Ρουμανία Βουκουρέστι, Καρπάθια, Δρακουλίστικα κ στο βάθος....οι Cure!

[evaT]

1η Μέρα Αναχώριση

Για να είμαι ειλικρινής όταν ανακοινώθηκαν οι συναυλίες και αποφασίσαμε να οργανώσουμε την εκδρομή δεν περίμενα με τίποτα ότι θα έχει μια αξιόλογη συμμετοχή δεδομένου και ότι εν μέσω θέρους (18-20/7) και μάλιστα σαβ/κο πόσοι θα ήταν διατεθειμένοι να αφήσουν την ωραία τους παραλία στην σαν τη Χαλκιδική δεν έχει και να τρέχουν στην εξωτική Ρουμανία 11-12 ώρες δρόμο και πάλι πίσω σε 2 μέρες;;
Η διάψευση ήρθε ταχύτατα όταν σε λιγότερο από δέκα μέρες συμπληρώθηκε ένα λεωφορείο και ζητήσαμε και δεύτερο το οποίο ακολούθησε την πορεία του πρώτου, οπότε λίγες μέρες πριν ξεκινήσουμε είχα στα χέρια μου μια λίστα με 107 άτομα!! με την εκπληκτική αναλογία αντρών γυναικών 1 στα 3....Οι Bon jovi έχουν μεγάλη απήχηση στο γυναικείο κοινό και δεν ξέρω τι συνειρμούς κάνεις εσύ αγαπητέ μου αναγνώστη αλλά για μένα σαν αρχηγό της εκδρομής η αναλογία αυτή παραπέμπει απευθείας σ αυτό που θα έχω να αντιμετωπίσω σε όλες τις διαδρομές...δηλαδή ΣΥΧΝΟΥΡΙΑ! Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι επιστημονικά τεκμηριωμένο που να αποδεικνύει πως η κύστη του γυναικείου πληθυσμού εν κινήσει γεμίζει γρηγορότερα από ότι αυτή των αντρών, αλλά αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάθε τρεις και λίγο ψάχνουμε τουαλέτα και τουαλέτα για τα κορίτσια είναι κυριολεκτική έννοια δηλαδή χτίσμα με λεκάνη, νιπτήρα, τρεχούμενο νερό κ οπωσδήποτε χαρτί! Ενώ αντίστοιχα για τους άντρες η κατάσταση ανάγκης εκτονώνεται εύκολα πίσω από μια σταθμευμένη νταλίκα, στο χωράφι απέναντι , ενίοτε και στη ΛΕΑ αρκεί να μην έχει πολύ κίνηση (και ναι το έχω ζήσει ΚΑΙ αυτό!).
Οταν λοιπόν κατεβαίνουν 10-15 τσούπρες προς νερού τους, κατεβαίνουν άλλοι τόσοι να κάνουν ένα τσιγαράκι ρε παιδιά γιατί μπάφιασαν από το προηγούμενο 20λεπτο που είχαμε σταματήσει για τον ίδιο λόγο και το είχαν ξαναντουμανιάσει και μετά πρέπει να τους μαζέψω όλους ξανά να τους μετρήσω μην ξεχάστηκε κανείς και να με ρωτάν από πάνω πόση ώρα θέλουμε ακόμη για να φτάσουμε!!
Σας το είπα ότι όταν ταξιδεύω μόνη μου δεν πάω ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ με πρακτορείο και γκρουπ ε;;;

Αισίως αναχωρούμε μεσάνυχτα από Θεσσαλονίκη με αισιόδοξο πλάνο να είμαστε Βουκουρέστι κάποια στιγμή το επόμενο πρωινό.
Επειδή οι συναυλιακές μας εξορμήσεις γίνονται 4-5 φορές το χρόνο αρκετοί γνωρίζονται μεταξύ τους-κάποιοι είναι και φίλοι. Οπότε υπάρχει μια γενική ευφορία στον πληθυσμό και παρότι ήταν νύχτα δεν έδειχναν σημάδια κόπωσης. Οι δρόμοι μέσα στη Βουλγαρία είναι πλέον ως επί το πλείστον αυτοκινητόδρομοι οπότε η απόσταση μέχρι τη Σόφια καλύφθηκε σχετικά γρήγορα. Από κει και έπειτα βέβαια μπήκαμε σε συνθήκες περασμένων εποχών - για να το πω κομψά! Κι όπως είχε προχωρήσει και η ώρα οι περισσότεροι ησύχασαν ομοίως και η γράφουσα όπερ και δεν έχω ιδιαίτερη άποψη για το τι συνέβαινε έξω από το παράθυρό μου.

Μόλις χάραξε άρχισαν η μία μετά την άλλη να ξυπνούν οι ωραίες κοιμωμένες μου και τι θέλει ο άνθρωπος όταν ξυπνήσει;; ΤΟΥΑΛΕΤΑ φυσικά!
Και άντε να τη βρω εγώ εκεί στο ΠΟΥΘΕΝΑ! Στο μεταξύ οι οδηγοί των λεωφορείων είναι πάντα καθησυχαστικοί ώς προς το θέμα. Σε 5 χιλιόμετρα έχει βενζινάδικο, μίνι μάρκετ, καφετέρια! 5 χιλιόμετρα με το ισχύον μετρικό σύστημα στο δικό μου μυαλό είναι μερικά λεπτά δρόμος. Για τους αγαπημένους μου οδηγούς είναι απόσταση μετρημένη σε χωματόδρομο με λακούβες και κοτρώνες όπου μπορείς μόνο να κινηθείς με 10 χιλιόμετρα την ώρα! Ελα βρε να εδώ λίγο παρακάτω είναι...κάνε λίγη υπομονή. Ελα όμως που τα κορίτσια μου δεν έκαναν και πολύ υπομονή αλλά ευτυχώς μας λυπήθηκε το σύμπαν και τα άστρα που ασχολούνται με το ουροποιητικό μας σύστημα και εμφανίστηκε το πολυπόθητο βενζινάδικο μαζί με μίνι μάρκετ που μάλιστα είχε μεγάλη πινακίδα CAFE! Τι ευτυχία! κατούρημα και πρωινός καφές!
Ετσι νόμιζα τουλάχιστον γιατί ο τύπος με το που είδε 2 λεωφορεία να σταματούν στην αυλή του το πρώτο που έκανε ήταν να κλειδώσει την τουαλέτα σόρυ ιτ ιζ μπρόκεν! που μόνο μπρόκεν δεν ήταν αλλά τόσα χρόνια πήγαινε έλα στη Βουλγαρία τους έχω μάθει πόσο άκαμπτοι, αντιτουριστικοί και αγενέστατοι μπορούν να είναι...φυσικά ως τότε δεν είχα γνωρίσει ακόμα τους Ρουμάνους! Θα είχα αργότερα τη χαρά να διαπιστώσω πως η βουλγάρικη εξυπηρέτηση κερδίζει άνετα βραβείο μις γιουνιβερς συγκρινόμενη με τη γείτονα!
Με τα πολλά τα ταλαίπωρα κοριτσάκια κατάλαβαν ότι η μόνη τους επιλογή ήταν το ύπαιθρο-δεν ήθελαν στην αρχή αλλά μέχρι να το επεξεργαστούν τα αγοράκια έπιναν ήδη το καφεδάκι τους διότι μπορεί το WC να ήταν μπρόκεν όχι όμως και η μηχανή του καφέ που αφήνει φράγκα...
Και κει σ ένα όμορφο χωράφι στη μέση του πουθενά που στάθηκα να προσέχω ώστε να μην πλησιάσει κανείς όσο τα κορίτσια επέστρεφαν στη φύση αυτό που εκείνη τους καλούσε , απόλαυσα μια από τις ωραιότερες ανατολές της ζωής μου με τον ήλιο να προβάλλει κατακόκκινος στον ορίζοντα, μπλε και μωβ σύννεφα και πινελιές που μαγνητίζουν το βλέμμα και αιχμαλωτίζουν το μυαλό. Α όλα κι όλα! Βλέπετε ρε κορίτσια που είστε αχάριστες;; Που αλλού δηλαδή είχατε τη χαρά να ζήσετε τέτοιο ποιητικό κατούρημα; Εντάξει γελάσαμε πολύ....

Μετά από την καταπληκτική αυτή εμπειρία σειρά είχαν τα Βουλγαρουμάνικα σύνορα. Το σύνορα είναι μάλλον ευφημισμός....Καντίνα το λες, διόδια τα λες...σύνορα πάλι δύσκολα. Ο τελωνειακός βεβαίως είχε το ανάλογο ψαρωτικό-είμαι εξουσία-ο υπαρκτός σοσιαλισμός δεν πέθανε ποτέ-βλέμμα και εξετάζει ενδελεχώς ταυτότητες και διαβατήρια κοιτώντας μια τη φωτογραφία και μια τον καθέναν μας μην τυχόν και κάποιος που δεν είναι ο ίδιος δανείστηκε ταυτότητα αλλουνού γιατί είχε παιδικό όνειρο να αυτομολήσει στη Ρουμανία; Βοηθήστε με δεν κατάλαβα ποτέ το λόγο!
Κι όταν τελείωσε κι αυτό χωρίς εκπλήξεις (γιατί έχουν συμβεί πολλά κατά καιρούς) ζητήσαμε τι άλλο; ΤΟΥΑΛΕΤΑ!
Μειδίαμα τελωνειακού: νο τουαλετ!
γουάτ?
νο τουαλετ!!
ντουτι φρη;
νο ντουτι φρη!!
Σας το είπα πριν....καντίνα, διόδια, μεγάλος τηλεφωνικός θάλαμος! Σύνορα όχι!!
Κορίτσια στο βουκουρέστι τώρα!!!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

1η Μέρα Αναχώριση

Για να είμαι ειλικρινής όταν ανακοινώθηκαν οι συναυλίες και αποφασίσαμε να οργανώσουμε την εκδρομή δεν περίμενα με τίποτα ότι θα έχει μια αξιόλογη συμμετοχή δεδομένου και ότι εν μέσω θέρους (18-20/7) και μάλιστα σαβ/κο πόσοι θα ήταν διατεθειμένοι να αφήσουν την ωραία τους παραλία στην σαν τη Χαλκιδική δεν έχει και να τρέχουν στην εξωτική Ρουμανία 11-12 ώρες δρόμο και πάλι πίσω σε 2 μέρες;;
Η διάψευση ήρθε ταχύτατα όταν σε λιγότερο από δέκα μέρες συμπληρώθηκε ένα λεωφορείο και ζητήσαμε και δεύτερο το οποίο ακολούθησε την πορεία του πρώτου, οπότε λίγες μέρες πριν ξεκινήσουμε είχα στα χέρια μου μια λίστα με 107 άτομα!! με την εκπληκτική αναλογία αντρών γυναικών 1 στα 3....Οι Bon jovi έχουν μεγάλη απήχηση στο γυναικείο κοινό και δεν ξέρω τι συνειρμούς κάνεις εσύ αγαπητέ μου αναγνώστη αλλά για μένα σαν αρχηγό της εκδρομής η αναλογία αυτή παραπέμπει απευθείας σ αυτό που θα έχω να αντιμετωπίσω σε όλες τις διαδρομές...δηλαδή ΣΥΧΝΟΥΡΙΑ! Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι επιστημονικά τεκμηριωμένο που να αποδεικνύει πως η κύστη του γυναικείου πληθυσμού εν κινήσει γεμίζει γρηγορότερα από ότι αυτή των αντρών, αλλά αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάθε τρεις και λίγο ψάχνουμε τουαλέτα και τουαλέτα για τα κορίτσια είναι κυριολεκτική έννοια δηλαδή χτίσμα με λεκάνη, νιπτήρα, τρεχούμενο νερό κ οπωσδήποτε χαρτί! Ενώ αντίστοιχα για τους άντρες η κατάσταση ανάγκης εκτονώνεται εύκολα πίσω από μια σταθμευμένη νταλίκα, στο χωράφι απέναντι , ενίοτε και στη ΛΕΑ αρκεί να μην έχει πολύ κίνηση (και ναι το έχω ζήσει ΚΑΙ αυτό!).
Οταν λοιπόν κατεβαίνουν 10-15 τσούπρες προς νερού τους, κατεβαίνουν άλλοι τόσοι να κάνουν ένα τσιγαράκι ρε παιδιά γιατί μπάφιασαν από το προηγούμενο 20λεπτο που είχαμε σταματήσει για τον ίδιο λόγο και το είχαν ξαναντουμανιάσει και μετά πρέπει να τους μαζέψω όλους ξανά να τους μετρήσω μην ξεχάστηκε κανείς και να με ρωτάν από πάνω πόση ώρα θέλουμε ακόμη για να φτάσουμε!!
Σας το είπα ότι όταν ταξιδεύω μόνη μου δεν πάω ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ με πρακτορείο και γκρουπ ε;;;

Αισίως αναχωρούμε μεσάνυχτα από Θεσσαλονίκη με αισιόδοξο πλάνο να είμαστε Βουκουρέστι κάποια στιγμή το επόμενο πρωινό.
Επειδή οι συναυλιακές μας εξορμήσεις γίνονται 4-5 φορές το χρόνο αρκετοί γνωρίζονται μεταξύ τους-κάποιοι είναι και φίλοι. Οπότε υπάρχει μια γενική ευφορία στον πληθυσμό και παρότι ήταν νύχτα δεν έδειχναν σημάδια κόπωσης. Οι δρόμοι μέσα στη Βουλγαρία είναι πλέον ως επί το πλείστον αυτοκινητόδρομοι οπότε η απόσταση μέχρι τη Σόφια καλύφθηκε σχετικά γρήγορα. Από κει και έπειτα βέβαια μπήκαμε σε συνθήκες περασμένων εποχών - για να το πω κομψά! Κι όπως είχε προχωρήσει και η ώρα οι περισσότεροι ησύχασαν ομοίως και η γράφουσα όπερ και δεν έχω ιδιαίτερη άποψη για το τι συνέβαινε έξω από το παράθυρό μου.

Μόλις χάραξε άρχισαν η μία μετά την άλλη να ξυπνούν οι ωραίες κοιμωμένες μου και τι θέλει ο άνθρωπος όταν ξυπνήσει;; ΤΟΥΑΛΕΤΑ φυσικά!
Και άντε να τη βρω εγώ εκεί στο ΠΟΥΘΕΝΑ! Στο μεταξύ οι οδηγοί των λεωφορείων είναι πάντα καθησυχαστικοί ώς προς το θέμα. Σε 5 χιλιόμετρα έχει βενζινάδικο, μίνι μάρκετ, καφετέρια! 5 χιλιόμετρα με το ισχύον μετρικό σύστημα στο δικό μου μυαλό είναι μερικά λεπτά δρόμος. Για τους αγαπημένους μου οδηγούς είναι απόσταση μετρημένη σε χωματόδρομο με λακούβες και κοτρώνες όπου μπορείς μόνο να κινηθείς με 10 χιλιόμετρα την ώρα! Ελα βρε να εδώ λίγο παρακάτω είναι...κάνε λίγη υπομονή. Ελα όμως που τα κορίτσια μου δεν έκαναν και πολύ υπομονή αλλά ευτυχώς μας λυπήθηκε το σύμπαν και τα άστρα που ασχολούνται με το ουροποιητικό μας σύστημα και εμφανίστηκε το πολυπόθητο βενζινάδικο μαζί με μίνι μάρκετ που μάλιστα είχε μεγάλη πινακίδα CAFE! Τι ευτυχία! κατούρημα και πρωινός καφές!
Ετσι νόμιζα τουλάχιστον γιατί ο τύπος με το που είδε 2 λεωφορεία να σταματούν στην αυλή του το πρώτο που έκανε ήταν να κλειδώσει την τουαλέτα σόρυ ιτ ιζ μπρόκεν! που μόνο μπρόκεν δεν ήταν αλλά τόσα χρόνια πήγαινε έλα στη Βουλγαρία τους έχω μάθει πόσο άκαμπτοι, αντιτουριστικοί και αγενέστατοι μπορούν να είναι...φυσικά ως τότε δεν είχα γνωρίσει ακόμα τους Ρουμάνους! Θα είχα αργότερα τη χαρά να διαπιστώσω πως η βουλγάρικη εξυπηρέτηση κερδίζει άνετα βραβείο μις γιουνιβερς συγκρινόμενη με τη γείτονα!
Με τα πολλά τα ταλαίπωρα κοριτσάκια κατάλαβαν ότι η μόνη τους επιλογή ήταν το ύπαιθρο-δεν ήθελαν στην αρχή αλλά μέχρι να το επεξεργαστούν τα αγοράκια έπιναν ήδη το καφεδάκι τους διότι μπορεί το WC να ήταν μπρόκεν όχι όμως και η μηχανή του καφέ που αφήνει φράγκα...
Και κει σ ένα όμορφο χωράφι στη μέση του πουθενά που στάθηκα να προσέχω ώστε να μην πλησιάσει κανείς όσο τα κορίτσια επέστρεφαν στη φύση αυτό που εκείνη τους καλούσε , απόλαυσα μια από τις ωραιότερες ανατολές της ζωής μου με τον ήλιο να προβάλλει κατακόκκινος στον ορίζοντα, μπλε και μωβ σύννεφα και πινελιές που μαγνητίζουν το βλέμμα και αιχμαλωτίζουν το μυαλό. Α όλα κι όλα! Βλέπετε ρε κορίτσια που είστε αχάριστες;; Που αλλού δηλαδή είχατε τη χαρά να ζήσετε τέτοιο ποιητικό κατούρημα; Εντάξει γελάσαμε πολύ....

Μετά από την καταπληκτική αυτή εμπειρία σειρά είχαν τα Βουλγαρουμάνικα σύνορα. Το σύνορα είναι μάλλον ευφημισμός....Καντίνα το λες, διόδια τα λες...σύνορα πάλι δύσκολα. Ο τελωνειακός βεβαίως είχε το ανάλογο ψαρωτικό-είμαι εξουσία-ο υπαρκτός σοσιαλισμός δεν πέθανε ποτέ-βλέμμα και εξετάζει ενδελεχώς ταυτότητες και διαβατήρια κοιτώντας μια τη φωτογραφία και μια τον καθέναν μας μην τυχόν και κάποιος που δεν είναι ο ίδιος δανείστηκε ταυτότητα αλλουνού γιατί είχε παιδικό όνειρο να αυτομολήσει στη Ρουμανία; Βοηθήστε με δεν κατάλαβα ποτέ το λόγο!
Κι όταν τελείωσε κι αυτό χωρίς εκπλήξεις (γιατί έχουν συμβεί πολλά κατά καιρούς) ζητήσαμε τι άλλο; ΤΟΥΑΛΕΤΑ!
Μειδίαμα τελωνειακού: νο τουαλετ!
γουάτ?
νο τουαλετ!!
ντουτι φρη;
νο ντουτι φρη!!
Σας το είπα πριν....καντίνα, διόδια, μεγάλος τηλεφωνικός θάλαμος! Σύνορα όχι!!
Κορίτσια στο βουκουρέστι τώρα!!!

 

[evaT]

2η Μέρα Βουκουρέστι

Αισίως φτάσαμε στο Βουκουρέστι αρκετά κοντά στην ώρα που υπολογίζαμε και μια και ήταν νωρίς για να τσεκάρουμε στο ξενοδοχείο αποφασίσαμε να αφήσουμε τα πράγματά μας και να βγούμε βόλτα στην πόλη.
Εξού και συννενοούμαι με τη ρεσεψιόν ώστε να παίρνει ο καθένας μόνος του το κλειδί του ότι ώρα αποφασίσει να επιστρέψει στο ξενοδοχείο μια και δεν είχαμε προγραμματισμένη ξενάγηση στην πόλη. Εχοντας τη λίστα με τα δωμάτια ανά χείρας ξεκινούν τα ευτράπελα με το ρουμάνικο σέρβις (πως είπατε. Μιλάμε για την απαρχή μιας πανδαισίας σε ότι αφορά τη διάθεση των Ρουμάνων επαγγελματιών να εξυπηρετήσουν η οποία μας συστήθηκε στο ξενοδοχείο....απογειώθηκε στα πάσης φύσης καταστήματα εστίασης και έπιασε στρατόσφαιρα στις συναλλαγές μας με την τοπική κοινότητα των πάλαι ποτέ ταξιτζήδων!
- Ρεσεψιονίστ :Η λίστα που έχουμε εμείς δεν είναι η ίδια με αυτή που μου δείχνετε
-Εγώ: Φυσικά αφού αυτή που έχετε εσείς είναι 2 εβδομάδων πριν και από τότε έχουμε κάνει πολλές προσθήκες αλλαγές κλπ
- Σορυ δεν μας στείλατε άλλη λίστα και δεν έχουμε άλλα δωμάτια να σας δώσουμε
-Εχω το μέιλ με την απόκριση στο κινητό (γιατί τους ξέρω) και του την κολλάω στη μούρη
-Σόρυ δεν έχω άλλη λίστα έχετε μείον 2 δωμάτια
Ωραία εγώ θα δώσω το δωμάτιό μου στον κόσμο και θα κοιμηθώ εδώ απέναντι στον καναπέ σου . Κ βρείτε άλλον ένα καναπέ γιατί πρέπει να βρω ακόμα έναν!
Και αυτή η στιχομυθία κράτησε για ώρα πολύ και αφού μεσολάβησε το πρακτορείο από Ελλάδα, ο διευθυντής που ενημερώθηκε αλλά λυπόταν γιατί η δική τους λίστα ήταν η σωστή και φτου και πάλι από την αρχή, εντέλει γύρισε ο Ερμής σε ορθή φορά και καταφέραμε να συνεννοηθούμε αλλά καλού κακού πρέπει να έχω το νου μου μέχρι να πάρει κλειδί και ο τελευταίος!
Μ αυτά και μ αυτά λέμε να βγούμε και μια βόλτα προς το κέντρο και μια και ήταν σχετικά μικρή η απόσταση είπαμε να το πάμε ποδαράτο...Μια από τις αρχικές μου προσδοκίες γι αυτό το ταξίδι ήταν η σκέψη του τι ωραία θα πάμε κατακαλόκαιρο που σκάει ο τζίτζικας εδώ στα βόρεια να απολαύσουμε λίγο δροσούλα ρε παιδί! Εσύ είσαι που το λες....35 υπό σκιά και ατμόσφαιρα πνιγηρή! Κάποιος μου κάνει πλάκα;;

Το λιοπύρι λιοπύρι αλλά έπρεπε να δούμε και κάτι από την πόλη στο λίγο χρόνο που είχαμε. κατευθυνθήκαμε προς το ιστορικό κέντρο. Ευχάριστη έκπληξη οι όμορφοι πλατιές λεωφόροι, ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική τουλάχιστον στο κομμάτι που δεν ισοπέδωσε η διακυβέρνηση του Τσαουσέσκου.
Στην παλιά πόλη το γνωστό τουριστικό πανυγυράκι που ισχύει σε όλα τα ιστορικά κέντρα ανά τον κόσμο αλλά μας έκανε εντύπωση η αρκετά καλή αισθητική των καφέ και εστιατορίων όπως και το ότι υπήρχε έντονη παρουσία ιρλανδέζικων παμπ! γιατί άραγε;
Περπατήσαμε όσο αντέχαμε στα σοκάκια, χαζέψαμε, βγάλαμε φωτογραφίες και καθήσαμε να φάμε κάτι και να πιούμε κάτι δροσερό.
Είχα ακούσει ότι έχουν ενδιαφέρουσα κουζίνα αλλά με τη ζέστη που επικρατούσε ήταν αδύνατο να φάω κάτι τόσο βαρύ-όλα τους τα πιάτα είχαν κρέας με πικάντικες σάλτσες ή ακόμα σούπες σε πολλές παραλλαγές, έτσι έφαγα απλά μια αδιάφορη σαλάτα και ήπια την τοπική τους μπύρα-οκ καλή ήταν αλλά το βράδυ να θυμηθώ να παραγγείλω μια γκινες! Βεβαίως αυτά που παραγγείλαμε να φάμε και να πιούμε άργησαν μια αιωνιότητα και μια μέρα ενώ το να πληρώσουμε σε ευρώ ενώ το είχαμε προσυμφωνήσει μια και δεν είχαμε αλλάξει ακόμα χρήματα αποδείχθηκε μια μικρή οδύσσεια! Κάναμε τις μετατροπές σύμφωνα με την ισοτιμία που συμφωνήσαμε, πλήρωσε καθένας αυτό που του αναλογούσε αλλά ο σερβιτόρος επέμενε ότι του χρωστάμε στο σύνολο ακόμα 20 ευρώ. Κάναμε τις πράξεις ξανά και φτου κι από την αρχή. οκ ως εδω; γιες! ωραία πάρε 50 και είσαι οκ. οχι θέλω 70! Πάμε από την αρχή...ότι μας κλέβεις μας κλέβεις ...αλλά πόσο θέλεις ρε παιδάκι μου;; Πραγματικά ένιωθα τόσο κουρασμένη και εξαντλημένη από την ζέστη που αναγκάστηκα να συμβιβαστώ κάπου στη μέση για να μπορέσω να ξεκουμπιστώ από κει μια ώρα αρχύτερα.

Και τώρα;; Ταξάκι και βουρ ξενοδοχείο! Είμασταν 4 σε κείνη τη φάση λέω παιδιά διάβασα στο trip advisor ότι μια μέση διαδρομή θα μας κοστίσει περίπου 2 ευρώ! Χάρηκα εγώ, χάρηκε και η παρέα μου και πιο πολύ χάρηκε ο ταξιτζής που δεν ήξερε τι λέγαμε αλλά ήξερε σίγουρα ότι είμασταν άσχετοι!
Σε κάπου 2 χιλιομετράκια μας λέει φτάσαμε. 15 ευρώ! Δεν σας αντελήφθην!
15 ευρώ μαντάμ. Τόσο λέει το ταξίμετρο. Το χτυπάει και επιδεικτικά για να με πείσει ότι είναι νόμιμος.
Είπα τι είπα και τι δεν είπα, την πλήρωσε για το ρεσεψιονίστα και τον σερβιτόρο μαζί αυτός συνέχισε ακάθεκτος. 15 ευρώ.
Λέω θα φωνάξω αστυνομία. Φώναξε λέει όποιον θέλεις τόσο κάνει. Δεν άντεξα, λύγισα....πλήρωσα τα 15 με τις υγείες μου και μόλις μπήκα ξενοδοχείο συνάντησα και άλλους ομοιοπαθούντες και μοιραστήκαμε τα νεύρα και τον πόνο μας.
Μέχρι που στην παρέα μας ήρθε ένας συνγκρουπίτης περιχαρής και μας λέει τι πάθατε ρε παιδιά;
Ρουμάνικο ταξί πάθαμε! αυτό πάθαμε.
Τι ταξί ρε παιδιά είστε με τα καλά σας;; Uber ! μας δείχνει την εφαρμογή και κοιτάμε όλοι σα χάνοι....λες και δεν το ξέραμε ε;;; Μπλακ ιζ δε νάιτ ον δε μάουντεντς!!
κι όμως! 2 ευρουλάκια το uber και με το σεις και το σας! Αυτό ήταν. Οτι μας έγδαραν μας έγδαραν!

Αργά το απόγευμα κάλεσα ένα uberaki...το αγάπησα λέμε αυτό! Και μας πήγε στο μεγάλο κεντρικό τους πάρκο το Herastrau το οποίο εκτείνεται σε μια αχανή έκταση και πέρα από την πυκνή βλάστηση έχει κ μια μεγάλη λίμνη πραγματική όαση δροσιάς και γαλήνης μέσα στη μεγαλούπολη...πόσο πιο ποιοτική θα ήταν η ζωή μας αν είχαμε κ μεις κάτι ανάλογο στα αστικά κέντρα!
Περπατήσαμε μέσα στην ανέλπιστη δροσιά κατά μήκος της λιμνούλας κ καθησαμε στο Hard Rock Cafe που βρίσκεται ακριβώς στην είσοδο του πάρκου για να πιούμε ένα καφεδάκι. Τεράστιος χώρος με τη γνωστή διακόσμηση των hard rock cafe βγάλαμε τις σχετικές φωτογραφίες και πήγαμε να καθήσουμε έξω στο μπαλκόνι για να έχουμε θέα προς την όμορφη λίμνη. Πείτε τώρα εσείς ακόμα κ αν δεν είστε επιχειρηματίες...αν έχεις μαγαζί και μπροστά λίμνη που βάζεις το μπαλκόνι;
Σε ένα επίπεδο κάτω από το μαγαζί ώστε να βλέπεις μόνο τοίχο κ πράσινο είναι καλά;;;
Τι όχι;;
Αυτό δηλαδή το σχεδίασε αρχιτέκτονας κ το πλήρωσε ο επιχειρηματίας; Άβυσσος η ψυχή του Ρουμάνου επαγγελματία....αφού έστω κ Μ αυτόν τον τρόπο απόλαυσα το φρεντάκι μου-όπου φρέντο εκτός Ελλάδας σημαίνει παραγγέλνω εσπρέσσο κ παγάκια ξεχωριστά και τ αναμειγνύω, εντάξει το κάνουν κι άλλοι δεν ανακάλυψα εγώ την πατέντα, κάλεσα ξανά το ουμπεροταξο γιατί μου έγινε αγαπημένη πια συνήθεια κ επιστροφή στο ξενοδοχείο.

Το βραδάκι ο λαός με τη διάθεση στα ύψη εν αναμονή της συναυλίας επιβιβάστηκε στο λεωφορείο για να τους μεταφέρει στο υπέροχο Παλάτι του Λαού όπου γινόταν το φεστιβάλ. Θα ανεβάσω τις σχετικές φωτό αργότερα.

Εγώ δεν θα πήγαινα στην πρώτη συναυλία των Bon Jovi διότι αφενός τους είχα ήδη δει μία φορά στη Σόφια πριν 6 χρόνια και αφετέρου δεν είναι και το καλύτερο μου οπότε είχα σκοπό να περπατήσω περισσότερο την πόλη και αργότερα μετά τη συναυλία θα βγαίναμε ποτό μαζί και με τα υπόλοιπα παιδιά. Αλλωστε η δική μου προτίμηση ήταν από την αρχή ξεκάθαρα για τους Cure που εμφανίζονται την επόμενη ημέρα.

Κι όπερ εγένετο. Μαζί με μια φίλη κάναμε υπέροχες βόλτες στο κατάφωτο βραδυνό Βουκουρέστι.
Πήγαμε πάλι μια βόλτα στην παλιά πόλη που ήταν γεμάτη τουρίστες και προς έκπληξή μου πολλούς αγγλόφωνους που εξηγεί και την ύπαρξη τόσων παμπ και στη συνέχεια περπάτημα ως την Unirii Square μια τεράστια πλατεία γεμάτη μικρά και μεγαλύτερα συντριβάνια με ψηφιδωτά σε όλο της το μήκος μέχρι το Παλάτι του Λαού, μια πανδαισία σχημάτων και χρωμάτων στα νερά ενώ στο μεγαλύτερο εξ αυτών το συντριβάνι ανέβλυζε υπό τους ήχους κλασσικής μουσικής και ήταν ομολογουμένως αρκετά εντυπωσιακό με τον κόσμο να συνωστίζεται να δροσιστεί και να χαζέψει αυτό το απροσδόκητο θέαμα.

Κάποια στιγμή όταν τελείωσε η συναυλία βρεθήκαμε και με τους υπόλοιπους και αφού είχαμε πλησιάσει και πολύ κοντά στο συναυλιακό χώρο. Το Παλάτι του λαού είναι δεύτερο μεγαλύτερο κτίριο στον κόσμο μετά το Πεντάγωνο και ο Τσαουσέσκου το ξεκίνησε μέσα της δεκαετίας του 1980 καταστρέφοντας μεγάλος μέρος του ιστορικού κέντρου της πόλης προκειμένου να στεγάσει τα γραφεία του Κ.Κ.Ρουμανίας αφού εμπνεύστηκε από τα αντίστοιχα κτίρια κατά την επίσκεψή του στη Βόρεια Κορέα! Επίσκεψη η οποία τον ενέπνευσε και για πολλά αλλά δεινά που βρήκαν τον ταλαίπωρο λαό του στη συνέχεια.

Η παρέα όμως μας συνάντησε κατηφής όσο δεν πάει (η Μεγάλη Παρασκευή είναι μπροστά τους περιχαρής) διότι η συναυλία ήταν επιεικώς άθλια, ο John Bon Jovi δεν πατούσε σε καμία νότα ήταν άφωνος και παράφωνος και η μπάντα έκανε μάταια ότι μπορούσε να καλύψει την αδυναμία του αλλά το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικά μέτριο. Κρίμα για τους 50.000 και πλέον θεατές που σε μια χώρα με μέσο μηνιαίο μισθό γύρω στα 400 € το να δώσει 40-50-60 ευρώ για να απολαύσει τον αγαπημένο του καλλιτέχνη απαιτεί τουλάχιστον σεβασμό από τον οποιοδήποτε διάσημο που βγαίνει προς εισπραχτική παγανιά ενώ η ώρα που έπρεπε να κρεμάσει το μικρόφωνό του έχει παρέλθει εδώ και καιρό....Για του λόγω του αληθές όσοι θέλετε ρίξτε μια ματιά στα βιντεάκια που ανέβηκαν στο ytube από τη συναυλία τους στο Βουκουρέστι για να καταλάβετε ότι είναι Κακοφωνίξ και δεν υπερβάλω στο ελάχιστο!

Η βραδιά μας έκλεισε σε μια από τις πολυάριθμες μπυραρίες με στιγμιότυπα από τη ατυχήσασα συναυλία και αναμνήσεις του τύπου όποιος είδε τον John να τραγουδάει με φωνή καμπάνα μετά το 2010 κερδίζει βόλτα τσάμπα με Uber στο Βουκουρέστι

 

[evaT]

Δρόμος Στο Βουκουρέστι
View attachment 287670

Ομορφα Κτίρια

Αποψη από την Παλιά Πόλη

Ψηφηδωτά στο Συντριβάνι

Χορευτικό συντριβάνι με φόντο....Παγκοσμοιοποίηση!

Το υπέροχο Παλάτι του Λαού με το κοινό της συναυλίας

Και ο Αφωνίξ-Κακοφωνίξ

Παλιά Πόλη

Πάρκο Herastrau

To παρκάκι ξανά

Τζα!

Εγώ στο Hard Rock Cafe

Σημειώνω ότι όπου βλέπετε φανταστική φωτό ανήκει σε μέλος του γκρουπ που μου τις παραχώρησε κι έχω την άδειά του να τις δημοσιεύσω ενώ όπου βλέπετε μέτρια και κάτω είναι δική μου-δυστυχώς η τέχνη της φωτογράφισης και ο κατάλληλος εξοπλισμός δεν είναι το φόρτε μου

 

[evaT]

3η Μέρα Βουκουρέστι-Καρπάθια-Μπρασόβ-Κάστρο Μπραν

Πρωινό το ξύπνημα σήμερα γιατί έχουμε μπροστά μας πολύ χιλιόμετρο. Το πλάνο ήταν να κάνουμε πρώτα μια μεγάλη βόλτα με το λεωφορείο μέσα στο Βουκουρέστι και μετά να κατευθυνθούμε προς τα Καρπάθια στο Μπρασόβ και τέλος στο κάστρο του κόμη Δράκουλα. Εχοντας ενημερωθεί ότι στο δρόμο γίνονται έργα και πιθανότατα θα υπάρξει ταλαιπωρία και δεδομένου ότι έπρεπε να επιστρέψουμε σε μια λογική ώρα για να προλάβουμε τη συναυλία των Cure, υποστήριξα πως ίσως θα ήταν καλύτερα να ματαιώσουμε την εκδρομή και να εκμεταλλευτούμε τη μέρα για να δούμε λίγο καλύτερα το Βουκουρέστι.
Η εκδρομή ήταν έτσι κι αλλιώς προαιρετική και αρκετοί ήταν κουρασμένοι για να ακολουθήσουν ωστόσο είχα σχεδόν τους μισούς να βλέπουν τη διαδρομή στο τηλέφωνο και να μου λένε ότι το google maps δίνει την απόσταση το πολύ σε 2,5 ώρες! ΧΑΧΑΧΑΧΑ γελάω δυνατά!!
Στο μεταξύ επειδή θέλουμε να μάθουμε και μερικά πράγματα γι αυτά που πρόκειται να δούμε έχουμε βρει ελληνόφωνο ξεναγό ο οποίος ακριβής στο ραντεβού του εμφανίζεται στο ξενοδοχείο μας και έρχεται να με βρει.
Ο κύριος Αριστοτέλης θα μας συνοδέψει λοιπόν ο οποίος ώρα του καλή είναι ένας κυριούλης φυσιογνωμικά και ενδυματολογικά βγαλμένος κατευθείαν από την εποχή του ψυχρού πολέμου!
Συστηνόμαστε , τον ενημερώνω για τα μέρη που έχουμε πρόθεση να επισκεφτούμε και ξεκινάμε.
Στην απορία μου πως και μιλάει ελληνικά (λίγο παράξενα ελληνικά αλλά καταλαβαίναμε καλά και είχαν και την πλάκα τους) με ενημερώνει ότι είναι μισός Ελληνας από τη μητέρα του αλλά έχει γεννηθεί και ζήσει αποκλειστικά στη Ρουμανία.
Μισός ΄Ελληνας αλλά ολόκληρος κακομοίρης!
Ξεκινώντας την ξενάγηση περνάμε έξω από το πάρκο του Herastrau και βλέπουμε αρκετά σπίτια από την αρχή του αιώνα πολυτελείς κατοικίες επιφανών της Ρουμανίας και ο κος Αριστοτέλης μας εξηγεί τι βλέπουμε δεξιά κι Αριστερά. Του ζητάω να μας πει μερικά πράγματα για την εποχή διακυβέρνησης του Τσαουσέσκου και τον τρόπο που ζούσαν τότε καθώς και το πως έχει διαμορφωθεί η πραγματικότητά τους τώρα πλέον που έχει καταρρεύσει το σιδηρούν παραπέτασμα και βρίσκονται στην ελεύθερη αγορά.

Μας αφηγείται λοιπόν πως μέχρι αρχές της δεκαετίας του 1970 ζούσαν σχετικά καλά. Φτωχικά μεν αλλά δίχως στερήσεις είχαν να φάνε να δουλέψουν και γενικά η ζωή τους κυλούσε ομαλά. Στο 1971 όταν ο Νικολάι Τσαουσέσκου επισκέφτηκε τη Βόρεια Κορέα ζήτησε, πήρε και έδωσε ανταλλάγματα και μάλλον ήθελε να τη σπάσει στους Ρώσους και εντυπωσιασμένος από το μοντέλο ζωής εκεί (!) άρχισε να εφαρμόζει πολύ διαφορετικές πολιτικές από τις έως τότε. Ισοπέδωσε τη μισή πόλη για να τη γεμίσει άχαρα ογκώδη ομοιογενή κτίρια, εφήρμοσε το δελτίο στα τρόφιμα, στέρησε ακόμα περισσότερο τις ατομικές ελευθερίες με αποτέλεσμα να εξαθλιώσει ένα λαό που όπως μας είπε ο κ. Αριστοτέλης η μόνη του πλέον διέξοδος ήταν οι τακτικές μαζώξεις στα φιλικά σπίτια όπου μοιράζονταν ακόμα και μια φέτα ψωμί και με αρκετό από ότι καταλάβαμε αλκοόλ έπνιγαν την πίκρα τους και ξεχνούσαν τον πόνο τους.
Τους έφιαξε κι ένα πολύ μεγάλο αεροδρόμιο το ποίο λέει τους άρεσε πολύ μόνο που δεν μπορούσαν να πάνε πουθενά τότε μια και δεν είχαν τέτοιο δικαίωμα. Ρώτησα αν τώρα πλέον που είναι ελεύθεροι το χρησιμοποιούν για να ταξιδέψουν και μου απάντησε και πάλι όχι γιατί τώρα δεν έχουμε τα χρήματα!!
Η μία η άλλη αγαπητέ μου Ρουμάνε βιοπαλαιστή!

Κατόπιν μας περιέγραψε πως σήμερα οι νέοι ζουν με το δυτικό τρόπο είναι όλη μέρα με ένα τηλέφωνο στο χέρι, αδιάφοροι για την πολιτική και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ντύνονται μοδάτα και να διασκεδάζουν στα κλαμπ....σας θυμίζει μήπως κάτι;;
πως οι μισθοί με τα βίας φτάνουν τα 400 ευρώ κατά μέσο όρο όμως για κάποιο περίεργο λόγο τους λείπουν αρκετοί ΙΤηδες οι οποίοι μάλιστα αμείβονται με εξωπραγματικά ποσά της τάξης των 3-5 χιλιάδων ευρώ το μήνα!!! Κι έτσι έχουν αρκετούς ξένους που ζουν κ εργάζονται εκεί σ αυτό τον τομέα. Τελικά υπάρχει άνεργος ΙΤής;

Και πως επίσης επίκειται να συνάψουν πολύ σημαντικές συμφωνίες με Κινέζους επιχειρηματίες και περιμένουν πως μετά από αυτό θα δουν βελτίωση στο βιοτικό τους επίπεδο...
Μήπως κι αυτό σας θυμίζει κάτι;;;
Συμπέρασμα....Με τους Ρώσους στο κεφάλι τους στην αρχή γούσταραν αλλά μετά όχι τόσο πολύ, με Βορειοκορεάτες δε γούσταραν καθόλου και με τους Κινέζους τώρα θέλουν αλλά θυμηθείτε σε λίγο καιρό που θα τους πνίξει η παγκοσμοιοποίηση πάλι δε θα γουστάρουν...άρα ελπίδα καμιά;;
Απλοικό το συμπέρασμα βεβαίως αλλά κάθε κοινωνικό σύστημα έχει το τίμημά του....

Βγαίνουμε σιγά σιγά στη Ρουμάνικη Υπαιθρο κι ο κ. Αριστοτέλης αποδικνύεται λαλίστατος....έχει μια ιστορία να μας πει για κάθε γεφύρι και χωριό, η ταχύτητα των ελληνικών του δυστυχώς δεν ακολουθεί αυτή με την οποία περνάμε τα αξιοθέατα αλλά ότι μπορεί κάνει ο άνθρωπος και πολύ σύντομα φτάνουμε στο σημείο που ξεκινούν τα έργα για να αρχίσει και ο γολγοθάς....Δίνουν ένα ρεύμα στην κυκλοφορία κάθε φορά με αποτέλεσμα οι ουρές των αυτοκινήτων να σχηματίζουν χιλιόμετρα ! Κάθε δέκα λεπτά προχωρούσαμε λίγο και ξανά πάλι αναμονή. Φυσικά και παρέλειψα παλάτια και πόλεις που είχαμε σκοπό να κάνουμε έστω μια περατζάδα και βάλαμε στόχο να πάμε έστω στο Μπρασόβ και μια γρήγορα επίσκεψη στο Κάστρο του Βλάντ Τσέπες (Δράκουλα)
Χρειάστηκαν κάπου 4 ώρες μέχρι το Μπρασόβ Το μόνο που μας παρηγορούσε ήταν πως τουλάχιστον η διαδρομή ήταν πανέμορφη...Καταπράσινο τοπίο, βουνά, όμορφα γραφικά χωριά και γενικά το μάτι χόρταινε με την ομορφιά τριγύρω.....


Είχε μεσημεριάσει πια και δεν είχαμε καθόλου μα καθόλου χρόνο για χάσιμο. Εδωσα μία μόνο ώρα ελεύθερη, κάναμε μια περασιά από τη Μαύρη εκκλησία, έναν καφέ στην υπέροχη πλατεία της παλιάς πόλης που μου θύμισε κάτι από Μπρυζ; κάνω λάθος;;
Μια γρήγορα βόλτα στα σοκάκια και ξανά στο λεωφορείο για το κάστρο Μπραν...Και ξανά έργα!
Μια απόσταση το πολύ 20 λεπτών μιάμισι ώρα....Μιλάμε τα νεύρα μου τα χάπια μου! Κι όχι τίποτα αλλά εγώ και κανά δύο άλλοι καιγόμασταν και για τη συναυλία και βλέπαμε το ενδεχόμενο να επιστρέψουμε έγκαιρα να απομακρύνεται σοβαρά..


Φτάσαμε και στο περιβόητο κάστρο και στο μεταξύ ο καιρός έχει μπουκώσει , μαύρα σύννεφα παντού και το χρώμα του ουρανού συνάδει με την ατμοσφαιρικότητα του μύθου, έβλεπα άνετα μπροστά μου τον Κρίστοφερ Λι με τη μαύρη μπέρτα και τους δρακουλίστικους κυνόδοντες να ξεπροβάλει αγέρωχος από το κάστρο του!

Φυσικά είμαι και γω θύμα της αμερικανιάς.....όπως και όλος αυτός ο μύθος αφού ο κανονικός κόμης ήταν ο Βλάν Τσέπες με παρατσούκλι Βλαν ο Ανασκολοπιστής διότι παλούκωνε τους εχθρούς του! Meeeehhhhhh
Μέχρι που οι Αμερικάνοι ανακάλυψαν το μύθο ότι ο τύπος τρεφόταν με το αίμα των θυμάτων του και έφιαξαν το στόρι με το Δράκουλα κι έτσι θησαύρισαν κι αυτοί και οι Ρουμάνοι οι οποίοι πουλάν στους τουρίστες φύκια για μεταξωτές κορδέλες και μεις τα βόδια φάγαμε ολόκληρη μέρα για να δούμε έναν αδιάφορο πύργο το τίποτα με μπόλικο καθόλου. Αντε να μην είμαι αχάριστη η φύση ήταν όμορφη και το Μπρασόβ γραφικό αν και υπερβολικά αξιοποιημένο...

Πληρώνουμε και τα ωραία μας 8 ευρουλάκια κατά άτομο για την είσοδο στο κάστρο-ως εκεί πήγαμε να μη μπούμε και μέσα; Κι όσο είμαστε εντός και έχει και υπερβολικό κόσμο που επίσης στριμώχτηκε στους δρόμους για να δει αυτή τη βλακεία πιάνει και μια καταιγίδα από αυτές που σε μισό μέτρο γίνεσαι παπί και κόβεται και το ρεύμα μέσα στο κάστρο!! Καλό ε;;; Νομίζω αν έπαιζαν στο ηχείο το σαρδόνιο γέλιο του Κρίστοφερ Λι αρκετοί θα τα έκαναν εύκολα πάνω τους (και γω μέσα σ αυτούς).
Και περιμένω να σταματήσει η καταιγίδα και περιμένω...αλλά τίποτα. αυτή δυνάμωνε δεν έκοβε. Εχω χάσει και επαφή με το γκρουπ και δεν έχω ιδέα που βρίσκεται ο καθένας αλλά δεν έχω κ άλλη επιλογή.

Στο μεταξύ ξεκινήσαμε με 35βαθμούς και καθαρό ουρανό και είμασταν με σορτς και φανελάκια. Οχι ομπρελα...ούτε μπλουζάκι είχαμε να αλλάξουμε! Σε κάποια φάση το πήρα απόφαση ότι η βροχή δεν θα σταματήσει και απλά βγήκα έξω για να μπορέσω να φτάσω στο λεωφορείο και να δω πως θα τους μαζέψω από εκεί. Δε θυμάμαι ποτέ να έχω βραχεί περισσότερο σε λιγότερο χρόνο! Μέχρι βρακί λέμε....Στο μεταξύ ακριβώς στη βάση του κάστρου έχει τουριστικά μαγαζάκια. Εχουν παντού νάυλον για να προστατέψουν το εμπόρευμα και μόλις φτάνω εκεί ζητάω μια πλαστική σακούλα για να προφυλαχθώ. Μου λένε 2 ευρώ!!! δηλαδή έλεος....ακόμα και σ αυτή τη φάση να βγάλουν λεφτά θέλουν οι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΙ!!! Μετά από αυτό έκανα και την χρονοκαθυστερημένη λογική σκέψη ότι δεν χρειάζομαι σακούλα να προφυλαχθώ αφού δεν έμεινε και τίποτα πλέον στεγνό επάνω μου οπότε τσιμπάω ένα δρακουλίσιο μπλουζάκι που θα μου μείνει κιόλας και τρέχω στο λεωφορείο. Aμ πως!

Φυσικά έφτασα πρώτη στο λεωφορείο και σιγά σιγά ήρθε κι ο υπόλοιπος λαός η βροχή σταμάτησε και βγήκαμε να πάρουμε κάτι στο χέρι να φάμε και να ψωνίσουν και οι υπόλοιποι βρεγμένοι τα μπλουζάκια τους. Αλλάξαμε στο λεωφορείο ότι φάνηκε φάνηκε....κι αυτός ο ταλαίπωρος ο οδηγός τόσα τράβηξε και τόσα άκουσε σ όλη την εκδρομή αν του προσφέραμε και λίγο θέαμα ε δεν πειράζει δεν περίμενε εμάς να μάθει ανατομία.

Η επιστροφή έγινε από διαφορετικό δρόμο που βρήκε ο τσάκαλος ο οδηγός μας και δυστυχώς δεν ήταν προσβάσιμος στο πήγαινε οπότε δεν είχαμε πια καθυστερήσεις αν και πλέον ήταν πολύ αργά με όλα αυτά που συνέβησαν για να προλάβουμε να είμαστε έγκαιρα πίσω για τη συναυλία. Το support group ήταν πολύ δυνατό και τους έχω δει και στη Θεσσαλονίκη και ήλπιζα να τους ξαναδώ εκείνη τη μέρα αλλά πλέον το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να μη χάσω τουλάχιστον την αρχή της συναυλίας. Ευχόμουν να καθυστερήσουν να βγουν στη σκηνή αν και αυτά συμβαίνουν κυρίως στην Ελλάδα-έχω δει δεκάδες συναυλίες στο εξωτερικό και ποτέ δεν έχω τύχει σε μεγάλη καθυστέρηση.

Στο μεταξύ ενώ η λογική σκέψη είναι πως θα είμασταν τουλάχιστον κατάκοποι, εμείς για κάποιο λόγο είχαμε ενέργεια φουλ και μας έπιασε η βλακεία. Αυτές οι εκδρομές όταν πετύχουν σε ανθρώπινο υλικό νομίζω βγάζουν το μικρόβιο της 5μερης από μέσα μας. Σε κάθε ηλικία μια και είχα κόσμο από 19-59! Φορέσαμε τα δρακουλίστικα μπλυζάκια μας, είχαμε και κάτι πλαστικά δοντάκια χαραμίσαμε και ένα κόκκινο κραγιόν που είχαμε εμείς τα κοριτσάκια (τσάμπα σαλονικιές δεν είμαστε!) και ντύσαμε έναν από τα αγόρια δράκουλα μας κυνηγούσε να μας δαγκώσει και βγάζαμε φωτογραφίες.
Εντάξει ρησπέκτ στον οδηγό....να τα λέμε κ αυτά!!

Μ αυτά και μ αυτά φτάσαμε Βουκουρέστι ακριβώς την ώρα που έβγαιναν οι Cure στη σκηνή και εμείς φτάσαμε στη συναυλία περίπου μισή ώρα μετά...Για κακή μου τύχη ενώ σε όλα τους τα setlist τα αγαπημένα μου Lovesong & Lullaby τα έλεγε στο τέλος τη συγκεκριμένη βραδιά τα είπε και τα δύο στην αρχή και τα έχασα, ωστόσο ήταν μια μαγική συναυλία με τον 60χρονο Robert Smith να βγάζει ήχο στούντιο (ακούν Τζων;; με φοβερή σκηνική παρουσία και υπέροχα τραγούδια με τα οποία πολλοί από εμάς μεγαλώσαμε...σε συνδιασμό με την επιλογή της τοποθεσίας το κατάφωτο παλάτι του Λαού μπήκε στις τοπ 5 συναυλίες της έως τώρα ζωής μου.

 

[evaT]

Η διαδρομή ήταν ωραία

Brasov

Brasov

Brasov

Tο Κάστρο Μπραν

Το Καστράκι και γω πριν το μούλιασμα

Αυλή του κάστρου

Το κρεβάτι του Δράκουλα. Εδώ δάγκωνε τα θύματά του (και καλά)

Living Room

The Cure Stage!

Φοβερό κοντινό του Smith

 

[danev]

Απο τις περιγραφες που εχω ευχαριστηθει. Και πραγματικα κριμα που δεν ευχαριστηθηκατε την εξορμηση στα Καρπαθια τα οποια θεωρω πολυ ομορφα και παρεξηγημενα!
Μιας και εισαι ομως <του χωρου>, τοτε σιγουρα θα σου δωθει η ευκαιρια να ξαναπας και πιο προετοιμασμενη πλεον.
Αν μπορεις, γραψε ποιο ειναι το ξενοδοχειο.

 

[evaT]

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Μετά τη συναυλία κι όμως είχαμε κουράγιο να κάνουμε μια τελευταία βόλτα στην πόλη αφού την επομένη το πρωί επιστρέφαμε Ελλάδα.
Πήραμε μερικές τελευταίες αναπνοές στο νυχτερινό Βουκουρέστι και με την ψυχή γαληνεμένη μετά τον υπέροχο ήχο των Cure πέσαμε για ύπνο ευτυχισμένοι...Κοινώς ξεραθήκαμε!


Το πρωί και ενόσω μαζευόμαστε για αναχώρηση έρχεται το εξής ωραίο μαντάτο. Μια γυναίκα από το γκρουπ γλύστρησε στο μπάνιο και πιάστηκε από το προστατευτικό τζάμι της μπανιέρας προκειμένου να κρατηθεί, αυτό έσπασε την τραυμάτισε ευτυχώς ελαφρά αλλά μάτωσε αρκετά κ ήρθε σημαδεμένη να με ενημερώσει πως από τη ρεσεψιόν της ζητούσαν να πληρώσει τη ζημιά! 75 ευρώ ειδάλλως δεν μας άφηναν να φύγουμε.

Προσπάθησα να το συζητήσω με τον ρεσεψιονίστα ο οποίος ήταν τουλάχιστον εριστικός και αγενής και ζήτησα να δω το διευθυντή. Που μας έκανε τη χάρη κάποια στιγμή και φοβερά εκνευρισμένος που τον διέκοψα από τη δουλειά του μου επιτέθηκε φραστικά και ξεκίνησε τα γαλλικά....στα ρουμάνικα λες και είμαστε τίποτα παιδάκια σε σχολική εκδρομή που σπάσαμε τις λάμπες του ξενοδοχείου επειδή παίζαμε μαξιλαροπόλεμο...Δηλαδή οκ παιδάκια σε εκδρομή είμασταν αλλά τι διάολο άλλο ζημιά άλλο ατύχημα ρε παιδιά!
Εγώ στο μεταξύ εγώ έχω ανεξάντλητα επιχειρήματα και γενικά διεκδικώ εύκολα το δίκιο μου όταν πιστεύω ότι το έχω, ωστόσο υπερισχύει η λογική και γενικά δεν βρίζω ή φωνάζω σε σημείο που να βγω εκτός ελέγχου. Οπότε ο εν λόγω κύριος φραστικά με έφαγε χαλαρά για πρωινό!
Αφού λοιπόν άκρη δεν έβαλα φώναξα την αστυνομία μπας και διευκρινιστούν καλύτερα οι έννοιες ατύχημα και αστική ευθύνη!
Φευ!!! Οι αστυνομικοί ενημερώθηκαν και μου εξήγησαν ότι στη Ρουμανία ο νόμος λέει πως αν πάθεις κάτι εσύ έφταιξες και κοινώς ας πρόσεχες! Δεν θέλησα να μάθω τι γίνεται αν σε μαχαιρώσουν. Ισως έπεσες με φόρα πάνω στο μαχαίρι;;


Είχαμε ήδη καθυστερήσει στην αναχώρηση οπότε το έληξα εκεί και όσο περίμενα την αστυνομία σκέφτηκα πως υπάρχουν πολλοί πιο αποτελεσματικοί τρόποι να αντιδράσεις από τους χοντροκέφαλους Ρουμάνους. Πλήρωσε η γυναίκα το ποσό που της ζητήθηκε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.

Μπήκα και στα 2 λεωφορεία εξήγησα στον κόσμο τις συνέβη και ζήτησα να προσφέρουν όλοι από κάτι ώστε να βγει το ποσό της ζημιάς... Πέρασα από τα λεωφορεία με τις χούφτες μου ενωμένες ενώ όλοι έριχναν από ένα κέρμα 1-2 ευρώ μέσα ενώ ζητούσαν να μάθουν πως είναι η κυρία που χτύπησε! Σε 5 λεπτά υπερκαλύφθηκε όλο το ποσό και το έδωσα στη γυναίκα γιατί ΑΥΤΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ και μας νοιάζει όταν ο διπλανός μας πάθει κάτι...Μπορεί να έχουμε τα χίλια μύρια κακά αλλά σαν το φιλότιμο και την αλληλεγγύη στην ανάγκη ΚΑΝΕΙΣ!


Κι επίσης πραγματοποίησα αυτό που σκέφτηκα νωρίτερα και το είπα και στον μάνατζερ φεύγοντας...η συμπεριφορά σας σε ανοιχτή κριτική στο trip advisor! Ανήρτησα το περιστατικό στα αγγλικά και ζήτησα από το γκρουπ όσοι έχουν διάθεση να κάνουν το ίδιο.
Και για να μη φανεί ρεβανσιστικό στο κείμενό μου τελείωνα λέγοντας πως μπορεί σε κάθε χώρα να υπάρχουν διαφορετικοί νόμοι και συνήθειες αυτό που σίγουρα πρέπει να υπάρχει και δεν κοστίζει τίποτα είναι η ευγένεια!
Νομίζω καμιά δεκαριά άτομα περιγράφουν το ίδιο συμβάν κάτω από τις κριτικές του ξενοδοχείου οπότε πιστεύω ήδη αν δεν άλλαξαν πολιτική τουλάχιστον να άλλαξαν συμπεριφορά.

Κλείνοντας δεν ξέρω αν είμαι η κατάλληλη να βγάλω ένα ασφαλές συμπέρασμα για τη χώρα και τους κατοίκους της μια και έμεινα πολύ λίγο....ωστόσο η πρώτη εντύπωση ήταν σαφέστατα ανώτερη των προσδοκιών μου σε ότι αφορά το Βουκουρέστι, τη ρυμοτομία, δρόμους πάρκα και κτίρια και σαφέστατα μια όμορφη επαρχία που αν πας παρακάτω θα έχει και πολλά χωριά ανέγγιχτα από τον τουρισμό ωστόσο οι άνθρωποι με απογοήτευσαν πολύ, έχουν αντιτουριστική συμπεριφορά είναι άκαμπτοι και εκμεταλλευτές ενώ και οι τιμές τους είναι αρκετά πιο ακριβές από αυτό που περίμενα αν και κατάτι φθηνότερα από την Ελλάδα...

Στο γυρισμό συμφωνήσαμε με το συνεργάτη μου και πολλούς από τους συμμετέχοντες ότι ήταν παρόλα τα απρόβλεπτα η καλύτερη εκδρομη που κάναμε ποτέ!
Και φυσικά οφείλω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον υπέροχο κόσμο μου, τους απίστευτους οδηγούς , τον Κωνσταντίνο που μου παραχώρησε τις υπέροχες φωτογραφίες του και last but not least τον συνεργάτη μου το Νίκο που μαζί τα τραβάμε όλα αυτά αλλά ήθελα αυτή η ιστορία να είναι περισσότερο από τη δική μου οπτική και επιφυλάσσομαι σύντομα για την επόμενη με ιδιωτικό ταξίδι πολύ διαφορετικού περιεχομένου....

Μόλις ανακοινώθηκε ότι του χρόνου τον Ιούλιο θα εμφανιστούν στο Βουκουρέστι οι Pearl Jam. Αν υπάρξει ενδιαφέρον πιθανώς να ξανακάνουμε εκδρομή...Θα πάω πολύ πιο προετοιμασμένη αυτή τη φορά! Και με το Uber παραμάσχαλα

Ζητώ συγνώμη για το τόσο μακροσκελές κείμενο...αν υπάρχει έστω και ένας που το διάβασε όλο χρωστάω κέρασμα για ψυχική οδύνη

 

[evaT]

Απο τις περιγραφες που εχω ευχαριστηθει. Και πραγματικα κριμα που δεν ευχαριστηθηκατε την εξορμηση στα Καρπαθια τα οποια θεωρω πολυ ομορφα και παρεξηγημενα!
Μιας και εισαι ομως <του χωρου>, τοτε σιγουρα θα σου δωθει η ευκαιρια να ξαναπας και πιο προετοιμασμενη πλεον.
Αν μπορεις, γραψε ποιο ειναι το ξενοδοχειο.

Ευχαριστώ είσαι γενναίος!
Δεν θα ήθελα να γράψω το όνομα του ξενοδοχείου εδώ γιατί εκτός από το συγκεκριμένο συμβάν κατά τ άλλα ήταν όμορφο φθηνό και πολύ βολικό αλλά αν θέλεις σου το λέω σε pm.

 

[danev]

Ευχαριστώ είσαι γενναίος!
Δεν θα ήθελα να γράψω το όνομα του ξενοδοχείου εδώ γιατί εκτός από το συγκεκριμένο συμβάν κατά τ άλλα ήταν όμορφο φθηνό και πολύ βολικό αλλά αν θέλεις σου το λέω σε pm.

Αν δεν σου κανει κοπο θα τοθελα.
Ταξιδευω συχνα στη χωρα αυτη, την εχω περπατησει και την εχω αγαπησει. Κακες συμπεριφορες μπορει να συναντησεις παντου. Του επαγγελματια ομως απεναντι σε πελατη ΔΕΝ συγχωρειται.

 

[delmem2233]

Τελευταία φορά στο Βουκουρέστι βρέθηκα Αύγουστο του ‘12. Έμεινα στο ίδιο χόστελ που είχα μείνει έναν χρόνο νωρίτερα. Την ημέρα της αναχώρησής μου, φορτώθηκα τον σάκο, αποχαιρέτησα τα παιδιά στη ρεσεψιόν, κάναμε πλάκα ότι θα τα λέγαμε ξανά σε έναν χρόνο, κι έφυγα για τον σταθμό των λεωφορείων. Για κάποιον λόγο που δεν θυμάμαι, το δρομολόγιο ακυρώθηκε εκείνη τη μέρα, κι έπρεπε να μείνω στο Βουκουρέστι τουλάχιστον ένα ακόμη βράδυ. Επέστρεψα στο ίδιο χόστελ, τους είπα τι είχε συμβεί, τους είπα ότι είχα ξοδέψει τα τελευταία λεφτά (σε ρευστό) που είχα μαζί μου (το λεωφορείο ήταν Βουκουρέστι – Θεσσαλονίκη, καρφί), κι η ιδιοκτήτρια μου είπε να μην ανησυχώ, ότι μπορούσα να μείνω δωρεάν(!) όσα βράδια χρειαζόταν, και να τρώω μεσημέρι-βράδυ εκείνα που ούτως ή άλλως μας έδιναν για πρωινό (είχαν κάτι σαν μπουφέ). Προφανώς πήγα σε τράπεζα κι έβγαλα χρήματα για να πληρώσω τα επιπλέον έξοδα στο Βουκουρέστι που δεν είχα υπολογίσει, όμως την ιστορία τη μοιράζομαι για να καταδείξω ότι... υπάρχει κι αυτή η πλευρά κάποιων ανθρώπων τού τουρισμού στο Βουκουρέστι .

Κι από το χόστελ στο Κλουζ έχω... χαριτωμένες αναμνήσεις από ένα δωρεάν upgrade που μου έκαναν εκεί, όμως ήδη μακρηγόρησα.

 

[Sassenach77]

Φοβερό κοντινό του Smith

Ξύνεις πληγές....για άλλη μία φορά θυμήθηκα οτι δεν μπόρεσα να δω τους Cure το καλοκαίρι που μας πέρασε......
Αν δεν είχα κανονίσει να ταξιδέψω αλλού, ήθελα να κλείσω εισιτήρια είτε για Αθήνα είτε για Βουκουρέστι....Cure και ξερό ψωμί!!!