Ισημερινός Εκουαδόρ στο κέντρο του κόσμου

[misha19]

Η επόμενη μας στάση ήταν το Μπάνιος μετά απο 3 λεωφορεία βέβαια . Εδώ θα κάνω μια μικρή παρένθεση για τα λεωφορεία. Απο μόνα τους αποτελούν μοναδική εμπειρία και είναι ο καλύτερος τρόπος να έρθεις σε επαφή με τους ντόπιους. Είναι ασφαλέστατα , άνετα και πολύ φθηνά. Κλασικά λεωφορεία της λατινικής αμερικής όπου σε κάθε στάση μπαίνουν μέσα διάφοροι μικροπωλητές που πουλάνε τα πάντα! Και όταν λέω τα πάντα το εννοώ!! Καθοδόν προς το Μπάνιος λοιπόν 2 αξιοσημείωτα περιστατικά που συνέβησαν είναι τα εξής. Το πρώτο ήταν ένας τύπος ο οποίος μιλούσε επι 15 λεπτά (μπορεί να λέω και λίγο) για να πείσει τους επιβάτες να αγοράσουν τα γυαλιά ηλίου που πωλούσε. Στη συνέχεια τους πλάσαρε και ένα άρωμα με όνομα Mi Yazaki . Άγνωστες οι επιτυχίες του. Το δεύτερο ήταν όταν μπήκε στο λεωφορείο μια κυριούλα και έκατσε δίπλα μου με ένα βρέφος στην πλάτη. Μετα απο λίγο το βρέφος ξεκίνησε να κλαίει έτσι το έφερε μπροστά της , πέταξε όλο το βυζί έξω και ξεκίνησε να το θηλάζει. Εγω ευγενικά έστρεψα το βλέμα προς την αντίθετη κατεύθυνση , ενώ απο δίπλα της περνούσε κόσμος αδιάφορος για το συμβάν εννοείται .
Ντροπή μου

Μετά απο αυτή την μικρή παρένθεση φτάνουμε στο Μπάνιος λοιπόν αργά το απόγευμα.

Βρίσκουμε ένα ξενοδοχείο κεντρικότατο με 30 δολάρια το δίκλινο με πρωινό. Αφήνουμε τα πραγματά μας και πέρνουμε ταξί για το Casa di Ablo. Εκεί βρίσκεται η διάσημη «κούνια στην άκρη του κόσμου» . Για άλλη μια φορά η ομίχλη χάλασε το σκηνικό , η εμπειρία όμως ήταν μοναδική. Με διαφορά η καλύτερη κούνια που έχω κάνει στη ζωή μου.

Ενημερωτικά το ταξί μας στοίχισε 18 δολάρια για να μας πάει να περιμένει 1 ώρα και να μας γυρίσει πίσω. Κάναμε και 2 στάσεις σε σημεία με θέα την πόλη.

Επιστρέψαμε πίσω στην πόλη και κανονίσαμε να κάνουμε zip line το επόμενο πρωί και στη συνέχεια ότι προκύψει. Μετά απο το φαγητό πήγαμε για ενα ποτάκι αλλά ο κόσμος ήταν πολύ λίγος αφού αυτή την περίοδο δεν υπάρχει τουρισμός.

Πρωινό ξύπνημα στις 7μιση και αφού φάγαμε πρωινό , κάναμε check out και αφήσαμε τις βαλίτσες μας σε μία αποθήκη του ξενοδοχείου.

Πήγαμε στο μέρος όπου θα κάναμε zip line και ήμασταν οι μόνοι αφού οι τουρίστες ήταν ελάχιστοι και ο καιρός βροχερός , αλλά εμείς δεν πτοούμαστε.

Ήταν μόνο 2 γραμμές αλλά τεράστιες και θα περνούσαμε πάνω απο το ποτάμι. Την πρώτη φορά μπρούμιτα με ταχύτητα γύρω στα 70κμ όπως μας είπαν. Στη συνέχεια περάσαμε μια γέφυρα και μετά καναμε λίγο αναρρίχηση για να φτάσουμε στη δεύτερη γραμμή η οποία έγινε πιο δύσκολη με την έντονη βροχή . Μοναδική εμπειρία , αν και προσωπικά είχα ξανακάνει κάτι αντίστοιχο στο Λάος αλλά ήταν πολλές μικρές γραμμές και με μικρή ταχύτητα. Φωτογραφίες δεν υπάρχουν , υπάρχει όμως βίντεο το οποίο θα ανέβει στο τέλος της ιστορίας. Στη συνέχεια επιστρέψαμε στην πόλη και πήραμε ενα τουριστικο.... πως να το πω τώρα? Λεωφορείο σίγουρα δεν ήταν!! Φορτηγό με θέσεις πιο σωστά!

Με 5 δολάρια σε πηγαίνει βόλτα και σταματάει σε διάφορα σημεία ενδιαφέροντος. Πρώτη μικρή στάση χωρίς να κατέβουμε ήταν για να δούμε τον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό ο οποίος βρίσκεται μέσα στο ποτάμι και με την ορμή του νερού παράγει ηλετρισμό.

Δεύτερη στάση για να δούμε μια πέτρα η οποία υποτίθεται απεικόνιζε τον Ιησού. Εγώ προτίμησα να απολαύσω και να φωτογραφίσω την θέα και άφησα τους υπόλοιπους να ασχοληθούν με την πέτρα. Τρίτη στάση στον καταρράκτη De Agua Santa .

Τέταρτη στάση σε ένα σημείο όπου μπορούσε όποιος ήθελε να κάνει zip line.

Πέμπτη και τελευταία στάση στον καταρράκτη Bailon Del Diablo. Προσωπικά δεν είχα ξανα δει τόσο μεγάλο καταρράκτη.

Ακόμη μια ιδιαίτερη εμπειρία αφού μπορείς να κατέβεις δίπλα στον καταρράκτη και να νιώσεις την δύναμη με την οποία πέφτει το νερό. Κάπου εδώ η βόλτα έφτασε στο τέλος και γυρίσαμε πίσω στην πόλη για μεσημεριανό. Κλείσαμε εισιτήρια για Κίτο και αποφασίσαμε να ξανα πάμε στο Casa Del Ablo αφού είχαμε ακόμη χρόνο , και χθές δεν το απολαύσαμε όσο θέλαμε ούτε βγάλαμε καμιά φωτογραφία της προκοπής.

Στις 5μιση το απόγευμα ξεκινήσαμε για Κίτο . Η διαδρομή ήταν 4 ώρες και το κόστος αστείο (4 δολάρια) . Με το που φτάσαμε πήγαμε κατευθείαν για ύπνο γιατί το επόμενο πρωί έπρεπε να ξυπνήσω στις 4μιση για να μην χάσω την πτήση για Γκαλαμπάγκος. Η αλήθεια είναι ότι δεν κατάφερα να κοιμηθώ αφού το άγχος ήταν μέγαλο.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[travelbreak]

Εδώ και καιρό , στόχος μου , ήταν το επόμενο ταξίδι να είναι στη Λατινική Αμερική. Πρώτη επιλογή ήταν η Κούβα , ο μεγάλος μου πόθος εδώ και χρόνια που δεν έλεγε ούτε φέτος να σβήσει. Κανένας φίλος δεν ακολουθούσε οπότε άρχισα να ψάχνομαι για άλλο προορισμό. Κολομβία και Περού βρίσκονται στην κορυφή της λίστας μου . Δεν μπορώ όμως να ξεπετάξω καμία απο τις δύο , κάποια άλλη φορά με περισσότερο χρόνο και παρέα ίσως. Τελικά εκεί που ψάχνομαι για διάφορα μέρη , ο φίλος μου ο Χόρχε με προσκαλεί στο Εκουαδόρ απο όπου κατάγεται και διαμένει μόνιμα. Με τον Χόρχε είχαμε γνωριστεί όταν ήμουνα Αθήνα και τον φιλοξένησα μέσω couchsurfing. Έτσι χωρίς να χάνω χρόνο ξεκίνησα να ψάχνω εισιτήρια . Η πιο οικονομική επιλογή ήταν απο Λονδίνο στα 530 ευρώ με 2 στάσεις (Αμστερνταμ-Μπογκοτά) τα οποία έκλεισα χωρίς δεύτερη σκέψη. Το Εκουαδόρ δεν ήταν ποτέ απο τους προορισμούς που καιγόμουνα να επισκεφτώ . Τα νησιά Γκαλαπάγκος όμως ήταν ένα μέρος απο τα πολλά που έχω βάλει σκοπό να επισκεφτώ όπως και δήποτε κάποια στιγμή στη ζωή μου. Οπότε γιατί να αφήσω για αργότερα κάτι που μπορώ να κάνω τώρα ? Σε συνεννόηση με τον Χόρχε κανονίστηκε το πρόγραμμα και μια 3ήμερη εκδρομή στα Γκαλαπάγκος με γρούπ στην οποία λόγω κόστους θα πήγαινα μόνος μου.


Η πολυπόθητη μέρα της αναχώρησης δεν άργησε να φτάσει αφού τα εισιτήρια είχαν κλειστεί μόλις δύο μήνες πρίν. Το ημερολόγιο μου έγραφε 5 Μαίου και κατευθείαν μετά την δουλειά βρέθηκα στο αεροδρόμιο Λάρνακας με το 13Kg backpack μου για την πρώτη πτήση προς Λονδίνο με την Aegean . Στο Heathrow είχα αναμονή περίπου 10 ώρες μέχρι την πρώτη πτήση της ΚLM , οι οποίες πέρασαν με λίγο διάβασμα και στη συνέχεια λίγο ύπνο στον βολικότατο καναπέ του ΝERO. Νά είναι καλα τα παιδιά που δεν με έδιωξαν χαχαχα. Στις 6μιση το πρωί αναχωρούμε με πρώτη ενδιάμεση στάση το Αμστερνταμ και δεύτερη στη Μπογκοτά όπου είχα πάλι αναμονή 5 ώρες . Τελευταία πτήση για Κίτο με την Avianca αυτή τη φορά. Επιτέλους έφτασα στο Κίτο! Δεν ξέρω μετα απο πόσες ώρες , δεν είχε και πολύ σημασία για εμένα πλέον! Στόχος επιτεύχθη! Βρισκόμουν στη δεύτερη(για κάποιους 3η αφού η Λάσα πρωτεύουσα του Θηβέτ δεν αναγνωρίζεται αφού ανήκει στην Κίνα) πιο ορεινή πρωτεύουσα του κόσμου μετά την πρωτευουσα της Βολοβίας , Λα Πας σε υψόμετρο 2850 μέτρα. Η πόλη είναι χτισμένη στη λεκάνη του ποταμού Γκουαλαμπάμπα , στους πρόποδες του ηφαιστείου Πιτσίντσα. Στο αεροδρόμιο με περίμενε ο Χόρχε και πήραμε λεωφορείο για την πόλη αρχικά και στη συνέχεια ταξί για το σπίτι. Η ώρα ήταν 11 το βράδυ και εγώ το μόνο που ήθελα ήταν ενα ζεστό μπανάκι και ύπνο!! Buenas noches λοιπόν!!

7 Μαίου και ημέρα Κυριακή. Ημέρα ξεκούρασης για τους Εκουαδοριανούς και που σχεδόν τα πάντα είναι κλειστα. Ξυνπήσαμε χαλαρά στις 10 και αφού φάγαμε ενα παραδοσιακό πρωινό με φοβερό χυμό και καφέ , στη συνέχεια κατευθευνθήκαμε σε ένα κοντινό πάρκο.
View attachment 203079
Πρώτες εικόνες απο τον δρόμο
View attachment 203054 View attachment 203055
View attachment 203056

Εννοείται ότι ήταν τεράστιο και λόγω της ημέρας γεμάτο απο κόσμο , που έπαιζε , διασκέδαζε ή έκανε γυμναστική . Το παρκο είχε μέσα τα πάντα!! Απο κήπους και ποτάμι μέχρι στίβο , μονόζυγα , γήπεδα και ειδικό χώρο για skateboard όπως επίσης και για άλλες δραστηριότητες. Έβλεπες παντού μικρούς και μεγάλους να περνάνε χαλαρά και όμορφα την Κυριακή τους με αθλητισμό και παιχνίδι , δεν μπορώ να πω ότι δεν ζήλεψα . Μακάρι να είχαμε κάτι αντίστοιχο και στην Κύπρο έστω και σε ποιό μικρές διαστάσεις.


View attachment 203057
View attachment 203058 View attachment 203059
View attachment 203077 View attachment 203078

Μετα απο αυτή την ωραία βόλτα στο πάρκο όπου με γέμισε με θετική ενέργεια κατευθυνθήκαμε στο κέντρο της πόλης όπου βρίσκεται η παλιά πολη. Περιπλανηθήκαμε στα στενά και χάζευα τα κτήρια και τους ντόπιους που λόγω της ημέρας βρίσκονταν όλοι έξω και επισκεφτήκαμε 3 εκκλησίες. Ο Χόρχε μου είπε ότι είναι έθιμο να πηγαίνουν οι επισκέπτες στις 7 εκκλησίες του κέντρου. Του εξήγησα ευγενικά ότι οι 3 που είδαμε ήταν ήδη αρκετές. Κάτσαμε για μεσημεριανό σε ενα μικρό μαγαζάκι και δοκίμασα για πρώτη φορά και το τσάι κόκας. Καλό ήταν αλλά έχω πιεί και καλύτερα.

View attachment 203060 View attachment 203061 View attachment 203062 View attachment 203063
View attachment 203064 View attachment 203065 View attachment 203066 View attachment 203067 View attachment 203068
View attachment 203080
View attachment 203069
View attachment 203070 View attachment 203071 View attachment 203072 View attachment 203073 View attachment 203074 View attachment 203075 View attachment 203076
Μετα το μεσημεριανό αποφασίσαμε να πάμε στο τελεφερίκ το οποίο σε σχέση με το μεγεθος της πόλης βρίσκεται σχετικά κοντά στο κέντρο. Πήραμε ταξί το οποίο για 3 δολάρια μας άφησε στην είσοδο. Η είσοδος βρίσκεται στα 3100 μέτρα και με το τελεφερίκ θα πηγαίναμε στα 4100 μέτρα. Το εισιτήριο κόστιζει 6μιση δολάρια το άτομο και η διαδρομή μέχρι την κορυφή διαρκή περίπου 18 λεπτά. Φτάσαμε στη κορυφή , όπου υπο κανονικές συνθήκες θα είχαμε θέα ολόκληρη την πόλη. Η ομίχλη όμως ήταν υπερβολική και ίσα που βλέπαμε στο 1 μέτρο. Απογοητευμένοι κατεβήκαμε. Το μόνο θετικό ήταν ότι βρέθηκα για πρώτη φορά στη ζωή μου σε τέτοιο υψόμετρο. Η μέρα έφτασε στο τέλος της και εμείς κατευθυνθήκαμε στο σπίτι για φαγητό και ξεκούραση. Η πρώτη απο τις 9 μέρες στο Εκουαδόρ είχε φτάσει και επίσημα στο τέλος της.

Μπράβο!!! Κι αυτό το ταξίδι σου προμηνύεται υπέροχο.
Περιμένουμε τη συνέχεια.
Φίλε, κάνεις το καλύτερο: αφού δε βρίσκεις παρέα πας μόνος. Και πάλι Μπράβο!!!

 

[LULLU]

μπραβο σου...και οι φωτο πολυ καλες..

 

[misha19]

Μπράβο!!! Κι αυτό το ταξίδι σου προμηνύεται υπέροχο.
Περιμένουμε τη συνέχεια.
Φίλε, κάνεις το καλύτερο: αφού δε βρίσκεις παρέα πας μόνος. Και πάλι Μπράβο!!!

Ευχαριστώ πολύ!! Κάνω ότι μπορώ αν και είναι η αλήθεια πως προτιμώ να ταξιδεύω με παρέα παρά μόνος .

 

[misha19]

μπραβο σου...και οι φωτο πολυ καλες..

Ευχαριστώ πολύ , προσπαθώ αλλά ο μουντός καιρός δεν βοηθάει ποτέ στις φωτογραφίες

 

[mikrh tsopana]

Αχ και πάλι αχ!! Αυτά τα μέρη κάτι μου θυμίζουν... Εύγε και από μένα!!
Ε ναι ο Μάιος δεν είναι και ο μήνας με την απόλυτη ηλιοφάνεια στο Εκουαδόρ, για την ακρίβεια Απρίλιος-Μάιος είναι φουλ βροχεροί μήνες. Ελπίζω να πέτυχες και καθόλου ήλιο δηλαδής!!

 

[skoumpi]

Ολο γυρνάς δεν σε προλαβαίνουμε .....και φυσικά ζηλευουμε κίολας να τα λεμε και αυτά!!! Περιμένω τη συνέχεια....

 

[jimp]

Γεια σου @misha19 τρελιάρη!! Με την μπλούζα σου έχω λίγο θέμα, στην επόμενη συνάντηση θα σου φέρω μία της ΑΕΛ!

 

[go2dbeach]

Μου αρέσουν τα ταξίδια σου και ο τρόπος που μας τα αφηγείσαι

 

[misha19]

«Καλημέρα Χόρχε ξύπνα να φύγουμε!! Έχω τόσα πράματα να δω εδώ μην χαζομεράμε στο σπίτι!! » Κάπως έτσι τον ξύπνησα νωρίς νωρίς και πήραμε ταξί για να πάμε στην άλλη άκρη της πόλης που βρίσκεται ο σταθμός των λεωφορείον . Μετά απο περίπου 45 λεπτά και με κόστος 10 δολάρια φτάσαμε στο σταθμό , ο οποίος ήταν καινούργιος και πολύ όμορφος. Βγάλαμε εισιτήρια και πήραμε λεωφορείο για Latacunga αρχικά προς 3 δολάρια και απο εκεί για Quilotoa προς 4 δολάρια.

Μετά απο αρκετές ώρες φτάσαμε και πήραμε ενα 4χ4 για να μας πάει στο κατάλημα που θα μέναμε το οποίο βρισκόταν πάνω απο την λίμνη αλλά έξω απο την πόλη. Αφού περάσαμε απο ένα χωματόδρομο για 30 λεπτά , επιτέλους φτάσαμε!! Με το που κατεβήκαμε και πήγα να ανέβω ένα μικρό λόφο που εκεί βρισκόταν το σπιτάκι όπου θα μέναμε το βράδυ , ανέβασα παλμούς και λαχάνιασα. Βρισκόμασταν στα 3900 μέτρα απο την επιφάνεια της θάλασσας. Αφήσαμε τα πραγματά μας στο σπιτάκι και αφού πρώτα φάγαμε μεσημεριανό στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το σημείο όπου θα είχαμε θέα όλη την λίμνη. Για άλλη μια φορά όμως η ομίχλη ήταν εκεί για να μας χαλάσει τα σχέδια και να μας στερήσει την υπέροχη θέα.

Επιστρέψαμε στο κατάλυμα όπου διαπιστώσαμε ότι δεν είχε ούτε ίντερνετ αλλά ούτε σήμα στο κινητό. Όπως καταλαβαίνεται δεν υπήρχε κάτι να κάνουμε έτσι μετά το βραδινό , πέσαμε για ύπνο στις 9.


Ξεκουραστήκαμε για τα καλά μετα απο ένα 10ωρο ύπνο . Αφού φάγαμε πρωινό ξεκινήσαμε κατευθείαν για πεζοπορία κατα μήκος της λίμνης με κατεύθυνση προς την πόλη. Τα πρώτα μέτρα τα κάναμε πολύ αργά και στη συνέχεια ανεβάσαμε ρυθμό. Πρώτη φορά έκανα πεζοπορία σε τέτοιο υψόμετρο και η αλήθεια είναι ότι ξεπέρασα της προσδοκίες μου. Καθόλη την διαδρομή υπήρχε ομίχλη πάνω απο την λίμνη και δεν μπορούσαμε να απολαύσουμε την θέα στη λίμνη. Ευτυχώς απο την άλλη μεριά προς την κοιλάδα ο ουρανός ήτανε καθαρός.

Μετά απο 1 ώρα και 10 λεπτά είχαμε φτάσει στην πόλη. Επιτέλους η ομίχλη είχε φύγει και μπορούσαμε να δούμε την λίμνη.

Μετά απο αρκετές φωτογραφίες κάτσαμε σε μια καφετέρια στην πόλη που είχε ίντερνετ για να επικοινωνήσουμε με τους δικούς μας αρχικά και να ανεβάσουμε και καμιά φωτογραφία στα social media μετά απο παράπονα των followers μου αλλά και μηνύματα για το αν τελικά Ζώ ή αν πέθανα . Αφού απολαύσαμε το τσάι κόκας για άλλη μια φορά , επιστρέψαμε πίσω στο καταλυμά μας αλλά με αυτοκίνητο κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου. Μαζέψαμε τα πραγματά μας και ξαναπήγαμε στο σημείο όπου είχε θέα την λίμνη και κάτσαμε να την απολαύσουμε όσο προλαβαίναμε .

Ενημερωτικά τώρα το κατάλυμα που μείναμε λεγόταν Shalala και για ένα βράδυ με δείπνο και πρωινό πληρώσαμε 29 δολάρια το άτομο. Το κατάλυμα το έκλεισε ο Χόρχε τηλεφωνικός και νομίζω πως δεν μπορείτε να κάνετε κράτηση απο το διαδίκτυο αφού δεν έχουν!! Αν καταφέρεται να φτάσετε πάντος εκεί είμαι σίγουρος πως θα υπάρχει κάποιο διαθέσιμο σπιτάκι. Εναλλακτικά μπορείτε να κατασκηνώσετε αν αντέχετε το κρύο ή βρεθείτε εκεί το καλοκαίρι.
Επόμενη στάση Baños !!

 

[skoumpi]

Ουαου.... τι φωτογραφιες υπεροχες!!!!!

 

[mikrh tsopana]

Υπέρχο μέρος και τέλεις φωτογραφίες!!<3 Μία παρατήρηση μόνο αν μου επιτρέπεις για το κατάλυμα:
Ακριβά το πληρώσατε!! Για τις ίδιες παροχές(βραδινό και πρωινό) δώσαμε 15 το άτομο. Πιστεύω πως δε χρειάζεται κράτηση, απλά πας εκεί, σου λένε μία τιμή τους λες μία άλλη(λογική) και αν σου αρνηθούν φεύγεις, αν σε αφήσουν γιατί το πιθανότερο είναι να δεχτούν εν τέλει την τιμή σου.
Α επίσης ούτε το καλοκαίρι πολυαντέχεται το κρύο, για την ακρίβεια παίζει να έχει και περισσότερο
Ανυπομονούμε για Μπάνιος!!