dimosf
Member
- Μηνύματα
- 2.302
- Likes
- 5.887
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Περιεχόμενα
4η ημέρα (και τελευταία)
Την Παρασκευή ήταν η ημέρα της επιστροφής. Αλλά πριν από αυτή σκοπεύαμε να δούμε κάποια πράγματα ακόμα. Βέβαια πρωτοτυπήσαμε και η μέρα δεν είχε γεφύρια. Είχε όμως άλλα σπουδαία έργα της φύσης και του ανθρώπου.
Αφού πήραμε πρωινό και πληρώσαμε, φορτώσαμε και ξεκινήσαμε. Πήραμε τον δρόμο που ενώνει τα Γρεβενά με την Κοζάνη (όχι την Εγνατία). Περίπου 15 χλ. μετά τα Γρεβενά στρίψαμε αριστερά και μπήκαμε στο χωριό Μηλιά του Δήμου Ηρακλεωτών. Τι έχει άραγε αυτό το γενικά άγνωστο στους πολλούς χωριό; Για να μην κάνω τον έξυπνο να πω ότι είχαμε διαβάσει στον οδηγό που είχαμε μαζί ότι στο χωριό αυτό λειτουργεί Μουσείο Φυσικής Ιστορίας (στην πραγματικότητα μόνο παλαιοντολογικό) από το 1997 με ευρήματα της περιοχής. Το Μουσείο στεγάζεται στο κτήριο της πρώην κοινότητας Μηλιάς από το 1997 σαν έκθεση και από το 2003 σαν Μουσείο. Σύμφωνα με τη Γεωλόγο-φύλακα και ξεναγό του Μουσείο ευελπιστούν να αποκτήσουν καλύτερη στέγη. Παραθέτω αυτούσιο το σημείωμα από το φυλλάδιο που μας δώσανε. Το παραθέτω γιατί νομίζω ότι αξίζει το Μουσείο όσο δεν μπορούσα να φανταστώ όταν πήγα και το συνιστώ ανεπιφύλακτα:
Ο μαστόδοντας της Μηλιάς
Κοντά στο χωριό Μηλιά, στις αποθέσεις με άμμους του ποταμού Αλιάκμονα, μετά από δυνατή βροχή, ήλθε στο φως η άκρη του βραχίονα ενός προβοσκιδωτού Mammutborsoni (HAYS, 1834) (Proboscidea). Η τυχαία ανακάλυψη, που βασίστηκε στις πληροφορίες του Θανάση Δ. Δεληβού, κατοίκου της Μηλιάς, οδήγησε, μετά τα Αμπέλια Γρεβενών, την ανασκαφική ομάδα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με επικεφαλής την παλαιοντολόγο Ευαγγελία Τσουκαλά, επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Γεωλογίας, στην περιοχή το 1996, οπότε και ξεκίνησαν οι ανασκαφές, για να αποκαλύψουν ένα από τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα που αφορούν την παλαιοντολογία. Συγκεκριμένα, μισό μέτρο πιο δεξιά από το πρώτο εύρημα εντοπίστηκαν δύο πλήρεις, τεράστιοι χαυλιόδοντες (δεύτερος κοπτήρας της άνω γνάθου) μήκους 4.39 μ. ο καθένας, σε θέση χιαστί που υπολογίζεται ότι είναι οι μεγαλύτεροι στον κόσμο. Το έργο της μεταφοράς, συντήρησης και αποκατάστασης στον εκθεσιακό χώρο ήταν εξαιρετικά επίπονο, λόγω του μεγάλου μεγέθους τους και του κινδύνου να θρυμματιστούν. Δύο χρόνια αργότερα, ανακαλύφθηκε από το ίδιο ζώο ένα από τα πληρέστερα σαγόνια που έχουν βρεθεί στον ευρωπαϊκό χώρο «ένα εξαίρετο εύρημα» σύμφωνα με τη μαρτυρία του ειδικού καθηγητή PascalTassy του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι που διατηρεί και τους κάτω χαυλιόδοντες, χαρακτηριστικό που εξέλειψε με την εξέλιξη. Η ολοκλήρωση των ερευνών στην περιοχή έγιναν με την ανακάλυψη ενός πολύ καλά διατηρημένου τμήματος του κρανίου, της κνήμης, των ωλενών και των πλευρών, που ολοκληρώνουν ως ένα βαθμό την εικόνα ενός δασόβιου προβοσκιδωτού με ύψος περί τα 4,5 μέτρα και βάρος μεγαλύτερο από 12 τόνους, πλειοκαινικής ηλικίας (3.000.000 ετών περίπου), που η τόσο πλήρης παρουσία του γίνεται γνωστή στην Ελλάδα και στην Ευρώπη για πρώτη φορά. Οι ανακαλύψεις συνεχίζονται με ένα δεύτερο σαγόνι και οστά από έναν παρόμοιο μαστόδοντα, καθώς και ενός κρανίου γιγαντιαίου ρινόκερου. Η εικόνα του παλαιοπεριβάλλοντος συμπληρώνεται με την υπόλοιπη πανίδα που αποτελείται από απολιθωμένα οστά ιππαρίου (μικρόσωμου προϊστορικού αλόγου μετρία δάκτυλα στα πόδια), αγριόχοιρου, βοοειδούς κ.α..
Στην παρούσα έκθεση της μηλιάς που δημιουργήθηκε τον Αύγουστο του 1997 και ανακαινίστηκε το καλοκαίρι του 2003, λειτουργεί και μικρή έκθεση φωτογραφίας από τις παλαιοντολογικές ανασκαφές.
Πληροφορίες: Δήμος Ηρακλεωτών
Τηλ.:24620 41795 - 41768 - Fax: 24620 41789
Κιν. 6944 882690 - 6977 428121
Εδώ να προσθέσω ότι τον Ιούλιο του 2007 βρέθηκαν άλλοι δύο χαυλιόδοντες ακόμα μεγαλύτεροι (ξεπερνούν τα 5 μέτρα μήκος!!) σπάζοντας το ρεκόρ μήκους παγκοσμίως που είχαν οι προηγούμενοι. Όσον αφορά τα ευρήματα του μουσείου τι να πει κανείς. Απλά μοναδικά. Έχω επισκεφθεί μουσεία φυσικής ιστορίας όπως του Λονδίνου, του Παρισιού ή της Κοπεγχάγης και δεν αισθάνθηκα ούτε στιγμή ότι τα συγκεκριμένα απολιθώματα υστερούν σε σχέση με τα αντίστοιχα αδελφάκια τους σ’ αυτές τις πόλεις. Αν βρεθείτε λοιπόν στα Γρεβενά μην παραλείψετε μια μικρή επίσκεψη στη Μηλιά. Μόνο το πρωί βέβαια.
Στη συνέχεια βγήκαμε πάλι στο δρόμο για Κοζάνη και λίγα χμ. μετά στρίψαμε δεξιά αυτή τη φορά για Ταξιάρχη. Μεγαλούτσικο χωριό αλλά παντού ερημιά. Σταθήκαμε στην έρημη πλατεία ώσπου φάνηκε ένας επίτροπος της εκκλησίας που μας άνοιξε την εκκλησία (όχι σπουδαία πράγματα) αλλά μας οδήγησε και μας άνοιξε το καταπληκτικό αλλά σχεδόν ερειπωμένο μοναστήρι του Ταξιάρχη από τον οποίο πήρε το όνομά του το χωριό. Ο αδυσώπητος χρόνος, η ανθρώπινη αδιαφορία και ο σεισμός της προηγούμενης δεκαετίας έχουν κάνει πολύ «καλή δουλειά». Έκλεψαν και όλες σχεδόν τις πολύτιμες φορητές εικόνες και άφησαν το μοναστήρι να το λυπάσαι. Η πολιτεία με τις υπηρεσίες της έβαλαν μερικά δοκάρια να μην πέσει τελείως ο ναός και άφησαν το υπόλοιπο να καταρρέει. Ένα τεράστιο ΚΡΙΜΑ!
Πήραμε το δρόμο προς Γρεβενά και λίγο πριν την πόλη στρίψαμε ανατολικά προς Δεσκάτη. Άλλο τοπίο πια, όχι λιγότερο όμορφο όμως. Σε αυτό πιστεύω ότι παίζει μεγάλο ρόλο η εποχή. Λόφοι σπαρμένοι με στάρια αλλά και αρκετά φυλλοβόλα δέντρα ανάμεσα στα χωράφια. Τοπίο που όπως είπε και η κόρη μου: «θέλω να βγω από το αυτοκίνητο και να κυλιστώ». Το ίδιο τοπίο με τα γυμνά δέντρα και το λευκό τον χειμώνα ή τα κίτρινα χωράφια το καλοκαίρι θα είναι τελείως διαφορετικό. Ο δρόμος κυλάει ανάμεσα στα χωράφια, περνάει από μικρά, καθαρά και περιποιημένα χωριά όπως η Κνίδη, οι Πυλωροί, η Ποντινή, το Παλαιοχώρι, το Νεοχώρι και κάποτε φτάσαμε στην Παναγιά. Μέσα από το χωριό ακολουθήσαμε τις ταμπέλες για το Μοναστήρι του Όσιου Νικάνορος ή Ζάβορδας (θρησκευτικός τουρισμός αυτή τη μέρα!!) και αφού χαθήκαμε για λίγο φτάσαμε. Καστρομονάστηρο, πολύ καλοσυντηρημένο με ένα καθολικό που εδώ και χρόνια είναι σε φάση συντήρησης και γι αυτό κλειστό όπως άλλωστε όλοι οι εσωτερικοί χώροι της Μονής. Το καθολικό παρόλη την εικόνα που είχε «φασκιωμένο» με σκαλωσιές είναι εντυπωσιακό. Είναι από τις λίγες φορές που έχω δει τοιχογραφίες στους εξωτερικούς τοίχους ενός Ναού στην Ελλάδα. Πολύ εντυπωσιακό! Ένα όμως από τα πιο εντυπωσιακά «ατού» του μοναστηριού είναι η θέα. Όπως βρίσκεται χτισμένο σε ψηλό βράχο βλέπεις σε πολύ μεγάλη απόσταση γύρω κάμπους, χαράδρες και βουνά. Αλλά αυτό που κυριολεκτικά δεσπόζει είναι ο Αλιάκμονας που κυλάει ακριβώς από κάτω. Εικόνες που τα λόγια αδυνατούν να περιγράψουν. Μ.Ο.Ν.Α.Δ.Ι.Κ.Ε.Σ.!!!
Εδώ ουσιαστικά τελείωσε και το περιηγητικό μέρος του τετραήμερου ταξιδιού μας. Περάσαμε έξω από τη Δεσκάτη και λίγο πριν την Ελασσόνα κάτσαμε για πέστροφες δίπλα στη μικρή λιμνούλα στο χωριό Κεφαλόβρυσο. Μια στάση για μια ώρα και κάτι στον Τύρναβο στο σπίτι μιας φίλης της κόρης μου για να γνωρίσουμε τους γονείς της και να της ευχηθούμε μιας και γιόρταζε (Ζωοδόχου Πηγής) και αφού την πήραμε μαζί μας συνεχίσαμε και φτάσαμε αργά το βράδυ στην Αθήνα, κατάκοποι. Και όμως «πετούσαμε». Οι τέσσερις μέρες εκεί πάνω στα βουνά γέμισαν για τα καλά τα πνευμόνια μας με οξυγόνο και το νου μας με όνειρα για την επόμενη εκδρομή. Να είμαστε μόνο καλά!
Υ.Γ. Πολύτιμοι συνοδοί στο ταξίδι μας: 1. Ο χάρτης της Road Ήπειρος/Θεσσαλία (δεν είχα της Μακεδονίας αλλά αυτός περιλαμβάνει σχεδόν όλη τη Δ. Μακεδονία) 1:250.000, 2. Ο τόμος 19 της σειράς ΑΝΑΚΑΛΥΨΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, Πίνδος-Βάλια Κάλντα-Γρεβενά-Κοζάνη, ΤΑ ΝΕΑ Ιανουάριος 2008 και 3. τα φυλλάδια και ο χάρτη που μας έδωσαν εκεί.
Υ.Γ.2 Τις ημέρες εκείνες η βενζίνη στη Μακεδονία ήταν φθηνότερη από την Αθήνα!!!!!
Φωτό:Ο Βενέτικος από τη Γέφυρα, το γεφύρι της Πορτίτσας από ψηλά, τα Ρόμπολα στη Βάλια Κάλντα και το σχολείο στη Σαμαρίνα
Την Παρασκευή ήταν η ημέρα της επιστροφής. Αλλά πριν από αυτή σκοπεύαμε να δούμε κάποια πράγματα ακόμα. Βέβαια πρωτοτυπήσαμε και η μέρα δεν είχε γεφύρια. Είχε όμως άλλα σπουδαία έργα της φύσης και του ανθρώπου.
Αφού πήραμε πρωινό και πληρώσαμε, φορτώσαμε και ξεκινήσαμε. Πήραμε τον δρόμο που ενώνει τα Γρεβενά με την Κοζάνη (όχι την Εγνατία). Περίπου 15 χλ. μετά τα Γρεβενά στρίψαμε αριστερά και μπήκαμε στο χωριό Μηλιά του Δήμου Ηρακλεωτών. Τι έχει άραγε αυτό το γενικά άγνωστο στους πολλούς χωριό; Για να μην κάνω τον έξυπνο να πω ότι είχαμε διαβάσει στον οδηγό που είχαμε μαζί ότι στο χωριό αυτό λειτουργεί Μουσείο Φυσικής Ιστορίας (στην πραγματικότητα μόνο παλαιοντολογικό) από το 1997 με ευρήματα της περιοχής. Το Μουσείο στεγάζεται στο κτήριο της πρώην κοινότητας Μηλιάς από το 1997 σαν έκθεση και από το 2003 σαν Μουσείο. Σύμφωνα με τη Γεωλόγο-φύλακα και ξεναγό του Μουσείο ευελπιστούν να αποκτήσουν καλύτερη στέγη. Παραθέτω αυτούσιο το σημείωμα από το φυλλάδιο που μας δώσανε. Το παραθέτω γιατί νομίζω ότι αξίζει το Μουσείο όσο δεν μπορούσα να φανταστώ όταν πήγα και το συνιστώ ανεπιφύλακτα:
Ο μαστόδοντας της Μηλιάς
Κοντά στο χωριό Μηλιά, στις αποθέσεις με άμμους του ποταμού Αλιάκμονα, μετά από δυνατή βροχή, ήλθε στο φως η άκρη του βραχίονα ενός προβοσκιδωτού Mammutborsoni (HAYS, 1834) (Proboscidea). Η τυχαία ανακάλυψη, που βασίστηκε στις πληροφορίες του Θανάση Δ. Δεληβού, κατοίκου της Μηλιάς, οδήγησε, μετά τα Αμπέλια Γρεβενών, την ανασκαφική ομάδα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με επικεφαλής την παλαιοντολόγο Ευαγγελία Τσουκαλά, επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Γεωλογίας, στην περιοχή το 1996, οπότε και ξεκίνησαν οι ανασκαφές, για να αποκαλύψουν ένα από τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα που αφορούν την παλαιοντολογία. Συγκεκριμένα, μισό μέτρο πιο δεξιά από το πρώτο εύρημα εντοπίστηκαν δύο πλήρεις, τεράστιοι χαυλιόδοντες (δεύτερος κοπτήρας της άνω γνάθου) μήκους 4.39 μ. ο καθένας, σε θέση χιαστί που υπολογίζεται ότι είναι οι μεγαλύτεροι στον κόσμο. Το έργο της μεταφοράς, συντήρησης και αποκατάστασης στον εκθεσιακό χώρο ήταν εξαιρετικά επίπονο, λόγω του μεγάλου μεγέθους τους και του κινδύνου να θρυμματιστούν. Δύο χρόνια αργότερα, ανακαλύφθηκε από το ίδιο ζώο ένα από τα πληρέστερα σαγόνια που έχουν βρεθεί στον ευρωπαϊκό χώρο «ένα εξαίρετο εύρημα» σύμφωνα με τη μαρτυρία του ειδικού καθηγητή PascalTassy του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι που διατηρεί και τους κάτω χαυλιόδοντες, χαρακτηριστικό που εξέλειψε με την εξέλιξη. Η ολοκλήρωση των ερευνών στην περιοχή έγιναν με την ανακάλυψη ενός πολύ καλά διατηρημένου τμήματος του κρανίου, της κνήμης, των ωλενών και των πλευρών, που ολοκληρώνουν ως ένα βαθμό την εικόνα ενός δασόβιου προβοσκιδωτού με ύψος περί τα 4,5 μέτρα και βάρος μεγαλύτερο από 12 τόνους, πλειοκαινικής ηλικίας (3.000.000 ετών περίπου), που η τόσο πλήρης παρουσία του γίνεται γνωστή στην Ελλάδα και στην Ευρώπη για πρώτη φορά. Οι ανακαλύψεις συνεχίζονται με ένα δεύτερο σαγόνι και οστά από έναν παρόμοιο μαστόδοντα, καθώς και ενός κρανίου γιγαντιαίου ρινόκερου. Η εικόνα του παλαιοπεριβάλλοντος συμπληρώνεται με την υπόλοιπη πανίδα που αποτελείται από απολιθωμένα οστά ιππαρίου (μικρόσωμου προϊστορικού αλόγου μετρία δάκτυλα στα πόδια), αγριόχοιρου, βοοειδούς κ.α..
Στην παρούσα έκθεση της μηλιάς που δημιουργήθηκε τον Αύγουστο του 1997 και ανακαινίστηκε το καλοκαίρι του 2003, λειτουργεί και μικρή έκθεση φωτογραφίας από τις παλαιοντολογικές ανασκαφές.
Πληροφορίες: Δήμος Ηρακλεωτών
Τηλ.:24620 41795 - 41768 - Fax: 24620 41789
Κιν. 6944 882690 - 6977 428121
Εδώ να προσθέσω ότι τον Ιούλιο του 2007 βρέθηκαν άλλοι δύο χαυλιόδοντες ακόμα μεγαλύτεροι (ξεπερνούν τα 5 μέτρα μήκος!!) σπάζοντας το ρεκόρ μήκους παγκοσμίως που είχαν οι προηγούμενοι. Όσον αφορά τα ευρήματα του μουσείου τι να πει κανείς. Απλά μοναδικά. Έχω επισκεφθεί μουσεία φυσικής ιστορίας όπως του Λονδίνου, του Παρισιού ή της Κοπεγχάγης και δεν αισθάνθηκα ούτε στιγμή ότι τα συγκεκριμένα απολιθώματα υστερούν σε σχέση με τα αντίστοιχα αδελφάκια τους σ’ αυτές τις πόλεις. Αν βρεθείτε λοιπόν στα Γρεβενά μην παραλείψετε μια μικρή επίσκεψη στη Μηλιά. Μόνο το πρωί βέβαια.
Στη συνέχεια βγήκαμε πάλι στο δρόμο για Κοζάνη και λίγα χμ. μετά στρίψαμε δεξιά αυτή τη φορά για Ταξιάρχη. Μεγαλούτσικο χωριό αλλά παντού ερημιά. Σταθήκαμε στην έρημη πλατεία ώσπου φάνηκε ένας επίτροπος της εκκλησίας που μας άνοιξε την εκκλησία (όχι σπουδαία πράγματα) αλλά μας οδήγησε και μας άνοιξε το καταπληκτικό αλλά σχεδόν ερειπωμένο μοναστήρι του Ταξιάρχη από τον οποίο πήρε το όνομά του το χωριό. Ο αδυσώπητος χρόνος, η ανθρώπινη αδιαφορία και ο σεισμός της προηγούμενης δεκαετίας έχουν κάνει πολύ «καλή δουλειά». Έκλεψαν και όλες σχεδόν τις πολύτιμες φορητές εικόνες και άφησαν το μοναστήρι να το λυπάσαι. Η πολιτεία με τις υπηρεσίες της έβαλαν μερικά δοκάρια να μην πέσει τελείως ο ναός και άφησαν το υπόλοιπο να καταρρέει. Ένα τεράστιο ΚΡΙΜΑ!
Πήραμε το δρόμο προς Γρεβενά και λίγο πριν την πόλη στρίψαμε ανατολικά προς Δεσκάτη. Άλλο τοπίο πια, όχι λιγότερο όμορφο όμως. Σε αυτό πιστεύω ότι παίζει μεγάλο ρόλο η εποχή. Λόφοι σπαρμένοι με στάρια αλλά και αρκετά φυλλοβόλα δέντρα ανάμεσα στα χωράφια. Τοπίο που όπως είπε και η κόρη μου: «θέλω να βγω από το αυτοκίνητο και να κυλιστώ». Το ίδιο τοπίο με τα γυμνά δέντρα και το λευκό τον χειμώνα ή τα κίτρινα χωράφια το καλοκαίρι θα είναι τελείως διαφορετικό. Ο δρόμος κυλάει ανάμεσα στα χωράφια, περνάει από μικρά, καθαρά και περιποιημένα χωριά όπως η Κνίδη, οι Πυλωροί, η Ποντινή, το Παλαιοχώρι, το Νεοχώρι και κάποτε φτάσαμε στην Παναγιά. Μέσα από το χωριό ακολουθήσαμε τις ταμπέλες για το Μοναστήρι του Όσιου Νικάνορος ή Ζάβορδας (θρησκευτικός τουρισμός αυτή τη μέρα!!) και αφού χαθήκαμε για λίγο φτάσαμε. Καστρομονάστηρο, πολύ καλοσυντηρημένο με ένα καθολικό που εδώ και χρόνια είναι σε φάση συντήρησης και γι αυτό κλειστό όπως άλλωστε όλοι οι εσωτερικοί χώροι της Μονής. Το καθολικό παρόλη την εικόνα που είχε «φασκιωμένο» με σκαλωσιές είναι εντυπωσιακό. Είναι από τις λίγες φορές που έχω δει τοιχογραφίες στους εξωτερικούς τοίχους ενός Ναού στην Ελλάδα. Πολύ εντυπωσιακό! Ένα όμως από τα πιο εντυπωσιακά «ατού» του μοναστηριού είναι η θέα. Όπως βρίσκεται χτισμένο σε ψηλό βράχο βλέπεις σε πολύ μεγάλη απόσταση γύρω κάμπους, χαράδρες και βουνά. Αλλά αυτό που κυριολεκτικά δεσπόζει είναι ο Αλιάκμονας που κυλάει ακριβώς από κάτω. Εικόνες που τα λόγια αδυνατούν να περιγράψουν. Μ.Ο.Ν.Α.Δ.Ι.Κ.Ε.Σ.!!!
Εδώ ουσιαστικά τελείωσε και το περιηγητικό μέρος του τετραήμερου ταξιδιού μας. Περάσαμε έξω από τη Δεσκάτη και λίγο πριν την Ελασσόνα κάτσαμε για πέστροφες δίπλα στη μικρή λιμνούλα στο χωριό Κεφαλόβρυσο. Μια στάση για μια ώρα και κάτι στον Τύρναβο στο σπίτι μιας φίλης της κόρης μου για να γνωρίσουμε τους γονείς της και να της ευχηθούμε μιας και γιόρταζε (Ζωοδόχου Πηγής) και αφού την πήραμε μαζί μας συνεχίσαμε και φτάσαμε αργά το βράδυ στην Αθήνα, κατάκοποι. Και όμως «πετούσαμε». Οι τέσσερις μέρες εκεί πάνω στα βουνά γέμισαν για τα καλά τα πνευμόνια μας με οξυγόνο και το νου μας με όνειρα για την επόμενη εκδρομή. Να είμαστε μόνο καλά!
Υ.Γ. Πολύτιμοι συνοδοί στο ταξίδι μας: 1. Ο χάρτης της Road Ήπειρος/Θεσσαλία (δεν είχα της Μακεδονίας αλλά αυτός περιλαμβάνει σχεδόν όλη τη Δ. Μακεδονία) 1:250.000, 2. Ο τόμος 19 της σειράς ΑΝΑΚΑΛΥΨΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, Πίνδος-Βάλια Κάλντα-Γρεβενά-Κοζάνη, ΤΑ ΝΕΑ Ιανουάριος 2008 και 3. τα φυλλάδια και ο χάρτη που μας έδωσαν εκεί.
Υ.Γ.2 Τις ημέρες εκείνες η βενζίνη στη Μακεδονία ήταν φθηνότερη από την Αθήνα!!!!!
Φωτό:Ο Βενέτικος από τη Γέφυρα, το γεφύρι της Πορτίτσας από ψηλά, τα Ρόμπολα στη Βάλια Κάλντα και το σχολείο στη Σαμαρίνα
Attachments
Last edited by a moderator:
