gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.801
Περιεχόμενα
Κεφάλαιο 3
Μια μικρή βόλτα στα αξιοθέατα και συνέχεια εξερεύνηση των μπαρ-ρεστοράν.
Αξιοθέατα. Δεν ήταν ο σκοπός του ταξιδιού μας, το να δούμε τα αξιοθέατα. Όμως ο συνταξιδιώτης μου επέμενε ν' ασχοληθούμε λίγες ώρες με τα αξιοθέατα του Βελιγραδίου.
Την άλλη ημέρα Παρασκευή 24-06-2016, ξυπνώ νωρίς, σχετικά με την ώρα που κοιμήθηκα και κατεβαίνω στην πλατεία. Σε αντίθεση με τη νύχτα, ελάχιστος κόσμος κυκλοφορούσε το πρωί.
Στο ισόγειο και στον ημιώροφο του κτιρίου του ξενοδοχείου,
υπάρχει το μπαρ - ρεστοράν Boutique,
στο οποίο με μια κάρτα που σου δίνουν στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου τρως πρωινό.
Άξιο αναφοράς είναι το ωράριο του πρωινού. Από 08.00 πμ έως 12.00 πμ. Και αυτό λόγω του ξενυχτιού, στην πλατεία. Μετά το πρωινό συναντηθήκαμε με τον συνταξιδιώτη, βρήκαμε ένα ταξί το οποίο θα μας γύριζε στο κέντρο της πόλης και θα μας άφηνε στην είσοδο του Kalemegdan, από την πλευρά του κεντρικού πεζόδρομου του Βελιγραδίου Knez Mihailova. Η ζέστη συνεχιζόταν και σκεφτήκαμε ότι θα καταπονούμαστε περπατώντας δεύτερη συνεχόμενη ημέρα με καύσωνα. Άλλωστε όπως έχω προαναφέρει τα ταξί στο Βελιγράδι είναι πολύ φτηνά.
Έτσι ξεκινήσαμε κατ' αρχή με το ναό του Αγίου Σάββα,
τον μεγαλύτερο ορθόδοξο ναό στον κόσμο, ο οποίος εσωτερικά είναι ημιτελής.
Πάντως μπήκαμε στο εσωτερικό του ναού και δροσιστήκαμε.
Μετά το σύντομο πέρασμα από τον Άγιο Σάββα, προχωρήσαμε με το ταξί νοτιοανατολικά, προκειμένου να επισκεφτούμε το μουσείο γιουγκοσλαβικής ιστορίας,
όπου και ο τάφος του στρατάρχη Τίτο.
Ο στρατάρχης Τίτο (Γιόσιπ Μποζ Τίτο), ως επικεφαλής των Παρτιζάνων, ηγέτης της κομμουνιστικής αντίστασης κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην κατεχόμενη Γιουγκοσλαβία και ιδρυτής του μεταπολεμικού Γιουγκοσλαβικού κράτους, ήταν απόλυτος κυρίαρχος της Γιουγκοσλαβίας (Νοτιοσλαβίας) μέχρι τον θάνατό του, το έτος 1980. Αν και με κροατική καταγωγή είχε αναγνωρίσει την ηγεμονία των Σέρβων στη Γιουγκοσλαβία, οπότε πέρασε στην ιστορία ως ο ηγέτης της Γιουγκοσλαβίας.
Ο στρατάρχης Τίτο διέκοψε τις σχέσεις με τον Στάλιν, το έτος 1948, οπότε δέχτηκε μεγάλη οικονομική βοήθεια από τους Αμερικανούς και τους Άγγλους, ενώ τα υπόλοιπα οι πολλοί τα γνωρίζουμε και δεν επεκτείνομαι.
Ανεβαίνοντας προς το μαυσωλείο,
ενώ ανέβαινε και η θερμοκρασία, σκεφτόμουν ότι παρ' όλη την ταλαιπωρία, λόγω ζέστης, δεν είναι δυνατό να μην επισκεφτώ το μουσείο γιουγκοσλαβικής ιστορίας και το μαυσωλείο του στρατάρχη Τίτο, όταν τα δύο τελευταία χρόνια έχω επισκεφτεί το μαυσωλείο του συντρόφου Μάο στο Πεκίνο, έχω σταθεί κάτω από το βαρύτατο (1,50 τόνου) πορτραίτο του συντρόφου Μάο επίσης στο Πεκίνο στην πλατεία Τιέν Αν Μεν, έχω επισκεφθεί το σπίτι όπου πραγματοποιήθηκε η Πρώτη Εθνική Σύνοδος του ΚΚΚ, στη γαλλική ζώνη της Σαγκάης, έχω σταθεί ταπεινός κάτω από τα αγάλματα του συντρόφου Λένιν σε κεντρικά σημεία των πόλεων Μινσκ και Μπρεστ της Λευκορωσίας, έχω σταθεί επίσης ταπεινός κάτω από τα αγάλματα των Μαρξ και Ένγκελς στο Βερολίνο, έχω επισκεφτεί το παλάτι του λαού (όραμα) του συντρόφου Τσαουσέσκου στο Βουκουρέστι, έχω επισκεφτεί το μέγαρο κουλτούρας και πολιτισμού "δώρο" του συντρόφου Στάλιν στο λαό της Πολωνίας και λοιπά μνημεία της σύγχρονης ιστορίας, τα οποία συνδέονται με γεγονότα καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη του 20 ου αιώνα. Και όλα τα παραπάνω, τα δύο τελευταία χρόνια.
Το μουσείο γιουγκοσλαβικής ιστορίας και το μαυσωλείο του στρατάρχη Τίτο, βρίσκονταν σ' ένα χώρο όπου επικρατούσε το πράσινο και τα λουλούδια,
γι' αυτό και ο χώρος που έχει κηδευτεί ο στρατάρχης Τίτο στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου, το μαυσωλείο, ονομάζεται«Σπίτι των Λουλουδιών». Το Σπίτι των Λουλουδιών, είναι μέρος προσκυνήματος κυρίως σε επετείους, για τους νοσταλγούς της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας οι οποίοι ονομάζονται "Γιουγκονοσταλγοί".
Η κηδεία του Τίτο ήταν η μεγαλύτερη στην ιστορία του 20 ου αιώνα. Παραβρέθηκαν 209 αποστολές κυβερνήσεων, διεθνών οργανισμών, κομμάτων, κινημάτων και βασιλικών οίκων, από 127 χώρες (σε σύνολο 150 μελών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που υπήρχαν το έτος 1980).
Μπαίνοντας στο χώρο έκδοσης εισιτηρίων, όπου δίπλα ήταν ένα κατάστημα πώλησης αναμνηστικών, το πρώτο που είδα ήταν μια αφίσα του ντοκιμαντέρ Cinema Komunisto του σκηνοθέτη Mila Turajlic,
το οποίο αφορά στις κινηματογραφικές παραγωγές επί Τίτο, στις οποίες συμμετείχαν και μεγάλοι σταρ του Hollywood όπως ο Όρσον Ουέλλες, ο Ρίτσαρντ Μπάρτον, η Σοφία Λόρεν κλπ. Μία από τις χαρακτηριστικές ταινίες, είναι η επική ταινία «Η Μάχη της Σούτιεσκα» του σκηνοθέτη Στίπε Ντέλιτς, παραγωγής του έτους 1973. Το ρόλο του Τίτο ερμήνευσε ο Ρίτσαρντ Μπάρτον, με συμπρωταγωνίστρια την Ειρήνη Παππά, ενώ τη μουσική για την ταινία συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης. Είναι γνωστό ότι ο στρατάρχης Τίτο ήταν θαυμαστής του κινηματογράφου και έβλεπε μία ταινία την ημέρα, στην αίθουσα που είχε οργανώσει στην κατοικία του στο Προεδρικό Μέγαρο.
Ο στρατάρχης Τίτο ήταν ένας από τους πλέον παρασημοφορημένους ηγέτες του κόσμου και ηγετική φυσιογνωμία του 'Κινήματος των Αδεσμεύτων". Πολλά αναμνηστικά δώρα - ενθύμια, τα οποία του είχαν δωρίσει ηγέτες κρατών, εκτίθενται στο μουσείο - μαυσωλείο.
Δίπλα στον τάφο του Τίτο,
σε μικρότερο ύψος βρίσκεται και ο τάφος της τελευταίας του γυναίκας, Γιοβάνκας.
Σε άλλη αίθουσα, δίπλα, εκτίθενται προσωπικά αντικείμενα του στρατάρχη Τίτο, η επίσημη στολή του, το γραφείο του, η βιβλιοθήκη του κλπ.
Έξω από το μουσείο, υπήρχαν ηλικιωμένοι, προφανώς νοσταλγοί του παλιού καθεστώτος όπως προέκυψε από σύντομη συζήτηση που είχα, οι οποίοι πουλούσαν βιβλία αλλά και άλλα αναμνηστικά. Αγόρασα μερικές βιογραφίες του Τίτο.
Μπήκαμε στο ταξί και επιστρέφοντας προς το κέντρο του κέντρου της πόλης περάσαμε από δημόσια κτίρια, μεταξύ αυτών και το Κοινοβούλιο,
καθώς και από δημόσια κτίρια βομβαρδισμένα και διατηρημένα έτσι, από το έτος 1999.
Το ταξί μας άφησε στην είσοδο του Kalemegdan, από την πλευρά του κεντρικού πεζόδρομου του Βελιγραδίου Knez Mihailova. Κατηφορίσαμε κατά μήκος της οδού Pariska, για δύο τετράγωνα, μέχρι τη διασταύρωση αυτής με την οδό Kneza Sime Markovica. Στη διασταύρωση στρίψαμε αριστερά στην οδό Kneza Sime Markovica και δεξιά μας είναι το Σέρβικο Ορθόδοξο Πατριαρχείο,
ενώ αριστερά βρίσκεται ο Ορθόδοξος Καθεδρικός ναός του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.
Διαγώνια από τον καθεδρικό ναό και στο επόμενο τετράγωνο από το Πατριαρχείο, επίσης επί της οδού Kneza Sime Markovica, βρίσκεται το σπίτι της πριγκίπισσας Λιούμπιτσα (στα σέρβικα σημαίνει μικρή αγάπη-αγαπούλα).
Στη συνέχεια προχωρήσαμε προς τον πύργο Nebojsa. Άλλωστε ήταν 24 Ιουνίου, δηλαδή η επέτειος, όπως έχω προαναφέρει. Μετά από αρκετή ώρα ανεβήκαμε στην "άνω πόλη" στο πάρκο και φρούριο Kalemegdan και συνεχίσαμε κατά μήκος του κεντρικού πεζόδρομου του Βελιγραδίου Knez Mihailova. Είχε φτάσει η ώρα να ξεκουραστούμε και να δροσιστούμε. Σταματήσαμε στο μπαρ Snezana, ήπιαμε ένα κρασί και στη συνέχεια από ένα κοκτέιλ. Το μπαρ είχε ωραίο περιβάλλον,
καλή μουσική και ισχυρό κλιματισμό για να συνέλθουμε από τις κακουχίες, δηλαδή το περπάτημα μέσα στον καύσωνα. Ευτυχώς που τα πολλά χιλιόμετρα τα κάναμε με το ταξί. Σοφή ιδέα.
Όταν ξεκουραστήκαμε και τελειώσαμε τα ποτά μας, σκεφτήκαμε να πάμε στο μουσείο Nikola Tesla, το οποίο είναι πολύ ενδιαφέρον. Όμως όταν βγήκαμε έξω από το μπαρ, αποφασίσαμε πιο ψύχραιμα. Προχωρήσαμε ελάχιστα μέτρα κατά μήκος της Knez Mihailova προς το Kalemegdan και στον πρώτο πεζόδρομο στρίψαμε αριστερά και βρεθήκαμε στον πρώτο παράλληλο πεζόδρομο της Knez Mihailova, την Cara Lazara, όπου είναι το μπαρ-ρεστοράν Manufaktura.
Σε πολύ όμορφο περιβάλλον,
φάγαμε ελαφρά, λόγω ζέστης, αλλά πολύ ωραία,
όπως υπέροχα ήταν και τα δύο μπουκάλια κρασί που ήπιαμε.
Όταν βγήκαμε έξω από το Manufaktura, πήγαμε κατ' ευθείαν
προς τα ξενοδοχεία μας για ανάπαυση, ντους, προστατευμένοι από τη ζέστη με τη βοήθεια του ισχυρού κλιματισμού. Άλλωστε δεν είχαμε πολύ ώρα για ξεκούραση. Καλοκαίρι είναι, καύσωνας ήταν, οπότε τι θα ήταν καλύτερο από ένα πέρασμα από τα παραποτάμια μπαρ;
Προφανώς τίποτα.
Μια μικρή βόλτα στα αξιοθέατα και συνέχεια εξερεύνηση των μπαρ-ρεστοράν.
Αξιοθέατα. Δεν ήταν ο σκοπός του ταξιδιού μας, το να δούμε τα αξιοθέατα. Όμως ο συνταξιδιώτης μου επέμενε ν' ασχοληθούμε λίγες ώρες με τα αξιοθέατα του Βελιγραδίου.
Την άλλη ημέρα Παρασκευή 24-06-2016, ξυπνώ νωρίς, σχετικά με την ώρα που κοιμήθηκα και κατεβαίνω στην πλατεία. Σε αντίθεση με τη νύχτα, ελάχιστος κόσμος κυκλοφορούσε το πρωί.
Στο ισόγειο και στον ημιώροφο του κτιρίου του ξενοδοχείου,
υπάρχει το μπαρ - ρεστοράν Boutique,
στο οποίο με μια κάρτα που σου δίνουν στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου τρως πρωινό.
Άξιο αναφοράς είναι το ωράριο του πρωινού. Από 08.00 πμ έως 12.00 πμ. Και αυτό λόγω του ξενυχτιού, στην πλατεία. Μετά το πρωινό συναντηθήκαμε με τον συνταξιδιώτη, βρήκαμε ένα ταξί το οποίο θα μας γύριζε στο κέντρο της πόλης και θα μας άφηνε στην είσοδο του Kalemegdan, από την πλευρά του κεντρικού πεζόδρομου του Βελιγραδίου Knez Mihailova. Η ζέστη συνεχιζόταν και σκεφτήκαμε ότι θα καταπονούμαστε περπατώντας δεύτερη συνεχόμενη ημέρα με καύσωνα. Άλλωστε όπως έχω προαναφέρει τα ταξί στο Βελιγράδι είναι πολύ φτηνά.
Έτσι ξεκινήσαμε κατ' αρχή με το ναό του Αγίου Σάββα,
τον μεγαλύτερο ορθόδοξο ναό στον κόσμο, ο οποίος εσωτερικά είναι ημιτελής.
Πάντως μπήκαμε στο εσωτερικό του ναού και δροσιστήκαμε.
Μετά το σύντομο πέρασμα από τον Άγιο Σάββα, προχωρήσαμε με το ταξί νοτιοανατολικά, προκειμένου να επισκεφτούμε το μουσείο γιουγκοσλαβικής ιστορίας,
όπου και ο τάφος του στρατάρχη Τίτο.
Ο στρατάρχης Τίτο (Γιόσιπ Μποζ Τίτο), ως επικεφαλής των Παρτιζάνων, ηγέτης της κομμουνιστικής αντίστασης κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην κατεχόμενη Γιουγκοσλαβία και ιδρυτής του μεταπολεμικού Γιουγκοσλαβικού κράτους, ήταν απόλυτος κυρίαρχος της Γιουγκοσλαβίας (Νοτιοσλαβίας) μέχρι τον θάνατό του, το έτος 1980. Αν και με κροατική καταγωγή είχε αναγνωρίσει την ηγεμονία των Σέρβων στη Γιουγκοσλαβία, οπότε πέρασε στην ιστορία ως ο ηγέτης της Γιουγκοσλαβίας.
Ο στρατάρχης Τίτο διέκοψε τις σχέσεις με τον Στάλιν, το έτος 1948, οπότε δέχτηκε μεγάλη οικονομική βοήθεια από τους Αμερικανούς και τους Άγγλους, ενώ τα υπόλοιπα οι πολλοί τα γνωρίζουμε και δεν επεκτείνομαι.
Ανεβαίνοντας προς το μαυσωλείο,
ενώ ανέβαινε και η θερμοκρασία, σκεφτόμουν ότι παρ' όλη την ταλαιπωρία, λόγω ζέστης, δεν είναι δυνατό να μην επισκεφτώ το μουσείο γιουγκοσλαβικής ιστορίας και το μαυσωλείο του στρατάρχη Τίτο, όταν τα δύο τελευταία χρόνια έχω επισκεφτεί το μαυσωλείο του συντρόφου Μάο στο Πεκίνο, έχω σταθεί κάτω από το βαρύτατο (1,50 τόνου) πορτραίτο του συντρόφου Μάο επίσης στο Πεκίνο στην πλατεία Τιέν Αν Μεν, έχω επισκεφθεί το σπίτι όπου πραγματοποιήθηκε η Πρώτη Εθνική Σύνοδος του ΚΚΚ, στη γαλλική ζώνη της Σαγκάης, έχω σταθεί ταπεινός κάτω από τα αγάλματα του συντρόφου Λένιν σε κεντρικά σημεία των πόλεων Μινσκ και Μπρεστ της Λευκορωσίας, έχω σταθεί επίσης ταπεινός κάτω από τα αγάλματα των Μαρξ και Ένγκελς στο Βερολίνο, έχω επισκεφτεί το παλάτι του λαού (όραμα) του συντρόφου Τσαουσέσκου στο Βουκουρέστι, έχω επισκεφτεί το μέγαρο κουλτούρας και πολιτισμού "δώρο" του συντρόφου Στάλιν στο λαό της Πολωνίας και λοιπά μνημεία της σύγχρονης ιστορίας, τα οποία συνδέονται με γεγονότα καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη του 20 ου αιώνα. Και όλα τα παραπάνω, τα δύο τελευταία χρόνια.
Το μουσείο γιουγκοσλαβικής ιστορίας και το μαυσωλείο του στρατάρχη Τίτο, βρίσκονταν σ' ένα χώρο όπου επικρατούσε το πράσινο και τα λουλούδια,
γι' αυτό και ο χώρος που έχει κηδευτεί ο στρατάρχης Τίτο στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου, το μαυσωλείο, ονομάζεται«Σπίτι των Λουλουδιών». Το Σπίτι των Λουλουδιών, είναι μέρος προσκυνήματος κυρίως σε επετείους, για τους νοσταλγούς της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας οι οποίοι ονομάζονται "Γιουγκονοσταλγοί".
Η κηδεία του Τίτο ήταν η μεγαλύτερη στην ιστορία του 20 ου αιώνα. Παραβρέθηκαν 209 αποστολές κυβερνήσεων, διεθνών οργανισμών, κομμάτων, κινημάτων και βασιλικών οίκων, από 127 χώρες (σε σύνολο 150 μελών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που υπήρχαν το έτος 1980).
Μπαίνοντας στο χώρο έκδοσης εισιτηρίων, όπου δίπλα ήταν ένα κατάστημα πώλησης αναμνηστικών, το πρώτο που είδα ήταν μια αφίσα του ντοκιμαντέρ Cinema Komunisto του σκηνοθέτη Mila Turajlic,
το οποίο αφορά στις κινηματογραφικές παραγωγές επί Τίτο, στις οποίες συμμετείχαν και μεγάλοι σταρ του Hollywood όπως ο Όρσον Ουέλλες, ο Ρίτσαρντ Μπάρτον, η Σοφία Λόρεν κλπ. Μία από τις χαρακτηριστικές ταινίες, είναι η επική ταινία «Η Μάχη της Σούτιεσκα» του σκηνοθέτη Στίπε Ντέλιτς, παραγωγής του έτους 1973. Το ρόλο του Τίτο ερμήνευσε ο Ρίτσαρντ Μπάρτον, με συμπρωταγωνίστρια την Ειρήνη Παππά, ενώ τη μουσική για την ταινία συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης. Είναι γνωστό ότι ο στρατάρχης Τίτο ήταν θαυμαστής του κινηματογράφου και έβλεπε μία ταινία την ημέρα, στην αίθουσα που είχε οργανώσει στην κατοικία του στο Προεδρικό Μέγαρο.
Ο στρατάρχης Τίτο ήταν ένας από τους πλέον παρασημοφορημένους ηγέτες του κόσμου και ηγετική φυσιογνωμία του 'Κινήματος των Αδεσμεύτων". Πολλά αναμνηστικά δώρα - ενθύμια, τα οποία του είχαν δωρίσει ηγέτες κρατών, εκτίθενται στο μουσείο - μαυσωλείο.
Δίπλα στον τάφο του Τίτο,
σε μικρότερο ύψος βρίσκεται και ο τάφος της τελευταίας του γυναίκας, Γιοβάνκας.
Σε άλλη αίθουσα, δίπλα, εκτίθενται προσωπικά αντικείμενα του στρατάρχη Τίτο, η επίσημη στολή του, το γραφείο του, η βιβλιοθήκη του κλπ.
Έξω από το μουσείο, υπήρχαν ηλικιωμένοι, προφανώς νοσταλγοί του παλιού καθεστώτος όπως προέκυψε από σύντομη συζήτηση που είχα, οι οποίοι πουλούσαν βιβλία αλλά και άλλα αναμνηστικά. Αγόρασα μερικές βιογραφίες του Τίτο.
Μπήκαμε στο ταξί και επιστρέφοντας προς το κέντρο του κέντρου της πόλης περάσαμε από δημόσια κτίρια, μεταξύ αυτών και το Κοινοβούλιο,
καθώς και από δημόσια κτίρια βομβαρδισμένα και διατηρημένα έτσι, από το έτος 1999.
Το ταξί μας άφησε στην είσοδο του Kalemegdan, από την πλευρά του κεντρικού πεζόδρομου του Βελιγραδίου Knez Mihailova. Κατηφορίσαμε κατά μήκος της οδού Pariska, για δύο τετράγωνα, μέχρι τη διασταύρωση αυτής με την οδό Kneza Sime Markovica. Στη διασταύρωση στρίψαμε αριστερά στην οδό Kneza Sime Markovica και δεξιά μας είναι το Σέρβικο Ορθόδοξο Πατριαρχείο,
ενώ αριστερά βρίσκεται ο Ορθόδοξος Καθεδρικός ναός του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.
Διαγώνια από τον καθεδρικό ναό και στο επόμενο τετράγωνο από το Πατριαρχείο, επίσης επί της οδού Kneza Sime Markovica, βρίσκεται το σπίτι της πριγκίπισσας Λιούμπιτσα (στα σέρβικα σημαίνει μικρή αγάπη-αγαπούλα).
Στη συνέχεια προχωρήσαμε προς τον πύργο Nebojsa. Άλλωστε ήταν 24 Ιουνίου, δηλαδή η επέτειος, όπως έχω προαναφέρει. Μετά από αρκετή ώρα ανεβήκαμε στην "άνω πόλη" στο πάρκο και φρούριο Kalemegdan και συνεχίσαμε κατά μήκος του κεντρικού πεζόδρομου του Βελιγραδίου Knez Mihailova. Είχε φτάσει η ώρα να ξεκουραστούμε και να δροσιστούμε. Σταματήσαμε στο μπαρ Snezana, ήπιαμε ένα κρασί και στη συνέχεια από ένα κοκτέιλ. Το μπαρ είχε ωραίο περιβάλλον,
καλή μουσική και ισχυρό κλιματισμό για να συνέλθουμε από τις κακουχίες, δηλαδή το περπάτημα μέσα στον καύσωνα. Ευτυχώς που τα πολλά χιλιόμετρα τα κάναμε με το ταξί. Σοφή ιδέα.
Όταν ξεκουραστήκαμε και τελειώσαμε τα ποτά μας, σκεφτήκαμε να πάμε στο μουσείο Nikola Tesla, το οποίο είναι πολύ ενδιαφέρον. Όμως όταν βγήκαμε έξω από το μπαρ, αποφασίσαμε πιο ψύχραιμα. Προχωρήσαμε ελάχιστα μέτρα κατά μήκος της Knez Mihailova προς το Kalemegdan και στον πρώτο πεζόδρομο στρίψαμε αριστερά και βρεθήκαμε στον πρώτο παράλληλο πεζόδρομο της Knez Mihailova, την Cara Lazara, όπου είναι το μπαρ-ρεστοράν Manufaktura.
Σε πολύ όμορφο περιβάλλον,
φάγαμε ελαφρά, λόγω ζέστης, αλλά πολύ ωραία,
όπως υπέροχα ήταν και τα δύο μπουκάλια κρασί που ήπιαμε.
Όταν βγήκαμε έξω από το Manufaktura, πήγαμε κατ' ευθείαν
προς τα ξενοδοχεία μας για ανάπαυση, ντους, προστατευμένοι από τη ζέστη με τη βοήθεια του ισχυρού κλιματισμού. Άλλωστε δεν είχαμε πολύ ώρα για ξεκούραση. Καλοκαίρι είναι, καύσωνας ήταν, οπότε τι θα ήταν καλύτερο από ένα πέρασμα από τα παραποτάμια μπαρ;
Προφανώς τίποτα.
