psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.094
- Likes
- 56.049
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Εξερευνώντας την πόλη ως αργά
Με ταχύ βήμα πέρασα πάλι τον ποταμό ξεδιπλώνοντας το σχέδιο μου, σε μια επιφοίτηση που μου ήρθε μελετώντας τους χάρτες. Βλέποντας ανοικτό το τζαμί «Careva» δε δίστασα να κάνω κι εκεί μια στάση από περιέργεια:
Στη διπλανή οδό «Franjevačka» συναντά κανείς το όμορφο κτήριο της βιομηχανίας μπύρας της πόλης «Sarajevska Pivara», που λειτουργεί από το 19ο αιώνα. Εκεί βρέθηκα κι εγώ από λάθος, μιας και κάτι άλλο έψαχνα που με βοήθησε ο ευγενικός φύλακας να βρω:
Αυτή τη μαγαζάρα, το υπέροχο μπαρ – ρέστοραν που ονομάζεται «Pivnica HS» , τη δροσιά και τα βαρέλια του οποίου αποζητούσα οπωσδήποτε μετά από τόσο κόπο, περπάτημα ήλιο και δίψα:
Κάθισα στο μπαρ πίνοντας την πρώτη αφιλτράριστη σε χρόνο μηδέν, με το μυαλό να ξεθολώνει άμεσα. Είχα κατά νου να προσπαθήσω να ακυρώσω την κράτηση στο Viator προκειμένου να κάνω την εκδρομή της άλλης μέρας παρέα με τον @Konstantinb και πάλι καλά να λέω που τους έστειλα μήνυμα, μιας και είχε ήδη ακυρωθεί όπως μ’ ενημέρωσαν προχωρώντας σε επιστροφή χρημάτων.
Δίχως να χάσω χρόνο κι αφού παρήγγειλα την επόμενη βαρελίσια έκλεισα κι εγώ με το ίδιο πρακτορείο (αναφέρεται στις πληροφορίες της ιστορίας), κάτι που έγινε με χαρά. Όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν:
Μπορεί οι άνθρωποι να είχαν ετοιμάσει το δωμάτιο νωρίτερα, δε ξέραν όμως με τι είχαν να κάνουν και την τάση μου να μπλέκω σε τέτοια ωραία μπαρ, έτσι όταν πήρα το δρόμο προς αυτό ήταν κοντά τέσσερις. Το στενάκι πριν απ’ το ξενοδοχείο ήταν γεμάτο με μαγαζιά που προσφέρουν ναργιλέ, αισίως μόδα και στη χώρα μας, και μπορείτε να φανταστείτε τι θα γινόταν εκεί το βράδυ:
Δυο ώρες και μετά από αρκετά κακό ύπνο να ‘μαι πάλι στο δρόμο, μιας και ήταν περασμένες επτά και ήθελα να προλάβω τη δύση του ήλιου ανηφορίζοντας ανάμεσα σε μουσουλμανικά στενάκια και κτήρια με τρύπες από σφαίρες γι’ άλλη μια φορά:
Η κλίση της ανηφόρας έγινε αρκετά πιο απότομη, ειδικότερα όταν έφτασα να περπατάω πλάι απ’ το νεκροταφείο «Kovači» πάνω στο λόφο, ακόμα ένα μνημείο της φρικτής ιστορίας της πόλης.
Πολλά από τα 15.000 περίπου θύματα του πρόσφατου πολέμου είναι θαμμένα εκεί, αποτέλεσμα της μεγαλύτερης πολιορκίας του προηγούμενου αιώνα που διήρκησε για 1425 ολόκληρες ημέρες:
Σε κάθε περίπτωση ήταν μια ακόμα δυνατή στιγμή που κατατάσσει το Σαράγιεβο ως μια πολύ ιδιαίτερη πόλη, βασανισμένη ίσως ακόμα από τις πληγές του παρελθόντος και του αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου:
Αυτά σκεφτόμουν την ώρα που ανηφόριζα προς το λεγόμενο κίτρινο φρούριο «Žuta Tabija» καθ’ υπόδειξη του φίλου @Kyriakao , προμαχώνας και πυροβολείο ουσιαστικά του 18ου αιώνα απ’ όπου ντόπιοι και τουρίστες συνωστίζονται καθημερινά για να απολαύσουν το εξαιρετικό ηλιοβασίλεμα και την περιμετρική θέα πάνω απ’ την πόλη:
Οι εικόνες προς το ποτάμι και τους τριγύρω λόφους απ’ τους οποίους περιστοιχίζεται το Σαράγιεβο ήταν εξαιρετικές, γεγονός που με οδήγησε στη λήψη τους από κάθε πιθανό σημείο, με μεγάλη προσοχή όμως μιας και μ’ ένα λάθος βήμα έχεις φύγει στο κενό. Δε θέλει και πολύ να γίνει το κακό…
Είχε κιόλας σουρουπώσει όταν κατέβηκα πάλι στο κέντρο, ασφυκτικά γεμάτο με κόσμο και τσίκνα από τις ψησταριές που δούλευαν σε τρελούς ρυθμούς. Όταν λέω κόσμο το εννοώ, τι να πω, μάλλον προσελκύει πολύ τουρισμό το Sarajevo:
Έπρεπε να ικανοποιήσω το κενό που ένιωθα, οπότε κατευθύνθηκα χωρίς τη βοήθεια του χάρτη προς το «Buregdžinica Bosna» που είχα τσεκάρει από πριν, σύσταση και εντολή της @fenia42 μιας και το ‘χε επισκεφτεί λίγες μέρες νωρίτερα. Θαυμάστε βιτρίνα γεμάτη λαχταριστά παραδοσιακά μπουρέκ:
Τσάκισα με ορμή το πιάτο που προσγειώθηκε μπροστά μου και πήρα το δρόμο προς το ξενοδοχείο, μιας και για κάποιο λόγο είχα ξεμείνει από δεδομένα κι έπρεπε να συνεννοηθώ με τον Κώστα για το βράδυ, ρίχνοντας και μια ματιά για φωτογραφίες στο τζαμί και τη διπλανή αγορά που παρέμενε φυσικά ανοικτή για τον κόσμο:
*Να αναφέρω κάπου εδώ για την ιστορία πως όσοι μεταφέρετε το πρόγραμμα της κινητής σας σ’ αυτή τη χώρα, προτιμήστε χειροκίνητο συντονισμό σε κάποιο 4G/5G δίκτυο για να μην αντιμετωπίσετε το ίδιο πρόβλημα.
Ορίστε και το στενό με τους ναργιλέδες που σας έλεγα πιο πριν, που όσο περνούσε η ώρα τόσο γέμιζε με την άθλια παράλληλα μουσική να δυναμώνει:
Θα συνέχιζα μόνος τελικά για το μικρό υπόλοιπο της νύχτας, έτσι βγήκα μετά τις δέκα παίρνοντας όλο τον πεζόδρομο μέχρι τον καθεδρικό, όπου επιτέλους έσπαγε η πολυκοσμία. Τέτοιο πράμα ούτε δεκαπενταύγουστο στα Φηρά δεν έχω δει:
Στόχος της βραδιάς -κι ένας απ’ αυτούς της εκδρομής- το ξακουστό μπαρ «Zlatna ribica» το οποίο φιλοξενείται στο ισόγειο ενός νεοκλασσικού κτηρίου, με την ιδιαίτερη ατμοσφαιρική διακόσμηση, τις ωραίες ροκ μουσικές του και τις παγωμένες αφιλτράριστες μπυρίτσες του, που απόλαυσα σε μια γωνιά ως λίγο μετά τις δώδεκα:
Το χάρηκα πολύ αυτό το μαγαζί, θα ήθελα να καθίσω περισσότερο, δίχως παρέα όμως θεώρησα καλύτερο να μη συνεχίσω σ’ αυτό:
Δεν είχα πει την τελευταία μου λέξη κι επίσης δε γινόταν να βρίσκομαι στο δρόμο μιας Ιρλανδικής «Celtic Pub» και να μη κάνω ένα πέρασμα για τις τελευταίες:
Ήταν το καλύτερο κλείσιμο μιας ωραίας μέρας δε νομίζετε;
Την επόμενη με περίμεναν ακόμη πιο δυνατές στιγμές…
Με ταχύ βήμα πέρασα πάλι τον ποταμό ξεδιπλώνοντας το σχέδιο μου, σε μια επιφοίτηση που μου ήρθε μελετώντας τους χάρτες. Βλέποντας ανοικτό το τζαμί «Careva» δε δίστασα να κάνω κι εκεί μια στάση από περιέργεια:
Στη διπλανή οδό «Franjevačka» συναντά κανείς το όμορφο κτήριο της βιομηχανίας μπύρας της πόλης «Sarajevska Pivara», που λειτουργεί από το 19ο αιώνα. Εκεί βρέθηκα κι εγώ από λάθος, μιας και κάτι άλλο έψαχνα που με βοήθησε ο ευγενικός φύλακας να βρω:
Αυτή τη μαγαζάρα, το υπέροχο μπαρ – ρέστοραν που ονομάζεται «Pivnica HS» , τη δροσιά και τα βαρέλια του οποίου αποζητούσα οπωσδήποτε μετά από τόσο κόπο, περπάτημα ήλιο και δίψα:
Κάθισα στο μπαρ πίνοντας την πρώτη αφιλτράριστη σε χρόνο μηδέν, με το μυαλό να ξεθολώνει άμεσα. Είχα κατά νου να προσπαθήσω να ακυρώσω την κράτηση στο Viator προκειμένου να κάνω την εκδρομή της άλλης μέρας παρέα με τον @Konstantinb και πάλι καλά να λέω που τους έστειλα μήνυμα, μιας και είχε ήδη ακυρωθεί όπως μ’ ενημέρωσαν προχωρώντας σε επιστροφή χρημάτων.
Δίχως να χάσω χρόνο κι αφού παρήγγειλα την επόμενη βαρελίσια έκλεισα κι εγώ με το ίδιο πρακτορείο (αναφέρεται στις πληροφορίες της ιστορίας), κάτι που έγινε με χαρά. Όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν:
Μπορεί οι άνθρωποι να είχαν ετοιμάσει το δωμάτιο νωρίτερα, δε ξέραν όμως με τι είχαν να κάνουν και την τάση μου να μπλέκω σε τέτοια ωραία μπαρ, έτσι όταν πήρα το δρόμο προς αυτό ήταν κοντά τέσσερις. Το στενάκι πριν απ’ το ξενοδοχείο ήταν γεμάτο με μαγαζιά που προσφέρουν ναργιλέ, αισίως μόδα και στη χώρα μας, και μπορείτε να φανταστείτε τι θα γινόταν εκεί το βράδυ:
Δυο ώρες και μετά από αρκετά κακό ύπνο να ‘μαι πάλι στο δρόμο, μιας και ήταν περασμένες επτά και ήθελα να προλάβω τη δύση του ήλιου ανηφορίζοντας ανάμεσα σε μουσουλμανικά στενάκια και κτήρια με τρύπες από σφαίρες γι’ άλλη μια φορά:
Η κλίση της ανηφόρας έγινε αρκετά πιο απότομη, ειδικότερα όταν έφτασα να περπατάω πλάι απ’ το νεκροταφείο «Kovači» πάνω στο λόφο, ακόμα ένα μνημείο της φρικτής ιστορίας της πόλης.
Πολλά από τα 15.000 περίπου θύματα του πρόσφατου πολέμου είναι θαμμένα εκεί, αποτέλεσμα της μεγαλύτερης πολιορκίας του προηγούμενου αιώνα που διήρκησε για 1425 ολόκληρες ημέρες:
Σε κάθε περίπτωση ήταν μια ακόμα δυνατή στιγμή που κατατάσσει το Σαράγιεβο ως μια πολύ ιδιαίτερη πόλη, βασανισμένη ίσως ακόμα από τις πληγές του παρελθόντος και του αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου:
Αυτά σκεφτόμουν την ώρα που ανηφόριζα προς το λεγόμενο κίτρινο φρούριο «Žuta Tabija» καθ’ υπόδειξη του φίλου @Kyriakao , προμαχώνας και πυροβολείο ουσιαστικά του 18ου αιώνα απ’ όπου ντόπιοι και τουρίστες συνωστίζονται καθημερινά για να απολαύσουν το εξαιρετικό ηλιοβασίλεμα και την περιμετρική θέα πάνω απ’ την πόλη:
Οι εικόνες προς το ποτάμι και τους τριγύρω λόφους απ’ τους οποίους περιστοιχίζεται το Σαράγιεβο ήταν εξαιρετικές, γεγονός που με οδήγησε στη λήψη τους από κάθε πιθανό σημείο, με μεγάλη προσοχή όμως μιας και μ’ ένα λάθος βήμα έχεις φύγει στο κενό. Δε θέλει και πολύ να γίνει το κακό…
Είχε κιόλας σουρουπώσει όταν κατέβηκα πάλι στο κέντρο, ασφυκτικά γεμάτο με κόσμο και τσίκνα από τις ψησταριές που δούλευαν σε τρελούς ρυθμούς. Όταν λέω κόσμο το εννοώ, τι να πω, μάλλον προσελκύει πολύ τουρισμό το Sarajevo:
Έπρεπε να ικανοποιήσω το κενό που ένιωθα, οπότε κατευθύνθηκα χωρίς τη βοήθεια του χάρτη προς το «Buregdžinica Bosna» που είχα τσεκάρει από πριν, σύσταση και εντολή της @fenia42 μιας και το ‘χε επισκεφτεί λίγες μέρες νωρίτερα. Θαυμάστε βιτρίνα γεμάτη λαχταριστά παραδοσιακά μπουρέκ:
- Ένα ενισχυμένο με κιμά
- Να βάλω και σάλτσα γιαουρτιού από πάνω;
- Εννοείται να βάλεις, γι’ αυτό ήρθα
Τσάκισα με ορμή το πιάτο που προσγειώθηκε μπροστά μου και πήρα το δρόμο προς το ξενοδοχείο, μιας και για κάποιο λόγο είχα ξεμείνει από δεδομένα κι έπρεπε να συνεννοηθώ με τον Κώστα για το βράδυ, ρίχνοντας και μια ματιά για φωτογραφίες στο τζαμί και τη διπλανή αγορά που παρέμενε φυσικά ανοικτή για τον κόσμο:
*Να αναφέρω κάπου εδώ για την ιστορία πως όσοι μεταφέρετε το πρόγραμμα της κινητής σας σ’ αυτή τη χώρα, προτιμήστε χειροκίνητο συντονισμό σε κάποιο 4G/5G δίκτυο για να μην αντιμετωπίσετε το ίδιο πρόβλημα.
Ορίστε και το στενό με τους ναργιλέδες που σας έλεγα πιο πριν, που όσο περνούσε η ώρα τόσο γέμιζε με την άθλια παράλληλα μουσική να δυναμώνει:
Θα συνέχιζα μόνος τελικά για το μικρό υπόλοιπο της νύχτας, έτσι βγήκα μετά τις δέκα παίρνοντας όλο τον πεζόδρομο μέχρι τον καθεδρικό, όπου επιτέλους έσπαγε η πολυκοσμία. Τέτοιο πράμα ούτε δεκαπενταύγουστο στα Φηρά δεν έχω δει:
Στόχος της βραδιάς -κι ένας απ’ αυτούς της εκδρομής- το ξακουστό μπαρ «Zlatna ribica» το οποίο φιλοξενείται στο ισόγειο ενός νεοκλασσικού κτηρίου, με την ιδιαίτερη ατμοσφαιρική διακόσμηση, τις ωραίες ροκ μουσικές του και τις παγωμένες αφιλτράριστες μπυρίτσες του, που απόλαυσα σε μια γωνιά ως λίγο μετά τις δώδεκα:
Το χάρηκα πολύ αυτό το μαγαζί, θα ήθελα να καθίσω περισσότερο, δίχως παρέα όμως θεώρησα καλύτερο να μη συνεχίσω σ’ αυτό:
Δεν είχα πει την τελευταία μου λέξη κι επίσης δε γινόταν να βρίσκομαι στο δρόμο μιας Ιρλανδικής «Celtic Pub» και να μη κάνω ένα πέρασμα για τις τελευταίες:
Ήταν το καλύτερο κλείσιμο μιας ωραίας μέρας δε νομίζετε;
Την επόμενη με περίμεναν ακόμη πιο δυνατές στιγμές…
Last edited:
(χειροκρότημα & μεγάλο ευχαριστώ) ν’ ανοίξει μια νέα προοπτική πτήσεων σε μια ακόμη χώρα των Βαλκανίων όπως συνηθίζει τα τελευταία χρόνια, να μας εκπλήσσει και να μας χαροποιεί!
