psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.420
- Likes
- 59.125
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Κι εγώ από τις φωτογραφίες σου την είδα πολύ όμορφη ως πόλη και ως ευρύτερη περιοχή, μου έκαναν εντύπωση οι επιφυλάξεις που αναφέρεις στην αρχή της ιστορίας.
Ισπανία Έχω κι Erasmus, πάμε μια Μαγιόρκα; (+ Μαδρίτη, Βαρκελώνη)
- Thread starter gkalla
- Ημερομηνία δημιουργίας
stonerolling
Member
- Μηνύματα
- 38
- Likes
- 180
Εμένα τελικά μου αρέσουν ΠΟΛΥ οι μύθοι που αναπτύσσονται σε έναν τόπο και τους πιστεύω για να μπω και στο mood του μέρους.
Νομιζω ότι ο Γκαουντί είχε αράξει και έκανε μπανάκια τότε που ήταν ωραία ΧΩΡΙΣ τους απαράδεκτους Αγγλοσάξονες.
Όσο για τη τζαμιλικι πιστεύω ότι είναι το μεγαλύτερο, απλά αυτός που το μέτρησε ήταν Γάλλος πράκτορας.
stonerolling
Member
- Μηνύματα
- 38
- Likes
- 180
Ξαπλώστρες και πισίνες..... μου βγάζει λίγο τον Ταλιμπάν εαυτό μου, βγάζω το γιαταγάνι και θερίζω.
Επίσης δεν μπορώ την ΜΟΝΑΔΙΚΗ για πολλούς διασκέδαση της μάσας. Φάτε μέχρι να σκάσετε ρε, να ησυχασουμε.
gkalla
Member
- Μηνύματα
- 1.735
- Likes
- 9.437
- Επόμενο Ταξίδι
- Αργεντινή,Χιλή,Ουρουγουάη
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κούβα, Περού, Ν. Ζηλανδία
Να σου κόψουν την πίτσα, να δω τι θα λες μετά...Επίσης δεν μπορώ την ΜΟΝΑΔΙΚΗ για πολλούς διασκέδαση της μάσας. Φάτε μέχρι να σκάσετε ρε, να ησυχασουμε.
Θα κλαις και θα παρακαλάς για τέτοια διασκέδαση.
Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 8.264
- Likes
- 24.912
- Επόμενο Ταξίδι
- Αίγυπτος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Έχει ωραίους γραφικούς οικισμούς! Αν και νομίζω οτι δεν είδατε κάτι που δεν υπάρχει και στην ηπειρωτική χώρα. Η περιήγηση αυτής της μέρας θα μπορούσε να ήταν τέλεια, αν δεν έβλεπα τις ομπρελοξαπλώστρες... ξενέρωμα...
Τέλος πάντων σας συγχωρώ! 
panpan
Member
- Μηνύματα
- 7.217
- Likes
- 29.917
Αν και δεν μου αρέσει ιδιαίτερα,η Μαγιορκεζικη είναι νοστιμότατη.
gkalla
Member
- Μηνύματα
- 1.735
- Likes
- 9.437
- Επόμενο Ταξίδι
- Αργεντινή,Χιλή,Ουρουγουάη
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κούβα, Περού, Ν. Ζηλανδία
panpan
Member
- Μηνύματα
- 7.217
- Likes
- 29.917
Το βιομηχανοποιημένο έχει πολύ αλάτι που δεν είναι του γούστου μου. Προτιμώ να φτιάχνω
την δική μου συνταγή που την γέμιση την κάνω σαν λουκάνικα. Αυτό το κάνω τους χειμερινούς μήνες που έχω περισσότερο χρόνο. Εξάλλου αυτή που είναι για να την αλείψεις έχει
περισσότερο λίπος. πχ μισό κιλό κρέας από πανσέτα συν ένα κιλό καθαρό λίπος από κοιλιά.
gkalla
Member
- Μηνύματα
- 1.735
- Likes
- 9.437
- Επόμενο Ταξίδι
- Αργεντινή,Χιλή,Ουρουγουάη
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κούβα, Περού, Ν. Ζηλανδία
Μαγιόρκα ΙV - Palma de Mallorca, Καθεδρικός, Ίδρυμα Μιρό
Η τελευταία μέρα στην Μαγιόρκα έφτασε κι εμείς φρέσκοι και ξεκούραστοι ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε την βόλτα μας. Αφήσαμε τις αποσκευές στο ξενοδοχείο και ακολουθήσαμε μια διαδρομή που είχαμε ήδη ξανακάνει αρκετές φορές. Αυτή την φορά όμως δώσαμε λίγη περισσότερη προσοχή στην Basílica de Sant Miquel de Palma που ως τότε αγνοούσαμε για κάποιο λόγο, αλλά και στο κτίριο Can Forteza Rey που δεν χορταίναμε να το φωτογραφίζουμε.
Λίγα ψώνια ακολούθησαν για τα απαραίτητα σουβενίρ και δωράκια πριν φτάσουμε στον πρώτο από τους 2 σημερινούς μας στόχους, τον καθεδρικό της Πάλμα. Μπήκαμε από την πλαϊνή είσοδο και βρεθήκαμε στο εσωτερικό ενός μεγάλου και περίτεχνα στολισμένου καθολικού ναού. Στην αρχή εντυπωσιαστήκαμε από την γενική εικόνα με τις βαριές κολώνες και τους μεγάλους φωτεινούς ρόδακες.
Σύντομα όμως στρέψαμε την προσοχή μας στις λεπτομέρειες που είχαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ανάγλυφες πύλες, χρυσοποίκιλτες οροφές και αφιερώματα σε αγίους, άμβωνες με συνθέσεις γλυπτών, δάπεδα με μακάβρια σχέδια, αλλά και λεπτοδουλεμένα μοτίβα στους τοίχους του ιερού.
Όταν όμως ανακαλύψαμε ένα παρεκκλήσι, στα δεξιά του ιερού, αποκλειστικά φιλοτεχνημένο από τον Γκαουντί ξεχάσαμε όλα τα υπόλοιπα. Μείναμε πραγματικά άφωνοι βλέποντας τις δημιουργίες αυτού του ευφυούς και τόσο διαφορετικού καλλιτέχνη που είχε την ικανότητα να μετατρέπει τέτοιους χώρους σε κάτι φανταστικό και σουρεαλιστικό. Ήταν λες και είχαμε μεταφερθεί σ’ ένα άλλο κόσμο.
Μετά την τόσο ισχυρή δόση Γκαουντί τα υπόλοιπα μέρη του ναού δεν μας φαινόντουσαν πια τόσο ωραία. Σχεδόν αδιαφορούσαμε οπότε αποφασίσαμε να βγούμε, περνώντας από τις διάφορες μεσσαιωνικές αυλές που βρισκόντουσαν ακριβώς απ’ έξω.
Σύντομα βρεθήκαμε σ’ έναν μικρό, προσεγμένο κηπάκο, τον Jardí del Bisbe για να πάρουμε μια ανάσα.
Όμως δεν σταθήκαμε πολύ εκεί. Χωθήκαμε πάλι στα στενά, περνώντας από τα Banys Àrabs που εξωτερικά δεν μας κίνησαν καθόλου την περιέργεια, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες εικόνες από τα πλακόστρωτα και τις εσωτερικές αυλές.
Ήμασταν πια κοντά στην θάλασσα και στα τείχη της πόλης. Είδαμε την πύλη La Portella που τα διαπερνούσε από κάτω αλλά προτιμήσαμε να ανέβουμε πάνω στην Passeig Dalt Murada. Απ’ εκεί μπορούσαμε να δούμε πολύ καλύτερα την εξωτερική όψη του καθεδρικού, του παλατιού, άλλων σημαντικών κτιρίων της περιοχής αλλά και της πλατειάς τάφρου που χώριζε την πόλη από την κεντρική παραλιακή οδό και την θάλασσα. Δεν χάσαμε φυσικά την ευκαιρία να τραβήξουμε κάμποσες φωτογραφίες.
Ο επόμενος στόχος μας ήταν το Fundació Miró της Mallorca που βρίσκεται αρκετά μακριά από το κέντρο της πόλης. Έτσι ανεβήκαμε προς το κέντρο, ξανασυναντώντας για πολλοστή φορά τους αραβικούς κήπους και την Passeig del Born για να πάρουμε ένα λεωφορείο που θα μας πήγαινε στο μουσείο.
Εκεί που βρίσκεται σήμερα το μουσείο - ίδρυμα του Miró ήταν ουσιαστικά το σπίτι του δημιουργού και της συζύγου του στα τελευταία χρόνια της ζωής τους. Είχαν αγοράσει σταδιακά 3 γειτονικές ιδιοκτησίες φτιάχνοντας την κατοικία τους αλλά και 2 εργαστήρια του ζωγράφου. Όλα αυτά σε μια γραφική, σχετικά πλούσια γειτονιά, σκαρφαλωμένη στην πλαγιά ενός απότομου λόφου. Μετά και τον θάνατο της συζύγου του ζωγράφου όλες αυτές οι ιδιοκτησίες μετατράπηκαν σε ίδρυμα - γκαλερί και μετασχηματίστηκαν ώστε να δέχονται επισκέπτες.
Φτάνοντας στην περιοχή διαπιστώσαμε ότι από εκεί που μας είχε αφήσει το λεωφορείο έπρεπε να ανέβουμε μπόλικα κάθετα σκαλιά για να φτάσουμε στο ίδρυμα. Ο δυνατός ήλιος έκανε την ανάβαση ακόμη πιο δύσκολη αλλά τουλάχιστον η θέα προς την παραλία Platja de Cala Major μας αποζημίωσε.
Η πρώτη εικόνα που είδαμε στο εσωτερικό του κτιρίου ήταν ένας πίνακας (στην πραγματικότητα ένα κολάζ ετερόκλητων υλικών) που θεωρείται πως είναι ο σημαντικότερος του μουσείου. Απ’ ότι διαβάσαμε είναι επίσης ένας από τους λίγους τελειωμένους πίνακες που διαθέτει η έκθεση αν και λόγω του είδους της ζωγραφικής του Miró πολύ δύσκολα καταλαβαίνει κάποιος αδαής σαν και μας αν κάποιος είναι ολοκληρωμένος ή όχι.
Την προσοχή μας τράβηξαν αμέσως τα γλυπτά που υπήρχαν στην επόμενη αίθουσα. Δύσμορφα όντα κι απίθανοι συνδυασμοί σχημάτων και αντικειμένων φτιαγμένοι από οξειδωμένα μέταλλα προσέλκυσαν αμέσως τον @stonerolling που φαίνεται πως βρήκε κάτι να του ταιριάζει.
Είδαμε κι άλλους πολλούς πίνακες καθώς και προσχέδια και τοιχογραφίες στους εξωτερικούς χώρους, όλα με την χαρακτηριστική τεχνική του ζωγράφου ενώ ανά διαστήματα υπήρχαν κείμενα με αναφορές στην ζωή και στο έργο του ζευγαριού αλλά και στον ίδιο τον χώρο που μας φιλοξενούσε.
Επιπλέον υπήρχαν εκθέσεις άλλων καλλιτεχνών, με κάποιο ενδιαφέρον, όπως αυτή της Rosa Tharrats με τίτλο “Refugia”.
Για το τέλος αφήσαμε τα 2 ξεχωριστά κτίρια που ο καλλιτέχνης είχε μετατρέψει σε εργαστήρια. Οι 2 αυτοί χώροι είχαν οργανωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται πως ο Miró συνεχίζει να εργάζεται μέχρι και σήμερα εκεί.
Βγαίνοντας έξω από αυτά τα κτίρια απολαύσαμε λίγο την θέα μέσα από τις καλοφτιαγμένες αυλές, τα κηπάκια και τα μπαλκόνια του χώρου προς την θάλασσα και την ακτογραμμή του νησιού.
Αφού περιμέναμε κάμποση ώρα το λεωφορείο επιστρέψαμε προς το ξενοδοχείο για να πάρουμε τα πράγματά μας και με την ευκαιρία να τσιμπήσουμε κάτι παραδοσιακά Ισπανικό. Εγώ πήρα ουρά ταύρου (Rabo de toro ή coda del toro - είναι που δεν είχαν μουσακά) κι ο @stonerolling φυσικά μια πίτσα. Τι άλλο πιο παραδοσιακό Ισπανικό φαγητό από την πίτσα; Αυτή τη φορά όμως η πίτσα, ενώ ήταν πάμφθηνη (μόλις 6€ η μεγάλη), ήταν κακής ποιότητας. Ούτε το ζυμάρι, ούτε η σάλτσα ντομάτας, ούτε τα υλικά έλεγαν τίποτα. Ο @stonerolling έκανε την κακή κριτική του μεν, την καταβρόχθισε ολόκληρη δε. Τι να πεις;
Φύγαμε για το αεροδρόμιο σχετικά αργά καθώς η πτήση μας αναχωρούσε το σούρουπο, γύρω στις 9 κι έτσι μπορέσαμε να βγάλουμε λίγες ακόμα φωτογραφίες της φωτισμένης Πάλμα, αποχαιρετώντας το νησί.
Η τελευταία μέρα στην Μαγιόρκα έφτασε κι εμείς φρέσκοι και ξεκούραστοι ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε την βόλτα μας. Αφήσαμε τις αποσκευές στο ξενοδοχείο και ακολουθήσαμε μια διαδρομή που είχαμε ήδη ξανακάνει αρκετές φορές. Αυτή την φορά όμως δώσαμε λίγη περισσότερη προσοχή στην Basílica de Sant Miquel de Palma που ως τότε αγνοούσαμε για κάποιο λόγο, αλλά και στο κτίριο Can Forteza Rey που δεν χορταίναμε να το φωτογραφίζουμε.
Λίγα ψώνια ακολούθησαν για τα απαραίτητα σουβενίρ και δωράκια πριν φτάσουμε στον πρώτο από τους 2 σημερινούς μας στόχους, τον καθεδρικό της Πάλμα. Μπήκαμε από την πλαϊνή είσοδο και βρεθήκαμε στο εσωτερικό ενός μεγάλου και περίτεχνα στολισμένου καθολικού ναού. Στην αρχή εντυπωσιαστήκαμε από την γενική εικόνα με τις βαριές κολώνες και τους μεγάλους φωτεινούς ρόδακες.
Σύντομα όμως στρέψαμε την προσοχή μας στις λεπτομέρειες που είχαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ανάγλυφες πύλες, χρυσοποίκιλτες οροφές και αφιερώματα σε αγίους, άμβωνες με συνθέσεις γλυπτών, δάπεδα με μακάβρια σχέδια, αλλά και λεπτοδουλεμένα μοτίβα στους τοίχους του ιερού.
Όταν όμως ανακαλύψαμε ένα παρεκκλήσι, στα δεξιά του ιερού, αποκλειστικά φιλοτεχνημένο από τον Γκαουντί ξεχάσαμε όλα τα υπόλοιπα. Μείναμε πραγματικά άφωνοι βλέποντας τις δημιουργίες αυτού του ευφυούς και τόσο διαφορετικού καλλιτέχνη που είχε την ικανότητα να μετατρέπει τέτοιους χώρους σε κάτι φανταστικό και σουρεαλιστικό. Ήταν λες και είχαμε μεταφερθεί σ’ ένα άλλο κόσμο.
Μετά την τόσο ισχυρή δόση Γκαουντί τα υπόλοιπα μέρη του ναού δεν μας φαινόντουσαν πια τόσο ωραία. Σχεδόν αδιαφορούσαμε οπότε αποφασίσαμε να βγούμε, περνώντας από τις διάφορες μεσσαιωνικές αυλές που βρισκόντουσαν ακριβώς απ’ έξω.
Σύντομα βρεθήκαμε σ’ έναν μικρό, προσεγμένο κηπάκο, τον Jardí del Bisbe για να πάρουμε μια ανάσα.
Όμως δεν σταθήκαμε πολύ εκεί. Χωθήκαμε πάλι στα στενά, περνώντας από τα Banys Àrabs που εξωτερικά δεν μας κίνησαν καθόλου την περιέργεια, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες εικόνες από τα πλακόστρωτα και τις εσωτερικές αυλές.
Ήμασταν πια κοντά στην θάλασσα και στα τείχη της πόλης. Είδαμε την πύλη La Portella που τα διαπερνούσε από κάτω αλλά προτιμήσαμε να ανέβουμε πάνω στην Passeig Dalt Murada. Απ’ εκεί μπορούσαμε να δούμε πολύ καλύτερα την εξωτερική όψη του καθεδρικού, του παλατιού, άλλων σημαντικών κτιρίων της περιοχής αλλά και της πλατειάς τάφρου που χώριζε την πόλη από την κεντρική παραλιακή οδό και την θάλασσα. Δεν χάσαμε φυσικά την ευκαιρία να τραβήξουμε κάμποσες φωτογραφίες.
Ο επόμενος στόχος μας ήταν το Fundació Miró της Mallorca που βρίσκεται αρκετά μακριά από το κέντρο της πόλης. Έτσι ανεβήκαμε προς το κέντρο, ξανασυναντώντας για πολλοστή φορά τους αραβικούς κήπους και την Passeig del Born για να πάρουμε ένα λεωφορείο που θα μας πήγαινε στο μουσείο.
Εκεί που βρίσκεται σήμερα το μουσείο - ίδρυμα του Miró ήταν ουσιαστικά το σπίτι του δημιουργού και της συζύγου του στα τελευταία χρόνια της ζωής τους. Είχαν αγοράσει σταδιακά 3 γειτονικές ιδιοκτησίες φτιάχνοντας την κατοικία τους αλλά και 2 εργαστήρια του ζωγράφου. Όλα αυτά σε μια γραφική, σχετικά πλούσια γειτονιά, σκαρφαλωμένη στην πλαγιά ενός απότομου λόφου. Μετά και τον θάνατο της συζύγου του ζωγράφου όλες αυτές οι ιδιοκτησίες μετατράπηκαν σε ίδρυμα - γκαλερί και μετασχηματίστηκαν ώστε να δέχονται επισκέπτες.
Φτάνοντας στην περιοχή διαπιστώσαμε ότι από εκεί που μας είχε αφήσει το λεωφορείο έπρεπε να ανέβουμε μπόλικα κάθετα σκαλιά για να φτάσουμε στο ίδρυμα. Ο δυνατός ήλιος έκανε την ανάβαση ακόμη πιο δύσκολη αλλά τουλάχιστον η θέα προς την παραλία Platja de Cala Major μας αποζημίωσε.
Η πρώτη εικόνα που είδαμε στο εσωτερικό του κτιρίου ήταν ένας πίνακας (στην πραγματικότητα ένα κολάζ ετερόκλητων υλικών) που θεωρείται πως είναι ο σημαντικότερος του μουσείου. Απ’ ότι διαβάσαμε είναι επίσης ένας από τους λίγους τελειωμένους πίνακες που διαθέτει η έκθεση αν και λόγω του είδους της ζωγραφικής του Miró πολύ δύσκολα καταλαβαίνει κάποιος αδαής σαν και μας αν κάποιος είναι ολοκληρωμένος ή όχι.
Την προσοχή μας τράβηξαν αμέσως τα γλυπτά που υπήρχαν στην επόμενη αίθουσα. Δύσμορφα όντα κι απίθανοι συνδυασμοί σχημάτων και αντικειμένων φτιαγμένοι από οξειδωμένα μέταλλα προσέλκυσαν αμέσως τον @stonerolling που φαίνεται πως βρήκε κάτι να του ταιριάζει.
Είδαμε κι άλλους πολλούς πίνακες καθώς και προσχέδια και τοιχογραφίες στους εξωτερικούς χώρους, όλα με την χαρακτηριστική τεχνική του ζωγράφου ενώ ανά διαστήματα υπήρχαν κείμενα με αναφορές στην ζωή και στο έργο του ζευγαριού αλλά και στον ίδιο τον χώρο που μας φιλοξενούσε.
Επιπλέον υπήρχαν εκθέσεις άλλων καλλιτεχνών, με κάποιο ενδιαφέρον, όπως αυτή της Rosa Tharrats με τίτλο “Refugia”.
Για το τέλος αφήσαμε τα 2 ξεχωριστά κτίρια που ο καλλιτέχνης είχε μετατρέψει σε εργαστήρια. Οι 2 αυτοί χώροι είχαν οργανωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται πως ο Miró συνεχίζει να εργάζεται μέχρι και σήμερα εκεί.
Βγαίνοντας έξω από αυτά τα κτίρια απολαύσαμε λίγο την θέα μέσα από τις καλοφτιαγμένες αυλές, τα κηπάκια και τα μπαλκόνια του χώρου προς την θάλασσα και την ακτογραμμή του νησιού.
Αφού περιμέναμε κάμποση ώρα το λεωφορείο επιστρέψαμε προς το ξενοδοχείο για να πάρουμε τα πράγματά μας και με την ευκαιρία να τσιμπήσουμε κάτι παραδοσιακά Ισπανικό. Εγώ πήρα ουρά ταύρου (Rabo de toro ή coda del toro - είναι που δεν είχαν μουσακά) κι ο @stonerolling φυσικά μια πίτσα. Τι άλλο πιο παραδοσιακό Ισπανικό φαγητό από την πίτσα; Αυτή τη φορά όμως η πίτσα, ενώ ήταν πάμφθηνη (μόλις 6€ η μεγάλη), ήταν κακής ποιότητας. Ούτε το ζυμάρι, ούτε η σάλτσα ντομάτας, ούτε τα υλικά έλεγαν τίποτα. Ο @stonerolling έκανε την κακή κριτική του μεν, την καταβρόχθισε ολόκληρη δε. Τι να πεις;
Φύγαμε για το αεροδρόμιο σχετικά αργά καθώς η πτήση μας αναχωρούσε το σούρουπο, γύρω στις 9 κι έτσι μπορέσαμε να βγάλουμε λίγες ακόμα φωτογραφίες της φωτισμένης Πάλμα, αποχαιρετώντας το νησί.
stonerolling
Member
- Μηνύματα
- 38
- Likes
- 180
Τελικά ωραία περάσαμε ε;
ΑΛΛΑ δεν σκίζω και τα ρούχα μου ούτε ξαναπαω, ενώ για Κυκλάδες...... πφφφφφφ άντε 15 μέρες ακόμα για να πάω.
ΑΛΛΑ δεν σκίζω και τα ρούχα μου ούτε ξαναπαω, ενώ για Κυκλάδες...... πφφφφφφ άντε 15 μέρες ακόμα για να πάω.
evaT
Member
- Μηνύματα
- 2.016
- Likes
- 17.020
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Δεν πήγατε καθόλου στο ανατολικό κομμάτι που θυμίζει....Μεξικό!
Αυτή είναι η ομορφιά του νησιού, η διαφορετικότητα ανά περιοχή. Αλλά οκ είπαμε, δεν θα κόψουμε και φλέβες, συμφωνώ για το υπερ-τουριστικό του θέματος.
Αυτή είναι η ομορφιά του νησιού, η διαφορετικότητα ανά περιοχή. Αλλά οκ είπαμε, δεν θα κόψουμε και φλέβες, συμφωνώ για το υπερ-τουριστικό του θέματος.
Εκπομπές Travelstories
Τελευταίες δημοσιεύσεις
-
-
-
-
Πολωνία Bydgoszcz i Poznań, όπως λέμε Wódki i Piwa- Τελ. μήνυμα: psilos3
-
-
-
