Κροατία Μαυροβούνιο Ουγγαρία Δαλματικές ακτές-Βουδαπέστη οδικώς

[lefteris thess]

Την επόμενη μέρα και αφού ξεκουραστήκαμε ξεκινήσαμε το τουρ στις παραλίες του Μαυροβουνίου. Πήγαμε στο Sveti Stefan, ένα πανέμορφο νησάκι που συνδέεται με μια στενή λωρίδα άμμου με την στεριά. Βέβαια κάναμε μπάνιο δίπλα σε αυτό, καθώς το ίδιο το νησάκι το έχει αγοράσει κάποιος εφοπλιστής και δεν ξέρω αν μπορούσαμε να το επισκεφτούμε. Ίσως μπαίνεις με βαρύ αντίτιμο. Αλλά και να κολυμπάς σε ένα τόσο ωραίο τοπίο ήταν πάρα πολύ ωραία. Επίσης μια παραλία εκεί κοντά ήταν ιδιωτική κατά τα 9/10 περίπου και ο υπόλοιπος λαός (φυσικά και εμείς) στριμώχνονταν στην άκρη! Και φυσικά με σεκιουριτάδες να φυλάν τα όρια της ιδιωτικής παραλίας. Νέοι καιροί, νέα ήθη για την πάλαι ποτέ σοσιαλιστική Γιουγκοσλαβία!
Η αλήθεια είναι ότι το ζήτημα του μπάνιου μας άγχωνε λίγο γιατί είχαμε ακούσει ότι οι θάλασσες είναι κρύες. Τις βρήκαμε ευχάριστα δροσερές και μας άρεσαν πολύ σε όλο το Μαυροβούνιο και την Κροατία. Γενικώς, όλες οι παραλίες που κάναμε μπάνιο ήταν μία και μία! Καθαρές, με βότσαλο κυρίως και άκρως αναζωογονητικές!
Αφού κάναμε και ένα δεύτερο μπάνιο στη παραλία Jaz (τίγκα στην ξαπλώστρα και την ομπρέλλα) ετοιμαζόμαστε για Budva by night! Πραγματικό λαϊκό προσκύνημα! Μιλάμε για πάαααααρα πολύ κόσμο. Κυρίως ντόπιοι αλλά και από τις άλλες χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, κυρίως Σέρβοι. Τα μπαράκια και τα κλαμπ στην παραλία αμέτρητα, αλλά τα πιο ωραία για ζευγάρι όπως εμείς ήταν στην παλιά πόλη. Όσο για τον κόσμο, πάρα πολύ ωραίος και πολύ ψηλός λαός. Με ύψος 1.80 νιώθεις σχεδόν κοντός!
Την επόμενη μέρα αφήσαμε την Μπούντβα και ανεβήκαμε παραλιακά για τα κροατικά σύνορα. Το Μαυροβούνιο όμως μας επιφύλασσε κι άλλες ακόμα πιο μεγάλες ομορφιές όπως το φιορδ του Κότορ, του νοτιότερου στην Ευρώπη. Υπάρχει δρόμος που σε βγάζει απ΄ευθείας στο Κότορ με τούνελ αλλά εμείς επιλέξαμε να διασχίσουμε όλο το φιορδ μέσω Τίβατ και καλά κάναμε! Τοπίο πανέμορφο, πραγματικά επιβλητικό, καθώς τα καταπράσινα βουνά υψώνονται πάνω από μια στενή λωρίδα θάλασσας. Το Κότορ είναι μια πανέμορφη κωμόπολη με μεσαιωνικά κτίρια. Αφού ήπιαμε ένα καφέ και βγάλαμε άφθονες φωτογραφίες συνεχίσαμε την οδήγηση. Στάση για μπάνιο στο Πέραστ με φόντο τα δύο νησάκια εντός του φιορδ, το ένα ορθόδοξο και το άλλο καθολικό. Η συγκεκριμένη περιοχή είναι παράδειγμα ειρηνικής συνύπαρξης διαφορετικών θρησκειών, κάτι που δεν ίσχυσε στο πρόσφατο παρελθόν στην υπόλοιπη πρώην Γιουγκοσλαβία.
Μετά από λίγο φτάνουμε στα σύνορα με την Κροατία. Μας είχαν τρομάξει κάποιες αναφορές για μεγάλες ουρές ειδικά το καλοκαίρι, αλλά εμείς δεν είχαμε πρόβλημα και τα περάσαμε γρήγορα. Έτσι αφήσαμε το Μαυροβούνιο με τις καλύτερες εντυπώσεις!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• …

  Go to chapter

  Go
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[kalove]

Πολύ ωραίο ταξίδι κάνατε καί οί πληροφορίες σου πολύ χρήσιμες καί κατατοπιστικές.
Αναμένω την συνέχεια καί σ'ευχαριστώ

 

[interted]

ωραία εξιστόρηση, μου θύμισες και λεπτομέρειες που είχα ξεχάσει ή πράγματα που δεν είχα δει στο αντίστοιχο δικό μου ταξίδι. περιμένω συνέχεια.

 

[pattyyy]

Tρελαίνομαι για road trips! Η περιγραφή σου είναι πολύ ωραία!

 

[lefteris thess]

Κροατία – Ντουμπρόβνικ και περίχωρα

Αφού μπήκαμε στην Κροατία μετά από λίγο φτάσαμε στον πρώτο μας προορισμό, το Πλατ, έναν παραθαλάσσιο οικισμό λίγο έξω από το Ντουμπρόβνικ. Αφού βρήκαμε τα ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει, προς μεγάλη μας (δυσάρεστη) έκπληξη η ιδιοκτήτρια μας λέει ότι δεν μας έχει κάνει την κράτηση και δεν έχει ελεύθερο δωμάτιο! Της λέμε ότι το έχουμε κλείσει από τον Μάη και να ξαναδεί τα email της. Όταν τα είδε και μας ζήτησε 1000 συγνώμες μας λέει να μην ανησυχούμε και ότι θα μας τακτοποιήσει. Τελικά μείναμε σε ένα διπλανό ξενοδοχείο με ίδια τιμή και ίδιες παροχές (ψυγείο, μπαλκόνι με θέα κτλ.) Ο ιδιοκτήτης, ένας ψηλός 60άρης Κροάτης, ήδη μεθυσμένος αν και η ώρα ήταν περίπου 1-2 το μεσημέρι επιμένει να μας κεράσει ένα ποτό παρόμοιο με το δικό μας τσίπουρο, παραγωγής του. Εμείς φυσικά δεν τον προσβάλλαμε..Μας έλεγε ότι λίγο πριν τον πόλεμο είχε προβλέψει το τι θα επακολουθούσε και έφυγε με την οικογένειά του στον Καναδά. Όταν γύρισε μετά τον πόλεμο βρήκε το σπίτι του ρημαγμένο.
Το πρώτο μας απόγευμα-βράδι στην Κροατία το περάσαμε στους παραθαλάσσιους οικισμούς νότια του Ντουμπρόβνικ. Πλατ, Μλίνι, Τσάβτατ και άλλοι πολύ όμορφοι, γραφικοί και κυρίως περιποιημένοι οικισμοί, Το Τσάβτατ έχει πολύ όμορφη παραθαλάσσια περαντζάδα με πάρα πολλές ψαροταβέρνες. Η κουζίνα της Δαλματίας βασίζεται σε ψάρια και θαλασσινά και είναι πραγματικά πεντανόστιμη!
Την επόμενη μέρα αφού κάναμε ένα μπάνιο στα καταγάλανα και δροσερά νερά του Μλίνι αποφασίσαμε να ανηφορίσουμε στο Ντουμπρόβνικ. Υπάρχουν 3 τρόποι για να το επισκεφτείς: με λεωφορείο, με το καραβάκι ή με το αυτοκίνητό σου. Τι κι αν μας συμβούλευαν να πάμε με το λεωφορείο επειδή η αναζήτηση πάρκινγκ ειδικά τέτοια εποχή είναι τραγωδία, εμείς σαν κλασσικοί Ελληνάρες πήγαμε με το αυτοκίνητο! Ωστόσο ήμασταν πολύ τυχεροί (για να μην πω τίποτα άλλο) γιατί βρήκαμε πάρκινγκ στην θέση κάποιου που έφευγε. Πάντως αν θέλει κάποιος να πάει στο Ντουμπρόβνικ ας πάει καλύτερα με λεωφορείο γιατί ήταν πράγματι πήχτρα!
Το Ντουμπρόβνικ είναι απλά πανέμορφο. Μεσαιωνική παλιά πόλη με καταπληκτικά κτίρια και γραφικότατα σοκάκια. Η βόλτα στον κεντρικό δρόμο (Stradun) και στο παλιό λιμάνι μένει αξέχαστη. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως λιγότερο από 20 χρόνια πριν η πόλη αυτή είχε δεχτεί ανηλεείς βομβαρδισμούς αλλά αναστηλώθηκε πλήρως καθώς είναι μνημείο παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς από την UNESCO. Παρόλα αυτά, σε ορισμένους τοίχους παρατηρούνται ακόμα σημάδια από ριπές..
Στοιχεία για τα διάφορα μνημεία της πόλης θα βρείτε εύκολα από διάφορους οδηγούς. Αυτό που μας άρεσε περισσότερο από το Ντουμπρόβνικ ήταν το χάσιμο στα γραφικότατα στενάκια, όπου ξεφεύγεις από τις ορδές των τουριστών. Ακόμα πιο απολαυστικές ήταν οι μπύρες που ήπιαμε σε μία καφετέρια σκαρφαλωμένη σε ένα βράχο με θέα την πανέμορφη Αδριατική και το καταπράσινο νησάκι Λόκρουμ. Τα βράχια κάτω ήταν γεμάτα με νεανικές παρέες που βουτούσαν στην θάλασσα από μεγάλο ύψος. Απλά πανέμορφες καλοκαιρινές στιγμές!

 

[lefteris thess]

Νησιά Ελαφίτ

Αν κάποιος επισκεφτεί τις ακτές της Δαλματίας είναι πραγματικό έγκλημα να μην επισκεφτεί κάποια από τα αμέτρητα νησάκια που υπάρχουν εκεί. Η πιο κοντινή εκδρομή από το Ντουμπρόβνικ (πέρα από το Λόκρουμ που είναι ακριβώς απέναντι) είναι τα νησάκια Ελαφίτ (Κολοτσέπ, Σίπαν, Λόπουντ). Η ημερήσια κρουαζιέρα ξεκινούσε στις 10 το πρωί από το Μλίνι όπου σε επέστρεφαν στις 6-6.30 το απόγευμα. Η τιμή ήταν 36 ευρώ το άτομο (250 κούνα αν δεν κάνω λάθος) και περιλάμβανε φαγητό (ψάρι ή κοτόπουλο). Καθώς πηγαίναμε με το καραβάκι βλέπαμε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες από την εποχή της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας (μην ξεχνάμε ότι οι Δαλματικές ακτές είναι τουριστικός προορισμός από τη δεκαετία του ’60), κάποιες ενεργείς μέχρι σήμερα και κάποιες εγκαταλειμένες και ελαφρώς…βομβαρδισμένες.. Επίσης έχεις την ευκαιρία να δεις το Ντουμπρόβνικ από την θάλασσα, κάτι που κόβει την ανάσα.
Τα νησάκια ήταν μαγευτικά. Κατάφυτα και με καταγάλανα νερά. Η αλήθεια είναι ότι θύμιζε τόσο πολύ Ελλάδα (Σκιάθο, Χαλκιδική κτλ) που μόνο οι επιγραφές στα κροατικά μας θύμιζαν ότι είμαστε στο εξωτερικό. Στο Κολοτσέπ και το Σίπαν μας άφησαν για 30-45’ ενώ στο Λόπουντ για 4-5 ώρες. Η μοναδική παραλία του νησιού αυτού (αμμώδης, σε αντίθεση με όες τις άλλες που πήγαμε στη Δαλματία που ήταν με βότσαλο) ήταν στη αντίθετη πλευρά του νησιού από αυτήν που σε αφήνει το καράβι και πας με τα πόδια ή με ένα τρίκυκλο-ταξί. Βέβαια μη νομίζετε ότι δεν έχουν κι αυτοί τις ελληνικές κακές συνήθειες καθώς ΟΛΟΚΛΗΡΗ η παραλία ήταν με ξαπλώστρα και ομπρέλλα την οποία πλήρωνες αδρά.. Σε αυτό το boat-trip γνωρίσαμε και ένα ζευγάρι Ελλήνων στην ηλικία μας (τους μοναδικούς έλληνες που συναντήσαμε στο ταξίδι).
Γυρνάμε δωμάτιο για ξεκούραση καθώς την επόμενη μέρα είχαμε ταξίδι για βόρεια.. Το πρωί αποχαιρετούμε τον πάλι μεθυσμένο ξενοδόχο και ξεκινάμε για Τρόγκιρ!

 

[kapetanore]

Πέρασα κι εγώ από αυτά τα μέρη λίγες μέρες πριν από εσένα. Πραγματικά πανέμορφη η Κροατία, αλλά το Μαυροβούνιο νομίζω ότι δεν παίζεται. Όσο για το Ντουμπρόβνικ την πάτησα όπως εσύ αλλά δεν ήμουν τυχερός και απλά έκοβα βόλτες αναζητώντας parking για 2 ώρες και μετά έφυγα χωρίς να μπορέσω να το επισκεφτώ! Περιμένω ανυπόμονα την συνέχεια της ιστορίας σου, που απ'ότι φαντάζομαι περιλαμβάνει πολλά χιλιόμετρα ακόμα. Δώσε μου δρόμους και πάρε μου την ψυχή...

 

[lefteris thess]

Τρόγκιρ – Σπλιτ – Εθνικό πάρκο Κρκα

Η οδήγηση στην παραλιακή οδό της Αδριατικής είναι απολαυστική εμπειρία. Καταπληκτική διαδρομή, από τη μια μεριά η θάλασσα και από την άλλη το βουνό. Σε πολλά σημεία νιώθεις ότι οδηγάς δίπλα σε λίμνη, ή πλατύ ποτάμι επειδή σε όλη τη διαδρομή βλέπεις συνέχεια νησάκια άλλα δίπλα στην ακτή και άλλα μακρύτερα. Η ομορφιά αυτή βέβαια ενέχει και κάποιους κινδύνους γιατί μπορεί να χαλαρώσει η προσοχή από την οδήγηση. Αν είσαι συνοδηγός σίγουρα την απολαμβάνεις περισσότερο!
Απαραίτητη παράκαμψη από το δρόμο είναι η χερσόνησος Πέλιεζατς. Αφού κάναμε μπάνιο σε μια καταπληκτική παραλία σε κάμπινγκ, επιτέλους χωρίς ξαπλώστρες και ομπρέλες φτάνουμε στο Στον. Το χωριό αυτό φημίζεται για το τείχος του, το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο μετά το Σινικό (!!!) και για τις ωραίες ταβέρνες του. Πράγματι, το φαγητό ήταν πάρα πολύ ωραίο και με χαμηλότερες τιμές από το Ντουμπρόβνικ και το Τσάβτατ. Γενικά ο τουρισμός βόρεια του Ντουμπρόβνικ ήταν σε πιο χαλαρούς ρυθμούς. Όχι τόσο πολύς κόσμος, οι ντόπιοι πιο απλοί και οι τιμές καλύτερες, χωρίς όμως να τις λες και φθηνές. Αφού φάγαμε ρωτάμε τον σερβιτόρο (να σημειώσω εδώ ότι όλοι οι νέοι αλλά και πολλοί μεγαλύτεροι που συναντούσαμε μιλούσαν Αγγλικά) πόσο ακόμα είναι το Τρόγκιρ, περιμένοντας σύμφωνα με τον χάρτη να μας πει κανα 2 ωρο. Μας λέει 5-6 ώρες! - Πως είναι δυνατόν? – Ε, ίσως λέει συναντήσετε λίγη κίνηση… Δυστυχώς έπεσε μέσα.. Στον δρόμο για το Τρόγκιρ περνάς έξω από το Σπλιτ και η κίνηση ήταν απίστευτη γιατί ήταν απόγευμα και ο κόσμος γυρνούσε από το μπάνιο. Κάτι μου θυμίζει.. Όταν φτάσαμε στο δωμάτιο (ευτυχώς αυτή η ξενοδόχος μας το είχε κρατήσει) ήταν αργά το βράδι. Μείναμε σε ένα γραφικό ψαροχώρι έξω από το Τρόγκιρ το οποίο δεν ήταν σχεδόν καθόλου τουριστικό και αυτό μας άρεσε πολύ, όπως και μια ταβερνούλα την οποία επισκεφτήκαμε δις!
Είχαμε μία μέρα στη διάθεσή μας να γνωρίσουμε Τρόγκιρ και Σπλιτ κι έτσι ξεκινήσαμε σχετικά νωρίς. Το Τρόγκιρ, αρχαία αποικία των Κρητών με το όνομα Τραγούριον επειδή είχε λέει πολλούς τράγους (!!), είναι μια όμορφη κωμόπολη με παλιά πόλη χτισμένη σε ένα νησάκι που επικοινωνεί με γέφυρα (όπως είπαμε τα νησιά στη Δαλματία δίνουν και παίρνουν). Ωραίος παραλιακός πεζόδρομος, μεσαιωνικά κτίρια και εκκλησίες, καθώς και ένα κάστρο. Μπάνιο σε μια ωραία παραλία, φαγητό στο γνωστό ταβερνάκι και το βραδάκι βουρ για Σπλιτ! Το Σπλιτ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κροατίας και το μεγαλύτερο λιμάνι της. Η πρώτη εικόνα είναι μάλλον αποκαρδιωτική, καθώς χαρακτηρίζεται από μπλοκ δεκαόροφων πολυκατοικιών από την εποχή της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας αλλά η παλιά πόλη σε αποζημιώνει. Όμορφοι πεζόδρομοι και πλατείες, στενάκια με bars και στέκια νεολαίας. Ο παραλιακός πεζόδρομος ευρύχωρος με πολύ κόσμο (όχι μόνο τουρίστες). Εκεί βρίσκεται και το παλάτι του ρωμαίου αυτοκράτορα Διοκλητιανού.
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε πουρνό-πουρνό για Βουδαπέστη. Το viamichelin.com το έβγαζε 7 ώρες περίπου. Αυτό το έκρινα υπεραισιόδοξο σενάριο γιατί μου φάνηκε πολύ δύσκολο να «καταπιώ» σχεδόν ολόκληρη την Κροατία και τη μισή Ουγγαρία σε 7 ώρες. Όταν όμως είδα την ποιότητα του αυτοκινητόδρομου κατάλαβα.. Δύο με τρεις λωρίδας ανά κατεύθυνση σε όλη τη διαδρομή, με πολλά τούνελ και γέφυρες αλλά και τα απαραίτητα διόδια που πληρώνεις με εισιτήριο.
Ωστόσο, η Κροατία μας επεφύλασσε κι άλλη μια έκπληξη πριν την αφήσουμε, το εθνικό πάρκο Κρκα. Πρόκειται για το ομώνυμο ποτάμι, το οποίο πριν εκβάλλει στη θάλασσα σχηματίζει πολύ ωραίους καταρράκτες. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο χωριό Σκράντιν και από εκεί με καραβάκι σε μισή ώρα σε πηγαίνει στους καταρράκτες όπου σε αφήνει για μία ώρα. Μπορείς να κάτσεις και περισσότερο και να δεις κι άλλα πράγματα αλλά εμείς δυστυχώς δεν είχαμε πολύ χρόνο.. Αυτό που μου έκανε εντύπωση εκτός από τους εντυπωσιακούς καταρράκτες και τη θέα ήταν η οργάνωση και η καθαριότητα. Η περιοχή έχει ανακηρυχθεί Εθνικό πάρκο από το 1985 και η τουριστική ανάπτυξη φαίνεται ότι συμβαδίζει αρμονικά με την οικολογική συνείδηση.
Μετά από κανά 4ωρο και αφού φάγαμε αρκετό μποτιλιάρισμα στα διόδια έξω από το Ζάγκρεμπ περάσαμε τα ουγγρικά σύνορα και αποχαιρετήσαμε την Κροατία, μια χώρα γεμάτη με ομορφιές. Κάποτε ήμουν της άποψης ότι το καλοκαίρι είναι για Ελλάδα και μόνο Ελλάδα. Αναθεώρησα γιατί η Κροατία και το Μαυροβούνιο έχουν πραγματικά τα πάντα! Πολύ ωραίες παραλίες, καταπράσινα νησάκια, πανέμορφη φύση, καλό φαγητό και νυχτερινή ζωή. Μου έμεινε απωθημένο που δεν πήγα και στη βόρεια Δαλματία και την Ιστρία αλλά και τη Λιουμπλιάνα αλλά οι μέρες δεν έφταναν.. Δυστυχώς οι μέρες ποτέ δεν φτάνουν όταν είναι για ταξίδια…

 

[pattyyy]

Μας μεταφέρεις πολύ όμορφες εικόνες με τις περιγραφές σου! Αν μπορούσες να ανεβάσεις μερικές φωτογραφίες θα ήταν τέλεια!

 

[lefteris thess]

 

[lefteris thess]

Μας μεταφέρεις πολύ όμορφες εικόνες με τις περιγραφές σου! Αν μπορούσες να ανεβάσεις μερικές φωτογραφίες θα ήταν τέλεια!

Βασικά προσπαθώ αλλά δεν ξέρω πως! Μήπως μπορείς να με βουθήσεις?

 

[pattyyy]

Πολύ ειδυλλιακή η φωτογραφία! Για να ανεβάσεις φωτογραφίες μπορείς να ακολουθήσεις τις παρακάτω οδηγίες: http://www.travelstories.gr/%F0%E5%F1%DF-%F4%EF%F5-travelstories-gr/568-%E7-%ED%DD%E1-%F6%F9%F4%EF%E3%F1%E1%F6%E9%EA%DE-gallery.html