Ινδονησία Σιγκαπούρη Γαμήλιο σε Μπαλί και Σιγκαπούρη

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

Ξημερώνει η τρίτη μέρα στο εξωτικό Μπαλί... Είχα δει στο ινσταγκραμ πολλους ακολουθους σε μια εταιρεία που κανονίζει εκδρομές, καθώς και πολύ καλές κριτικές στο tripadvisor ενώ ήμασταν ακόμα στην Ελλάδα Είχαμε έρθει σε επικοινωνία, του είχα πει τι θα ήθελα να δω μου αν τι πρότειναν κάποιες άλλες διαδρομές και τα βρήκαμε. Ώρα άφιξης του οδηγού στο ξενοδοχείο 07,30.Ετσι,ξυπνημα στις 06,30,πρωινο στον μπουφέ του ξενοδοχείο και άραγμα έως να έρθει. 07,30 ήταν στο λόμπι όπου μας παρέλαβε. Το όνομα του ήταν purya, που μας εξήγησε πως σημαίνει ήλιος. Ευγενεστατος, προσεκτικός οδηγός και πάντα χαμογελαστός. Το επίπεδο του στα αγγλικά ήταν πολύ καλό και είχε πολύ διάθεση για κουβέντα. Όσο απομακρυνομασταν από τη Nusa Dua βλέπαμε σκηνές που μας θύμιζαν Ελλάδα δεκαετίας 60,οπως από τυπώθηκαν στον ελληνικό κινηματογράφο. Έντονη εντύπωση μου έκαναν να φορτώνουν χωματουργικα φορτηγά με το φτυάρι και να επισκευάζουν μηχανάκια καθισμένοι κάτω, απουσία κάποιας ραμπας. Οι υποδομές ήταν αρκετά παλιές, ο δρόμος, τα κτήρια πολύ αλλιώτικα με τα ελληνικά. Και εκατομμύρια μηχανάκια... Και οδηγοί που ενώ υπήρχε ένα κυκλοφοριακό χάος ήξεραν ακριβώς τι έκαναν, μέσα στο χάος! Ευτυχώς δεν είχε πολύ κίνηση και ύστερα από 45 λεπτά περίπου, κινούμενοι βόρεια, φτάναμε στον πρώτο μας προορισμό! Σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσω το μέλος @panlek30 που με τις φώτο με ώθησε να αναζητήσω κι εγώ αυτό το μέρος

Ένας καταρράκτης σε μια σπηλιά! Ύστερα από κατάβαση γύρω στα 10 λεπτά και αφού προσπερασαμε κάποια μαγαζάκια κατεβήκαμε κάποια σκαλακια και εκεί αποφασίσαμε να κινηθούμε αριστερα

Περπατούσαμε με τα πόδια μας μέσα στο νερό, με το ύψος του να φτάνει μέχρι τον αστράγαλο μέσα σε ένα φαράγγι....

Περπατούσαμε σε ένα φαράγγι και ήμασταν πολυ εκστασιασμενοι... Από μακριά ακουγόταν ο καταρράκτης και η ανυπομονησια μας μεγάλωνε.. Αφού περάσαμε ένα πολύ στενό σημείο, που ίσα χωράει ένα άνθρωπος

ετοιμαζόμαστε να ζήσουμε ένα μαγικό θέαμα.. Και ιδου

Έκατσα μαγεμένος και χάζεψα το δημιούργημα της φύσης. Κοιταχτηκαμε και είπαμε σχεδόν ταυτόχρονα πως ήταν το πιο ομορφο φυσικό θέαμα που έχουμε αντικρίσει... Ευτυχώς δεν είχε κόσμο εκείνη την ώρα και έτσι βγάλαμε κάποιες αρκετές φώτο χωρίς να ενοχλήσουν η να μας ενοχλήσουν.. Δεν χόρταιναμε αυτό το αριστούργημα αλλά έπρεπε να φύγουμε και έτσι πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Τα σκαλιά κατά την ανάβαση μας φάνηκαν ελαφρώς κουραστικά, καθώς είναι και ψηλά τα σκαλοπάτια.. Στάση στα μαγαζάκια για ένα νεαρό κρυο και επιβίβαση στο αμάξι. Επόμενη στάση το ubud που όλοι προτείνετε και λατρεύετε. Άφιξη ύστερα από κάνα 40 λεπτό μέσα από εντυπωσιακή διαδρομή. Πάντως το ubud δεν μου φάνηκε χωριό αλλά πόλη κανονική, ίσως και γιατί τα χωριά αναμεταξύ τους είναι ενιαία χωρίς ενδιάμεσο χώρο συνόρων. Είπαμε 5,5 εκατομμύρια κάτοικοι σε ένα νησί στο μέγεθος της Εύβοιας... Παντού μηχανάκια και χαμογελαστοί άνθρωποι. Και ναοί, χιλιάδες ναοί και προσφορές των πιστών! Η στάση μας θα ήταν το δάσος των μαϊμούδων.

Μαζέψαμε τα γυαλιά μας, κρατήσαμε καλά την action camera μας και περιμέναμε τις μαϊμούδες να κάνουν τις αταξίες τους. Όμως τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη. Ήταν πολύ ήσυχες και απλά γύριζαν στο χώρο τους μάλλον βαριεστημενες..

Πιο κάτω κολυμπουσαν ψάρια, κάτι τεράστια κόκκινα ψάρια και οι μαϊμούδες έπαιζαν μαζί τους ή ετσι εμείς το εκλαβαμε

Η ζέστη χτυπούσε κόκκινο και αποφασίσαμε να φύγουμε, έτσι κι αλλιώς είχαμε δρόμο ακόμα στην εκδρομή μας... Η επόμενη στάση ήταν η ρυζοφυτεια alas harum. Δεν αργήσαμε να φτάσουμε στο χώρο αυτό του αγροτουρισμου. Περίμεναν πάρα πολλοί επισκέπτες στην είσοδο αλλά γρήγορα μπήκαμε μέσα.

Από τα πρώτα θεάματα που υπήρχαν ήταν η γάτα luwak που επεξεργαζεται με το στομάχι της τους κόκκους του διάσημου καφέ. Είδαμε τον τρόπο που μαζεύονται οι κόκκοι, ψήνονται, καβουρδιζονται και κοσκιζονται με σκοπό την κατανάλωση. Στο τέλος της περιήγησης μας είπαν πως μπορούμε να πιούμε, αν θέλουμε. Είχαν και παραπέρα δέντρο κανέλας, βανίλιας και κάποιου άλλου φυτού. Ο βασικός σκοπός της επίσκεψης μας ήταν η κούνια βέβαια και έτσι κατευθύνθηκαμε εκεί πάραυτα. Η είσοδος στην φυτεία ήταν δωρεάν ενώ η κούνια κόστιζε ανάλογα το τι ήθελες να κάνεις. Εμείς διαλέξαμε την κούνια couple. Είχε επίσης κάποια έξτρα χρέωση για να σε τραβήξουν φωτογραφίες και να σου τις αποστείλουν με email. Η αλήθεια είναι πως μέχρι να έρθει η σειρά μας δεινοπαθησαμε αλλά τελικά ήρθε η ώρα μας. Δίπλα μας έκανε κούνια μια γυναίκα που πραγματικά της έβαλαν πολύ δύναμη και η καυμενη όταν τελείωσε και την κατέβασαν φίλησε το χώμα! Επειδή νοιώθω κάπως άβολα με τα ύψη τους ζήτησα soft κούνημα και αφού μας έδεσαν με σχοινιά προστατευτικα ξεκινήσαμε...Η εμπειρία πολύ ωραία και το καταχαρηκαμε. Μετά από αυτό κάναμε μια βόλτα στο μονοπάτι μέσα στη φυτεία, όπου γίνονταν έργα οικοδομικής φύσης για την επέκταση των δραστηριοτήτων. Έπιασε και μια ψιχαλα που όμως στα στήσε σύντομα. Θα πηγαίναμε τώρα να πιούμε καφέ και τσάι. Ήταν δωρεάν εκτός από τον luwak που κόστιζε 50.000 ρουπιες. Δοκίμασα μόνο εγώ όπου και δεν μου άρεσε. Αντίθετα κάποια άλλα φλυτχανακια με καφέ ήταν πολύ πιο ωραια

Βγήκαμε από το ρυζοχωραφο που μας περίμενε ο Surya. Η εκδρομή μας είχε λάβει τέλος θεωρητικά αλλά του ζητήσαμε δύο πράγματα αν μπορούσε. 1ον να μας πάει κάπου για συνάλλαγμα, σε ένα ανταλλακτηριο με καλή ισοτιμια και 2ον να μας πάει σε ένα supermarket με σουβενίρ κοντά στο αεροδρόμιο. Δέχθηκε και για τα δύο. Περασμένο μεσημέρι πια και με έντονη πείνα και κούραση πορευομασταν στη βάση μας. Αφού κάναμε συνάλλαγμα γυρνουσαμε νότια. Ο δρόμος της επιστροφής μας φάνηκε ατελείωτος χωρίς να μπορώ να καταλάβω το λόγο. Πρέπει να ήμασταν στο αμάξι 1,5 ώρα..Ρουφουσαμε όμως εικόνες και εμπειρίες πρωτογνωρες για εμάς. Φτάσαμε στο χώρο αυτό που ονομάζεται krisna, στην περιοχή του αεροδρομίου. Είναι γεμάτο με σουβενίρ σε καλές τιμές και συνιστώ να περάσετε. Οι τιμές εκεί δεν περνουν παζάρι όπως αλλού αλλά είναι φιξ. Ψωνίσαμε για τους αγαπημένους μας ανθρώπους ώστε να είμαστε και από αυτόν το τομέα εντάξει και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο εξαντλημένο αλλά γεμάτοι εικόνες! Μπανακι και κατευθείαν φαγητό σε ένα από τα εστιατόρια του και ξεκούραση! Η πιο γεμάτη μας μέρα στο Μπαλί ήταν πια παρελθόν!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• …

  Go to chapter

  Go
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

Το πακέτο κλεισθηκε μέσω ταξιδιωτικού γραφείου. Περιλάμβανε αεροπορικά Αθήνα-Ντουμπάι και από εκεί μετεπιβιβαση σε άλλο αεροπλανο και από εκεί Μπαλι με Emirates. Διαμονή σε ξενοδοχείο που εγώ επέλεξα και όχι της επιλογής τους εκεί για 5 βραδια. Εν συνεχεία Μπαλί Σιγκαπούρη με Flyscoot. Διαμονή για 2 βραδια σε ξενοδοχείο της επιλογής του γραφείου. Και εν τέλει αεροπορικά Σιγκαπούρη-Ντουμπάι και μετεπιβιβαση σε άλλο αεροσκάφος με τελικό προορισμό την Αθήνα με Emirates. Πρώτη μου φορά σε αεροπλάνο εμένα, δεύτερη της συζύγου, πρώτη φορά τόσο μακρινό ταξίδι και για τους δύο μας. Ο προορισμός ήταν έκπληξη μου προς αυτή και ευτυχώς παρόλο την λαχτάρα μου δεν μου ξέφυγε κάτι. Συχνές ερωτήσεις προς την τουριστική πράκτορα κατέληγαν σε μεγαλύτερη έξαψη και επιθυμία για την έλευση της μεγάλης μέρας. Ανυπομονούσα πολύ να έρθει αρχικά η ημερομηνία του γάμου και 3 μέρες αργότερα η αναχώρηση μας... Ο καιρός κύλησε γρήγορα και όλα πήγαν κατ ευχήν στις ετοιμασίες, στο μυστηριο και στο γλέντι.Στη διαδρομή για το αεροδρόμιο μου ζήτησε να της αποκαλύψω το προορισμό. Της απαντάω :"Τόκυο" και μόνο που δεν θα λιποθύμησε.
"Έχεις ακούσει άλλον να πάει γαμήλιο εκεί;"
-"Με άφησες εν λευκώ"
-"Τι θα κάνουμε εκεί; Είναι κάτι το εξωτικό εκεί πέρα;"
Ήθελα πολύ να γελάσω αλλά κρατιόμουν. Ωσπου έφτασε η ώρα να κάνουμε τσεκ ιν και η υπάλληλος της αεροπορικής της είπε για το προορισμό. Δεν έχω δει πιο ανακουφισμενο άνθρωπο όσο την γυναίκα μου εκείνη τη στιγμή!
Και πολύ σύντομα ήρθε η μεγάλη στιγμή

Σχετικά σύντομο ταξίδι έως το Ντουμπάι και αποβίβαση και βουρ στο λεωφορείο που θα μας πήγαινε στο τέρμιναλ. Έλεγχος χειραποσκευων και γρήγορα για την gate αναχώρησης μας. Πρέπει να περπατήσαμε πολύ μεχρι να την βρούμε ήετσι νιώσαμε γιατί ήταν και μεσάνυχτα και όλη την προηγούμενη μέρα ήμασταν στο τρέξιμο. Αναμονή μέχρι να ανοίξει, δείξαμε τα boarding pass μας και επιβίβαση. Το αεροπλάνο κατάφόρτο με κόσμο, χαρούμενο που θα ταξίδευε για κάτι εξωτικό... Οι αεροσυνοδοί μας μοίρασαν και ένα χαρτάκι να συμπληρώσουμε για τελενειακα δεδομένα και το κάναμε εν πτησει για να γλυτώσουμε χρόνο. Οι ώρες πέρασαν σχετικά γρήγορα, το προσωπικό καμπίνας εξυπηρετικότατο, το φαγητό καλό, η οθόνη να παίζει ταινίες, λίγος ύπνος και εν τέλει.... Denpasar! Καλώς σε βρήκαμε Μπαλί!

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

Προσγειωθηκαμε γύρω στις τρεις! Η λαχτάρα μας μεγάλη, μας είχε προϊδεάσει ελαφρώς και η θέα καθώς το αεροπλάνο προσγειωνοταν. Μου έκανε έντονη εντύπωση το πάρκο GWK που εκεί υπάρχει ένα τεράστιο άγαλμα και έσπευσα να της το δείξω.... Περάσαμε τον έλεγχο διαβατηρίων ύστερα από λίγη ώρα και κατόπιν πήγαμε να παραλάβουμε τις βαλίτσες. Αυτές δεν άργησαν να φανούν και κατευθηνθηκαμε στον έλεγχο τελωνείου.Η εκεί υπάλληλος μας καλωσόρισε στα ελληνικά και μας έκανε όμορφη εντύπωση! Ήδη είχαν ξεκινήσει τα χαμόγελα και αυτό θα ήταν μόνο η αρχή. Ύστερα βουρ για την έξοδο όπου περίμεναν οι οδηγοί για να μεταφέρουν τους άρτι αφιχθεντες επισκέπτες. Ένα κύμα ζέστης μας κατέκλυσε ξαφνικά και συνηδητοποιησαμε πως φθάσαμε Ασία! Εκει δεχθήκαμε και την πρώτη μας (ευτυχώς και τελευταία) δυσάρεστη έκπληξη. Ο οδηγός μας δεν ήταν εκεί. Έκανα μια ακόμα βόλτα μήπως τον είχα προσπεράσει αλλά τπτ. Επιστροφή μέσα στους χώρους του αεροδρομίου και αναζήτηση ταξί. Και εκεί έκανα και το πρώτο μου παζάρι! Κλείσαμε στις 200.000 ρουπιες αντί 250.000 που αρχικά ζήταγα για την Nusa Dua. Επιβίβαση και πορεία. Έντονες εικόνες ξαφνικά ξεπροβαλαν. Εκατομμύρια μηχανάκια, άναρχη δόμηση, εικόνες περασμένων δεκαετιών στην Ελλάδα, εξωφρενική οδήγηση. Και φύση, χρώματα, ναοί, χαμόγελα!

Στάση στο super market για εμφιαλωμένο νερό και συνέχεια για το ξενοδοχείο μας...
Υστερα από 40 λεπτά διαδρομής φθάσαμε στο ξενοδοχείο μας. Έλεγχος από security στο αυτοκίνητο για ύποπτα πράγματα και άφιξη στο λόμπι. Εκεί μας υποδέχθηκαν με τις χαμογελαρες τους και τις υποκλισεις. Ξεχάσαμε την ταλαιπωρία μας και σκλαβωθηκαμε με την ευγενεια τους! Μας προσέφεραν welcome drink και κάναμε check in. Τακτοποίηση στο δωμάτιο γύρω στις 5,30 και κατευθείαν αλλάξαμε τα ρούχα μας με μαγιό και βουρ για την πισίνα

Ήταν ο, τι χρειαζομασταν. Ήταν τόσο ζέστη, σαν ιαματική, ικανή να μας κάνει να ξεχάσουμε πως ταξιδέψαμε τον μισό κόσμο! Υπέροχο συναίσθημα και δυνατές αναμνήσεις! Δυστυχώς όμως έκλεινε σύντομα οπότε αφού πήγαμε στο δωμάτιο μας, φρεσκαριστηκαμε και κατεβήκαμε σε ένα από τα 3 εστιατόρια του συγκροτήματος για φαγητό. Το ξενοδοχείο μου άρεσε πολύ, πιο πολύ από κοντά πάρα στις φωτογραφίες που με έκαναν να το επιλέξω. Θα είχα αύριο την ευκαιρία να το εξερευνήσω! Φαγητό ευρωπαϊκό διάλεξα, υπέροχο, καλομαγειρεμενο, σερβιρισμενο κυρίως με την ευγενεια του προσωπικου. Η κούραση μας είχε κάνει πια έντονη παρουσία και έτσι αποσύρθηκε στο δωμάτιο μας. Υπέροχη διακόσμηση, όπως όλο και το ξενοδοχείο άλλωστε, επηρεασμένη από την αρχιτεκτονική των Γάλλων στις αποικίες τους! Σύντομα ξεκούραση, αύριο θα ξεκινούσε πιο έντονα το γαμήλιο μας ταξιδάκι!

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

10 και κάτι κάποιος μας χτύπησε την πορτα(να ναι καλά). Εμείς κοιμόμασταν σαν να μην υπάρχει αύριο χωρίς να έχουμε βάλει ένα ξυπνητήρι. Το πρωινό σερβιριζοταν μέχρι τις 10,30 και έτσι τρέξαμε να ντυθουμε και να κατέβουμε... Η δεύτερη μέρα στο Μπαλί είχε ξεκινήσει με ένα καλό πρωινό. Μας έκανε εντυπώση πως το ξενοδοχείο είχε χώρους για πρωινό με κρέας, ψάρια και γαλλικό πρωινό (το ξενοδοχείο όπως προείπα ήταν γαλλικής αρχιτεκτονικής). Εμείς επιλέξαμε τον γαλλικό χώρο και σκασαμε(κάτι λένε πως το πρωινό είναι το πιο σημαντικό γεύμα κλπ). Επόμενο βήμα και αφού ξυπνήσαμε για τα καλά ήταν να φορέσουμε τα μαγιό και να κατέβουμε στην πισίνα όπου και θα καθόμασταν εκεί για αρκετή ώρα (γαμήλιο γαρ).

.Δεν υπήρχε κανένας λόγος να σηκωθούμε από τις ξαπλώστρες μας αφού γι αυτό πήγαμε περισσότερο, για την ξεκούραση μας... Είχα στο μυαλό μου βέβαια κάτι από την Ελλάδα, αλιευμένη από το φόρουμ μας και το πρότεινα στη σύζυγο.
-Αγαπη μου μήπως θέλεις μασάζ για απόψε;
-Εννοείται, πότε μπορούμε;
Κοιτάζοντας στο tripadvisor είδα πολύ καλές κριτικές σε ένα χώρο εκτός ξενοδοχείου και ήρθα σε επαφή με αυτούς Κανόνισα και δωρεάν μεταφορά και έτσι ήρθαν το απογευματάκι να μας παραλάβουν. Αντίκρισαμε έναν Ράλι στα με φτιαγμένο όχημα να έρχεται και λέμε τώρα θα ζήσουμε στιγμές fast&furious στην Ασία. Όλα καλά πήγαν όμως και σύντομα βρεθήκαμε στον χώρο. Μας υποδέχθηκαν με θερμή κάποιες κύριες και μας έδειξαν τον καταλογο με τις υπηρεσίες τους! Διαλέξαμε 1 ώρα μασάζ έναντι 200.000 ρούπιων ο καθένας και σύντομα βρεθήκαμε στο δωμάτιο!

Νοιωσαμε πως ξαναγεννιομαστε... Έκανα πολύ καλή δουλειά οι κυρίες και εμείς ήμασταν ευτυχισμένοι! Όταν τελειώσαμε, ο οδηγός μας μας γύρισε στο ξενοδοχείο αφού πρώτα μας έδωσε την επαγγελματική του κάρτα για παν ενδεχόμενο.Είχε νυχτώσει και μας έκανε εντυπώση πως οι δρόμοι ήταν υποφωτισμενοι. Όμως αρκετοί άνθρωποι ήταν στους δρόμους ενώ στην περιοχή δεν υπήρχε το χάος με την κίνηση στους δρόμους! Επόμενη στάση στο ένα από τα εστιατόρια του ξενοδοχείο μας για βραδυνο. Λόγω μιας αλλεργίας που έχω όλες τις μέρες φάγαμε στο ξενοδοχείο και μάλιστα ευρωπαϊκή κουζίνα. Θα ήθελα πολυ να δοκιμάσω νέες γεύσεις, κομμάτι και αυτό του ταξιδιού αλλά δεν θα το ρισκάρω να κινδυνευσω...Έτσι ολοκληρώθηκε και η δεύτερη μέρα, περιμένοντας την αυριανή, όπου είχα κανονίσει από την Ελλάδα την ολοήμερη εκδρομή μας!

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

Ξημερώνει η τρίτη μέρα στο εξωτικό Μπαλί... Είχα δει στο ινσταγκραμ πολλους ακολουθους σε μια εταιρεία που κανονίζει εκδρομές, καθώς και πολύ καλές κριτικές στο tripadvisor ενώ ήμασταν ακόμα στην Ελλάδα Είχαμε έρθει σε επικοινωνία, του είχα πει τι θα ήθελα να δω μου αν τι πρότειναν κάποιες άλλες διαδρομές και τα βρήκαμε. Ώρα άφιξης του οδηγού στο ξενοδοχείο 07,30.Ετσι,ξυπνημα στις 06,30,πρωινο στον μπουφέ του ξενοδοχείο και άραγμα έως να έρθει. 07,30 ήταν στο λόμπι όπου μας παρέλαβε. Το όνομα του ήταν purya, που μας εξήγησε πως σημαίνει ήλιος. Ευγενεστατος, προσεκτικός οδηγός και πάντα χαμογελαστός. Το επίπεδο του στα αγγλικά ήταν πολύ καλό και είχε πολύ διάθεση για κουβέντα. Όσο απομακρυνομασταν από τη Nusa Dua βλέπαμε σκηνές που μας θύμιζαν Ελλάδα δεκαετίας 60,οπως από τυπώθηκαν στον ελληνικό κινηματογράφο. Έντονη εντύπωση μου έκαναν να φορτώνουν χωματουργικα φορτηγά με το φτυάρι και να επισκευάζουν μηχανάκια καθισμένοι κάτω, απουσία κάποιας ραμπας. Οι υποδομές ήταν αρκετά παλιές, ο δρόμος, τα κτήρια πολύ αλλιώτικα με τα ελληνικά. Και εκατομμύρια μηχανάκια... Και οδηγοί που ενώ υπήρχε ένα κυκλοφοριακό χάος ήξεραν ακριβώς τι έκαναν, μέσα στο χάος! Ευτυχώς δεν είχε πολύ κίνηση και ύστερα από 45 λεπτά περίπου, κινούμενοι βόρεια, φτάναμε στον πρώτο μας προορισμό! Σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσω το μέλος @panlek30 που με τις φώτο με ώθησε να αναζητήσω κι εγώ αυτό το μέρος

Ένας καταρράκτης σε μια σπηλιά! Ύστερα από κατάβαση γύρω στα 10 λεπτά και αφού προσπερασαμε κάποια μαγαζάκια κατεβήκαμε κάποια σκαλακια και εκεί αποφασίσαμε να κινηθούμε αριστερα

Περπατούσαμε με τα πόδια μας μέσα στο νερό, με το ύψος του να φτάνει μέχρι τον αστράγαλο μέσα σε ένα φαράγγι....

Περπατούσαμε σε ένα φαράγγι και ήμασταν πολυ εκστασιασμενοι... Από μακριά ακουγόταν ο καταρράκτης και η ανυπομονησια μας μεγάλωνε.. Αφού περάσαμε ένα πολύ στενό σημείο, που ίσα χωράει ένα άνθρωπος

ετοιμαζόμαστε να ζήσουμε ένα μαγικό θέαμα.. Και ιδου

Έκατσα μαγεμένος και χάζεψα το δημιούργημα της φύσης. Κοιταχτηκαμε και είπαμε σχεδόν ταυτόχρονα πως ήταν το πιο ομορφο φυσικό θέαμα που έχουμε αντικρίσει... Ευτυχώς δεν είχε κόσμο εκείνη την ώρα και έτσι βγάλαμε κάποιες αρκετές φώτο χωρίς να ενοχλήσουν η να μας ενοχλήσουν.. Δεν χόρταιναμε αυτό το αριστούργημα αλλά έπρεπε να φύγουμε και έτσι πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Τα σκαλιά κατά την ανάβαση μας φάνηκαν ελαφρώς κουραστικά, καθώς είναι και ψηλά τα σκαλοπάτια.. Στάση στα μαγαζάκια για ένα νεαρό κρυο και επιβίβαση στο αμάξι. Επόμενη στάση το ubud που όλοι προτείνετε και λατρεύετε. Άφιξη ύστερα από κάνα 40 λεπτό μέσα από εντυπωσιακή διαδρομή. Πάντως το ubud δεν μου φάνηκε χωριό αλλά πόλη κανονική, ίσως και γιατί τα χωριά αναμεταξύ τους είναι ενιαία χωρίς ενδιάμεσο χώρο συνόρων. Είπαμε 5,5 εκατομμύρια κάτοικοι σε ένα νησί στο μέγεθος της Εύβοιας... Παντού μηχανάκια και χαμογελαστοί άνθρωποι. Και ναοί, χιλιάδες ναοί και προσφορές των πιστών! Η στάση μας θα ήταν το δάσος των μαϊμούδων.

Μαζέψαμε τα γυαλιά μας, κρατήσαμε καλά την action camera μας και περιμέναμε τις μαϊμούδες να κάνουν τις αταξίες τους. Όμως τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη. Ήταν πολύ ήσυχες και απλά γύριζαν στο χώρο τους μάλλον βαριεστημενες..

Πιο κάτω κολυμπουσαν ψάρια, κάτι τεράστια κόκκινα ψάρια και οι μαϊμούδες έπαιζαν μαζί τους ή ετσι εμείς το εκλαβαμε

Η ζέστη χτυπούσε κόκκινο και αποφασίσαμε να φύγουμε, έτσι κι αλλιώς είχαμε δρόμο ακόμα στην εκδρομή μας... Η επόμενη στάση ήταν η ρυζοφυτεια alas harum. Δεν αργήσαμε να φτάσουμε στο χώρο αυτό του αγροτουρισμου. Περίμεναν πάρα πολλοί επισκέπτες στην είσοδο αλλά γρήγορα μπήκαμε μέσα.

Από τα πρώτα θεάματα που υπήρχαν ήταν η γάτα luwak που επεξεργαζεται με το στομάχι της τους κόκκους του διάσημου καφέ. Είδαμε τον τρόπο που μαζεύονται οι κόκκοι, ψήνονται, καβουρδιζονται και κοσκιζονται με σκοπό την κατανάλωση. Στο τέλος της περιήγησης μας είπαν πως μπορούμε να πιούμε, αν θέλουμε. Είχαν και παραπέρα δέντρο κανέλας, βανίλιας και κάποιου άλλου φυτού. Ο βασικός σκοπός της επίσκεψης μας ήταν η κούνια βέβαια και έτσι κατευθύνθηκαμε εκεί πάραυτα. Η είσοδος στην φυτεία ήταν δωρεάν ενώ η κούνια κόστιζε ανάλογα το τι ήθελες να κάνεις. Εμείς διαλέξαμε την κούνια couple. Είχε επίσης κάποια έξτρα χρέωση για να σε τραβήξουν φωτογραφίες και να σου τις αποστείλουν με email. Η αλήθεια είναι πως μέχρι να έρθει η σειρά μας δεινοπαθησαμε αλλά τελικά ήρθε η ώρα μας. Δίπλα μας έκανε κούνια μια γυναίκα που πραγματικά της έβαλαν πολύ δύναμη και η καυμενη όταν τελείωσε και την κατέβασαν φίλησε το χώμα! Επειδή νοιώθω κάπως άβολα με τα ύψη τους ζήτησα soft κούνημα και αφού μας έδεσαν με σχοινιά προστατευτικα ξεκινήσαμε...Η εμπειρία πολύ ωραία και το καταχαρηκαμε. Μετά από αυτό κάναμε μια βόλτα στο μονοπάτι μέσα στη φυτεία, όπου γίνονταν έργα οικοδομικής φύσης για την επέκταση των δραστηριοτήτων. Έπιασε και μια ψιχαλα που όμως στα στήσε σύντομα. Θα πηγαίναμε τώρα να πιούμε καφέ και τσάι. Ήταν δωρεάν εκτός από τον luwak που κόστιζε 50.000 ρουπιες. Δοκίμασα μόνο εγώ όπου και δεν μου άρεσε. Αντίθετα κάποια άλλα φλυτχανακια με καφέ ήταν πολύ πιο ωραια

Βγήκαμε από το ρυζοχωραφο που μας περίμενε ο Surya. Η εκδρομή μας είχε λάβει τέλος θεωρητικά αλλά του ζητήσαμε δύο πράγματα αν μπορούσε. 1ον να μας πάει κάπου για συνάλλαγμα, σε ένα ανταλλακτηριο με καλή ισοτιμια και 2ον να μας πάει σε ένα supermarket με σουβενίρ κοντά στο αεροδρόμιο. Δέχθηκε και για τα δύο. Περασμένο μεσημέρι πια και με έντονη πείνα και κούραση πορευομασταν στη βάση μας. Αφού κάναμε συνάλλαγμα γυρνουσαμε νότια. Ο δρόμος της επιστροφής μας φάνηκε ατελείωτος χωρίς να μπορώ να καταλάβω το λόγο. Πρέπει να ήμασταν στο αμάξι 1,5 ώρα..Ρουφουσαμε όμως εικόνες και εμπειρίες πρωτογνωρες για εμάς. Φτάσαμε στο χώρο αυτό που ονομάζεται krisna, στην περιοχή του αεροδρομίου. Είναι γεμάτο με σουβενίρ σε καλές τιμές και συνιστώ να περάσετε. Οι τιμές εκεί δεν περνουν παζάρι όπως αλλού αλλά είναι φιξ. Ψωνίσαμε για τους αγαπημένους μας ανθρώπους ώστε να είμαστε και από αυτόν το τομέα εντάξει και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο εξαντλημένο αλλά γεμάτοι εικόνες! Μπανακι και κατευθείαν φαγητό σε ένα από τα εστιατόρια του και ξεκούραση! Η πιο γεμάτη μας μέρα στο Μπαλί ήταν πια παρελθόν!

 

[panlek30]

Κωνσταντίνε καταρχήν να ζήσετε. Χαίρομαι που σου άρεσε η πρότασή μου. Αν σας αρέσει η φύση, πρέπει να πάτε Ισλανδία. Εκει να δεις τι γίνεται... Στην Ισλανδία είδα εναν καταράκτη που μου θύμησε πολύ τον Tuked Cepung. Ψάξε Gljufrabui Waterfall και θα καταλάβεις...
Να είστε ευτυχισμένοι και να ταξιδεύψετε όπου αλλού ονειρευτείτε!

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

4ημερα στο Μπαλί και προτελευταία μας... Ξημέρωσε Κυριακή, τυπική ηλιόλουστη μέρα. Μας έκανε εντυπώση πως ενώ έβρεξε το βράδυ, οι κηπουροι του ξενοδοχείου ποτιζαν τα δέντρα. Το ερμήνευσα στο ηφαιστειογενες έδαφος. Η μέρα σήμερα είχε.... Τίποτα απολύτως... Όλη την ημέρα θα την βγάζαμε στις εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου με την πισίνα να έχει τη τιμητική της! Το ξενοδοχείο είχε επίσης εκείνη την ημέρα brunch, διαφημιζοντας το μάλιστα ως το καλύτερο σε όλο το Μπαλί. Έμενε να το δοκίμαζαμε για να συμφωνήσουμε.
Ξεκινήσαμε με την πισίνα

όπου κάτσαμε όλο το πρωινό και το μεσημεράκι κατευθύνθηκαμε σε ένα από τα εστιατόρια του ξενοδοχείου για brunch

. Το γεύμα μας ήταν πολύ ωραίο, γαλλικού προσανατολισμόυ, όπως το ξενοδοχείο,μεγαλης αλυσίδας. Ήταν μπουφές όπου μπορούσες να φας όσο ήθελες αλλά με ένα αλμυρό αντίτιμο. Είχε και μάλιστα live μουσική που έπαιζε αμερικανικά κομμάτια και μάλιστα πήραμε το θάρρος και τους ζητήσαμε να μας παίξουν ένα κομμάτι που μας αρέσει και εμείς το χορέψαμε. Η λέξη honeymoon γενικά άνοιξε πόρτες!
Αφού σκασαμε από το φαγητό πήγαμε ξανά στην πισίνα και κάτσαμε μέχρι τη δύση του ήλιου... Ήταν από τις πιο ξέγνοιαστες στιγμές ολης μου της ζωής, αναρωτιέμαι αν θα ξαναζήσω τέτοια μέρα γενικά.... Για το βράδυ έριξα την ιδέα να πάμε στο bali collection, το εμπορικό που είναι κοντά στα ξενοδοχεία. Μάθαμε τις ώρες, ντύθηκα ε στολισηκαμε και περιμέναμε το φορτηγάκι να μας παραλάβει και να μας παει. Τπτ το ιδιαίτερο όμως εκεί, υποφωτισμενοι χώροι, κράχτες για τα εστιατόρια, λίγος κόσμος...
Έτσι, επιστροφή στο ξενοδοχείο, φαγητο σε ένα από τα εστιατόρια και ρομαντική βόλτα τα στη παραλία... Στο χώρο του ξενοδοχείου γινόταν και ένα γλέντι γάμους και επειδή οι μνήμες μας ήταν νωπές και η περιέργεια μας έντονη πλησιασαμε να δούμε πως διασκεδάζουν οι ντόπιοι. Μας έκανε έντονη εντύπωση η διακόσμηση των τραπεζιών, που έδειχνε πάρα πολύ ακριβή και πως οι νεονυμφοι χόρευαν με το ζόρι... Ίσως πετύχαμε τη στιγμή βέβαια... Έτσι ολοκληρώθηκε και η τέταρτη μέρα μας, πιο ξεκούραστοι και πιο ξεγνοιαστοι από την αρχή του ταξιδιού!

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

5ημέρα στο παράδεισο και τελευταία. Δύο ιδεες έπεσαν στο τραπέζι... Η 1η να μείνουμε στο ξενοδοχείο μας και η 2η να δούμε κάτι τελευταίο. Η σύζυγος ήθελε να δει παραδοσιακούς χώρους και γενικά κάτι από τη κουλτούρα τους. Εγώ από την άλλη ήθελα day club. Είπαμε να τα συνδυάσουμε και τα δύο με κάποιο τρόπο. Της έδειξα το πάρκο GWK, που υπήρχε και το άγαλμα που φάνηκε κατά τη προσγείωση μας. Υπήρχε εκεί και χώρος με παραδοσιακός χώρους για να δει κιόλας. Και σαν συνέχεια της έδειξα το Day club omnia, που το γλυκοκοιτάζω από την Ελλάδα. Βρήκαμε τον πρώτο οδηγό που μας είχε πάει για μασάζ, συμφωνήσαμε στα 200. 000 και ήρθε κατά τις 12.Ηρθε βέβαια ο αδερφός του, όπως μας δήλωσε, διότι ο ίδιος ήταν στο συνεργείο με το αμάξι του. Κάναμε 40 λεπτά, μέσα σε ένα κυκλοφοριακό χάος, να φτάσουμε στο πάρκο. Διαλέξαμε λάθος ώρα η αλήθεια είναι καθώς ο ήλιος έκαιγε.. Το άγαλμα φάνηκε αρκετά πριν φθάσουμε... Πληρώσαμε είσοδο και 30.000 ρουπιες ο καθένας ξεχωριστά να μας ανεβάσει ένα αμαξάκι του γκολφ στο άγαλμα. Ήταν πραγματικά τεράστιο
Πληροφορηθηκαμε πως είναι το 4ο σε ύψος άγαλμα στο κόσμο και το έφτιαχναν για 25 έτη.. Πραγματικό αριστούργημα!

Μπήκαμε μέσα και πλησιασαμε στο χώρο για τον επάνω όροφο, πληροφορήθηκα με όμως πως εκεί πήγαινες μόνο με γκρουπ και απαγορευόταν να πάρουμε μαζί μας φωτογραφική μηχανή. Αποφασίσαμε να μην μπούμε και να γυρίσουμε προς τους άλλους χώρους για το χώρο. Πριν όμως βγάλαμε άλλες φωτο

Το λεωφορειακι σε γυρίζει έως τα μισά της εισόδου και εκεί περπατάς για το χώρο με τους χώρους και τα εστιατόρια!

Εκεί προλάβαμε για ακριβώς 1(!)λεπτι το χορό, που μας ενθουσίασε παρόλα υτα! Στο τέλος μπορούσες να βγάλεις και φώτο με τους χορευτές! Επιστροφή σιγά σιγά και στην είσοδο, σε ένα πολύ ζεστό μεσημέρι, για να συνεχίσουμε την εκδρομή μας. Πορευτηκαμε εν μέσω του διάσημου κυκλοφοριακου κομφούζιο στους δρόμους του Μπαλί και είκοσι λεπτά αργότερα φτάσαμε στο Day club μας. Θα μέναμε για 2,5ώρες, συμφωνησαμε με τον οδηγό μας, αρκετό για να κάνουμε το μπανακι μας, να πιούμε τα κοκτέιλ μας και να χαλαρώσουμε.. Μην ξεχνιεστε, honeymoon είπαμε... Υπήρχε αντίτιμο εισόδου με διάφορες τιμές, εμείς επιλέξαμε είσοδο για τους δύο μας με 1.200.000 που θα μπορούσαμε να τα καταναλώσουν σε πράγματα από το κατάστημα.

Γενικά σαν χώρος ήταν σούπερ και δυστυχώς η ωρα πέρασε πολύ γρηγορα. Τώρα που το σκέφτομαι έπρεπε να έχουμε κάτσει ακόμα και 24ωρο.....
Επιστροφη προς το ξενοδοχείο, όπου δυστυχώς είδαμε και ένα τροχαίο, όπου σε ένα ντελαπαρισμενο φορτηγάκι έκαναν μεταφόρτωση σε νερά. Μακάρι να ήταν όλοι καλά... Φτάσαμε κατά τις 5 στο ξενοδοχείο, βουρ στη πισίνα για το τελευταίο μας μπάνιο. Μας είχαν περισσέψει και κάτι τελευταίες ρουπιες και έκανα δώρο ένα μασάζ στην παραλία του ξενοδοχείου στη σύζυγο. Εμενα με έπιασε κουβέντα ένας εκεί υπάλληλος και αφού με ρώτησε την καταγωγή μας μου είπε πόσα κοινά έχει η μυθολογία μας με των Ινδονησιων... Σουρουπωσε και κάτσαμε στην παραλία, σε ένα κρεβάτι που είχαμε σταμπάρει. Θα μας έλειπε ο τόπος αυτός και η ξενοιασιά που περάσαμε. Ξέραμε πως δεν είδαμε και πολλά από τον τόπο αυτό, συνειδητά βέβαια, αλλά είχαμε σκοπό την ξεκούραση μας. Το πετύχαμε και με το παραπάνω όπως και αισθανθήκαμε "υποχρεωμένοι" από τα εκατοντάδες χαμόγελα και υποκλισεις που εισπραξαμε. Πιστεύω έντονα πως τα χαμόγελα ήταν γνησιότητα και ειλικρινεστατα... Το άλλο που μας έκανε εντυπώση ήταν πως ΌΛΟΙ ΜΑ ΟΟΟΛΟΙ ήταν με ένα κινητό τελευταίας τεχνολογίας και τσαταραν, χάζευα ακόμα και όταν οδηγούσαν. Το θέαμα ήταν χειρότερο από αυτά που βλέπουμε στη χώρα μας. Ήταν και το μόνο που μου έκανε άσχημη εντύπωση, όλα τα υπόλοιπα ήταν απλά σούπερ! Το βράδυ δεν μου κόλλαγε ύπνος, είχα τρομερή ανυπομονησία για τη Σιγκαπούρη, όνειρο μου παιδικό. Είχα ακούσει αφηγήσεις για την συγκεκριμένη πόλη που την είχα φανταστεί στα όρια του θρύλου! Εις αυρίο τα νεότερα!

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

Ζήτημα ήταν να κοιμήθηκα 4 ώρες... Με το που χτύπησε το ξυπνητήρι, ντύθηκα σε 2 λεπτα... Οι βαλίτσες έτοιμες, βουρ για πρωινό και για τσεκ άουτ. Εκεί μας είπαν πως έχουμε ένα λογαριασμό απλήρωτο σε ένα από τα εστιατόρια, σαν καλό παιδί είχα κρατήσει την αποδειξη από το pos και όλα καλά όλα ανθηρα. Έτσι αποχαιρέτησα με με ανάμικτα συναισθήματα το ξενοδοχείο και την περιοχή. Θα μας έλειπε η ξεγνοιασιά και οι ανέσεις που νιώσαμε.... Ο οδηγός μας ήρθε αυτή τη φορά ακριβως στις 09.00 και πορευτηκαμε στο αεροδρομίο. Το γνωστό και μη εξαιρεταιο κυκλοφοριακό κομφούζιο, φτάσαμε ύστερα από 45 λεπτά. Αναμονή μέχρι να ανοίξει το gate μας, πτήση με flyscoot αυτή τη φορά για τη σύντομη πτήση μας προς τη Σιγκαπούρη.

Επιβίβαση, τακτοποίηση και απογείωση. Καμία σχέση σαν διασκέδαση η αεροπορική με την Emirates ΑΛΛΑ με το φόβο να με πετροβολησετε οι περισσότεροι θα πω πως τα καθίσματα της scoot μου φάνηκαν πιο άνετα. Ύστερα από λίγο μας έπιασαν αναταράξεις και δευτερόλεπτα αργότερα έντονος πονοκέφαλος που θα μας ακολουθούσε μέχρι το βράδυ. Προσγειωθηκαμε με προς χάλια καιρό και με καταχνιά στο κόσμημα Changi. Δυστυχώς δεν συμπλήρωσαμε τα χαρτιά και σπαταλησαμε χρόνο στο immigration αλλά δεν πειράζει.. Παραλαβή των αποσκευών και επιβίβαση στο τρενάκι που θα μας πήγαινε σε άλλο Terminal να βρούμε τον οδηγό μας. Μέρα με τη νύχτα τα δύο αεροδρόμια... Αφού τον βρήκαμε, μας έβαλε στο βαν, αμίλητο και αγελαστος, πρώτο σημάδι του κατά πόσο ευγενικοί θα ήταν οι πολίτες που συναλλαχθηκαμε τις επόμενες δύο μέρες. Ο σουμαχερ οδηγός άφησε τις δύο κυρίες σε άλλο ξενοδοχείο και μετά εμάς, οδηγώντας σίγουρα έτσι ώστε να πονοκεφαλιαστουμς και να ανακατεύτουμε αρκετά περισσότερο. Όμως κοίταγα εκστασιασμενος, αυτοκίνητο δρόμους, έργα,πανάκριβα αυτοκίνητα, τάξη, καθαριότητα, πρόοδο.. Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο μας και όσο το δυνατόν γρήγορα προς την πόλη. Η ζέστη και η υγρασία ήταν ένα δύσκολο μίγμα αλλά εμένα δεν με ένοιαζε. Βρισκόμουν στη χώρα που πάντα ήθελα! Το ξενοδοχείο ήταν στα σύνορα της Chinatown και έπρεπε να περπατήσουμε να βρούμε τον εκεί σταθμό metro για να κατευθυνθουμε προς την marina bay Sands.

Καναμε εκεί σε ένα εμπορικό και το πρώτο μας συνάλλαγμα και κατεβήκαμε να βγάλουμε κάρτα απεριόριστων διαδρομών. Το γκισέ όμως ήταν κλειστό και θα άνοιγε σε μισή ώρα. Βγαλαμε εισητηρια όμως δεν βρήκαμε εξαρχής το σωστό δρομολόγιο και χάσαμε τα χρήματα που είχαμε φορτώσει στο εισητηριο. Κάποια στιγμή θύμωσα και πέταξα το εισητηριο μου κάτω και σε δευτερόλεπτα το είχα μαζέψει, θυμομενος τα οικολογικά αισθήματα μου αλλά και τα 500 δολάρια πρόστιμο. Φτάσαμε όμως στην Marina Bay Sands και κοιτάξαμε πορωμενοι το δημιούργημα!

Βγάλαμε εισητηρια και μπήκαμε στο πρώτο χώρο που είχε πάρα πολλά λουλούδια. Αρώματα και εικόνες πραγματικά υπέροχες όπως επίσης και η απαιτούμενη δροσιά που χρειαζομασταν. Αλήθεια, πως την πάλευαν εκεί οι άνθρωποι πριν από την έλευση των κλιματιστικων; Κάτσαμε πολύ ώρα, βγάζοντας πολλές φωτογραφίες, μυριζοντας υπέροχα αρώματα και αντικριζοντας συγκλονιστικες εικόνες...

Προς το τέλος της αίθουσας είχε και μια διαδραστικη αίθουσα κινηματογράφου που παρουσίαζε μέσω κόμικ όλο το marina bay sands. Ύστερα από τα λουλούδια πήραμε ένα λεωφορείο που μας πήγε σε έναν άλλο χώρο. Στη διαδρομή είδαμε και τα super tree Grove. Μπήκαμε σε έναν άλλο τεράστιο χωρο με φυτά και δέντρα. Ο χώρος με τα λουλούδια σίγουρα ήταν πιο εντυπωσιακός αλλά και εδώ οι εικόνες δεν πήγαιναν πίσω.

Κάτσαμε αρκετή ώρα, περιδιαβαινοντας το χώρο. Έντονη εντύπωση μου έκανε πως εκεί υπήρχε ξεχασμένο ένα κινητό και κάνεις δεν το άγγιξε... Μας έκανε πως αρχές Νοέμβρη είχαν ξεκινήσει να στολίζουν για Χριστούγεννα. Φαντάστηκαμε πως θα ήταν να τα βλέπαμε όλα αυτά στολισμένα....

Ύστερα πήγαμε σε ένα εστιατόριο για να καλμάρουμε ελαφρώς την πείνα μας και αναμένοντας το σόου στα δέντρα. Νύχτωσε πια και γνωρίζοντας πως δύο φορες το βράδυ υπάρχει ένα σόου με εναλλαγές στην φως τους υπό τους ήχους τραγουδιών αναμέναμε με αγωνια. Παρά πολύς κόσμος περίμενε το σόου που σύντομα ξεκίνησε. Αυτό το σόου που κρατάει περίπου ένα τέταρτο της ώρας ήταν ότι πιο ομορφο ανθρώπινο κατασκεύασμα έχω δει στη ζωή μου.

Γεμίσαμε εικόνες, πλήρεις πια πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Το λεωφορειακι μας γύρισε στην είσοδο του τεράστιου πάρκου και πήγαμε προς το ξενοδοχείο marina bay sands. Ώρα για ένα ποτάκι σκέφτηκα ψηλά στο μπαρ του. Η σύζυγος φυσικά συμφώνησε και αφού πληρώσαμε την αλμυρουτσικη είσοδο βρεθήκαμε με τον ανελκυστήρα στην κορυφή, 56ος όροφος.Τακτοποιηθηκαμε σύντομα με το συνθηματικό honeymoon σε ένα τραπέζι με περίοπτη θέση και απολαύσαμε τη μαγεία της θεάς. Καθόμουν επί ώρα και χάζευα τα φώτα που αυτή τη στιγμή ένιωθα πως όλο το μεγαλείο της πόλης έλαμπε!

Της έδειξα και το raffles hotel, που όπως της είπα εκεί είχε πρώτο φτιαχτεί το ποτό που επινε, Singapore sling! Ήταν από τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου, σίγουρα από τις πιο ιδιατερες! Κάτσαμε αρκετή ώρα κουβεντιαζοντας αλλά κυρίως χαζεύοντας κάτω! Κατόπιν φύγαμε και περπατώντας πήγαμε στο merlion να κοιτάξουμε το σήμα κατατεθέν της πόλης όπου ευτυχώς δεν είχε πολύ κόσμο και βγάλαμε ωραίες φωτογραφίες!

Η κούραση είχε χτυπήσει κόκκινο και αν και θα ήθελα να περπατήσουμε έως το ξενοδοχείο μας να δούμε και λίγο την πόλη, τελικά πήραμε ταξί και γυρίσαμε πίσω, όπου ήταν σχετικά οικονομική λύση, λύση που θα προτιμούσαμε από εδώ και πέρα!
Αύριο ξημερώνει μια γεμάτη μέρα που είχαμε αρκετά πράγματα να δούμε, πράγματα που τελικά νοιωθαμε πως δεν μας φτάνει ο χρόνος μας να τα δούμε...

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

Δεύτερη μέρα στη Πόλη των Πόλεων. Γενικά είχα πολύ μεγάλες προσδοκίες από αυτόν το προορισμό που ευτυχώς με επιβεβαίωσαν... Οι επιλογές 2 για σήμερα. Εμπορικά η sentosa Island. Αν εξαιρέσει κάνεις την αλμυρή εισοδο στο νησί σε όλα τα υπόλοιπα έδειχνε να γέρνει εκεί η ζυγαριά. Την άφησα στη συζυγο την επιλογή μιας και χθες τα βασικά αξιοθέατα που ήθελα τα είδαμε.. Καταλήξαμε στα εμπορικά, όχι όμως με εύκολη απόφαση. Είδαμε βεβαίως βεβαίως την πόλη μέσα από το ταξί μέχρι να φτάσουμε σε αυτά και κυρίως ψωνίσαμε για τα αγαπημένα μας πρόσωπα πραγματάκια. Η πρώτη μας στάση το εμπορικό Funan

Ήταν τεράστιο και φρεσκοανακαινισμενο. Είχε διαφορά πράγματα, από παπούτσια έως βαλίτσες και ηλεκτρονικά. Οι τιμές αισθητα διαφορετικες και πιο χαμηλές από την Ελλάδα. Εκεί σίγουρα κάτσαμε γύρω στις τρεις ώρες και ψωνίσαμε γκατζετ. Επόμενη στάση το εμπορικό ION ORCARD στην ομώνυμη οδό. Ήταν ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο που είχε μόνο ακριβές μάρκες ένδυσης και υπόδησης και πήγαμε μόνο για να το δούμε!

Βγήκαμε ξανά στο δρόμο, σε αυτή την αφόρητη κατάσταση ζέστης και υγρασίας και μπήκαμε δίπλα στο εμπορικό για φαγητό. Στάση για μπέργκερ και κατόπιν για γλυκο

Τα ανωτέρω γλυκά έκαναν μόνο 37 ευρω(!!). Επόμενος προορισμός ήταν η little India. Ταξί και βουρ... Ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει και είπαμε στον οδηγό να μας αφήσει σε έναν διάσημο ναό που έχουν πάνω σε μια οδό που έχουν πολύχρωμα φώτα, όπως και έγινε.

Περπατήσαμε κατά μήκος αυτής της οδού για ωρα χωρίς να ξέρουμε που πηγαίνουμε.. Ήταν η πιο ενδιαφέρουσα συνοικία που είχα δει, μέσα στα φώτα, τις φωνες και τα αρώματα των εκεί ανθρώπων. Τα περισσότερα καταστήματα πουλούσαν προϊόντα τεχνολογίας, έντονα φωταγωγημενα! Τα υπόλοιπα ήταν εστιατόρια που ήταν κατάμεστο από Ινδούς.. Σε έναν κάθετο δρόμο βρήκαμε και το εμπορικό κέντρο moustafa και πήγαμε να ρίξουμε μια ματιά πιο πολύ για περιέργεια. Εκεί μέσα επικρατούσε ένα ελεγχόμενο χάος, που όμως όλοι κάπως εξυπηρετουνταν. Εμείς ψωνίσαμε από εκεί τα σουβενίρ μας και φύγαμε γεμάτοι εικόνες και εμπειρίες... Σκέψη μας να νυχτοπερπατησουμε στη περιοχή clarke quay δεν ευδοκιμηθηκε λόγω κούρασης... Μια ακόμα μέρα έκλεισε, αναμενοντας ακόμα μισή στην υπέροχη αυτή πολη.Οι επιλογές πολλές ο χρόνος όμως λίγος!

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

Τελευταία μέρα στο παράδεισο της Σιγκαπούρης. Τα μάτια δεν έδειχναν να ανοίγουν και μετά βίας πήγαμε στο ούτως ή άλλως μετριότατο πρωινό. Το ξενοδοχείο ήταν προς μέτριο γενικά αλλά έτσι κι αλλιώς δεν μας πείραζε γιατί ήμασταν πιο πολυ εξω... Η σύζυγος από την άλλη σήμερα δεν είχε καμία όρεξη να βγούμε, ήθελε να ξεκουραστεί γιατί απόψε είχαμε την πτήση της επιστροφής. Το τσεκ άουτ ήταν στις 11.00 και η πτήση 01.00 το ξημέρωμα. Κανονίσαμε check out στις 17.00 έναντι 70 δολαρίων και με βαριά καρδιά βγήκα μόνος μου να εξερευνήσω την Chinatown. Ήθελα πολύ να μείνω μαζί της αλλά και από την άλλη ήταν μια χρυσή ευκαιρία να την δω. Βγήκα γύρω στις 12.00 που είχε σχεδόν ανυπόφορη ζέστη με ένα χάρτη και με σκοπό να δω κάποια πράγματα εκεί...Μετα από 10 λεπτά ήμουν εκεί... Και ξεπροβαλαν εικόνες πολύ ωραίες και διαφορετικές από όλα όσα είχα δει

Όμορφες εικόνες, αλλιώτικα αρώματα όμως οι Ινδοί μου φάνηκαν πιο φασαριοζοι... Συνέχισα τη βόλτα μου στο καυτό ήλιο και πιο κάτω μου έκανε εντύπωση αυτό το γκραφιτι

αλλά περισσότερο ο οδηγός του αυτοκινήτου που με είδε πως ετοιμαζόμουν να τραβήξω φώτο σταμάτησε για να έχω ανεμπόδιστη λήψη.. Πιο κάτω και άλλες εικονες

Κάποια στιγμή και ενώ περπατούσα σίγουρα γύρω στη μιάμιση ώρα αναζήτησα ένα μέρος με κάτι δροσιστικό και με WiFi και όλως τυχαίως έκατσα σε ελληνικό μαγαζί, ανάμεσα μπαράκι και ψητοπωλείο. Εκεί βρήκα και ήπια μπύρα fix και παρατήρησα πως το μπουκάλι με ούζο 750ML κόστιζε 140 δολάρια! Σοκ και δέος. Σιγά σιγά επιστροφή προς το δωμάτιο για να ετοιμάσουμε τις βαλίτσες και να περιμένουμε τον οδηγό μας. Περιμέναμε στο λόμπι να έρθει, κάναμε και ένα μίνι τουρ στη πόλη για να φορτώσει και άλλους προς το αεροδρόμιο και ύστερα από αρκετή ώρα φτάσαμε στο αεροδρόμιο. Παρατηρήσαμε βέβαια έντονη κίνηση στη πόλη, που μας έκανε εντυπώση... Εκεί μπορέσαμε και κάναμε τσεκ ιν στο αεροδρόμιο και διώξαμε τα πράγματα μας και ελεύθεροι πια πορευτηκαμε προς το jewel...Την περιμέναμε πολύ αυτή τη στιγμή γιατί είχαμε δει στο διαδίκτυο εκεί μέσα πράγματα και θαύματα... Και ναι, περίμενανε να τα δούμε! Με το που μπαίνεις αντικρυζεις

Σοκ και δέος, αντίστοιχο με το supergroove trees... Ανεβήκαμε level για να έχουμε καλύτερη οπτική και το θέαμα ήταν όλο και πιο ωραίο!

Μας άρεσε πολύ το θέαμα και αναμέναμε με μεγαλύτερη προσμονή το σόου που γίνεται κάθε μία ώρα με τα τραγούδια και τα φώτα του καταρράκτη... Κάναμε και μια βόλτα στο εμπορικό κέντρο, χωρίς να θέλουμε κάτι να ψωνίσουμε αλλά πιο πολύ χάζευα με τον καταρράκτη και τη βλάστηση του εμπορικού. Τι έφτιαξαν οι άνθρωποι ξανά και ξανά σκεφτόμασταν.. Μια ζούγκλα σε ένα εμπορικό και έναν καταρράκτη....Αναζητησαμε καλύτερη θέαση και ανεβήκαμε στον πάνω όροφο του εμπορικού που είδαμε πως είχε κάποια θεάματα έξτρα και αποφασίσαμε να μπούμε.. Η λήψεις ήταν ακόμα καλύτερες από εδώ ενώ τα θέαματα δεν ήταν κάτι το πολύ ενδιαφέρον.

Ο καταρράκτης νομίζω ήταν ένα αξιοθέατο από μόνος του... Οι ώρες πέρασαν και αφού φάγαμε ελαφρώς πήγαμε να κάνουμε τσεκ ιν και εμείς. Χαζεψαμε και λίγο στο duty free και επιβιβαστηκαμε στο αεροσκαφος. Η σύζυγος μου υποσχέθηκε πως θα γυρίσουμε ξανά, αφήσαμε έτσι κι αλλιώς ανεξοφλητους λογαριασμούς πίσω μας... Πτήση έως το Ντουμπάι, αναμονή 7 ώρες και επιβίβαση στο αεροσκαφος προς Αθήνα.Τέλοςταξιδιού, γεμάτοι εικόνες και αναμνήσεις που θα μας ακολουθούν όλη μας τη ζωή! Περάσαμε πολύ όμορφα, ξεκουραστηκαμε στο Μπαλί, που δεν το είδαμε όπως το έχετε δει οι περισσότεροι, όμως η φύση του ταξιδιού προστάζε ξεκούραση. Τη Σιγκαπούρη από την άλλη που πολλοί λένε πως 2 μερες φτάνουν εγώ θα διαφωνήσω. Πιστεύω πως θέλει 4,ομως με ένα σεβαστό budget καθως είναι ακριβη πόλη. Εκεί τη γυρίσαμε και την εξερευνήσουμε αρκετά, όχι όμως πλήρεις για όλα όσα θέλαμε να δούμε... Μακάρι να γυρίσουμε σύντομα γιατί περάσαμε σούπερ. Ακόμα κάτι που έκανε μας έκανε εντυπώση ήταν το απόκομμα στο immigration. Ξέραμε πως είναι αυστηρή χώρα αλλά στο δίνουν να το καταλάβεις

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ασία