Ανέκδοτα

[chrisbd]

Το ανέκδοτο της ημέρας by chrisbd.....λίγο μεγάλο αλλά ούτως η άλλως κανείς δεν δουλεύει......





Κυριακή, 9 Αυγούστου 2009
Μια ωραία ιστορία αγάπης και κατανόησης.......

Μια ωραία ιστορία αγάπης και κατανόησης.......

Γνωρίζονται τυχαία σε ένα πάρτυ και ο Γιάννης ζητά από την Ελένη να πάνε σινεμά. Αυτή δέχεται και τα περνάνε καλά.

Μερικές μέρες αργότερα βγαίνουν για φαΐ και πάλι περνούν καλά.

Αρχίζουν λοιπόν να βλέπονται τακτικά και μετά από λίγο γίνονται ένα ωραίο ζευγάρι.

Και ένα βράδυ, ενώ ο Γιάννης την πηγαίνει η σπίτι της, μια σκέψη περνά από το μυαλό της και χωρίς να το πολυσκεφτεί την εκφράζει φωναχτά:

- Έχεις καταλάβει ότι σήμερα κλείνουμε 6 μήνες;

Και κατόπιν, πέφτει σιγή στο αυτοκίνητο! Τόσο πυκνή σιγή που μπορείς να την κόψεις με το μαχαίρι!

Η Ελένη σκέφτεται:

'Θεέ μου! Μήπως τον πείραξε που το είπα αυτό; Μήπως νιώθει περιορισμένος από τη σχέση μας; Μήπως νομίζει ότι προσπαθώ να τον πιέσω σε κάποιο είδος υποχρέωσης που δεν θέλει; Ή δεν είναι σίγουρος;'

Ο Γιάννης σκέφτεται:

'Πω-πω! Έξι μήνες!'

Και η Ελένη σκέφτεται:

'Αλλά εδώ που τα λέμε, ούτε κι εγώ είμαι σίγουρη ότι θέλω ένα τέτοιο είδος σχέσης. Μερικές φορές θα ήθελα περισσότερο χώρο. Να μπορώ να σκεφτώ αν με ικανοποιεί η σχέση μας καθώς πηγαίνουμε σταθερά προς.... Αλήθεια, που πηγαίνουμε; Θα συνεχίζουμε να βλεπόμαστε με αυτόν τον τρόπο; Μήπως εμφανίζεται η προοπτική του γάμου μπροστά; Με παιδιά; Μια ολόκληρη ζωή μαζί; Είμαι έτοιμη γι αυτό το επίπεδο δέσμευσης; Τι ξέρω πραγματικά γι' αυτόν τον άνθρωπο;'

Ο Γιάννης σκέφτεται:

'Αυτό σημαίνει ότι ήτανννν.... χμμμ... Φεβρουάριος όταν αρχίσαμε να βγαίνουμε... Τότε που μόλις είχα πάρει το αυτοκίνητο από σέρβις... Που σημαίνει... Για στάσου να δω τα χιλιόμετρα. Φτου! Γαμώτο! Ξέχασα την αλλαγή λαδιών!'

Η Ελένη σκέφτεται:

'Γιατί δε μιλάει? Είναι ταραγμένος! Φαίνεται στο πρόσωπό του. Για ποιόν λόγο όμως ταράχτηκε; Μήπως τα βλέπω όλα λάθος; Μήπως θέλει περισσότερο δέσιμο η σχέση μας; Μήπως κατάλαβε πριν από εμένα ότι εγώ έχω επιφυλάξεις; Να δεις που αυτό είναι! Γι αυτό δεν λέει τίποτε. Φοβάται ότι θα τον απορρίψω.'

Εντωμεταξύ, ο Γιάννης σκέφτεται:

'Αλλά αυτήν την φορά θα το κοιτάξουν το σασμάν! Όχι σαν την άλλη φορά... Δήθεν το κρύο και μαλακίες! Τι κρύο; Με 25 βαθμούς; Πλήρωσα μια περιουσία και μου βγαίνει το χέρι να βάλω μια ταχύτητα!'

Η Ελένη σκέφτεται:

'Έχει θυμώσει! Και δεν τον κατηγορώ. Στη θέση του κι εγώ θα ήμουν θυμωμένη... Νιώθω τόσο ένοχη, αλλά δε φταίω που νιώθω έτσι.... Απλά δεν είμαι σίγουρη...'

Ο Γιάννης συνεχίζει:

'Καλά, έτσι και μου πουν τίποτε ότι δεν καλύπτεται από την εγγύηση θα γίνει χαμός! Αυτό θα πουν τα καθίκια, το ξέρω!'

Και η Ελένη:

'Ίσως είμαι τελειομανής... Να περιμένω τον ιππότη με το άσπρο άλογο, τη στιγμή που είμαι δίπλα σε αυτόν τον άνθρωπο που με φροντίζει και νοιάζεται για μένα και που χαίρομαι κάθε στιγμή που είμαι μαζί του? Και τώρα υποφέρει επειδή είμαι εγωίστρια! Επειδή κάνω σαν κοριτσάκι που έχει διαβάσει ένα σωρό ρομάντζα..'

Ο Γιάννης:

'Εγγύηση! Θα τους πω να πάρουν την εγγύηση και να την χώσουν εκεί που ξέρουν!'

- Αγάπη μου, λέει η Ελένη

- Τι είναι; Απαντά ο Γιάννης

- Σε παρακαλώ... Μην βασανίζεις τον εαυτό σου, λέει με μάτια γεμάτα δάκρυα. Ίσως δεν θα έπρεπε... Νιώθω τόσο..' (και την παίρνουν τα κλάματα...)

- Μα τι έπαθες;

- Είμαι τόσο χαζή! Το ξέρω ότι δεν υπάρχει ούτε ιππότης, ούτε άλογο!

- Δεν υπάρχει άλογο;

- Νομίζεις ότι είμαι χαζή έτσι;

- Όχι βέβαια!

- Να μωρέ! Απλά... ξέρεις... χρειάζομαι λίγο περισσότερο χρόνο...

(Κατόπιν, ακολουθεί μια σιγή 15 δευτερολέπτων που ο Γιάννης προσπαθεί να βρει κάτι 'ασφαλές' να πει)

Και τελικά λέει:

'...ΟΚ!'

Η γυναίκα, πολύ συγκινημένη του πιάνει το χέρι και λέει:

'Αγάπη μου... Πραγματικά νιώθεις έτσι?'

- Πώς έτσι;

- Έτσι, σχετικά με τον χρόνο.

- Μα ναι, φυσικά!

Η Ελένη γυρνά και τον κοιτά βαθιά στα μάτια, προκαλώντας την ανησυχία του Γιάννη για το τι μπορεί τώρα να ξεστομίσει, ιδιαίτερα αν έχει σχέση με άλογο. Στο τέλος λέει:

- Σε ευχαριστώ αγάπη μου!

- Κι εγώ σε ευχαριστώ αγάπη μου, λέει ο Γιάννης με ιδιαίτερη σιγουριά.

Στο τέλος την αφήνει στο σπίτι της και εκείνη ξαπλώνει στο κρεβάτι, αισθανόμενη σαν μια μαρτυρική φιγούρα, εντελώς μπερδεμένη, κλαίει μέχρι το πρωί.

Ο Γιάννης γυρνά σπίτι του και παίρνοντας μια πίτσα, βλέπει στην τηλεόραση μια ταινία που έτυχε να δείχνει. Μια μικρή φωνούλα όμως μέσα του λέει ότι κάτι σημαντικό παίχτηκε στο αυτοκίνητο αλλά είναι σίγουρος ότι δεν μπορεί να καταλάβει τι, οπότε και σταματά την προσπάθεια.

Την άλλη μέρα, η Ελένη βγαίνει με τις φίλες της και κουβεντιάζουν υπόθεση περίπου για έξι ώρες. Με αφάνταστη ακρίβεια, θα αναλύσουν όλα όσα ειπώθηκαν, μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, από όλες τις πιθανές οπτικές γωνίες. Θα συνεχίσουν να το συζητούν ξανά και ξανά, χωρίς ποτέ να φτάσουν σε οριστικά συμπεράσματα αλλά ταυτόχρονα και χωρίς να το βαριούνται.

Από την άλλη μεριά, ο Γιάννης, καθώς την άλλη μέρα παίζει μπιλιάρδο με τον κολλητό του, μια στιγμή, πριν να κάνει το σπάσιμο, θα σταματήσει και θα του πει:

- Να σε ρωτήσω κάτι ρε μαλάκα; Είχε ποτέ η Ελένη άλογο;

 

[orestcrete]

Δεν ειναι ανεκδοτο,αλλα η πραγματικοτητα:

Σερβιτόρος: Τί θα πάρετε??
Εγώ: Ένα ποτήρι νερό με 2 κουταλιές ζάχαρη!!
Σερβιτόρος: Εντάξει.
Εγώ: Πόσο κάνει αυτό που παρείγγειλα φίλε μου??
Σερβιτόρος: Τίποτα κύριε ,νερό με ζάχαρη πήρατε μόνο!!
Εγώ: Αν βάζατε μια κουταλιά καφέ μέσα θα το πλήρωνα 4,50 ευρώ?????!!!!!

 

[chrisbd]

Ο Ταρζάν εμφανίζεται μια μέρα ξαφνικά σε ένα ορεινό χωριό της ελληνικής επαρχίας. Ένας χωρικός τον συναντά τυχαία στον δρόμο και βλέποντάς τον ντυμένο έτσι περίεργα, τον ρωτά:
- "Τί είσαι εσύ;"
- "Εγώ είμαι ο Ταρζάν, μπορώ και μιλάω με τα ζώα!"
- "Μπα!", του λέει ο χωρικός κοροϊδευτικά, "Τί μου λες; Για πάμε στον σκύλο να δούμε θα συνεννοηθείτε;"
Πηγαίνουν μέχρι το μαντρί που είναι ο σκύλος και αρχιζουν:
- "Γαβ γαβ", ο σκύλος.
- "Γαβ γαβ", ο Ταρζάν.
- "Τί σού είπε;", ρωτάει ο χωρικός.
- "Ε να, μου είπε ότι τον έχεις εδώ συνέχεια δεμένο, τον ταΐζεις αποφάγια, και τον πηγαίνεις μόνο μια φορά στους έξι μήνες για κυνήγι".
Ο χωρικός ψαρώνει.
- "Για πάμε και στον γάιδαρο", λέει στον Ταρζάν.
Φτάνουν στο παχνί και ο Ταρζάν αρχίζει τα ίδια.
- "Τι σου είπε", ρωτά τον Ταρζάν ο χωρικός.
- "Λέει ότι τον φορτώνεις πολύ, ότι τον δέρνεις όταν δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, και ότι τον ταΐζεις μόνο μία μπάλα σανό την εβδομάδα".
Ο χωρικός έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό.
Λίγο παραπέρα είναι και η κατσίκα. Ο Ταρζάν αρχίζει να της μιλάει και πριν προλάβει η κατσίκα να κάνει το πρώτο "μπεεε", πετάγεται ο χωρικός και λέει στον Ταρζάν:
- "Μην την πιστεύεις την π***να, αυτή μου ρίχτηκε!"

 

[Just Lori]

Ο Μήτσος ο βοθρατζής ξεκινά με τον βοηθό του τον Γιακουμή για να ξεβουλώσουν έναν βόθρο.
Μόλις έφτασαν ο Μήτσος σηκώνει τα μανίκια και βουτάει μέσα στον βόθρο. Σε δυο λεπτά βγάζει το κεφάλι από τα σκατά και λέει στον Γιακουμή :
- Φέρε μου το κατσαβίδι.
Ξαναπέφτει μέσα. Μετά από λίγο βγάζει το κεφάλι και λέει στον Γιακουμή :
- Φέρε την πένσα.
Ξαναπέφτει μέσα. Αφού ζήτησε κι άλλα εργαλεία από τον Γιακουμή σε είκοσι λεπτά τελειώνει και βγαίνει από το βόθρο.
Όπως σκουπιζόταν γυρίζει στον Γιακουμή και λέει :
- Κοίτα κωλόπαιδο να μάθεις γρήγορα τη δουλειά γιατί μια ζωή εργαλεία θα δίνεις !!!

 

[chrisbd]

Α ΜΕΡΟΣ ..Ο πατέρας Εβραίος είναι ετοιμοθάνατος.
Γύρω από το κρεβάτι του πόνου είναι συγκεντρωμένη όλη η
οικογένεια του.
Το κλίμα είναι βαρύ και πένθιμο. Ένα μόνο μικρό καντήλι, δίπλα
στον άρρωστο, φωτίζει αμυδρά το στενό δωμάτιο. Ο πατέρας, με κλειστά
τα μάτια και πολύ κόπο, ψιθυρίζει:
Πατέρας: Γυναίκα μου Σάρα είσαι εδώ;
Σάρα (κλαίγοντας): Ναι, άντρα μου.
Πατέρας: Γιε μου Ιακώβ είσαι εδώ;
Ιακώβ (φανερά συγκινημένος): Ναι, πατέρα.
Πατέρας: Μικρή μου θυγατέρα Ιουδίθ, είσαι εδώ;
Ιουδίθ: (απαρηγόρητη): Ναι, πατέρα, είμαι κοντά σου.
Πατέρας: Και εσύ στερνοπούλι μου Ααρών, είσαι εδώ:
Ααρών (με αναφιλητά): Ναι, πατέρα.
Πατέρας: ΚΑΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ;;;

B ΜΕΡΟΣ (Συνεχεια του προηγουμενου)
Η οικογένεια συνειδητοποιεί αμέσως την εγκληματική αμέλεια και
όλοι αποχωρούν σιγά - σιγά από το δωμάτιο.
Τελευταίος φεύγει ο μικρός Ααρών που, κλείνοντας την
πόρτα του δωματίου, λέει:
Ααρών: Και πού' σαι πατέρα....
Όταν αφήνεις την τελευταία σου πνοή, άφησε την προς το
καντήλι, για να σβήσει. Είναι κρίμα να καίει άδικα..


Γ' ΜΕΡΟΣ
Ο πατέρας φωνάζει τον πρωτότοκο Ιακώβ και του λέει να πλησιάσει.
Mε τις τελευταίες δυνάμεις που του απομένουν, βγάζει από την τσέπη του
ένα ρολόι και εξηγεί ότι το έχει κληρονομιά από τον προπάππου του. Ο Ιακώβ
το κοιτάζει με μάτια που γυαλίζουν. "Σ' αρέσει;" ρωτά ο πατέρας. "Ναι πατέρα!" αποκρίνεται ο Ιακώβ.
"Πόσα δίνεις;" ρωτά ο πατέρας.

Δ' ΜΕΡΟΣ
Την άλλη μέρα του θανάτου του πατέρα, ο Ιακώβ πηγαίνει στην
τοπική εφημερίδα για να βάλει την αναγγελία του θανάτου.
Ιακώβ: Παρακαλώ, ποια είναι η μικρότερη χρέωση για μία αναγγελία
θανάτου;
Υπάλληλος: 2 δολάρια, κύριε.
Ιακώβ: ΟΚ, γράψε λοιπόν "Αβραάμ Κοέν πέθανε".
Υπάλληλος: Μα, κύριε, πρέπει να έχετε υπόψη σας πως με
τα 2 δολάρια μπορείτε να γράψετε μέχρι 8 λέξεις.
Ο Ιακώβ σκέφτεται μερικά δευτερόλεπτα και λέει στον υπάλληλο:
Ιακώβ: Ωραία, τότε γράψε "Αβραάμ Κοέν πέθανε. ‘’Πωλείται φορτηγάκι
σε τιμή ευκαιρίας"

 

[Italitsa]

Άνδρας των ΜΑΤ λέει σε γιαγιά:
-Κυρία μου δε μπορείτε να περάσετε από εδώ.
Και η γιαγιά:
-Γιατί, έχεις σφουγγαρίσει;;

...Και κάτι που δεν είναι ακριβώς ανέκδοτο αλλά το είδα και μου άρεσε.

Η διαφορά του άντρα από το αντράκι είναι ότι ο άντρας δακρύζει..ενώ το αντράκι κλαίγεται!!

 

[panpan]

Βaba την φωτό την έχεις έτοιμη;Δεν την βρίσκω.

 

[Nedelja]

Ε τοτε να βοηθήσω εγώ....

 

[babaduma]

Βaba την φωτό την έχεις έτοιμη;Δεν την βρίσκω.

 

[Italitsa]

Χαχαχα σας προτείνω να τις αποθηκεύσετε πάντως κάπου στον υπολογιστή σας γιατί θα σας χρειάζονται συχνά με τα ανέκδοτά μου...

...Και είπε ο Θεός στον Νώε : "Κράτα backup γιατί θα κάνω format.."

 

[panpan]

Ε τοτε να βοηθήσω εγώ....

Γι αυτο σε συμπαθω

 

[panpan]

Ευτυχως που ειχα κ@τουρισει πρωτα