fenia42
Member
- Μηνύματα
- 4.026
- Likes
- 16.578
- Επόμενο Ταξίδι
- Азербайджан
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γροιλανδία,Σβάλμπαρντ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Roma : Primo Giorno
- Κεφάλαιο 3ο][I]Η λέξη ζωντοχήρα είναι εκνευριστική από μόνη της. Όταν την άκουγα από μικρή , με παρέπεμπε σε θείτσα με ρολά στο κεφάλι , κατίνα , κουτσομπόλα. Για τον λαό βέβαια,οι ζωντοχήρες υπήρξαν γυναίκες εξώλης και προώλης , χαλαρών ηθών και θεωρείται δεδομένος ο έκλυτος βίος τους .[/I
- Roma : Secondo Giorno
- Κεφάλαιο 5ο
- Roma : Terzo Giorno
- Κεφάλαιο 7ο
Στις 8 το βράδυ το ραντεβού μας ήταν στην Piazza Venezia, για ακόμα μία φορά κι από εκεί θα πηγαίναμε στο Pastaritο’s , pasteria που συνδιάζει δυο σάλτσες φαγητών στο ίδιο πιάτο. Εγώ πήρα μια με πέστο και μια με καρύδια και ήταν και οι δυο μούρλια . Στο εστιατόριο αυτό μας έτρωγε η περιέργεια να μάθουμε πικάντικες λεπτομέρειες για την ερωτική ζωή του Andrea . Ο Αντρέας τηρούσε σιγή ιχθύος. Ύποπτον ! Έδειχνε να θέλει να μας μιλήσει αλλά παράλληλα δεν ήξερε αν πρέπει να μας εμπιστευτεί η όχι. Αλλά εμείς σα βέρρες Θεσσαλονικιές ξέραμε πώς να τον κάνουμε με τον διακριτικό τρόπο μας να τα ξεράσει ΟΛΑ.
Λίγο η πίεση που ασκήσαμε, λίγο η εμπιστοσύνη που του εμπνεύσαμε και πολύ σύντομα ακούσαμε ένα αγανακτισμένο : ε αμάν βρε χρυσές μου με σκάσατε, μόνο άντρες μου αρέσουνε, κακό είναι ;
Ακολούθησαν μεγαλειώδεις στιγμές που θα χουμε να θυμόμαστε στα γεράματα και να γελάμε. Τα σκουντήματα και οι κλοτσιές έδιναν κι έπαιρναν μεταξύ μας κάτω από το τραπέζι, ωστόσο το χαμόγελο της ικανοποίησης έλαμψε στα χείλη μας . (Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων να πω ότι δεν έχουμε απολύτως κανένα πρόβλημα με τους gay , ίσα ίσα είμεθα open mind , απλά θέλαμε να «πειράξουμε » το συγκεκριμένο άτομο. )
Μετά τις εξομολογήσεις και τις γαργαλιστικές λεπτομέρειες κάναμε πάλι μια βόλτα προς τη Villa Borghese και την Piazza di Spagna. Στάση για επανάληψη Tartufo και για Tiramisu στη via Nazionale και κατά τις 11 πήγαμε στην όχι και τόσο γνωστή Piazza di Pietra η οποία βρίσκεται κρυμένη κάπου ανάμεσα στα στενά της Via del Corso και στο χώρο της δεσπόζουν περίπου 15 αρχαιοελληνικής αρχιτεκτονικής κολώνες, οι οποίες ήταν με μοναδικό τρόπο φωτισμένες, δίνοντας στο χώρο μιαν αύρα μοναδική και απόκοσμη, όπως το θέαμα των γλάρων την πρώτη μέρα . Εκεί, στην πλατεία αυτή υπήρχε ένα μπαράκι, μάλλον το πιο ιν στέκι της Ρώμης όπου παρήλαυναν τα πιο όμορφα πλάσματα που κατοικούσαν στην αιώνια πόλη. Νιώθαμε λες και ήμασταν σε πάρτυ κάποιου οίκου μόδας. Πανύψηλοι γεροδεμένοι μελαχρινοί άντρες με γυμνασμένα κορμιά. Μαυρισμένες (ξέρετε , το κοκκινόμαυρο του solarium ) καλοντυμένες καλλονές να ισορροπούν κομψά σε 12ποντες γόβες .Μοιάζαν όλοι τόσο ακέραιοι, τόσο άψογοι αλλά και τόσο σνομπ και ψεύτικοι. Παρήγγειλα ένα ποτήρι σαμπάνια κι έστεκα εκεί να κοιτάζω την τελειότητα μπροστά στα μάτια μου. Και το όνομα του μπαρ Salotto 42. Δε νοήτο η Fenia42 να μην περάσει από εκεί.
Μείναμε στο όμορφο αυτό μέρος για καμιά ωρίτσα και πήραμε σιγά σιγά το δρόμο της επιστροφής . Είχαμε να ετοιμάσουμε και βαλίτσες. Ήταν το τελευταίο βράδυ μας στην αιώνια πόλη. Στο δρόμο ρίξαμε ΤΟ γέλιο, άνευ λόγου και αιτίας. Ίσως η ιταλική σαμπάνια να’ταν η αφορμή.
Το ταξίδι πέτυχε, οι ψυχές μας ευχαριστήθηκαν. Ήπιαμε φάγαμε γελάσαμε τονωθήκαμε. Ο πρώτος στόχος ( EAT ) επετεύχθει και στέφτηκε και με απόλυτη επιτυχία. Μας πλάνεψε η dolce vita . Την επόμενη μέρα επιστρέψαμε και τη Δευτέρα μπήκε η κάθε ζωντοχήρα στον πάγκο της ( κουζίνας της ) . Επιστροφή στις πολυτάραχες ζωές μας. Ξέρετε : δουλειά, τρέξιμο με τα παιδιά, παιδότοποι, κούνιες και τα σχετικά.
Σειρά έχει τώρα η Ινδία ! ( Μετά το Άμστερνταμ βεβαίως βεβαίως :Ρ )
Λίγο η πίεση που ασκήσαμε, λίγο η εμπιστοσύνη που του εμπνεύσαμε και πολύ σύντομα ακούσαμε ένα αγανακτισμένο : ε αμάν βρε χρυσές μου με σκάσατε, μόνο άντρες μου αρέσουνε, κακό είναι ;
Ακολούθησαν μεγαλειώδεις στιγμές που θα χουμε να θυμόμαστε στα γεράματα και να γελάμε. Τα σκουντήματα και οι κλοτσιές έδιναν κι έπαιρναν μεταξύ μας κάτω από το τραπέζι, ωστόσο το χαμόγελο της ικανοποίησης έλαμψε στα χείλη μας . (Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων να πω ότι δεν έχουμε απολύτως κανένα πρόβλημα με τους gay , ίσα ίσα είμεθα open mind , απλά θέλαμε να «πειράξουμε » το συγκεκριμένο άτομο. )
Μετά τις εξομολογήσεις και τις γαργαλιστικές λεπτομέρειες κάναμε πάλι μια βόλτα προς τη Villa Borghese και την Piazza di Spagna. Στάση για επανάληψη Tartufo και για Tiramisu στη via Nazionale και κατά τις 11 πήγαμε στην όχι και τόσο γνωστή Piazza di Pietra η οποία βρίσκεται κρυμένη κάπου ανάμεσα στα στενά της Via del Corso και στο χώρο της δεσπόζουν περίπου 15 αρχαιοελληνικής αρχιτεκτονικής κολώνες, οι οποίες ήταν με μοναδικό τρόπο φωτισμένες, δίνοντας στο χώρο μιαν αύρα μοναδική και απόκοσμη, όπως το θέαμα των γλάρων την πρώτη μέρα . Εκεί, στην πλατεία αυτή υπήρχε ένα μπαράκι, μάλλον το πιο ιν στέκι της Ρώμης όπου παρήλαυναν τα πιο όμορφα πλάσματα που κατοικούσαν στην αιώνια πόλη. Νιώθαμε λες και ήμασταν σε πάρτυ κάποιου οίκου μόδας. Πανύψηλοι γεροδεμένοι μελαχρινοί άντρες με γυμνασμένα κορμιά. Μαυρισμένες (ξέρετε , το κοκκινόμαυρο του solarium ) καλοντυμένες καλλονές να ισορροπούν κομψά σε 12ποντες γόβες .Μοιάζαν όλοι τόσο ακέραιοι, τόσο άψογοι αλλά και τόσο σνομπ και ψεύτικοι. Παρήγγειλα ένα ποτήρι σαμπάνια κι έστεκα εκεί να κοιτάζω την τελειότητα μπροστά στα μάτια μου. Και το όνομα του μπαρ Salotto 42. Δε νοήτο η Fenia42 να μην περάσει από εκεί.
Μείναμε στο όμορφο αυτό μέρος για καμιά ωρίτσα και πήραμε σιγά σιγά το δρόμο της επιστροφής . Είχαμε να ετοιμάσουμε και βαλίτσες. Ήταν το τελευταίο βράδυ μας στην αιώνια πόλη. Στο δρόμο ρίξαμε ΤΟ γέλιο, άνευ λόγου και αιτίας. Ίσως η ιταλική σαμπάνια να’ταν η αφορμή.
Το ταξίδι πέτυχε, οι ψυχές μας ευχαριστήθηκαν. Ήπιαμε φάγαμε γελάσαμε τονωθήκαμε. Ο πρώτος στόχος ( EAT ) επετεύχθει και στέφτηκε και με απόλυτη επιτυχία. Μας πλάνεψε η dolce vita . Την επόμενη μέρα επιστρέψαμε και τη Δευτέρα μπήκε η κάθε ζωντοχήρα στον πάγκο της ( κουζίνας της ) . Επιστροφή στις πολυτάραχες ζωές μας. Ξέρετε : δουλειά, τρέξιμο με τα παιδιά, παιδότοποι, κούνιες και τα σχετικά.
Σειρά έχει τώρα η Ινδία ! ( Μετά το Άμστερνταμ βεβαίως βεβαίως :Ρ )
Attachments
Last edited by a moderator:
Τέλεια . Ευτυχώς πριν με καταβάλει ο πανικός καλώ τη Μαρία, τα βάζουμε κάτω, βγάζω και μερικά λεφτά από μια ξεχασμένη χρεωστική και ξεκινάμε . ( Τσίμα τσίμα με τον Παύλο Τσίμα ) (Η κατάρα του Borealis έκανε την εμφάνισή της. ) 
