xenos
Member
- Μηνύματα
- 2.414
- Likes
- 810
- Επόμενο Ταξίδι
- Ν.Α Ασια
- Ταξίδι-Όνειρο
- Bανουατου/Tαιλανδη
Περιεχόμενα
Μια αποπνικτικη και βαρια μυρωδια με τυλιγει βγαινοντας από το αεροδρομιο μαζι με την ζεστη.Αυτή είναι η πρωτη μου επαφη και εντυπωση με την ΒΚΚ.
Βρισκουμε ταξι η μαλλον, το ταξι βρισκει εμας και μετα το πρωτο παζαρεμα της τιμης ξεκιναμαι για την Νανα.
Το ξενοδοχειο μας είναι κατω του μετριου, των 24ευρω σε ένα καθετο δρομακι της sukhumvit road.
Εμας βεβαια μας φανηκε σαν παλατι έτσι αποκαμωμενοι και αυπνοι καθως ημασταν.
Το σημαντικοτερο ηταν ότι ειχε αιρκοντισιον,ότι πιο πολυτιμο στην Βκκ και 2 μαλακα κρεββατια,που ριξαμε τον υπνο του ταλαιπωρημενου αλλα ευτυχισμενου τουριστα.
Το απογευμα βγαινουμε για να γνωρισουμε την τεραστια πολη περπατωντας αργα στα πεζοδρομια της μαζευοντας πρωτογνορες εικονες σε κάθε μας βημα.
Τα πεζοδρομια για μας είναι για περπατημα,αλλα για τους ντοπιους η ζωη τους η αλλιως ένα παζαρι επιβιωσης.
Ατελειωτοι παγκοι με ψησταριες εχουν κάθε λογης φαγωσιμο και εκτος από κρεατα, ψαρικα και φρουτα, ψηνονται και κάθε λογης εντομα και ερπετα.
Ότι κινειται τρωγεται σκεφτομαι εκτος τα νοημων διποδα.Σε καποιους αλλους παγκους με φαγωσιμα ειδη βλεπω σε μεγαλες γυαλες καποια ειδη σουπας,που όταν διαλεξεις από αυτην στην βαζουν σε διαφανες πλαστικα σακκουλακια.
Φυσικα δεν ειχα την τολμη να δοκιμασω κατι από υπαιθριο παγκο εκτος από καλαμποκι ψητο.Ότι πιο πλησιεστερο σε μενα.
Οι χιλιαδες οικογενειες που συντηρουν την διαβιωση τους από τους παγκους των πεζοδρομιων δεν πουλανε μονο περιεργα ειδη διατροφης αλλα ότι λογης αντικειμενο και αξεσουαρ μπορει καποιος να βαλει στο μυαλο του οπως
Ρουχα παπουτσια,τσαντες, cd dvd τουριστικα ειδη πασης φυσεως ρολογια αφισες ,τσιγαρα…..κλπ
μονο την ψυχη τους δεν πουλανε,και κατι άλλο,κατι
που το δινουν απλοχερα σε ολους τους δυτικους επισκεπτες και όχι μονο,είναι
Το χαμογελο τους.
Ναι ολοι χαμογελανε.
Είναι έτσι το σκαρι τους?
Η φυσιογνωμια τους?
Ο χαρακτηρας τους? Δεν ξερω.
Νεοι, γεροι,παιδια,πλουσιοι,φτωχοι αντρες γυναικες,ευτυχισμενοι η δυστυχισμενοι,εχουν το χαμογελο στα χειλη. Ένα χαμογελο που σε κερδιζει από την πρωτη ματια και αισθανεσαι πιο οικειος αναμεσα τους.
Το προσωπικο οφελος είναι μεγαλο και σιγα –σιγα το καταλαβαινεις.
Σου χαμογελανε,χαμογελας και συ.
Σε ευχαριστουν ενωνοντας τις παλαμες τους και χαμηλωνοντας το κεφαλι.Το κανεις και συ.
Εκπνεουν καλοσυνη,και στην μεταδιδουν και σενα,και με την σειρα σου την,ανταποδιδεις,και συ.
Πετας στα σκουπιδια ένα κομματι από την δυτικη συμπεριφορα σου, και προσπαθεις να εναρμονιστεις με αυτους τους ανθρωπους.
Έτσι τουλαχιστον εκανα εγω.
Καπου ειχα διαβαση ότι
( Ο επισκεπτης δεν θα αλλαξει την Ταυλανδη, η Ταυλανδη θα αλλαξει τον επισκεπτη)
Απλα πολύ σοφα λογια,που τα επαληθευσα από προσωπικη εμπειρια.
Τελειωνοντας με τα πεζοδρομια θα ηθελα να προσθεσω ότι ηταν γεματα από κοσμο,ντοπιους και τουριστες από όλα τα μερη του κοσμου,εκτος τους δυτικους,ηταν και πολύ κινεζοι και ιαπωνες που χαζολογουσαν την πραματια των μικροπωλητων,αλλα και των καταστηματων και των μεγαλων εμπορικων κεντρων.
Ας κατεβουμε όμως και στον δρομο.
Βρισκουμε ταξι η μαλλον, το ταξι βρισκει εμας και μετα το πρωτο παζαρεμα της τιμης ξεκιναμαι για την Νανα.
Το ξενοδοχειο μας είναι κατω του μετριου, των 24ευρω σε ένα καθετο δρομακι της sukhumvit road.
Εμας βεβαια μας φανηκε σαν παλατι έτσι αποκαμωμενοι και αυπνοι καθως ημασταν.
Το σημαντικοτερο ηταν ότι ειχε αιρκοντισιον,ότι πιο πολυτιμο στην Βκκ και 2 μαλακα κρεββατια,που ριξαμε τον υπνο του ταλαιπωρημενου αλλα ευτυχισμενου τουριστα.
Το απογευμα βγαινουμε για να γνωρισουμε την τεραστια πολη περπατωντας αργα στα πεζοδρομια της μαζευοντας πρωτογνορες εικονες σε κάθε μας βημα.
Τα πεζοδρομια για μας είναι για περπατημα,αλλα για τους ντοπιους η ζωη τους η αλλιως ένα παζαρι επιβιωσης.
Ατελειωτοι παγκοι με ψησταριες εχουν κάθε λογης φαγωσιμο και εκτος από κρεατα, ψαρικα και φρουτα, ψηνονται και κάθε λογης εντομα και ερπετα.
Ότι κινειται τρωγεται σκεφτομαι εκτος τα νοημων διποδα.Σε καποιους αλλους παγκους με φαγωσιμα ειδη βλεπω σε μεγαλες γυαλες καποια ειδη σουπας,που όταν διαλεξεις από αυτην στην βαζουν σε διαφανες πλαστικα σακκουλακια.
Φυσικα δεν ειχα την τολμη να δοκιμασω κατι από υπαιθριο παγκο εκτος από καλαμποκι ψητο.Ότι πιο πλησιεστερο σε μενα.
Οι χιλιαδες οικογενειες που συντηρουν την διαβιωση τους από τους παγκους των πεζοδρομιων δεν πουλανε μονο περιεργα ειδη διατροφης αλλα ότι λογης αντικειμενο και αξεσουαρ μπορει καποιος να βαλει στο μυαλο του οπως
Ρουχα παπουτσια,τσαντες, cd dvd τουριστικα ειδη πασης φυσεως ρολογια αφισες ,τσιγαρα…..κλπ
μονο την ψυχη τους δεν πουλανε,και κατι άλλο,κατι
που το δινουν απλοχερα σε ολους τους δυτικους επισκεπτες και όχι μονο,είναι
Το χαμογελο τους.
Ναι ολοι χαμογελανε.
Είναι έτσι το σκαρι τους?
Η φυσιογνωμια τους?
Ο χαρακτηρας τους? Δεν ξερω.
Νεοι, γεροι,παιδια,πλουσιοι,φτωχοι αντρες γυναικες,ευτυχισμενοι η δυστυχισμενοι,εχουν το χαμογελο στα χειλη. Ένα χαμογελο που σε κερδιζει από την πρωτη ματια και αισθανεσαι πιο οικειος αναμεσα τους.
Το προσωπικο οφελος είναι μεγαλο και σιγα –σιγα το καταλαβαινεις.
Σου χαμογελανε,χαμογελας και συ.
Σε ευχαριστουν ενωνοντας τις παλαμες τους και χαμηλωνοντας το κεφαλι.Το κανεις και συ.
Εκπνεουν καλοσυνη,και στην μεταδιδουν και σενα,και με την σειρα σου την,ανταποδιδεις,και συ.
Πετας στα σκουπιδια ένα κομματι από την δυτικη συμπεριφορα σου, και προσπαθεις να εναρμονιστεις με αυτους τους ανθρωπους.
Έτσι τουλαχιστον εκανα εγω.
Καπου ειχα διαβαση ότι
( Ο επισκεπτης δεν θα αλλαξει την Ταυλανδη, η Ταυλανδη θα αλλαξει τον επισκεπτη)
Απλα πολύ σοφα λογια,που τα επαληθευσα από προσωπικη εμπειρια.
Τελειωνοντας με τα πεζοδρομια θα ηθελα να προσθεσω ότι ηταν γεματα από κοσμο,ντοπιους και τουριστες από όλα τα μερη του κοσμου,εκτος τους δυτικους,ηταν και πολύ κινεζοι και ιαπωνες που χαζολογουσαν την πραματια των μικροπωλητων,αλλα και των καταστηματων και των μεγαλων εμπορικων κεντρων.
Ας κατεβουμε όμως και στον δρομο.
!
!
Ψωνιζες εξοπλισμο για τον Οκτωβρη φανταζομαι.
