Alex Loco
Member
- Μηνύματα
- 381
- Likes
- 2.038
- Επόμενο Ταξίδι
-
- Ταξίδι-Όνειρο
- Pamir highway
Ξυπνήσαμε , πληρώσαμε και φύγαμε για το κέντρο αρχικά με σκοπό να βρούμε κάτι να φάμε και να αλλάξουμε κάτι φιορίνια σε ευρώ. Τράπεζες και ανταλλακτήρια ήταν κλειστά ! Φάγαμε από ένα φούρνο και τελικά τα βάλαμε βενζίνη. Είχαμε βολτάρει με το πάσο μας γι`αυτό όταν ξεκινήσαμε για την επιστροφή είχαμε πιάσει τις 12 το μεσημέρι. Κάπου στην έξοδο από Βουδαπέστημας επιτέθηκε άλλο ένα έντομο που μπήκε από το παράθυρο !!! Αφού κοντέψαμε να τρακάρουμε το καθαρίσαμε το άτιμο και συνεχίσαμε !! Αποχαιρετούσαμε την Ουγγαρία φτάνοντας στα σύνορα με τη Σερβία.
Όταν βγαίναμε από τη Σερβία μας ταλαιπώρησαν πολύ οι Σέρβοι και το φοβηθήκαμε μην γίνει το ίδιο αλλά αυτή τη φόρα βλέποντας τις ταυτότητες μας , μας μίλησαν ελληνικά με χαμόγελα και μας ευχήθηκαν καλό ταξίδι !! Πολύ ευγενικοί. Διασχίζαμε όλο το μεσημέρι και το απόγευμα όλη τη Σερβία με μόνο μία στάση!! Αυτή η στάση ήταν σε ένα μαγαζί με φαγητά αρκετά μακρυά από το Βελιγράδι σχετικά κοντά στα σύνορα με τα Σκόπια. Όχι πολύ κοντά αλλά είχαμε κάνει τα δύο τρίτα της Σερβίας.
Σε αυτή τη στάση εκεί που μιλούσαμε Ελληνικά ένα ζευγάρι με τα παιδιά του μας χαιρέτησαν !! Ήταν και αυτοί Έλληνες και είχαν γυρίσει τη Γαλλία την Αγγλία και δεν ξέρω κι εγώ που ( μπορεί να είναι κάπου εδώ μέσα στο site
) και μας ρώτησαν που πήγαμε. Στο άκουσμα ότι πήγαμε Ουγγαρία σκέφτηκαν αν πήγαμε για κάποια συναυλία. Αφού αφήσαμε και αυτή τη στάση οδεύαμε προς Σκόπια. Πραγματικά η Σερβία ήταν ατελείωτη. Είχε νυχτώσει και μπαίναμε επιτέλους στα Σκόπια. Είχε βγάλει πολύ κρύο στα σύνορα που κατεβήκαμε. Από εκεί και μετά το ταξίδι ήταν απλά διαδικασία. Ήταν όλα σκοτεινά τη μουσική την είχαμε κλείσει από ώρα καθώς μας πόνεσε το κεφάλι και για κουβέντα δεν είχε κανένας όρεξη .
Η μόνη ωραία εικόνα σε αυτή τη χώρα ήταν όταν κατεβαίνοντας κάποιες στροφές ψηλά πάνω από ένα λόφο το βάθος φαινόταν από ψηλά η φωταγωγημένη πόλη των Σκοπίων μια εικόνα που μου έχει μείνει χαρακτηριστικά. Τα 230 χιλιόμετρα από τα Σκόπια μέχρι τα σύνορα ήταν βασανιστικά. Από το πρωί μέχρι το βράδυ σε ένα δρόμο με δύο στάσεις μόνο. Είχαμε σιχαθεί να βλέπουμε ο ένας τον άλλο όπως και το δρόμο που δεν είχε τελειωμό. Και ναι επιτέλους σύνορα Ελλαδάρας!!! ΧΑΧΑΧΑ και ενώ σε όλα τα σύνορα μας σταματούσαν φύλακες με αυστηρό βλέμμα στα δικά μας δεν είχε κανένα περάσαμε και μας φώναξε μια φωνή από το βάθος εεεεεεε !!!! Γυρίσαμε με όπισθεν και βλέπουμε τον κλασικό Έλληνα το Μητσάρα με τη καράφλα και το μουστάκι !! Ένα βλέμμα έριξε τις ταυτότητες και μας κούνησε τ κεφάλι να περάσουμε. Τα υπόλοιπα είναι διαδικασία. Φτάσαμε δύο τη νύχτα στη πατρίδα. Πήγαμε σπίτια μας και ταυλιαστήκαμε!
Υπέροχη αρχή και φυσικά δώσαμε ραντεβού στα ευρωπαϊκά σαλόνια κανά τετράμηνο αργότερα !!!
Όταν βγαίναμε από τη Σερβία μας ταλαιπώρησαν πολύ οι Σέρβοι και το φοβηθήκαμε μην γίνει το ίδιο αλλά αυτή τη φόρα βλέποντας τις ταυτότητες μας , μας μίλησαν ελληνικά με χαμόγελα και μας ευχήθηκαν καλό ταξίδι !! Πολύ ευγενικοί. Διασχίζαμε όλο το μεσημέρι και το απόγευμα όλη τη Σερβία με μόνο μία στάση!! Αυτή η στάση ήταν σε ένα μαγαζί με φαγητά αρκετά μακρυά από το Βελιγράδι σχετικά κοντά στα σύνορα με τα Σκόπια. Όχι πολύ κοντά αλλά είχαμε κάνει τα δύο τρίτα της Σερβίας.
Σε αυτή τη στάση εκεί που μιλούσαμε Ελληνικά ένα ζευγάρι με τα παιδιά του μας χαιρέτησαν !! Ήταν και αυτοί Έλληνες και είχαν γυρίσει τη Γαλλία την Αγγλία και δεν ξέρω κι εγώ που ( μπορεί να είναι κάπου εδώ μέσα στο site
) και μας ρώτησαν που πήγαμε. Στο άκουσμα ότι πήγαμε Ουγγαρία σκέφτηκαν αν πήγαμε για κάποια συναυλία. Αφού αφήσαμε και αυτή τη στάση οδεύαμε προς Σκόπια. Πραγματικά η Σερβία ήταν ατελείωτη. Είχε νυχτώσει και μπαίναμε επιτέλους στα Σκόπια. Είχε βγάλει πολύ κρύο στα σύνορα που κατεβήκαμε. Από εκεί και μετά το ταξίδι ήταν απλά διαδικασία. Ήταν όλα σκοτεινά τη μουσική την είχαμε κλείσει από ώρα καθώς μας πόνεσε το κεφάλι και για κουβέντα δεν είχε κανένας όρεξη .Η μόνη ωραία εικόνα σε αυτή τη χώρα ήταν όταν κατεβαίνοντας κάποιες στροφές ψηλά πάνω από ένα λόφο το βάθος φαινόταν από ψηλά η φωταγωγημένη πόλη των Σκοπίων μια εικόνα που μου έχει μείνει χαρακτηριστικά. Τα 230 χιλιόμετρα από τα Σκόπια μέχρι τα σύνορα ήταν βασανιστικά. Από το πρωί μέχρι το βράδυ σε ένα δρόμο με δύο στάσεις μόνο. Είχαμε σιχαθεί να βλέπουμε ο ένας τον άλλο όπως και το δρόμο που δεν είχε τελειωμό. Και ναι επιτέλους σύνορα Ελλαδάρας!!! ΧΑΧΑΧΑ και ενώ σε όλα τα σύνορα μας σταματούσαν φύλακες με αυστηρό βλέμμα στα δικά μας δεν είχε κανένα περάσαμε και μας φώναξε μια φωνή από το βάθος εεεεεεε !!!! Γυρίσαμε με όπισθεν και βλέπουμε τον κλασικό Έλληνα το Μητσάρα με τη καράφλα και το μουστάκι !! Ένα βλέμμα έριξε τις ταυτότητες και μας κούνησε τ κεφάλι να περάσουμε. Τα υπόλοιπα είναι διαδικασία. Φτάσαμε δύο τη νύχτα στη πατρίδα. Πήγαμε σπίτια μας και ταυλιαστήκαμε!
Υπέροχη αρχή και φυσικά δώσαμε ραντεβού στα ευρωπαϊκά σαλόνια κανά τετράμηνο αργότερα !!!
