Περιμενετε. Χρωσταω το τελευταιο κεφαλαιο απο την ιστορια της Γερμανιδας και ενα τελικο συμπερασμα σχετικα με τις διακοπες στην Αμοργο
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Δεκέμβριο 2019 - Φεβρουάριο 2020!!
Βαρετη Αμοργος
- Thread starter Kostas777
- Ημερομηνία δημιουργίας
panpan
Member
- Μηνύματα
- 6.879
- Likes
- 26.760
Πως θα γίνει να σε χρηματοδοτήσουμε για να παραμείνεις και να συνεχίσεις να γράφεις;
GiannisP.
Member
- Μηνύματα
- 103
- Likes
- 177
- Επόμενο Ταξίδι
- Αλόννησος Aug 2020
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Άργησα να πάρω χαμπάρι το θέμα αυτό, ήμουν διακοπές Σύρο. Το μεγάλο σου λάθος Κώστα, αν μου επιτρέπεις, είναι η λάθος προσέγγιση σου σε όλα τα θέματα. Είσαι σφιγμένος, αλλιώς τα είχες στο μυαλό σου και από τη στιγμή που δεν ήταν έτσι, τα έβαλες μαύρα. Θα μείνω σε κάτι που έγραψες στην αρχή, ρώτησες που είναι τα βράδια οι Γαλλίδες που έβλεπες τα πρωινά. Γιατί δε πηγές να μιλήσεις το πρωί; Πολλοί έχουμε πάει σόλο διακοπές και περάσαμε τέλεια. Και το τέλεια δε μεταφράζεται (μόνο) στο αν γ@μήσαμε ή γ@μηθήκαμε, για να το πω ωμά, αλλά γνωρίσαμε κόσμο, μιλήσαμε, ήπιαμε, περάσαμε καλά.
duty_free
Member
- Μηνύματα
- 903
- Likes
- 3.226
είμαι 24/7 εν τω θέματι τούτω και πατάω καθε 7 δευτερόλεπτα f9.
paefstra
Member
- Μηνύματα
- 13.030
- Likes
- 41.018
Αν ανοιξει τοπικ "Βαρετη Αθηνα" και το εκδωσει, θα ειναι μνημειο διπλα στη "Ναυτια" του Σαρτρ.
Εχοντας πακεταρει σκηνη και πραγματα, εκατσα στο καφε περιμενοντας να παει η ωρα τρεις. Η ροκ μουσικη που παιζει ειναι παντα εξαιρετικη και ο ανθρωπος που επιμελειται την playlist αξιζει πολλα συγχαρητηρια. Γενικα ολο το προσωπικο τοσο στο καφε, οσο και στη ρεσεψιον ειναι ευγενεστατο και κανει πολυ καλη δουλεια. Αν ειχα δικο μου καμπινγκ, τετοιους υπαλληλους θα ηθελα.
Οπως προανεφερα εκει που καθομουν ησυχα κι ωραια, ηρθε ο ενοχλητικος φιλος της Γερμανιδας -ας τον ονομασουμε Γκλεν ή Μπλεν (ειναι για να τον κλαιν), να με ρωτησει που θα κατσω στο καραβι
Δεν εχω καταληξει με απολυτη σιγουρια αν η φραου Αντζελα (ας την πουμε), ειναι ψυχωτικη ή αν απλα της αρεσει να παριστανει το θυμα.
Στην ημερησια εκδρομη που ειχα παει στα Κουφονησια (βλεπε νημα), τους πετυχα στο λιμανι την ωρα της επιστροφης. Μολις η Αντζελα με ειδε να βγαινω απ' το καικι, γυρισε προς τον Μπλεν σα να ηταν ετοιμη να κλαψει, κι εκεινος της χαιδεψε παρηγορητικα την πλατη.
Οταν ηρθε το καραβι τους, πρωτη κινησε η Γερμανιδα, και μετα απο καμια 30αρια μετρα ακολουθησε ο Μπλεν, ενδεχομενως για να διαπιστωσει αν την ακολουθω.
Η ανθρωπινη βλακεια δεν παυει να με σοκαρει! Αν στα αληθεια τους ειχα κατασκοπευσει για να μαθω οτι θα βρισκονταν εκεινη τη μερα στα Κουφονησια, και ειχα καταφερει να ειμαι συνεχως κατα ποδας τους, θα επρεπε να ημουν ο πιο ακριβοπληρωμενος πρακτορας της CIA.
Ειχα μια γνωστη καποτε που επασχε απο παραληρηματικες ιδεες. Νομιζε οτι την παρακολουθουν και την ακολουθουν στο δρομο. Εκανε συνεδριες με ψυχιατρο, πηρε φαρμακευτικη αγωγη, και πηγε πολυ καλυτερα στη ζωη της. Ηταν τυχερη, γιατι δεν γνωρισε εναν εξυπνο "φιλο" τυπου Γκλεν, να την αποτρελανει τελειως.
Η ωρα πηγε τρεις. Σηκωθηκα απ' το καφε, φορεσα το βαρυ backpack, και κατευθυνθηκα με αργα βηματα προς την εξοδο. Η ομαδα της Αντζελα (αυτη, ο Μπλεν, και αλλα δυο ατομα), ηρθαν απο πισω μου και με προσπερασαν χωρις να μου μιλησουν. Η Αντζελα πηγε απλα για να τους αποχαιρετησει και γυρισε.
Μπηκα σχεδον τελευταιος στο Blue Star, αφησα τα πραγματα μου, και τσουπ ηρθε ο Μπλεν απο πισω μου, που προφανως με περιμενε, και αφησε διπλα τα δικα του. Φανταζομαι ηταν μια κινηση η οποια κατα καποιο τροπο μεσα στο μυαλο του τον εκανε να νιωθει πιος ασφαλης απο εναν επικινδυνο stalker/serial killer/whatever σαν εμενα.
Στον Πειραια ομως τον πετυχα μπροστα μου στην ουρα των εισιτηριων του μετρο! Ε οχι ρε Γκλεν! Τωρα φταιει ο δολοφονος να σου κανει γκλιτς γκλιτς με το στιλετο στα πλευρα και να φυγει κυριος; Μα τοσο τσιπης εισαι ρε αγορι μου, να σε κυνηγαει ο serial killer και αντι να μπεις στο πρωτο ταξι και να εξαφανιστεις, κατεβηκες στο μετρο; Και αεργος σαρανταρης που τρωει τη συνταξη της μανας του να ημουν, μια κουρσα θα την πληρωνα για να γλιτωσω τη ζωη μου. Αυτο που εκανες δε λεγεται οικονομια, λεγεται ψιθυροι καρδιας.
Δηλαδη φανταστειτε ολο αυτο να το βλεπατε στο σινεμα. Πλησιαζει το δραματικο φιναλε. Το καραβι φτανει στον Πειραια. Ο πρωταγωνιστης βλεπει τα πραγματα του δολοφονου και ξερει οτι προπορευεται. Φευγει γρηγορα, απομακρυνεται. Ο δολοφονος τον ακολουθει. Αγωνιωδης μουσικη. Τα βηματα του φονια επιταχυνονται, η αποσταση μεταξυ τους μικραινει. Ο Γλεν φτανει στο ταξι...... Τα καταφερε; ξεφυγε;
Οχι. Αποφασιζει να παρει το μετρο. Ε, εκει ολοκληρη η αιθουσα ξεσηκωνεται και τον γιουχαρει! Αρχιζουν να πετανε κερματα στο πανι. "Παρε ενα ταξι ρε καρμιρηηηηηη". Κατι πιτσιρικαδες απ' τον εξωστη φωναζουν ρυθμικα "σκοτωσε τον, σκοτωσε τον"...
Αλλα ακομα και ο δολοφονος απαξιει. Σταματαει. Ξεφυσαει παντελως ξενερωμενος! "Τι ειναι αυτα ρε σεις, σκεφτεται...".
Πλησιαζει εναν ταριφα, βγαζει ενα εικοσαευρο και του λεει: "Τον βλεπεις αυτον τον ψηλο, τον μπουλη, που περιμενει να μπει στο μετρο; Παρτον σπιτι του σε παρακαλω. Εγω αλλαζω καριερα ."
The End
Οπως προανεφερα εκει που καθομουν ησυχα κι ωραια, ηρθε ο ενοχλητικος φιλος της Γερμανιδας -ας τον ονομασουμε Γκλεν ή Μπλεν (ειναι για να τον κλαιν), να με ρωτησει που θα κατσω στο καραβι
Δεν εχω καταληξει με απολυτη σιγουρια αν η φραου Αντζελα (ας την πουμε), ειναι ψυχωτικη ή αν απλα της αρεσει να παριστανει το θυμα.
Στην ημερησια εκδρομη που ειχα παει στα Κουφονησια (βλεπε νημα), τους πετυχα στο λιμανι την ωρα της επιστροφης. Μολις η Αντζελα με ειδε να βγαινω απ' το καικι, γυρισε προς τον Μπλεν σα να ηταν ετοιμη να κλαψει, κι εκεινος της χαιδεψε παρηγορητικα την πλατη.
Οταν ηρθε το καραβι τους, πρωτη κινησε η Γερμανιδα, και μετα απο καμια 30αρια μετρα ακολουθησε ο Μπλεν, ενδεχομενως για να διαπιστωσει αν την ακολουθω.
Η ανθρωπινη βλακεια δεν παυει να με σοκαρει! Αν στα αληθεια τους ειχα κατασκοπευσει για να μαθω οτι θα βρισκονταν εκεινη τη μερα στα Κουφονησια, και ειχα καταφερει να ειμαι συνεχως κατα ποδας τους, θα επρεπε να ημουν ο πιο ακριβοπληρωμενος πρακτορας της CIA.
Ειχα μια γνωστη καποτε που επασχε απο παραληρηματικες ιδεες. Νομιζε οτι την παρακολουθουν και την ακολουθουν στο δρομο. Εκανε συνεδριες με ψυχιατρο, πηρε φαρμακευτικη αγωγη, και πηγε πολυ καλυτερα στη ζωη της. Ηταν τυχερη, γιατι δεν γνωρισε εναν εξυπνο "φιλο" τυπου Γκλεν, να την αποτρελανει τελειως.
Η ωρα πηγε τρεις. Σηκωθηκα απ' το καφε, φορεσα το βαρυ backpack, και κατευθυνθηκα με αργα βηματα προς την εξοδο. Η ομαδα της Αντζελα (αυτη, ο Μπλεν, και αλλα δυο ατομα), ηρθαν απο πισω μου και με προσπερασαν χωρις να μου μιλησουν. Η Αντζελα πηγε απλα για να τους αποχαιρετησει και γυρισε.
Μπηκα σχεδον τελευταιος στο Blue Star, αφησα τα πραγματα μου, και τσουπ ηρθε ο Μπλεν απο πισω μου, που προφανως με περιμενε, και αφησε διπλα τα δικα του. Φανταζομαι ηταν μια κινηση η οποια κατα καποιο τροπο μεσα στο μυαλο του τον εκανε να νιωθει πιος ασφαλης απο εναν επικινδυνο stalker/serial killer/whatever σαν εμενα.
Στον Πειραια ομως τον πετυχα μπροστα μου στην ουρα των εισιτηριων του μετρο! Ε οχι ρε Γκλεν! Τωρα φταιει ο δολοφονος να σου κανει γκλιτς γκλιτς με το στιλετο στα πλευρα και να φυγει κυριος; Μα τοσο τσιπης εισαι ρε αγορι μου, να σε κυνηγαει ο serial killer και αντι να μπεις στο πρωτο ταξι και να εξαφανιστεις, κατεβηκες στο μετρο; Και αεργος σαρανταρης που τρωει τη συνταξη της μανας του να ημουν, μια κουρσα θα την πληρωνα για να γλιτωσω τη ζωη μου. Αυτο που εκανες δε λεγεται οικονομια, λεγεται ψιθυροι καρδιας.
Δηλαδη φανταστειτε ολο αυτο να το βλεπατε στο σινεμα. Πλησιαζει το δραματικο φιναλε. Το καραβι φτανει στον Πειραια. Ο πρωταγωνιστης βλεπει τα πραγματα του δολοφονου και ξερει οτι προπορευεται. Φευγει γρηγορα, απομακρυνεται. Ο δολοφονος τον ακολουθει. Αγωνιωδης μουσικη. Τα βηματα του φονια επιταχυνονται, η αποσταση μεταξυ τους μικραινει. Ο Γλεν φτανει στο ταξι...... Τα καταφερε; ξεφυγε;
Οχι. Αποφασιζει να παρει το μετρο. Ε, εκει ολοκληρη η αιθουσα ξεσηκωνεται και τον γιουχαρει! Αρχιζουν να πετανε κερματα στο πανι. "Παρε ενα ταξι ρε καρμιρηηηηηη". Κατι πιτσιρικαδες απ' τον εξωστη φωναζουν ρυθμικα "σκοτωσε τον, σκοτωσε τον"...
Αλλα ακομα και ο δολοφονος απαξιει. Σταματαει. Ξεφυσαει παντελως ξενερωμενος! "Τι ειναι αυτα ρε σεις, σκεφτεται...".
Πλησιαζει εναν ταριφα, βγαζει ενα εικοσαευρο και του λεει: "Τον βλεπεις αυτον τον ψηλο, τον μπουλη, που περιμενει να μπει στο μετρο; Παρτον σπιτι του σε παρακαλω. Εγω αλλαζω καριερα ."
The End
duty_free
Member
- Μηνύματα
- 903
- Likes
- 3.226
τέλειοοοοοοοοοοοοο!Στην ημερησια εκδρομη που ειχα παει στα Κουφονησια (βλεπε νημα), τους πετυχα στο λιμανι την ωρα της επιστροφης. Μολις η Αντζελα με ειδε να βγαινω απ' το καικι, γυρισε προς τον Μπλεν σα να ηταν ετοιμη να κλαψει, κι εκεινος της χαιδεψε παρηγορητικα την πλατη.
duty_free
Member
- Μηνύματα
- 903
- Likes
- 3.226
ε ρε στηπού Μπλέν, ετσι και σε πετυχω πουθενά, θα σου μησωγα το ταμτυριρίμ.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ασάλιωτα.
panpan
Member
- Μηνύματα
- 6.879
- Likes
- 26.760
Όχι ρε!!! Πάνε κάπου. Μην τελειώνεις έτσι!
Yorgos
Member
- Μηνύματα
- 9.666
- Likes
- 50.513
- Επόμενο Ταξίδι
- Umhlanga
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού τότε, τώρα, πάντα
Θα κάνουμε cwodfunding να σε στείλουμε κι αλλού.
Εκπομπές Travelstories
