dimosf
Member
- Μηνύματα
- 2.302
- Likes
- 5.887
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Περιεχόμενα
3η ημέρα
Ξημέρωσε η Πρωτομαγιά με έναν ήλιο να φωτίζει τα πάντα και να διώχνει σιγά σιγά τη βραδινή υγρασία. Μέρα της εργατιάς αλλά και λαμπρή γιορτή της φύσης. Αυτή τη μέρα διαλέξαμε να επισκεφθούμε ένα από τα ωραιότερα και σημαντικότερα μνημεία της πανέμορφης Ελληνικής φύσης. Τη «Ζεστή Κοιλάδα» (Βάλια Κάλντα στα βλάχικα), τον Εθνικό Δρυμό Βόρειας Πίνδου που βρίσκεται στα δυτικά του νομού Γρεβενών στα σύνορα με το νομό Ιωαννίνων. Στα όρια της Μακεδονίας με την Ήπειρο. Το χώρο που ζει η καφέ αρκούδα αλλά και ένα από τα ομορφότερα φυτά της ελληνικής φύσης. Το γιγαντιαίο «Ρόμπολο», είδος πεύκου. Από το 2004 ο Εθνικός Δρυμός αποτελεί μέρος του Εθνικού Πάρκου Β. Πίνδου. http://www.parnitha-np.gr/ethnika_parka.htm, http://www.epirussa.gr/pemileas/perivalon.htm
Πριν όμως επισκεφθήκαμε ένα ακόμα σπουδαίο ανθρώπινο έργο της περιοχής. Το μεγαλύτερο πέτρινο γεφύρι της Μακεδονίας, αυτό του Αζίζ Αγά. Σύμφωνα με την παράδοση ο μάστορας δοκίμασε τρεις φορές να το χτίσει. Τις δύο πρώτες γκρεμίστηκε με το ξεκαλούπωμα. Ο Αζίζ Αγάς, χρηματοδότης του έργου απείλησε ότι αν έπεφτε και την τρίτη φορά θα του έπαιρνε το κεφάλι. Αυτός πριν το ξεκαλούπωμα το έσκασε. Το γεφύρι ξεκαλουπώθηκε και από τότε στέκει αγέρωχο κοντά στο χωριό Τρίκωμο. Όλα αυτά έγιναν στα 1727. ttp://www.xosg.gr/main/pages/anabasis/gefiria.htm Στην κορυφή της καμάρας κρέμεται μια μικρή αλυσίδα. Εκεί κάποτε κρέμονταν ένα κουδούνι για να ειδοποιεί τους διαβάτες όταν φύσαγε πολύ και τα πράγματα γίνονταν δύσκολα γι αυτούς. Περάσαμε ένα δίωρο στην περιοχή με άπειρες φωτογραφίσεις, βόλτες και απόλαυση του μοναδικού αυτού τόπου.
Από εκεί κινηθήκαμε σε γνώριμους από την προηγούμενη δρόμους και φτάσαμε στο Περιβόλι. Πήγαμε στο γραφείο του Δασάρχη και από τον ίδιο πήραμε κάποιες πληροφορίες, αλλά δυστυχώς όχι υλικό, για την επίσκεψη στον Εθνικό Δρυμό. Από το Περιβόλι ακολουθήσαμε για 4 χιλιόμετρα τον άσφαλτο προς Ιωάννινα και μετά για 5 χιλιόμετρα πολύ καλό χωματόδρομο. Είχαμε μπει πια στον Εθν. Δρυμό. Άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα ρόμπολα. Τι γίγαντες Θεέ μου! Και τότε είδαμε μιαν εικόνα που πραγματικά προκαλεί δέος. Τελείως ξερά ρόμπολα χτυπημένα από κεραυνό με καμένο το εσωτερικό τους, σχισμένα, κατάμαυρα αλλά όρθια. Μια εικόνα που δεν ήταν σπάνια μέσα σε αυτή την υπέροχη φύση. Φτάσαμε στο τρίστρατο όπου έπρεπε να ακολουθήσουμε το μεσαίο δρόμο. Τα 4Χ4 δεν έχουν πρόβλημα αλλά τα συμβατικά Ι.Χ. μπορούν να προχωρήσουν μέχρι ένα σημείο. Επειδή είχαμε μόνο ένα 4Χ4 κάποιοι από εμάς το κόψαμε με τα πόδια. Αισθανόμουν σα μυρμήγκι δίπλα στους γίγαντες γύρω μας. Η δε αίσθηση του δροσερού καθαρού αέρα της Πίνδου δεν μπορεί να περιγραφεί με κανένα τρόπο. Περπατήσαμε περίπου 45΄ μέχρι το κατώτερο σημείο της κοιλάδας. Το Αρκουδόρεμα, παραπόταμος του Αώου κυλάει τα νερά του προς το μεγάλο ποτάμι συμβάλλοντας και αυτό στην αίσθηση δροσιάς. Μετά από καμιά ώρα εκεί άρχισε η επιστροφή. Εγώ με τα παιδιά το κόψαμε πάλι με τα πόδια αλλά μέχρι ένα σημείο, μέχρι να επιστρέψει το 4Χ4 να πάρει και εμάς. Βγαίνοντας από τη Βάλια Κάλντα είχε μεσημεριάσει και αποφασίσαμε να πάμε για φαΐ. Ακολουθήσαμε αντίθετη πορεία από αυτή που είχαμε έρθει, στον ασφαλτόδρομο για Ιωάννινα και μετά από 20΄ μέσα από πυκνό δάσος φτάσαμε στη Βοβούσα, το ανατολικότερο από τα Ζαγοροχώρια στο νομό Ιωαννίνων. Όμορφο χωριό με τον Αώο να το κόβει στα δύο και ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα πέτρινα γεφύρια να ενώνει τους δυο μαχαλάδες. Είναι λίγα τα χωριά που καυχώνται πως έχουν ένα πέτρινο γεφύρι μέσα και ένα από αυτά είναι και η Βοβούσα. Δυστυχώς λόγω Πρωτομαγιάς γινόταν ο χαμός. Μια ταβέρνα και ένα καφενείο προσπαθούσαν να ταΐσουν τόσο κόσμο. Με τα πολλά στο καφενείο φάγαμε κάτι ομελέτες σε δόσεις (!!) και σαλάτες (το ψωμί είχε τελειώσει) και φύγαμε για την επιστροφή. Περιβόλι, διασταύρωση για Αβδέλλα, χωματόδρομος προς Λάβδα και άσφαλτος μέχρι τη Σμίξη. Η Σμίξη είναι το πιο κοντινό προς το χιονοδρομικό κέντρο της Βασιλίτσας χωριό. Καλοφτιαγμένο με αρκετή υποδομή, κυρίως ως προς τη διαμονή, με όμορφους ξενώνες (ένας από αυτούς και το παλιό σχολείο), περιποιημένο και πεντακάθαρο, όπως όλα τα χωριά που γυρίσαμε, κάτι που πραγματικά μας έκανε πολύ θετική εντύπωση. Λίγες φωτογραφίες, τις απαραίτητες πληροφορίες από τους ντόπιους και συνεχίζουμε για το διασημότερο χωριό του νομού, την ξακουστή Σαμαρίνα. Άσφαλτος μέχρι το χιονοδρομικό και εκεί δεξιά στον χωματόδρομο που είναι στρωμένος και έτοιμος για ασφαλτόστρωση. Σε λίγο βγήκαμε στον δρόμο που φτάνει στη Σαμαρίνα από τα Γρεβενά και στρίψαμε αριστερά. Η Σαμαρίνα είναι άλλο ένα Βλαχοχώρι πάνω στο Σμόλικα και έχει το ρεκόρ του ψηλότερα χτισμένου χωριού της Ελλάδας, στα 1450 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Σε μια στροφή φαίνεται για πρώτη φορά. Αρκετά μεγάλο και όμορφο με τις κόκκινες τσίγκινες στέγες των σπιτιών της να λούζεται στον απογευματινό ήλιο. Στην είσοδο μια επιγραφή μας λέει «Γκίνι Βίνις», δηλ καλώς ήλθατε στα Βλάχικα. Φτάσαμε στη μεγάλη πλατεία και κάτσαμε κάτω από τα πλατάνια που δεν είχαν βγάλει ακόμα όλα τους τα φύλλα λόγω υψομέτρου και παραγγείλαμε καφέδες και γλυκά. Μέχρι να έρθουν πήγα μια βόλτα στο χωριό. Περιποιημένο και καθαρό και αυτό με όμορφα σπίτια, πολλούς ξενώνες και την εκκλησία της Μεγάλης Παναγιάς. Χαμηλή, στενόμακρη εκκλησία (κλειστή κι αυτή) με ένα πεύκο να φυτρώνει και να ξεπροβάλει από τη στέγη του ιερού. Το προαύλιο της εκκλησίας είναι κοινό με το προαύλιο του εδώ και 40 χρόνια κλειστού σχολείου που όμως καλοδιατηρείται και είναι ένα πολύ ωραίο κτίριο. Μετά τον καφέ και αφού είχε αρχίσει να σουρουπώνει ξεκινήσαμε για την επιστροφή. Στην έξοδο του χωριού άλλη πινακίδα μας αποχαιρετούσε στα βλάχικα «Άουρα Μπουόνα» (ή κάπως έτσι). Δηλ. «ώρα καλή» (δυστυχώς έχασα το χαρτάκι που σημείωσα τη φράση). Λίγο παρακάτω κάτσαμε για φαΐ στον μικρό οικισμό Αετιά και αφού είχε νυχτώσει πια για τα καλά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για την τελευταία βραδιά της εκδρομής μας. Πέσαμε νωρίς για ύπνο γιατί η επόμενη προβλέπονταν πολύ κουραστική (λες και οι προηγούμενες δεν ήταν!!).,
Φωτό: Ο Βενέτικος από τη Γέφυρα, το γεφύρι της Πορτίτσας από ψηλά, τα Ρόμπολα στη Βάλια Κάλντα και το σχολείο στη Σαμαρίνα
Υπάρχουν κι άλλες φωτό στη gallery
http://www.travelstories.gr/photo/showgallery.php?cat=41
http://www.travelstories.gr/photo/showgallery.php?cat=89
Ξημέρωσε η Πρωτομαγιά με έναν ήλιο να φωτίζει τα πάντα και να διώχνει σιγά σιγά τη βραδινή υγρασία. Μέρα της εργατιάς αλλά και λαμπρή γιορτή της φύσης. Αυτή τη μέρα διαλέξαμε να επισκεφθούμε ένα από τα ωραιότερα και σημαντικότερα μνημεία της πανέμορφης Ελληνικής φύσης. Τη «Ζεστή Κοιλάδα» (Βάλια Κάλντα στα βλάχικα), τον Εθνικό Δρυμό Βόρειας Πίνδου που βρίσκεται στα δυτικά του νομού Γρεβενών στα σύνορα με το νομό Ιωαννίνων. Στα όρια της Μακεδονίας με την Ήπειρο. Το χώρο που ζει η καφέ αρκούδα αλλά και ένα από τα ομορφότερα φυτά της ελληνικής φύσης. Το γιγαντιαίο «Ρόμπολο», είδος πεύκου. Από το 2004 ο Εθνικός Δρυμός αποτελεί μέρος του Εθνικού Πάρκου Β. Πίνδου. http://www.parnitha-np.gr/ethnika_parka.htm, http://www.epirussa.gr/pemileas/perivalon.htm
Πριν όμως επισκεφθήκαμε ένα ακόμα σπουδαίο ανθρώπινο έργο της περιοχής. Το μεγαλύτερο πέτρινο γεφύρι της Μακεδονίας, αυτό του Αζίζ Αγά. Σύμφωνα με την παράδοση ο μάστορας δοκίμασε τρεις φορές να το χτίσει. Τις δύο πρώτες γκρεμίστηκε με το ξεκαλούπωμα. Ο Αζίζ Αγάς, χρηματοδότης του έργου απείλησε ότι αν έπεφτε και την τρίτη φορά θα του έπαιρνε το κεφάλι. Αυτός πριν το ξεκαλούπωμα το έσκασε. Το γεφύρι ξεκαλουπώθηκε και από τότε στέκει αγέρωχο κοντά στο χωριό Τρίκωμο. Όλα αυτά έγιναν στα 1727. ttp://www.xosg.gr/main/pages/anabasis/gefiria.htm Στην κορυφή της καμάρας κρέμεται μια μικρή αλυσίδα. Εκεί κάποτε κρέμονταν ένα κουδούνι για να ειδοποιεί τους διαβάτες όταν φύσαγε πολύ και τα πράγματα γίνονταν δύσκολα γι αυτούς. Περάσαμε ένα δίωρο στην περιοχή με άπειρες φωτογραφίσεις, βόλτες και απόλαυση του μοναδικού αυτού τόπου.
Από εκεί κινηθήκαμε σε γνώριμους από την προηγούμενη δρόμους και φτάσαμε στο Περιβόλι. Πήγαμε στο γραφείο του Δασάρχη και από τον ίδιο πήραμε κάποιες πληροφορίες, αλλά δυστυχώς όχι υλικό, για την επίσκεψη στον Εθνικό Δρυμό. Από το Περιβόλι ακολουθήσαμε για 4 χιλιόμετρα τον άσφαλτο προς Ιωάννινα και μετά για 5 χιλιόμετρα πολύ καλό χωματόδρομο. Είχαμε μπει πια στον Εθν. Δρυμό. Άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα ρόμπολα. Τι γίγαντες Θεέ μου! Και τότε είδαμε μιαν εικόνα που πραγματικά προκαλεί δέος. Τελείως ξερά ρόμπολα χτυπημένα από κεραυνό με καμένο το εσωτερικό τους, σχισμένα, κατάμαυρα αλλά όρθια. Μια εικόνα που δεν ήταν σπάνια μέσα σε αυτή την υπέροχη φύση. Φτάσαμε στο τρίστρατο όπου έπρεπε να ακολουθήσουμε το μεσαίο δρόμο. Τα 4Χ4 δεν έχουν πρόβλημα αλλά τα συμβατικά Ι.Χ. μπορούν να προχωρήσουν μέχρι ένα σημείο. Επειδή είχαμε μόνο ένα 4Χ4 κάποιοι από εμάς το κόψαμε με τα πόδια. Αισθανόμουν σα μυρμήγκι δίπλα στους γίγαντες γύρω μας. Η δε αίσθηση του δροσερού καθαρού αέρα της Πίνδου δεν μπορεί να περιγραφεί με κανένα τρόπο. Περπατήσαμε περίπου 45΄ μέχρι το κατώτερο σημείο της κοιλάδας. Το Αρκουδόρεμα, παραπόταμος του Αώου κυλάει τα νερά του προς το μεγάλο ποτάμι συμβάλλοντας και αυτό στην αίσθηση δροσιάς. Μετά από καμιά ώρα εκεί άρχισε η επιστροφή. Εγώ με τα παιδιά το κόψαμε πάλι με τα πόδια αλλά μέχρι ένα σημείο, μέχρι να επιστρέψει το 4Χ4 να πάρει και εμάς. Βγαίνοντας από τη Βάλια Κάλντα είχε μεσημεριάσει και αποφασίσαμε να πάμε για φαΐ. Ακολουθήσαμε αντίθετη πορεία από αυτή που είχαμε έρθει, στον ασφαλτόδρομο για Ιωάννινα και μετά από 20΄ μέσα από πυκνό δάσος φτάσαμε στη Βοβούσα, το ανατολικότερο από τα Ζαγοροχώρια στο νομό Ιωαννίνων. Όμορφο χωριό με τον Αώο να το κόβει στα δύο και ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα πέτρινα γεφύρια να ενώνει τους δυο μαχαλάδες. Είναι λίγα τα χωριά που καυχώνται πως έχουν ένα πέτρινο γεφύρι μέσα και ένα από αυτά είναι και η Βοβούσα. Δυστυχώς λόγω Πρωτομαγιάς γινόταν ο χαμός. Μια ταβέρνα και ένα καφενείο προσπαθούσαν να ταΐσουν τόσο κόσμο. Με τα πολλά στο καφενείο φάγαμε κάτι ομελέτες σε δόσεις (!!) και σαλάτες (το ψωμί είχε τελειώσει) και φύγαμε για την επιστροφή. Περιβόλι, διασταύρωση για Αβδέλλα, χωματόδρομος προς Λάβδα και άσφαλτος μέχρι τη Σμίξη. Η Σμίξη είναι το πιο κοντινό προς το χιονοδρομικό κέντρο της Βασιλίτσας χωριό. Καλοφτιαγμένο με αρκετή υποδομή, κυρίως ως προς τη διαμονή, με όμορφους ξενώνες (ένας από αυτούς και το παλιό σχολείο), περιποιημένο και πεντακάθαρο, όπως όλα τα χωριά που γυρίσαμε, κάτι που πραγματικά μας έκανε πολύ θετική εντύπωση. Λίγες φωτογραφίες, τις απαραίτητες πληροφορίες από τους ντόπιους και συνεχίζουμε για το διασημότερο χωριό του νομού, την ξακουστή Σαμαρίνα. Άσφαλτος μέχρι το χιονοδρομικό και εκεί δεξιά στον χωματόδρομο που είναι στρωμένος και έτοιμος για ασφαλτόστρωση. Σε λίγο βγήκαμε στον δρόμο που φτάνει στη Σαμαρίνα από τα Γρεβενά και στρίψαμε αριστερά. Η Σαμαρίνα είναι άλλο ένα Βλαχοχώρι πάνω στο Σμόλικα και έχει το ρεκόρ του ψηλότερα χτισμένου χωριού της Ελλάδας, στα 1450 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Σε μια στροφή φαίνεται για πρώτη φορά. Αρκετά μεγάλο και όμορφο με τις κόκκινες τσίγκινες στέγες των σπιτιών της να λούζεται στον απογευματινό ήλιο. Στην είσοδο μια επιγραφή μας λέει «Γκίνι Βίνις», δηλ καλώς ήλθατε στα Βλάχικα. Φτάσαμε στη μεγάλη πλατεία και κάτσαμε κάτω από τα πλατάνια που δεν είχαν βγάλει ακόμα όλα τους τα φύλλα λόγω υψομέτρου και παραγγείλαμε καφέδες και γλυκά. Μέχρι να έρθουν πήγα μια βόλτα στο χωριό. Περιποιημένο και καθαρό και αυτό με όμορφα σπίτια, πολλούς ξενώνες και την εκκλησία της Μεγάλης Παναγιάς. Χαμηλή, στενόμακρη εκκλησία (κλειστή κι αυτή) με ένα πεύκο να φυτρώνει και να ξεπροβάλει από τη στέγη του ιερού. Το προαύλιο της εκκλησίας είναι κοινό με το προαύλιο του εδώ και 40 χρόνια κλειστού σχολείου που όμως καλοδιατηρείται και είναι ένα πολύ ωραίο κτίριο. Μετά τον καφέ και αφού είχε αρχίσει να σουρουπώνει ξεκινήσαμε για την επιστροφή. Στην έξοδο του χωριού άλλη πινακίδα μας αποχαιρετούσε στα βλάχικα «Άουρα Μπουόνα» (ή κάπως έτσι). Δηλ. «ώρα καλή» (δυστυχώς έχασα το χαρτάκι που σημείωσα τη φράση). Λίγο παρακάτω κάτσαμε για φαΐ στον μικρό οικισμό Αετιά και αφού είχε νυχτώσει πια για τα καλά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για την τελευταία βραδιά της εκδρομής μας. Πέσαμε νωρίς για ύπνο γιατί η επόμενη προβλέπονταν πολύ κουραστική (λες και οι προηγούμενες δεν ήταν!!).,
Φωτό: Ο Βενέτικος από τη Γέφυρα, το γεφύρι της Πορτίτσας από ψηλά, τα Ρόμπολα στη Βάλια Κάλντα και το σχολείο στη Σαμαρίνα
Υπάρχουν κι άλλες φωτό στη gallery
http://www.travelstories.gr/photo/showgallery.php?cat=41
http://www.travelstories.gr/photo/showgallery.php?cat=89
Attachments
Last edited by a moderator:
