Γιατί δεν ταξιδεύει ο κόσμος;

[paefstra]

Προσωπικά εγώ έκανα λόγο για άτομα σε ηλικίες άνω των 35-40 που μένουν με τους γονείς τους και κάνουν πολλά ταξίδια τον χρόνο, πολλά εκ των οποίων διηπειρωτικά. Έχω γνωρίσει τέτοια άτομα (σε βάθος, δεν εννοώ απλούς γνωστούς) κι έχω δει την παθογένεια. Για να μπορείς να πηγαίνεις κάθε δύο μήνες εξωτερικό μπορείς να πληρώνεις και νοίκι. Απλά επιλέγεις να ζεις σε μια μετεφηβική κατάσταση αντί να ανεξαρτητοποιείσαι. Επειδή όσο να 'ναι στον κόσμο των σοσιαλ που ο καθένας παρουσιάζει ό, τι γουστάρει το να ταξιδεύεις φαίνεται πιο "τραβηχτικό" από το να είσαι ανεξάρτητος, να πληρώνεις τους λογαριασμούς σου και να μπορείς να φροντισεις τον εαυτό σου. Εδώ έχω δει καταστάσεις με 40αρηδες που ταξιδεύουν με τρέλα (άρα έχουν τη δυνατότητα), μένουν με γονείς και δε συνεισφέρουν καν σε σουπερμάρκετ και λογαριασμούς, τι να λέμε τώρα.

(Κι εγώ είχα κλείσει τα 30 όταν έμεινα μόνη. Δεν είμαι περήφανη για αυτό.)

Δε μίλησα σε καμία περίπτωση για άτομα που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και αναγκαστικά είναι η μόνη τους επιλογή. Αυτά όχι Νεπάλ και Ιαπωνία, ούτε μέχρι τη Στυλίδα δε μπορούν να πάνε.

Τέλος, το ότι μπορεί κάποιοι να μένουμε σε ιδιόκτητο σπίτι δε σημαίνει ότι σώνει και ντε δεν πληρώνουμε ενοίκιο. Κάποιοι είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίες για παράδειγμα, ενώ τα τελευταία χρόνια που οι συντάξεις είναι στην κατάσταση που είναι γνωρίζω άτομα που δίνουν ένα ποσό στους γονείς τους που τους έχουν παραχωρήσει το σπίτι. Τα πράγματα σε καμία περίπτωση δεν είναι όπως ήταν πριν 7-8 χρόνια στο στεγαστικό.

Η ανεξαρτητοποιηση εχει περισσοτερο σχεση με τα εσωτερικα ορια κι οχι τα εξωτερικα. Μπορεις να ζεις 500 χμ μακρια και με μισθο δικο σου αλλα να εισαι εφηβος σουζα στους γονεις, πεταει ο γαιδαρος πεταει, και απο την αλλη στο ιδιο σπιτι αλλα με σαφη ορια ενηλικιωσης.
Εγω δεν το βλεπω ασπρο μαυρο το θεμα.

 

[paefstra]

Εξάλλου είναι και θέμα προτεραιοτήτων. Γιατί θα πρέπει κάποιος σώνει και καλά να επιλέξει να είναι «ανεξάρτητος» τρώγοντας το μισθό του σε ενοίκια και λογαριασμούς κι όχι σε ταξίδια;

Εχθες με ρωτησαν οι συναδελφισσες πως ημουν στην ιδια ηλικια, ως τα 28. Εκανα εναν υπολογισμο της "ανεξαρτησιας" μου για νοικι και λογαριασμους και θυμηθηκα οτι μας εκοβαν τη ΔΕΗ και το τηλεφωνο 2 φορες τον χρονο με τη συγκατοικο και πηγα πρωτο ταξιδι εξωτερικο στα 28.
Καπως ζορικη μας βγηκε η "ενηλικιωση" με ενοικιο. Γι αυτο με πιανει απεχθεια οποτε παω Θεσσαλονικη, γιατι επανερχονται οι μνημες. Κατα τα αλλα δεν νομιζω οτι "ωριμασα", μαλλον ταλαιπωρηθηκα υπερβολικα.

 

[underwater]

Όχι δεν ισχύει αυτό, μπορείς ακόμη να κάνεις πολύ φθηνά ταξίδια στο εξωτερικό την ώρα που τα ενοίκια είναι εξωφρενικά.
Εξάλλου είναι και θέμα προτεραιοτήτων. Γιατί θα πρέπει κάποιος σώνει και καλά να επιλέξει να είναι «ανεξάρτητος» τρώγοντας το μισθό του σε ενοίκια και λογαριασμούς κι όχι σε ταξίδια;

Τα άτομα στα οποία αναφέρομαι δεν κάνουν μόνο πολύ φτηνά ταξίδια στο εξωτερικό. Δε μιλάω για ανθρώπους που θα κάνουν ένα long weekend στη Σόφια και ένα 3ημερο Κουταισι με wizz όλη τη χρονιά.

Από εκεί και πέρα ναι, τα πάντα είναι θέμα προτεραιοτήτων, αλλά δεν είναι πάντα ετσι. Δε θέλω να μιλήσω εντελώς ανοιχτά σε ένα δημόσιο φόρουμ, επειδή θα αναγκαστώ να εκθέσω εμπειρίες δικές μου αλλά και άλλων και δεν επιθυμώ να το κάνω.

Αλλά θα πω απλά το εξής: είναι εντάξει να επιδιώκει ενας άνθρωπος μια μετεφηβική ζωή για να κυνηγά εμπειρίες, είτε αυτές είναι τα ταξίδια, είτε κάποιο πολύ ακριβό χόμπι, είτε το οτιδήποτε κοστίζει, αλλά δεν είναι εντάξει να χαλιέται ή να βγάζει επιθετικότητα αν δει ότι για κάποιον/α δυνάμει σύντροφο για παράδειγμα μπορεί να αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα το ότι ο άνθρωπος αυτός δεν έχει πληρώσει ένα λογαριασμό στη ζωή του, περιμένει έτοιμο φαγητό, δεν συμβάλλει καν στο σουπερμάρκετ της οικογένειας και ρίχνει αυτό το έξοδο στους γονείς του. Δε μπορεί να βγάζει κόμπλεξ και θυμό αν ένα άτομο νιώσει ότι δεν μπορεί να στηριχθεί πάνω του. Μπορεί να "ψαρωσεις" με ένα τέτοιο lifestyle αν είσαι 25 ή εχεις αποβλακωθει από το ινστα, αλλά από ένα σημείο και μετά κοιτάς άλλα πράγματα.

Και πολλά ακόμα θα μπορούσα να πω, απλά λέω κάτι πολύ κοινό.

 

[underwater]

Η ανεξαρτητοποιηση εχει περισσοτερο σχεση με τα εσωτερικα ορια κι οχι τα εξωτερικα. Μπορεις να ζεις 500 χμ μακρια και με μισθο δικο σου αλλα να εισαι εφηβος σουζα στους γονεις, πεταει ο γαιδαρος πεταει, και απο την αλλη στο ιδιο σπιτι αλλα με σαφη ορια ενηλικιωσης.
Εγω δεν το βλεπω ασπρο μαυρο το θεμα.

Συμφωνώ απόλυτα στο πρώτο, αλλά ελάχιστες φορές έχω δει να συμβαίνει το δεύτερο. Ελάχιστες. Και σε κάθε περίπτωση όταν εξαρτάσαι οικονομικά από κάποιον οφείλεις να γνωρίζεις ότι θα έχει λόγο στη ζωή σου. Δυστυχώς. Το αντίθετο είναι απλά εξαίρεση στον κανόνα.