zefuros
Member
- Μηνύματα
- 42
- Likes
- 121
Ημέρα 1 (Σάββατο 23.04.2016)
Πρωινό ξύπνημα στις 07.00. Με την συμπαθέστατη και ευγενέστατη Λία από το Ξενοδοχείο το προηγούμενο βράδυ είχαμε συννενοηθεί πως θα ξεκινήσουμε νωρίς προς Βελιγράδι, και για το λόγο αυτό δώσαμε "ραντεβού" κατά τις 7.15 για πρωινό. Γεμίσαμε το στομάχι μας ("παιδιά, εχετε δρόμο μπροστά σας, θα σας φτιάξω και μια ενισχυμένη ομελέτα για να σας κρατήσει"), και με τα πολλά., 8.30 έχουμε μπει στο αυτοκίνητο και βάζουμε πορεία προς Ευζώνους.
Λίγα χιλιόμετρα πριν φτάσουμε, περνάμε από το Πολύκαστρο, όπου στο βενζιναδικο που ακούμε στις ειδήσεις βλέπουμε εναν κανονικό μίνι καταυλισμό προσφύγων/μεταναστών. Στην διαδρομή βλέπουμε και κόσμο να περπατά στο δρόμο και να πηγαινοέρχεται προφανώς στην Ειδομένη.
Κατά τις 10.15 βρισκόμαστε στον Συνοριακό Σταθμό. Προετοιμάζουμε τα διαβατήρια μας και την πράσινη κάρτα του αυτοκινήτου, και δεν κρύβω πως στο μυαλό μου αρχίζουν να ερχονται εικόνες που είχα διαβάσει περί ουρών, καθυστερήσεων, ελέγχων και "φιλοδωρημάτων". Μια ψυχή που ειναι να βγει ας βγει, και προχωράω:
Στο ελληνικό φυλάκειο συναντάμε μπροστά μας μονάχα 1 αυτοκίνητο. Ερχεται η σειρά μας, δινουμε τα διαβατήρια, μας ρωτάει που πάμε, απαντάμε Βελιγράδι, καλό ταξίδι και φύγαμε. Προχωράμε στην ενδιάμεση ζώνη, και φτάνουμε στο φυλάκιο της FYROM, στο οποίο υπάρχει μία ουρά 10 αυτοκινήτων. Μετά από αναμονή 15 λεπτών έρχεται η σειρά μας. "Καλημέρα" φωνάζω στην τελωνειακό από το παράθυρο, καλημέρα μου απαντά στα ελληνικά, δινουμε διαβατηρια και πράσινη κάρτα, περιμένουμε 1-2 λεπτά τα οποία μου φάνηκαν αιώνας (έχει γουστο να πέσουμε πρωινιάτικά στην περίπτωση) και τελικά μας λέει να προχωρήσουμε. Γεμίζω αυτοπεποιηθηση, ξεκινάω, και οριακά με την άκρη του ματιου μου βλέπω τον δευτερο τελειωνιακό στα 20μ παρακάτω να μου λέει να σταματήσω την ωρα που πέρναγα με φόρα απο΄το δικο του φυλάκειο!
Οδηγίες προς ναυτιλομένους: Όταν περνάς τον έλεγχο των διαβατηρίων, στα 20μ παρακάτω ξανασταματάς και υποτίθεται πως γίνεται ο έλεγχος του αυτοκινήτου. Εγώ σαν πρωτάρης δεν ειχα ιδέα! Τέλος πάντων, ελπίζοντας να μην εχω κάνει πατάτα, λέω "sorry, my first time"!. "Που πάτε" με ρωτάει, "Βουδαπέστη" απαντώ, μου κάνει νόημα να φυγω και αυτό ηταν. "Welcome to Macedonia". Βασικά, η χρήση της λέξης "ΜΑκεδονία" γινόνταν για τα πάντα: τον δρόμο, το αεροδρόμιο, τα ξενοδοχεία....
Τα Σκόπια στο ανέβασμα ήταν μια βαρετή διαδρομή. Ο δρόμος είναι είτε αυτοκινητόδρομος με 2 λωρίδες (που στο μεγαλύτερο μέρος του ένιωθα πως οδηγούσα πάνω σε πατατάκια Ruffles) ειτε δρόμος διπλής κατευθυνσης με μία λωρίδα. Είχα σκοπό να το παιξω Ευρωπαίος και να τηρώ 100% τα όρια, και αυτό φάνηκε σωτήριο, καθώς στο 1ο κομμάτι της διαδρομής περάσα και 2 μπλόκα της τροχαίας. Βέβαια και να μην το ήξερες, εφαρμόζεται και εκεί το συστημα με το αναβόσβησιμο των προβολέων (σαν Ελλάδα ενιωσα) οπότε όλα καλά. Θέλει πάντως λίγη προσοχή και εγρήγορση, γιατί κάποιοι ντόπιοι οδηγούν σαν χάροι.... στα πρώτα χιλιόμετρα στον δρόμο διπλής κατευθυνσης είδα εναν τρελλό να μου έρχεται απο απέναντι, που χρειάστηκα σχεδόν να σταματήσω! Από εκείνο το σημείο και πέρα, βρήκα μια νταλίκα, άραξα από πίσω της και ξεγνοιασα για το υπόλοιπο κομμάτι της επικίνδυνης διαδρομής.
Το να διασχίσεις τα Σκόπια μέχρι τα σερβικά σύνορα απαιτεί περίπου 2 ωρες και 180km. Όπως προείπα, η διαδρομή ειναι κατα κύριο λόγο βαρετή, με εξαιρεση ενα τμήμα που περνάει από τον Βαρδάρη. Έχω να αναφέρω μονάχα δύο γεγονότα:
α. Διόδια. Περνάς συνολικά από 3 σταθμούς διοδίων. Οι τιμές ειναι σε Δηνάρια ΦΥΡΟΜ και σε ευρώ, αλλά με προφανή αναντιστοιχία. Ειδικότερα:
1ος σταθμός: 60 δηνάρια ή 1,5 ευρώ
2ος σταθμός: 80 δηνάρια ή 1,5 ευρώ (ωραίοι οι τύποι, ο,τι πάρεις 1,5 ευρώ
)
3ος σταθμός: 60 δηνάρια ή 1,5 ευρώ
Δεκτά κέρματα απο 0,50 ευρώ και πάνω.
Ισοτιμία ευρώ - δηναρίου: 1 ευρώ = 61,5 δηνάρια.
β. Η αστεία στιγμή: Λίγο αφού είχα περάσει τα σύνορα, σταματάμε σε ενα βενζινάδικο μετά από κάλεσμα της μητέρας φύσης. Για να μην φυγω με άδεια χέρια, πήγα να παραγγείλω ενα εσπρέσσο. Ακολουθεί η στιχομυθία σε άπταιστα αγγλο-ελληνικο-σκοπιανά:
-Πόσο κάνει
- 1 ευρώ
- Πες μου σε δηνάρια
- Πενήντα δηνάρια
Βγάζω την αρμαθιά με τα χαρτονομίσματα και του δίνω ενα κατοστάρικο. Τον βλέπω προβληματισμένο
- Τι έγινε?
- Δώσε μου αλλα 10 δηνάρια (ειχε δει το δεκαδήναρο)
- Ορίστε (καλά λέω απο μέσα μου, τί γίνεται?)
-Ορίστε τα ρέστα σας (και μου δίνει γελώντας σχεδόν ενα κέρμα του 1 ευρώ). "sorry my friend, no dinars here ;-)
Τελικώς φτάνουμε στα Σκοπιανο-Σερβικά σύνορα. Για να ειμαι ειλικρινής, μου φάνηκε μια κατάσταση ανοργανωσιάς και γυφτιάς. 2-3 μετανάστες να ζητιανεύουν στα αυτοκίνητα, ενας άλλος ο οποίος μου έδειχνε ενα κέρμα του ευρώ και έλεγε "καφέ" (μου ερχόταν να τον ρωτήσω αν ειναι πρώην τελωνειακός!), ουρά κάμποσων ΙΧ, κορναρίσματα, άλλος να κάνει σφηνα να μπει απο μπροστά και να τον βριζουν οι αλλοι, γενικά μια ανοργανωσιά! Εκείνη την στιγμή μου έρχεται στο μυαλό κάτι που είχα διαβάσει εδώ στο φόρουμ, να μην πετάξουμε κάποιο χαρτί που θα μας δώσουν στα πρώτα συνορα ή να μας σφραγίζουν τα διαβατηρια. Φυσικά τιποτα απο αυτά δεν είχε γίνει - αλλά και ουτε χρειάστηκαν τελικά - αλλά για λίγα λεπτά αγχωθηκα!
Μετά απο΄κανα 20 λεπτο φτάσαμε στο κουβουκλιο, ξαναδώσαμε διαβατηρια/πράσινη κάρτα, περάσαμε, nothing to declare και επιτέλους, ΣΕΡΒΙΑ!
Χρειαστήκαμε αλλα 10 λεπτά για να περάσουμε τον Σερβικο ελεγχο. Πήραμε και σφραγίδα αυτη τη φορά, ένας επιβλητικός τελωνειακός με ρωτάει που πάμε, του πετάω ενα "final destination Budapest", να εχουμε καλό ταξιδι μου λεέι και φευγουμε. Ολα καλά!
Ο δρόμος στην Σερβία ειναι όλος αυτοκινητόδρομος τυπου ελληνικά 90ς, εκτός από 40km που ειναι σαν τα δικά μας Τέμπη. Σύντομα πάντως αυτο θα αλλάξει, καθώς ο νέος δρόμος κατασκευάζεται με ταχείς ρυθμούς. Ηδη, 2-3km μετά από τα συνορα μας σταματησανε για να μπαζώσουν
Ο νεός δρόμος κατασκευάζεται απο την ΤΕΡΝΑ, καλό οδόστρωμα και αναγλυφη οδοσημανση για να μην σε πάρει ο υπνος και αλλάξεις λωρίδα.
Το όριο στους σερβικούς αυτοκινητοδρόμους ειναι 120km/h. Ρυθμίζω cruise control στα 124km/h και χαλαρώνω
Κάναμε στάση στο Motel Predejane. Νομίζω πως ειναι η καλύτερη επιλογή για στάση στο συγκεκριμένο ταξίδι, καθώς ειναι πάνω στο δρόμο, στο σημείο μάλιστα εκείνων των 35km που δεν εχουν γινει ακόμα αυτοκινητόδρομος. Τα υπόλοιπα που θα συναντήσετε ειναι ΣΕΑ.
Ενα ομορφο σημείο μέσα στο πράσινο. Στο παρκινγκ ντόπιοι φορτώνουν τα αυτοκίνητα τους με πιπεριές και αλλα προϊόντα, και περιμένουν τους τουρίστες να ψωνίσουν (πήραμε κάτι πιπεριές στην επιστροφή, θα τις δοκιμάσουμε και θα σας πω). Σε αυτο το σημείο επίσης ήρθαμε σε 1η επαφή και με το τί θα πει Σερβία όσο αφορά το φαγητό και τις τιμές.
Για να ξεκουραστούμε λίγο, αραξαμε σε ενα τραπεζάκι στην λιακάδα και παραγγείλαμε 2 σάντουιτς,. 2 αναψυκτικά και 1 καπουτσίνο. Το 1ο σοκ προέκυψε με τα σάντουιτς! Ηταν μέσα σε ενα υπέροχο ψωμάκι μεγάλων διαστάσεων στο οποίο είχαν "σφηνώσει" 4-5 φέτες αλλακτικών, ποσότητα τοπικου τυριου τους και λοιπα πράγματα (προσοχή στις πιπεριές, καίνε! Την πάτησα!). Η ποσότητα ήταν τέτοια που νόμιζα πως εφαγα μεσημεριανό. Το 2ο σοκ προέκυψε με την τιμή: Συνολο 1.030 σερβικά δηνάρια. Αφού πλήρωσα και εκανα τον υπολογισμό, είδα πως όλα αυτά που πήραμε κάνανε συνολικά 8,5 ευρώ! (Ισοτιμία: 1 ευρώ = 122 σερβικά δηνάρια.)
Άλλοι ταξιδιώτες εχουν αναφέρει πως το εστιατόριο εχει και καλό φαγητό, εμείς δεν δοκιμάσαμε κάτι αλλο.
Ώρα να φύγουμε, εχουμε δρόμο μπροστά μας:
Τα πρώτα διόδια που πληρώσαμε ήταν πριν τη Νις, υψους 190 δηναρίων. Μετά της Νις, συναντάς και πάλι σταθμό διοδίων, παίρνεις ενα χαρτάκι, και με αυτο το χαρτάκι πληρώνεις λίγο πριν το Βελιγράδι 730 δηνάρια. Τα διόδια δέχονται και πληρωμη με ευρώ, αλλά δεν ξερω με τί τιμές. Επίσης είμασταν τυχεροί, και δεν ειχαμε κίνηση στα διόδια.
Επιτέλους, μπάινουμε στο Βελιγράδι! Ο αυτοκινητόδρομος θα διασχίσει σχεδόν την πολή:
Φτάνουμε στο ξενοδοχείο κατά τις 18.00, όπου μια γατούλα από το απέναντι σπίτι μας κοζάρει, και φυσικά φωτογραφίζεται.
Επιτέλους, φτάσαμε! Μπανακι, χαλάρωση, συζητηση για το βράδυ... Η κούραση μας νικάει, και αποφασίζουμε να μην κατέβουμε στο κέντρο (το ξενοδοχείο ήταν ελαφρώς σε κέντρο-απόκεντρο). Ρωτάμε στην receprtion για το τί υπάρχει στην περιοχή, βγαίνουμε κατά τις 9.00 για μια βολτούλα στο Hyde Park και καταλήγουμε σε ενα πολύ συμπαθητικό καφε-μπαρ-ρεστοραν στα 200μ απο το ξενοδοχείο. Mydan το συμπαθητικο μαγαζί, με ωραία μουσική, αλλοι πίνανε το ποτό τους, αλλοι τρώγαμε. Μοιραστήκαμε μια πίτσα, 2 μπυρίτσες και για τελείωμα 2 rakijas, που ειναι κάτι σαν ρακή/Brandy/ πες το όπως θες!
Συνολο περίπου 13-14 ευρώ. Από τιμές, το Βελιγράδι απλά το ερωτευεσαι! ;-)
Επιστροφή Ξενοδοχείο, προετοιμασία για υπνο γιατί την επόμενη μέρα θα ειχαμε εξερευνηση της πόλης (τρομάρα μας, έτσι νομίζαμε!).
Πρωινό ξύπνημα στις 07.00. Με την συμπαθέστατη και ευγενέστατη Λία από το Ξενοδοχείο το προηγούμενο βράδυ είχαμε συννενοηθεί πως θα ξεκινήσουμε νωρίς προς Βελιγράδι, και για το λόγο αυτό δώσαμε "ραντεβού" κατά τις 7.15 για πρωινό. Γεμίσαμε το στομάχι μας ("παιδιά, εχετε δρόμο μπροστά σας, θα σας φτιάξω και μια ενισχυμένη ομελέτα για να σας κρατήσει"), και με τα πολλά., 8.30 έχουμε μπει στο αυτοκίνητο και βάζουμε πορεία προς Ευζώνους.
li" data-history="on" style="margin: 0px 0px 10px; padding: 0px 10px; font-size: 11px; border-bottom: 1px solid rgb(204, 204, 204); word-wrap: normal; min-height: 23px; display: table; width: 646px; box-sizing: border-box; background: url("styles/travelstories/xenforo/gradients/form-button-white-25px.png") center top repeat-x rgb(246, 246, 246);">- Φωτογραφίες
- Information
Λίγα χιλιόμετρα πριν φτάσουμε, περνάμε από το Πολύκαστρο, όπου στο βενζιναδικο που ακούμε στις ειδήσεις βλέπουμε εναν κανονικό μίνι καταυλισμό προσφύγων/μεταναστών. Στην διαδρομή βλέπουμε και κόσμο να περπατά στο δρόμο και να πηγαινοέρχεται προφανώς στην Ειδομένη.
Κατά τις 10.15 βρισκόμαστε στον Συνοριακό Σταθμό. Προετοιμάζουμε τα διαβατήρια μας και την πράσινη κάρτα του αυτοκινήτου, και δεν κρύβω πως στο μυαλό μου αρχίζουν να ερχονται εικόνες που είχα διαβάσει περί ουρών, καθυστερήσεων, ελέγχων και "φιλοδωρημάτων". Μια ψυχή που ειναι να βγει ας βγει, και προχωράω:
li" data-history="on" style="margin: 0px 0px 10px; padding: 0px 10px; font-size: 11px; border-bottom: 1px solid rgb(204, 204, 204); word-wrap: normal; min-height: 23px; display: table; width: 646px; box-sizing: border-box; background: url("styles/travelstories/xenforo/gradients/form-button-white-25px.png") center top repeat-x rgb(246, 246, 246);">- Φωτογραφίες
- Information
Στο ελληνικό φυλάκειο συναντάμε μπροστά μας μονάχα 1 αυτοκίνητο. Ερχεται η σειρά μας, δινουμε τα διαβατήρια, μας ρωτάει που πάμε, απαντάμε Βελιγράδι, καλό ταξίδι και φύγαμε. Προχωράμε στην ενδιάμεση ζώνη, και φτάνουμε στο φυλάκιο της FYROM, στο οποίο υπάρχει μία ουρά 10 αυτοκινήτων. Μετά από αναμονή 15 λεπτών έρχεται η σειρά μας. "Καλημέρα" φωνάζω στην τελωνειακό από το παράθυρο, καλημέρα μου απαντά στα ελληνικά, δινουμε διαβατηρια και πράσινη κάρτα, περιμένουμε 1-2 λεπτά τα οποία μου φάνηκαν αιώνας (έχει γουστο να πέσουμε πρωινιάτικά στην περίπτωση) και τελικά μας λέει να προχωρήσουμε. Γεμίζω αυτοπεποιηθηση, ξεκινάω, και οριακά με την άκρη του ματιου μου βλέπω τον δευτερο τελειωνιακό στα 20μ παρακάτω να μου λέει να σταματήσω την ωρα που πέρναγα με φόρα απο΄το δικο του φυλάκειο!
Οδηγίες προς ναυτιλομένους: Όταν περνάς τον έλεγχο των διαβατηρίων, στα 20μ παρακάτω ξανασταματάς και υποτίθεται πως γίνεται ο έλεγχος του αυτοκινήτου. Εγώ σαν πρωτάρης δεν ειχα ιδέα! Τέλος πάντων, ελπίζοντας να μην εχω κάνει πατάτα, λέω "sorry, my first time"!. "Που πάτε" με ρωτάει, "Βουδαπέστη" απαντώ, μου κάνει νόημα να φυγω και αυτό ηταν. "Welcome to Macedonia". Βασικά, η χρήση της λέξης "ΜΑκεδονία" γινόνταν για τα πάντα: τον δρόμο, το αεροδρόμιο, τα ξενοδοχεία....
li" data-history="on" style="margin: 0px 0px 10px; padding: 0px 10px; font-size: 11px; border-bottom: 1px solid rgb(204, 204, 204); word-wrap: normal; min-height: 23px; display: table; width: 646px; box-sizing: border-box; background: url("styles/travelstories/xenforo/gradients/form-button-white-25px.png") center top repeat-x rgb(246, 246, 246);">- Φωτογραφίες
- Information
Τα Σκόπια στο ανέβασμα ήταν μια βαρετή διαδρομή. Ο δρόμος είναι είτε αυτοκινητόδρομος με 2 λωρίδες (που στο μεγαλύτερο μέρος του ένιωθα πως οδηγούσα πάνω σε πατατάκια Ruffles) ειτε δρόμος διπλής κατευθυνσης με μία λωρίδα. Είχα σκοπό να το παιξω Ευρωπαίος και να τηρώ 100% τα όρια, και αυτό φάνηκε σωτήριο, καθώς στο 1ο κομμάτι της διαδρομής περάσα και 2 μπλόκα της τροχαίας. Βέβαια και να μην το ήξερες, εφαρμόζεται και εκεί το συστημα με το αναβόσβησιμο των προβολέων (σαν Ελλάδα ενιωσα) οπότε όλα καλά. Θέλει πάντως λίγη προσοχή και εγρήγορση, γιατί κάποιοι ντόπιοι οδηγούν σαν χάροι.... στα πρώτα χιλιόμετρα στον δρόμο διπλής κατευθυνσης είδα εναν τρελλό να μου έρχεται απο απέναντι, που χρειάστηκα σχεδόν να σταματήσω! Από εκείνο το σημείο και πέρα, βρήκα μια νταλίκα, άραξα από πίσω της και ξεγνοιασα για το υπόλοιπο κομμάτι της επικίνδυνης διαδρομής.
li" data-history="on" style="margin: 0px 0px 10px; padding: 0px 10px; font-size: 11px; border-bottom: 1px solid rgb(204, 204, 204); word-wrap: normal; min-height: 23px; display: table; width: 646px; box-sizing: border-box; background: url("styles/travelstories/xenforo/gradients/form-button-white-25px.png") center top repeat-x rgb(246, 246, 246);">- Φωτογραφίες
- Information
Το να διασχίσεις τα Σκόπια μέχρι τα σερβικά σύνορα απαιτεί περίπου 2 ωρες και 180km. Όπως προείπα, η διαδρομή ειναι κατα κύριο λόγο βαρετή, με εξαιρεση ενα τμήμα που περνάει από τον Βαρδάρη. Έχω να αναφέρω μονάχα δύο γεγονότα:
α. Διόδια. Περνάς συνολικά από 3 σταθμούς διοδίων. Οι τιμές ειναι σε Δηνάρια ΦΥΡΟΜ και σε ευρώ, αλλά με προφανή αναντιστοιχία. Ειδικότερα:
1ος σταθμός: 60 δηνάρια ή 1,5 ευρώ
2ος σταθμός: 80 δηνάρια ή 1,5 ευρώ (ωραίοι οι τύποι, ο,τι πάρεις 1,5 ευρώ
)3ος σταθμός: 60 δηνάρια ή 1,5 ευρώ
Δεκτά κέρματα απο 0,50 ευρώ και πάνω.
Ισοτιμία ευρώ - δηναρίου: 1 ευρώ = 61,5 δηνάρια.
β. Η αστεία στιγμή: Λίγο αφού είχα περάσει τα σύνορα, σταματάμε σε ενα βενζινάδικο μετά από κάλεσμα της μητέρας φύσης. Για να μην φυγω με άδεια χέρια, πήγα να παραγγείλω ενα εσπρέσσο. Ακολουθεί η στιχομυθία σε άπταιστα αγγλο-ελληνικο-σκοπιανά:
-Πόσο κάνει
- 1 ευρώ
- Πες μου σε δηνάρια
- Πενήντα δηνάρια
Βγάζω την αρμαθιά με τα χαρτονομίσματα και του δίνω ενα κατοστάρικο. Τον βλέπω προβληματισμένο
- Τι έγινε?
- Δώσε μου αλλα 10 δηνάρια (ειχε δει το δεκαδήναρο)
- Ορίστε (καλά λέω απο μέσα μου, τί γίνεται?)
-Ορίστε τα ρέστα σας (και μου δίνει γελώντας σχεδόν ενα κέρμα του 1 ευρώ). "sorry my friend, no dinars here ;-)
li" data-history="on" style="margin: 0px 0px 10px; padding: 0px 10px; font-size: 11px; border-bottom: 1px solid rgb(204, 204, 204); word-wrap: normal; min-height: 23px; display: table; width: 646px; box-sizing: border-box; background: url("styles/travelstories/xenforo/gradients/form-button-white-25px.png") center top repeat-x rgb(246, 246, 246);">- Φωτογραφίες
- Information
Τελικώς φτάνουμε στα Σκοπιανο-Σερβικά σύνορα. Για να ειμαι ειλικρινής, μου φάνηκε μια κατάσταση ανοργανωσιάς και γυφτιάς. 2-3 μετανάστες να ζητιανεύουν στα αυτοκίνητα, ενας άλλος ο οποίος μου έδειχνε ενα κέρμα του ευρώ και έλεγε "καφέ" (μου ερχόταν να τον ρωτήσω αν ειναι πρώην τελωνειακός!), ουρά κάμποσων ΙΧ, κορναρίσματα, άλλος να κάνει σφηνα να μπει απο μπροστά και να τον βριζουν οι αλλοι, γενικά μια ανοργανωσιά! Εκείνη την στιγμή μου έρχεται στο μυαλό κάτι που είχα διαβάσει εδώ στο φόρουμ, να μην πετάξουμε κάποιο χαρτί που θα μας δώσουν στα πρώτα συνορα ή να μας σφραγίζουν τα διαβατηρια. Φυσικά τιποτα απο αυτά δεν είχε γίνει - αλλά και ουτε χρειάστηκαν τελικά - αλλά για λίγα λεπτά αγχωθηκα!
Μετά απο΄κανα 20 λεπτο φτάσαμε στο κουβουκλιο, ξαναδώσαμε διαβατηρια/πράσινη κάρτα, περάσαμε, nothing to declare και επιτέλους, ΣΕΡΒΙΑ!
Χρειαστήκαμε αλλα 10 λεπτά για να περάσουμε τον Σερβικο ελεγχο. Πήραμε και σφραγίδα αυτη τη φορά, ένας επιβλητικός τελωνειακός με ρωτάει που πάμε, του πετάω ενα "final destination Budapest", να εχουμε καλό ταξιδι μου λεέι και φευγουμε. Ολα καλά!
Ο δρόμος στην Σερβία ειναι όλος αυτοκινητόδρομος τυπου ελληνικά 90ς, εκτός από 40km που ειναι σαν τα δικά μας Τέμπη. Σύντομα πάντως αυτο θα αλλάξει, καθώς ο νέος δρόμος κατασκευάζεται με ταχείς ρυθμούς. Ηδη, 2-3km μετά από τα συνορα μας σταματησανε για να μπαζώσουν
li" data-history="on" style="margin: 0px 0px 10px; padding: 0px 10px; font-size: 11px; border-bottom: 1px solid rgb(204, 204, 204); word-wrap: normal; min-height: 23px; display: table; width: 646px; box-sizing: border-box; background: url("styles/travelstories/xenforo/gradients/form-button-white-25px.png") center top repeat-x rgb(246, 246, 246);">- Φωτογραφίες
- Information
Ο νεός δρόμος κατασκευάζεται απο την ΤΕΡΝΑ, καλό οδόστρωμα και αναγλυφη οδοσημανση για να μην σε πάρει ο υπνος και αλλάξεις λωρίδα.
li" data-history="on" style="margin: 0px 0px 10px; padding: 0px 10px; font-size: 11px; border-bottom: 1px solid rgb(204, 204, 204); word-wrap: normal; min-height: 23px; display: table; width: 646px; box-sizing: border-box; background: url("styles/travelstories/xenforo/gradients/form-button-white-25px.png") center top repeat-x rgb(246, 246, 246);">- Φωτογραφίες
- Information
Το όριο στους σερβικούς αυτοκινητοδρόμους ειναι 120km/h. Ρυθμίζω cruise control στα 124km/h και χαλαρώνω
Κάναμε στάση στο Motel Predejane. Νομίζω πως ειναι η καλύτερη επιλογή για στάση στο συγκεκριμένο ταξίδι, καθώς ειναι πάνω στο δρόμο, στο σημείο μάλιστα εκείνων των 35km που δεν εχουν γινει ακόμα αυτοκινητόδρομος. Τα υπόλοιπα που θα συναντήσετε ειναι ΣΕΑ.
li" data-history="on" style="margin: 0px 0px 10px; padding: 0px 10px; font-size: 11px; border-bottom: 1px solid rgb(204, 204, 204); word-wrap: normal; min-height: 23px; display: table; width: 646px; box-sizing: border-box; background: url("styles/travelstories/xenforo/gradients/form-button-white-25px.png") center top repeat-x rgb(246, 246, 246);">- Φωτογραφίες
- Information
Ενα ομορφο σημείο μέσα στο πράσινο. Στο παρκινγκ ντόπιοι φορτώνουν τα αυτοκίνητα τους με πιπεριές και αλλα προϊόντα, και περιμένουν τους τουρίστες να ψωνίσουν (πήραμε κάτι πιπεριές στην επιστροφή, θα τις δοκιμάσουμε και θα σας πω). Σε αυτο το σημείο επίσης ήρθαμε σε 1η επαφή και με το τί θα πει Σερβία όσο αφορά το φαγητό και τις τιμές.
Για να ξεκουραστούμε λίγο, αραξαμε σε ενα τραπεζάκι στην λιακάδα και παραγγείλαμε 2 σάντουιτς,. 2 αναψυκτικά και 1 καπουτσίνο. Το 1ο σοκ προέκυψε με τα σάντουιτς! Ηταν μέσα σε ενα υπέροχο ψωμάκι μεγάλων διαστάσεων στο οποίο είχαν "σφηνώσει" 4-5 φέτες αλλακτικών, ποσότητα τοπικου τυριου τους και λοιπα πράγματα (προσοχή στις πιπεριές, καίνε! Την πάτησα!). Η ποσότητα ήταν τέτοια που νόμιζα πως εφαγα μεσημεριανό. Το 2ο σοκ προέκυψε με την τιμή: Συνολο 1.030 σερβικά δηνάρια. Αφού πλήρωσα και εκανα τον υπολογισμό, είδα πως όλα αυτά που πήραμε κάνανε συνολικά 8,5 ευρώ! (Ισοτιμία: 1 ευρώ = 122 σερβικά δηνάρια.)
Άλλοι ταξιδιώτες εχουν αναφέρει πως το εστιατόριο εχει και καλό φαγητό, εμείς δεν δοκιμάσαμε κάτι αλλο.
Ώρα να φύγουμε, εχουμε δρόμο μπροστά μας:
li" data-history="on" style="margin: 0px 0px 10px; padding: 0px 10px; font-size: 11px; border-bottom: 1px solid rgb(204, 204, 204); word-wrap: normal; min-height: 23px; display: table; width: 646px; box-sizing: border-box; background: url("styles/travelstories/xenforo/gradients/form-button-white-25px.png") center top repeat-x rgb(246, 246, 246);">- Φωτογραφίες
- Information
Τα πρώτα διόδια που πληρώσαμε ήταν πριν τη Νις, υψους 190 δηναρίων. Μετά της Νις, συναντάς και πάλι σταθμό διοδίων, παίρνεις ενα χαρτάκι, και με αυτο το χαρτάκι πληρώνεις λίγο πριν το Βελιγράδι 730 δηνάρια. Τα διόδια δέχονται και πληρωμη με ευρώ, αλλά δεν ξερω με τί τιμές. Επίσης είμασταν τυχεροί, και δεν ειχαμε κίνηση στα διόδια.
Επιτέλους, μπάινουμε στο Βελιγράδι! Ο αυτοκινητόδρομος θα διασχίσει σχεδόν την πολή:
li" data-history="on" style="margin: 0px 0px 10px; padding: 0px 10px; font-size: 11px; border-bottom: 1px solid rgb(204, 204, 204); word-wrap: normal; min-height: 23px; display: table; width: 646px; box-sizing: border-box; background: url("styles/travelstories/xenforo/gradients/form-button-white-25px.png") center top repeat-x rgb(246, 246, 246);">- Φωτογραφίες
- Information
Φτάνουμε στο ξενοδοχείο κατά τις 18.00, όπου μια γατούλα από το απέναντι σπίτι μας κοζάρει, και φυσικά φωτογραφίζεται.
li" data-history="on" style="margin: 0px 0px 10px; padding: 0px 10px; font-size: 11px; border-bottom: 1px solid rgb(204, 204, 204); word-wrap: normal; min-height: 23px; display: table; width: 646px; box-sizing: border-box; background: url("styles/travelstories/xenforo/gradients/form-button-white-25px.png") center top repeat-x rgb(246, 246, 246);">- Φωτογραφίες
- Information
Επιτέλους, φτάσαμε! Μπανακι, χαλάρωση, συζητηση για το βράδυ... Η κούραση μας νικάει, και αποφασίζουμε να μην κατέβουμε στο κέντρο (το ξενοδοχείο ήταν ελαφρώς σε κέντρο-απόκεντρο). Ρωτάμε στην receprtion για το τί υπάρχει στην περιοχή, βγαίνουμε κατά τις 9.00 για μια βολτούλα στο Hyde Park και καταλήγουμε σε ενα πολύ συμπαθητικό καφε-μπαρ-ρεστοραν στα 200μ απο το ξενοδοχείο. Mydan το συμπαθητικο μαγαζί, με ωραία μουσική, αλλοι πίνανε το ποτό τους, αλλοι τρώγαμε. Μοιραστήκαμε μια πίτσα, 2 μπυρίτσες και για τελείωμα 2 rakijas, που ειναι κάτι σαν ρακή/Brandy/ πες το όπως θες!
li" data-history="on" style="margin: 0px 0px 10px; padding: 0px 10px; font-size: 11px; border-bottom: 1px solid rgb(204, 204, 204); word-wrap: normal; min-height: 23px; display: table; width: 646px; box-sizing: border-box; background: url("styles/travelstories/xenforo/gradients/form-button-white-25px.png") center top repeat-x rgb(246, 246, 246);">- Φωτογραφίες
- Information
Συνολο περίπου 13-14 ευρώ. Από τιμές, το Βελιγράδι απλά το ερωτευεσαι! ;-)
Επιστροφή Ξενοδοχείο, προετοιμασία για υπνο γιατί την επόμενη μέρα θα ειχαμε εξερευνηση της πόλης (τρομάρα μας, έτσι νομίζαμε!).
