Ισπανία Έχω κι Erasmus, πάμε μια Μαγιόρκα; (+ Μαδρίτη, Βαρκελώνη)

[gkalla]

Δεν πήγατε καθόλου στο ανατολικό κομμάτι που θυμίζει....Μεξικό!
Αυτή είναι η ομορφιά του νησιού, η διαφορετικότητα ανά περιοχή. Αλλά οκ είπαμε, δεν θα κόψουμε και φλέβες, συμφωνώ για το υπερ-τουριστικό του θέματος.

Θέλαμε αλλά δεν…
Θα μπορούσαμε μόνο αν είχαμε νοικιάσει αυτοκίνητο και δεν είχαμε υποχρεώσεις στο πανεπιστήμιο. Αλλά δεν πιστεύω ότι θα αλλάζαμε γνώμη τελικά.

 

[psilos3]

ενώ για Κυκλάδες...... πφφφφφφ άντε 15 μέρες ακόμα για να πάω.

Ε βέβαια, τώρα μιλάς για νησιά, ποια Μαγιόρκα και πια Ίμπιζα μπρος στις Κυκλάδες!

 

[gkalla]

Βαρκελώνη I - Festes del Gòtic, L'Eixample, Barri Gotic, Κτίρια Gaudí

Προσγειωθήκαμε στο El Prat 5 λεπτά πριν τις 22:00, γρήγορα βγήκαμε έξω από το αεροδρόμιο, πήραμε αμέσως το γνωστό Α1-Aerobus και λόγω της ώρας σε λιγότερο από μισή ώρα είμασταν στο κέντρο της πόλης, στην Plaça de Catalunya. Λίγα μέτρα πιο κεί, στην άλλη γωνία της πλατείας ήταν το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει και στο οποίο πήγαμε, κάναμε check-in, αποθέσαμε αποσκευές και σε χρόνο μηδέν είμασταν και πάλι έξω.

Στην Plaça de Catalunya μόλις τελείωνε μια συναυλία που δεν προλάβαμε αλλά δεν στεναχωρηθήκαμε για πολύ. Λίγο πιο κάτω, στην επόμενη πλατεία, υπήρχε άλλη μια μεγάλη συγκέντρωση νεαρόκοσμου, με μια DJ να δίνει τον παλμό. Είχαμε βρεθεί στην καρδιά του Festes del Gòtic 2025, το ετήσιο φεστιβάλ της πόλης που φέτος διεξαγόταν μεταξύ 8 και 11 Μαΐου. Ούτε να το είχαμε κανονίσει επίτηδες!

Μείναμε για λίγο αλλά σύντομα προχωρήσαμε πιο κάτω “πέφτοντας” πάνω στον Καθεδρικό Ναό της πόλης, χωρίς όμως να σταθούμε κι εκεί για πολύ. Καθώς από παντού ακούγαμε μουσικές προχωρήσαμε στην επόμενη μικρή πλατεία ακολουθώντας τον ήχο αλλά και τις διάφορες παρέες που κυκλοφορούσαν στα δρομάκια της Γοτθικής γειτονιάς. Κι εκεί υπήρχε άλλος ένας DJ, αρκετός κόσμος συγκεντρωμένος που έπινε τις μπυρίτσες του και χόρευε στον ρυθμό.

Ανάμεσα στα στενάκια κι ενώ είχα πεταχτεί σ’ ένα ψιλικατζίδικο να πάρω ένα μπουκαλάκι νερό ένας έγχρωμος πλησίασε τον @stonerolling ρωτώντας τον αν ήθελε να του πουλήσει μαριχουάνα. Με χαμόγελο του απάντησε όχι ευχαριστώ, ίσως την επόμενη φορά. Δεν τον ξαναφήνω μόνο του. Θα μου τον παρασύρουν στις ακολασίες και τους εθισμούς… Νέα αλλαγή πλατείας, αυτή την φορά στην Plaça de Sant Miquel, όπου γινόταν το αδιαχώρητο. Κι εδώ μουσικές αλλά και performances επί σκηνής μας κράτησαν περισσότερο το ενδιαφέρον. Μπήκαμε κι εμείς στο κλίμα και το πνεύμα των ντόπιων και μείναμε αρκετή ώρα εκεί. Δεν χρειάζεται βέβαια να σας πω ότι όπως πάντα ο @stonerolling μπήκε αμέσως στο χορό.

Γίναμε αχόρταγοι όμως και θέλαμε να δούμε κι άλλα τέτοια χάπενινγκ και η πόλη δεν μας χάλασε το χατήρι. Σχεδόν κάθε 2ο τετράγωνο υπήρχε κάτι ενώ η κυκλοφορία στους πεζοδρόμους ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή. Άπαντες ήταν έξω, ντόπιοι κυρίως αλλά και τουρίστες, κυκλοφορούσαν στα στενά και τις πλατείες λες και ήταν μέρα.

Μετά από λίγο φτάσαμε στην Plaça Reial, επίσης γεμάτη κόσμο, αν και εδώ δεν υπήρχε κάποιο live. Σταθήκαμε για λίγο, ίσα ίσα για μια, δυο φωτογραφίες.

Βγήκαμε στην La Rambla όπου είδαμε πολύ κόσμο να μπαίνει στην Old Irish Pub. Και φυσικά ακολουθήσαμε κι εμείς…

Αν και ήταν πραγματικά γεμάτη κόσμο που χόρευε και διασκέδαζε μας “χάλασε” λίγο το ψηλό ποσοστό Άγγλων και ειδικά οι κοριστοπαρέες που είχαν έρθει για bachelor με όλα αυτά τα τούλια, τις υφασμάτινες διαγώνιες κορδέλες καθώς και τα κακόγουστα ρούχα τους. Αποφασίσαμε να τους αγνοήσουμε, ήπιαμε τις μπυρίτσες μας και παρόλο που ήμασταν αρκετά κουρασμένοι από την μεγάλη μέρα που είχε προηγηθεί, μείναμε σχεδόν ως τις 3:00. Φυσικά όλη αυτή την ώρα ο @stonerolling χοροπήδαγε σαν τρελός επικοινωνώντας χορευτικά με πολύ κόσμο. Με το πόδι μιας άτυχης ισπανιδούλας “επικοινώνησε” περισσότερο όταν αυτό “βρέθηκε” κάτω από το δικό του. Η συγνώμη του έγινε δεκτή μόλις και μετά βίας. Μάλλον δεν θα ξαναχορέψει με έλληνα ποτέ. Ένας άλλος πιτσιρικάς ισπανός μαζί με την παρέα του (όλες νεαρές τουρίστριες - Spanish καμάκι) διασκέδαζε με την ενέργεια του @stonerolling, γνωρίζοντάς τον σε όλους και σε όλες.

Βγαίνοντας είδαμε πως σχεδόν τα πάντα είχαν ερημώσει και περνώντας βιαστικά από διάφορα ενδιαφέροντα σημεία της περιοχής (Ajuntament de Barcelona, Pont del Bisbe, Reial Cercle Artístic), επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας.

Η επόμενη ημέρα, ουσιαστικά η τελευταία πλήρης μέρα του ταξιδιού μας, θα ήταν πολύ γεμάτη. Έπρεπε να δείξω στον @stonerolling τα βασικά της πόλης αλλά και να προσθέσω κάποια, λίγα, σημεία για μένα, πράγματα που δεν είχα δει στην προηγούμενη επίσκεψή μου στην πόλη. Ξεκινήσαμε κάπως αργά λόγω της χθεσινής μας κραιπάλης και πριν πάρουμε το μετρό είδαμε κλεφτά το Teatre Coliseum.

Με το μετρό L2 φτάσαμε γρήγορα στην Sagrada Familia. Δεν είχαμε καταφέρει να βρούμε εισιτήρια για να μπούμε στο εσωτερικό της, όταν τα ψάχναμε, περίπου 1 μήνα πριν το ταξίδι. Δυστυχώς είχαν εξαντληθεί όλα, για την συγκεκριμένη ημέρα. Έτσι αρκεστήκαμε να την θαυμάσουμε εξωτερικά, απ’ όλες τις πλευρές της, παίρνοντας άπειρες λήψεις από κάθε γωνιά της. Η πρόοδος του έργου όμως δεν μου φάνηκε ιδιαίτερα μεγάλη από το ‘17 που την είχα ξαναδεί. Έχω την αίσθηση ότι, για μια ακόμη φορά, το χρονοδιάγραμμα της αποπεράτωσης θα πάει κι άλλο πίσω από το 2026 που έχουν ανακοινώσει. Πάντως όταν ολοκληρωθεί θα έχω έτοιμη την δικαιολογία για να επισκεφτώ και πάλι την πόλη.

Μόλις χορτάσαμε από την Sagrada απομακρυνθήκαμε με κατεύθυνση την μεγάλη λεωφόρο Diagonal και σύντομα φτάσαμε στο μνημείο του ντόπιου συγγραφέα Mossèn Jacint Verdaguer, με τα κυπαρίσσια του, που στέκεται στην ίδια διασταύρωση με ένα ογκώδες κτίριο γραφείων κι επιχειρήσεων, το Roland House.

Με βήμα ταχύ φτάσαμε στο ύψος της Passeig de Sant Joan στην οποία είχε στηθεί μια μικρή αγορά. Δεν αντισταθήκαμε, την διασχίσαμε, όχι τόσο για ψωνίσουμε, όσο για να πάρουμε μια μικρή γεύση των ντόπιων ανθρώπων και προϊόντων. Εκεί κοντά είδαμε και μια αφίσα για μια συναυλία αφιερωμένη στον Μίκη Θεοδωράκη που είχε γίνει μόλις την προηγούμενη ημέρα στην πόλη.

Μετά από αυτήν την μικρή παράκαμψη επιστρέψαμε στην Avenida Diagonal και περάσαμε μπροστά από κτίριο Casa de les Punxes (Casa Terradas) του μοντερνιστή αρχιτέκτονα Josep Puig i Cadafalch, που από μακριά έμοιαζε με τούβλινο κάστρο.

Κοντά ήταν και η Casa Comalat κτίριο Art Nouveau, του επηρεασμένου από τον Γκαουντί αρχιτέκτονα Salvador Valeri i Pupurull. Δεν ήμουν καλά “διαβασμένος” κι έτσι είδαμε μόνο την λιγότερο εντυπωσιακή πλευρά του κτιρίου, χάνοντας την πιο “χρωματιστή” και μοντερνιστική που βρισκόταν στο πίσω μέρος του τετραγώνου. Ευτυχώς δεν χάσαμε το επίσης ωραίο κτίριο Palau del Baró de Quadras που βρίσκεται σχεδόν απέναντι.

Ήμασταν πια στην Passeig de Gràcia, την διασημότερη, μετά την La Rambla, λεωφόρο της πόλης. Και φυσικά αμέσως τρέξαμε προς την Casa Mila, ή αλλιώς La Pedrera καθώς όντως το κτίριο μοιάζει να είναι μέρος από λατομείο πέτρας. Ένας μικρός χαμός γινόταν απέξω από τους τουρίστες αλλά ο εκπαιδευμένος παπαράτσι @stonerolling κατάφερε να πάρει αρκετές καλές λήψεις του κτιρίου, τόσο από το εξωτερικό του, τα μπαλκόνια και τις καμινάδες όσο και από τον προθάλαμο του εσωτερικού του.

Θυμόμουν πως στο επόμενο διάσημο κτίριο του Γκαουντί που βρίσκεται λίγο πιο κάτω, την Casa Batllo, τα ψηλά και πυκνόφυλλα δέντρα που βρίσκονταν μπροστά του εμπόδιζαν την καλή φωτογράφιση και είχα ενημερώσει τον φωτογράφο. Με έκπληξη είδα πως τα δέντρα ήταν πια, όχι απλώς κλαδεμένα, αλλά πετσοκομμένα με προφανή σκοπό να προσφέρεται ανεμπόδιστη θέα προς το κτίριο για τους τουρίστες. Όλα για τα λεφτά… Πάντως το κτίριο παραμένει το αγαπημένο μου από τις δημιουργίες του Γκαουντί γιατί μου αρέσει πολύ αυτή η ανάλαφρη διάθεση που προσφέρει χρησιμοποιώντας στοιχεία που παραπέμπουν σε σκελετούς. Η τέλεια αντίθεση.

Κολλητά με την Casa Batllo στέκεται η Casa Museu Amatller ένα μοντερνιστικό κτίριο που συνδυάζει καταλανική και φλαμανδική αρχιτεκτονική, του Josep Puig i Cadafalch και σχεδόν δίπλα, στην γωνιά του δρόμου, η Casa Lleó Morera 2 ακόμη ωραία κτίρια που αν βρίσκονταν σε άλλο σημείο της πόλης θα μου άρεσαν περισσότερο. Η σύγκριση δεν τα ευνοούσε καθόλου…

Συνεχίσαμε να περπατάμε εξαντλώντας την Passeig de Gràcia με τα πολλά άγνωστα και γνωστά ενδιαφέροντα κτίρια (Palau Marcet ή αλλιώς Cines Comèdia) και μπαίνοντας στην La Rampbla όπου το σκηνικό ήταν παρόμοιο.

Παρομοίως βλέπαμε και φωτογραφίζαμε κι εδώ τέτοια κτίρια. Ανάμεσά τους η Reial Acadèmia de Ciències i Arts de Barcelona, η Casa Manuela Xiqués, η εκκλησία Església de la Mare de Déu de Betlem και άλλα πολλά.

Περάσαμε κάτω από τις στοές του Virreina Palace για να καταλήξουμε στην διάσημη κλειστή αγορά της πόλης, την Mercat de la Boqueria, στην οποία γινόταν ένας μικρός χαμός από επισκέπτες. Σχεδόν δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε στους διαδρόμους της κι έτσι γρήγορα βγήκαμε έξω.

Σε όλο σχεδόν το μήκος της La Rambla γίνονταν έργα αλλά ευτυχώς το γνωστό μωσαϊκό του Μιρό δεν είχε πειραχτεί κι έτσι μπορέσαμε να το δούμε, έστω και με τους πεζούς να περνάνε αδιάκοπα από πάνω του. Ο @stonerolling δεν μπόρεσε να αντισταθεί και σκαρφάλωσε σε μια κολώνα ώστε να μπορέσει να το απαθανατίσει καλύτερα.

Στην Carrer Nou de la Rambla στρίψαμε για να δούμε το τελευταίο, γι αυτό το ταξίδι, έργο του Γκαουντί, το μέγαρο Palau Güell, σπίτι του βασικού χρηματοδότη του, Güell.

Μια στάση ήταν απαραίτητη καθώς είχαμε αρχίσει να κουραζόμαστε κι έτσι για να αναπληρώσουμε την ενέργεια μας σταθήκαμε σ ένα μικρό μαγαζάκι της γειτονιάς για να φάμε μερικά τσούρος με σοκολάτα. Μέτρια ήταν αλλά την δουλειά τους την έκαναν και μας “κράτησαν” καλά για τις επόμενες ώρες.

Διαδρομή στη Βαρκελώνη (Πρωινή)

 

[stonerolling]

Πάθαμε Γκαουντίαση στη Βαρκελώνη, ευτυχώς γυρίσαμε Αθήνα και στρώσαμε

 

[gkalla]

Βαρκελώνη II - Barri Gotic (συνέχεια), Barceloneta, El Born, La Ribera

Μετά την στάση συνεχίσαμε ακάθεκτοι περνώντας ξανά, αυτή την φορά στο φως του ήλιου, από την Plaça Reial. Στο σιντριβάνι των Τριών Χαρίτων, στο κέντρο της πλατείας, ξαφνικά εμφανίστηκε και μια 4η χάρις, αυτή κάπως σιτεμένη…

Σειρά είχαν οι πλατείες Plaça de Sant Josep Oriol και την Plaça del Pi με τον Ναό της Παναγίας του Πι που μας έκανε να αναρωτηθούμε αν το όνομα έχει σχέση με το 3,14. Η αλήθεια είναι πως το όνομά της προέρχεται από ένα πεύκο (Pi στα καταλανικά, Pino στα ισπανικά) που υπήρχε στην περιοχή, στο κορμό του οποίου υποτίθεται ότι βρέθηκε εικόνα της Παναγιάς.

Η λίγο παράδοξη πορεία μας μέσα στο Barrio Gótico, με τα πολλά μπρος - πίσω, συνεχίστηκε προς την Plaça Nova και τον Καθεδρικό Ναό της Βαρκελώνης που κι αυτόν θέλαμε να τον δούμε στο φως της ημέρας. Επιπλέον ρίξαμε μια κλεφτή ματιά στο αίθριο της Casa de l'Ardiaca και στο σιντριβάνι που βρίσκεται εκεί.

Επόμενη σύντομη στάση στο κολάζ - ψηφιδωτό με το όνομα The World Begins With Every Kiss (El món neix en cada besada), ένα παράδοξο κατασκεύασμα που αποτελείται από πολλές μικρές φωτογραφίες τοποθετημένες με τέτοιο τρόπο ώστε να σχηματίζεται μια τελική εικόνα ενός παθιασμένου φιλιού. Εδώ ήταν που συναντήσαμε ένα μικρό χαμό από Ινσταγκράμερς, Ινφλουένσερς ή όπως αλλιώς τους λένε.

Κατόπιν, σειρά πήραν η Γέφυρα του Επισκόπου (Pont del Bisbe) με την γειτονική κατοικία του Προέδρου της ημιαυτόνομης περιοχής της Καταλωνίας (Residència Oficial del President de la Generalitat Catalunya) που στην ουσία βρίσκεται πίσω από το κτίριο της τοπικής αυτοδιοικητικής κυβέρνησης Palau de la Generalitat de Catalunya.

Στην ίδια πλατεία (Plaça de Sant Jaume) κι απέναντι ακριβώς βρίσκεται το σχεδόν πανομοιότυπο κτίριο του δημαρχείου της πόλη (Ajuntament de Barcelona), ενώ στο πλάι του και στην μικρή πλατεία Plaça de Sant Miquel πέσαμε πάνω σ’ ένα μοντέρνο εικαστικό με σύρματα (Monument als Castellers) που είναι αφιερωμένο στην τοπική παράδοση των ανθρώπινων πύργων Castellers.

Κατεβαίνοντας προς την θάλασσα φτάσαμε στην πλατεία Plaça de la Mercè με την ομώνυμη Basílica de la Mercè πριν στρίψουμε με κατεύθυνση την κεντρική μαρίνα της πόλης περνώντας κι από το περιποιημένο κτίριο του ταχυδρομείου Correus (Correos y Telegrafos).

Στην μαρίνα της Barceloneta χαζέψαμε αρκετή ώρα με σκοπό να διαλέξουμε το δώρο της κόρης του @stonerolling, ένα μικρό και διακριτικό σκαφάκι για να πηγαίνει διακοπές με τους φίλους της. Είδαμε από μακριά τον λόφο και το κάστρο του Μοντζουίκ που ξέραμε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να προλάβουμε να φτάσουμε ως εκεί, ούτε καν χρησιμοποιώντας το Telefèric de Montjuïc, που περνούσε διαρκώς πάνω από τα κεφάλια μας.

Η παραλία της Barceloneta ήταν το επόμενο σημείο που πήγαμε κι ευτυχώς η κατάσταση των νερών ήταν τέτοια που ο @stonerolling ούτε καν το σκέφτηκε να βουτήξει, μόνο τα πόδια του έβαλε μέσα κι αυτό χωρίς ιδιαίτερη χαρά. Είδαμε από πολύ μακριά το έργο του Frank Gehry El Peix d'Or (Ψάρι από χρυσό) όπως και το τεράστιο ξενοδοχείο W Barcelona (Marriott).

Στο πίσω μέρος της παραλίας κάποιοι καλλιτέχνες της άμμου είχαν φτιάξει κάποια εφήμερα γλυπτά με σκοπό να κερδίσουν μερικά νομίσματα. Ο τσιφούτης ο @stonerolling και φωτογραφία έβγαλε και φράγκο δεν άφησε πριν τελικά αποχωρήσουμε προς το εσωτερικό της γειτονιάς.

Στα εξωτερικά όρια της Barceloneta πέσαμε πάνω στο σιντριβάνι Font del Geni Català που στέκεται έξω από το κλασικό κτίριο Casa Llotja de Mar πριν τελικά μπούμε στο εσωτερικό της γειτονιάς El Born, που προσωπικά μου αρέσει πολύ.

Η Παναγιά της Θάλασσας (Basílica de Santa Maria del Mar), διάσημη εξαιτίας του ομώνυμου βιβλίου και της τηλεοπτικής σειράς , ήταν η επόμενη στάση μας καθώς και η γειτονική Passeig del Born που ήταν γεμάτη κόσμο, εκείνη την ώρα.

Σιγά σιγά μπήκαμε βαθιά στη γειτονιά θαυμάζοντας τις πολλές όμορφες εσωτερικές αυλές. Palau Dalmases, Museu Etnològic i de Cultures del Món και Museu Picasso είχαν μάλλον τις πιο εντυπωσιακές αν και δεν μπορούσαμε να δούμε τις περισσότερες, καθώς είναι ιδιωτικές.

Στην Carrer de la Princesa που βγήκαμε σε λίγο σταθήκαμε λίγο έξω από την Galería Maxó στην οποία λάμβανε χώρα κάποιο event, με DJ και μεγάλα ηχεία, στα πλαίσια των 15ων γενεθλίων, της έκθεσης έργων τέχνης τους στην Βαρκελώνη. Μόλις μας είδαν να κοιτάζουμε από την βιτρίνα τα έργα αμέσως μας κάλεσαν να μπούμε δελεάζοντάς μας με προσφορά δωρεάν μπύρας και τοπικού Brandy, που οι ντόπιοι το έχουν πολύ ψηλά στην εκτίμησή τους. Φυσικά δυσκολευτήκαμε (0,6”) πολύ να δεχτούμε, αλλά τελικά υποκύψαμε και μπήκαμε. Δεν ξέρω τι περίμεναν από μας. Ίσως μας πέρασαν για πλούσιους αγοραστές τέχνης από την εξωτική Ελλάδα. Φαντάζομαι ότι πολύ γρήγορα μετάνιωσαν για την πρόσκλησή τους, ειδικά αν είδαν τον ρυθμό με τον οποίο δοκιμάζαμε τα μπράντυ και τις μπύρες. Πάντως υπήρχε αρκετός κόσμος που αγόραζε, σε τιμές που, στα δικά μας μάτια πάντα, ήταν αρκετά υψηλότερες της καλλιτεχνικής αξίας των έργων. Πάντως ήταν πολύ φιλικοί και επικοινωνιακοί μαζί μας. Μας είπαν ότι είναι καλλιτέχνες από την Αργεντινή και ήταν πολύ χαρούμενοι που ζούσαν πλέον σε αυτήν την όμορφη πόλη, ενώ έθαψαν την πατρίδα τους, η οποία όπως είπαν (εξ)αγοράζεται με τρελούς ρυθμούς από τους Κινέζους. Ζήτησαν επίσης από τον @stonerolling να μοιραστεί κι αυτός την δικιά του φωτογραφική τέχνη στέλνοντάς τους τις φωτογραφίες που τράβηξε από την έκθεση. Όταν τους απαντήσαμε, σε ερώτησή τους, πως η Βαρκελώνη μας φαίνεται πολύ όμορφη, αλλά με υπερβολικό τουρισμό μας είπαν πως έπρεπε να την δούμε τους καλοκαιρινούς μήνες όπου στους δρόμους πρέπει να σπρώξεις για να περάσεις. Η αλήθεια είναι ότι, καθώς έχω ήδη πάει στην πόλη Αύγουστο, μπορώ να επιβεβαιώσω κι εγώ πως γίνεται το αδιαχώρητο.

Η ενέργεια που είχαμε πάρει από τα τσούρος, ώρες πριν, είχε τελειώσει και χρειαζόμασταν επειγόντως refueling. Αναζητήσαμε κάποιο κοντινό εστιατόριο στο γειτονικό πεζόδρομο και καταλήξαμε στο Ιταλικό Restaurant Zero Nove Cinque. Τώρα εσείς οι κακεντρεχείς θα φαντάζεστε πως ο @stonerolling θα επέλεγε και πάλι πίτσα. Έλα όμως που ο κατάλογος δεν είχε!!! Την πάτησε αλλά ευτυχώς ευχαριστήθηκε με μια ωραιότατη ποικιλία αλλαντικών και τυριών, της οποίας ειδικά τα τυριά ήταν εξαιρετικά. Αν τώρα σκεφτούμε βέβαια ότι το ψωμί που συνόδευε τα αλλαντικά ήταν βάση πίτσας κομμένο αντίστοιχα, μάλλον πίτσα έφαγε πάλι, απλά τα υλικά ήταν χωριστά.

Χορτάτοι και κουρασμένοι πήραμε τον δρόμο του γυρισμού για το ξενοδοχείο, περνώντας όμως πρώτα από την μεγαλοπρεπή Arc de Triomf. Ήταν το τελευταίο, από πολλά, σημείο της πόλης που είδαμε μέσα σε μια μόνο μέρα καθώς το βράδυ που ερχόταν θα περνούσαμε ξανά από κάποια σημεία που είχαμε ήδη δει.

Διαδρομή στη Βαρκελώνη (Απογεύμα)

Η νυχτερινή μας εξόρμηση ξεκίνησε αρκετά αργά από το Craft Barcelona, ένα μπαρ που είχαμε δει από χθες πως θα είχε live. Μπήκαμε λοιπόν μέσα και συγκεκριμένα στο υπόγειο του, όπου, στην μικρή σκηνή που υπήρχε, ανέβαιναν διάφοροι μουσικοί και τραγουδιστές και έπαιζαν 4-5 κομμάτια ο καθένας. Οι περισσότεροι δεν άξιζαν ιδιαίτερα αλλά είχε φτιαχτεί ωραίο κλίμα κι ο κόσμος έκανε κέφι. Εμείς μείναμε αρκετά, πιάνοντας μάλιστα την κουβέντα με 1-2 από αυτούς. Μια Αγγλίδα τα έδωσε όλα τραγουδώντας Rage Against the Machine. Της δώσαμε συγχαρητήρια για την ενέργεια που έδωσε και μας είπε ότι είχε ζητήσει από την προηγούμενη μέρα να το τραγουδήσει. Μιλήσαμε ακόμη με τον βασικό 40χρονο drummer του μαγαζιού, ο οποίος ήταν Γάλλος και μας είπε πως όταν, πιτσιρικάς, επισκέφθηκε πρώτη φορά την πόλη, αποφάσισε πως εκεί ήθελε να ζήσει και τελικά τα κατάφερε.

Δεν περάσαμε κι άσχημα αλλά κάποια στιγμή, λίγο πριν τις 2:00 αποφασίσαμε να φύγουμε. Αρχικά σταθήκαμε σ’ ένα ακόμη μουσικό χάπενινγκ των εκδηλώσεων Festes del Gòtic, σε μια ακόμη πλατεία, πριν καταλήξουμε στο μπαρ Lupara, ένα μικρό αλλά αρκετά ζωντανό μαγαζάκι. Κι εκεί όπως παντού επικοινωνήσαμε με κόσμο κι εννοείται έριξε το χορό του ο @stonerolling. Όμως εκεί δεν έκλεψε την παράσταση καθώς υπήρχε ένας άλλος θαμώνας ο οποίος ήταν θρύλος για τους υπόλοιπους καθώς είχε παντρευτεί 7 φορές και είχε τον σεβασμό όλων!!!

Γύρω στις 3:00 διαπιστώσαμε πως έξω ρίχνει βροχή με το τουλούμι. Περιμέναμε λίγο αλλά τελικά η βροχή δεν έδειχνε καμία διάθεση να κόψει. Κάναμε σχεδόν τρέχοντας το 1 χιλιόμετρο μέχρι το ξενοδοχείο και φτάσαμε λαχανιασμένοι και μουσκεμένοι μέχρι το κόκκαλο.

Το πρωί ετοιμαστήκαμε και βγήκαμε χαλαροί στην Plaça de Catalunya για να πάρουμε το Aerobus για το αεροδρόμιο. Γρήγορα όμως μας “έζωσαν τα φίδια”. Αυτοκίνητα δεν περνούσαν, αστυνομικοί περιπολούσαν και ένα σωρό διαχωριστικά και διαφημιστικά ταμπλώ είχαν γεμίσει τους δρόμους και την πλατεία. Τελικά ρωτώντας έναν από τους αστυνομικούς μάθαμε πως εκεί ήταν ο τερματισμός ενός δρομικού αγώνα και πως η αφετηρία του Aerobus είχε μεταφερθεί στην Plaça d'Espanya.

Πανικόβλητοι αρχίσαμε να τρέχουμε ως το μετρό, πήραμε γρήγορα, ευτυχώς, την κατάλληλη γραμμή και 5-10 λεπτά πριν φύγει το λεωφορείο ήμασταν στην νέα αφετηρία. Μόλις που προλάβαμε να βγάλουμε 2 φωτογραφίες από την, υπό ανακαίνιση, Plaça d'Espanya με το Εθνικό Παλάτι του Montjuïc (Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλονίας) που μόλις και φαινόταν στο βάθος.

Γύρω στις 12:45 είχαμε πια απογειωθεί από την Βαρκελώνη και πετώντας πάνω από την Μεσόγειο, που την βλέπαμε σχεδόν σε όλη την διαδρομή, φτάσαμε στην Αθήνα λίγο μετά τις 15:00 (τοπική 16:00).

 

[gkalla]

Πάθαμε Γκαουντίαση στη Βαρκελώνη, ευτυχώς γυρίσαμε Αθήνα και στρώσαμε

Εγώ φταίω που δεν σε πήγα και σε άλλα Γκαουντένια αξιοθέατα, να σε στρώσω.

 

[stonerolling]

Εγώ φταίω που δεν σε πήγα και σε άλλα Γκαουντένια αξιοθέατα, να σε στρώσω.

Μήπως να πάρω και 10 push-ups πρώτα;
Άφησα κάβα για επόμενο ταξίδι....

 

[stonerolling]

Βαρκελώνη II - Barri Gotic (συνέχεια), Barceloneta, El Born, La Ribera

Μετά την στάση συνεχίσαμε ακάθεκτοι περνώντας ξανά, αυτή την φορά στο φως του ήλιου, από την Plaça Reial. Στο σιντριβάνι των Τριών Χαρίτων, στο κέντρο της πλατείας, ξαφνικά εμφανίστηκε και μια 4η χάρις, αυτή κάπως σιτεμένη…

View attachment 503981

Ολόφρεσκος, ΕΦΗΒΟΣ είμαι ρεεεε!!!!!!
Του χρόνου θα δώσω πανελλήνιες για να αποκτήσω φίλους στην ηλικία μου

 

[gkalla]

Του χρόνου θα δώσω πανελλήνιες για να αποκτήσω φίλους στην ηλικία μου

Καλά θα κάνεις. Έχουμε πολλούς φοιτητές γεροντάρες για να κάνεις παρέα