Ισπανία Έχω κι Erasmus, πάμε μια Μαγιόρκα; (+ Μαδρίτη, Βαρκελώνη)

[gkalla]

Δεν πήγατε καθόλου στο ανατολικό κομμάτι που θυμίζει....Μεξικό!
Αυτή είναι η ομορφιά του νησιού, η διαφορετικότητα ανά περιοχή. Αλλά οκ είπαμε, δεν θα κόψουμε και φλέβες, συμφωνώ για το υπερ-τουριστικό του θέματος.

Θέλαμε αλλά δεν…
Θα μπορούσαμε μόνο αν είχαμε νοικιάσει αυτοκίνητο και δεν είχαμε υποχρεώσεις στο πανεπιστήμιο. Αλλά δεν πιστεύω ότι θα αλλάζαμε γνώμη τελικά.

 

[psilos3]

ενώ για Κυκλάδες...... πφφφφφφ άντε 15 μέρες ακόμα για να πάω.

Ε βέβαια, τώρα μιλάς για νησιά, ποια Μαγιόρκα και πια Ίμπιζα μπρος στις Κυκλάδες!

 

[gkalla]

Βαρκελώνη I - Festes del Gòtic, L'Eixample, Barri Gotic, Κτίρια Gaudí

Προσγειωθήκαμε στο El Prat 5 λεπτά πριν τις 22:00, γρήγορα βγήκαμε έξω από το αεροδρόμιο, πήραμε αμέσως το γνωστό Α1-Aerobus και λόγω της ώρας σε λιγότερο από μισή ώρα είμασταν στο κέντρο της πόλης, στην Plaça de Catalunya. Λίγα μέτρα πιο κεί, στην άλλη γωνία της πλατείας ήταν το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει και στο οποίο πήγαμε, κάναμε check-in, αποθέσαμε αποσκευές και σε χρόνο μηδέν είμασταν και πάλι έξω.

Στην Plaça de Catalunya μόλις τελείωνε μια συναυλία που δεν προλάβαμε αλλά δεν στεναχωρηθήκαμε για πολύ. Λίγο πιο κάτω, στην επόμενη πλατεία, υπήρχε άλλη μια μεγάλη συγκέντρωση νεαρόκοσμου, με μια DJ να δίνει τον παλμό. Είχαμε βρεθεί στην καρδιά του Festes del Gòtic 2025, το ετήσιο φεστιβάλ της πόλης που φέτος διεξαγόταν μεταξύ 8 και 11 Μαΐου. Ούτε να το είχαμε κανονίσει επίτηδες!

Μείναμε για λίγο αλλά σύντομα προχωρήσαμε πιο κάτω “πέφτοντας” πάνω στον Καθεδρικό Ναό της πόλης, χωρίς όμως να σταθούμε κι εκεί για πολύ. Καθώς από παντού ακούγαμε μουσικές προχωρήσαμε στην επόμενη μικρή πλατεία ακολουθώντας τον ήχο αλλά και τις διάφορες παρέες που κυκλοφορούσαν στα δρομάκια της Γοτθικής γειτονιάς. Κι εκεί υπήρχε άλλος ένας DJ, αρκετός κόσμος συγκεντρωμένος που έπινε τις μπυρίτσες του και χόρευε στον ρυθμό.

Ανάμεσα στα στενάκια κι ενώ είχα πεταχτεί σ’ ένα ψιλικατζίδικο να πάρω ένα μπουκαλάκι νερό ένας έγχρωμος πλησίασε τον @stonerolling ρωτώντας τον αν ήθελε να του πουλήσει μαριχουάνα. Με χαμόγελο του απάντησε όχι ευχαριστώ, ίσως την επόμενη φορά. Δεν τον ξαναφήνω μόνο του. Θα μου τον παρασύρουν στις ακολασίες και τους εθισμούς… Νέα αλλαγή πλατείας, αυτή την φορά στην Plaça de Sant Miquel, όπου γινόταν το αδιαχώρητο. Κι εδώ μουσικές αλλά και performances επί σκηνής μας κράτησαν περισσότερο το ενδιαφέρον. Μπήκαμε κι εμείς στο κλίμα και το πνεύμα των ντόπιων και μείναμε αρκετή ώρα εκεί. Δεν χρειάζεται βέβαια να σας πω ότι όπως πάντα ο @stonerolling μπήκε αμέσως στο χορό.

Γίναμε αχόρταγοι όμως και θέλαμε να δούμε κι άλλα τέτοια χάπενινγκ και η πόλη δεν μας χάλασε το χατήρι. Σχεδόν κάθε 2ο τετράγωνο υπήρχε κάτι ενώ η κυκλοφορία στους πεζοδρόμους ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή. Άπαντες ήταν έξω, ντόπιοι κυρίως αλλά και τουρίστες, κυκλοφορούσαν στα στενά και τις πλατείες λες και ήταν μέρα.

Μετά από λίγο φτάσαμε στην Plaça Reial, επίσης γεμάτη κόσμο, αν και εδώ δεν υπήρχε κάποιο live. Σταθήκαμε για λίγο, ίσα ίσα για μια, δυο φωτογραφίες.

Βγήκαμε στην La Rambla όπου είδαμε πολύ κόσμο να μπαίνει στην Old Irish Pub. Και φυσικά ακολουθήσαμε κι εμείς…

Αν και ήταν πραγματικά γεμάτη κόσμο που χόρευε και διασκέδαζε μας “χάλασε” λίγο το ψηλό ποσοστό Άγγλων και ειδικά οι κοριστοπαρέες που είχαν έρθει για bachelor με όλα αυτά τα τούλια, τις υφασμάτινες διαγώνιες κορδέλες καθώς και τα κακόγουστα ρούχα τους. Αποφασίσαμε να τους αγνοήσουμε, ήπιαμε τις μπυρίτσες μας και παρόλο που ήμασταν αρκετά κουρασμένοι από την μεγάλη μέρα που είχε προηγηθεί, μείναμε σχεδόν ως τις 3:00. Φυσικά όλη αυτή την ώρα ο @stonerolling χοροπήδαγε σαν τρελός επικοινωνώντας χορευτικά με πολύ κόσμο. Με το πόδι μιας άτυχης ισπανιδούλας “επικοινώνησε” περισσότερο όταν αυτό “βρέθηκε” κάτω από το δικό του. Η συγνώμη του έγινε δεκτή μόλις και μετά βίας. Μάλλον δεν θα ξαναχορέψει με έλληνα ποτέ. Ένας άλλος πιτσιρικάς ισπανός μαζί με την παρέα του (όλες νεαρές τουρίστριες - Spanish καμάκι) διασκέδαζε με την ενέργεια του @stonerolling, γνωρίζοντάς τον σε όλους και σε όλες.

Βγαίνοντας είδαμε πως σχεδόν τα πάντα είχαν ερημώσει και περνώντας βιαστικά από διάφορα ενδιαφέροντα σημεία της περιοχής (Ajuntament de Barcelona, Pont del Bisbe, Reial Cercle Artístic), επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας.

Η επόμενη ημέρα, ουσιαστικά η τελευταία πλήρης μέρα του ταξιδιού μας, θα ήταν πολύ γεμάτη. Έπρεπε να δείξω στον @stonerolling τα βασικά της πόλης αλλά και να προσθέσω κάποια, λίγα, σημεία για μένα, πράγματα που δεν είχα δει στην προηγούμενη επίσκεψή μου στην πόλη. Ξεκινήσαμε κάπως αργά λόγω της χθεσινής μας κραιπάλης και πριν πάρουμε το μετρό είδαμε κλεφτά το Teatre Coliseum.

Με το μετρό L2 φτάσαμε γρήγορα στην Sagrada Familia. Δεν είχαμε καταφέρει να βρούμε εισιτήρια για να μπούμε στο εσωτερικό της, όταν τα ψάχναμε, περίπου 1 μήνα πριν το ταξίδι. Δυστυχώς είχαν εξαντληθεί όλα, για την συγκεκριμένη ημέρα. Έτσι αρκεστήκαμε να την θαυμάσουμε εξωτερικά, απ’ όλες τις πλευρές της, παίρνοντας άπειρες λήψεις από κάθε γωνιά της. Η πρόοδος του έργου όμως δεν μου φάνηκε ιδιαίτερα μεγάλη από το ‘17 που την είχα ξαναδεί. Έχω την αίσθηση ότι, για μια ακόμη φορά, το χρονοδιάγραμμα της αποπεράτωσης θα πάει κι άλλο πίσω από το 2026 που έχουν ανακοινώσει. Πάντως όταν ολοκληρωθεί θα έχω έτοιμη την δικαιολογία για να επισκεφτώ και πάλι την πόλη.

Μόλις χορτάσαμε από την Sagrada απομακρυνθήκαμε με κατεύθυνση την μεγάλη λεωφόρο Diagonal και σύντομα φτάσαμε στο μνημείο του ντόπιου συγγραφέα Mossèn Jacint Verdaguer, με τα κυπαρίσσια του, που στέκεται στην ίδια διασταύρωση με ένα ογκώδες κτίριο γραφείων κι επιχειρήσεων, το Roland House.

Με βήμα ταχύ φτάσαμε στο ύψος της Passeig de Sant Joan στην οποία είχε στηθεί μια μικρή αγορά. Δεν αντισταθήκαμε, την διασχίσαμε, όχι τόσο για ψωνίσουμε, όσο για να πάρουμε μια μικρή γεύση των ντόπιων ανθρώπων και προϊόντων. Εκεί κοντά είδαμε και μια αφίσα για μια συναυλία αφιερωμένη στον Μίκη Θεοδωράκη που είχε γίνει μόλις την προηγούμενη ημέρα στην πόλη.

Μετά από αυτήν την μικρή παράκαμψη επιστρέψαμε στην Avenida Diagonal και περάσαμε μπροστά από κτίριο Casa de les Punxes (Casa Terradas) του μοντερνιστή αρχιτέκτονα Josep Puig i Cadafalch, που από μακριά έμοιαζε με τούβλινο κάστρο.

Κοντά ήταν και η Casa Comalat κτίριο Art Nouveau, του επηρεασμένου από τον Γκαουντί αρχιτέκτονα Salvador Valeri i Pupurull. Δεν ήμουν καλά “διαβασμένος” κι έτσι είδαμε μόνο την λιγότερο εντυπωσιακή πλευρά του κτιρίου, χάνοντας την πιο “χρωματιστή” και μοντερνιστική που βρισκόταν στο πίσω μέρος του τετραγώνου. Ευτυχώς δεν χάσαμε το επίσης ωραίο κτίριο Palau del Baró de Quadras που βρίσκεται σχεδόν απέναντι.

Ήμασταν πια στην Passeig de Gràcia, την διασημότερη, μετά την La Rambla, λεωφόρο της πόλης. Και φυσικά αμέσως τρέξαμε προς την Casa Mila, ή αλλιώς La Pedrera καθώς όντως το κτίριο μοιάζει να είναι μέρος από λατομείο πέτρας. Ένας μικρός χαμός γινόταν απέξω από τους τουρίστες αλλά ο εκπαιδευμένος παπαράτσι @stonerolling κατάφερε να πάρει αρκετές καλές λήψεις του κτιρίου, τόσο από το εξωτερικό του, τα μπαλκόνια και τις καμινάδες όσο και από τον προθάλαμο του εσωτερικού του.

Θυμόμουν πως στο επόμενο διάσημο κτίριο του Γκαουντί που βρίσκεται λίγο πιο κάτω, την Casa Batllo, τα ψηλά και πυκνόφυλλα δέντρα που βρίσκονταν μπροστά του εμπόδιζαν την καλή φωτογράφιση και είχα ενημερώσει τον φωτογράφο. Με έκπληξη είδα πως τα δέντρα ήταν πια, όχι απλώς κλαδεμένα, αλλά πετσοκομμένα με προφανή σκοπό να προσφέρεται ανεμπόδιστη θέα προς το κτίριο για τους τουρίστες. Όλα για τα λεφτά… Πάντως το κτίριο παραμένει το αγαπημένο μου από τις δημιουργίες του Γκαουντί γιατί μου αρέσει πολύ αυτή η ανάλαφρη διάθεση που προσφέρει χρησιμοποιώντας στοιχεία που παραπέμπουν σε σκελετούς. Η τέλεια αντίθεση.

Κολλητά με την Casa Batllo στέκεται η Casa Museu Amatller ένα μοντερνιστικό κτίριο που συνδυάζει καταλανική και φλαμανδική αρχιτεκτονική, του Josep Puig i Cadafalch και σχεδόν δίπλα, στην γωνιά του δρόμου, η Casa Lleó Morera 2 ακόμη ωραία κτίρια που αν βρίσκονταν σε άλλο σημείο της πόλης θα μου άρεσαν περισσότερο. Η σύγκριση δεν τα ευνοούσε καθόλου…

Συνεχίσαμε να περπατάμε εξαντλώντας την Passeig de Gràcia με τα πολλά άγνωστα και γνωστά ενδιαφέροντα κτίρια (Palau Marcet ή αλλιώς Cines Comèdia) και μπαίνοντας στην La Rampbla όπου το σκηνικό ήταν παρόμοιο.

Παρομοίως βλέπαμε και φωτογραφίζαμε κι εδώ τέτοια κτίρια. Ανάμεσά τους η Reial Acadèmia de Ciències i Arts de Barcelona, η Casa Manuela Xiqués, η εκκλησία Església de la Mare de Déu de Betlem και άλλα πολλά.

Περάσαμε κάτω από τις στοές του Virreina Palace για να καταλήξουμε στην διάσημη κλειστή αγορά της πόλης, την Mercat de la Boqueria, στην οποία γινόταν ένας μικρός χαμός από επισκέπτες. Σχεδόν δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε στους διαδρόμους της κι έτσι γρήγορα βγήκαμε έξω.

Σε όλο σχεδόν το μήκος της La Rambla γίνονταν έργα αλλά ευτυχώς το γνωστό μωσαϊκό του Μιρό δεν είχε πειραχτεί κι έτσι μπορέσαμε να το δούμε, έστω και με τους πεζούς να περνάνε αδιάκοπα από πάνω του. Ο @stonerolling δεν μπόρεσε να αντισταθεί και σκαρφάλωσε σε μια κολώνα ώστε να μπορέσει να το απαθανατίσει καλύτερα.

Στην Carrer Nou de la Rambla στρίψαμε για να δούμε το τελευταίο, γι αυτό το ταξίδι, έργο του Γκαουντί, το μέγαρο Palau Güell, σπίτι του βασικού χρηματοδότη του, Güell.

Μια στάση ήταν απαραίτητη καθώς είχαμε αρχίσει να κουραζόμαστε κι έτσι για να αναπληρώσουμε την ενέργεια μας σταθήκαμε σ ένα μικρό μαγαζάκι της γειτονιάς για να φάμε μερικά τσούρος με σοκολάτα. Μέτρια ήταν αλλά την δουλειά τους την έκαναν και μας “κράτησαν” καλά για τις επόμενες ώρες.

Διαδρομή στη Βαρκελώνη (Πρωινή)