Πολωνία Βρότσλαβ, Πόζναν και λοιπές ομορφιές της Πολωνίας

[grtt]

Ημέρα 1η

Στην Πολωνία δεν ήταν η πρώτη φορά που θα πήγαινα. Είχα πάει άλλες 2 φορές και είχα μείνει κατενθουσιασμένος τόσο από την φύση και το πράσινο που έχει αυτή η χώρα, όσο επίσης και από τις πόλεις της. Στα προηγούμενα 2 ταξίδια μου είχα ταξιδέψει στη Βαρσοβία και στην Κρακοβία. Αυτή τη φορά αποφάσισα να πάω στο Βρότσλαβ (Wroclaw), την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, μια και η Ryanair πετάει προς εκεί και μάλιστα απ’ ό,τι είχα δει είναι μια από τις ωραιότερες πόλεις της χώρας. Μια και δεν είχα βρει παρέα για να πάω σε αυτό το μέρος, καθώς οι περισσότεροι φίλοι μου εργάζονταν, αποφάσισα να κάνω το ταξίδι μόνος μου. Τα αεροπορικά εισιτήρια κλείστηκαν, το διαμέρισμα επίσης και όλα ήταν έτοιμα για να ταξιδέψω. Όλα πήγαν καλά με την πτήση και κατά την άφιξη στο αεροδρόμιο έβγαλα στην αρχή ένα σαρανταοκτάωρο εισιτήριο, το απόγευμα της δεύτερης ημέρας θα νοίκιαζα αυτοκίνητο για να δω περιοχές και εκτός πόλης. Σε μισή περίπου ώρα ήμουν στο διαμέρισμα που είχα κρατήσει στα όρια της παλιάς πόλης. Ένα ωραίο και άνετο διαμέρισμα σύγχρονο και μοντέρνο.

Το κτίριο του διαμερίσματος που έμεινα​

Αφού τακτοποιήθηκα εκεί, ξεκίνησα για το κέντρο της πόλης, έτσι ώστε να πάω στο πρώτο walking tour που είχα κλείσει και που θα μας έδειχναν τα αξιοθέατα της παλιάς πόλης. Όπως πολλοί φαντάζομαι θα γνωρίζετε σε πολλές πόλεις του κόσμου υπάρχουν διάφορες εταιρείες και οργανισμοί οι οποίες διοργανώνουν δωρεάν tour, όπου στο τέλος πληρώνεις αν θέλεις όποιο ποσό θες εσύ.

Το tour ξεκίνησε και οφείλω να ομολογήσω ότι οι πρώτες εικόνες από την παλιά πόλη με άφησαν πραγματικά άφωνο. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι βρισκόταν μέσα σε ένα παραμύθι βλέποντας όλα αυτά τα παλιά σπίτια δείγμα εξαιρετικής αρχιτεκτονικής. Βεβαίως εδώ θα πρέπει να πούμε ότι και στο Wroclaw όσο και στην Bαρσοβία που είναι η πρωτεύουσα της χώρας, η παλιά πόλη δεν είναι και τόσο παλιά. Καταστράφηκε κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και ξαναχτίστηκε εξ ολοκλήρου από την αρχή με βάση τα αρχιτεκτονικά σχέδια που υπήρχαν πριν τον πόλεμο, βεβαίως πρέπει επίσης να πούμε ότι ειδικά για το Wroclaw έγιναν αρκετές αλλαγές στη δομή της πόλης, όπως μας εξήγησε ο ξεναγός μας. Καθώς η πόλη ήταν γερμανική πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ονομαζόταν Breslau, μετά τον πόλεμο, επικράτησε η λογική του να μοιάζει περισσότερο με πολωνική, οπότε κτίρια, τα οποία θύμιζαν γερμανική αρχιτεκτονική δεν αντικαταστάθηκαν, δεν δημιουργήθηκαν από την αρχή, αλλά αντιθέτως τα περισσότερα κτίρια δημιουργήθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να θυμίζουν μια πολωνική πόλη. Αυτός είναι και ο λόγος που οι περισσότεροι κάτοικοι του Βρότσλαβ δεν είναι γηγενείς αλλά έχουν καταγωγή από άλλες περιοχές είτε της Πολωνίας είτε και περιοχών που σήμερα βρίσκονται σε άλλες χώρες, όπως στη Γερμανία ή ακόμη και στην Ουκρανία.

Κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον και μοναδικό για τη συγκεκριμένη πόλη είναι ότι είναι η πόλη των νάνων, σε οποιοδήποτε μέρος της πόλης και να πάει κανείς, όχι μόνο στο κέντρο, θα δει μικρούς χάλκινους νάνους να βρίσκονται παντού σε διάφορες στάσεις. Όπως μας είπε ο ξεναγός μας οι νάνοι ξεκίνησαν ως μια διαμαρτυρία τη δεκαετία του 1980 εναντίον του τότε κομμουνιστικού καθεστώτος. Ήταν ένας κρυφός τρόπος για να διαμαρτύρονται οι πολίτες, χωρίς ωστόσο να μπορούν να τους συλλάβουν, καθώς ουσιαστικά αναφέρονταν σε νάνους με συνθήματα όπως «ελευθερία στους νάνους» και λοιπά. Είκοσι περίπου χρόνια πριν και αφού φυσικά το καθεστώς είχε αλλάξει, αποφάσισαν να δημιουργήσουν, για τουριστικούς λόγους, και άλλους νάνους και από τότε κάθε επιχείρηση, κάθε εταιρεία, ακόμη και σπίτια δημιουργούν νάνους σε διάφορα σημεία της πόλης, όπου βεβαίως ανάλογα με το πού βρίσκονται οι νάνοι, παίρνουν και τις αντίστοιχες στάσεις. Οι νάνοι έχουν γίνει σήμα κατατεθέν της πόλης και κυκλοφορούν ακόμα και χάρτες για να τους εντοπίσει κανείς, αν και είναι αδύνατον να τους βρει όλους, μια και είναι κυριολεκτικά χιλιάδες.

Με τον ξεναγό μας περιηγηθήκαμε για αρκετή ώρα. Οφείλω να ομολογήσω ότι κράτησε 2 ώρες και 3/4 μια αρκετά μεγάλη διάρκεια για τουρ του είδους. Κατέληξε στο Cathedral Island (Ostrow Tumski), δηλαδή σε ένα νησί όπου βρίσκονται ο καθεδρικός ναός αλλά και άλλες εκκλησίες. Στις μέρες μας βέβαια αυτή η περιοχή δεν είναι νησί. Ηταν νησί το Μεσαίωνα που περιβάλλονταν από τον ποταμό Oder, ο οποίος διασχίζει την πόλη.

Και καθώς το τουρ έφτασε στο τέλος του και αφού περιηγήθηκα για λίγο ακόμα στα στενά του νησιού του Καθεδρικού, πήρα το τραμ και πήγα σε μια άλλη περιοχή της πόλης για να δω το multimedia fountain, ένα συντριβάνι ανάμεσα σε ένα καταπράσινο πάρκο το οποίο λειτουργεί τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες και κάθε μία ώρα παίζει μουσική, η οποία είναι διαφορετική κάθε φορά, στο site υπάρχει και το πρόγραμμα της μουσικής, και μπορεί να δει κανείς τα νερά να κάνουν διάφορα σχήματα και σχέδια με βάση το ρυθμό της. Ο καιρός ήταν πάρα πολύ καλός και βεβαίως είχαν συγκεντρωθεί πάρα πολλοί κάτοικοι της πόλης αλλά και τουρίστες για να απολαύσουν το θέαμα.

Όσο για φαγητό αποφάσισα να πάω εκεί που τρώνε οι Πολωνοί, δηλαδή σε ένα παραδοσιακό milkbar. Τα milk bars είχαν δημιουργηθεί από το κομμουνιστικό καθεστώς, έτσι ώστε να παρέχουν φθηνό φαγητό στους Πολωνούς. Μετά την πτώση του καθεστώτος, ωστόσο παρέμειναν και πάρα πολλοί Πολωνοί προτιμούν να τρώνε εκεί, καθώς μπορεί κανείς να φάει αρκετά φθηνά δηλαδή με κάτω από 10€, με σαλάτα κυρίως πιάτο, αναψυκτικό. Τα καταστήματα αυτά είναι συνήθως σελφ σέρβις παραγγέλνεις, τρως και μετά επιστρέφεις τον δίσκο σου. Το μειονέκτημα είναι ότι ακριβώς επειδή απευθύνονται κυρίως σε Πολωνούς, σε πολλά από αυτά δεν μιλούν γρι αγγλικά. Έτσι λοιπόν αναγκάστηκα να συνεννοηθώ με το Google Translate. Το γεύμα ήταν όμορφο, παραδοσιακό, πολωνικό, χωρίς βεβαίως να είναι κάτι γκουρμέ

Όλα αυτά με περίπου 7,5 ευρώ​

Ο ήλιος έπεφτε και όντας κουρασμένος και από το ταξίδι σιγά σιγά ξεκίνησα για το σπίτι, έτσι ώστε να ξεκουραστώ και να ξεκινήσω την επόμενη ημέρα.

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[grtt]

Ημέρα 2η

Η ημέρα ξεκίνησε ωραία, ο καιρός ήταν υπέροχος και το πρώτο πράγμα που είχα κλείσει να κάνω για σήμερα ήτσν να πάω σε μια έκθεση, το πανόραμα του Roclawicka, η μάχη του Roclawicka είναι από τις πιο σημαντικές στην πολωνική ιστορία. Για να εισέλθει κανείς θα πρέπει να έχει κλείσει εισιτήριο, όπου ουσιαστικά βρίσκεται σε μια κυκλική αίθουσα όπου προβάλλεται σε 360 μοίρες ένας τεράστιος πίνακας. Ο πίνακας εμφανίζει την μάχη της Roclawicka και ναι, υπάρχει audio guide και στα ελληνικά. Το θέαμα διαρκεί περίπου μισή ώρα, όπου γίνεται ανάλυση της μάχης και το τι βλέπουμε σε διάφορα σημεία στον πίνακα.

Κατά τη διάρκεια της διήγησης της μάχης οι επισκέπτες κινούνται κυκλικά όπου μέσω του πίνακα εξιστορείται η μάχη​

Mετά από αυτό έφυγα και μέσω ενός πάρκου, όπου συνάντησα ένα μνημείο θυμάτων της γερμανικής κατοχής, βρέθηκα στο Εθνικό Μουσείο της πόλης.

Μνημείο θυμάτων γερμανικής κατοχής​

Το Εθνικό μουσείο της πόλης παρουσιάζει μια σειρά από εκθέματα, κυρίως τέχνης αλλά και άλλα εκθέματα, τα οποία αφορούν τόσο την πόλη του Wroclaw όσο και γενικότερα την Πολωνία.
Στη συνέχεια σειρά είχε η αγορά της πόλης, πάντοτε όταν πάω στο εξωτερικό, μου αρέσει να βλέπω πού ψωνίζουν οι ντόπιοι, τι τρώνε kαι γενικότερα τι τους αρέσει. ένα καλό σημείο, λοιπόν, να πάει κανείς είναι η αγορά της εκάστοτε πόλης. Η αγορά της πόλης βρίσκεται απέναντι από το νησί του καθεδρικού ναού που είχα πάει την προηγούμενη ημέρα και σε αυτή μπορεί κανείς να βρει σχεδόν τα πάντα από τρόφιμα, αλλά ακόμα και λουλούδια ή άλλα είδη καθημερινής χρήσης; Από εκεί πήρα και τα απαραίτητα μαγνητάκια και σουβενιρ για το ταξίδι μου.

Στην αγορά της πόλης έκατσα επίσης να φάω σε ένα ακόμα παραδοσιακό πολωνικό μέρος.

Αμέσως μετά είχα σκοπό να πάω σε ένα ακόμα tour όπου θα μάθαινα για την εβραϊκή ιστορία της πόλης. Δυστυχώς διαπίστωσα ότι η μπαταρία του κινητού μου τελείωνε και επίσης ότι το powerbank μου ήταν αφόρτιστο. Έτσι λοιπόν, καθώς αν τελείωνε η μπαταρία δεν θα μπορούσα να πάω στα υπόλοιπα μέρη που είχα προγραμματίσει και δεν ήμουν σίγουρος καν ότι θα θυμόμουν να επιστρέψω σπίτι μου, αναγκάστηκα και γύρισα σπίτι για να φορτίσω το κινητό χωρίς να παρακολουθήσω τελικά το tour. Αφού τελικά φόρτισα το κινητό, πήγα στο επόμενο σημείο που είχα προγραμματίσει, δηλαδή στο Hydropolis. Το Hydropolis είναι ένα μεγάλο μουσείο, το οποίο ουσιαστικά παρουσιάζει το νερό, την ιστορία του, τις χρησιμότητες του, το υδρευτικό σύστημα της πόλης, αλλά βεβαίως όλα αυτά γίνονται μέσα από έναν αλληλεπιδραστικό τρόπο καθιστώντας το ιδανικό επίσης για επιμόρφωση και για μικρά παιδιά.

Hydropolis​

Αμέσως μετά είχε έρθει η ώρα να πάω να παραλάβω το αυτοκίνητο, το οποίο είχα νοικιάσει, καθώς την επόμενη μέρα θα έκανα εξορμήσεις εκτός πόλης. Πήγα στα γραφεία της εταιρείας, τα οποία βρίσκονταν εκτός κέντρου και παρέλαβα ένα αυτοκίνητο το οποίο προς ευχάριστη έκπληξη ήταν μεγαλύτερο από την κατηγορία του αυτοκινήτου που είχα νοικιάσει. Το αυτοκίνητο ήταν αρκετά άνετο, αλλά την πρώτη ώρα που το παρέλαβα και μέχρι να φτάσω στο σπίτι μου έπρεπε να προσαρμοστώ στους κανόνες της οδικής κυκλοφορίας στην Πολωνία. Ένα βασικό βεβαίως που ισχύει σχεδόν σε όλη την Ευρώπη, αλλά όχι στην Ελλάδα, είναι ότι θα πρέπει να σεβόμαστε απαρέγκλιτα τις διαβάσεις των πεζών, καθώς οι πεζοί περνούν από αυτές χωρίς να κοιτούν αν έρχονται αυτοκίνητα μια και θεωρούν δεδομένο ότι ο οδηγός θα σταματήσει στη διάβαση. Ένα άλλο δεύτερο πράγμα που πρέπει να έχει κανείς υπ όψιν του είναι ότι στους κυκλικούς κόμβους προηγείται αυτός που ήδη βρίσκεται μέσα σε αυτόν και όχι αυτός ο οποίος εισέρχεται. Αυτό, καθώς επίσης και κάποιες άλλες ιδιαιτερότητες στον δρόμο μέσα στις πόλεις όπου ξαφνικά οι λωρίδες από 3 μπορεί να γίνονται 2, όπου μπορεί να υπάρχουν φανάρια σε περίεργα σημεία καθώς επίσης και ότι μπερδεύτηκα λίγο με το GPS με έκαναν την πρώτη ώρα να κοντεύω να τρακάρω 3 φορές καθώς επίσης και να βρεθώ στα καλά καθούμενα μέσα σε ένα γκαράζ χωρίς να το θέλω (!!!). Θέλοντας να κάνω αναστροφή, ο δρόμος τελικά οδηγούσε απευθείας σε ένα γκαράζ, το πώς κατάφερα να βγω και μάλιστα χωρίς να πληρώσω καθώς ήταν ιδιωτικό, είναι θαύμα. Μετά από αυτό όμως όλα κύλησαν ομαλά τις επόμενες ημέρες, καθώς μάλλον προσαρμόστηκα στους οδικούς κανόνες της περιοχής. Ευτυχώς το σπίτι, το οποίο είχα νοικιάσει, διέθετε και ιδιωτικό γκαράζ.

Κάπως έτσι λοιπόν φτάσαμε και στο τέλος της δεύτερης ημέρας.

 

[grtt]

Ημέρα 3η

Η τρίτη μέρα έφτασε και είχε έρθει η ώρα να κάνω και πιο εκτεταμένη χρήση του αυτοκινήτου. Εβδομήντα km περίπου μακρύτερα από το Βρότσλαβ βρίσκεται το Μουσείο Γκρος Ρόζεν στη Rogoznica. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ναζί. Φυσικά, η Πολωνία είναι ιδιαίτερα γνωστή για το Άουσβιτς και τοΜπίρκεναου, το οποίο βρίσκεται σε αυτή τη χώρα και ήταν από τα πιο αποτρόπαια, αλλά και πιο σημαντικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν στρατόπεδα συγκέντρωσης διάσπαρτα σε όλη την Ευρώπη, αλλά και στην Πολωνία. Από το συγκεκριμένο στρατόπεδο δεν έχουν μείνει πολλά από τα κτίρια και κάποια κτίρια που υπάρχουν είναι ανακατασκευασμένα. Ο ηχητικός οδηγός ωστόσο με καθοδήγησε σε διάφορα μέρη του στρατοπέδου, στο τι γινόταν εκεί, αλλά πληροφορήθηκα ακόμη και το γεγονός ότι υπήρχαν γερμανικές εταιρείες μέσα στο στρατόπεδο, οι οποίες ουσιαστικά «απασχολούσαν» τους έγκλειστους μέσα στο στρατόπεδο. Φυσικά, όπως και σε οποιαδήποτε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης, δεν έλειπαν οι μαρτυρικοί θάνατοι των κρατουμένων, είτε από ασιτία, είτε από υπερβολική εργασία, μια και όσοι δεν δούλευαν στις εταιρείες, ασχολούνταν με εργασίες σε νταμάρια που υπήρχαν εκεί. Ένα από τα αποτρόπαια θεάματα του στρατοπέδου ήταν και ο φούρνος που εκτίθεται εκεί.

Η επιγραφή "Η εργασία απελευθερώνει" είναι παρούσα κι εδώ, στην είσοδο του πρώην στρατοπέδου. Μέσα σε αυτό υπάρχουν και εκθέσεις που εξιστορούν την ιστορία των κρατουμένων αλλά και του Β' παγκοσμίου πολέμου, καθώς και μνημεία που έχουν ανεγερθεί στη μνήμη τους.

Αφού τελείωσε και η περιήγησή μου στο στρατόπεδο αυτό με το αυτοκίνητο πάλι και μέσω μιας ωραίας διαδρομής βρέθηκα 30 km μακρύτερα, στην περιοχή της Świdnica, όπου εκεί βρίσκεται μία από τις τρεις εκκλησίες της ειρήνης, όπως ονομάζονται, στην Πολωνία. Οι εκκλησίες αυτές χτίστηκαν τον δέκατο έβδομο αιώνα, όταν παραχωρήθηκαν δικαιώματα στους προτεστάντες της εποχής. Μέσα σε μια καθολική Ευρώπη ύστερα από διάφορα γεγονότα επετράπη στους προτεστάντες να έχουν τις δικές τους εκκλησίες μάλιστα τους επεβλήθη οι εκκλησίες αυτές να είναι ξύλινες, έτσι ώστε στην πραγματικότητα να μην αντέξουν πολύ. Παρόλα αυτά, η εκκλησία αυτή, όπως και άλλες 2 που υπάρχουν στην Πολωνία καλά κρατούν και μάλιστα είναι από τις πιο όμορφες εκκλησίες που μπορεί κανείς να δει.

Στη συνέχεια και 40 km από την Εκκλησία της Ειρήνης βρίσκεται ένα τεράστιο συγκρότημα από υπόγεια τούνελ στην περιοχή Osówka. Ο δρόμος για τούνελ, τουλάχιστον όπως με έβγαλε το GPS, δεν είναι και πολύ καλός, στενός μέσα από βουνά, τα οποία, όμως είναι καταπράσινα. Τα υπόγεια αυτά τούνελ χτίστηκαν και δημιουργήθηκαν από τους Ναζί μεταξύ 1943 και 1945, κανείς δεν ξέρει όμως ποια θα ήταν η ακριβή χρήση τους, καθώς ο πόλεμος τελείωσε, χωρίς να προλάβουν να ολοκληρώσουν τις κατασκευές αυτές. Κάποιοι λένε ότι μέρος τουλάχιστον των τούνελ αυτών θα χρησιμοποιούνταν και για υπόγειο αρχηγείο του Χίτλερ, παρά το γεγονός, λοιπόν, ότι η κατασκευή δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί δεκάδες χιλιόμετρα από αυτά τα τούνελ υπάρχουν στις μέρες μας. Αν και η ξενάγηση είμαι σίγουρος ότι θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, αυτή ήταν μόνο στα πολωνικά δυστυχώς. Φυσικά είχα πάρει και audio guide στα αγγλικά, αλλά νομίζω ήταν φανερό ότι ο ηχητικός οδηγός δεν έλεγε τόσα πολλά όσα έλεγε ο ξεναγός στα πολωνικά στους υπόλοιπους. Η πρόσβαση στα τούνελ πρέπει να γίνει υποχρεωτικά με ξεναγό. Παρόλα αυτά και μέσω του ηχητικού οδηγού έμαθα κάποια πράγματα για την ιστορία αυτών των τούνελ.

Για την είσοδο στα τούνελ είναι υποχρεωτικό να φοράει κανείς κράνος και να συνοδεύεται από οδηγό. Η διαδρομή προς τα τούνελ είναι υπέροχη, μέσα στη φύση.
​

Είχε ήδη φτάσει απόγευμα και ήταν ώρα να επιστρέψω στο Wroclaw, το οποίο βρισκόταν περίπου 80 km από εκεί που βρισκόμουν. Πριν όμως γυρίσω στο σπίτι μου πέρασα από ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο της πόλης, το Magnolia Park. Εκεί πήγα στα εγκαίνια του νέου καταστήματος Primark της περιοχής, μια και ήταν η πρώτη μέρα που λειτουργούσε. Για όσους δεν το γνωρίζουν, τα Primark είναι καταστήματα ρούχων, έχουν πολλά υποκαταστήματα σε όλη την Ευρώπη και όπου βρίσκω ευκαιρία σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα πηγαίνω για να ανανεώσω την γκαρνταρόμπα μου σε αρκετά οικονομικές τιμές. Αφού χάζεψα και λίγο και στο υπόλοιπο εμπορικό κέντρο είχε ήδη βραδιάσει και έπρεπε η μέρα να φτάσει στο τέλος της. Εξάλλου, την επόμενη ημέρα είχα ένα ακόμα μεγάλο ταξίδι.

 

[grtt]

Ημέρα 4η

Το πρωί της τέταρτης ημέρας έφτασε και έτσι λοιπόν, ξεκίνησα με το αυτοκίνητο για να πάω στο Poznan. Η απόσταση από το Wroclaw είναι περίπου 200 km ή αλλιώς 2 ώρες. Η Eθνική Oδός που οδηγεί στο Πόζναν δεν είναι πολύ μεγάλη, καθώς έχει μόνο 2 λωρίδες κυκλοφορίας, pαρόλα αυτά δεν συνάντησα ιδιαίτερη κίνηση στο δρόμο. Πάρκαρα το αυτοκίνητο σε ένα σταθμό park and ride, το οποίο έχω συναντήσει και αλλού στο εξωτερικό. Με λίγα λόγια, πρόκειται για πάρκινγκ κοντά σε σταθμούς μετρό ή τραμ, όπου κανείς αφήνει το αυτοκίνητό του και με ένα μικρό αντίτιμο μπορεί εκτός από το πάρκινγκ να χρησιμοποιήσει τα μέσα συγκοινωνίας όλη την ημέρα στην πόλη. Πήρα το τραμ και βρέθηκα στην πλατεία Ελευθερίας Freedom Square του Πόζναν, όπου εκεί θα ξεκινούσε το δωρεάν walking tour oπου θα μας έδειχναν την Παλιά Πόλη.

Η πλατεία Ελευθερίας εκτός από το ενδιαφέρον συντριβάνι έχει και τραπεζάκια για να παίξει κανείς σκάκι
​

Η πλατεία Ελευθερίας είναι μια μεγάλη πλατεία με ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον σιντριβάνι όπου η ξεναγός μας είπε κάποια πράγματα για την ιστορία της πόλης. Εκτός από αυτή την πλατεία μας έδειξε το κάστρο της πόλης, το οποίο όσο και αν δεν το πιστεύετε, είναι μόλις 10 ετών και στεγάζει ένα μουσείο. Ενώ βεβαίως ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η παλιά πλατεία της πόλης με κτίρια παρόμοια με αυτά του Βρότσλαβ. Παρόλα αυτά η αλήθεια είναι ότι την περίοδο που πήγα εγώ γινόταν μια πολύ μεγάλη ανακαίνιση στην κεντρική πλατεία και στους γύρω δρόμους, με αποτέλεσμα η μετακίνηση να ήταν λίγο δύσκολη και όλη η πόλη να θυμίζει ένα τεράστιο γιαπί.

Όμορφη η κεντρική πλατεία της πόλης αλλά γίνονταν έργα παντού​

Ιδιαίτερα εντυπωσιακό στο κέντρο της πόλης είναι το ρολόι, όπου κάθε μέρα στις 12:00 το μεσημέρι δυο κατσίκες βγαίνουν και χτυπάνε τα κέρατά τους μεταξύ τους, ενώ ταυτόχρονα ένας σαλπιγκτής παίζει μουσική. Όλοι οι τουρίστες μαζεύονται για να παρακολουθήσουν το θέαμα με τις κατσίκες. Το ίδιο θέαμα επαναλαμβάνεται και στις 3 το μεσημέρι, χωρίς όμως τη συνοδεία μουσικής.

Ο καθεδρικός Ναός Πέτρου και Παύλου
​

Αφού θαύμασα ένα ωραίο πάρκο όπου ήταν το μέρος όπου τελείωσε η ξενάγηση ξεκίνησα να πάω για το μουσείο της πατάτας. Στο Πόζναν είναι θαυμαστές της πατάτας και την τρώνε με διάφορους τρόπους σε πολλές διαφορετικές συνταγές, ωστόσο δυστυχώς δεν κατάφερα να εισέλθω στο μουσείο, καθώς η ξενάγηση ήταν μόνο στα πολωνικά.. Παρ όλα αυτά δεν πτοήθηκα και πήγα μερικά μέτρα παρακάτω στο μουσείο του κρουασάν. Αν κάποιος αναρωτιέται τι σχέση έχουν τα κρουασάν που είναι ως γνωστόν γαλλική εφεύρεση, σε μια πολωνική πόλη, η απάντηση είναι απλή, στο Πόζναν παρασκευάζεται ένα ιδιαίτερο είδος κρουασάν που δεν μοιάζει με τα γνωστά μας κρουασάν και το οποίο έχει μέσα παπαρουνόσπορο, αμυγδαλόψιχα μαργαρίνη, ζύμη και κάποια άλλα ενδιαφέροντα συστατικά, είναι Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) και ονομάζονται κρουασάν του Αγίου Μαρτίνου. Κατά την εορτή του Αγίου στις 11 Νοεμβρίου καταναλώνονται περίπου δυόμισι τόνοι τέτοια κρουασάν. Βεβαίως αυτά τα κρουασάν πωλούνται όλο τον χρόνο αποκλειστικά και μόνο στο Πόζναν, καθώς όπως είπαμε, αποτελούν προϊόν ονομασίας προέλευσης της πόλης. Πήγα λοιπόν στο μουσείο του κρουασάν, όπου ουσιαστικά μας έδειξαν πώς παρασκευάζεται με έναν ιδιαίτερα χιουμοριστικό τρόπο.

Αριστερά στην πάνω σειρά, τα κρουασάν του Αγ. Μαρτίνου. Τα αυθεντικά φτιάχνονται με μαργαρίνη, αλλα υπάρχουν και με βούτυρο, που είναι ακριβότερα. Δεξιά μαθήματα παρασκευής τους!​

Στη συνέχεια πήγα στην Παλιά Μπυραρία, η παλιά μπυραρία ήταν, όπως λέει και το όνομά της, ένα κτίριο μιας παλιάς βιομηχανίας, η οποία παρασκεύαζε μπύρα.

Το εμπορικό κέντρο της Παλιάς Μπυραρίας
​

Τώρα, ωστόσο, είναι ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο της πόλης, στο δρόμο προς την μπυραρία σταμάτησα και σε ένα μπαρ να φάω μια παραδοσιακή πολωνική συνταγή. Αλλά δεν παρέλειψα και από το δρόμο να πάρω και μερικά πιερότζι τα οποία τρώγονται σε όλη την Πολωνία και δεν είναι τίποτα άλλο παρά γεμιστά τορτελίνια. Στη συνέχεια και αφού πήρα το τραμ κατέληξα στο νησί του Καθεδρικού. Ναι και εδώ ο καθεδρικός βρίσκεται σε ένα πρώην νησί.

Αν και μπορεί να μην φαίνεται ότι έκανα πολλά, η ώρα είχε πάει ήδη 6 το απόγευμα, οπότε ανακάλυψα ότι δεν βρισκόμουν μακριά από το σημείο που είχα παρκάρει το αυτοκίνητο. Έτσι έκανα μια μικρή βολτίτσα σε μια άλλη συνοικία της πόλης για να βρεθώ ξανά στο σταθμό όπου είχα παρκάρει το αυτοκίνητο έτσι ώστε να πάρω το δρόμο της επιστροφής, μέχρι να γυρίσω είχε ήδη βραδιάσει και έπρεπε να φτιάξω και τις βαλίτσες μου, καθώς την επόμενη μέρα το απόγευμα έφευγα. Ωστόσο θα έπρεπε να κάνω τσεκ άουτ από τις 10 το πρωί.

 

[grtt]

Ημέρα 5η

Η πέμπτη και η τελευταία μέρα του ταξιδιού μου είχε ήδη φτάσει. Δυστυχώς έπρεπε να φύγω από το διαμέρισμα, αλλά επίσης και να πάρω και το αυτοκίνητο από το ιδιωτικό παρκινγκ, ευτυχώς έξω από το σπίτι υπήρχαν δωρεάν διαθέσιμοι χώροι πάρκινγκ, οπότε μέχρι να έφευγα, το απόγευμα, άφησα το αυτοκίνητο εκεί. Στη συνέχεια πήρα το τραμ και βρέθηκα στο ζωολογικό κήπο της πόλης. Εκεί ανακάλυψα πόσο χρήσιμο είναι να κλείνει κανείς τα εισιτήρια μέσω Διαδικτύου, όπως είχα ήδη κάνει, καθώς η ουρά στο ζωολογικό κήπο ήταν πολύ μεγάλη. Ο ζωολογικός κήπος αυτός καθαυτός είναι αρκετά όμορφος, μέσα σε ένα πολύ μεγάλο πράσινο πάρκο χωρισμένος σε και θεματικές ενότητες. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον ήταν ένα μεγάλο κλειστό κτίριο, το οποίο ονομαζόταν Afrykarium και περιείχε φυσικά, όπως μπορείτε να καταλάβετε, διάφορα ζώα, χλωρίδα και πανίδα της Αφρικής. ;Eξω από το Afrykarium αν πλήρωνε κανείς έξτρα μπορούσε να δει με γυαλιά 3D, καθισμένος σε μια ειδική καρέκλα, διάφορες ενδιαφέρουσες ταινίες εικονικής πραγματικότητας. Μία από αυτές ήταν και στα ελληνικά, οπότε την επέλεξα και πραγματικά εντυπωσιάστηκα, καθώς μέσω των γυαλιών ταξίδεψα στο βυθό της θάλασσας μιας εξωτικής χώρας.

Στο ζωολογικό κήπο και αφού θαύμασα όλα τα ζώα που είχε, έκατσα επίσης να τσιμπήσω και το τελευταίο μου γεύμα στην Πολωνία. Μέχρι να φάω το μεσημεριανό μου είχε έρθει η ώρα να επιστρέψω, καθώς θα έπρεπε να παραδώσω το αυτοκίνητο. Είχαμε δώσει ραντεβού σε ένα βενζινάδικο λίγο πιο μακριά από το αεροδρόμιο, στους όρους ενοικίασης περιλαμβάνονταν ότι θα έπρεπε να επιστρέψω το αυτοκίνητο καθαρό, κάτι που δε μου είχε ξανασυμβεί. Έτσι λοιπόν πήγα λίγο νωρίτερα και στο αυτόματο πλυντήριο έκανα και ένα πλύσιμο του αυτοκινήτου, ευτυχώς που με τις οδηγίες χρήσης του πλυντηρίου με βοήθησε μια κοπέλα που περίμενε να πλύνει κι αυτή το δικό της αυτοκίνητο, μια και οι οδηγίες ήταν στα πολωνικά! Στο αεροδρόμιο όλα πήγαν καλά, έκανα και τα τελευταία μου ψώνια στα duty free. Η πτήση της επιστροφής ήταν γεμάτη, όπως και αυτή της αναχώρησης κυρίως από πολωνούς τουρίστες, οι οποίοι έρχονται κατά χιλιάδες στην Ελλάδα για να απολαύσουν τις διακοπές τους.

Ένα ακόμα ταξίδι είχε φτάσει στο τέλος του…

Ακολουθεί ένα ακόμα post με χρηστικές οδηγίες και πληροφορίες.

 

[grtt]

Χρηστικές και άλλες πληροφορίες

• Στην Πολωνία της άνοιξη και το καλοκαίρι ο καιρός είναι καλός, ίσως κάποιος νομίζει επειδή βρίσκεται βόρεια θα έχει κρύο αλλά δεν ισχύει, τον Αύγουστο οι θερμοκρασίες που συνάντησα ήταν 27-31 βαθμούς
• Είναι κρίμα να πάτε στην Πολωνία και να μη δοκιμάσετε μερικές από τις αναρίθμητες βότκες που βγάζει η χώρα. Στην πραγματικότητα οι Πολωνοί τσακώνονται με τους Ρώσους για την πατρότητά της. Οι βότκες βγαίνουν σε πολλές διαφορετικές γεύσεις, ενδεικτικά: φράουλα, αχλάδι, μήλο, λεμόνι, κεράσι κλπ. Στα μπαρ σερβίρονται παγωμένες σε σφηνάκια, πολλές φορές με μεζέ, όχι ξηρούς καρπούς αλλά μεζέ όπως πίνουμε εμείς το ούζο ή το τσίπουρο. Γνωστές μάρκες είναι η Soplica και η Lubelska. Καλή βότκα θεωρείται και η Chopin, ενώ μην ξεχνάμε ότι η Belvedere είναι επίσης πολωνική όπως και η Wyborowa, την οποία θα βρείτε σε μεγαλύτερη ποικιλία.

Όπως βλέπετε, προμηθεύτηκα μερικές βότκες....​

• Στο Wroclaw μπορείτε να μετακινήστε με τραμ και λεωφορεία. Ανάλογα με τις μέρες που θα μείνετε και τις μετακινήσεις μπορείτε να βγάλετε 24ωρα, 48ωρα και μεγαλύτερης διάρκειας εισιτήρια, από αυτόματα μηχανήματα σε στάσεις ή μέσα στο λεωφορείο. Μες το λεωφορείο δεν εκδίδεται εισιτήριο σε φυσική μορφή αλλά καταγράφεται στην κάρτα σας. Αν μπει ελεγκτής θα του δείξετε την κάρτα με την οποία κάνατε την αγορά. Μες τα λεωφορεία δεν μπορείτε να πληρώσετε, γι αυτό τον λόγο, μετρητά.
• Αν νοικιάσετε αυτοκίνητο, προσοχή στην οδική σας συμπεριφορά. Αν υπάρχει πεζός είναι απαράβατος νόμος ότι σταματάμε στις διαβάσεις, στον κυκλικό κόμβο προηγείται αυτός που βρίσκεται εντός του και όχι αυτός που εισέρχεται. Στα εθνικά οδικά δίκτυα οι Πολωνοί μια χαρά κάνουν τις προσπεράσεις τους και υπερβαίνουν τα όρια ταχύτητας.
• Το νόμισμα της χώρας είναι το zloti, 1 ευρώ = 4,45 zl περίπου την περίοδο που πήγα. Παντού δέχονται κάρτες. Κλασικά εγώ σε αυτές τις περιπτώσεις χρησιμοποίησα τη Revolut, μετέτρεψα μια φορά χωρίς προμήθειες ένα ποσό σε ζλότι, έκανα και δωρεάν ανάληψη από ATM και ησύχασα.
• Αξίζει, όχι μόνο επειδή είναι οικονομικά, αλλά και για την εμπειρία, να φάτε έστω και μια φορά σε milk bar (bar mleczny). Θα δοκιμάσετε τοπική κουζίνα και θα δείτε πώς τρώνε οι ντόπιοι. Έχετε πρόχειρο και το Google Translate, καθώς τα περισσότερα ούτε κατάλογο στα αγγλικά έχουν, ούτε οι εργαζόμενοι εκεί μιλούν αγγλικά.
• Στο Poznan να γευτείτε τα κρουασάν του Αγ. Μαρτίνου, είναι η τοπική τους σπεσιαλιτέ, είναι πολύ ωραία και δε θα τα βρείτε αλλού.

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[katkats]

• Είναι κρίμα να πάτε στην Πολωνία και να μη δοκιμάσετε μερικές από τις αναρίθμητες βότκες που βγάζει η χώρα. Στην πραγματικότητα οι Πολωνοί τσακώνονται με τους Ρώσους για την πατρότητά της. Οι βότκες βγαίνουν σε πολλές διαφορετικές γεύσεις, ενδεικτικά: φράουλα, αχλάδι, μήλο, λεμόνι, κεράσι κλπ. Στα μπαρ σερβίρονται παγωμένες σε σφηνάκια, πολλές φορές με μεζέ, όχι ξηρούς καρπούς αλλά μεζέ όπως πίνουμε εμείς το ούζο ή το τσίπουρο. Γνωστές μάρκες είναι η Soplica και η Lubelska. Καλή βότκα θεωρείται και η Chopin, ενώ μην ξεχνάμε ότι η Belvedere είναι επίσης πολωνική όπως και η Wyborowa, την οποία θα βρείτε σε μεγαλύτερη ποικιλία.

Όπως βλέπετε, προμηθεύτηκα μερικές βότκες....​

Μα καλά πώς τις κουβάλησες??
(Νομίζω πως αν το αλκοόλ έχει γεύση δεν θεωρείται βότκα, βάσει προδιαγραφών. )

 

[grtt]

Μα καλά πώς τις κουβάλησες??
(Νομίζω πως αν το αλκοόλ έχει γεύση δεν θεωρείται βότκα, βάσει προδιαγραφών. )

Εμμμ...έχω γίνει εξπερ στη μεταφορά και συσκευασία βαρέων αντικειμένων, νομίζω τρομάζουν όποτε με βλέπουν στα αεροδρόμια .. Πολλές φορές μου κολλάνε αυτή την ωραία κόκκινη ετικέττα που γράφει HEAVY, για να προειδοποιήσουν τους κακόμοιρους τους μεταφορείς, μην πάθουν κανένα λουμπάγκο!
Όσο για τις προδιαγραφές της βότκας πιθανόν να είναι έτσι όπως τα λες, γι αυτό και όσες έχουν γεύσεις δεν γράφουν βότκα επάνω, αλλά ουσιαστικά είναι βότκα με γεύσεις.