Γαλλία Ασπρόμαυρη Χριστουγεννιάτικη ιστορία (Γαλλική κουλτούρα στο Παρίσι)

[psilos3]

Φωτογραφίες 8ου κεφαλαίου:

Μπήκα και στο Λούβρο

Ας ξαποστάσω. Μα που πήγαν όλοι;

Α εδώ, για φωτογραφίες

Εντυπωσιακό τουλάχιστον

Να και το πάρκο

Και μια ακόμη αψίδα, καιρό είχα να δω

Μόνο εγώ βρίσκω παράτερα κάτι τέτοια;

Προτιμώ την ησυχία και τις πάπιες

Η περίφημη πλατεία Concorde

Και μια απο τις αγαπημένες μου λήψεις. Ηλύσσια πεδία

Ή μήπως αυτή είναι καλύτερη; Μ' εχει σκάσει αυτή η πόλη

Ας πάρω το δρόμο της επιστροφής από την άλλη πλευρά του Σηκουάνα

Ακριβώς απέναντι

Να κι ένας ωραίος πάγκος επιτέλους

 

[Iris_90]

Το Παρίσι είναι υπέροχο ...

 

[psilos3]

Βόλτες και μπύρες στο Saint-Germain


Η υπο-περιοχή του Saint-Germain ήταν απ’ αυτές που ήξερα ότι επιβάλλεται να δω στη πόλη, τουλάχιστον ως προς τη βόλτα και τη διασκέδαση πέρα από την ομορφιά της. Έτσι με το σκοτάδι πλέον να κυριαρχεί δε το σκέφτηκα στιγμή στρίβοντας δεξιά προς το 6ο διαμέρισμα, μιας και είχα ανάγκη πλέον από λίγες στιγμές καλοπέρασης, σε συνδυασμό με την εξερεύνηση μιας ακόμα συνοικίας.

Η ιδιότητα του Παρισίου να εναλλάσσεται είναι νομίζω μοναδική. Από τις μεγάλες πολύβουες λεωφόρους στα μικρά στενάκια, κι από τα τεράστιας σημασίας και ιστορίας κτήρια στις πιο απλές καθημερινές γειτονιές σε λίγα μόλις μέτρα. Έχω αφήσει για τα καλά πίσω μου τον Σηκουάνα και κινούμαι στα όμορφα άδεια δρομάκια βλέποντας απλές και πιο συνηθισμένες εικόνες, κατευθυνόμενος μαζί με τη μάζα προς τα κεντρικότερα, που ‘χα ήδη τσεκαρισμένα από τις σημειώσεις μου.

Δεν άργησα να ανακαλύψω τα κύρια σημεία της περιοχής. Καλαίσθητα στολισμένα καφέ κι εστιατόρια κατά μήκος των δρόμων που από τη πολυκοσμία έτειναν να μετατραπούν σε πεζοδρόμους. Η Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα ήταν διάχυτη και σίγουρα δεν έφταιγαν μόνο οι στολισμοί γι’ αυτό.

Συνέχισα να περιπλανιέμαι ρουφώντας εικόνες, στοχεύοντας παράλληλα σε κάποιο μπαρ να ξεδιψάσω, κάτι που ήταν λίγο πιο δύσκολο λόγω ημέρας και ώρας, γι’ αυτό με το που ανακαλύπτω τη pub st Germain δε κωλυσιεργώ, μπουκάροντας και πιάνοντας το πρώτο διαθέσιμο σκαμπό, σε ένα μαγαζί σίγουρα άξιο αναφοράς και ομορφιάς, με πολύ γευστικές βαρελίσιες συν τοις άλλοις που ήρθαν ως βάλσαμο στην όλη κούραση της ημέρας.

Λίγο μετά η συνέχεια με βρίσκει ανάμεσα σε περισσότερα στολισμένα στενάκια μαζί με στοές που εκ πρώτης όψεως δεν είναι εύκολο ν’ ανακαλύψεις, αλλά αν παρατηρήσεις λίγο τον κόσμο που κινείται στη περιοχή γίνεται εφικτό. Φτάνω μέχρι τη πλατεία de l'Odéon και το ομώνυμο θέατρο που φωταγωγημένο όπως ήταν φώναζε από μακριά, επιστρέφοντας και πάλι στη περιοχή που βρισκόμουν νωρίτερα για ένα παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο …Γαλλικό ντονέρ. Όση ώρα παραγγέλνω και πληρώνω το υψηλό σχετικά αντίτιμο, ο ανατολίτης ιδιοκτήτης κάνει πλάκα με δύο αρκετά σουρωμένους Γάλλους που έχουν κατά πως φαίνεται πρόβλημα καταμέτρησης και αντίληψης.

Η αναζήτηση ενός κάδου με φέρνει στο απέναντι στενάκι, με σκοπό να ξεφορτωθώ απλά τα σκουπίδια και να φύγω, η μουσική όμως με τη φωνάρα του Johnny Cash που έρχεται από κάπου με σκαλώνει. Τα βήματα μου πηγαίνουν μηχανικά στο απέναντι πεζοδρόμιο, η μουσική δυναμώνει, το μπαρ με τη μεγάλη αστερόεσσα και το όνομα Tennessee είναι μπροστά μου και με περιμένει, αν και εντελώς άδειο. Καταλαβαίνω αυτομάτως ότι πρόκειται για τις στιγμές που λατρεύω να ζω σε κάθε μου εκδρομή!

Η μία μπύρα διαδέχεται την άλλη στα πλαίσια του happy hour και η συζήτηση με τον μπάρμαν/ιδιοκτήτη ανάβει παρόλο που δε τον καταλαβαίνω απόλυτα… Αντιλαμβάνομαι το λόγο όταν διαπιστώνω πως είναι Ιρλανδός, σε μια απόλυτη αντίθεση με το σκηνικό και το όνομα μπαρ που συνάντησα. Δε πειράζει, τότε είναι που ξεκίνησαν τα καλά, με τον Rory να δίνει τη θέση του στον Johnny και το Ιρλανδέζικο απόσταγμα - κέρασμα να γεμίζει τα σφηνοπότηρα.

-Πως μας βρήκες, με ρωτάει

-Έψαχνα να βρω κάδο για τα σκουπίδια κι έπεσα πάνω σας, απαντάω

Αλήθεια, πως τους βρίσκω πάντα κάτι τέτοιους;

 

[psilos3]

Φωτογραφίες 9ου κεφαλαίου (με το γνωστό νυχτερινό φίλτρο):

Επέστρεψα πάλι στο 6ο

Φτάνει με το ποτάμι όμως, μας πήρε η νύχτα

Μμμμ, ωραία γειτονιά μου κάνει αυτή, για δες

Κάπου εδώ πρέπει να είναι ο χαμός, ας πάω

Πολλά καταστήματα εστίασης βλέπω και χαίρομαι, μα εγώ ψάχνω μπαρ

Γίναμε!

Αυτό δεν είναι μπαρ, είναι ναός

Για να εξερυνήσω λίγο ακόμη

Έχει και ωραίες στοές, να ξανάρθω

Για να δω και τη πλατεία με το θέατρο

Εγώ ρε φίλε τα σκουπίδια έψαχνα, πως έμπλεξα πάλι μαζί σου;

 

[Iris_90]

Γιάννη δεν ξέρω αν έχεις πάει στη Πράγα , εκεί έχει πολλούς ''ναούς'' της μπύρας για ''προσκύνημα'' ...

 

[psilos3]

Γιάννη δεν ξέρω αν έχεις πάει στη Πράγα , εκεί έχει πολλούς ''ναούς'' της μπύρας για ''προσκύνημα'' ...

Όχι, αυτή είναι μια εκδρομή που δεν έχει γίνει ακόμη, όλο και φλερτάρω όμως τελεταία με την ιδέα.

 

[Iris_90]

Όχι, αυτή είναι μια εκδρομή που δεν έχει γίνει ακόμη, όλο και φλερτάρω όμως τελεταία με την ιδέα.

@psilos3 Και πολύ καλά κάνεις , άκου με και δεν θα χάσεις !!!

 

[Smaragda53]

Όχι, αυτή είναι μια εκδρομή που δεν έχει γίνει ακόμη, όλο και φλερτάρω όμως τελεταία με την ιδέα.

πρέπει να πας σίγουρα και εννοείται όχι μόνο για τη μπύρα, αν και κατά τη γνώμη μου ήταν η καλύτερη μπύρα που έχω πιεί (βέβαια δεν είμαι ειδικός σαν κι εσένα!)

 

[psilos3]

@psilos3 Και πολύ καλά κάνεις , άκου με και δεν θα χάσεις !!!

Είναι θέμα χρόνου και μόνο νομίζω.

όχι μόνο για τη μπύρα, αν και κατά τη γνώμη μου ήταν η καλύτερη μπύρα που έχω πιεί (βέβαια δεν είμαι ειδικός σαν κι εσένα!)

Καλά μη νομίζεις, ούτε εγώ είμαι ειδικός, απλά είναι το «ποτό του λαού» και πολλές φορές προτιμάται λόγω κόστους.
Στη Πράγα ευδοκιμεί πολύ το σενάριο της φρέσκιας μπύρας από δεξαμενή, κάτι που έχω δοκιμάσει μόνο στη Πολωνία έως τώρα και θα ήθελα πολύ να το κάνω.

 

[Smaragda53]

Είναι θέμα χρόνου και μόνο νομίζω.

Μην αργείς γιατί μ΄αυτά που συμβαίνουν "its later than you think"!

Είναι θέμα χρόνου και μόνο νομίζω.

Καλά μη νομίζεις, ούτε εγώ είμαι ειδικός, απλά είναι το «ποτό του λαού» και πολλές φορές προτιμάται λόγω κόστους.
Στη Πράγα ευδοκιμεί πολύ το σενάριο της φρέσκιας μπύρας από δεξαμενή, κάτι που έχω δοκιμάσει μόνο στη Πολωνία έως τώρα και θα ήθελα πολύ να το κάνω.

Να, γι αυτό κι εγώ λέω οτι είσαι ειδικός.Ζητούσα πάντα μπύρα στο ποτήρι, αλλά δεν ήξερα ότι μπορεί νάταν φρέσκια από δεξαμενή. Πάντως μια φορά που ήπια μια ιδιαίτερα ξεχωριστή ξανθή, ανέβηκα πετώντας τον ανήφορο για το κάστρο!

 

[psilos3]

Οι τελευταίες στιγμές στο Παρίσι & αναχώρηση


Γεμάτος από εικόνες, εντυπώσεις και αλκοόλ πάνω απ’ όλα ελίσσομαι στα στενάκια και κατόπιν κατηφορίζω με γρήγορο ρυθμό τις λεωφόρους st Germain & Monge, διανύοντας τα 2 χιλιόμετρα που με χώριζαν από το ξενοδοχείο μου ποδαράτος, σταθερός δηλαδή στις πεποιθήσεις μου όπως και όλη την υπόλοιπη ημέρα. Μετά αναρωτιόμουν πως έγραψα 50 χιλιόμετρα σε δύο 24ωρα…

Κατέβηκα στο σταθμό του μετρό βγάζοντας τα εισιτήρια για το ερχόμενο πρωί, ένα απλό κι ένα «αεροδρομίου» για το Orly Bus, του οποίου η διαδρομή ήταν η μόνη που γνώριζα με σιγουριά. Έφτασα στο ξενοδοχείο όπου με τη βοήθεια του ευγενικού ρεσεψιονίστ τύπωσα και τα αποτελέσματα του pcr που είχα μαζί μου από Ελλάδα, και ανέβηκα στο δωμάτιο μου για να σβήσω όπως νόμιζα…

Αμ δε, για κανένα λόγο, τι νόημα έχει το ταξίδι χωρίς αυτά, ή τι νόημα έχει τα’ όνειρο χωρίς μικρές νοθείες που λέει κι ο ποιητής. Ποια κούραση και ποια ταλαιπωρία; Πόσες φορές θα περάσω ξανά Χριστούγεννα στη πόλη του φωτός;

Τα περισσότερα απ’ αυτά τα βαρετά κλισέ τα σκεφτόμουν καθώς ντυνόμουν, αλλά και λίγες στιγμές αργότερα ανηφορίζοντας για μια φορά ακόμη το πεζόδρομο Mouffetard με κατεύθυνση τη γνωστή πλατεία, ανεβαίνοντας στο άδειο από κόσμο πλακόστρωτο. Βρίσκω ένα τραπεζάκι έξω στο Café les Arts, δίπλα από μια παρέα φασαριόζων πιτσιρικάδων Γάλλων (που θύμιζαν Ιταλούς σε Ελληνικό νησί) και παραγγέλνω τα κρασιά μου, που ως στιγμής δεν είχα δοκιμάσει. Η βραδιά κλείνει περασμένες μία με το καλύτερο δυνατό τρόπο.

Χωρίς πολύ ύπνο και λίγες ώρες μετά, πριν τις έξι το πρωί είμαι στο δρόμο και μασουλάω κάτι κρουασανάκια που είχα ψωνίσει για πρωινό. Η αναζήτηση μέσου αποδεικνύεται μάταια τέτοια μέρα κάτι που με κάνει να αποφασίσω να το κόψω με τα πόδια μέχρι τη Denfert-Rochereau που αποτελεί και την αφετηρία του Orly Bus, περπατώντας κάτω από γέφυρες, μες το σκοτάδι και το ψιλόβροχο σε όχι ιδανικές συνθήκες, φορτωμένος επίσης με το σακίδιο. Τρώω και μια φρίκη στην οδό Arago, περνώντας έξω από τις φυλακές όπου ακούω για κάποιο λόγο φασαρία και κραυγές των κρατουμένων, χωρίς συνέχεια ευτυχώς, λίγα μέτρα πριν φτάσω με ακόμα ταχύτερο βήμα στη στάση.

Στο αεροδρόμιο επιστρατεύω όλη μου τη μαεστρία και καθησυχάζομαι τελικά από το άγχος όταν κάθομαι στην άδεια πάλι τριάδα του αεροσκάφους της Transavia, μιας και ελέγχθηκαν μεν τα πάντα, αλλά ρόλο έπαιξε τελικά μόνο η ένδειξη Negative στο (Ελληνικό) test. Προσπαθώ ανεπιτυχώς να κλείσω τη σακούλα δίπλα μου καλύτερα, μιας και το Camembert που προμηθεύτηκα από τα καταστήματα παρέα μ’ ένα κρασί απ’ το Μπορντώ μου φαίνεται ότι μυρίζει σ’ όλο το αεροσκάφος. Έτσι δε λένε όμως για τα καλά τυριά;

Επίσης λένε και κάτι άλλο: Τέλος καλό – όλα καλά.

Αυτό σκέφτομαι αφήνοντας για λίγο στην άκρη το βιβλίο μου κοιτάζοντας τη θέα στο παράθυρο πάνω απ’ τα σύννεφα. Όλα πήγαν καλά, πάμε να κάνουμε Χριστούγεννα τώρα και στο σπίτι, μιας και στη Γαλλία τα καταφέραμε.

 

[Pel]

Τυχερός! Εμένα μου είχαν κρατήσει το Camembert στον έλεγχο της χειραποσκευής, γιατί λέει, επειδή είναι μαλακό τυρί, θεωρείται υγρό!
Στην ίδια τσάντα είχα και παρμεζάνα που με άφησαν να την περάσω!!!