Δημοκρατία του Κονγκό Ισημερινή Γουινέα Καμερούν Κεντροαφρικανική Δημοκρατία ΕΞΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ KENTΡΙΚΗ ΑΦΡΙΚΗ: Ισημερινή Γουϊνέα, Καμερούν, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και Δημοκρατία του Κονγκό

[apodrasi]

Τι φάση οι Sapeurs και η sape ως ιδέα! Για κάτι τέτοια πρωτόγνωρα είναι που λες "δεν θα σταματήσω ποτέ να ταξιδεύω".
Εν τω μεταξύ πόοσο χρώμα αυτή η Αφρική πια;! Και τι όμορφες γυναίκες! Έχω κολλήσει με τα πρόσωπά τους από την αρχή της ιστορίας σου.
Ευχαριστούμε!!

 

[dbalats]

Τι φάση οι Sapeurs και η sape ως ιδέα! Για κάτι τέτοια πρωτόγνωρα είναι που λες "δεν θα σταματήσω ποτέ να ταξιδεύω".
Εν τω μεταξύ πόοσο χρώμα αυτή η Αφρική πια;! Και τι όμορφες γυναίκες! Έχω κολλήσει με τα πρόσωπά τους από την αρχή της ιστορίας σου.
Ευχαριστούμε!!

Να είσαι καλά. Και να σου πω μια προσωπική γνώμη για όσες χώρες της Αφρικής έχω επισκεφθεί (και είναι αρκετές). Οι ομορφότερες γυναίκες είναι της Γουινέας και αμέσως μετά της Σενεγάλης.

 

[Yorgos]

Να είσαι καλά. Και να σου πω μια προσωπική γνώμη για όσες χώρες της Αφρικής έχω επισκεφθεί (και είναι αρκετές). Οι ομορφότερες γυναίκες είναι της Γουινέας και αμέσως μετά της Σενεγάλης.

Την Αιθιοπία πού την κατατασσουμε;

 

[dbalats]

Την Αιθιοπία πού την κατατασσουμε;

Σαν σύνολο δεν την βάζω στις πρώτες θέσεις, με εξαίρεση την φυλή των Hamer. Πες μας και την δική σου κατάταξη.

 

[Yorgos]

Σαν σύνολο δεν την βάζω στις πρώτες θέσεις, με εξαίρεση την φυλή των Hamer. Πες μας και την δική σου κατάταξη.

Για μένα είναι τοπ-5 παγκοσμίως και οι ωραιότερες της Αφρικής, αλλά δεν έχω επισκεφθεί τόσες αφρικανικές χώρες όσες εσύ. Τις βάζω πάντως πιο πάνω από τη Σενεγάλη που είναι το νο2 , Σουδάν στο 3.

 

[dbalats]

ΜΕΡΟΣ ΟΓΔΟΟ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΠΡΑΖΑΒΙΛ ΣΤΟ POINTE NOIRE

Ο γύρος της Μπραζαβίλ δεν θα μπορούσε να είναι ολοκληρωμένος χωρίς μια επίσκεψη σε τοπική αγορά. Επισκεπτόμαστε την Marché Total, την μεγαλύτερη αγορά της Μπραζαβίλ, στη γειτονιά του Bacongo. Η Marché Total πουλάει τα πάντα, από τεχνολογικά θαύματα και κάμπιες μέχρι μαϊμούδες και Κονγκολέζικα υφάσματα. Η αγορά είναι πολύ γραφική και επικρατεί το χάος, όπως και σε όλες τις παρόμοιες Αφρικανικές αγορές. Συνεχίζουμε περνώντας από το Κτίριο της Εθνοσυνέλευσης, την École Internationale Chinoise (Κινεζική Διεθνής Σχολή), την Ευαγγελική Εκκλησία του Κονγκό. Κοντά στο ξενοδοχείο μας βρίσκεται η Βασιλική της Αγίας Άννας, η οποία κατασκευάσθηκε από την Γαλλία πριν και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (1936-1943). Είναι ένα κτίριο σε σχήμα σταυρού με εντυπωσιακή πράσινη στέγη και ενδιαφέρουσες πόρτες με γλυπτό χαλκό. Αρχιτέκτονας ήταν ο Roger Erell. Και στο εσωτερικό του ο ναός είναι ενδιαφέρων, ενώ στον προαύλιο χώρο υπάρχει μια υπαίθρια αίθουσα με καθίσματα γεμάτη πιστούς, στους οποίους γίνεται κάποια κατήχηση. Προτού βραδιάσει κάνουμε μια βόλτα στα σοκάκια της πόλης. Αισθανόμαστε απόλυτα ασφαλείς και το απολαμβάνουμε, αλλά μια ξαφνική καταρρακτώδης βροχή μας χαλάει τον περίπατο. Είναι η εποχή των βροχών, όπως είπαμε, αλλά ευτυχώς η μπόρα δεν κρατάει πολύ. Νυχτώνει πια και πηγαίνουμε να δούμε πάλι την Γέφυρα της 15ης Αυγούστου 1960. Την γέφυρα αυτή πρέπει να την δει κανείς τόσο τη μέρα όσο και τη νύχτα γιατί η κλασική λευκή ανάρτηση λάμπει με το φως του ήλιου, ενώ τα πολύχρωμα, εναλλασσόμενα φώτα προσφέρουν μια χαρούμενη νυχτερινή βόλτα. Πολύς κόσμος περπατάει στην περιοχή, ενώ παντού πουλούν street food. Μετά το χθεσινό κοτόπουλο, όμως, που πήγε καλά, αποφασίζουμε να μην το διακινδυνεύσουμε πάλι και τρώμε σε ένα ρεστωράν κοντά στο ξενοδοχείο μας.

Στους δρόμους της Μπραζαβίλ

Στη Marché Total της Μπραζαβίλ

Κτίριο της Εθνοσυνέλευσης, Μπραζαβίλ

École Internationale Chinoise (Κινεζική Διεθνής Σχολή), Μπραζαβίλ

Ευαγγελική Εκκλησία του Κονγκό στην περιοχή Poto-Poto της Μπραζαβίλ

Βασιλική της Αγίας Άννας, Μπραζαβίλ

Η Γέφυρα της 15ης Αυγούστου 1960 τη νύχτα

Το άλλο πρωί, με τις καλύτερες εντυπώσεις από την Μπραζαβίλ, ξεκινάμε για τον νότο της χώρας. Η διαδρομή αρχικά θυμίζει την διαδρομή της πρώτης ημέρας, με λόφους, μεγάλες εκτάσεις πράσινου και διάσπαρτα μικρά δάση. Αργότερα όμως συναντούμε το υπέροχο Δάσος Mayombe, ένα δάσος σε μια σειρά από χαμηλά βουνά που ξεκινούν από τις εκβολές του ποταμού Κονγκό στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, έως τον ποταμό Kouilou-Niari στη Δημοκρατία του Κονγκό. Το Mayombe έχει πολλά χαμηλά βουνά με βαθιά δάση και πολλά ποτάμια που διαπερνούν το δάσος δίπλα σε μικρά κομμάτια σαβάνας, ενώ φιλοξενεί πολλά ζώα όπως χιμπαντζήδες, γορίλες και αντιλόπες. Φθάνουμε στο χωριό Dingi, όπου κάνουμε μια στάση για να επισκεφθούμε το σπήλαιο Nkila Ntari. Μετά από μισή ώρα περπάτημα σε έναν ανηφορικό δρόμο φθάνουμε στην είσοδο της σπηλιάς που είναι εντυπωσιακή, με κάποια περίεργα πετρώματα να την περιβάλλουν. Δυστυχώς, μόνο στην αρχή του σπηλαίου μπορέσαμε να πάμε, επειδή πιο μέσα το έδαφος αρχίζει και γίνεται ολισθηρό, και το σπήλαιο στενεύει σε μια μικροσκοπική στενή τρύπα. Για να συνεχίσεις χρειάζεται ειδικός εξοπλισμός και φακός, που δεν διαθέτουμε. Μια ομάδα ντόπιων μαθητών μας ακολουθούν και μας κοιτάζουν περίεργα. Προφανώς, δεν βλέπουν πολλούς ξένους στην περιοχή τους.

Απογευματάκι πια φθάνουμε στον προορισμό μας το Pointe Noire. Το Pointe Noire είναι η οικονομική πρωτεύουσα του Κονγκό και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, αλλά συχνά μοιάζει περισσότερο με μια μικρή παραθαλάσσια πόλη. Η ίδια η παραλία είναι υποβαθμισμένη και σχετικά υπανάπτυκτη, αλλά εκεί βρίσκεται μεγάλο μέρος της γοητείας της. Εδώ, όμως, θα μείνουμε μόνο για ένα βράδυ, αφού την επομένη θα φύγουμε για το Εθνικό Πάρκο Conkouati-Douli, για ένα τριήμερο. Μετά θα επιστρέψουμε για να την δούμε καλύτερα, αλλά και για να πάρουμε την πτήση της επιστροφής μας. Στην είσοδο της πόλης περνάμε από μια μεγάλη υπαίθρια αγορά, την Grand Marché, ενώ ο ασφάλτινος δρόμος γίνεται άσχημος χωματόδρομος. Ξεκινώντας από την Κυκλική Διασταύρωση Lumumba και απλωμένη σε επτά δρόμους, η αγορά αυτή είναι μια πολύχρωμη συλλογή από πάγκους που προσφέρουν τα πάντα, από τα πιο εξωτικά έως τα πιο ασυνήθιστα. Κάνουμε αρκετή ώρα να την διασχίσουμε και φθάνουμε στο ξενοδοχείο μας, το οποίο είναι αρκετά εκτός κέντρου. Μιας και η πόλη είναι παραθαλάσσια αποφασίζουμε να φάμε θαλασσινά, και λέμε στον οδηγό μας να έρθει το βράδυ να μας πάει σε κάποιο καλό μέρος για φαγητό. Ο Rachy έρχεται με έναν ντόπιο φίλο του, άλλωστε το Pointe Noire είναι η πόλη που ζει και γνωρίζει και τα κατατόπια. Πηγαίνουμε σε ένα ωραιότατο ρεστωράν και κάνουμε ένα θαυμάσιο δείπνο με γαρίδες και ψάρια.

Δάσος Mayombe

Σπήλαιο Nkila Ntari

Είσοδος στο Pointe Noire

Την άλλη μέρα το πρωί πηγαίνουμε σε κάποια τοπική αγορά όπου ο Rachy θέλει να πάρει νερά και κάποιες άλλες προμήθειες για την διαμονή μας στο Εθνικό Πάρκο. Ο δρόμος για το Πάρκο στην αρχή είναι καλός, στη συνέχεια όμως γίνεται άσχημος χωματόδρομος. Η απόσταση είναι μεγάλη επειδή θα διασχίσουμε σχεδόν την μισή χώρα, αφού το πάρκο βρίσκεται κοντά στα σύνορα με την Γκαμπόν. Περνάμε από μικρά χωριά και το τοπίο αλλάζει συνεχώς, πότε συναντάμε μεγάλες εκτάσεις πράσινου, και πότε πυκνά δάση. Φθάνουμε στον ποταμό Nοumbi, τον οποίο πρέπει να διασχίσουμε. Κοντά στην όχθη του υπάρχει ένα μικρό χωριό και ο Rachy συνενοείται με κάποιον για το πέρασμα. Υπάρχει μια μικρή σχεδία με μηχανή, αυτές που αποκαλούνται "pontoon ferries” και τις συναντάμε συχνά σε ποτάμια της Αφρικής όπου δεν υπάρχουν γέφυρες. Ο βαρκάρης ετοιμάζει την σχεδία και σε λίγα λεπτά περνάμε το γραφικό ποτάμι, ενώ που και που περνάει κάποια πιρόγα με ψαράδες. Ενώ πλησιάζουμε στον προορισμό μας, ο δρόμος γίνεται όλο και πιο άσχημος και όταν φθάνουμε τελικά, διαπιστώνουμε ότι το ένα λάστιχο έχει σκάσει. Ο Rachy δεν στενοχωριέται και ειδοποιεί κάποιους ντόπιους που καταφθάνουν και καταφέρνουν σε λίγα λεπτά να το αντικαταστήσουν με την ρεζέρβα. Τι θα γίνει όμως στην επιστροφή, αν σκάσει και άλλο λάστιχο; Αυτό φαίνεται δεν απασχολεί τον οδηγό μας, αλλά εμείς έχουμε κάποια έννοια.

Εκεί που φθάνουμε μην φαντασθείτε ότι υπάρχει κάποιο ξενοδοχείο, είναι ένας καταυλισμός σαν καλύβες στην κορυφή ενός λόφου, με κοινή τουαλέτα και με φως για λίγες ώρες από κάποια γεννήτρια. Στα δωμάτιά μας δεν υπάρχει παρά μόνο ένα στρατιωτικού τύπου κρεβάτι με κουνουπιέρα. Φυσικά για Ίντερνετ και κινητά ούτε λόγος. Εγώ είχα αγοράσει κάποια τοπική κάρτα Sim στη Μπραζαβίλ, αλλά εδώ δεν υπάρχει σήμα. Ακόμη δεν έχει νυχτώσει και πάμε μια βόλτα με έναν τοπικό οδηγό. Προσπαθεί να μας βρεί ελέφαντες και φαίνεται ενθουσιασμένος όταν βρίσκει κάποια ίχνη τους. Που να ξέρει ότι έχουμε δει άπειρους ελέφαντες στην Ανατολική Αφρική! Φυσικά δεν βλέπουμε ελέφαντες, αλλά η βόλτα είναι ευχάριστη, μέσα σε ένα όμορφο τοπίο. Το βράδυ μαζευόμαστε στην τραπεζαρία του καταυλισμού και τρώμε κοτόπουλο. Μας ρωτούν αν για το επόμενο βράδυ θα θέλαμε για δείπνο αστακούς, και φυσικά δεν φέρνουμε καμιά αντίρρηση. Kαθόμαστε έξω για να απολαύσουμε την ωραία βραδιά, αλλά κάποια σύννεφα που υπάρχουν αυξάνονται και σύντομα αρχίζει μια δυνατή βροχή. Δεν μας μένει παρά να αποσυρθούμε για ύπνο.

Έξοδος από την Pointe Noire και διαδρομή προς το Εθνικό Πάρκο Conkouati-Douli

Πέρασμα του ποταμού Nοumbi με σχεδία

Στον καταυλισμό μας

Απογευματινή βόλτα στο πάρκο

Το επόμενο πρωί ξεκινάμε για την επίσκεψη του πάρκου Conkouati-Douli. Το πάρκο αυτό οριοθετείται από μαγκρόβια και λευκές αμμουδιές και φιλοξενεί πολλά είδη άγριας ζωής, ενώ επίσης χρησιμεύει ως πραγματικός τόπος αναπαραγωγής για πολλά είδη ψαριών του γλυκού νερού. Στο πάρκο αυτό το τροπικό δάσος συναντά τις εκβολές του ποταμού Ngongo και τελικά τα Ισημερινά Δάση της Γκαμπόν και του Κονγκό ελίσσονται στον πανίσχυρο Ατλαντικό Ωκεανό. Μετά από λίγη ώρα οδήγησης φθάνουμε στην Λίμνη Tchibinda και την διασχίζουμε με μια μηχανοκίνητη βάρκα, κατευθυνόμενοι προς το σημείο εισόδου του ποταμού Ngongo. Συνεχίζουμε μέσα στο ποτάμι, σε μια υπέροχη φύση με πυκνό δάσος και στις δύο όχθες του και πολλά πουλιά να κάθονται στα δέντρα. Και πάλι ο οδηγός μας αναφέρει την περίπτωση να δούμε ελέφαντες, αλλά και αυτή τη φορά δεν είμαστε τυχεροί. Επιστρέφουμε από την βόλτα και περνάμε από κάποιον οικισμό όπου ντόπιοι ψαράδες ψήνουν ψάρια του γλυκού νερού. Η εξερεύνηση του πάρκου θα συνεχισθεί με την επίσκεψη χιμπαντζήδων στα νησάκια του Τριγώνου Douli.

Το σημείο εκκίνησης για την επίσκεψη αυτή είναι η Κατασκήνωση HELP. Η HELP Congo (Οικολογικός Βιότοπος και Ελευθερία των Πρωτευόντων) είναι ένας Κονγκολέζικος οργανισμός που δημιουργήθηκε το 1990 στη Δημοκρατία του Κονγκό, με σκοπό την προστασία των πρωτευόντων, ιδιαίτερα των χιμπαντζήδων, και του οικοτόπου τους. Η τοποθεσία του Καταφυγίου του HELP στο Conkouati βρίσκεται κοντά στα σύνορα με την Γκαμπόν και υποδέχεται ορφανούς χιμπαντζήδες. Είναι επίσης η τοποθεσία πιλοτικής φυτείας όπου καλλιεργούνται φοίνικες, ευκάλυπτοι και ακακίες. Οι χιμπαντζήδες είναι γενικά αποδεκτοί ως νεαρά άτομα, μερικές φορές ηλικίας κάτω του ενός έτους, που κατασχέθηκαν από τις αρχές του Κονγκό ή εγκαταλείφθηκαν από διάφορους ιδιοκτήτες. Οι γηραιότεροι κάτοικοι έφθασαν κυρίως από τον ζωολογικό κήπο του Pointe Noire (έκλεισε το 1994), ενώ άλλοι μεταφέρθηκαν από τον ζωολογικό κήπο της Μπραζαβίλ κατά τη διάρκεια του κοινωνικοπολιτικού πολέμου το 1997. Το Καταφύγιο περιλαμβάνει τρία νησιά που κατοικούνται από χιμπαντζήδες. Τα νησιά παρέχουν τροφή αλλά όχι αρκετή, έτσι καθημερινά τους φέρνουν συμπληρώματα διατροφής με δημητριακά, γάλα και φρούτα.

Συνατούμε στη HELP ένα Γάλλο διαχειριστή της κατασκήνωσης και μας οδηγεί σε μιά βάρκα, στην οποία επιβιβαζόμαστε, μαζί με τον υπεύθυνο για την διατροφή των πιθήκων. Πλέουμε για αρκετή ώρα ανάμεσα σε εντυπωσιακά, πυκνά, στριφογυριστά μαγγρόβια, και φθάνουμε στο πρώτο νησάκι. Στα τρία αυτά νησάκια του περίφημου Τριγώνου Douli, ομάδες και οικογένειες χιμπατζήδων ζουν σε ένα άγριο αλλά ασφαλές από τη λαθροθηρία περιβάλλον, στη μέση του εκτεταμένου εθνικού πάρκου. Οι χιμπαντζήδες φθάνουν για το γεύμα τους που αποτελείται κυρίως από μπανάνες, αλλά και κάποια συμπληρωματικά τρόφιμα. Η εικόνα μοιάζει πολύ με παρόμοιες εικόνες που έχουμε δει στα Νησιά των Χιμπαντζήδων Pongo-Songo του Καμερούν στο ταξίδι αυτό ή στα Monkey Islands της Λιβερίας παλιότερα. Συνεχίζουμε στο δεύτερο και στο τρίτο νησί, στο οποίο μας πληροφορούν ότι κατοικεί ο ηττημένος χιμπαντζής του πρώτου νησιού. Στη μάχη των αρσενικών για την πρωτοκαθεδρία, αυτός έχασε και αν τον άφηναν στο ίδιο νησί με τον νικητή το πιθανότερο ήταν ότι θα τον σκότωνε! Γιαυτό λένε ότι οι χιμπαντζήδες μοιάζουν πάρα πολύ με τους ανθρώπους, έχουμε άπειρα παραδείγματα από την ιστορία μας.

Στη Λίμνη Tchibinda και τον Ποταμό Ngongo

Οι χιμπαντζήδες στα νησάκια του Τριγώνου Douli

Επιστρέφουμε πολύ ευχαριστημένοι από την επίσκεψη. Ξεκουραζόμαστε λίγο (για μπάνιο ούτε λόγος) και πηγαίνουμε στην τραπεζαρία για το δείπνο, όπου εκτός από το απαραίτητο κοτόπουλο, μας περιμένουν μερικοί μεγάλοι αστακοί! Να μην τα πολυλογώ, το δείπνο ήταν μια γαστριμαργική απόλαυση! Καθόμαστε πάλι για κουβέντα και για να απολαύσουμε τη βραδιά. Και ενώ δεν υπάρχει ούτε συννεφάκι στον ουρανό, σε απίστευτα λίγη ώρα μαζεύονται αρκετά μαύρα σύννεφα και αρχίζει μια καταρρακτώδης βροχή. Η πρώτη μας ανησυχία είναι αν θα αντέξουν οι καλύβες, και όντως η μία αρχίζει και μπάζει νερά από την οροφή. Ευτυχώς υπήρχε μια εφεδρική και ο φίλος μου που έμενε εκεί άλλαξε χωρίς πρόβλημα. Η βροχή, αντίθετα με την προηγούμενη βραδιά που ήταν σχετικά σύντομη, κράτησε πολλές ώρες και η μεγάλη μας ανησυχία ήταν τι θα γίνει την επομένη, κατά την επιστροφή μας στην πόλη. Διότι ο δρόμος που ήταν σε άθλια κατάσταση, υπήρχε πιθανότητα να καταστραφεί σε κάποια σημεία από την βροχή και να αποκλειστούμε στο πάρκο. Κατά τον ερχομό μας εδώ, είχαμε συναντήσει ελάχιστα αυτοκίνητα στην διαδρομή, σήμα δεν υπάρχει, και αν αποκλειόμασταν 2-3 μέρες θα υπήρχε κίνδυνος να χάσουμε και την πτήση της επιστροφής.

Φεύγουμε λοιπόν το επόμενο πρωί, χωρίς ρεζέρβα, αλλά με έναν θαυμάσιο καιρό που σε τίποτα δεν θύμιζε το χθεσινό βράδυ εκτός από τους νερόλακκους σε πολλά σημεία του δρόμου. Ευτυχώς το αυτοκίνητο τα πήγαινε αρκετά καλά, αλλά σε κάποιο σημείο έγινε αυτό που φοβόμασταν. Κολλήσαμε σε μια ανηφορίτσα με πάρα πολλή λάσπη. Και τότε έγινε ένα θαύμα, ο από μηχανής θεός, όπως λέμε. Ενώ σε όλη την διαδρομή δεν συναντήσαμε ούτε ένα αυτοκίνητο, φάνηκε ένα θηριώδες τζιπ που σταμάτησε για να μας βοηθήσει. Το οδηγούσε ντόπιος, και ίσως να ανήκε στην οργάνωση HELP, αλλά ήρθε στην κατάλληλη στιγμή. Λες και ήταν προετοιμασμένο για την διάσωση, είχε μεγάλο συρματόσχοινο με γάντζο και με ηλεκτρικό μηχανισμό μας τράβηξε από τα λασπόνερα σε λίγα λεπτά! Συνεχίσαμε χωρίς απρόοπτα, διασχίζοντας και πάλι με την σχεδία τον ποταμό Nοumbi και καταφέραμε μετά μερικές ώρες να πλησιάσουμε το Pointe Noire. Είκοσι χιλιόμετρα πριν την πόλη παίρνουμε μια παράκαμψη για να επισκεφθούμε το Φαράγγι Diosso, που βρίσκεται δίπλα από το ομώνυμο χωριό. Πηγαίνουμε προς ένα view point από όπου έχεις πανοραμική θέα του φαραγγιού, αλλά αυτό έχει μια πρόχειρη περίφραξη και κάποιος ντόπιος μας ζητάει εισιτήριο. Υποψιαζόμαστε ότι όλο αυτό είναι αυθαίρετο, αλλά επειδή το ποσόν είναι μικρό το δίνουμε και πηγαίνουμε προς το φαράγγι. Πρόκειται για κάποιους εντυπωσιακούς βράχους που σχηματίσθηκαν από τη διάβρωση της θάλασσας και του ανέμου. Βγάζουμε μερικές φωτογραφίες και παίρνουμε τον δρόμο για το ξενοδοχείο μας.

Τα τελευταία χιλιόμετρα του δρόμου είναι πολύ κοντά στην παραλία και σε λίγο φθάνουμε στην τοποθεσία Bas-Kouilou, εκεί που βρίσκονται οι εκβολές του Ποταμού Kouilou. Είναι μια τοποθεσία με αμμώδεις ακτές, πολλά μόνιμα και προσωρινά ποτάμια, λίμνες, τη λιμνοθάλασσα Yombo, έλη, βαλτώδη δάση και μαγκρόβια δάση. Το Κονγκό έχει μια όμορφη ακτογραμμή με μεγάλες αμμώδεις παραλίες που συναντώνται με καταπράσινο δάσος. Αυτή η όμορφη ακτή εκτείνεται από την Cabinda έως τη Γκαμπόν, αλλά το τελευταίο τμήμα προς τα σύνορα με την Γκαμπόν είναι αρκετά δυσπρόσιτο. Ακριβώς έξω από το Pointe-Noire υπάρχουν μερικές παραλίες που είναι εξαιρετικές για να περάσεις τη μέρα σου, όπως η Παραλία Bambou που βρίσκουμε πιο κάτω. Κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο και βγάζουμε μερικές φωτογραφίες. Η παραλία είναι σχεδόν έρημη, αλλά μια ομάδα νεαρών μας βλέπει από μακριά και έρχεται να απαιτήσει κάποια χρήματα για την φωτογράφιση. Τους εξηγούμε ότι φωτογραφίζουμε την παραλία και όχι αυτούς, αλλά κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν και επιμένουν φορτικά. Το μόνο που μας μένει είναι να μπούμε στο αυτοκίνητο και να φύγουμε, δυστυχώς που και που τέτοια επεισόδεια συμβαίνουν στην Αφρική.

Το δείπνο μας στον καταυλισμό του Εθνικού Πάρκου

Διάσχιση του ποταμού Nοumbi

Σε χωριό της διαδρομής μας

Το Φαράγγι Diosso

Στην τοποθεσία Bas-Kouilou, εκεί που βρίσκονται οι εκβολές του Ποταμού Kouilou

Στην Παραλία Bambou

Φθάνοντας στο ξενοδοχείο, βάσει της συμφωνίας μας ο ρόλος του Rachy για την ξενάγησή μας έχει τελειώσει, επειδή θέλει να δει και την οικογένειά του, και από εδώ και πέρα είμαστε μόνοι μας στην πόλη. Το βράδυ αποφασίζουμε να φάμε σε ένα μικρό τοπικό εστιατόριο που βρίσκεται απέναντι από το ξενοδοχείο. Είναι μικρό και παραγκοειδές, αλλά φαίνεται καθαρό, οι μυρωδιές είναι ωραίες και έχει πολλή κίνηση. Οι κοπέλες που ψήνουν φαίνονται ενθουσιασμένες από την παρουσία μας και αφήνουν τα πάντα για να μας εξυπηρετήσουν. Άλλωστε το ξενοδοχειάκι μας είναι καινούργιο και πρέπει να είμαστε από τους πρώτους ξένους επισκέπτες στην περιοχή. Όλα πηγαίνουν υπέροχα, κάνουμε ένα θαυμάσιο δείπνο, αλλά και πάλι στην συνηθισμένη ώρα, αρχίζει η βροχή. Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο για ύπνο, ακούγοντας τον ήχο της δυνατής βροχής στα παράθυρά μας, κατά την τελευταία ημέρα του ταξιδιού μας στην Κεντρική Αφρική. Το επόμενο βράδυ θα παίρναμε την πτήση για Ελλάδα, μέσω Κωνσταντινούπολης.

Το πρωί ξεκινάμε και πάλι με έναν θαυμάσιο καιρό και πηγαίνουμε με ταξί στο κέντρο της πόλης. Βρίσκουμε ένα μεγάλο ωραιότατο καφέ, με διάφορα γλυκίσματα και άλλα φαγώσιμα και τρώμε ένα καλό πρωινό. Στη συνέχεια επισκεπτόμαστε την πλατεία Nelson Mandela, που βρίσκεται δίπλα από την παραλία. Εκεί δίπλα βλέπουμε ένα μαγαζί με σουβενίρ. Είναι 2-3 μάσκες που μας αρέσουν, αλλά ο νεαρός πωλητής μας δίνει μια πολύ ψηλή τιμή και μας κάνει ελάχιστη έκπτωση, οπότε αποφασίζουμε να μην αγοράσουμε. Στην πλευρά της πλατείας που βλέπει προς την παραλία, βρίσκεται ο παλιός αποικιακός σταθμός CFCO (Σιδηρόδρομος Congo-Océan). Ο σιδηρόδρομος Congo–Ocean συνδέει το λιμάνι του Pointe-Noire στον Ατλαντικό με τη Μπραζαβίλ, μια απόσταση 502 χιλιομέτρων, παρακάμπτοντας τα ορμητικά νερά στο κατώτερο τμήμα του Ποταμού Κονγκό. Από την Μπραζαβίλ, τα ποταμόπλοια μπορούν να ανέβουν στον Ποταμό Κονγκό και τους κύριους παραπόταμους του, συμπεριλαμβανομένου του Ποταμού Oubangui στο Bangui, την πρωτεύουσα της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας. Λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα βρίσκεται η παραλία, μια μεγάλη αμμουδιά, ερημική και ανεκμετάλλευτη, με ελάχιστο κόσμο, με ένα εγκαταλειμένο καράβι στην άκρη της και με μόνο σημείο ζωής ένα μεγάλο κλαμπ, το Yes Club, το οποίο φαίνεται κλειστό, προφανώς λόγω της πρωινής ώρας.

Παίρνουμε και πάλι τον δρόμο προς το κέντρο, και ξαναπερνάμε έξω από το μαγαζί με τα σουβενίρ. Παρατηρούμε ότι έχει αλλάξει πωλητής, είναι ένας ηλικιωμένος κύριος, κατά πάσα πιθανότητα πατέρας του προηγουμένου, οπότε ξαναμπαίνουμε για να ρωτήσουμε. Οι τιμές του είναι αυτή τη φορά οι μισές ή και ακόμη πιο κάτω, οπότε χωρίς πολλές διαδικασίες και παζάρια, αγοράζουμε αυτά που θέλουμε. Βγαίνοντας φορτωμένοι με σακούλες, βλέπουμε τον προηγούμενο νεαρό πωλητή να πλησιάζει και να μας κοιτάζει αναστατωμένος, αλλά ήταν αργά, η αγοραπωλησία τελείωσε! Κάνουμε ακόμη μια μεγάλη βόλτα στην πόλη, περνώντας από το Δημαρχείο που είναι ένα μεγάλο τριόροφο κτίριο με χαρακτηριστικές αψίδες, το κτίριο της Eθνικής Εταιρείας Πετρελαίου του Κονγκό SNPC (Société Nationale des Pétroles du Congo), τράπεζες και κάποια μεγάλα ξενοδοχεία. Τέλος, επισκεπτόμαστε και την Μarche du Plateau, μια κεντρική αγορά με σουβενίρ που μας έχει συστήσει ο Rachy. Αγοράζουμε κάποια πράγματα ακόμη, ευτυχώς η Turkish Airlines δεν έχει κανένα πρόβλημα στο βάρος, αφού επιτρέπει σε κάθε επιβάτη, ακόμη και στην οικονομική θέση, ακόμη και δύο βαλίτσες!

Στην πλατεία Nelson Mandela και τον παλιό αποικιακό σιδηροδρομικό σταθμό CFCO

Στην παραλία του Pointe Noire

Στους δρόμους του Pointe Noire

Το κτίριο της Eθνικής Εταιρείας Πετρελαίου του Κονγκό SNPC

Το Δημαρχείο του Pointe Noire

Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας για να ξεκουραστούμε λίγες ώρες πριν την βραδινή πτήση. Το απόγευμα πηγαίνουμε στο αντικρυνό μας ταβερνάκι και πάλι το προσωπικό μας κάνει εξαιρετική υποδοχή. Τρώμε ελαφρά και ετοιμαζόμαστε να πάρουμε τις αποσκευές μας και να καλέσουμε ταξί. Δυστυχώς αρχίζει πάλι η τακτική βραδινή βροχή. Φθάνουμε στο αεροδρόμιο αρκετά νωρίς, και περνάμε από τον έλεγχο. Παλιότερα είχα διαβάσει σε κάποιο ταξιδιωτικό site ότι το προσωπικό στο αεροδρόμιο της Μπραζαβίλ είναι από τα πιο διεφθαρμένα στην Αφρική, αλλά δεν σκέφθηκα ότι και στο Pointe Noire θα συνέβαιναν τα ίδια και χειρότερα. Μας έκαναν εξονυχιστικό έλεγχο, και κατάσχεσαν όσα τοπικά χαρτονομίσματα είχαμε, τα οποία είχαμε φυλάξει για τυχόν χρήση μέσα στο αεροδρόμιο κατά την αναμονή, αλλά πήραν και με το έτσι θέλω κάποια χαρτονομίσματα από το πορτοφόλι μας παρά τις διαμαρτυρίες μας (από εμένα πήραν 20 δολλάρια). Τέλος πάντων, όλα τελικά πήγαν καλά, φύγαμε μέσα στην καταιγίδα και μέχρι να περάσουμε και το μισό Γκαμπόν βλέπαμε κάτω μας τα σύννεφα να φωτίζονται από τις αστραπές. Στην Κωνσταντινούπολη εγώ που θα επέστρεφα Αθήνα είχα μικρή αναμονή και έφυγα αμέσως, ενώ οι φίλοι μου που θα έπαιρναν την πτήση για Θεσσαλονίκη πέρασαν μερικές ώρες αναμονής στο υπέροχο lounge του αεροδρομίου, ας είναι καλά τα μίλια της Star Alliance.

Tελειώνοντας θα σας γράψω κάποιες εντυπώσεις. Από άποψη δυσκολίας, ήταν μάλλον το δυσκολότερο ταξίδι που έχω προγραμματίσει. Όσον αφορά το κόστος ήταν ένα αρκετά ακριβό ταξίδι, δεδομένου ότι διήρκεσε 25 μέρες περίπου και περιελάμβανε 4 από τις πιο δύσκολες χώρες της Αφρικής, με ελάχιστη προσφορά στις τουριστικές υπηρεσίες. Στην περιοχή αυτή δεν πηγαίνουν γκρουπ, δεν σε καλύπτουν ασφαλιστικές εταιρείες, δεν υπάρχει εμπειρία από άλλους ταξιδευτές. Εάν είσαι νέος και μπορείς να γυρίσεις τα μέρη αυτά με ένα σακίδιο, χρησιμοποιώντας τοπικά μέσα συγκοινωνίας, και αν φυσικά έχεις άπειρο χρόνο, τα πράγματα είναι πιο εύκολα, αλλά καμιά από αυτές τις προϋποθέσεις δεν συνέτρεχε σε εμάς. Υπάρχουν ελάχιστοι πράκτορες σε κάθε χώρα, δύσκολο να τους βρεις και να τους εμπιστευθείς, και όλοι σχεδόν ζητούν προκαταβολή το 100% του ταξιδιού. Οπότε έπρεπε να κάνουμε έναν συνδυασμό τελείως ελεύθερου προγράμματος και προγραμματισμού κάποιων μετακινήσεών μας με τοπικές πτήσεις, τζιπ 4x4, βανάκια, βάρκες. Ένα πολύ δύσκολο ζήτημα, όπως έχω ξαναγράψει, είναι η βίζα, μια διαδικασία επίπονη και ακριβή. Για παράδειγμα η βίζα για το Κονγκό έπρεπε να βγει στο Καμερούν. Επειδή στην πρωτεύουσα Yaounde θα ήμασταν Σαββατοκύριακο, οπότε η πρεσβεία του Κονγκό θα ήταν κλειστή, σκεφθήκαμε να βγάλουμε την βίζα σε προξενείο της χώρας που υπήρχε στην Douala, και τελικά το καταφέραμε, με λίγο ακριβότερη τιμή βέβαια. Ευτυχώς η βίζα για το Καμερούν και την Ισημερινή Γουϊνέα μπορούσαν να εκδοθούν online, που τελικά το πετύχαμε κι αυτό, παρά τα προβληματικά site. Και η βίζα της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας μπορούσε να γίνει on arrival, παρότι τελευταία στιγμή είχαμε διαβάσει κάποιες πληροφορίες, για κατάργηση αυτής της δυνατότητας.

Το ταξίδι μας αυτό ήταν, πάντως, εκπληκτικό. Επισκεφθήκαμε χώρες που σπάνια πάνε ξένοι επισκέπτες, χώρες πανέμορφες, μοναδικές. Οι εμπειρίες μας ήταν πολύ διαφορετικές από αυτές που είχαμε ακόμη και στα ταξίδια της Δυτικής Αφρικής. Η φύση ήταν εκπληκτική, είδαμε ποτάμια, καταρράκτες, τροπικά δάση, άγρια ζωή, φιλικούς ανθρώπους. Η Ισημερινή Γουϊνέα μας άφησε μια πικρή γεύση λόγω του επεισοδίου με την τοπική αστυνομία που μας ταλαιπώρησε. Αλλά στις υπόλοιπες χώρες δεν αντιμετωπίσαμε προβλήματα. Από άποψη φυσικής ομορφιάς ξεχώρισε το τμήμα της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας που επισκεφθήκαμε. Είναι αυτό που φέρνουμε στο μυαλό μας σαν την “πραγματική Αφρική”, o τελευταίος παράδεισος στη γη, εκεί που η μαύρη ήπειρος σε καλεί στην άγρια φύση, σε ένα μεταμορφωτικό ταξίδι για να γνωρίσεις μερικά από τα εξαιρετικότερα τοπία της ηπείρου, άγρια και ανέγγιχτα, γεμάτα άγρια ζωή και ντόπιους κατοίκους που ζουν ακολουθώντας τους αρχαίους ρυθμούς της Αφρικής.

 

[Yorgos]

Υπέροχη ιστορία, εύγε!