NIKOLETA05
Member
Περιεχόμενα
Τρίτη μέρα και το πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσκεψη στο ναό του Σαν Μάρκο. Προς μεγάλη μας έκπληξη,δεν εχει καθολου ουρα οπως την προηγούμενη. Περίπου 20 ατομα. Περιμενουμε κι εμεις για να μπουμε και να μας πληροφορησει ενας φυλακας οτι ο ναος ανοιγει μετα τις 14.00... εξ ου και η απουσια πληθους.
Αγοράζουμε εισιτήριο για το παλάτι των δόγηδων. 18 ευρώ έκαστο και περιλαμβάνει την είσοδο σε όλα τα μουσεία της πλατείας. Το παλάτι δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Έχω δει πολύ καλύτερα. Στη συνέχεια ακολούθησε επίσκεψη στο εσωτερικό του ναού επιτέλους,που ήταν ωραιότατος.
Η μέρα συνεχίζεται με βόλτες,βόλτες,βόλτες μέχρι τελικής πτώσεως. Τόσο περπάτημα δεν έχω ξανακανει στη ζωη μου....Θέλω να πάω στη γκαλερί Γιούγκενχαϊμ και στην Ακαδημαϊκη γκαλερί, αλλά η μάγισσα πόλη δεν μ αφήνει να κλειστώ ούτε για μια ώρα κάπου. Καθε φορα που πάμε να μπουμε σε κλειστο χωρο,νομιζω οτι ενα μαγικο χερι με καλει να χαρω το τοπιο εκτος....Ηταν κι ο καιρος ηλιόλουστος....Μαγεία....
Προς το βράδυ βλέπω από μακριά τον τρούλο της Santa Maria de la salute για την οποία δεν έγραφε τίποτα στον οδηγό και πλησιάζοντας μένω έκθαμβη από το θέαμα. Η πιο περίτεχνη εξωτερικά εκκλησία που έχω δει ως τώρα στο εξωτερικό. Αριστούργημα....Χρειάστηκα τουλαχιστον ενα 15λεπτο για να την παρατηρησω εξωτερικα.
Μέρα τέταρτη και περιδιαβαίνουμε δίχως σκοπό,όπως ταιριάζει στη Βενετία. Γέφυρα Ριάλτο,τρίδυμες γέφυρες,δρόμο αφήνουμε δρόμο παίρνουμε...φωτογραφιζω τα παντα.....ρίχνουμε και το απαραίτητο χάσιμο διάρκειας 1,5 ώρας που αντί για Campo Santa Margherita βγήκαμε στο βορειο ακρο του νησιου στην αποβάθρα για τα νησάκια...αλλά δεν είναι όπως το να χανεσαι σε οποιαδηποτε άλλη πολη του κοσμου . Ειναι η πολη που γουσταρεις να χανεσαι. Περιδιαβαίνοντας τη Βενετία, νιωθεις σαν ζαρι που κατρακυλαει πανω σε ενα γιγαντιο επιτραπεζιο και δεν ξερεις ποτέ τι θα αντικρυσεις εκει που θα κατσει....
Τελευταια μερα και πρεπει να φυγουμε νωρις γιατι ειχα τη φαεινη ιδέα να θέλω να αφησω Την Βενετια για να δω και ....το Μπεργκαμο. Με παρα πολυ βαρια καρδια αποχαιρεταμε την κλεφτρα της καρδιας μας ,εχοντας αφησει εκει ενα κομματι απο αυτήν.....Μετα απο ταξιδι 3,5 ωρων με το τρενο φτανουμε αργα το απογευμα στο βροχερο Μπεργκαμο. Αφηνουμε τα πραγματα βιαστικα στο ξενοδοχειο,το οποιο σημειωτεον ηταν εξαιρετικο και πολυ φτηνοτερο εννοειται απο τη Βενετια (90 ευρω το δικλινο) και ανεβαινουμε με το λεωφορείο στην παλιά πόλη. Δεν μπορω να πω οτι ενθουσιαστηκα ουτε καν εντυπωσιαστηκα,ηταν και παρα πολυ ανηφορικος ο δρομος και μετα απο μιση ωρα κατεβηκαμε στην συγχρονη εξισου αδιαφορη πόλη. Γενικα αυτη τη θεωρω μια χαμενη μερα. Οταν ξαναπαω θα επιλεξω αλλη αεροπορικη,ωστε να προσγειωθουμε κατευθειαν Βενετια.
Πεταμε το επομενο πρωι για Ελλαδα με την υποσχεση οτι το επομενο ταξιδι θα ειναι παλι στη Γαληνοτάτη.....
Αγοράζουμε εισιτήριο για το παλάτι των δόγηδων. 18 ευρώ έκαστο και περιλαμβάνει την είσοδο σε όλα τα μουσεία της πλατείας. Το παλάτι δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Έχω δει πολύ καλύτερα. Στη συνέχεια ακολούθησε επίσκεψη στο εσωτερικό του ναού επιτέλους,που ήταν ωραιότατος.
Η μέρα συνεχίζεται με βόλτες,βόλτες,βόλτες μέχρι τελικής πτώσεως. Τόσο περπάτημα δεν έχω ξανακανει στη ζωη μου....Θέλω να πάω στη γκαλερί Γιούγκενχαϊμ και στην Ακαδημαϊκη γκαλερί, αλλά η μάγισσα πόλη δεν μ αφήνει να κλειστώ ούτε για μια ώρα κάπου. Καθε φορα που πάμε να μπουμε σε κλειστο χωρο,νομιζω οτι ενα μαγικο χερι με καλει να χαρω το τοπιο εκτος....Ηταν κι ο καιρος ηλιόλουστος....Μαγεία....
Προς το βράδυ βλέπω από μακριά τον τρούλο της Santa Maria de la salute για την οποία δεν έγραφε τίποτα στον οδηγό και πλησιάζοντας μένω έκθαμβη από το θέαμα. Η πιο περίτεχνη εξωτερικά εκκλησία που έχω δει ως τώρα στο εξωτερικό. Αριστούργημα....Χρειάστηκα τουλαχιστον ενα 15λεπτο για να την παρατηρησω εξωτερικα.
Μέρα τέταρτη και περιδιαβαίνουμε δίχως σκοπό,όπως ταιριάζει στη Βενετία. Γέφυρα Ριάλτο,τρίδυμες γέφυρες,δρόμο αφήνουμε δρόμο παίρνουμε...φωτογραφιζω τα παντα.....ρίχνουμε και το απαραίτητο χάσιμο διάρκειας 1,5 ώρας που αντί για Campo Santa Margherita βγήκαμε στο βορειο ακρο του νησιου στην αποβάθρα για τα νησάκια...αλλά δεν είναι όπως το να χανεσαι σε οποιαδηποτε άλλη πολη του κοσμου . Ειναι η πολη που γουσταρεις να χανεσαι. Περιδιαβαίνοντας τη Βενετία, νιωθεις σαν ζαρι που κατρακυλαει πανω σε ενα γιγαντιο επιτραπεζιο και δεν ξερεις ποτέ τι θα αντικρυσεις εκει που θα κατσει....
Τελευταια μερα και πρεπει να φυγουμε νωρις γιατι ειχα τη φαεινη ιδέα να θέλω να αφησω Την Βενετια για να δω και ....το Μπεργκαμο. Με παρα πολυ βαρια καρδια αποχαιρεταμε την κλεφτρα της καρδιας μας ,εχοντας αφησει εκει ενα κομματι απο αυτήν.....Μετα απο ταξιδι 3,5 ωρων με το τρενο φτανουμε αργα το απογευμα στο βροχερο Μπεργκαμο. Αφηνουμε τα πραγματα βιαστικα στο ξενοδοχειο,το οποιο σημειωτεον ηταν εξαιρετικο και πολυ φτηνοτερο εννοειται απο τη Βενετια (90 ευρω το δικλινο) και ανεβαινουμε με το λεωφορείο στην παλιά πόλη. Δεν μπορω να πω οτι ενθουσιαστηκα ουτε καν εντυπωσιαστηκα,ηταν και παρα πολυ ανηφορικος ο δρομος και μετα απο μιση ωρα κατεβηκαμε στην συγχρονη εξισου αδιαφορη πόλη. Γενικα αυτη τη θεωρω μια χαμενη μερα. Οταν ξαναπαω θα επιλεξω αλλη αεροπορικη,ωστε να προσγειωθουμε κατευθειαν Βενετια.
Πεταμε το επομενο πρωι για Ελλαδα με την υποσχεση οτι το επομενο ταξιδι θα ειναι παλι στη Γαληνοτάτη.....
Last edited: