Γιατί δεν ταξιδεύει ο κόσμος;

[paefstra]

Προσωπικά εγώ έκανα λόγο για άτομα σε ηλικίες άνω των 35-40 που μένουν με τους γονείς τους και κάνουν πολλά ταξίδια τον χρόνο, πολλά εκ των οποίων διηπειρωτικά. Έχω γνωρίσει τέτοια άτομα (σε βάθος, δεν εννοώ απλούς γνωστούς) κι έχω δει την παθογένεια. Για να μπορείς να πηγαίνεις κάθε δύο μήνες εξωτερικό μπορείς να πληρώνεις και νοίκι. Απλά επιλέγεις να ζεις σε μια μετεφηβική κατάσταση αντί να ανεξαρτητοποιείσαι. Επειδή όσο να 'ναι στον κόσμο των σοσιαλ που ο καθένας παρουσιάζει ό, τι γουστάρει το να ταξιδεύεις φαίνεται πιο "τραβηχτικό" από το να είσαι ανεξάρτητος, να πληρώνεις τους λογαριασμούς σου και να μπορείς να φροντισεις τον εαυτό σου. Εδώ έχω δει καταστάσεις με 40αρηδες που ταξιδεύουν με τρέλα (άρα έχουν τη δυνατότητα), μένουν με γονείς και δε συνεισφέρουν καν σε σουπερμάρκετ και λογαριασμούς, τι να λέμε τώρα.

(Κι εγώ είχα κλείσει τα 30 όταν έμεινα μόνη. Δεν είμαι περήφανη για αυτό.)

Δε μίλησα σε καμία περίπτωση για άτομα που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και αναγκαστικά είναι η μόνη τους επιλογή. Αυτά όχι Νεπάλ και Ιαπωνία, ούτε μέχρι τη Στυλίδα δε μπορούν να πάνε.

Τέλος, το ότι μπορεί κάποιοι να μένουμε σε ιδιόκτητο σπίτι δε σημαίνει ότι σώνει και ντε δεν πληρώνουμε ενοίκιο. Κάποιοι είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίες για παράδειγμα, ενώ τα τελευταία χρόνια που οι συντάξεις είναι στην κατάσταση που είναι γνωρίζω άτομα που δίνουν ένα ποσό στους γονείς τους που τους έχουν παραχωρήσει το σπίτι. Τα πράγματα σε καμία περίπτωση δεν είναι όπως ήταν πριν 7-8 χρόνια στο στεγαστικό.

Η ανεξαρτητοποιηση εχει περισσοτερο σχεση με τα εσωτερικα ορια κι οχι τα εξωτερικα. Μπορεις να ζεις 500 χμ μακρια και με μισθο δικο σου αλλα να εισαι εφηβος σουζα στους γονεις, πεταει ο γαιδαρος πεταει, και απο την αλλη στο ιδιο σπιτι αλλα με σαφη ορια ενηλικιωσης.
Εγω δεν το βλεπω ασπρο μαυρο το θεμα.

 

[paefstra]

Εξάλλου είναι και θέμα προτεραιοτήτων. Γιατί θα πρέπει κάποιος σώνει και καλά να επιλέξει να είναι «ανεξάρτητος» τρώγοντας το μισθό του σε ενοίκια και λογαριασμούς κι όχι σε ταξίδια;

Εχθες με ρωτησαν οι συναδελφισσες πως ημουν στην ιδια ηλικια, ως τα 28. Εκανα εναν υπολογισμο της "ανεξαρτησιας" μου για νοικι και λογαριασμους και θυμηθηκα οτι μας εκοβαν τη ΔΕΗ και το τηλεφωνο 2 φορες τον χρονο με τη συγκατοικο και πηγα πρωτο ταξιδι εξωτερικο στα 28.
Καπως ζορικη μας βγηκε η "ενηλικιωση" με ενοικιο. Γι αυτο με πιανει απεχθεια οποτε παω Θεσσαλονικη, γιατι επανερχονται οι μνημες. Κατα τα αλλα δεν νομιζω οτι "ωριμασα", μαλλον ταλαιπωρηθηκα υπερβολικα.

 

[underwater]

Όχι δεν ισχύει αυτό, μπορείς ακόμη να κάνεις πολύ φθηνά ταξίδια στο εξωτερικό την ώρα που τα ενοίκια είναι εξωφρενικά.
Εξάλλου είναι και θέμα προτεραιοτήτων. Γιατί θα πρέπει κάποιος σώνει και καλά να επιλέξει να είναι «ανεξάρτητος» τρώγοντας το μισθό του σε ενοίκια και λογαριασμούς κι όχι σε ταξίδια;

Τα άτομα στα οποία αναφέρομαι δεν κάνουν μόνο πολύ φτηνά ταξίδια στο εξωτερικό. Δε μιλάω για ανθρώπους που θα κάνουν ένα long weekend στη Σόφια και ένα 3ημερο Κουταισι με wizz όλη τη χρονιά.

Από εκεί και πέρα ναι, τα πάντα είναι θέμα προτεραιοτήτων, αλλά δεν είναι πάντα ετσι. Δε θέλω να μιλήσω εντελώς ανοιχτά σε ένα δημόσιο φόρουμ, επειδή θα αναγκαστώ να εκθέσω εμπειρίες δικές μου αλλά και άλλων και δεν επιθυμώ να το κάνω.

Αλλά θα πω απλά το εξής: είναι εντάξει να επιδιώκει ενας άνθρωπος μια μετεφηβική ζωή για να κυνηγά εμπειρίες, είτε αυτές είναι τα ταξίδια, είτε κάποιο πολύ ακριβό χόμπι, είτε το οτιδήποτε κοστίζει, αλλά δεν είναι εντάξει να χαλιέται ή να βγάζει επιθετικότητα αν δει ότι για κάποιον/α δυνάμει σύντροφο για παράδειγμα μπορεί να αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα το ότι ο άνθρωπος αυτός δεν έχει πληρώσει ένα λογαριασμό στη ζωή του, περιμένει έτοιμο φαγητό, δεν συμβάλλει καν στο σουπερμάρκετ της οικογένειας και ρίχνει αυτό το έξοδο στους γονείς του. Δε μπορεί να βγάζει κόμπλεξ και θυμό αν ένα άτομο νιώσει ότι δεν μπορεί να στηριχθεί πάνω του. Μπορεί να "ψαρωσεις" με ένα τέτοιο lifestyle αν είσαι 25 ή εχεις αποβλακωθει από το ινστα, αλλά από ένα σημείο και μετά κοιτάς άλλα πράγματα.

Και πολλά ακόμα θα μπορούσα να πω, απλά λέω κάτι πολύ κοινό.

 

[underwater]

Η ανεξαρτητοποιηση εχει περισσοτερο σχεση με τα εσωτερικα ορια κι οχι τα εξωτερικα. Μπορεις να ζεις 500 χμ μακρια και με μισθο δικο σου αλλα να εισαι εφηβος σουζα στους γονεις, πεταει ο γαιδαρος πεταει, και απο την αλλη στο ιδιο σπιτι αλλα με σαφη ορια ενηλικιωσης.
Εγω δεν το βλεπω ασπρο μαυρο το θεμα.

Συμφωνώ απόλυτα στο πρώτο, αλλά ελάχιστες φορές έχω δει να συμβαίνει το δεύτερο. Ελάχιστες. Και σε κάθε περίπτωση όταν εξαρτάσαι οικονομικά από κάποιον οφείλεις να γνωρίζεις ότι θα έχει λόγο στη ζωή σου. Δυστυχώς. Το αντίθετο είναι απλά εξαίρεση στον κανόνα.

 

[varioAthens]

Αν και εχω ξαναγραψει σε αυτο το ποστ θα δωσω νεα αναθεωρημενη απαντηση
Γιατι δεν ταξιδευει ο κοσμος λοιπον…
α) δεν εχουν μεγαλωσει με ταξιδιωτικη κουλτουρα. Εννοειται πως πολυς κοσμος που ταξιδευει το κανει χωρις να του το «εμαθαν» οι γονεις τους αλλα πιστεψτε με παιζει μεγαλο ρολο και το βλεπω απο τους συνομηλικους φιλους των παιδιων μου,
β) ειναι ενα εξοδο που δεν ειναι χειροπιαστο… δεν αποτυπωνεται σε εναν τιτλο ιδιοκτησιας ή σε ενα πτυχιο, επομενως για καποιους ειναι σαν να μην εγινε…
γ) ακόμα εξακολουθούν καποιοι να θεωρουν οτι το να ταξιδευεις ειναι πανακριβο. Το καταλαβα και με το προσφατο ταξιδι μου στην Ιαπωνια που ανθρωποι με μεγαλη οικονομικη επιφανεια (γιατροι που τσιμπανε ενα 5χιλιαρικακι ανα τοκετο) με κοιτουσαν σαν να ήμουν εκατομμυριούχος και δεν μπορουσαν να καταλαβουν πως δεν ηταν τοσο ακριβο οσο ισως ακουγεται,
δ) ακομα καποιοι θεωρουν οτι ειναι πολυπλοκο να σχεδιασεις ενα ταξιδι τελειως μονος σου χωρις τη βοηθεια ενος πρακτορειου.

 

[evaT]

Επίσης σαν ρεζουμέ από τα προηγούμενα, στην Ελλάδα δεν αποτελεί προτεραιότητα για τους νέους μας. Το βλέπω κ από τα δικά μου παιδιά. Είναι σε φάση δημιουργίας, προσπαθούν είτε να τελειώσουν σπουδές, ή να βρουν μια πιο καλοπληρωμένη δουλειά, να στήσουν σπίτι, σχέση, έχουν εξόδους, δεν βγαίνουν τα κουκιά μάνα μου!

Το Αμερικανάκι ή κι ο Ευρωπαίος, μπαίνουν πανεπιστήμιο και παίρνουν έναν ολόκληρο χρόνο να τριγυρνάνε την υφήλιο, να δουλεύουν εδώ και κει για να βγαίνει το μπάτζετ, συναντάς στα χόστελ κάτι σκατούλια κ έχουν ήδη 50-60 χώρες στη φαρέτρα τους, καλά αυτό είναι και θέμα νοοτροπίας, η μέση Ελληνίδα μάνα θα φρικάρει αν δει το βλαστάρι της με μπακπακ να φεύγει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.

Για τους μεγαλύτερους συμφωνώ απόλυτα με τη Vario.

 

[dammys]

Ναι αλλάξουμε τον τίτλο γιατί φέτος το καλοκαίρι κατάλαβα "Γιατί δεν πάει στα εξοχικά του ο κόσμος" παρά μόνο 1 ή 2 εβδομάδες. Πιάσαμε πάτο.

α.Τα νοικιάζει για να βγάλει κανένα εισόδημα
β. Τα σουπερμαρκετ στα παραθαλάσσια μέρη είναι πανάκριβα π.χ καφές ντε Ορο για εσπρεσο Σκλαβενίτη Θεσσαλονίκης 7,60 ,Μασούτης Χαλκιδικής 9,90 και Συμκα Κρήτης 10.50 ...
γ. Ταβέρνες και ποτάκια κομμένα ή 1 φορά την εβδομάδα .Κοκτέιλ 15 ευρώ !!
δ. Θέατρα-συναυλίες πάτωσε το φεστιβάλ Κασσανδρείας , δεν είχε Έλληνες τον Ιούλιο , μόνο η Βανδή είχε κόσμο. Οι άλλοι 250 άτομα ή ακύρωσαν νωρίς.(τουλάχιστον 3-4 παραστάσεις ακύρωσαν!)
ε. Δουλεύουν όλες τις μέρες της εβδομάδας και Σ/Κ πολλές φορές.
ζ.η βενζίνη έχει πάει στον θεό. Προτιμάνε ένα μπάνιο κοντά στα 30-40 χλμ και πίσω.

 

[Robert]

Προσωπικά εγώ έκανα λόγο για άτομα σε ηλικίες άνω των 35-40 που μένουν με τους γονείς τους και κάνουν πολλά ταξίδια τον χρόνο, πολλά εκ των οποίων διηπειρωτικά. Έχω γνωρίσει τέτοια άτομα (σε βάθος, δεν εννοώ απλούς γνωστούς) κι έχω δει την παθογένεια. Για να μπορείς να πηγαίνεις κάθε δύο μήνες εξωτερικό μπορείς να πληρώνεις και νοίκι. Απλά επιλέγεις να ζεις σε μια μετεφηβική κατάσταση αντί να ανεξαρτητοποιείσαι. Επειδή όσο να 'ναι στον κόσμο των σοσιαλ που ο καθένας παρουσιάζει ό, τι γουστάρει το να ταξιδεύεις φαίνεται πιο "τραβηχτικό" από το να είσαι ανεξάρτητος, να πληρώνεις τους λογαριασμούς σου και να μπορείς να φροντισεις τον εαυτό σου. Εδώ έχω δει καταστάσεις με 40αρηδες που ταξιδεύουν με τρέλα (άρα έχουν τη δυνατότητα), μένουν με γονείς και δε συνεισφέρουν καν σε σουπερμάρκετ και λογαριασμούς, τι να λέμε τώρα.

Θέλω να πω δυο πράγματα πάνω σε αυτά.1ον,υπάρχει κόσμος που ταξιδεύει επειδή του αρέσει,και όχι για το instagram.
2ον,και το λέω απο παραδείγματα ανθρώπων γύρω μου,πολύ λίγοι είναι αυτοί που η 'ανεξαρτησία' τους δεν υποστηρίζεται σε μικρό ή και μεγάλο βαθμό απο τους γονείς τους.

 

[psilos3]

γ) ακόμα εξακολουθούν καποιοι να θεωρουν οτι το να ταξιδευεις ειναι πανακριβο. Το καταλαβα και με το προσφατο ταξιδι μου στην Ιαπωνια που ανθρωποι με μεγαλη οικονομικη επιφανεια (γιατροι που τσιμπανε ενα 5χιλιαρικακι ανα τοκετο) με κοιτουσαν σαν να ήμουν εκατομμυριούχος και δεν μπορουσαν να καταλαβουν πως δεν ηταν τοσο ακριβο οσο ισως ακουγεται,
δ) ακομα καποιοι θεωρουν οτι ειναι πολυπλοκο να σχεδιασεις ενα ταξιδι τελειως μονος σου χωρις τη βοηθεια ενος πρακτορειου.

Συμφωνώ και στα προηγούμενα αλλά κυρίως σε αυτά τα δύο, που συνήθως είναι άνθρωποι από την ίδια κατηγορία και το έχουμε ξανασυζητήσει.
Είναι απόλυτα λογικό όσοι το θεωρούν πολύπλοκο να το βρίσκουν και πολύ ακριβό.

 

[Vicks]

Πολύ σωστά! Ας πάρουμε παράδειγμα την Ελλάδα που είναι πιο μικρή σε έκταση. Πόσες μέρες χρειάζεται για να δούμε τα ανάλογα αξιοθέατα;

Το σκέφτομαι αυτό σχεδόν κάθε φορά που βλέπω "γύρος της.....(τάδε χώρας)"
Σου λέει ο άλλος πήγα μία εβδομάδα γύρο Ιταλίας, και αναρωτιέμαι, σε μία εβδομάδα, πόσα μέρη στην Ελλάδα θα έβλεπε κανείς και πόσο καλά;
Εντάξει το "καλά" είναι σχετικό, εγώ σε 3-4 πόλεις έχω ζήσει χρόνια και καλά δε θεωρώ ότι τις ξέρω. Και εννοείται πως δε μπορούμε να μένουμε έξι μήνες σε κάθε μέρος που μας αρέσει.
Αλλά πραγματικά, δε γίνεται να βγάζουμε συμπεράσματα για πόλεις, χώρες, κουζίνες, λαούς, από μία εβδομάδα ταξίδι.

 

[alma]

Το σκέφτομαι αυτό σχεδόν κάθε φορά που βλέπω "γύρος της.....(τάδε χώρας)"
Σου λέει ο άλλος πήγα μία εβδομάδα γύρο Ιταλίας, και αναρωτιέμαι, σε μία εβδομάδα, πόσα μέρη στην Ελλάδα θα έβλεπε κανείς και πόσο καλά;
Εντάξει το "καλά" είναι σχετικό, εγώ σε 3-4 πόλεις έχω ζήσει χρόνια και καλά δε θεωρώ ότι τις ξέρω. Και εννοείται πως δε μπορούμε να μένουμε έξι μήνες σε κάθε μέρος που μας αρέσει.
Αλλά πραγματικά, δε γίνεται να βγάζουμε συμπεράσματα για πόλεις, χώρες, κουζίνες, λαούς, από μία εβδομάδα ταξίδι.

Έτσι γελάγαμε κι εμείς με πρακτορεία που πουλούν "γύρο Ιταλίας,Ισπανίας, Πορτογαλίας" σε μια βδομάδα, μέχρι που μάθαμε πως πουλάνε πρακτορεία στη Λατινική Αμερική "γύρο Ευρώπης"σε μια βδομάδα .

Πάνε 1 μέρα Παρίσι, 1 μέρα Ρώμη, 1 μέρα Πράγα κλπ κι εντάξει "τη γύρισαν την Ευρώπη" σύμφωνα με το πρακτορείο .

 

[Yorgos]

Έτσι γελάγαμε κι εμείς με πρακτορεία που πουλούν "γύρο Ιταλίας,Ισπανίας, Πορτογαλίας" σε μια βδομάδα, μέχρι που μάθαμε πως πουλάνε πρακτορεία στη Λατινική Αμερική "γύρο Ευρώπης"σε μια βδομάδα .

Πάνε 1 μέρα Παρίσι, 1 μέρα Ρώμη, 1 μέρα Πράγα κλπ κι εντάξει "τη γύρισαν την Ευρώπη" σύμφωνα με το πρακτορείο .

Δεν είναι σύμφωνα με το πρακτορείο, σύμφωνα με τους πελάτες ειναι. Τα ίδια πρακτορεία σε στέλνουν και τις 15 μέρες στην Ιταλία να θες. Το θέμα είναι η προτεραιότητα του πελάτη κι επειδή για ανθρώπους από άλλη ήπειρο είναι ταξίδι που μπορεί να κάνουν μια φορά στη ζωή τους λόγω εξόδων ή βίζας, ναι προτιμούν να κάνουν ένα ποτ πουρί και να δουν το κέντρο 5 ευρωπαϊκών πρωτευουσών από το να περάσουν το μοναδικό τους ταξίδι σε μια μόνο χώρα. Πολύ πρόσφατα φίλος μου από την Κούβα με -once in a lifetime- βίζα εργασίας για την Ευρώπη έκανε ένα αντίστοιχο ξέροντας ότι δε θα ξαναπάει. Κι εμένα όταν με ρώτησε ποιο πακέτο να προτιμήσει αυτό του υπέδειξα, σε 16 μέρες πήγε σε 9 πόλεις. Είπε πουθενά ότι "γύρισε την Ευρώπη"; Όχι, ούτε είχε τέτοιες προσδοκίες, είχε τον πόθο να δει όσο περισσότερα πράγματα σε χώρες που μάλλον δε θα ξαναδεί στη ζωή του, λογικό το βρίσκω.