vasilikisis
Member
- Μηνύματα
- 20
- Likes
- 264
- Επόμενο Ταξίδι
- Ισπανία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
Τα προβλήματα που αφορούν το δωμάτιο φαινόταν να έχουν ξεπεραστεί, προφανώς κάποιος γελούσε μαζί μας γιατί το επόμενο πρωί διαπιστώσαμε το εξής: Δεν υπήρχε ζεστό νερό. Και μπορεί ο καιρός να ήταν σχετικά ζεστός έξω, αλλά ήταν αδύνατον να κάνεις ντουζ ή να λουστείς, μιλάμε για θερμοκρασία νερού σίγουρα κοντά στο μηδέν.
Η Μ., αν δεν κάνω λάθος, ήταν αρκετά θαρραλέα να μπει για μπάνιο εκείνο το πρωί, και απλά θυμάμαι την τραυματική έκφραση που είχε στο πρόσωπο όταν βγήκε. Αργότερα το ίδιο απόγευμα, οι υπόλοιπες επιχειρήσαμε να λουστούμε το νεροχύτη της κουζίνας, γιατί είχαμε και έξοδο, δεν έχω ξανανιώσει το κεφάλι μου τόσο έτοιμο να σπάσει απ'το κρύο.
Οι ιδιοκτήτες για άλλη μια φορά άφαντοι, το πρόβλημα αποκαταστάθηκε το επόμενο πρωί, όπως θα δείτε στη συνέχεια.
Εκείνη τη μέρα αποφασίσαμε να συνδυάσουμε πρωινό με βόλτα στη La Boqueria, τη γνωστή αγορά τροφίμων στην καρδιά της Βαρκελώνης, η οποία χρονολογείται από το 1217! Όποιες και να είναι οι προτιμήσεις σου στο φαγητό, σίγουρα θα βρεις κάτι που να ικανοποιεί τον ουρανίσκο σου. Το έχω μετανιώσει που δεν θυμήθηκα να εφοδιαστώ με jamon για το σπίτι, είμαι μεγάλη φαν, το δηλώνω.
Στη συνέχεια το πρόγραμμα είχε καφεδάκι, γιατί τι Έλληνες είμαστε, να επισημάνω ότι τις περισσότερες μέρες κινούμασταν πάνω κάτω στις περιοχες Raval, Gothic Quarter και Eixample, το στυλ των οποίων έμοιαζε αρκετά, αν εξαιρέσεις ότι η Γοτθική Συνοικία βγάζει κάτι πιο σκοτεινό και μεσαιωνικό.
Συναντήσαμε πολλά καφέ βιομηχανικού στυλ και μια ευχάριστη έκπληξη ήταν ένα μικρό, γλυκούλικο μαγαζάκι με ελληνική επιγραφή.
Οι περιοχές εκείνες είναι επίσης κατάλληλες για τους λάτρεις του vintage, υπάρχουν πολλά second hand μαγαζία με ρούχα, όπως το Flamingo ή το HUMANA, που είναι αλυσίδες στην Ισπανία (13 Best Thrift Stores of Barcelona (with map)).
Κάπου εδώ, καθώς προσπαθούσα να θυμηθώ το τι κάναμε στη συνέχεια, άρχισα να πιστεύω ότι είχα κενά μνήμης, γιατί το μυαλό μου έτρεχε κατευθείαν στο απόγευμα. Εν τέλει θυμήθηκα ότι είχα περάσει το μεσημέρι σε κάτι προάστια με μια φιλική μου οικογένεια από τη Βαρκελώνη που διατηρούμε σχέσεις χρόνια και θέλανε να φάμε μαζί μεσημεριανό. Έτσι δοκίμασα και την κουζίνα ενός πιο gourmet εστιατορίου και είχα την ευκαιρία να εξασκήσω τα ισπανικά μου επί αρκετή ώρα.
Να κάνω μια παρένθεση λέγοντας ότι είμαι λάτρης της ισπανικής γλώσσας και κουλτούρας, προσπαθώ να εκμεταλλεύομαι την κάθε ευκαιρία τριβής και έχω στόχο να ζήσω έστω και μια μικρή περίοδο της ζωής μου στην Ισπανία. Έχω επισκεφτεί τη Βαρκελώνη άλλες δύο φορές στο παρελθόν, λόγω των φίλων μου, και πολλά από τα αξιοθέατα και σημεία ενδιαφέροντος τα είχα ξαναεπισκεφθεί, γι αυτό δεν επικεντρώνομαι σε αυτά. Πάντως, αν ρωτήσεις τις φίλες μου, που για τις περισσότερες ήταν το πρώτο ταξίδι στην πόλη, νομίζω θα σου μιλήσουν με τον ίδιο ενθουσιασμό.
Στο μεταξύ τα κορίτσια ήταν στη Sagrada Familia, Ιερή Οικογένεια δηλαδή, ντάξει ό,τι και να λέμε για αυτό το αριστούργημα είναι λίγο. Η λεπτομέρεια με την οποία έχουν χαραχθεί οι φιγούρες στην πέτρα, το γεγονός ότι οι τέσσερις όψεις του ναού είναι διαφορετικές, το πως φωτίζεται στο εσωτερικό του από τα πολύχρωμα παράθυρα, τον καθιστούν ένα μοναδικό μνημείο απαράμιλλης ομορφιάς. Ο ναός, έργο του Καταλανού αρχιτέκτονα Αντόνι Γκαουντί, χτίζεται απο το 1882, δηλαδή μετρά πλέον 139 χρόνια κατασκευής και φήμες λένε ότι θα ολοκληρωθεί το 2026... Θυμάμαι, όταν την είχα πρωτοεπισκεφθεί μερικά χρόνια πριν, την ηρεμία και γαλήνη που εκπέμπει αυτό το μέρος στο εσωτερικό του, το δέος και το σεβασμό που σου προκαλεί το εξωτερικό.
Αρκετή ποιότητα όμως έπεσε, ώρα να ρίξουμε λίγο το επίπεδο, γιατι η Paula μας είχε υποσχεθεί να μας βγάλει για clubbing εκείνο το βράδυ και είχαμε ετοιμασίες. Για να γλυτώσουμε χρόνο παραγγείλαμε μεξικάνικο στο δωμάτιο, με μια εφαρμογή τύπου Wolt αν θυμάμαι καλά (το πρόβλημα με το νερό ακόμα δεν είχε τακτοποιηθεί), ενιγουέι ντυθήκαμε, στολιστήκαμε και βγήκαμε στο δρόμο με αέρα λες και έπαιζε το Gucci φορεμα του Μαζωνάκη από πίσω.
Τα περισσότερα κλαμπ της πόλης ήταν μακριά από το κέντρο, σε μία πιο βιομηχανική περιοχή, χωρίς σπίτια κλπ τριγύρω. Οι Ισπανοί, δεν πηγαίνουν κατευθείαν στο κλαμπ, πρώτα μαζεύονται σε διάφορα μπαράκια που υπάρχουν δίπλα για pre-drinking, το λεγόμενο botellon, όπου παίζουν πολύ χαμηλές τιμές στα ποτά και τα σφηνάκια. Ο χώρος κατακλύζεται από νεολαία, εκεί γνωρίσαμε και την παρέα της Paula, και αφού ήπιαμε την μπύρα μας, τα σφηνάκια μας, και άλλη μια γύρα σφηνάκια σε ένα δεύτερο μαγαζί, καταλήξαμε στην ουρά για το Razzmatazz, το κλαμπ που θα μπαίναμε, που τη συγκεκριμένη μέρα είχε event "El Dirty", αφήνω ασχολίαστο τον τίτλο, καταλαβαίνετε τι επικρατούσε εκείνο το βράδυ.
Λοιπόν, όταν λέω πως είμαι λάτρης της ισπανικής κουλτούρας, εννοώ και της υποκουλτούρας, γιατί η reggaeton μουσική είναι για μένα ο ύψιστος τρόπος να περάσω καλά. Όταν λοιπόν μπαίνω στη μεγαλύτερη απο τις 4 αίθουσες του κλαμπ, που όλο το βράδυ έπαιζε ρεγκετόν, λέω βρίσκομαι στον παράδεισο! (μιλάω για μένα γιατί τα κορίτσια δεν πετάνε και τη σκούφια τους για το συγκεκρημένο είδος, και καλά κάνουν, διατηρούν ένα επίπεδο στις μουσικές τους προτιμήσεις χαχα, αλλα όσον αφορά εμένα είναι το guilty pleasure μου).
Το κλαμπ ήταν λίγο πολύ σαν λαβύρινθος, η κάθε αίθουσα έπαιζε διαφορετική μουσική, ένώ κόσμος μαζευόταν και στην ταράτσα του κτηρίου (ενημερωτικά είχε 15€ η είσοδος με δύο μπύρες ή ένα ποτό) . Αυτή ήταν η τελευταία φορά που παρτάραμε σαν άνθρωποι (σε κλαμπ εννοώ, γιατί πάρτι σε ταρατσες ακολούθησαν πολλά), αφού μετά κλείσαν τα πάντα λόγω κορονοιού.
Η παρακάτω αίθουσα είχε θέμα το Valentine's day που πλησίαζε:
Προσωπικά, όσον αφορα τη νυχτερίνη διασκέδαση αυτού του είδους, θεωρώ ότι οι Ισπανοί έρχονται πρώτοι και καλύτεροι. Ο τρόπος που έπαιζε ο DJ τη μουσική θεωρώ ότι σε κάνει να χορεύεις ακόμα κι αν δεν ξέρεις τα λόγια. Οverall ήταν μια αρκετά ξεχωριστή εμπειρία για όλες.
Σίγουρα, αυτή είναι η δική μου οπτική και μπορεί και να το έβλεπα τόσο ιδανικό λόγω του ενθουσιασμού μου. Εντάξει, αν είσαι άνθρωπος της techno ας πούμε, τότε σίγουρα δεν θα περάσεις πολύ καλά στο συγκεκριμένο κλαμπ.
Η Μ., αν δεν κάνω λάθος, ήταν αρκετά θαρραλέα να μπει για μπάνιο εκείνο το πρωί, και απλά θυμάμαι την τραυματική έκφραση που είχε στο πρόσωπο όταν βγήκε. Αργότερα το ίδιο απόγευμα, οι υπόλοιπες επιχειρήσαμε να λουστούμε το νεροχύτη της κουζίνας, γιατί είχαμε και έξοδο, δεν έχω ξανανιώσει το κεφάλι μου τόσο έτοιμο να σπάσει απ'το κρύο.
Οι ιδιοκτήτες για άλλη μια φορά άφαντοι, το πρόβλημα αποκαταστάθηκε το επόμενο πρωί, όπως θα δείτε στη συνέχεια.
Εκείνη τη μέρα αποφασίσαμε να συνδυάσουμε πρωινό με βόλτα στη La Boqueria, τη γνωστή αγορά τροφίμων στην καρδιά της Βαρκελώνης, η οποία χρονολογείται από το 1217! Όποιες και να είναι οι προτιμήσεις σου στο φαγητό, σίγουρα θα βρεις κάτι που να ικανοποιεί τον ουρανίσκο σου. Το έχω μετανιώσει που δεν θυμήθηκα να εφοδιαστώ με jamon για το σπίτι, είμαι μεγάλη φαν, το δηλώνω.
Στη συνέχεια το πρόγραμμα είχε καφεδάκι, γιατί τι Έλληνες είμαστε, να επισημάνω ότι τις περισσότερες μέρες κινούμασταν πάνω κάτω στις περιοχες Raval, Gothic Quarter και Eixample, το στυλ των οποίων έμοιαζε αρκετά, αν εξαιρέσεις ότι η Γοτθική Συνοικία βγάζει κάτι πιο σκοτεινό και μεσαιωνικό.
Συναντήσαμε πολλά καφέ βιομηχανικού στυλ και μια ευχάριστη έκπληξη ήταν ένα μικρό, γλυκούλικο μαγαζάκι με ελληνική επιγραφή.
Οι περιοχές εκείνες είναι επίσης κατάλληλες για τους λάτρεις του vintage, υπάρχουν πολλά second hand μαγαζία με ρούχα, όπως το Flamingo ή το HUMANA, που είναι αλυσίδες στην Ισπανία (13 Best Thrift Stores of Barcelona (with map)).
Κάπου εδώ, καθώς προσπαθούσα να θυμηθώ το τι κάναμε στη συνέχεια, άρχισα να πιστεύω ότι είχα κενά μνήμης, γιατί το μυαλό μου έτρεχε κατευθείαν στο απόγευμα. Εν τέλει θυμήθηκα ότι είχα περάσει το μεσημέρι σε κάτι προάστια με μια φιλική μου οικογένεια από τη Βαρκελώνη που διατηρούμε σχέσεις χρόνια και θέλανε να φάμε μαζί μεσημεριανό. Έτσι δοκίμασα και την κουζίνα ενός πιο gourmet εστιατορίου και είχα την ευκαιρία να εξασκήσω τα ισπανικά μου επί αρκετή ώρα.
Να κάνω μια παρένθεση λέγοντας ότι είμαι λάτρης της ισπανικής γλώσσας και κουλτούρας, προσπαθώ να εκμεταλλεύομαι την κάθε ευκαιρία τριβής και έχω στόχο να ζήσω έστω και μια μικρή περίοδο της ζωής μου στην Ισπανία. Έχω επισκεφτεί τη Βαρκελώνη άλλες δύο φορές στο παρελθόν, λόγω των φίλων μου, και πολλά από τα αξιοθέατα και σημεία ενδιαφέροντος τα είχα ξαναεπισκεφθεί, γι αυτό δεν επικεντρώνομαι σε αυτά. Πάντως, αν ρωτήσεις τις φίλες μου, που για τις περισσότερες ήταν το πρώτο ταξίδι στην πόλη, νομίζω θα σου μιλήσουν με τον ίδιο ενθουσιασμό.
Στο μεταξύ τα κορίτσια ήταν στη Sagrada Familia, Ιερή Οικογένεια δηλαδή, ντάξει ό,τι και να λέμε για αυτό το αριστούργημα είναι λίγο. Η λεπτομέρεια με την οποία έχουν χαραχθεί οι φιγούρες στην πέτρα, το γεγονός ότι οι τέσσερις όψεις του ναού είναι διαφορετικές, το πως φωτίζεται στο εσωτερικό του από τα πολύχρωμα παράθυρα, τον καθιστούν ένα μοναδικό μνημείο απαράμιλλης ομορφιάς. Ο ναός, έργο του Καταλανού αρχιτέκτονα Αντόνι Γκαουντί, χτίζεται απο το 1882, δηλαδή μετρά πλέον 139 χρόνια κατασκευής και φήμες λένε ότι θα ολοκληρωθεί το 2026... Θυμάμαι, όταν την είχα πρωτοεπισκεφθεί μερικά χρόνια πριν, την ηρεμία και γαλήνη που εκπέμπει αυτό το μέρος στο εσωτερικό του, το δέος και το σεβασμό που σου προκαλεί το εξωτερικό.
Αρκετή ποιότητα όμως έπεσε, ώρα να ρίξουμε λίγο το επίπεδο, γιατι η Paula μας είχε υποσχεθεί να μας βγάλει για clubbing εκείνο το βράδυ και είχαμε ετοιμασίες. Για να γλυτώσουμε χρόνο παραγγείλαμε μεξικάνικο στο δωμάτιο, με μια εφαρμογή τύπου Wolt αν θυμάμαι καλά (το πρόβλημα με το νερό ακόμα δεν είχε τακτοποιηθεί), ενιγουέι ντυθήκαμε, στολιστήκαμε και βγήκαμε στο δρόμο με αέρα λες και έπαιζε το Gucci φορεμα του Μαζωνάκη από πίσω.
Τα περισσότερα κλαμπ της πόλης ήταν μακριά από το κέντρο, σε μία πιο βιομηχανική περιοχή, χωρίς σπίτια κλπ τριγύρω. Οι Ισπανοί, δεν πηγαίνουν κατευθείαν στο κλαμπ, πρώτα μαζεύονται σε διάφορα μπαράκια που υπάρχουν δίπλα για pre-drinking, το λεγόμενο botellon, όπου παίζουν πολύ χαμηλές τιμές στα ποτά και τα σφηνάκια. Ο χώρος κατακλύζεται από νεολαία, εκεί γνωρίσαμε και την παρέα της Paula, και αφού ήπιαμε την μπύρα μας, τα σφηνάκια μας, και άλλη μια γύρα σφηνάκια σε ένα δεύτερο μαγαζί, καταλήξαμε στην ουρά για το Razzmatazz, το κλαμπ που θα μπαίναμε, που τη συγκεκριμένη μέρα είχε event "El Dirty", αφήνω ασχολίαστο τον τίτλο, καταλαβαίνετε τι επικρατούσε εκείνο το βράδυ.
Λοιπόν, όταν λέω πως είμαι λάτρης της ισπανικής κουλτούρας, εννοώ και της υποκουλτούρας, γιατί η reggaeton μουσική είναι για μένα ο ύψιστος τρόπος να περάσω καλά. Όταν λοιπόν μπαίνω στη μεγαλύτερη απο τις 4 αίθουσες του κλαμπ, που όλο το βράδυ έπαιζε ρεγκετόν, λέω βρίσκομαι στον παράδεισο! (μιλάω για μένα γιατί τα κορίτσια δεν πετάνε και τη σκούφια τους για το συγκεκρημένο είδος, και καλά κάνουν, διατηρούν ένα επίπεδο στις μουσικές τους προτιμήσεις χαχα, αλλα όσον αφορά εμένα είναι το guilty pleasure μου).
Το κλαμπ ήταν λίγο πολύ σαν λαβύρινθος, η κάθε αίθουσα έπαιζε διαφορετική μουσική, ένώ κόσμος μαζευόταν και στην ταράτσα του κτηρίου (ενημερωτικά είχε 15€ η είσοδος με δύο μπύρες ή ένα ποτό) . Αυτή ήταν η τελευταία φορά που παρτάραμε σαν άνθρωποι (σε κλαμπ εννοώ, γιατί πάρτι σε ταρατσες ακολούθησαν πολλά), αφού μετά κλείσαν τα πάντα λόγω κορονοιού.
Η παρακάτω αίθουσα είχε θέμα το Valentine's day που πλησίαζε:
Προσωπικά, όσον αφορα τη νυχτερίνη διασκέδαση αυτού του είδους, θεωρώ ότι οι Ισπανοί έρχονται πρώτοι και καλύτεροι. Ο τρόπος που έπαιζε ο DJ τη μουσική θεωρώ ότι σε κάνει να χορεύεις ακόμα κι αν δεν ξέρεις τα λόγια. Οverall ήταν μια αρκετά ξεχωριστή εμπειρία για όλες.
Σίγουρα, αυτή είναι η δική μου οπτική και μπορεί και να το έβλεπα τόσο ιδανικό λόγω του ενθουσιασμού μου. Εντάξει, αν είσαι άνθρωπος της techno ας πούμε, τότε σίγουρα δεν θα περάσεις πολύ καλά στο συγκεκριμένο κλαμπ.
Attachments
Last edited:
