Pitcoupe
Member
- Μηνύματα
- 18
- Likes
- 72
- Επόμενο Ταξίδι
- Ιταλια-Σλοβενια-Αυστρια
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...οπου δεν εχω παει
Περιεχόμενα
Το πρωι, μετα το παραδοσιακο english breakfast (λουκανικο, μπεηκον, αυγα, φασολια, μανιταρια και ψητη ντοματα) ξεκιναμε παλι προς το Βορρα... Μπαινουμε επιτελους στη Σκωτια.
Περναμε την αδιαφορη αισθητικα (συγκριτικα με τις αλλες πολεις) Γλασκωβη...
...και το πανεμορφο Stirling...
...με το καστρο του χτισμενο πανω στον ηφαιστειογενη βραχο...
...και συνεχιζουμε με μια υπεροχη καταπρασινη διαδρομη, φτανουμε πλεον στα Highlands! Πανεμορφες εκτασεις, καταπρασινες, βρεγμενες, ατελειωτες... Περναμε το Fort Williams και προχωραμε. Το κρυο ειναι πλεον αρκετο, οπως και η υγρασια, και η βροχη ερχεται και φευγει συνεχως.
Εχουμε απο πριν επικοινωνησει με την Jane, την ιδιοκτητρια του B&B που θα μεινουμε για 2 μερες, το οποιο βρηκαμε απο αρθρο του περιοδικου 0-300, οπου ο ιδιοκτητης της εταιριας Touratech εκανε ταξιδακι στη Σκωτια και εγραψε αναλογο αρθρο. Το σπιτι ειναι πολυ ομορφο, εξω απο το χωριο Lochailort.
Το βραδι πηγαινουμε σε μια pub 1-2 χιλιομετρα πιο περα, οπου τρωμε πεντανοστιμες τοπικες σπεσιαλιτε και πινουμε *αρκετη ποσοτητα μπυρας... Δειγμα της ποσοτητας ηταν οτι οταν ανεβηκαμε στις μοτοσυκλετες για να γυρισουμε στο σπιτι, οι 2 απο τους 3 βγηκαμε στη δεξια μερια του δρομου, και οδηγουσαμε σαν να μη τρεχει τιποτα, μεχρι ο τριτος να συνειδητοποιησει το λαθος μας και να κορναρει επιμονα! Ευτυχως εκει μολις σκοτεινιασει, δεν κυκλοφορουν πολλα αυτοκινητα...
Το πρωινο σερβιρεται στον πανω οροφο, σε ομορφο κλασικο σερβιτσιο, κατι που μονο οι γυναικες της παρεας προσεξαν...
Φευγουμε να εξερευνησουμε τη περιοχη. Απο το Malaig φευγει φερυ για το νησι Skye, αλλα ο δυνατος αερας δεν το αφησε να κανει το δρομολογιο...
...οποτε θα γυρισουμε στα πιο κοντινα μας μερη. Λιμνη Morar, Strondian, και αλλα παραλιακα ψαροχωρια, μας μαγευουν με την ομορφια τους. Η αγριαδα του τοπιου μαζι με τον αλλοπροσαλο καιρο, την μονιμη ομιχλη και τα διασπαρτα μισογκρεμισμενα καστρα δημιουργουσαν καταστασεις και εικονες που εμεις οι Ελληνες δεν εχουμε συνηθισει να ζουμε.
Το αλλο πρωι ο καιρος προβλεπεται καλυτερος, τουλαχιστον τοσο ωστε να αφησει το φερυ απο το Malaig να κανει το δρομολογιο του για το Skye.
Το δρομολογιο κραταει ουτε μιση ωρα, και κοστιζει 17μιση λιρες. Περναμε απεναντι στο Skye και πηγαινουμε βορεια, απο μια ομορφη διαδρομη, υπο συνεχομενη βροχη ομως.
Με αυτη τη γεφυρα το Skye ενωνεται με την ηπειρωτικη Σκωτια.
Ο καιρος πραγματικα απιστευτος. Ηλιος και βροχη εναλλασοταν ταχυτατα...
Παρολα αυτα, φτανουμε τελικα στο Ullapool, ενα πολυ γραφικο μερος, ναυτικη πολη με ομορφα περιχωρα. Θα μεινουμε και εδω 2 νυχτες.
Το βραδυ επισκεπτομαστε την κεντρικη pub της πολης, το Seaforth, που οπως εμαθα βγηκε Seafood Pub of the Year 2007. Καλο φαγητο, καλες ποσοτητες, μας ανεβασαν το ηθικο.
Η επομενη ειναι η μεγαλη μερα. Θα επιτευχθει ο στοχος μας. Θα παμε στο βορειοτερο ηπειρωτικο ακρο της Σκωτιας! Κατευθηνση προς John O'Groats λοιπον! Η αποσταση ειναι μεγαλη και ο καιρος δυσκολος, οποτε εχουμε στο πισω μερος του μυαλου μας και μερικες εναλλακτικες διαδρομες.
Ο παππους με τη Goldwing μας φοβεριζει λεγοντας πως ο δρομος προς το John O'Groats ειναι πολυ κακος, γιατι εχει πολλα σαμαρια... ηταν πολυ καλυτερος απο πολλους ελληνικους δρομους τελικα!
Μετα απο πολυ ωρα, φτανουμε στο Durness, το πραγματικα πιο βορειο σημειο της Σκωτιας. Αλλα το John O'Groats εχει κλεψει για καποιο λογο αυτον τον τιτλο, προφανως λογω αποστασης.
Στο δρομο μας βρηκαμε και το καστρο Mey, το οποιο δωριστηκε καποτε στην Ελισαβετ... καλο, αλλα οχι και τοσο εντυπωσιακο.
Τελικα, φτασαμε στο τερμα του ταξιδιου μας!
Ειχα πλασει αλλη εικονα στο μυαλο μου... τελικα ομως ο στοχος μας ηταν ενα μικρο λιμανακι, με μια καντινα, ενα μαγαζι με αναμνηστικα, ενα σπιτι-μουσειο και καναδυο αλλα κτιρια. Παρολα αυτα, νοιωθαμε ολοι πολυ ομορφα που τα καταφεραμε!
Απο δω και περα, ολα ειναι επιστροφη....
Ο δρομος του γυρισμου μας γινεται δυσκολοτερος απο την εντονη βροχη που ξεκινησε λιγο μετα που φυγαμε... 2 ωρες εβρεχε ασταματητα, και συνεχισε ετσι μεχρι που επιστρεψαμε στο Ullapool. Το βραδυ, παω με τον Κωστα στην pub για ενα ουισκι... Εχουν ωραια καπνιστα ουισκακια εκει... Τελικα το ενα γινεται 5, και μενουμε εκει μεχρι το κλεισιμο του μαγαζιου...
Με διαφορετικη ψυχολογια πλεον, ξεκιναμε προς το Νοτο, απο αλλο δρομο ομως. Περναμε απο το Inverness, στην ψηλη κρεμαστη γεφυρα του οποιου ο δυνατος αερας κοντεψε να μας ριξει κατω! Η πιο τρομακτικη μου εμπειρια με πλαινο ανεμο!
Σταματαμε για να βρουμε μια αντιπροσωπεια BMW για να παρουμε μια ειδικη βιδα-ρεγουλατορο (που χαθηκε...) για τη πλαινη βαλιτσα του GS και συμπληρωμα στο λαδι του μοτερ... Πεφτουμε σε φιλελληνα αντιπροσωπο, με σπιτι στη Ναξο, και μας κανει δωρο και τη βιδα και ενα λιτρο λαδι Castrol! Δεν βρισκεις τετοιους αντιπροσωπους εδω...
Κατηφοριζουμε και φτανουμε στο Εδιμβουργο. Οτι και να πω ειναι λιγο... Προσωπικατο θεωρω την πιο ομορφη πολη του ταξιδιου μας!
Το Royal Mile ειναι ενας δρομος οπου εμενε παλια η αριστοκρατια, και οδηγει στο καστρο της πολης. Το περιεργο ειναι πως ειχαν εξορισει τους φτωχους ΚΑΤΩ απο τον δρομο αυτον, σε κατακομβες και υπογειες γειτονιες, αρκετα μετρα κατω απο τη γη... Εκει γινονται πλεον τουρ για τους τουριστες, με πολυ δραματικο τροπο, μιας και οι ιστοριες με φαντασματα πουλανε καλα...
Αφου φαγαμε την χειροτερη πιτσα της ζωης μας σε ενα ιταλικο εστιατοριο, πηγαμε για υπνο στο πολυ καλο και χλιδατο B&B που ειχαμε βρει νωριτερα.
Την επομενη κατηφοριζουμε κι αλλο, και φτανουμε στο York, μια μικρη γραφικη πολη. Το πρωτο μας μελημα ειναι να βρουμε ανοιχτο πλυντηριο ρουχων (εκει τα παντα κλεινουν στις 6 το απογευμα). Προλαβαινουμε ενα και με την ανοχη του ιδιοκτητη κανουμε τη μπουγαδα μας.
Στο York υπαρχει το Minster, ενας γοτθικος καθεδρικος ναος, πολυ επιβλητικος θα ελεγα.
Απο εξω, αγαλμα του Μεγα Κωνσταντινου, μιας και εκει κοντα πρωτοανακυρηχτηκε αυτοκρατoρας, το 306μΧ.
Επισης στο York υπαρχει μουσειο σιδηροδρομου, αλλα οπως ειπα τα παντα κλεινουν στις 6... Ο φυλακας ομως μας αφησε να πλησιασουμε και να βγαλουμε καποιες φωτο απο τη τζαμαρια...
Το πρωι, το λαστιχο του CBF εχει χασει παλι αερα. Το μπαλωμα που εκανα βγηκε σχεδον απο τη θεση του, αφου το λαστιχο εχασε πολυ υλικο απο το κεντρο του, μετα απο τοσα χιλιομετρα σε τοσο καλη ασφαλτο. Ρωτησαμε και μας στειλανε στην αντιπροσωπεια της Suzuki, οπου ο καλοπροαιρετος ιδιοκτητης και οι χαβαλετζηδες μαστορες μας εφτιαξαν το τρυπημα με εσωτερικο μπαλωμα τυπου ''μανιταρι''.
...συνεχιζεται....
Περναμε την αδιαφορη αισθητικα (συγκριτικα με τις αλλες πολεις) Γλασκωβη...
...και το πανεμορφο Stirling...
...με το καστρο του χτισμενο πανω στον ηφαιστειογενη βραχο...
...και συνεχιζουμε με μια υπεροχη καταπρασινη διαδρομη, φτανουμε πλεον στα Highlands! Πανεμορφες εκτασεις, καταπρασινες, βρεγμενες, ατελειωτες... Περναμε το Fort Williams και προχωραμε. Το κρυο ειναι πλεον αρκετο, οπως και η υγρασια, και η βροχη ερχεται και φευγει συνεχως.
Εχουμε απο πριν επικοινωνησει με την Jane, την ιδιοκτητρια του B&B που θα μεινουμε για 2 μερες, το οποιο βρηκαμε απο αρθρο του περιοδικου 0-300, οπου ο ιδιοκτητης της εταιριας Touratech εκανε ταξιδακι στη Σκωτια και εγραψε αναλογο αρθρο. Το σπιτι ειναι πολυ ομορφο, εξω απο το χωριο Lochailort.
Το βραδι πηγαινουμε σε μια pub 1-2 χιλιομετρα πιο περα, οπου τρωμε πεντανοστιμες τοπικες σπεσιαλιτε και πινουμε *αρκετη ποσοτητα μπυρας... Δειγμα της ποσοτητας ηταν οτι οταν ανεβηκαμε στις μοτοσυκλετες για να γυρισουμε στο σπιτι, οι 2 απο τους 3 βγηκαμε στη δεξια μερια του δρομου, και οδηγουσαμε σαν να μη τρεχει τιποτα, μεχρι ο τριτος να συνειδητοποιησει το λαθος μας και να κορναρει επιμονα! Ευτυχως εκει μολις σκοτεινιασει, δεν κυκλοφορουν πολλα αυτοκινητα...
Το πρωινο σερβιρεται στον πανω οροφο, σε ομορφο κλασικο σερβιτσιο, κατι που μονο οι γυναικες της παρεας προσεξαν...
Φευγουμε να εξερευνησουμε τη περιοχη. Απο το Malaig φευγει φερυ για το νησι Skye, αλλα ο δυνατος αερας δεν το αφησε να κανει το δρομολογιο...
...οποτε θα γυρισουμε στα πιο κοντινα μας μερη. Λιμνη Morar, Strondian, και αλλα παραλιακα ψαροχωρια, μας μαγευουν με την ομορφια τους. Η αγριαδα του τοπιου μαζι με τον αλλοπροσαλο καιρο, την μονιμη ομιχλη και τα διασπαρτα μισογκρεμισμενα καστρα δημιουργουσαν καταστασεις και εικονες που εμεις οι Ελληνες δεν εχουμε συνηθισει να ζουμε.
Το αλλο πρωι ο καιρος προβλεπεται καλυτερος, τουλαχιστον τοσο ωστε να αφησει το φερυ απο το Malaig να κανει το δρομολογιο του για το Skye.
Το δρομολογιο κραταει ουτε μιση ωρα, και κοστιζει 17μιση λιρες. Περναμε απεναντι στο Skye και πηγαινουμε βορεια, απο μια ομορφη διαδρομη, υπο συνεχομενη βροχη ομως.
Με αυτη τη γεφυρα το Skye ενωνεται με την ηπειρωτικη Σκωτια.
Ο καιρος πραγματικα απιστευτος. Ηλιος και βροχη εναλλασοταν ταχυτατα...
Παρολα αυτα, φτανουμε τελικα στο Ullapool, ενα πολυ γραφικο μερος, ναυτικη πολη με ομορφα περιχωρα. Θα μεινουμε και εδω 2 νυχτες.
Το βραδυ επισκεπτομαστε την κεντρικη pub της πολης, το Seaforth, που οπως εμαθα βγηκε Seafood Pub of the Year 2007. Καλο φαγητο, καλες ποσοτητες, μας ανεβασαν το ηθικο.
Η επομενη ειναι η μεγαλη μερα. Θα επιτευχθει ο στοχος μας. Θα παμε στο βορειοτερο ηπειρωτικο ακρο της Σκωτιας! Κατευθηνση προς John O'Groats λοιπον! Η αποσταση ειναι μεγαλη και ο καιρος δυσκολος, οποτε εχουμε στο πισω μερος του μυαλου μας και μερικες εναλλακτικες διαδρομες.
Ο παππους με τη Goldwing μας φοβεριζει λεγοντας πως ο δρομος προς το John O'Groats ειναι πολυ κακος, γιατι εχει πολλα σαμαρια... ηταν πολυ καλυτερος απο πολλους ελληνικους δρομους τελικα!
Μετα απο πολυ ωρα, φτανουμε στο Durness, το πραγματικα πιο βορειο σημειο της Σκωτιας. Αλλα το John O'Groats εχει κλεψει για καποιο λογο αυτον τον τιτλο, προφανως λογω αποστασης.
Στο δρομο μας βρηκαμε και το καστρο Mey, το οποιο δωριστηκε καποτε στην Ελισαβετ... καλο, αλλα οχι και τοσο εντυπωσιακο.
Τελικα, φτασαμε στο τερμα του ταξιδιου μας!
Ειχα πλασει αλλη εικονα στο μυαλο μου... τελικα ομως ο στοχος μας ηταν ενα μικρο λιμανακι, με μια καντινα, ενα μαγαζι με αναμνηστικα, ενα σπιτι-μουσειο και καναδυο αλλα κτιρια. Παρολα αυτα, νοιωθαμε ολοι πολυ ομορφα που τα καταφεραμε!
Απο δω και περα, ολα ειναι επιστροφη....
Ο δρομος του γυρισμου μας γινεται δυσκολοτερος απο την εντονη βροχη που ξεκινησε λιγο μετα που φυγαμε... 2 ωρες εβρεχε ασταματητα, και συνεχισε ετσι μεχρι που επιστρεψαμε στο Ullapool. Το βραδυ, παω με τον Κωστα στην pub για ενα ουισκι... Εχουν ωραια καπνιστα ουισκακια εκει... Τελικα το ενα γινεται 5, και μενουμε εκει μεχρι το κλεισιμο του μαγαζιου...
Με διαφορετικη ψυχολογια πλεον, ξεκιναμε προς το Νοτο, απο αλλο δρομο ομως. Περναμε απο το Inverness, στην ψηλη κρεμαστη γεφυρα του οποιου ο δυνατος αερας κοντεψε να μας ριξει κατω! Η πιο τρομακτικη μου εμπειρια με πλαινο ανεμο!
Σταματαμε για να βρουμε μια αντιπροσωπεια BMW για να παρουμε μια ειδικη βιδα-ρεγουλατορο (που χαθηκε...) για τη πλαινη βαλιτσα του GS και συμπληρωμα στο λαδι του μοτερ... Πεφτουμε σε φιλελληνα αντιπροσωπο, με σπιτι στη Ναξο, και μας κανει δωρο και τη βιδα και ενα λιτρο λαδι Castrol! Δεν βρισκεις τετοιους αντιπροσωπους εδω...
Κατηφοριζουμε και φτανουμε στο Εδιμβουργο. Οτι και να πω ειναι λιγο... Προσωπικατο θεωρω την πιο ομορφη πολη του ταξιδιου μας!
Το Royal Mile ειναι ενας δρομος οπου εμενε παλια η αριστοκρατια, και οδηγει στο καστρο της πολης. Το περιεργο ειναι πως ειχαν εξορισει τους φτωχους ΚΑΤΩ απο τον δρομο αυτον, σε κατακομβες και υπογειες γειτονιες, αρκετα μετρα κατω απο τη γη... Εκει γινονται πλεον τουρ για τους τουριστες, με πολυ δραματικο τροπο, μιας και οι ιστοριες με φαντασματα πουλανε καλα...
Αφου φαγαμε την χειροτερη πιτσα της ζωης μας σε ενα ιταλικο εστιατοριο, πηγαμε για υπνο στο πολυ καλο και χλιδατο B&B που ειχαμε βρει νωριτερα.
Την επομενη κατηφοριζουμε κι αλλο, και φτανουμε στο York, μια μικρη γραφικη πολη. Το πρωτο μας μελημα ειναι να βρουμε ανοιχτο πλυντηριο ρουχων (εκει τα παντα κλεινουν στις 6 το απογευμα). Προλαβαινουμε ενα και με την ανοχη του ιδιοκτητη κανουμε τη μπουγαδα μας.
Στο York υπαρχει το Minster, ενας γοτθικος καθεδρικος ναος, πολυ επιβλητικος θα ελεγα.
Απο εξω, αγαλμα του Μεγα Κωνσταντινου, μιας και εκει κοντα πρωτοανακυρηχτηκε αυτοκρατoρας, το 306μΧ.
Επισης στο York υπαρχει μουσειο σιδηροδρομου, αλλα οπως ειπα τα παντα κλεινουν στις 6... Ο φυλακας ομως μας αφησε να πλησιασουμε και να βγαλουμε καποιες φωτο απο τη τζαμαρια...
Το πρωι, το λαστιχο του CBF εχει χασει παλι αερα. Το μπαλωμα που εκανα βγηκε σχεδον απο τη θεση του, αφου το λαστιχο εχασε πολυ υλικο απο το κεντρο του, μετα απο τοσα χιλιομετρα σε τοσο καλη ασφαλτο. Ρωτησαμε και μας στειλανε στην αντιπροσωπεια της Suzuki, οπου ο καλοπροαιρετος ιδιοκτητης και οι χαβαλετζηδες μαστορες μας εφτιαξαν το τρυπημα με εσωτερικο μπαλωμα τυπου ''μανιταρι''.
...συνεχιζεται....
Attachments
Last edited by a moderator:
πω πω τελειο ταξιδι(αν και μαλλον κουραστικο)
