Ουγγαρία Π.Γ.Δ.Μ. Σερβία Αστεγικές οι νύχτες !!!

[Alex Loco]

Και να λοιπόν στο πρώτο ξημέρωμα του ταξιδιού μας το πρώτο πράγμα που θυμάμαι είναι ανοίγοντας τα μάτια μου ένα απίστευτο πιάσιμο στο σβέρκο τη μέση και γενικά παντού !!! Παναγία μου στράβωσα ολόκληρος!! Κουλουριασμένος σαν φίδι ανοίγω το port pagaz και βγαίνω . Εντάξει μπορεί να τεντωνόμουνα καμιά ώρα!! Μαζί μου σηκώνεται και ο Σπό. Καφεδάκι ?? Μου λέει . Γιατί όχι. Όλα κομπλέ γύρω μας άλλωστε ένα καφεδάκι απαιτείται !!!! Ο Λαζ φυσικά δεν κατάλαβε τίποτα και συνεχίζει να κοιμάται στη θέση του. Ο κόσμος είχε αρχίσει να κυκλοφορεί γύρω μας και μας κοιτούσε κάπως καθόλου περίεργο βέβαια. Να που σηκώνεται και ο Λαζ. Πίνουμε τα καφεδάκια μας στο παγκάκι ( καλά μην φανταστείτε για να λέμε οτι ήπιαμε καφέ που να φτιάξεις καλό καφέ πάνω στο καπό του αυτοκινήτου με ζεστό κάπως νερό και χωρίς shaker) και τους λέω να τελειώνουν γρήγορα για να πάμε στη πόλη μέσα να βρούμε hostel αλλά και τα υπόλοιπα απαραίτητα. Έτσι τα μαζεύουμε και κατηφορίζουμε για κέντρο . Μέσα σε ένα στενό υπήρχε θέση parking και φάνηκε να είναι δωρεάν. Ρωτήσαμε και κάποιον και μας το επιβεβαίωσε.
Έπειτα απέναντι μας είχε μια τράπεζα και ο Σπο πήγε να πληρώσει το πρόστιμο. Όμως τον είδαμε να γυρνάει αμέσως και μας λέει ότι ρώτησε ένα τύπο που το πληρώνουν αυτό και του είπε και γιατί να το πληρώσεις ?? Μην είσαι κορόιδο εγώ έχω καμιά εικοσαριά τέτοια σπίτι μου !!! Ε και λέμε άστο μωρέ! Έτσι πήγαμε με τα πόδια πιο κεντρικά ψάχνοντας για ξενοδοχείο και για κασκόλ μην ξεχνιόμαστε. όμως και πάλι τίποτα από τα δύο δεν υπήρχαν πουθενά! Για να μην τα πολυλογώ ξανά πήραμε το αμάξι και γυρνούσαμε από το πρωί μέχρι τις πέντε το απόγευμα.
Μέσα σε αυτές τις ώρες το ξανά αφήσαμε και περπατήσαμε το μισό Βελιγράδι!
Κάποια στιγμή περάσαμε πάνω από μια γέφυρα και βγήκαμε μπροστά σε ένα εμπορικό κέντρο. Λέμε εδώ κάτι θα βρούμε να πάρουμε. Και πράγματι πήραμε πολλά σουβενίρ όχι όμως κασκόλ. Δεν έβρισκες με τίποτα! Ξανά επιστρέφοντας μέσα στο κέντρο πήρε το μάτι μου μέσα σε ένα στενό μια Ελληνική σημαία. Φαντάστηκα είναι η Ελληνική πρεσβεία. Τους λέω.
- Ρε μα....ς θα είναι ακραίο να ρωτήσουμε στη πρεσβεία πληροφορίες! Και μου λένε εμείς έξω δεν ξανακοιμόμαστε! Οπότε παρκάραμε πάλι σε ένα στενό και ψάχναμε το άλλο στενό με τη πρεσβεία. Ε να πάρει όμως είχε εξαφανιστεί !! Κάναμε να το βρούμε πόση ώρα! Αλλά επιτέλους η γαλανόλευκη φάνηκε. Αφού ψάξαμε σε στενά παζάρια αγορές ρωτήσαμε περαστικούς αστυνομικούς και τα πάντα πάμε να χτυπήσουμε τη πόρτα όταν ξαφνικά έρχεται ένας δίπλα μας ίιιδιος ο Στέφανος Μάνος!! Ευτυχώς που δεν το είπα κιόλας γιατί στο εξωτερικό μιλάμε κανονικά για τους άλλους γύρω μας και δεν μας νοιάζει Μας λέει βρε δικοί μας είστε ?? Ναιιι επιτέλους ακούμε Ελληνικά ! Κι του εξηγήσαμε ότι θέλουμε βοήθεια. Τότε μας άνοιξε ένας securitas και μας ζήτησε ταυτότητες. Μας έκανε και σωματικό έλεγχο και ο Μάνος τον έκραξε απ`ότι καταλάβαμε. Μπήκαμε λοιπόν μέσα.

Παντού κουστουμάτοι κι εμείς σαν λέσια μετά και το παρακμιακό ξενύχτι. Καθόμαστε σε ένα καναπέ και έρχεται ο υπεύθυνος της πρεσβείας. Μας κάνει χειραψία και μας συστήνεται με το επίθετο κάτι που κάναμε κι εμείς λες και ήμασταν φαντάροι Ο άνθρωπος πιθανότατα νόμιζε ότι είχαμε έρθει για κάποιο σημαντικό σκοπό . Δεν φαντάζεστε τι ντροπή νιώσαμε όταν του λέγαμε αν ξέρει κάποιο hostel!! Ήταν και φοβερό που πίσω του αχνοφαίνονταν η φωτογραφία του Παπούλια στο τοίχο !!!! Πήγε μέσα να βρει πληροφορίες και μείναμε μόνοι.

Σπο- Είμαστε πολύ μ........ς !!!!
Λαζ- Ρόμπα γίναμε ρε !!!
Αλεξ Να ρωτήσω και που θα βρω κασκόλ ??
Λαζ-Σπο- ΌΧΙ !!!!!
Άλεξ - Θα ρωτήσω

Στο καπάκι έρχεται ο άνθρωπος ευγενέστατος και εξυπηρετικότατος ακόμα και χαζά παιδιά που κάνουν βλακείες και μας δίνει ένα χαρτί με οδούς ξενοδοχείων. Μας λέει μάλιστα οτι όλο ευθεία πάνω είχε και το πιο διάσημο hostel της πόλης.
Τότε σκάω την ερώτηση μου και με κοιτάνε και οι τρεις με απορία στο βλέμμα!!
Μου είπε οτι δεν έχει ιδέα και του λέω δεν πειράζει κάτι θα βρω
Έτσι τον χαιρετήσαμε τον ευχαριστήσαμε και φύγαμε για λίγο πιο πάνω που μας είπε. Και ξαφνικά στρίβοντας σε μια στροφή πάνω στον δρόμο που μας είχε πει τι βλέπω ?? ένα περίπτερο γεμάτο κασκόλ !!!!!!

Ναιιι επιτέλους δικαίωση. Πήρα του Ερυθρού Αστέρα και είχα καθαρίσει.Βρήκαμε και το hostel και πήγαμε να ρωτήσουμε. Όλα φαινόταν να φτιάχνουν. όμως είδαμε τις τιμές σε ένα κατάλογο και μας φάνηκε πολύ τσιμπιμμένο!Πάμε μια βόλτα να σκεφτούμε και βλέπουμε . Εκτός από ακριβό ήταν και πολύ κακό. Δεν μας άρεσε καθόλου. Ήταν και γεμάτο κόσμο . Κάνοντας μια μίνι σύσκεψη αποφασίσαμε να κάνουμε πάλι τη τρέλα μας. Ήταν 5μισι και λέμε δεν τη κάνουμε για Βουδαπέστη?? Θα φτάσουμε λογικά νωρίς και θα βρούμε σίγουρα. Όχι πάλι αμάξι! Περιττό να αναφέρω κάτι βασικό που ξέχασα. Η Σερβία έχει αρρωστημένα πανέμορφες κοπέλες παντού ! Και πέτρα ν σηκώσεις θα βγει γυναικάρα από κάτω. Είχαμε ψιλότρελαθεί και λέμε δεν πάμε μωρέ Ουγγαρία που και πάλι κάτι θα λένε αλλά εκεί είναι πιο βόρειες πιο ξενέρωτες γιατί εγώ και ο Σπο έιμαστε του μελαχρινού !! Ακούγεται χαζό αλλά ήταν και αυτό παράγοντας!!!! Και αφού το αποφασίσαμε πήραμε κάτι sandwich και φύγαμε για Ουγγαρία . Σταματήσαμε έξω απο το Βελιγράδι να βάλουμε βενζίνη. Τι το θέλαμε. Ο τύπος είχε μια ξανθιά και μια μελαχρινή γυναικάρες με προκλητικό ντύσιμο να σου πλένουν το τζάμι και να σου χαμογελάνε κιόλας! Έλεος!
Φύγαμε για να μην έχουμε θέματα και αφήναμε πίσω το όμορφο Βελιγράδι οδεύοντας προς Βουδαπέστη.

Τέλος οι άστεγες νύχτες πλέον !! Χαχαχαχ εδώ γελάμε θα καταλάβετε σε λίγο .

Κάναμε μια δυο στάσεις και φτάναμε στη τελευταία πόλη πριν τα σύνορα της Subodica ενώ σχεδόν άρχισε να σκοτινιάζει.

Φτάνοντας επιτέλους στα σύνορα δεν είχαμε και τη καλύτερη υποδοχή. Ο Σέρβος μας ζητούσε τα χαρτιά στα Σερβικά . Εμείς δεν καταλάβαμε και σήκωσε και φωνή !! Τότε ο Σπο έσκυψε στο ντουλαπάκι να τα πάρει και σιγοψιθίρισε εκνευρισμένος
- φωνάζεις κιόλας παλιό μ..... λες και πρέπει να ξέρω Σερβικά. χαχαχαα εκεί έκλαψα στα γέλια. Είχαμε το συνήθειο αν και πρωτάρηδες να αντιμετωπίζουμε τα πάνα με βλακεία και όχι φόβο !! Και μας λέει στρίψτε αριστερά για έλεγχο. Δεν τους αδικώ. Είχε σκοτινιάσει και ο Λαζ φόραγε γυαλί ηλίου εγώ είχα μια μπαντάνα στο κεφάλι και ο Σπο είχε αφήσει ελεύθερο το τεράστιο μαλλί του.Φέρναμε λίγο rock μπάντα που μετέφερε ναρκωτικά !!! Έρχεται ένας τυπάς και μας ανοίγει όλες τις τσάντες όλες τις τσέπες τα τσαντάκια κοιτάει τα πατάκια του αμαξιού τις πόρτες απο κάτω τα πάντα!!! Είχα πάρει και suvenir μαζί μου μια πλακέτα που έιχε το σήμα της Marlboro και αντί για Marlboro έγραφε Marijuana και ήταν πράσινο και όχι κόκκινο. Μας κοιτάει και λέει .. έχετε ναρκωτικά μαζί σας ? Γελάσαμε έντονα σαν ελληνική ταινία και του λέμε όχι βέβαια αυτό για πλάκα το πήραμε suvenir !!

Και αφού όλα τέλειωσαν περάσαμε στα Ουγγρικά σύνορα. Εκεί μας έλεγξαν τα χαρτιά μόνο. Είχαμε και ένα απρόοπτο. Μας επιτέθηκε ένα ιπτάμενο πράγμα και έπεσε τρελό γέλιο γιατί κι εμείς και οι φύλακες κάναμε σαν μωρά !!! έπειτα σταματήσαμε λίγο πιο κάτω απο τα σύνορα. Πήγαμε να πάρουμε βινιέτα που μάθαμε οτι πρέπει να έχεις. Ρωτάμε και μας κοιτάει λες και τη βρίσαμε. Καθόλου αγγλικά όμως. Προσπαθούμε ξανά και ξανά τίποτα. Και λέμε. Εεε άστο χρυσή μου δεν παίρνουμε τίποτα και τέλος. Και ας φάμε πρόστιμο πάλι. Το άλλο το κάναμε κομματάκια πριν τα σύνορα και πετάχτηκε σε κάποιο κάδο !! Φεύγοντας το ιπτάμενο πράγμα έφερε και,παρέα και μας πήραν απο πίσω. Τρέχαμε στο αμάξι σαν χαζοί και προλάβαμε να μπούμε.

Είχε νυχτώσει για τα καλά . Τελικά μας πήρε παραπάνω ώρα να φτάσουμε στηΒουδαπέστη. Εκεί φανταστείτε που μείναμε....

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• …

  Go to chapter

  Go
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Alex Loco]

Πού να ξέραμε τι μας περίμενε τη πρώτη και απ`ότι φάνηκε μοναδική μας βραδιά στο Βελιγράδι. Άμα είσαι πρωτάρης όμως έτσι πάει. Σε εμάς τουλάχιστον γιατί μάλλον κάτι αντίστοιχο δεν έχω ακούσει. Μπαίνοντας λοιπόν στο Βελιγράδι παρατηρήσαμε μια όμορφη πόλη με έντονη κίνηση ανθρώπων στους δρόμους , καθαροί δρόμοι και σπίτια που θύμιζαν Ελλάδα. Ήταν απόγευμα αλλά ακόμα ήταν σχετικά μέρα και είχαμε ώρες να γυρίσουμε. Αρχικά έπρεπε να βρούμε κάπου να μείνουμε. Ααα δεν το ξέρετε ? Δεν είχαμε κλείσει τίποτα απολύτως!! Είπαμε ότι θα βρούμε Hostel άνετα! Φτάνοντας στο κέντρο της πόλης έπρεπε κάπου να παρκάρουμε. Βρήκαμε μέσα σε ένα στενό μια κενή θέση. Είχε δίπλα ένα σήμα που δεν κατάλαβε κανένας μας τι μπορούσε να σημαίνει. Ήταν και στα σέρβικα γραμμένα αυτά που έλεγε που να καταλάβουμε. Αν και τη ψιλιαστήκαμε ότι τα parking ήταν περίεργα και θα τη πληρώναμε τη νύφη. Αλλά λέμε κανά μισάωρο θα βολτάρουμε σιγά μην προλάβουν να μας βάλουν πρόστιμο. Κατεβήκαμε στο κέντρο λοιπόν, κάνοντας τις πρώτες μας βόλτες μέσα στο σταθμό των τρένων. Είχε πολύ κόσμο που έφτανε από αλλού η έφευγε. Μάλιστα είδαμε και ένα κτήριο που ήταν διαλυμένο! Πιθανό από το πόλεμο μπορεί και όχι. Το κέντρο ήταν όμορφο.

Σαν παιδιά λοιπόν αφού ήμασταν από το πρωί νηστικοί είπαμε να φάμε. Μπήκαμε σε κάτι σαν γιράδικο και φάγαμε ένα πολύ νόστιμο και φτηνό φαγητό. Έπειτα λέμε , ας ψάξουμε να βρούμε το που θα μείνουμε πριν νυχτώσει. Και επιστρέφουμε στο αμάξι όπου βλέπουμε πάνω στον υαλοκαθαριστήρα ένα χαρτί. Πρόστιμο!! Ήταν περίπου 25 ευρώ για παρκάρισμα χωρίς ειδοποίηση. Όπως μας εξήγησαν αργότερα πρέπει να στέλνεις κάποιο μήνυμα σε έναν αριθμό για να παρκάρεις πατέντα ιδιωτικής εταιρίας που κατείχε τις θέσεις πάρκινγκ.

Αφού ξενερώσαμε γιατί το σκεφτήκαμε κιόλας αρχίσαμε να γυρνάμε το κέντρο αρχικά και μετέπειτα και τις υπόλοιπες γειτονιές του Βελιγραδίου αφού δεν είχε πέσει σε κάτι το μάτι μας. Βγαίνοντας σε ένα δρόμο που ήταν μεγάλος καταλάβαμε ότι έτσι βγαίναμε από τη πόλη γι`αυτό στρίψαμε δεξιά σε ένα δρόμο που φαινόταν να ανεβαίνει προς τα βόρεια της πόλης. Μπήκαμε σε μια περιοχή ψηλά σαν λόφο που τα σπίτια ήταν βίλες και παντού υπήρχε γκαζόν και ποιοτικές κατασκευές.

Και ξαφνικά αυτό που ψάχνω πάντα μανιωδώς. Μια πινακίδα που να δείχνει το πως πας στο γήπεδο του Ερυθρού Αστέρα !!! Από εκεί και πήγαμε και μέσα σε λίγα λεπτά αντικρίζαμε από τη μία το γήπεδο του Ερυθρού και από την άλλη της μισητής αντιπάλου της Partizan!! Ήταν πάρα πολύ κοντά κάτι που μας έκανε εντύπωση. Σταματήσαμε να βγάλουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες αλλά και να ρωτήσουμε όπου μπορούσαμε για το που υπάρχει κάποιο κατάλυμα για να μείνουμε.

Ο Σπο ρώτησε πρώτος μια κοπελίτσα η οποία πολύ ευγενικά μας είπε οτι δεν γνωρίζει. Τότε είπανε να αφήσουμε το αμάξι εκεί στα γήπεδα και να κατηφορίσουμε προς κέντρο με τα πόδια να ψάξουμε. Μπαίνοντας σιγά σιγά όλο και σε πιο κεντρική περιοχή είχε αρχίσει να νυχτώνει και νιώθαμε κάπως ανήσυχα για το τι θα γίνει με τη νύχτα αν και ίσως λόγο άγνοιας δεν ήμασταν τόσο τρομαγμένοι αλλά σε φάση ε και άμα δεν βρούμε έχουμε και σκηνές μαζί μας! Ξανά ο Σπό ρώτησε μια άλλη κοπέλα αλλά του είπε ότι δεν ήταν από εκεί . Φτάνοντας στο κέντρο ψάχναμε να ρωτήσουμε κόσμο παρά να ψάχνουμε γύρω μας για κάπου να μείνουμε. Ήμαστε και λίγο κάπως σαν άνθρωποι και δεν ήταν ότι πιο άνετο για εμάς να ρωτάμε κόσμο. Γιαυτό και τιμωρηθήκαμε φυσικά! Είχαμε κι ένα αστείο γεγονός με το Λαζ που πήγε να πάρει μια μπύρα με ένα δεκάρικο νομίζοντας ότι είναι μεγάλο χαρτονόμισμα. Του εξηγήσαμε ότι είναι σαν τα δικά μας τα λεπτά και αντέδρασε αστεία χαρίζοντας μας γέλιο!! Όποιον και αν είχαμε ρωτήσει δεν ήξερε που θα βρίσκαμε. Κι έτσι φάγαμε κάτι και γυρνούσαμε από τον ίδιο δρόμο που κατεβήκαμε πάλι πίσω στο αμάξι.

Το φιλοσοφήσαμε και αποφασίσαμε να στήσουμε τις σκηνές κάπου εκεί πάνω στο γκαζόν κρυφά πουθενά χωρίς να μας δει κανείς. Επικίνδυνο σίγουρα άμα το ξέρανε οι μανάδες μας θα παίρνανε τη πρεσβεία να μας μαζέψει! Πήγαμε και σε ένα market να πάρουνε τα παιδιά τίποτα να πιούνε ( εγώ δεν πίνω) να πάνε κάτω τα φαρμάκια με τη δύσκολη νύχτα που μας περίμενε και τι μάθαμε ??? Μετά τις δέκα δεν επιτρέπεται η πώληση αλκοόλ !!! Ακόμα και μπύρα ?? Ρωτάει ο Λαζ !! Και μπύρα και όλα !! Και μάλιστα δεν έχει χάρες εκεί δεν είναι Ελλάδα!! έτσι λοιπόν πήραμε τους χυμούς μας και κάτι μπισκότα και πατατάκια και πήγαμε α ψάξουμε κάπου να μείνουμε. Πήραμε το αμάξι για να βγούμε από τη πόλη καθώς λίγο πιο πέρα από εκεί που ήμασταν είχε ένα δρόμο που ακολουθώντας τον μέσα σε λίγα λεπτά βρισκόσουν σε ένα δάσος που δεν είχε τίποτα!! Μπήκαμε και σε ένα στενό του δάσους μήπως μας αρέσει να μείνουμε εκεί. Σίγουρα εκεί δεν είχε ψυχή να μας δει αλλά θύμιζε άπειρα σκηνή από τη δέκατη εντολή οπότε λέμε επειδή θέλουμε να γυρίσουμε Ελλάδα ας το αφήσουμε και ας δοκιμάσουμε αλλού!

Κι έτσι ξανά μπαίνοντας στη πόλη σταματήσαμε με alarm και μπήκαμε σε ένα μέρος που θύμιζε πίσω αυλή από ένα μεγάλο κτήριο. Το έδαφος όμως ήταν υγρό και κακό ταυτόχρονα και δεν μπορούσες να βάλεις τη σκηνή εκεί με τίποτα. Επίσης δεν μας άρεσε το κτήριο γιατί έμοιαζε σαν να ήταν κάποιο πανεπιστήμιο και λέμε κάτσε μην ξυπνήσουμε το πρωί και είμαστε σε κανά μέρος γεμάτο κόσμο!! Κι έτσι στεναχωρημένοι και προβληματισμένοι πήγαμε απέναντι σε ένα πάρκο ανάμεσα σε εργατικές πολυκατοικίες και μπροστά από ένα γήπεδο μπάσκετ. Κάτσαμε σε ένα παγκάκι αρχίσαμε να πίνουμε τους χυμούς και να τα λέμε. Σίγουρα υπήρχε προβληματισμός για τη πορεία του ταξιδιού. Είχαμε πολλές μέρες ακόμα είχαμε και την Ουγγαρία φάγαμε και πρόστιμο. Όλα πήγαιναν στραβά. Αλλά άμα έχεις καλή παρέα όλα περνάνε. Ήμασταν μέσα στο Βελιγράδι , άστεγοι με πρόστιμο μέσα σε εργατικές πολυκατοικίες και όμως δεν μασούσαμε τίποτα! Είχαμε ο ένας τον άλλο γι`αυτό τους παρότρυνα να απολαύσουμε τη στιγμή γιατί μπορεί αυτό να μην ξαναγίνει. Και δεν ζηλεύαμε καθόλου τους Έλληνες που ήταν σε θάλασσες και beach bar η club. Εμείς ήμασταν στα αυθεντικά ,την αληθινή ζωή ,κάνοντας διακοπές με ωραία παρέα και τρελές εμπειρίες που μας περιμένανε και ακόμα δεν είχε αρχίσει τίποτα! Καταλήξαμε όπως κοιτούσαμε το αμάξι να την αράξουμε μέσα και ότι γίνει. Είπαμε. Είχαμε ο ένας τον άλλο!

Έτσι έκανα την αρχή αφού ήμουν πτώμα και έπρεπε να κοιμηθώ. Οι άλλοι ακολούθησαν αργότερα. Έριξα τα καθίσματα πίσω , έβαλα τις βαλίτσες από κάτω μου και έστρωσα ένα σεντόνι από πάνω. Πήρα και δύο σάκους για μαξιλάρια και ξάπλωσα. Πολύ άβολο αλλά έπρεπε να το συνηθίσω. Έτσι αφού ήρθαν και οι άλλοι ξάπλωσαν στα ριγμένα καθίσματα και μας πήρε ο ύπνος ενώ κουβεντιάζαμε. Η πιο τρελή εμπειρία μας είχε αρχίσει . Ήταν αστείο να σκεφτόμαστε τους γονείς μας και τος φίλους μας να λένε ότι καλοπερνάμε σε κάποιο ξενοδοχείο ενώ εμείς ζούσαμε μοναδικά τη πρώτη μας νύχτα... Συνεχίζεται

 

[vasnorth]

Πολύ ωραία ιστορία με ωραία αφήγηση. Μπράβο ρε παιδιά! εύχομαι να μείνετε πάντα φίλοι και να ζήσετε και άλλες τέτοιες περιπέτειες.

 

[greg_thess]

Εγώ λέω να ζήσει και καμιά περιπέτεια και με την κοπέλα του που την έχει παρατήσει και αλωνίζει την Ευρώπη..

 

[vasnorth]

Εγώ λέω να ζήσει και καμιά περιπέτεια και με την κοπέλα του που την έχει παρατήσει και αλωνίζει την Ευρώπη..

Την κοπέλα του θα την πάει σε πιό high μέρη, δεν θα την τρέχει μες τη νύχτα στις ερημιές να ψάχνουν να βρούν που θα στήσουν τη σκηνή!

 

[Alex Loco]

xaxaxa τη κοπέλα δεν την είχα τότε αλλά όπως είπε και vasnorth την έχω τάξει Άμστερνταμ Παρίσι και Βαλέτα!

 

[karfitsa]

xaxaxa τη κοπέλα δεν την είχα τότε αλλά όπως είπε και vasnorth την έχω τάξει Άμστερνταμ Παρίσι και Βαλέτα!

Εεεε...αμα την εχεις ταξει πρεπει να την πας και στα γονατα αμα χρειαστει...

 

[Alex Loco]

Εγώ όταν πρόκειται για ταξίδια ο λόγος μου σπαθί !!!!

 

[greco]

Γελασα πολυ με το δασος που σας θυμισε τη ¨ δεκατη εντολη¨!

 

[Alex Loco]

Δεν υπήρχε περίπτωση να μην δεν εμφανιζόταν κάποιος περίεργος εκεί . Πρέπει να γυρίζουν ταινίες εκεί μέσα αλλιώς αδικούν το μέρος!

 

[underwater]

Διασκεδάζω πολύ με τις ιστορίες σου! Αν μη τι άλλο είσαι αυθεντικός!

 

[Alex Loco]

Διασκεδάζω πολύ με τις ιστορίες σου! Αν μη τι άλλο είσαι αυθεντικός!

Σ`ευχαριστώ