vanessachai
Member
Περιεχόμενα
Ημέρα δεύτερη
Αφού κοιμηθήκαμε πολλές ώρες ξυπνήσαμε κατα τις 8 το πρωί ξεκούραστοι και γεμάτοι ενέργεια! Το πρόγραμμα για το απόγευμα είχε όπερα αλλά τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί πολλούς μήνες πρίν οπότε από μια μικρή αναζήτηση σε διάφορα site είδα ότι αν πηγαίναμε μερικές ώρες νωρίτερα πιθανό να βρίσκαμε κάποια. Πρώτα απ'όλα έπρεπε να φάμε το πρωινό μας. Πήγαμε στο Nord Coast και πήραμε 2 βάφλες, 1 καφέ και 1 χυμό και πληρώσαμε 16.2 (όσο θα μας στοίχιζε το πρωινό του ενός στο ξενοδοχείο ). Πολύ νόστιμες βάφλες μπορώ να πω!
Μετά πήγαμε στο κτίριο της φιλαρμονικής το οποίο είναι τρομερά εντυπωσιακό και άνοιξε αρχές αυτής της χρονιάς.
Τα πρωινά είναι ανοιχτο για το κοινό χωρίς όμως να υπάρχει πρόσβαση στις αίθουσες. Αρχικά πήγαμε να ρωτήσουμε μήπως υπάρχουν εισιτήρια για τη βραδινή παράσταση. Η υπάλληλος μας απάντησε αρνητικά χωρίς όμως να μας ενημερώσει ότι υπάρχει η δυνατότητα να πάμε 3 ώρες νωρίτερα και να περιμένουμε γιατί συνήθως βγάζουν κάποια τελευταία εισιτήρια. Της είπα ότι διάβασα κάπου ότι υπάρχει κι αυτή η περίπτωση και μου είπε ναι. Αυτή την απροθυμία να βοηθήσουν τους τουρίστες δυστυχώς την αντιμετωπίσαμε και αργότερα (θα αναφερθώ περεταίρω παρακάτω). Ανεβήκαμε στον τελευταίο όροφο του κτιρίου όπου η θέα είναι φανταστική (έχω καλύτερες φωτογραφίες που έβγαλα μετά την παράσταση οπότε υπομονή! ).
Ξανακάναμε βόλτες στην πόλη και σε διάφορα μαγαζιά. Ο προορισμός του μεσημεριανού μας ήταν το burgerlich. Πεντανόστιμα μπέργκερ και οι παραγγελίες γίνονται σε τάμπλετ τα οποία είναι σαν κρυμμένα στα τραπέζια. Πήραμε δύο μπέργκερ, μία μερίδα πατάτες και μία μπύρα και πληρώσαμε 25,75.
Η ώρα κόντευε 5 και έπρεπε να επιστρέψουμε στο Elbphilarmonie (το κτίριο της φιλαρμονικής που λέγαμε νωρίτερα). Πήγαμε εκεί που μας είχε υποδείξει η υπάλληλος το πρωί. Ήταν άλλα τέσσερα άτομα μπροστά μας οπότε λέμε μια χαρά. Επίασα κουβέντα με την κυρία που ήταν πριν από εμάς και γίναμε φίλες αφού μόνο αυτή μας εξηγούσε με τα λίγα αγγλικά που ήξερε τι γινόταν και όχι οι υπάλληλοι . Η ώρα περνούσε βασανιστικά. Κατά τις 7 παρά μας έδωσαν κάτι χαρτάκια τα οποία ήταν σειρά προτεραιότητας όπως μας εξήγησε η φίλη μας. Οι υπάλληλοι δε μας έδωσαν σημασία καθώς όλοι οι υπόλοιποι ήταν Γερμανοί και μόνο εμείς τουρίστες. Θα μπορούσα να διαμαρτυρηθώ αλλά αφού η κύρια ήταν εξυπηρετική δεν έκανα θέμα. Λίγο πριν την έναρξη της παράστασης άρχισαν να φωνάζουν τους αριθμούς από τα χαρτάκια. Φυσικά όλα στα γερμανικά. Εδώ να σημειώσω ότι πέρα από τις ταμπελίτσες στο αεροδρόμιο που υπήρχαν και στα αγγλικά όλα τα υπόλοιπα ήταν στα γερμαντικά. Τα πάντα! Ακόμα και οι χάρτες στο μετρό! Εν ολίγοις αν δεν είχαμε το google translate και αν δεν ρωτούσαμε κάποιες φορές που χρειάστηκε δεν ξέρω πως θα τα βγάζαμε πέρα. Επανέρχομαι στο θέμα μας. Να γίνεται χαμός από κόσμο. Οι υπάλληλοι να μιλάνε γερμανικά. Εγώ να ρωτάω τον φίλο μου που κάτι θυμόταν από τα γερμανικά που έκανε παλιά πώς προφέρονται οι αριθμοί μας. Ένα χάος για να μην τα πολυλογώ. Εν τω μεταξύ, όσο περιμέναμε στην ουρά νωρίτερα κάποιοι είχαν έρθει να πουλήσουν τα εισιτήριά τους και αναρωτιόμασταν γιατί δεν τα αγόραζαν οι υπόλοιποι. Ο φίλος μου κάποια στιγμή άκουσε τον αριθμό 28 και φανταστήκαμε ότι θα ήταν ο αριθμός εισιτηρίων που έδωσαν το προηγούμενο απόγευμα για την ίδια παράσταση. Τελικά ρώτησα τη φίλη μου (αυτή την κυριούλα την καλούλα που πολύ τη συμπάθησα) και μου είπε ότι υπάρχουν άλλα εισιτήρια για των κάτω των 28! Αναφωνώ ένα δυνατό ΤΙΙΙΙΙ στα ελληνικά και με κοίταξε η μισή αίθουσα. Έτσι λοιπόν καταλάβαμε ότι τα εισιτήρια που πουλούσαν οι άλλοι ήταν για άτομα κάτω των 28 ετων και όλοι οι υπόλοιποι που περίμεναν ήταν άνω των 50 (τουλάχιστον) αλλά επειδή δεν μιλούσαν αγγλικά και επειδή δε μας πέρασαν και για τόσο νεούδια ενώ είμαστε 26 δε μας έδωσαν σημασία. Φτάνει λοιπόν η σειρά μας για να πάρουμε εισιτήρια . Πάμε στην υπάλληλο και μας είπε ότι υπάρχουν αυτά των 20 και αυτά των 40 ευρώ. Επειδή θέλαμε να βλέπουμε καλύτερα ζητήσαμε αυτά των 40. Μας λέει 80 ευρώ συνολικά. Τη ρωτώ λοιπόν ότι αφού είμαστε κάτω των 28 δε δικαιούμαστε την έκπτωση. Α ναι μου λέει. Εν ολίγοις πήγε να μας κλέψει κανονικά ! Τελικά πληρώσαμε 20 ευρώ ο καθένας και επιτέλους μετά από την ταλαιπωρία θα μπαίναμε στην αίθουσα! Η εμπειρία ήταν τέλεια. Ειδικά για τους λάτρεις της κλασικής μουσικής είναι κάτι που συστήνω ανεπιφύλακτα. Η ακουστική της κύριας αίθουσας είναι μοναδική όπως και η διαμόρφωση του χώρου.
Όταν τελείωσε η παράσταση η ώρα κόντευε 10. Ευκαιρία να ξαναδούμε τη θέα από τον τελευταίο όροφο του κτιρίου.
Και το φανταστικό αυτό κτίριο φωτισμένο.
Αφού ακούσαμε την κλασική μουσική είπαμε να περάσουμε από St Pauli να δούμε και την έντονη νυχτερινή ζωή της πόλης . Κόσμος πολύς, μουσική παντού, στριπτιτζάδικα φουλ και εμείς να πεινάμε . Αφού κάναμε μια μικρή βόλτα βολευτήκαμε με fast food και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ύπνο.
Αφού κοιμηθήκαμε πολλές ώρες ξυπνήσαμε κατα τις 8 το πρωί ξεκούραστοι και γεμάτοι ενέργεια! Το πρόγραμμα για το απόγευμα είχε όπερα αλλά τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί πολλούς μήνες πρίν οπότε από μια μικρή αναζήτηση σε διάφορα site είδα ότι αν πηγαίναμε μερικές ώρες νωρίτερα πιθανό να βρίσκαμε κάποια. Πρώτα απ'όλα έπρεπε να φάμε το πρωινό μας. Πήγαμε στο Nord Coast και πήραμε 2 βάφλες, 1 καφέ και 1 χυμό και πληρώσαμε 16.2 (όσο θα μας στοίχιζε το πρωινό του ενός στο ξενοδοχείο ). Πολύ νόστιμες βάφλες μπορώ να πω!
Μετά πήγαμε στο κτίριο της φιλαρμονικής το οποίο είναι τρομερά εντυπωσιακό και άνοιξε αρχές αυτής της χρονιάς.
Τα πρωινά είναι ανοιχτο για το κοινό χωρίς όμως να υπάρχει πρόσβαση στις αίθουσες. Αρχικά πήγαμε να ρωτήσουμε μήπως υπάρχουν εισιτήρια για τη βραδινή παράσταση. Η υπάλληλος μας απάντησε αρνητικά χωρίς όμως να μας ενημερώσει ότι υπάρχει η δυνατότητα να πάμε 3 ώρες νωρίτερα και να περιμένουμε γιατί συνήθως βγάζουν κάποια τελευταία εισιτήρια. Της είπα ότι διάβασα κάπου ότι υπάρχει κι αυτή η περίπτωση και μου είπε ναι. Αυτή την απροθυμία να βοηθήσουν τους τουρίστες δυστυχώς την αντιμετωπίσαμε και αργότερα (θα αναφερθώ περεταίρω παρακάτω). Ανεβήκαμε στον τελευταίο όροφο του κτιρίου όπου η θέα είναι φανταστική (έχω καλύτερες φωτογραφίες που έβγαλα μετά την παράσταση οπότε υπομονή! ).
Ξανακάναμε βόλτες στην πόλη και σε διάφορα μαγαζιά. Ο προορισμός του μεσημεριανού μας ήταν το burgerlich. Πεντανόστιμα μπέργκερ και οι παραγγελίες γίνονται σε τάμπλετ τα οποία είναι σαν κρυμμένα στα τραπέζια. Πήραμε δύο μπέργκερ, μία μερίδα πατάτες και μία μπύρα και πληρώσαμε 25,75.
Η ώρα κόντευε 5 και έπρεπε να επιστρέψουμε στο Elbphilarmonie (το κτίριο της φιλαρμονικής που λέγαμε νωρίτερα). Πήγαμε εκεί που μας είχε υποδείξει η υπάλληλος το πρωί. Ήταν άλλα τέσσερα άτομα μπροστά μας οπότε λέμε μια χαρά. Επίασα κουβέντα με την κυρία που ήταν πριν από εμάς και γίναμε φίλες αφού μόνο αυτή μας εξηγούσε με τα λίγα αγγλικά που ήξερε τι γινόταν και όχι οι υπάλληλοι . Η ώρα περνούσε βασανιστικά. Κατά τις 7 παρά μας έδωσαν κάτι χαρτάκια τα οποία ήταν σειρά προτεραιότητας όπως μας εξήγησε η φίλη μας. Οι υπάλληλοι δε μας έδωσαν σημασία καθώς όλοι οι υπόλοιποι ήταν Γερμανοί και μόνο εμείς τουρίστες. Θα μπορούσα να διαμαρτυρηθώ αλλά αφού η κύρια ήταν εξυπηρετική δεν έκανα θέμα. Λίγο πριν την έναρξη της παράστασης άρχισαν να φωνάζουν τους αριθμούς από τα χαρτάκια. Φυσικά όλα στα γερμανικά. Εδώ να σημειώσω ότι πέρα από τις ταμπελίτσες στο αεροδρόμιο που υπήρχαν και στα αγγλικά όλα τα υπόλοιπα ήταν στα γερμαντικά. Τα πάντα! Ακόμα και οι χάρτες στο μετρό! Εν ολίγοις αν δεν είχαμε το google translate και αν δεν ρωτούσαμε κάποιες φορές που χρειάστηκε δεν ξέρω πως θα τα βγάζαμε πέρα. Επανέρχομαι στο θέμα μας. Να γίνεται χαμός από κόσμο. Οι υπάλληλοι να μιλάνε γερμανικά. Εγώ να ρωτάω τον φίλο μου που κάτι θυμόταν από τα γερμανικά που έκανε παλιά πώς προφέρονται οι αριθμοί μας. Ένα χάος για να μην τα πολυλογώ. Εν τω μεταξύ, όσο περιμέναμε στην ουρά νωρίτερα κάποιοι είχαν έρθει να πουλήσουν τα εισιτήριά τους και αναρωτιόμασταν γιατί δεν τα αγόραζαν οι υπόλοιποι. Ο φίλος μου κάποια στιγμή άκουσε τον αριθμό 28 και φανταστήκαμε ότι θα ήταν ο αριθμός εισιτηρίων που έδωσαν το προηγούμενο απόγευμα για την ίδια παράσταση. Τελικά ρώτησα τη φίλη μου (αυτή την κυριούλα την καλούλα που πολύ τη συμπάθησα) και μου είπε ότι υπάρχουν άλλα εισιτήρια για των κάτω των 28! Αναφωνώ ένα δυνατό ΤΙΙΙΙΙ στα ελληνικά και με κοίταξε η μισή αίθουσα. Έτσι λοιπόν καταλάβαμε ότι τα εισιτήρια που πουλούσαν οι άλλοι ήταν για άτομα κάτω των 28 ετων και όλοι οι υπόλοιποι που περίμεναν ήταν άνω των 50 (τουλάχιστον) αλλά επειδή δεν μιλούσαν αγγλικά και επειδή δε μας πέρασαν και για τόσο νεούδια ενώ είμαστε 26 δε μας έδωσαν σημασία. Φτάνει λοιπόν η σειρά μας για να πάρουμε εισιτήρια . Πάμε στην υπάλληλο και μας είπε ότι υπάρχουν αυτά των 20 και αυτά των 40 ευρώ. Επειδή θέλαμε να βλέπουμε καλύτερα ζητήσαμε αυτά των 40. Μας λέει 80 ευρώ συνολικά. Τη ρωτώ λοιπόν ότι αφού είμαστε κάτω των 28 δε δικαιούμαστε την έκπτωση. Α ναι μου λέει. Εν ολίγοις πήγε να μας κλέψει κανονικά ! Τελικά πληρώσαμε 20 ευρώ ο καθένας και επιτέλους μετά από την ταλαιπωρία θα μπαίναμε στην αίθουσα! Η εμπειρία ήταν τέλεια. Ειδικά για τους λάτρεις της κλασικής μουσικής είναι κάτι που συστήνω ανεπιφύλακτα. Η ακουστική της κύριας αίθουσας είναι μοναδική όπως και η διαμόρφωση του χώρου.
Όταν τελείωσε η παράσταση η ώρα κόντευε 10. Ευκαιρία να ξαναδούμε τη θέα από τον τελευταίο όροφο του κτιρίου.
Και το φανταστικό αυτό κτίριο φωτισμένο.
Αφού ακούσαμε την κλασική μουσική είπαμε να περάσουμε από St Pauli να δούμε και την έντονη νυχτερινή ζωή της πόλης . Κόσμος πολύς, μουσική παντού, στριπτιτζάδικα φουλ και εμείς να πεινάμε . Αφού κάναμε μια μικρή βόλτα βολευτήκαμε με fast food και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ύπνο.
Last edited: