Περιεχόμενα
Ημέρα τρίτη που συμπίπτει να είναι και Τρίτη.
Ακολουθώντας τα σχέδια επί χάρτου, ξεκινάμε με τον χάρτη που είχαμε προμηθευτεί δωρεάν από το Γραφείο Τουρισμού στην Πλατεία Bellecour, για να επισκεφτούμε τα διαθέσιμα σπίτια. Πρώτη στάση ο σταθμός Charpennes. Στην περιοχή υπάρχουν άπειρα κτίρια που λειτουργούν ως ιδιωτικές εστίες για φοιτητές η κτίρια για Célibataires (εργένηδες) ανεξάρτητα αν είναι φοιτητές ή όχι. Σχεδόν όλα έχουν λογικό ενοίκιο στο οποίο περιλαμβάνονται διάφορες παροχές όπως θυρωρός, θέρμανση, ίντερνετ, πλυντήριο, γυμναστήριο κτλ. Το ενοίκιο για ένα δωμάτιο με λουτρό και ψυγείο ήταν στα 400 ευρώ, αλλά υπήρχαν και φθηνότερα (τα οποία δεν προλάβαμε). Αφού είδαμε σχεδόν όλες τις εστίες προχωρήσαμε στον επόμενο σταθμό μας το Brotteaux.
To Brotteaux είναι η περιοχή που έχει πάρει το όνομά της από τον παλιό και πλέον κλειστό, από το 1983 , παλιό σταθμό της πόλης. Το κτίριο που είναι πολύ όμορφο, με τεράστια παράθυρα και γκρίζα στέγη, στεγάζει σε ένα τμήμα του ένα καλοβαλμένο εστιατόριο και στο υπόλοιπο αίθουσες όπου γίνονται διάφορες εκδηλώσεις ή εκθέσεις. Την εποχή που πήγαμε, υπήρχε μια έκθεση παλιού γαλλικού αυτοκινήτου, με ιδιαίτερης ομορφιάς αυτοκίνητα και πλούσιο φωτογραφικό υλικό από την ιστορία της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Ο σταθμός χτίστηκε τον 19 αιώνα και αποτελούσε τμήμα της ιδέας που είχε ο αρχιτέκτονας της εποχής Morand , για την περιοχή και ο οποίος από το 1766 μέχρι το 1771 την ανάπλασε κατ εντολή του βασιλιά. Μην ξεχνάμε πως broteaux αλλά με ένα t είναι ο βαλτότοπος στα γαλλικά και εκεί ήταν ακριβώς αυτό. Βαλτότοποι, που όμως έγιναν μια πανέμορφη συνοικία με χώρους για περπάτημα, πλατείες και τον υπέροχο σταθμό τρένου, απ όπου περνούσε το τρένο που συνέδεε το Παρίσι με την Μεσόγειο. Τριγύρω σπίτια της ίδια εποχής που μάλλον αποτελούσαν τμήμα της αρχικής ιδέας, έδιναν στην περιοχή έναν αέρα μεγαλείου, θυμίζοντας έντονα το Παρίσι. Αφού κάναμε δυο τρεις στάσεις σε αντίστοιχα κτίρια, πήραμε την λεωφόρο Jules Favre με κατεύθυνση προς το Part Dieu. Tην προσοχή μας τράβηξε στο βάθος του δρόμου, ένας ουρανοξύστης, o Tour Oxygène, φτιαγμένος από μέταλλο και γυαλί που αντανακλούσε την εικόνα του συννεφιασμένου ουρανού, σε τέλεια αντίθεση με την εικόνα που είχαμε συνηθίσει. Πλησιάζοντας μας αποκαλύφθηκε ακόμη ένας ουρανοξύστης με πιο ήπιο σχέδιο και πίσω τους, μας μισοκρυβόταν το Μολύβι, το Crayon, κτίριο σύμβολο της πόλης.
Τώρα το τι θέλουν σε μια αναγεννησιακή-μεσαιωνική πόλη, ουρανοξύστες από μέταλλο και γυαλί σε σούπερ μοντέρνο σχέδιο, είναι μια άλλη ιστορία στενά όμως συνδεδεμένη με την παλιά ιστορία της περιοχής του Part Dieu , αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Και η αρχή χάνεται γύρω στο 1860 οπότε ο στρατός φτιάχνει σε αυτή την γεμάτη αγρούς, περιοχή, στρατώνες. Οι ανάγκες των στρατιωτών, οδηγούν διάφορους εμπόρους ή επαγγελματίες της γύρω περιοχής, να φτιάξουν πρόχειρα μαγαζιά. Σιγά σιγά η περιοχή μετατρέπεται σε εμπορικό κέντρο. Η μεγάλη έκρηξη γίνεται γύρω στο 1970. Tότε η περιοχή αρχίζει να αλλάζει πρόσωπο, κατασκευάζεται ο σταθμός του τραίνου που αντικαθιστά τον παλιό του Brotteaux, αρχίζουν να κατασκευάζονται ουρανοξύστες, κτίρια γραφείων και βέβαια το ,Part Dieu Mall που παραδόθηκε το 1977 και είναι το μεγαλύτερο της Ευρώπης. Σήμερα εδώ εργάζονται καθημερινά πάνω από 50000 άνθρωποι ενώ είναι το δεύτερο μεγαλύτερο οικονομικό κέντρο στην Γαλλία. Ο Τour Oxygène είναι το δεύτερο ψηλότερο κτίριο στη χώρα ενώ από την κορυφή του Crayon, μπορεί κανείς να θαυμάσει την πόλη. Ο σταθμός του τρένου είναι μάλλον απρόσωπος σαν κτίριο, αλλά κανείς δεν αντιμετωπίζει προβλήματα στις μετακινήσεις του γιατί δουλεύει σαν καλοκουρδισμένο ρολόι.
Η περιοχή τριγύρω περιβάλλεται από φαρδείς λεωφόρους και προσεγμένα κτίρια, πολυτελή ξενοδοχεία, την βιβλιοθήκη της πόλης και το κτίριο της συμφωνικής ορχήστρας.
Εκτός από το τεράστιο Mall, με τα πάνω από 300 καταστήματα, λίγο πιο κάτω και πάνω στην Cours Lafayette, υπάρχει ένα άλλο σήμα κατατεθέν της πόλης, συνδεδεμένο με την δεύτερη θρησκεία των Λυωνέζων, το φαγητό. Ναι σωστά μαντέψατε , μιλώ για το Halles de Lyon Paul Bocuse.
Η λέξη Halle σημαίνει κλειστή αγορά σε ελεύθερη μετάφραση και η αρχική αγορά της πόλης ήταν στην Place des Cordelieres από το 1858, αλλά όταν το 1960 ο τότε δήμαρχος, ο Louis Pradel έφτιαξε αυτό το κτίριο στην περιοχή, η αγορά μεταφέρθηκε εδώ και προστέθηκε το όνομα του Bocuse . Βρισκεται ακριβώς δίπλα από έναν ακόμη ουρανοξύστη , τον 202 μέτρων, Tour Incity. Το Halles de Lyon Paul Bocuse στεγάζει περίπου 60 καταστήματα που ασχολούνται όλα με το φαγητό, στα περισσότερα από τα οποία μπορείς να το καταναλώσεις και επί τόπου. Μόνο προσέξτε γιατί παρ όλο που οι τουριστικοί οδηγοί γράφουν πως παραμένουν ανοιχτά ως τις δέκα το βράδυ, όλα σχεδόν τα καταστήματα κλείνουν στις τέσσερις.
Να ξέρετε επίσης πως οι στενοί δρόμοι γύρω από το κτίριο είναι εντελώς άδειοι από πεζούς (μόνο κάποιοι περιθωριακοί τύποι κυκλοφορούν) όταν νυχτώνει.
Με μεγάλη μας λύπη κανένα από τα διαθέσιμα σπίτια στην περιοχή δεν έφτασε τις προσδοκίες μας. Όσα μας άρεσαν ήταν απελπιστικά ακριβά και όσα μπορούσαμε να πληρώσουμε ήταν απεριποίητα.
Ψόφιες από την κούραση γυρίσαμε στην Doya.
Συμπέρασμα: Αν θες να φας φροντίζεις να το κάνεις νωρίς. Οι Γάλλοι (συγνώμη οι Λυωνέζοι ) τρώνε ή μάλλον τσιμπάνε μεσημεριανό κατά τις 12:00 και έως τις 14:00 και βραδινό 19:00 με 21:00. Τις υπόλοιπες ώρες φαγητό σερβίρουν μόνο όσα καταστήματα βρίσκονται σε τουριστικές περιοχές (και αν είστε τυχεροί), αλλά προσέξτε, το πολύ μέχρι τις 23:00. Σημειώστε πως μερικά καταστήματα σερβίρουν φαγητό μόνο το μεσημέρι αλλά όχι μετά τις 15:00. Προσαρμόστε την πείνα σας αναλόγως για να μην φάτε τα δάκτυλά σας.
Ακολουθώντας τα σχέδια επί χάρτου, ξεκινάμε με τον χάρτη που είχαμε προμηθευτεί δωρεάν από το Γραφείο Τουρισμού στην Πλατεία Bellecour, για να επισκεφτούμε τα διαθέσιμα σπίτια. Πρώτη στάση ο σταθμός Charpennes. Στην περιοχή υπάρχουν άπειρα κτίρια που λειτουργούν ως ιδιωτικές εστίες για φοιτητές η κτίρια για Célibataires (εργένηδες) ανεξάρτητα αν είναι φοιτητές ή όχι. Σχεδόν όλα έχουν λογικό ενοίκιο στο οποίο περιλαμβάνονται διάφορες παροχές όπως θυρωρός, θέρμανση, ίντερνετ, πλυντήριο, γυμναστήριο κτλ. Το ενοίκιο για ένα δωμάτιο με λουτρό και ψυγείο ήταν στα 400 ευρώ, αλλά υπήρχαν και φθηνότερα (τα οποία δεν προλάβαμε). Αφού είδαμε σχεδόν όλες τις εστίες προχωρήσαμε στον επόμενο σταθμό μας το Brotteaux.
To Brotteaux είναι η περιοχή που έχει πάρει το όνομά της από τον παλιό και πλέον κλειστό, από το 1983 , παλιό σταθμό της πόλης. Το κτίριο που είναι πολύ όμορφο, με τεράστια παράθυρα και γκρίζα στέγη, στεγάζει σε ένα τμήμα του ένα καλοβαλμένο εστιατόριο και στο υπόλοιπο αίθουσες όπου γίνονται διάφορες εκδηλώσεις ή εκθέσεις. Την εποχή που πήγαμε, υπήρχε μια έκθεση παλιού γαλλικού αυτοκινήτου, με ιδιαίτερης ομορφιάς αυτοκίνητα και πλούσιο φωτογραφικό υλικό από την ιστορία της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Ο σταθμός χτίστηκε τον 19 αιώνα και αποτελούσε τμήμα της ιδέας που είχε ο αρχιτέκτονας της εποχής Morand , για την περιοχή και ο οποίος από το 1766 μέχρι το 1771 την ανάπλασε κατ εντολή του βασιλιά. Μην ξεχνάμε πως broteaux αλλά με ένα t είναι ο βαλτότοπος στα γαλλικά και εκεί ήταν ακριβώς αυτό. Βαλτότοποι, που όμως έγιναν μια πανέμορφη συνοικία με χώρους για περπάτημα, πλατείες και τον υπέροχο σταθμό τρένου, απ όπου περνούσε το τρένο που συνέδεε το Παρίσι με την Μεσόγειο. Τριγύρω σπίτια της ίδια εποχής που μάλλον αποτελούσαν τμήμα της αρχικής ιδέας, έδιναν στην περιοχή έναν αέρα μεγαλείου, θυμίζοντας έντονα το Παρίσι. Αφού κάναμε δυο τρεις στάσεις σε αντίστοιχα κτίρια, πήραμε την λεωφόρο Jules Favre με κατεύθυνση προς το Part Dieu. Tην προσοχή μας τράβηξε στο βάθος του δρόμου, ένας ουρανοξύστης, o Tour Oxygène, φτιαγμένος από μέταλλο και γυαλί που αντανακλούσε την εικόνα του συννεφιασμένου ουρανού, σε τέλεια αντίθεση με την εικόνα που είχαμε συνηθίσει. Πλησιάζοντας μας αποκαλύφθηκε ακόμη ένας ουρανοξύστης με πιο ήπιο σχέδιο και πίσω τους, μας μισοκρυβόταν το Μολύβι, το Crayon, κτίριο σύμβολο της πόλης.
Τώρα το τι θέλουν σε μια αναγεννησιακή-μεσαιωνική πόλη, ουρανοξύστες από μέταλλο και γυαλί σε σούπερ μοντέρνο σχέδιο, είναι μια άλλη ιστορία στενά όμως συνδεδεμένη με την παλιά ιστορία της περιοχής του Part Dieu , αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Και η αρχή χάνεται γύρω στο 1860 οπότε ο στρατός φτιάχνει σε αυτή την γεμάτη αγρούς, περιοχή, στρατώνες. Οι ανάγκες των στρατιωτών, οδηγούν διάφορους εμπόρους ή επαγγελματίες της γύρω περιοχής, να φτιάξουν πρόχειρα μαγαζιά. Σιγά σιγά η περιοχή μετατρέπεται σε εμπορικό κέντρο. Η μεγάλη έκρηξη γίνεται γύρω στο 1970. Tότε η περιοχή αρχίζει να αλλάζει πρόσωπο, κατασκευάζεται ο σταθμός του τραίνου που αντικαθιστά τον παλιό του Brotteaux, αρχίζουν να κατασκευάζονται ουρανοξύστες, κτίρια γραφείων και βέβαια το ,Part Dieu Mall που παραδόθηκε το 1977 και είναι το μεγαλύτερο της Ευρώπης. Σήμερα εδώ εργάζονται καθημερινά πάνω από 50000 άνθρωποι ενώ είναι το δεύτερο μεγαλύτερο οικονομικό κέντρο στην Γαλλία. Ο Τour Oxygène είναι το δεύτερο ψηλότερο κτίριο στη χώρα ενώ από την κορυφή του Crayon, μπορεί κανείς να θαυμάσει την πόλη. Ο σταθμός του τρένου είναι μάλλον απρόσωπος σαν κτίριο, αλλά κανείς δεν αντιμετωπίζει προβλήματα στις μετακινήσεις του γιατί δουλεύει σαν καλοκουρδισμένο ρολόι.
Η περιοχή τριγύρω περιβάλλεται από φαρδείς λεωφόρους και προσεγμένα κτίρια, πολυτελή ξενοδοχεία, την βιβλιοθήκη της πόλης και το κτίριο της συμφωνικής ορχήστρας.
Εκτός από το τεράστιο Mall, με τα πάνω από 300 καταστήματα, λίγο πιο κάτω και πάνω στην Cours Lafayette, υπάρχει ένα άλλο σήμα κατατεθέν της πόλης, συνδεδεμένο με την δεύτερη θρησκεία των Λυωνέζων, το φαγητό. Ναι σωστά μαντέψατε , μιλώ για το Halles de Lyon Paul Bocuse.
Η λέξη Halle σημαίνει κλειστή αγορά σε ελεύθερη μετάφραση και η αρχική αγορά της πόλης ήταν στην Place des Cordelieres από το 1858, αλλά όταν το 1960 ο τότε δήμαρχος, ο Louis Pradel έφτιαξε αυτό το κτίριο στην περιοχή, η αγορά μεταφέρθηκε εδώ και προστέθηκε το όνομα του Bocuse . Βρισκεται ακριβώς δίπλα από έναν ακόμη ουρανοξύστη , τον 202 μέτρων, Tour Incity. Το Halles de Lyon Paul Bocuse στεγάζει περίπου 60 καταστήματα που ασχολούνται όλα με το φαγητό, στα περισσότερα από τα οποία μπορείς να το καταναλώσεις και επί τόπου. Μόνο προσέξτε γιατί παρ όλο που οι τουριστικοί οδηγοί γράφουν πως παραμένουν ανοιχτά ως τις δέκα το βράδυ, όλα σχεδόν τα καταστήματα κλείνουν στις τέσσερις.
Να ξέρετε επίσης πως οι στενοί δρόμοι γύρω από το κτίριο είναι εντελώς άδειοι από πεζούς (μόνο κάποιοι περιθωριακοί τύποι κυκλοφορούν) όταν νυχτώνει.
Με μεγάλη μας λύπη κανένα από τα διαθέσιμα σπίτια στην περιοχή δεν έφτασε τις προσδοκίες μας. Όσα μας άρεσαν ήταν απελπιστικά ακριβά και όσα μπορούσαμε να πληρώσουμε ήταν απεριποίητα.
Ψόφιες από την κούραση γυρίσαμε στην Doya.
Συμπέρασμα: Αν θες να φας φροντίζεις να το κάνεις νωρίς. Οι Γάλλοι (συγνώμη οι Λυωνέζοι ) τρώνε ή μάλλον τσιμπάνε μεσημεριανό κατά τις 12:00 και έως τις 14:00 και βραδινό 19:00 με 21:00. Τις υπόλοιπες ώρες φαγητό σερβίρουν μόνο όσα καταστήματα βρίσκονται σε τουριστικές περιοχές (και αν είστε τυχεροί), αλλά προσέξτε, το πολύ μέχρι τις 23:00. Σημειώστε πως μερικά καταστήματα σερβίρουν φαγητό μόνο το μεσημέρι αλλά όχι μετά τις 15:00. Προσαρμόστε την πείνα σας αναλόγως για να μην φάτε τα δάκτυλά σας.
Last edited:
Ξέρω ότι αυτό συμβαίνει κ σε άλλες χώρες πχ Ιταλία, αλλά ειλικρινά δε θυμάμαι να είχα τέτοιο θέμα πχ 
