vanessachai
Member
Περιεχόμενα
Ημέρα τρίτη
Καιρό λαχταρούσαμε να φάμε αλμυρές κρέπες (αυτοί οι Άγγλοι μόνο γλυκές τις τρώνε
). Το γεγονός ότι μια κρεπερί ήταν στα τοπ του trip advisor δε μας έκανε να το πολυσκεφτούμε. Πήγαμε στην Creperie Bretonne που αν και είναι ψιλοκρυμμένη άξιζε την επίσκεψη! Πήραμε 2 κρέπες που ήταν μεγάλες με κόστος 9 ευρώ περίπου η καθεμία. Αυτό που ξεχώριζε ήταν ότι δεν είχαν αναμείξει τα υλικά. Τι εννοώ? Δείτε τη φωτογραφία και θα καταλάβετε.
Ήταν ιδιαίτερες αλλά νόστιμες! (Τα υλικά που βλέπετε καθώς φαίνονται περίεργα είναι μανιτάρια αλά κρεμ, σάλτσα ντομάτας και καραμελωμένα κρεμμύδια).
Ο καιρός ήταν βροχερός και αποφασίσαμε να επισκεπτούμε το δημαρχείο γιατί μόνο απ'εξω το είχαμε δει. Έχει ωραία αρχιτεκτονική και μάλιστα φιλοξενούσε μια έκθεση με έργα ζωγραφικής φοιτητών που απεικόνιζαν πτυχές της επιστήμης όπως το DNA.
Αφού τελείωσε η σύντομη περιήγηση στο δημαρχείο κατευθυνθήκαμε προς το μουσείο μινιατούρας! Δε νοείται να πάει κάποιος στο Αμβουργο και να μην επισκεπτεί αυτό το μουσείο. Δυστυχώς όμως δεν περιμέναμε ότι θα έχει τόσο πολύ κόσμο οπότε πήγαμε και πήραμε εισιτήρια για την επόμενη μέρα. Όσοι λοιπόν πρόκεται να ταξιδέψετε στη φανταστική αυτή πόλη προνοείστε και κλείστε τα εισιτήριά σας από το ίντερνετ. Το κόστος είναι 13 ευρώ για ενήλικες και 9 για φοιτητές.
Η βροχή είχε σταματήσει οπότε ευκαιρία για περισσότερες βόλτες
.
Έφτασε η ώρα του φαγητού και τι δεν είχαμε φάει? Μα φυσικά ψαράκι! Υπάρχει λοιπόν ένα μαγαζάκι μικρό (πολύ μικρό όμως με 5 τραπέζια μέσα και άλλα 5 έξω αν είναι ο καιρός καλός) που λέγεται Karo Fisch και έχει μόνο ψάρια και θαλασσινά νόστιμα και σε πολύ καλές τιμές. Πληρώσαμε 40 ευρώ για μία τσιπούρα, μία μερίδα με γαρίδες και καλαμαράκια, μια μερίδα σολωμό, μία μπύρα και ένα αναψυκτικό. Είχαν και κατάλογο στα αγγλικά!!!
Αφού σκάσαμε από το φαγητό κάναμε ξανά μπόλικες βόλτες για να χωνέψουμε κιόλας
. Αυτό που μας έλειπε ήταν να πάμε κάπου να χαλαρώσουμε, να πιούμε ένα κοκτεϊλάκι και να απολαύσουμε όμορφη θέα. Δεν υπάρχει καταλληλότερο μέρος από το Bar Clouds!!!
Αφού ήπιαμε και τα ποτάκια μας πήραμε το δρόμο προς το πάρκο φυτών και άνθεων ή αλλιώς Park Planten un Blomen! Σε αυτό το πάρκο λοιπόν κάθε μέρα για μισή ώρα το βράδυ γίνεται κάτι φανταστικό. Τα νερά από τα συντριβάνια ακουλοθούν τη μουσική που παίζει από τα ηχεία με εναλλαγές χρωμάτων. Ήταν πραγματικά καταπληκτικό! Το θέαμα ξεκινάει στις 10 το βράδυ το καλοκαίρι και στις 9 το χειμώνα αλλά επειδή διαρκεί μόνο μισή ώρα καλύτερα να έχετε ελέγξει το θέμα της ώρας νωρίτερα για να είστε σίγουροι.
Αφού κάναμε μια μικρή βόλτα στο παρκο και φάγαμε κάτι ελαφρύ πήγαμε για ύπνο καθώς την επόμενη μέρα είχαμε μουσείο μινιατούρας και επιστροφή
Καιρό λαχταρούσαμε να φάμε αλμυρές κρέπες (αυτοί οι Άγγλοι μόνο γλυκές τις τρώνε
). Το γεγονός ότι μια κρεπερί ήταν στα τοπ του trip advisor δε μας έκανε να το πολυσκεφτούμε. Πήγαμε στην Creperie Bretonne που αν και είναι ψιλοκρυμμένη άξιζε την επίσκεψη! Πήραμε 2 κρέπες που ήταν μεγάλες με κόστος 9 ευρώ περίπου η καθεμία. Αυτό που ξεχώριζε ήταν ότι δεν είχαν αναμείξει τα υλικά. Τι εννοώ? Δείτε τη φωτογραφία και θα καταλάβετε.
Ήταν ιδιαίτερες αλλά νόστιμες! (Τα υλικά που βλέπετε καθώς φαίνονται περίεργα είναι μανιτάρια αλά κρεμ, σάλτσα ντομάτας και καραμελωμένα κρεμμύδια).
Ο καιρός ήταν βροχερός και αποφασίσαμε να επισκεπτούμε το δημαρχείο γιατί μόνο απ'εξω το είχαμε δει. Έχει ωραία αρχιτεκτονική και μάλιστα φιλοξενούσε μια έκθεση με έργα ζωγραφικής φοιτητών που απεικόνιζαν πτυχές της επιστήμης όπως το DNA.
Αφού τελείωσε η σύντομη περιήγηση στο δημαρχείο κατευθυνθήκαμε προς το μουσείο μινιατούρας! Δε νοείται να πάει κάποιος στο Αμβουργο και να μην επισκεπτεί αυτό το μουσείο. Δυστυχώς όμως δεν περιμέναμε ότι θα έχει τόσο πολύ κόσμο οπότε πήγαμε και πήραμε εισιτήρια για την επόμενη μέρα. Όσοι λοιπόν πρόκεται να ταξιδέψετε στη φανταστική αυτή πόλη προνοείστε και κλείστε τα εισιτήριά σας από το ίντερνετ. Το κόστος είναι 13 ευρώ για ενήλικες και 9 για φοιτητές.
Η βροχή είχε σταματήσει οπότε ευκαιρία για περισσότερες βόλτες
.
Έφτασε η ώρα του φαγητού και τι δεν είχαμε φάει? Μα φυσικά ψαράκι! Υπάρχει λοιπόν ένα μαγαζάκι μικρό (πολύ μικρό όμως με 5 τραπέζια μέσα και άλλα 5 έξω αν είναι ο καιρός καλός) που λέγεται Karo Fisch και έχει μόνο ψάρια και θαλασσινά νόστιμα και σε πολύ καλές τιμές. Πληρώσαμε 40 ευρώ για μία τσιπούρα, μία μερίδα με γαρίδες και καλαμαράκια, μια μερίδα σολωμό, μία μπύρα και ένα αναψυκτικό. Είχαν και κατάλογο στα αγγλικά
!!!
Αφού σκάσαμε από το φαγητό κάναμε ξανά μπόλικες βόλτες για να χωνέψουμε κιόλας
. Αυτό που μας έλειπε ήταν να πάμε κάπου να χαλαρώσουμε, να πιούμε ένα κοκτεϊλάκι και να απολαύσουμε όμορφη θέα. Δεν υπάρχει καταλληλότερο μέρος από το Bar Clouds!!!
Αφού ήπιαμε και τα ποτάκια μας πήραμε το δρόμο προς το πάρκο φυτών και άνθεων ή αλλιώς Park Planten un Blomen! Σε αυτό το πάρκο λοιπόν κάθε μέρα για μισή ώρα το βράδυ γίνεται κάτι φανταστικό. Τα νερά από τα συντριβάνια ακουλοθούν τη μουσική που παίζει από τα ηχεία με εναλλαγές χρωμάτων. Ήταν πραγματικά καταπληκτικό! Το θέαμα ξεκινάει στις 10 το βράδυ το καλοκαίρι και στις 9 το χειμώνα αλλά επειδή διαρκεί μόνο μισή ώρα καλύτερα να έχετε ελέγξει το θέμα της ώρας νωρίτερα για να είστε σίγουροι.
Αφού κάναμε μια μικρή βόλτα στο παρκο και φάγαμε κάτι ελαφρύ πήγαμε για ύπνο καθώς την επόμενη μέρα είχαμε μουσείο μινιατούρας και επιστροφή
Last edited:
). Πολύ νόστιμες βάφλες μπορώ να πω!
. Η ώρα περνούσε βασανιστικά. Κατά τις 7 παρά μας έδωσαν κάτι χαρτάκια τα οποία ήταν σειρά προτεραιότητας όπως μας εξήγησε η φίλη μας. Οι υπάλληλοι δε μας έδωσαν σημασία καθώς όλοι οι υπόλοιποι ήταν Γερμανοί και μόνο εμείς τουρίστες. Θα μπορούσα να διαμαρτυρηθώ αλλά αφού η κύρια ήταν εξυπηρετική δεν έκανα θέμα. Λίγο πριν την έναρξη της παράστασης άρχισαν να φωνάζουν τους αριθμούς από τα χαρτάκια. Φυσικά όλα στα γερμανικά. Εδώ να σημειώσω ότι πέρα από τις ταμπελίτσες στο αεροδρόμιο που υπήρχαν και στα αγγλικά όλα τα υπόλοιπα ήταν στα γερμαντικά. Τα πάντα! Ακόμα και οι χάρτες στο μετρό! Εν ολίγοις αν δεν είχαμε το google translate και αν δεν ρωτούσαμε κάποιες φορές που χρειάστηκε δεν ξέρω πως θα τα βγάζαμε πέρα. Επανέρχομαι στο θέμα μας. Να γίνεται χαμός από κόσμο. Οι υπάλληλοι να μιλάνε γερμανικά. Εγώ να ρωτάω τον φίλο μου που κάτι θυμόταν από τα γερμανικά που έκανε παλιά πώς προφέρονται οι αριθμοί μας. Ένα χάος για να μην τα πολυλογώ. Εν τω μεταξύ, όσο περιμέναμε στην ουρά νωρίτερα κάποιοι είχαν έρθει να πουλήσουν τα εισιτήριά τους και αναρωτιόμασταν γιατί δεν τα αγόραζαν οι υπόλοιποι. Ο φίλος μου κάποια στιγμή άκουσε τον αριθμό 28 και φανταστήκαμε ότι θα ήταν ο αριθμός εισιτηρίων που έδωσαν το προηγούμενο απόγευμα για την ίδια παράσταση. Τελικά ρώτησα τη φίλη μου (αυτή την κυριούλα την καλούλα που πολύ τη συμπάθησα) και μου είπε ότι υπάρχουν άλλα εισιτήρια για των κάτω των 28! Αναφωνώ ένα δυνατό ΤΙΙΙΙΙ στα ελληνικά και με κοίταξε η μισή αίθουσα. Έτσι λοιπόν καταλάβαμε ότι τα εισιτήρια που πουλούσαν οι άλλοι ήταν για άτομα κάτω των 28 ετων και όλοι οι υπόλοιποι που περίμεναν ήταν άνω των 50 (τουλάχιστον) αλλά επειδή δεν μιλούσαν αγγλικά και επειδή δε μας πέρασαν και για τόσο νεούδια ενώ είμαστε 26 δε μας έδωσαν σημασία. Φτάνει λοιπόν η σειρά μας για να πάρουμε εισιτήρια 
