Γιατί δεν ταξιδεύει ο κόσμος;

[varioAthens]

Θυμάμαι χαρακτηριστικά το 1998 στον γύρο της Ισπανίας με γνωστό πρακτορείο φτάσαμε Βαλένθια 9.30 το βράδυ και φύγαμε 9 το πρωί. Δεν θυμάμαι απολύτως τίποτα από Βαλένθια.

… και καπως ετσι γινονται μερικα τικαρισματα σε ταξιδιωτικα bucket lists

 

[Sam-chal]

Τουλάχιστον θυμάσαι πως πήγες...

Κάτι είναι και αυτό...

 

[Kalliopi27]

@varioAthens ειδικά το γ και το δ που αναφέρεις τα βίωσα σε πρώτο βαθμό γυρνώντας μόλις πριν 3 μέρες απο Ισλανδία 10ημερο που οργάνωσα με τα άλλα 2 άτομα που πήγα. Συνάδελφοι και πελάτες ( έχω συναναστροφές με αρκετό κόσμο στη δουλειά μου ) σε συζήτηση που ήμουν κλπ όταν άκουγαν τον προορισμό και επίσης στην ερώτηση αν πήγα με γκρουπ που απαντούσα αρνητικά η πλειοψηφία των αντιδράσεων ήταν " μα πανάκριβη χώρα πως τα κατάφερες?" και επίσης "δύσκολο ταξίδι να πας χωρίς γκρουπ" . Εν κατακλείδι. Είναι θέμα επιλογών κάποιες φορές. Κάποιοι θεωρούν άχρηστα τα χρήματα για ταξίδια. Εμείς που πάμε προφανώς όχι. Και κάποιοι θεωρούν πολύ χρονοβόρο και κουραστικό να το οργανώσουν μόνοι τους. Εμένα προσωπικά η όλη διαδικασία της οργάνωσης μου δημιουργεί και μια όμορφη προσδοκία για το προορισμό που έχω επιλέξει καθώς και μια ελευθερία στο πρόγραμμά μου.

 

[varioAthens]

Εμένα προσωπικά η όλη διαδικασία της οργάνωσης μου δημιουργεί και μια όμορφη προσδοκία για το προορισμό που έχω επιλέξει καθώς και μια ελευθερία στο πρόγραμμά μου.

Η οργανωση ειναι η μιση χαρα του ταξιδιου!! Συμφωνω![/USER][/QUOTE]

 

[patrizia]

Συμφωνώ απόλυτα στο πρώτο, αλλά ελάχιστες φορές έχω δει να συμβαίνει το δεύτερο. Ελάχιστες. Και σε κάθε περίπτωση όταν εξαρτάσαι οικονομικά από κάποιον οφείλεις να γνωρίζεις ότι θα έχει λόγο στη ζωή σου. Δυστυχώς. Το αντίθετο είναι απλά εξαίρεση στον κανόνα.

Σχετικό είναι και αυτό!
Εμένα ο πατέρας μου μου δίδαξε το money management από τότε που έπιασα την πρώτη μου δουλειά.
Μου είπε πως προσφέρεται να μου καλύπτει τα βασικά έξοδα διαβίωσης δηλαδή να μένω δωρεάν στο πατρικό, το φαγητό και λογαριασμούς αρκεί να αποταμιευω ένα μεγάλο μέρος του μισθού μου για να αγοράσω καινούργιο αυτοκίνητο (μου είχε δώσει το παλιό του το σαραβαλάκι) και για να καλύψω μέρος των εξόδων για αγορά δικού μου σπιτιού.
Μια χαρά πήγε όλο αυτό, μέχρι που παντρεύτηκα και πηγα σε δικό μου σπίτι και έβγαινα και ταξίδευα και είχα αποταμιευσει αρκετά χρήματα!
Θέλω να πω δεν ξέρεις τι συμβαίνει σε κάθε οικογένεια και τι είδους συμφωνίες έχουν γίνει. Μπορεί να είναι και πολύ καλές οι σχέσεις. Εγώ δεν αισθάνθηκα έλεγχο, κατάλαβα τη λογική του πατέρα μου που προσπάθησε να με αποτρέψει από άσκοπες σπατάλες και να με βοηθήσει να ζήσω μια καλύτερη ζωή και τον ευγνωμονώ για αυτό!