.
Το θέμα της οργάνωσης: για να κανονίσεις μια συνάντηση μαζί τους, πρέπει να χωράς στο πρόγραμμά τους. Οι συναντήσεις κανονίζονται τουλάχιστον 3 βδομάδες πριν, εκτός αν είσαι πολύ τυχερός, και έχεις πέσει σε χαλαρή περίοδο, οπότε μια βδομάδα πριν είναι εντάξει. Για να πεις την προηγούμενη “ας βγούμε αύριο”, ούτε που να το σκέφτεσαι. Είναι πολύ πολύ αργά! Όλοι θα αρνηθούν. Όλοι μας θυμόμαστε την πρόσκληση ενός φίλου Ολλανδού, ένα μήνα πριν, για να μαζευτούμε στο σπίτι του. Τα σχόλια, φυσικά, των Ελλήνων ήταν “εγώ δεν ξέρω τι θα κάνω αύριο, κι εσύ μου λες για ένα μήνα μετά, στις τάδε του μηνός;”
Αν θέλεις να επιβιώσεις ή να συμβιώσεις αρμονικά μαζί τους, πρέπει κάποια στιγμή να αποδεχθείς αυτές τις μικρές “παραξενιές” τους. Όσο το συντομότερο τις συνηθίσεις και τις αποδεχθείς, και αν καταφέρεις να τις υιοθετήσεις κιόλας, τόσο το καλύτερο για την ομαλή συμβίωση μαζί τους!
Από αυτά που μου είχαν κάνει εντύπωση στην αρχή, ήταν το πώς έχουν οργανώσει το πρόγραμμά τους με βάση αυτό το χαρακτηριστικό τους. Κάθε μέρα, στις 10 το πρωί και στις 3 το μεσημέρι, έχει δωρεάν καφέ το μηχάνημα του καφέ στο ισόγειο. Ε, δεν θέλει πολύ φαντασία για να υποψιαστεί κανείς πότε κάνουν το διάλειμμα τους! Βλέπεις μια τεράστια ουρά κάθε μέρα στις 3μμ με ερευνητές -που κάθε άλλο παρά χαμηλό εισόδημα έχουν- μπροστά από το μηχάνημα, για να επωφεληθούν του δωρεάν καφέ και να μην πληρώσουν 15λεπτά του ευρώ, που κοστίζει κανονικά. Αυτό είναι και καλό βέβαια, καθώς έτσι έχουν ένα έξτρα διάλειμμα εκτός αυτού για το μεσημεριανό, κατά τις 12.30μμ.
Το ίδιο συμβαίνει και στις εκδηλώσεις. Αν έχει δωρεάν ποτά, θα πιουν όσο αντέχουν, αφού τα ποτά είναι δωρεάν και είναι ευκαιρία να καταναλώσουν παραπάνω από το συνηθισμένο. Φυσικά, αυτός είναι και ένας πολύ βασικός λόγος που δεν έχουν νυχτερινή ζωή (μην κρίνετε από τα γεμάτα μπαρ στο κέντρο του Άμστερνταμ. Αυτά είναι συνήθως γεμάτα από ξένους): προτιμούν να μαζευτούν σε ένα σπίτι αντί να βγουν να τα δώσουν έξω. Και δεν έχουν και άδικο. ΑΛΛΑ υπάρχει ένα μεγάλο “αλλά.
Το θέμα της οργάνωσης: για να κανονίσεις μια συνάντηση μαζί τους, πρέπει να χωράς στο πρόγραμμά τους. Οι συναντήσεις κανονίζονται τουλάχιστον 3 βδομάδες πριν, εκτός αν είσαι πολύ τυχερός, και έχεις πέσει σε χαλαρή περίοδο, οπότε μια βδομάδα πριν είναι εντάξει. Για να πεις την προηγούμενη “ας βγούμε αύριο”, ούτε που να το σκέφτεσαι. Είναι πολύ πολύ αργά! Όλοι θα αρνηθούν. Όλοι μας θυμόμαστε την πρόσκληση ενός φίλου Ολλανδού, ένα μήνα πριν, για να μαζευτούμε στο σπίτι του. Τα σχόλια, φυσικά, των Ελλήνων ήταν “εγώ δεν ξέρω τι θα κάνω αύριο, κι εσύ μου λες για ένα μήνα μετά, στις τάδε του μηνός;”
Αν θέλεις να επιβιώσεις ή να συμβιώσεις αρμονικά μαζί τους, πρέπει κάποια στιγμή να αποδεχθείς αυτές τις μικρές “παραξενιές” τους. Όσο το συντομότερο τις συνηθίσεις και τις αποδεχθείς, και αν καταφέρεις να τις υιοθετήσεις κιόλας, τόσο το καλύτερο για την ομαλή συμβίωση μαζί τους!
